Βαλέρια
"Αυτό είναι το δωμάτιο σου" λέει στην Αναστασία και δείχνει την κλειστή πόρτα μπροστα μας "Κι εκείνο το δικό σου" συνεχίζει και κοιτάζω άλλη μια κλειστή πόρτα αρκετά μέτρα μακριά
Και οι δυο είναι σε ανοιχτούς χρωματισμούς και ταιριάζουν άψογα με το σπιτι, είναι σαν όλα να τα διάλεξε κάποιος πολύ προσεκτικά
Από τους υπόλοιπους χώρους δεν είδαμε και πολλά, καθώς αμέσως ανεβήκαμε στον επάνω όροφο, που όπως καταλαβαίνω είναι μόνο τα δωμάτια. Το μάτι μου παίρνει ότι υπάρχει σκάλα που οδηγεί και σε άλλον όροφο
"Δεν χρειάζονται δυο δωμάτια, θα κοιμόμαστε μαζί"
"Θα κοιμάστε ξεχωριστά και μην με κανείς να το ξανά πω" απαντάει αδιάφορα αλλά κάπως απόλυτα "Δεν θέλεις να το δεις;" απευθύνεται στην Αναστασία πιο ήπια
Ανοίγει την πόρτα από το δωμάτιο και μπαίνω κι εγώ μαζί της
Είναι μεγάλο, σχεδόν διπλάσιο από αυτό που είχε στο σπιτι του μπαμπά. Το κρεβάτι είναι διπλό, ξύλινο και βρίσκεται δίπλα στο μεγάλο δίφυλλο παράθυρο
"Είναι πολύ ωραίο"
"Χαίρομαι. Μπορούμε να κάνουμε οποία αλλαγή θέλεις. Από δω είναι το μπάνιο" λέει και δείχνει την δεύτερη πόρτα του δωματίου "Η ντουλάπα έχει κάποια ρούχα, δεν είναι πολλά, αλλά θα κανονίσω να πάτε να πάρετε ότι χρειάζεστε από αύριο"
"Ευχαριστώ" απαντάει η μικρή χαμηλόφωνα. Φοβάται, το βλέπω στο πρόσωπο της, στον τρόπο το μπλέκει τα δάχτυλα της και σφίγγει το χοντρό μπουφάν πάνω της, αν και μέσα στο σπιτι έχει ιδανική θερμοκρασία
"Πάμε να δεις και το δικό σου" λέει και προχωράει μπροστά
"Θα μείνω με την Αναστασία, θα το δω άλλη στιγμή" απαντάω
"Πάμε να δεις το δωμάτιο σου" λέει πιο απόλυτα και με κοιτάζει έντονα. Κάνω να φέρω ξανά αντίρρηση αλλά το βλέμμα του πέφτει στο μπάνιο που εξερευνεί τώρα η αδερφή μου
Ξέρει τι κάνει, έχει βρει την αδυναμία μου και θα το χρησιμοποιεί εναντίων μου συνέχεια
Προχωράω μπροστά με εκείνον να με ακολουθεί και μόλις φτάνουμε έξω από το δικό μου δωμάτιο ανοίγει την πόρτα και με σπρώχνει μέσα
Είμαι έτοιμη να τον βρίσω, αλλά το χέρι του κλείνει το στόμα μου
"Βούλωσε το. Θα μιλάς μόνο όταν στο επιτρέπω εγώ. Δεν τελειώσαμε με τους κανόνες που θα έχεις εδώ μέσα"
"Ρε άντε στο διάολο που θα σου πάρω και την άδεια-"
"Βούλωσε το" το χέρι του κολλάει ξανά πάνω στο στόμα μου κι όλο μου το σώμα βρίσκεται στον τοίχο "Έκανες ξεκάθαρες τις προθέσεις σου κι εγώ παίρνω τα μέτρα μου. Η πόρτα σου θα είναι συνέχεια κλειδωμένη, θα βγαίνεις από δω μόνο όταν το επιτρέπω εγώ, θα πηγαίνεις όπου επιτρέπω εγώ, θα μάθεις να ζεις εδώ μέσα όπως σου πω εγώ" λέει έντονα, αλλά δεν υψώνει τον τόνο του
