UNICODE
မနက်ခင်းတွေမှာ ဒယ်ဒီနဲ့ပါပါးဟာ အလုပ်ကိုအတူတူသွားလေ့ရှိပေမယ့် ဒီမနက်မှာတော့ ရန်ပွဲကြေအေးပြီးတဲ့နောက် ပါပါးဟာအလုပ်တစ်ရက်နားမယ်လို့ဆိုတယ် ။ အဲ့အချိန် ဒယ်ဒီကတော့
" ဟုတ်လို့လားကွာ တစ်နေရာရာနေမကောင်းလို့လား ကိုယ့်ကိုပြောပါဦး "
ဒယ်ဒီကတော့ အကဲပိုစွာပြောနေတာကို အော်စကာကြားလိုက်ရတာမလို့ နှာမှုတ်လိုက်မိတယ် ။
" ငါနေကောင်းပါတယ် အံ့ဘွယ်ရာ ငါ့ကိုစိတ်ပူမနေနဲ့ မင်းယောကျာ်း တစ်ရက်လောက်အလုပ်မသွားပဲ အိမ်မှာအေးအေးဆေးဆေးနားတာ မင်းမမြင်ချင်ဘူးလား "
ပါပါးရဲ့စကားဆုံးတော့ ဒယ်ဒီ့ဆီက ဘာအသံမှမကြားရတော့ချေ ။ ထိုအချိန် အော်စကာလည်း မနက်စာစားလို့ပြီးပြီမလို့ ပါပါးထိုင်ခုံနားကိုလျှောက်သွားပြီး
' ပါပါးရေ ပါပါးချက်ကျွေးတဲ့ ဒီမနက်စာလေးက အရမ်းကောင်းတာပဲ နူးအိနေတဲ့အသားတွေရော ထမင်းကိုဟင်းရည်နဲ့နယ်ပေးထားတာရော နို့တွေပါ အော်စကာအရမ်းကြိုက်တယ် '
ပါပါးကိုမနက်စာဘယ်လောက် စားကောင်းကြောင်းပြောတော့
" ငါ့သားလေးကမှ လိမ္မာသေးတယ် မနက်စာစားလို့ဝသွားပြီမလား အကုန်ပြောင်အောင်စားထားတာပဲ "
ပါပါးကအော်စကာ့အစာခွက်ကလေးကိုလှမ်းကြည့်ပြီး ခေါင်းကို ဖွဖွလေးပွတ်လို့ဆိုလာတော့ အော်စကာငြိမ်ကာမှေးခံပြီး လက်နှစ်ဖက်ပေါ်ခေါင်းတင်လို့ကြမ်းပြင်မှာ ဝပ်နေမိတယ် ။
" မောင် မင်းကိုယ့်ကို အော်စကာ့လောက်တောင် မလိမ္မာဘူးပြောနေတာလား "
" မရစ်စမ်းနဲ့ အံ့ဘွယ်ထွဋ်ခေါင်ရာ "
ဒယ်ဒီက ပါပါးစိတ်မဆိုးဆိုးအောင် လိုက်စပြီး အပြောခံလိုက်ရရင်တော့ မျက်နှာကြီးမဲပုတ်နေမယ်ဆိုတာ အော်စကာထမကြည့်ရင်တောင် သိနေခဲ့ပြီ ။
" ကိုယ့်ယောကျာ်းလေး သဘောအတိုင်းပါပဲ "
ထိုစကားပြောပြီးရင်တော့ ဒါဟာဒယ်ဒီ့ဘက်က အလံဖြူပြတဲ့ပြယုဂ်ပါပဲ ။ ထို့နောက်မှာတော့ ဒယ်ဒီအလုပ်သွားတာမလို့ အော်စကာဟာ ပါပါးနဲ့နှစ်ယောက်တည်းအတူရှိရတော့မယ်ဆိုပြီး ပျော်ရွှင်ကာခုန်ပေါက်နေခဲ့ပါတော့တယ် ။ သို့ပေမယ့် အော်စကာ့အပျော်တွေက စောသွားတယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာတော့
" ကဲ လူဆိုးကြီးသွားပြီဆိုတော့ ပါပါးနဲ့အော်စကာလေး စျေးဝယ်ထွက်ရအောင် "
ပါပါးဟာ အလွန်တရာပျော်မြူးနေတဲ့အသံနဲ့ ဝမ်းသာအားရပြောပြီးနောက်မှာတော့ အပေါ်ထပ်က်ိုပြေးတက်သွားပါတော့တယ် ။ အော်စကာလည်း ပါပါးနောက်ကနေပြေးလိုက်ပြီး အခန်းထဲလိုက်ဝင်တော့ ပါပါးကအင်္ကျီလဲနေတာနဲ့တိုးပြီး အော်စကာရပ်ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ ထို့နောက်မှာတော့ ပါပါးအနားမှာ တဝဲလည်လည်လုပ်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ အော်စကာ့ပါပါးက ဒယ်ဒီ့ထက်တောင်အဆများစွာချောပါသေးတယ် ။
" နှာဘူးလေး ပါပါး အဝတ်လဲတာထိုင်ကြည့်နေတာလား "
ပါပါးက အော်စကာ့နှုတ်သီးကိုပွတ်ဆွဲပြီးဆိုတော့ အော်စကာက ပါးစပ်ကိုအကျယ်ကြီးဖြဲလို့ အကြီးကြီးရယ်ပြလိုက်တယ် ။
" ဖုန်း ပိုက်ဆံအိတ် ကားသော့ အိုကေစုံပြီ ကဲ သွားကြစို့ အော်စကာ "
နောက်ဆုံးမှာတော့ ပါပါးဟာအော်စကာ့လည်ပင်းကို လည်ဆွဲကြိုးရှည်လေးတပ်ပေးခဲ့ပါတယ် ။ ထို့နောက် အော်စကားလည်း ပါပါးဖွင့်ပေးထားတဲ့တံခါးစီကနေ ကားပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ ပါပါးကတော့ ခြံထဲကနေကားကိုထုတ်ပြီး ခြံတံခါးက်ိုပါပိတ်ပြီးမှ ကားပေါ်ပြန်တက်လာတယ် ။ ထို့နောက်မှာတော့ အော်စကာ့ဘက်က ကားမှန်ကိုချပေးလာတာကြောင့် အော်စကာလည်း မှန်အပြင်ဘက်ကိုခေါင်းနည်းနည်းထွက်ပြီး လေတိုက်တဲ့အရသာကိုခံစားနေမိတယ် ။ ပုံမှန်အပြင်သွားရင် အနောက်ခန်းကပဲလိုက်ရတာဖြစ်လို့ အခုလိုပါပါးဘေးထိုင်ရတဲ့အချိန်မျိုးဆို အော်စကာသိပ်ပျော်ပါတယ် ။
