Liv POV...
"On my mark." Malinaw na dinig ko mula sa earpiece na suot. It was Anton's voice and he's outside the campus somewhere hidden. Ang pakay namin ngayun ay maglagay ng camera at voice recorder sa buong campus but ofcourse dahil nga wanted kami kaya't kailangan namin ngayung hintayin ang pagdating ng West Ville University. On the other hand Waxton and Julius are currently entering the campus gamit ang likod na bahagi ng school, sa lumang library. Hindi kasi namin kakayanin ni Noah mag install ng camera sa buong campus dahil bukod sa napaka laki nito ay mahihirapan din kaming maglibut sa mga facilities since hindi kami ngayun taga Young Ville High. So we dicided to split dahil maraming camera ang kailangang i-install. Maganda na yung nakikita namin ang lahat ng pang-yayari sa buong campus. Besides we can't risk hacking the current CCTV camera sa campus dahil malakas ang kutob ni Anton na under surveillance na ito ng mga Thana's. Hacking the footage can make the group aware that we are on move kaya mas mabuti na ito. All in all si Julius at Waxton ang naka assigned sa secluded area while kami ni Noah sa mga open site.
"They're here." Saad ni Noah habang deretsong nakatingin sa paparating na mga bus.
"Go." Anton said kaya halus sabay kaming lumabas sa itim na SUV ni Anton at nakisabay sa alon ng mga estudyante ng West Ville. Maingay ang paligid, puro tawanan at kulitan ang ginagawa ng ilan sa mga estudyante kaya't hindi naging mahirap sa amin ni Noah ang makapag lagay ng camera sa entrada ng gate at sa guard house.
"Simulan ninyu na, but make sure no one will see you and no one will notice the camera." Anton once again said. Nagtanguan kami ni Noah hudyat na kailangan na naming maghiwalay ng daan. Una kong pakay ang library habang si Noah naman sa cafeteria.
Luckily, busy ang mga faculty members ngayun kaya't wala ang librarian sa front desk. Gayunpaman ay puno parin ng mga Board Games Player ang loob ng library. Ang mga CCTV cameras naman ay panandaliang nai-hack ni Anton ngayun but it's only for a minute so we need to accomplish the task as soon as possible.
Pumasok ako sa library desk ng walang nakakapansin sa akin dahil abala ang mga ito sa pag-iinsayo. Maayus at maingat ko nailagay ang camera sa desk at pagkatapus nuon ay binuhat ko ang patong ng mga libro at nag kunwaring ibinabalik iyun sa mga book shelves. Mabuti nalang at mataas ako at naka hills pa kaya't walang kahirap-hirap kong naabut ang ibabaw ng mga book shelves para duon ilagay ang camera.
"Library, done." Mahinang saad ko habang pasimpleng hinawakan ng earpiece.
"Okay na din dito sa cafeteria." Dinig kong saad ni Noah sa kabilang linya.
"Great job guys. Now, makihalubilo kayo sa mga estudyante. The target place are all secluded with students so you better be careful, alright?" Anton said.
"Got it." Sagut ko habang lumalabas na ng library.
"Copy." Noah replied.
As soon as I joined the sea of student inside the quadrangle area I notice some strange presense behind me. Hindi ko sinubukang lumingon at pinanatili ang normal na lakad at nang magkaruon ng pagkakataong makaliko ay agad akong tumago sa likod ng mga booth.
Hinanap ng mata ko ang sumusunod sa akin kanina at nakita ko ang bulto ni Hunter. Lingon ito ng lingon at tila may hinahanap. Nag buntong hininga nalang ako at ipinagpatuloy nalang ang aking pakay.
Tama nga si Anton, nahirapan talaga akong ilagay ang tatlong camera dito sa kanang bahagi ng quadrangle area at sa hinihingal na boses ni Noah sa earpiece ay paniguradong nahirapan din ito.
"Good job guys, but fortunately we need to exchange plans. Fully crowded ang mga classrooms hall ng mga faculty members and professors and we couldn't risk Liv to do the job so I'm gonna give it to you Noah. Can you do it?" napahinto ako at sumandal na muna sa nakita kong puno. I massage my temple.
"Did you just said that you can risk Noah's safety?" inis kong turan.
"It's for the best."
"No, that's bullsh*t Anton. I'm gonna do it, I will do it. Noah sa gym ka dumeretso. Stick to original plan, do you understand?" Tiim bagang kong saad at inantay ang responde niya.
"It's okay Liv. I understand Anton and I agree with his plan." Noah said heavily, making me groaned in frustration.
"F*ck Noah don't be so stupid!"