Με αφήνει και ετοιμάζεται να φύγει
"Δεν πρόκειται να γίνω αυτό που θέλεις"
"Πήγαινε μου κόντρα και θα δεις ποσό χειρότερα θα περάσεις"
"Νομίζεις ότι σε φοβάμαι; Ξέρω τι είσαι, τι έχεις κανείς και να είσαι σίγουρος δεν θα σε αφήσω να γλιτώσεις"
"Και τι θα κάνεις για αυτό;" ρωτάει ειρωνικά και με πλησιάζει
"Θα φροντίσω να καείς, ακόμα κι αν πρέπει να καώ κι εγώ μαζί σου. Αρκεί να ξέρω ότι θα γίνεις στάχτη"
Πριν το καταλάβω τα χείλη του κολλάνε στα δικά μου, προσπαθώ να τραβηχτώ, αλλά δεν με αφήνει, με δαγκώνει και περνάει την γλώσσα του στο στόμα μου. Το φιλί του είναι έντονο, προσπαθεί να πάρει τον ελέγχω, κυριαρχία
Τραβιέται απότομα και με κοιτάζει με αυτό το ειρωνικό χαμόγελο ακόμα κολλημένο στο πρόσωπο του
"Θα περάσουμε πολύ ωραία" σχολιάζει και βγαίνει έξω πριν προλάβω να πω τίποτα
Με κλείδωσε
Αναστασία
"Λοιπόν; Σου αρέσει;" ρωτάει ήρεμα
"Ναι" ψελλίζω
"Γιατί δεν με κοιτάζεις;"
Σηκώνω το βλέμμα μου πάνω του, στέκεται χαλαρός στηριζόμενος στην μισάνοιχτη πόρτα
"Που είναι η Βάλια;"
"Βάλια;" ρωτάει περίεργα
"Η αδερφή μου" εξηγώ
"Πήγε να δει το δικό της δωμάτιο" λέει και γνέφω. Και γιατί δεν έρχεται; "Το Βάλια τι είναι;"
"Υποκοριστικό "
Η πόρτα ανοίγει και ο άλλος μπαίνει μέσα, δεν θυμάμαι το όνομα του
"Όλα εντάξει;" μιλάει στον Λεβ στα ρωσικά και δεν καταλαβαίνω
"Όσο μπορεί να είναι" απαντάει εκείνος
"Θέλεις να πάμε να δεις και το υπόλοιπο σπιτι;" απευθύνεται σε μένα τώρα και δεν απαντάω. Με αυτά που μου είπε η Βάλια τον φοβάμαι "Έλα" επιμένει και σηκώνομαι
Προχωράμε στον μεγάλο διάδρομο για να κατέβουμε στον κάνω όροφο
"Εσυ γιατί είσαι έτσι;"
"Πως;"
"Ξέρω γώ, σαν να κέρδισες κάποιο λαχείο"
Μιλάνε ξανά χωρίς να ξέρω τι λένε
"Πάμε πρώτα στην κουζίνα να φας" λέει και περπατάει δίπλα μου
"Τι φάση Ιβάνοβ; Δεν θα μου πεις;" συνεχίζει εκείνος να επιμένει για κάτι
"Όχι" απαντάει σε κάτι κοφτά, η μόνη λέξη που νομίζω ότι ξέρουν όλοι "Κάθησε να φας" λέει σε μένα
"Θα μάθω" λέει ο Λεβ κάτι προειδοποιητικά κι εκείνος τον αγνοεί και κάθεται δίπλα μου στο τραπέζι
Που είναι η αδερφή μου;
______________________________________________________________________________________
Με μεγάλη καθυστέρηση το ανέβασα
Τι έχετε να πείτε;
Αυτά
Show some love & τα λέμε στο επόμενο