အော်စကာတို့နေထိုင်တဲ့မြို့လေးက လူအရမ်းမရှုပ်တဲ့အပြင် သွားရလာရလွယ်ကူတာမလို့ အော်စကာကတော့အရမ်းကြိုက်ပါတယ် ။ ပါပါးတို့အမြဲပြောနေကျ ကျုံးဆိုတဲ့ရေပတ်ပတ်လည်ဝိုင်းထားတဲ့ နေရာကြီးကိုလည်း အော်စကာအရမ်းသဘောကျပါတယ် ။ တစ်ခါတစ်လေ ညနေခင်းဘက်တွေ ပါပါးက ကျုံးဘေးမှာ လမ်းလျှောက်ထွက်ပေးတဲ့အခါ အမွှေးဖွာဖွာကြီးတွေနဲ့ အရမ်းလှတဲ့ ခွေးမလေးတွေတွေ့ရင် အော်စကာအကြာကြီးလိုက်ကြည့်တတ်ပါသေးတယ် ။ အဲ့လိုအချိန်ဆို ဒယ်ဒီက နှာဘူးကောင်လို့ သဘောတကျနဲ့ အော်စကာ့ကိုခေါ်တတ်ပေမယ့် ပါပါးကတော့ အဲ့လိုမျိုးတွေအော်စကာလိုက်ကြည့်ရင် လုံးဝမကြိုက်ပါဘူး ။
" ကဲ ဆင်းကြမယ် "
ပါပါးကကားသေချာရပ်ပြီးတာနဲ့ အော်စကာ့ကိုပါဆင်းခိုင်းတာမလို့ ကားပေါ်ကဆင်းခဲ့လိုက်ပြီး မျက်လုံးတစ်ဝိုက်လျှောက်ကြည့်ပြီးတဲ့နောက်မှာ အော်စကာဟာပါပါးဆွဲထားတဲ့ကြိုးကနေ အားကုန်သုံးပြီး ရုန်းလိုက်ပါတော့တယ် ။
' မလိုက်ဘူး ငါးတွေနဲ့ အညှီရေတွေနဲ့ အော်စကာမလိုက်ဘူး '
" လာပါအော်စကာလေးရာ လိမ္မာပါတယ် ပါပါးချီသွားမယ်လေနော် အိမ်ရောက်ရင်ရေလည်းပြန်ချိုးပေးမယ် မနံစေရဘူးလုံးဝ "
အသားငါးစျေးထဲကို ပါပါးကချီသွားမယ်ပြောပေမယ့် အော်စကာက ပင်ကိုအသန့်ကြိုက်တဲ့သူမလို့ ငါးညှီတွေကြားထဲမသွားချင်ပါ ။ ဒယ်ဒီသာဆိုရင်တော့ ခွေးပါးဝတယ်လို့အော်စကာ့ကိုပြောနိုင်ပေမယ့် အော်စကာကတော့ တကယ်ကိုအသန့်ကြိုက်တာမို့ မသွားနိုင်ပါ ။
" အပြန်ကျရင်ဆိုင်မှာ ပါပါးက မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်လေနော် ခွေးမလေးချောချောလေးလည်းရှာပေးမယ် "
ပါပါးရဲ့အပေးအယူကြောင့် အော်စကာစိတ်ဝင်စားပေမယ့် အဲ့လောက်နဲ့တော့အော်စကာမလိုက်နိုင်ပါ ။ အဲ့အတွက် အော်စကာဟာ ပါပါးဘက်ကိုဖင်ပေးထားပြီး ကားဘက်ကိုသာယက်ကန်ယက်ကန် လုပ်နေမိပါတယ် ။
" အင်းပါ အော်စကာကပါပါးကိုတစ်ယောက်တည်းလွှတ်ရက်တော့လည်း နေခဲ့ပေါ့ သူများခေါ်သွားလည်းပါပါးလိုက်သွားလိုက်မယ် "
ထိုသို့ပြောပြီး ပါပါးကအော်စကာ့ကြိုးကိုလွှတ်ချလိုက်တော့ အော်စကာလည်းအနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး အသက်ဝဝရှူလိုက်ကာပင် ကြိုးကလေးကိုကိုက်လိုက်ပြီး ပါပါးလက်ထဲသွားထည့်ပေးလိုက်တယ် ။
" အော်စကာလေးကို ပါပါးအချစ်ဆုံးပဲ "
ပြုံးပြုံးကြီးဖြင့် အော်စကာ့ကိုယ်ကြီးကိုချီရင်းပြောလာတဲ့ ပါပါးကြောင့် အော်စကာစိတ်လေသွားကာ ပါပါးပုခုံးပေါ်ခေါင်းမှီလိုက်တယ် ။ အိမ်မှာဆိုရင်တော့ * အံ့ဘွယ်ထွဋ်ခေါင်ကြီးကို မောင်ကအချစ်ဆုံး * လို့ ပြောတတ်ပြီး အခုလိုခိုင်းစရာရှိတော့ အော်စကာ့ကိုအချစ်ဆုံးတဲ့ ။ ပါပါးက တကယ့်ကိုလူလိမ်အစစ်ပါပဲ ။
စျေးထဲရောက်တော့ လူအများစုက အော်စကာ့ကိုလိုက်ကြည့်နေတာမလို့ အော်စကာလည်း ခေါင်းလေးကို မော့ချီထားလိုက်တယ် ။ ဒီနေ့ အော်စကာက အပြာရောင်အင်္ကျီလှလှလေးကို ဝတ်ထားတာမလို့ အော်စကာနဲ့ကျိန်းသေလိုက်ဖက်နေမှာအမှန်ပဲ ။ အော်စကာတို့ကလည်း အပြာရောင်နဲ့အဝါရောင်နှစ်မျိုးကိုသာမြင်ရတာမလို့ ပါပါးတို့ကလည်းအော်စကာ့ကို ထိုအရောင်တွေပါတဲ့အဝတ်အစားတွေ အသုံးအဆောင်တွေကိုသာဝယ်ပေးလေ့ရှိတယ် ။ အခုလည်း အော်စကာ့အတွက်တော့ လူအနည်းငယ်ကိုသာထင်ထင်ရှားရှားခွဲခြားသိနိုင်ခဲ့တယ် ။
' အော်စကာငြိမ်ငြိမ်နေ ပါပါးမနိုင်တော့ရင် ပြုတ်ကျသွားလိမ့်မယ် '