"I'm not Liv, I'm just trying to protect you." natigilan ako.
"Noah." tawag ko dito ngunit dinig ko ang magulong tunog ng earpiece mula sa kaniya.
"Anton anong ginawa ni Noah?!" medyo natataranta kong tanong dito.
"Inalis niya ang earpeace." Mahinang sagut nito. I gasped for air and I held my temple.
"Bullsh*t!" pagmumura ko at mabilis na tinakbo ang gymnasium hall.
Walang tao dahil hindi pa ito bukas para sa mga estudyante at mukhang dahil narito pa ang bakas ng naganap na foundation day kahapun. Nagkalat ang mga Styrofoam at decoration sa paligid at alam kong maya-maya lang ay papasok na ang mga stuff para linisin ito. I need to move fast and go straight to Noah.
Malaki ang Gym ngunit sapat na ang walong camera para makita ang kabuohang pangyayari duon. Sunod kong tinakbo ang pool side na kadugsong lang din naman nito. Gaya sa gym wala din ditong tao kaya't madali ko lang ding natapus ang trabaho.
Lumabas na muli ako sa pool at sa locker area naman dumeretso. Magkasama sa iisang room ang boys and girls kayat malawak talaga ito. It took me long enough bago mailagay ang kahulihulihang camera.
"Done here." Saad ko.
"Good." Anton replied.
"Any signs of Noah?"
"Nothing, hindi parin siya nakakabalik." I sigh heavily.
"How about your brother and Julius?"
"There on the other line." Kumunot ang nuo ko.
"What?"
"They already finished installing the camera. They're on their way here."
"They're done? Why'd you didn't let me talk to them?"
"You have separate jobs to do Liv. It's going to be a distraction."
"How come?"
"Just don't worry Liv he got this." Lalo na akong naguluhan sa sinabi niya.
"What the hell are you saying Anton? Who are you referring to?"
"I'm sorry Liv but you have to get out now. I lost the CCTV and they probably knew you are here. Get out now!"
"What about Noah?"
"He can do it." I shake my head in despair.
"How dare you! you trick me! you f*cking trick me you asshole!" I can't help but to scream the anger flaming inside me. Thinking that Noah is not safe are driving me mad.
"Please Liv, you need to get out." Pangungumbinsi niya.
"F*ck you Anton! You knew they we're waiting there but you still send Noah? I'm gonna kill you for this Anton! F*ck you!" hiniklat ko ang earpeace sa aking tainga at nanggigil na pinatay.
"Liv." I rolled my eyes when I saw Hunter standing five meters behind me.
"I'm sorry you've mistaken." Pagud kong saad at akmang maglalakad na palayo ngunit nagsalitang muli siya.
"I know it's you, kahit magbago ka pa ng buhok o damit makikilala parin kita."
"Not now Hunter, please."
"But It's not your fault, I saw it, I saw what happened. You didn't shoot her intensionally." He said heavily, I sighed.
"So what Hunter? Who cares? Ano naman ngayun kung hindi ko sinadya? May maniniwala ba sayo? Makakaalis ba ako sa sitwasyon ko ngayun? So can you please just let me leave because I really need to go. And can you not tell anyone that you seen me here? Im just so tired." His eyes are hard to understand at hindi ko rin mahulaan ang tumatakbo ngayun sa isip niya at wala rin naman akong oras para usisain pa ito.
"Then let me help." Once again, I look back but this time I am annoyed.
"Are you crazy?"
"I'm serious." Tiim bagang kong hinakbang ang pagitaan namin at huminto lang ng may isang metro nalang iyun.
"Naririnig moba ang sinasabi mo?"
"I do and I still wanna help you." I slapped him and I make sure it's pretty hard. Kita ko ang pagkibo ng kaniyang panga habang nakatagilid ang ulo dulot ng pagkakasampal ko.
"Bawiin mo ang sinabi mo." Ma-owturidad kong sabi ngunit talagang nasisiraan na siya ng bait dahil agad itong umiling at inayus pa ang sariling humarap sa akin.
"I know, you don't know me well but when I told I like you, I really mean it." My teeth grinned.
"Bullsh*t! Hunter bullsh*t!" I yell and he look down.
"Do you really want to die? Can't you hear people shouting my name saying that I'm a lunatic murderer?! Gago ka Hunter! Wag kang pabibo because no matter what you do I am not gonna like you, or anyone else! Stop this nonsense and go back there act like none of this is ever happen!" mula sa nangingilig kong mga bibig ay sumasalit ang hingal dulot ng pagsigaw.
"Do not follow me." matigas na sabi ko pa bago tuluyang tumakbo palayo.