ပါပါးကအော်စကာ့ကိုထပ်ပြီးပင့်ချီရင်းပြောလာတာကြောင့် အော်စကာငြိမ်ငြိမ်နေပေးလိုက်တယ် ။ ထို့နောက်မှာတော့ ပါပါးက ရေခဲပုံးတွေထဲ ပင်လယ်စာတွေအများကြီးထည့်ထားတဲ့ဆိုင်ရှေ့မှာ ရပ်ပြီးစျေးဝယ်နေတယ် ။ အော်စကာကတော့ စားချင်တဲ့အရာတွေဘက်ကို ထိုးဟောင်ရင်း ပါပါးသိအောင်ပြောနေမိတယ် ။
" ဒီပုစွန်ကြီးတွေကဘယ်လောက်လဲဗျ "
" ၁ပိသာကို ၄၀၀၀၀ "
" ဒါဆို အဲ့ပုစွန် ၁ပိသာ ၊ ပြည်ကြီးငါးလည်းချိန်ပေးပါဦး "
ပါးပါးကစျေးဝယ်နေပေမယ့် အော်စကာကတော့ ပတ်ပတ်လည်ကအသားငါးတွေကို တမျှော်တခေါ်ကြည့်နေမိတယ် ။ အော်စကာသဘောမကျတဲ့ အကောင်ရှည်ရှည်တွေရယ် အခွံမာကောင်တွေရယ်ကိုမြင်ရင်တော့ အော်စကာတွန့်သွားမိတယ် ။
" ကဲ ဒါဆိုအော်စကာလေးအတွက် ကြက်သားသွားဝယ်ရအောင် "
ပါပါးကအထုပ်တွေကိုဆိုင်မှာချန်ခဲ့ပြီး အော်စကာ့ကိုချီထားလျက်ပင် ကြက်သားဆိုင်ဘက်ကိုသွားတယ် ။ အော်စကာကတော့ အကြိုက်တွေကိုတွေ့လိုက်ရတာမလို့ အရမ်းပျော်နေခဲ့တယ် ။ ပါပါးချက်ကျွေးတဲ့ဟင်းတိုင်းက မုန့်တွေထက်စာရင် အော်စကာအကြိုက်ဆုံးတွေပါပဲ ။
ထို့နောက်မှာတော့ ကလေးတစ်ချို့က အော်စကာ့နားလာကပ်တာမလို့ အော်စကာလည်းပါပါးကိုသာအတင်းဖက်ထားလိုက်တယ် ။ ကြောက်လို့မဟုတ်ပဲ ဒယ်ဒီနဲ့ပါပါးကလွဲရင် အော်စကာ့ရဲ့ အမွေးထူထူတွေကို တခြားသူထိတာ အော်စကာမကြိုက်ပါဘူး ။
မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ ပါပါးကလည်းအော်စကာ့ကိုသယ်ထားရတာမလို့ ကလေးတွေကိုမုန့်ဖိုးပေးပြီးပဲအသားထုပ်တွေကို ကားပေါ်တင်ခဲ့ရတယ် ။ ကားပေါ်ရောက်မှပဲ အော်စကာလည်း စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်သွားပြီး ပါပါးကိုအနမ်းတွေပေးမိတယ် ။ ဒါမျိုးက ဒယ်ဒီသာပါရင် လုပ်လို့ရတဲ့အရာတွေမဟုတ်တဲ့အတွက် အော်စကာအခွင့်အရေးများများယူလိုက်မိတယ် ။
ထို့နောက်မှာတော့ ပါပါးဟာအော်စကာကို ကတိအတိုင်းမုန့်ဆိုင်ကိုခေါ်သွားပေးပေမယ့် ကောင်မလေးချောချောလေးရှာပေးမယ်ဆိုတဲ့ကတိကိုမတည်ခဲ့တာမလို့ လမ်းမှာကတည်းက အော်စကာည်းပါပါးကိုစိတ်ကောက်နေခဲ့ပါတယ် ။
' ကောက်စိန်ရေ အဲ့မှာကောက်နေလိုက်တော့ ပါပါးကတော့ ဝယ်လာတာတွေ ဆေးတော့မယ်ကွာ '
အိမ်ရှေ့ကမြက်ခင်းပေါ်မှာ လူးလှိမ့်နေပြီးအိမ်ထဲမဝင်တဲ့အော်စကာ့ကို ပါပါးကမချော့ပဲ အိမ်ထဲဝင်သွားတာမလို့ အော်စကာလည်း နေရိပ်ထဲသွားထိုင်နေလိုက်တယ် ။ မနက်ကပါပါးဝတ်ပေးထားတဲ့အဝတ်တွေကလည်း အော်စကာလူးလှိမ့်နေတာနဲ့ ကြေမွနေတဲ့အပြင် ညစ်ပေကုန်ခဲ့ပြီ ။
အိမ်မှာလည်း ဒယ်ဒီရယ် ပါပါးရယ် အော်စကာရယ် သုံးယောက်သာရှိတာမလို့ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူကြရတယ် ။ အော်စကာကတော့ အငြိမ့်သားထိုင်စားရတာကြောင့် ဒယ်ဒီကတော့ ငပျင်းကောင်လို့ခေါ်ပါသေးတယ် ။ သေချာတွေးကြည့်ရင်တော့ အော်စကာ့မှာ ဒယ်ဒီပေးထားတဲ့နာမည်အတော်များနေခဲ့ပြီ ။
ထိုအချိန်၌ပင် ထိုင်နေရင်း ပျင်းလာတာကြောင့် မြက်ခင်းဘေးကသဲနုနုပေါ် အော်စကာလှဲချလိုက်တယ် ။ မြက်ခင်းတွေပေါ်ဆိုရင် တွန့်တွန့်လိမ်လိမ်အကောင်ရှည်တွေရှိတတ်တာကြောင့် ထိုအကောင်တွေကိုအော်စကာအရမ်းကြောက်ပြီး မလှဲချရချေ ။ ထို့ကြောင့် သဲနုနုတွေပေါ်သာလှဲချပြီး ခဏအကြာမှာတော့ နှုတ်သီးပေါ်က ဆူးခနဲဖြစ်ကာ ဆက်တိုက်ဆိုသလ်ိုနာလာတာကြောင့်
' ပါပါးရေ နာတယ် နာတယ် '
မခံနိုင်စွာပင် အော်၍ ပါပါးရှိရာအိမ်ထဲသို့ အော်စကာတန်းပြေးရတယ် ။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ အော်စကာ ပါပါးကိုပြော ပါပါးကိုပြော "
မီးဖိုခန်းထဲမှာ ဇွန်းကြီးကိုင်လျက်ပင် ပါပါးကအော်စကာဝပ်ကာထိုင်ချလိုက်တဲ့နားရောက်လာပြီး နှုတ်သီးနားအုပ်ကာပွတ်နေတဲ့ အော်စကာ့လက်ကိုဖယ်လိုက်တယ် ။
" အော်စကာရယ် ဘယ်လိုတောင်လက်နဲ့ဖိပွတ်လိုက်တာတုန်း ပုရွက်ဆိတ်လေးတောင် လုံးကျေနေပြီ "
ပါပါးကထိုသို့ပြောကာပင် ပုရွက်ဆိတ်ကိုအော်စကာ့ဆီကဖယ်ချလိုက်ပေမယ့် အော်စကာကတော့နာလွန်းလို့ မျက်ရည်တောင်ကျနေခဲ့ပြီ ။ ပါပါးကတော့ ဇွန်းကိုချလို့အော်စကာ့ကိုဖက်ကာ ချော့နေခဲ့တယ် ။ အဲ့နောက်မှာတော့ အော်စကာလည်းပါပါးနားတွင်သာ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေလိုက်ပြီး အပြင်ကိုထပ်မသွားတော့ ။ ပါပါးပြင်ပေးတဲ့နေ့လည်စာကို ပါပါးဘေးမှာ သေချာစားသလို ရေမကြိုက်တဲ့အော်စကာက ပါပါးစိတ်တိုင်းကျလည်း ရေချိုးခဲ့ပါသေးတယ် ။
အဲ့လိုနဲ့ညနေရောက်တဲ့အခါမှာတော့ ပါပါးက ဒယ်ဒီ့အတွက်ညစာပြင်ပြီး အော်စကာရော ပါပါးရော ဒယ်ဒီ့ကိုစောင့်နေခဲ့ပါတယ် ။ ညနေ ၅နာရီထိုးတာနဲ့ ဒယ်ဒီ့ရဲ့ကားသံကိုအချိန်မှန်ကြားလိုက်ရတာမလို့ အော်စကာကတော့ခုန်ပေါက်နေခဲ့တယ် ။ ပါပါးကတော့ တံခါးဝမှာရပ်စောင့်နေပြီး ဒယ်ဒီဝင်လာတာနဲ့
" Happy 5 year Anniversary ပါ သားကြီး "
ဒယ့်ဒီ့ကိုသိုင်းဖက်ကာပင် ပါပါးကဝမ်းသာရတယ်ပြောတယ် ။ သို့ပေမယ့် ဒယ်ဒီကတော့
" ဟာ ဟုတ်သား ဒီနေ့ကိုယ်တို့Anni ပဲ "
" ဘာတုန်း အံ့ဘွယ်ထွဋ်ခေါင် မင်းမေ့နေတယ်လို့တော့ မပြောနဲ့နော် "
ပါပါးကစိတ်ဆိုးပြီး ဒယ်ဒီ့ကိုဖက်ထားတာကနေလွှတ်လိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ဝင်ထိုင်လာတာကြောင့် အော်စကာလည်းပါပါးဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဒယ်ဒီ့ကိုအဝေးသွားဖို့ပြောလိုက်တယ် ။ ပါပါးကတော့ လက်ကိုပိုက်လျက်ပင် မျက်နှာကတော့တည်တင်းနေခဲ့တယ် ။
" ငါ့မှာတော့ မင်းကြိုက်တဲ့ပင်လယ်စာတွေတောင် ဝယ်ထားပြီး စားပါစေဆိုပြီးချက်ပြုတ်ထားတာ "
" မောင်ကလည်း ကိုယ်ကမေ့ပါ့မလား ဒီနေ့ကကိုယ်တို့ရဲ့အိမ်ထောင်သက်တမ်း ၅နှစ်ပြည့်သလိုပဲ မောင့်ဆီကအဖြေရတာ ၁၂နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့လေ ကိုယ်ကချစ်လို့စတာကို "
" ဟမ့် သိသားပဲ မင်းလားဒီနေ့ကိုမေ့မှာ ငါလည်းစတာ "
" မောင်ရာ မင်းအရမ်းဆိုးတာပဲ "
အံ့ဘွယ်ထွဋ်ခေါင်ကပြောရင်းပင် ရှိန်းမြင့်မြတ်မောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစိတ်လိုက်တော့ လုပုစိတ်တိုလေးက သူ့လက်ကိုအတင်းဆွဲကာ ကိုက်ပါတော့တယ် ။
" နာနေပြီမောင်ရ ကိုယ့်ကိုသနားပါ "
ပြောပြီးသည်နှင့် မောင့်ရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းတွေထဲ နစ်ဝင်တဲ့အထိ အံ့ဘွယ်နမ်းရှိုက်လိုက်တယ် ။ သူ့အတွက်တော့ ရှိုင်းမြင့်မြတ်မောင်ဆိုတဲ့လူသားလေးက ဆုလာဘ်တစ်ခုပဲ ။
အော်စကာကတော့ ရန်ဖြစ်မယ်အထင်နဲ့ ဒယ်ဒီ့ကိုစွာထားပြီးမှ ချက်ချင်းပူးကပ်သွားကြတဲ့နှစ်ယောက်ကြောင့် ပါပါးကိုယ်ပေါ်အတင်းတက်ထိုင်ပြီး ဒယ်ဒီ့ကိုမောင်းထုတ်နေမိတယ် ။
" ဟုတ်သား ငပျင်းကောင်ကိုမြင်မှ ကိုယ်သတိရတော့တယ် ဒီမှာထိုင်နေခဲ့ဦး မောင် "
ဒယ်ဒီကပြောရင်းပင် အိမ်အပြင်ပြန်ထွက်သွားတာကြောင့် အော်စကာရောပါပါးပါ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လျက်သား ။ ထို့နောက်မှာတော့ ဒယ်ဒီဟာ ထိုအရာကြီးကိုပွေ့ချီပြီး အော်စကာနဲ့ပါပါးရှေ့ပြန်ရောက်လာခဲ့ပါတယ် ။
" ကိုယ့်ယောကျာ်းလေးရေ Happy Anni ပါကွာ "