Sabihin ng masama ako pero wala akong pakialam sa nararamdaman niya sa ngayu. I know he showed me well enough to trust him but this all about his life. Another things is Noah, his making my brain blows right now. I wonna punch him in his face after this. Who told him to protect me? I can protect my f*cking self! His driving me mad at sa oras lang na mapahamak siya at masaktan hindi ko alam kung paano ko pipigilan ang sarili ko. Alam ko, hindi ako magaling magpakita ng nararamdaman sa ibang tao especially kay Noah na deep inside alam kong importante sa akin, but I wanna scream out of my lungs to tell him that he's making me goddamn worried!
Uhh! Bakit ba ako napaliligiran ng mga sira-ulong lalaki sa mundo!
Napahinto ako ng tuluyan na akong makalabas sa gym dahil sa dami ng mga estudyante nakatayo sa labas nito. Nakatalikod sila sa akin at tila may kung anong inousisa sa gitna ng quadrangle area. Malakas na kumabog ang dibdib ko kaya't nakipag siksikan ako sa mga estudyante hanggang sa marating ang unahan. Ganun nalang ang gulat ko ng masaksihan ang kaganapan sa gitna.
"Noah" bulong kong sabi na tila nakarating sa kaniya kaya't lumipat ang kaniyang nanghihinang mga mata sa akin.
"Listen everyone! I am Detective Liro Manuel and I'm sorry to bother your enjoyment but I want to inform you that the wild cub is inside the campus, and probably she wants to ruin the celebration." Malakas at garalgal na sabi ng matandang detective. He look older than Julius and I don't like the way he stares. His mostache are making him look more older not to mention his heavy fat belly, but he is tall and I can tell his strong too. Marahas niyang hawak sa kuwelyo si Noah kaya't nagngingitngit ang ngipin kong takbuhin ito at saktan. Ngunit madiin ang binibigay na titig sa akin ni Noah. Sapalagay ko'y sinasabi niyang huwag akong gagawa ng makapag papahamak sa akin kahit pa siya ngayun ang nasa kapahamakan.
"Olivia Dark or should I say Liv Miller! Alam kong nakikinig mo ako ngayun! Gusto kong sabihin sayong hindi ko masisiguradong nasa mabuting kalagayan ang iyung kasintahan!" Detective once again shout, pertaining to Noah.
"I'm not her boyfriend you moroon." Matigas na saad ni Noah na naging dahilan upang lalong magalit ang detective. Naalarma ako ng inilipat nito ang malaking kamay sa leeg ni Noah dahilan upang masakal ito. Sa laki ng braso ng matanda ay madali niyang mapapatay si Noah kung hindi ko pipigilan, but Noah tried his best to warn me again. I bite my lips looking at his veins marking to his temple and neck and his eyes we're turning red. He will loss conciousnness in any moment and later on die. I can't just watch him like this, hindi ko kaya, hindi pwede, kaya naman hinogut ko ang kutsilyo sa aking kamay at mabilis na inihagis sa gawi ng matanda. Sapol iyun sa kaniyang braso kaya't nabitawan niya ang naghihingalong si Noah. Nagkagulo ang mga estudyante, takbuhan, sigawan at nagkakandalito kong saan sila pupunta.
"Putang*ina! Hulihin ninyu siya!" malakas na sigaw ni Detective Liro. Nag takbuhan sa dereksiyon ko ang mga kapulisan ngunit hindi iyun nagpatinag sa akin para tumakbo patungo kay Noah.
"Catch her! Catch that bitch!" pagwawala ng duguang detective. Nasa kalagitnaan na ako ng Quadrangle at ilang hakbang nalang ay mararating ko na si Noah ngunit mahigpit na yakap ang nakapag patigil sa akin.
"What the hell get off me! get of me!" pagpupumiglas ko ngunit matitibay ang mga brasong nakapulupot sa akin ngayun at pilit akong kinakaladkad palayo kay Noah.
"I'm sorry Liv, but you can't risk your life."
"Hunter? F*ck Hunter bitawan mo ako! Noah!... Let me go! Let me go!" tuluyan na akong naiyak ng hindi lang mga braso ni Hunter ang humila sa akin palayo sa naghahabol hiningang si Noah. Julius and Waxton are also pulling me away from him, hanggang sa isalya nila ako papasok sa nakaabang na Van.
"Noah! Noah! Let me go! Let me go! Bullsh*t bitawan ninyo ako!" Waxton close the van at natigilan nalang ako ng umandar iyon.