" အားး ချစ်စရာကြီးကွာ "
' အားးးးးးးးးးးးး '
ပါပါးကတော့သဘောတကျအော်နေပေမယ့် အော်စကာကတော့ သူ့ဘဝအတွက် ရုပ်အဆိုးဆုံးသောခွေးကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့်ဖြစ်ပြီး ထိုနေ့ထိုအချိန်မှစကာ အော်စကာ့ဘဝရဲ့ အိပ်မက်ဆိုးတို့စတင်ခဲ့ချေပြီ ။
🌹ကြေးမှုံ
ZAWGYI
မနက္ခင္းေတြမွာ ဒယ္ဒီနဲ႔ပါပါးဟာ အလုပ္ကိုအတူတူသြားေလ့႐ွိေပမယ့္ ဒီမနက္မွာေတာ့ ရန္ပြဲေၾကေအးၿပီးတဲ့ေနာက္ ပါပါးဟာအလုပ္တစ္ရက္နားမယ္လို႔ဆိုတယ္ ။ အဲ့အခ်ိန္ ဒယ္ဒီကေတာ့
" ဟုတ္လို႔လားကြာ တစ္ေနရာရာေနမေကာင္းလို႔လား ကိုယ့္ကိုေျပာပါဦး "
ဒယ္ဒီကေတာ့ အကဲပိုစြာေျပာေနတာကို ေအာ္စကာၾကားလိုက္ရတာမလို႔ ႏွာမႈတ္လိုက္မိတယ္ ။
" ငါေနေကာင္းပါတယ္ အံ့ဘြယ္ရာ ငါ့ကိုစိတ္ပူမေနနဲ႔ မင္းေယာက်ာ္း တစ္ရက္ေလာက္အလုပ္မသြားပဲ အိမ္မွာေအးေအးေဆးေဆးနားတာ မင္းမျမင္ခ်င္ဘူးလား "
ပါပါးရဲ႕စကားဆုံးေတာ့ ဒယ္ဒီ့ဆီက ဘာအသံမွမၾကားရေတာ့ေခ် ။ ထိုအခ်ိန္ ေအာ္စကာလည္း မနက္စာစားလို႔ၿပီးၿပီမလို႔ ပါပါးထိုင္ခုံနားကိုေလွ်ာက္သြားၿပီး
' ပါပါးေရ ပါပါးခ်က္ေကြၽးတဲ့ ဒီမနက္စာေလးက အရမ္းေကာင္းတာပဲ ႏူးအိေနတဲ့အသားေတြေရာ ထမင္းကိုဟင္းရည္နဲ႔နယ္ေပးထားတာေရာ ႏို႔ေတြပါ ေအာ္စကာအရမ္းႀကိဳက္တယ္ '
ပါပါးကိုမနက္စာဘယ္ေလာက္ စားေကာင္းေၾကာင္းေျပာေတာ့
" ငါ့သားေလးကမွ လိမၼာေသးတယ္ မနက္စာစားလို႔ဝသြားၿပီမလား အကုန္ေျပာင္ေအာင္စားထားတာပဲ "
ပါပါးကေအာ္စကာ့အစာခြက္ကေလးကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး ေခါင္းကို ဖြဖြေလးပြတ္လို႔ဆိုလာေတာ့ ေအာ္စကာၿငိမ္ကာေမွးခံၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ေပၚေခါင္းတင္လို႔ၾကမ္းျပင္မွာ ဝပ္ေနမိတယ္ ။
" ေမာင္ မင္းကိုယ့္ကို ေအာ္စကာ့ေလာက္ေတာင္ မလိမၼာဘူးေျပာေနတာလား "
" မရစ္စမ္းနဲ႔ အံ့ဘြယ္ထြဋ္ေခါင္ရာ "
ဒယ္ဒီက ပါပါးစိတ္မဆိုးဆိုးေအာင္ လိုက္စၿပီး အေျပာခံလိုက္ရရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးမဲပုတ္ေနမယ္ဆိုတာ ေအာ္စကာထမၾကည့္ရင္ေတာင္ သိေနခဲ့ၿပီ ။
" ကိုယ့္ေယာက်ာ္းေလး သေဘာအတိုင္းပါပဲ "
ထိုစကားေျပာၿပီးရင္ေတာ့ ဒါဟာဒယ္ဒီ့ဘက္က အလံျဖဴျပတဲ့ျပယုဂ္ပါပဲ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဒယ္ဒီအလုပ္သြားတာမလို႔ ေအာ္စကာဟာ ပါပါးနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူ႐ွိရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ကာခုန္ေပါက္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေအာ္စကာ့အေပ်ာ္ေတြက ေစာသြားတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
" ကဲ လူဆိုးႀကီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ပါပါးနဲ႔ေအာ္စကာေလး ေစ်းဝယ္ထြက္ရေအာင္ "
ပါပါးဟာ အလြန္တရာေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့အသံနဲ႔ ဝမ္းသာအားရေျပာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အေပၚထပ္က္ိဳေျပးတက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ ေအာ္စကာလည္း ပါပါးေနာက္ကေနေျပးလိုက္ၿပီး အခန္းထဲလိုက္ဝင္ေတာ့ ပါပါးကအက်ႌလဲေနတာနဲ႔တိုးၿပီး ေအာ္စကာရပ္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ပါပါးအနားမွာ တဝဲလည္လည္လုပ္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ ေအာ္စကာ့ပါပါးက ဒယ္ဒီ့ထက္ေတာင္အဆမ်ားစြာေခ်ာပါေသးတယ္ ။
" ႏွာဘူးေလး ပါပါး အဝတ္လဲတာထိုင္ၾကည့္ေနတာလား "
ပါပါးက ေအာ္စကာ့ႏႈတ္သီးကိုပြတ္ဆြဲၿပီးဆိုေတာ့ ေအာ္စကာက ပါးစပ္ကိုအက်ယ္ႀကီးၿဖဲလို႔ အႀကီးႀကီးရယ္ျပလိုက္တယ္ ။
" ဖုန္း ပိုက္ဆံအိတ္ ကားေသာ့ အိုေကစုံၿပီ ကဲ သြားၾကစို႔ ေအာ္စကာ "
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ပါပါးဟာေအာ္စကာ့လည္ပင္းကို လည္ဆြဲႀကိဳး႐ွည္ေလးတပ္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။ ထို႔ေနာက္ ေအာ္စကားလည္း ပါပါးဖြင့္ေပးထားတဲ့တံခါးစီကေန ကားေပၚတက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ ပါပါးကေတာ့ ျခံထဲကေနကားကိုထုတ္ၿပီး ျခံတံခါးက္ိဳပါပိတ္ၿပီးမွ ကားေပၚျပန္တက္လာတယ္ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေအာ္စကာ့ဘက္က ကားမွန္ကိုခ်ေပးလာတာေၾကာင့္ ေအာ္စကာလည္း မွန္အျပင္ဘက္ကိုေခါင္းနည္းနည္းထြက္ၿပီး ေလတိုက္တဲ့အရသာကိုခံစားေနမိတယ္ ။ ပုံမွန္အျပင္သြားရင္ အေနာက္ခန္းကပဲလိုက္ရတာျဖစ္လို႔ အခုလိုပါပါးေဘးထိုင္ရတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးဆို ေအာ္စကာသိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္ ။
ေအာ္စကာတို႔ေနထိုင္တဲ့ၿမိဳ႕ေလးက လူအရမ္းမ႐ႈပ္တဲ့အျပင္ သြားရလာရလြယ္ကူတာမလို႔ ေအာ္စကာကေတာ့အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္ ။ ပါပါးတို႔အၿမဲေျပာေနက် က်ံဳးဆိုတဲ့ေရပတ္ပတ္လည္ဝိုင္းထားတဲ့ ေနရာႀကီးကိုလည္း ေအာ္စကာအရမ္းသေဘာက်ပါတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ ညေနခင္းဘက္ေတြ ပါပါးက က်ံဳးေဘးမွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေပးတဲ့အခါ အေမႊးဖြာဖြာႀကီးေတြနဲ႔ အရမ္းလွတဲ့ ေခြးမေလးေတြေတြ႕ရင္ ေအာ္စကာအၾကာႀကီးလိုက္ၾကည့္တတ္ပါေသးတယ္ ။ အဲ့လိုအခ်ိန္ဆို ဒယ္ဒီက ႏွာဘူးေကာင္လို႔ သေဘာတက်နဲ႔ ေအာ္စကာ့ကိုေခၚတတ္ေပမယ့္ ပါပါးကေတာ့ အဲ့လိုမ်ိဳးေတြေအာ္စကာလိုက္ၾကည့္ရင္ လုံးဝမႀကိဳက္ပါဘူး ။
" ကဲ ဆင္းၾကမယ္ "
ပါပါးကကားေသခ်ာရပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေအာ္စကာ့ကိုပါဆင္းခိုင္းတာမလို႔ ကားေပၚကဆင္းခဲ့လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးတစ္ဝိုက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေအာ္စကာဟာပါပါးဆြဲထားတဲ့ႀကိဳးကေန အားကုန္သုံးၿပီး ႐ုန္းလိုက္ပါေတာ့တယ္ ။
' မလိုက္ဘူး ငါးေတြနဲ႔ အညႇီေရေတြနဲ႔ ေအာ္စကာမလိုက္ဘူး '
" လာပါေအာ္စကာေလးရာ လိမၼာပါတယ္ ပါပါးခ်ီသြားမယ္ေလေနာ္ အိမ္ေရာက္ရင္ေရလည္းျပန္ခ်ိဳးေပးမယ္ မနံေစရဘူးလုံးဝ "
အသားငါးေစ်းထဲကို ပါပါးကခ်ီသြားမယ္ေျပာေပမယ့္ ေအာ္စကာက ပင္ကိုအသန္႔ႀကိဳက္တဲ့သူမလို႔ ငါးညႇီေတြၾကားထဲမသြားခ်င္ပါ ။ ဒယ္ဒီသာဆိုရင္ေတာ့ ေခြးပါးဝတယ္လို႔ေအာ္စကာ့ကိုေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ေအာ္စကာကေတာ့ တကယ္ကိုအသန္႔ႀကိဳက္တာမို႔ မသြားႏိုင္ပါ ။
" အျပန္က်ရင္ဆိုင္မွာ ပါပါးက မုန္႔ဝယ္ေကြၽးမယ္ေလေနာ္ ေခြးမေလးေခ်ာေခ်ာေလးလည္း႐ွာေပးမယ္ "
ပါပါးရဲ႕အေပးအယူေၾကာင့္ ေအာ္စကာစိတ္ဝင္စားေပမယ့္ အဲ့ေလာက္နဲ႔ေတာ့ေအာ္စကာမလိုက္ႏိုင္ပါ ။ အဲ့အတြက္ ေအာ္စကာဟာ ပါပါးဘက္ကိုဖင္ေပးထားၿပီး ကားဘက္ကိုသာယက္ကန္ယက္ကန္ လုပ္ေနမိပါတယ္ ။
" အင္းပါ ေအာ္စကာကပါပါးကိုတစ္ေယာက္တည္းလႊတ္ရက္ေတာ့လည္း ေနခဲ့ေပါ့ သူမ်ားေခၚသြားလည္းပါပါးလိုက္သြားလိုက္မယ္ "