Humuhuni ang matinis na tunog sa tainga ko at paulit-ulit na umaandar sa isip ko ang huling imahe ni Noah sa aking utak. He couldn't breathe for pette sake and he was lying on the ground. His eyes we're stained with blood but he still manage to look and nodded at me. He even mouted 'Its okay' but I should've save him. I was so close of saving him, but they pulled me away and now I don't know if I could be able to do it anymore. If they could spare him. If they could atleast cure him. I messed up, kasalanan ko'to.
Rumagasa ang sasakyan sa masukal na gubat at agad kaming naglabasan. Anton is puting some dried leaves to his car at saka pinagpagan ang mga kamay at humarap sa amin.
"Let's g-" I punch him.
"F*ck you! F*ck you!" sigaw ko at pinagsalitan ang pagsuntok at pag sampal sa kaniya. Panay ang salag at ilag nito ngunit naaabut ko parin siya.
"Liv! Liv! Stop it! Stop!" Waxton tried to stop me but my anger are now driving me crazy.
"Liv tamana na!" Sabat ni Hunter kaya't mabilis na dumampi ang kamao ko sa pisngi niya.
"Isa ka pa! Bullsh*t! Damn you!" inibabawan ko ang natumbang si Hunter at ipinagpatuloy ang pananakit sa kaniya. Hindi na magkaintindihan si Julius at Waxton kung paano ako pahihintuin. Waxton even tried pulling me up ngunit kinakalmot ko ang mga braso nila at saka babalikan ang pag sampal at pag suntok kay Hunter.
"Stop it Liv! your killing him!" Anton exclaimed and I gave him my death glare.
"Damn you Anton! Damn you! putang*ina kayong lahat! I was so close of saving Noah but you pulled me back instead of helping me! He was lying there! I was so close, I coul've save him! He was choked... he needs help, he needs us... he needs me." Nanginig ang kamao ko sa galit at pinilit ang sariling lumayo kay Hunter. Ang galit na nais ko sanang ubuhos sa kaniya ay itunuon ko sa matigas na lupa. Paulit-ulit kong isinuntok duon, sumigaw at hinayaan ang sariling umiyak.
"It's a part of the plan Liv, walang nangyaring changing plan dahil lahat nakaayon sa plano. I'm sorry but we have to do this." Tumayo ako at mariing tinitigan si Anton.
"And you sent Noah like a sacrificial lamb!?! How dare you! Whatever purpose is that you shoul've sent me and not him!" umiling ito.
"We can't risk you, we need you to end this game Liv."
"P*tangina! Mula nuon hanggang ngayon! Bakit lagi nalang dapat may isasakripisyo! Bulsh*t!!!" Iyak kong sigaw.
"Dahil kailan." Anton replied.
"How about Noah? wala lang ba siya sayo? His part of this team, sa totoo lang he made this team. How could you do this to him?" tumungo ito at pinahiran ang dugong dumadaloy sa ilong dulot ng suntok ko.
"I'm sorry Liv but he agreed."
"Bullsh*t! you shoul've asked me first!"
"We knew you wouldn't agree."
"Bacause your sacrificing Noah!-"
"LIV." Julius barriton voice stopped me. Hinawakan nito ang braso ko at bahagyang pinisil iyun. I bite my lips more to prevent my sobbing but instead, the tears flows like a river.
"Noah is a smart man, I know him since he was a kid and he's stronger than you thought. I am also against this. Minsan na akong nagkamali sayo at ayuko ng maulit pa. But he was so determine to save you. Pumayag siya dito dahil alam niyang kaya niya. If a normal young man will experience the torture he had, they will died, but look how Noah indure it. He even hide his wound to us and chooses to prolonge the pain. It is because his a strong man physically and mentally. A lot of people misinterpret him as a frail boy- but he's not. He was protecting you Liv. I know he'll tell you to run and save yourself instead. I believe he can make it and you should too." He said while looking directly at me.
"Pero paano, paano kung patayin agad siya ng mga Thana, paano kung hindi niya kayanin? Hindi ko kaya Julius-hindi." Tuluyan ko pag amin. Hinaplus niya ang pisngi ko at pinunasan ang luha.
"Sinabi niya sa aming kahit anong mangyari ay nasisiguro siyang hindi siya tuluyang papatayin ng mga ito. Naniwala ako dahil kilala ko ang pamangkin ko. He knew what he was doing." Matapus niyang sabihin iyun ay dahan dahan ako nitong niyakap.
"So you have to be emotionaly prepared because we will save him, at the right moment and the right time. Please hold on."
"Make sure to do that Julius." garalgal kong saad sa pagita ng aking mga hikbi.
"Ofcourse we will save him." Sagut niya saka marahang hinagod ang aking likuran.