ထိုသို႔ေျပာၿပီး ပါပါးကေအာ္စကာ့ႀကိဳးကိုလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေအာ္စကာလည္းအေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး အသက္ဝဝ႐ွဴလိုက္ကာပင္ ႀကိဳးကေလးကိုကိုက္လိုက္ၿပီး ပါပါးလက္ထဲသြားထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။
" ေအာ္စကာေလးကို ပါပါးအခ်စ္ဆုံးပဲ "
ျပဳံးျပဳံးႀကီးျဖင့္ ေအာ္စကာ့ကိုယ္ႀကီးကိုခ်ီရင္းေျပာလာတဲ့ ပါပါးေၾကာင့္ ေအာ္စကာစိတ္ေလသြားကာ ပါပါးပုခုံးေပၚေခါင္းမွီလိုက္တယ္ ။ အိမ္မွာဆိုရင္ေတာ့ * အံ့ဘြယ္ထြဋ္ေခါင္ႀကီးကို ေမာင္ကအခ်စ္ဆုံး * လို႔ ေျပာတတ္ၿပီး အခုလိုခိုင္းစရာ႐ွိေတာ့ ေအာ္စကာ့ကိုအခ်စ္ဆုံးတဲ့ ။ ပါပါးက တကယ့္ကိုလူလိမ္အစစ္ပါပဲ ။
ေစ်းထဲေရာက္ေတာ့ လူအမ်ားစုက ေအာ္စကာ့ကိုလိုက္ၾကည့္ေနတာမလို႔ ေအာ္စကာလည္း ေခါင္းေလးကို ေမာ့ခ်ီထားလိုက္တယ္ ။ ဒီေန႔ ေအာ္စကာက အျပာေရာင္အက်ႌလွလွေလးကို ဝတ္ထားတာမလို႔ ေအာ္စကာနဲ႔က်ိန္းေသလိုက္ဖက္ေနမွာအမွန္ပဲ ။ ေအာ္စကာတို႔ကလည္း အျပာေရာင္နဲ႔အဝါေရာင္ႏွစ္မ်ိဳးကိုသာျမင္ရတာမလို႔ ပါပါးတို႔ကလည္းေအာ္စကာ့ကို ထိုအေရာင္ေတြပါတဲ့အဝတ္အစားေတြ အသုံးအေဆာင္ေတြကိုသာဝယ္ေပးေလ့႐ွိတယ္ ။ အခုလည္း ေအာ္စကာ့အတြက္ေတာ့ လူအနည္းငယ္ကိုသာထင္ထင္႐ွား႐ွားခြဲျခားသိႏိုင္ခဲ့တယ္ ။
' ေအာ္စကာၿငိမ္ၿငိမ္ေန ပါပါးမႏိုင္ေတာ့ရင္ ျပဳတ္က်သြားလိမ့္မယ္ '
ပါပါးကေအာ္စကာ့ကိုထပ္ၿပီးပင့္ခ်ီရင္းေျပာလာတာေၾကာင့္ ေအာ္စကာၿငိမ္ၿငိမ္ေနေပးလိုက္တယ္ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ပါပါးက ေရခဲပုံးေတြထဲ ပင္လယ္စာေတြအမ်ားႀကီးထည့္ထားတဲ့ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ၿပီးေစ်းဝယ္ေနတယ္ ။ ေအာ္စကာကေတာ့ စားခ်င္တဲ့အရာေတြဘက္ကို ထိုးေဟာင္ရင္း ပါပါးသိေအာင္ေျပာေနမိတယ္ ။
" ဒီပုစြန္ႀကီးေတြကဘယ္ေလာက္လဲဗ် "
" ၁ပိသာကို ၄၀၀၀၀ "
" ဒါဆို အဲ့ပုစြန္ ၁ပိသာ ၊ ျပည္ႀကီးငါးလည္းခ်ိန္ေပးပါဦး "
ပါးပါးကေစ်းဝယ္ေနေပမယ့္ ေအာ္စကာကေတာ့ ပတ္ပတ္လည္ကအသားငါးေတြကို တေမွ်ာ္တေခၚၾကည့္ေနမိတယ္ ။ ေအာ္စကာသေဘာမက်တဲ့ အေကာင္႐ွည္႐ွည္ေတြရယ္ အခြံမာေကာင္ေတြရယ္ကိုျမင္ရင္ေတာ့ ေအာ္စကာတြန္႔သြားမိတယ္ ။
" ကဲ ဒါဆိုေအာ္စကာေလးအတြက္ ၾကက္သားသြားဝယ္ရေအာင္ "
ပါပါးကအထုပ္ေတြကိုဆိုင္မွာခ်န္ခဲ့ၿပီး ေအာ္စကာ့ကိုခ်ီထားလ်က္ပင္ ၾကက္သားဆိုင္ဘက္ကိုသြားတယ္ ။ ေအာ္စကာကေတာ့ အႀကိဳက္ေတြကိုေတြ႕လိုက္ရတာမလို႔ အရမ္းေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္ ။ ပါပါးခ်က္ေကြၽးတဲ့ဟင္းတိုင္းက မုန္႔ေတြထက္စာရင္ ေအာ္စကာအႀကိဳက္ဆုံးေတြပါပဲ ။
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ကေလးတစ္ခ်ိဳ႕က ေအာ္စကာ့နားလာကပ္တာမလို႔ ေအာ္စကာလည္းပါပါးကိုသာအတင္းဖက္ထားလိုက္တယ္ ။ ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ပဲ ဒယ္ဒီနဲ႔ပါပါးကလြဲရင္ ေအာ္စကာ့ရဲ႕ အေမြးထူထူေတြကို တျခားသူထိတာ ေအာ္စကာမႀကိဳက္ပါဘူး ။
မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ ပါပါးကလည္းေအာ္စကာ့ကိုသယ္ထားရတာမလို႔ ကေလးေတြကိုမုန္႔ဖိုးေပးၿပီးပဲအသားထုပ္ေတြကို ကားေပၚတင္ခဲ့ရတယ္ ။ ကားေပၚေရာက္မွပဲ ေအာ္စကာလည္း စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားၿပီး ပါပါးကိုအနမ္းေတြေပးမိတယ္ ။ ဒါမ်ိဳးက ဒယ္ဒီသာပါရင္ လုပ္လို႔ရတဲ့အရာေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ ေအာ္စကာအခြင့္အေရးမ်ားမ်ားယူလိုက္မိတယ္ ။
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ပါပါးဟာေအာ္စကာကို ကတိအတိုင္းမုန္႔ဆိုင္ကိုေခၚသြားေပးေပမယ့္ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလး႐ွာေပးမယ္ဆိုတဲ့ကတိကိုမတည္ခဲ့တာမလို႔ လမ္းမွာကတည္းက ေအာ္စကာည္းပါပါးကိုစိတ္ေကာက္ေနခဲ့ပါတယ္ ။
' ေကာက္စိန္ေရ အဲ့မွာေကာက္ေနလိုက္ေတာ့ ပါပါးကေတာ့ ဝယ္လာတာေတြ ေဆးေတာ့မယ္ကြာ '
အိမ္ေ႐ွ႕ကျမက္ခင္းေပၚမွာ လူးလွိမ့္ေနၿပီးအိမ္ထဲမဝင္တဲ့ေအာ္စကာ့ကို ပါပါးကမေခ်ာ့ပဲ အိမ္ထဲဝင္သြားတာမလို႔ ေအာ္စကာလည္း ေနရိပ္ထဲသြားထိုင္ေနလိုက္တယ္ ။ မနက္ကပါပါးဝတ္ေပးထားတဲ့အဝတ္ေတြကလည္း ေအာ္စကာလူးလွိမ့္ေနတာနဲ႔ ေၾကမြေနတဲ့အျပင္ ညစ္ေပကုန္ခဲ့ၿပီ ။
အိမ္မွာလည္း ဒယ္ဒီရယ္ ပါပါးရယ္ ေအာ္စကာရယ္ သုံးေယာက္သာ႐ွိတာမလို႔ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ယူၾကရတယ္ ။ ေအာ္စကာကေတာ့ အၿငိမ့္သားထိုင္စားရတာေၾကာင့္ ဒယ္ဒီကေတာ့ ငပ်င္းေကာင္လို႔ေခၚပါေသးတယ္ ။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ ေအာ္စကာ့မွာ ဒယ္ဒီေပးထားတဲ့နာမည္အေတာ္မ်ားေနခဲ့ၿပီ ။
ထိုအခ်ိန္၌ပင္ ထိုင္ေနရင္း ပ်င္းလာတာေၾကာင့္ ျမက္ခင္းေဘးကသဲႏုႏုေပၚ ေအာ္စကာလွဲခ်လိုက္တယ္ ။ ျမက္ခင္းေတြေပၚဆိုရင္ တြန္႔တြန္႔လိမ္လိမ္အေကာင္႐ွည္ေတြ႐ွိတတ္တာေၾကာင့္ ထိုအေကာင္ေတြကိုေအာ္စကာအရမ္းေၾကာက္ၿပီး မလွဲခ်ရေခ် ။ ထို႔ေၾကာင့္ သဲႏုႏုေတြေပၚသာလွဲခ်ၿပီး ခဏအၾကာမွာေတာ့ ႏႈတ္သီးေပၚက ဆူးခနဲျဖစ္ကာ ဆက္တိုက္ဆိုသလ္ိဳနာလာတာေၾကာင့္
' ပါပါးေရ နာတယ္ နာတယ္ '
မခံႏိုင္စြာပင္ ေအာ္၍ ပါပါး႐ွိရာအိမ္ထဲသို႔ ေအာ္စကာတန္းေျပးရတယ္ ။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေအာ္စကာ ပါပါးကိုေျပာ ပါပါးကိုေျပာ "
မီးဖိုခန္းထဲမွာ ဇြန္းႀကီးကိုင္လ်က္ပင္ ပါပါးကေအာ္စကာဝပ္ကာထိုင္ခ်လိုက္တဲ့နားေရာက္လာၿပီး ႏႈတ္သီးနားအုပ္ကာပြတ္ေနတဲ့ ေအာ္စကာ့လက္ကိုဖယ္လိုက္တယ္ ။
" ေအာ္စကာရယ္ ဘယ္လိုေတာင္လက္နဲ႔ဖိပြတ္လိုက္တာတုန္း ပု႐ြက္ဆိတ္ေလးေတာင္ လုံးေက်ေနၿပီ "
ပါပါးကထိုသို႔ေျပာကာပင္ ပု႐ြက္ဆိတ္ကိုေအာ္စကာ့ဆီကဖယ္ခ်လိုက္ေပမယ့္ ေအာ္စကာကေတာ့နာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္က်ေနခဲ့ၿပီ ။ ပါပါးကေတာ့ ဇြန္းကိုခ်လို႔ေအာ္စကာ့ကိုဖက္ကာ ေခ်ာ့ေနခဲ့တယ္ ။ အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေအာ္စကာလည္းပါပါးနားတြင္သာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနလိုက္ၿပီး အျပင္ကိုထပ္မသြားေတာ့ ။ ပါပါးျပင္ေပးတဲ့ေန႔လည္စာကို ပါပါးေဘးမွာ ေသခ်ာစားသလို ေရမႀကိဳက္တဲ့ေအာ္စကာက ပါပါးစိတ္တိုင္းက်လည္း ေရခ်ိဳးခဲ့ပါေသးတယ္ ။
အဲ့လိုနဲ႔ညေနေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ပါပါးက ဒယ္ဒီ့အတြက္ညစာျပင္ၿပီး ေအာ္စကာေရာ ပါပါးေရာ ဒယ္ဒီ့ကိုေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ ညေန ၅နာရီထိုးတာနဲ႔ ဒယ္ဒီ့ရဲ႕ကားသံကိုအခ်ိန္မွန္ၾကားလိုက္ရတာမလို႔ ေအာ္စကာကေတာ့ခုန္ေပါက္ေနခဲ့တယ္ ။ ပါပါးကေတာ့ တံခါးဝမွာရပ္ေစာင့္ေနၿပီး ဒယ္ဒီဝင္လာတာနဲ႔
" Happy 5 year Anniversary ပါ သားႀကီး "
ဒယ့္ဒီ့ကိုသိုင္းဖက္ကာပင္ ပါပါးကဝမ္းသာရတယ္ေျပာတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ဒယ္ဒီကေတာ့
" ဟာ ဟုတ္သား ဒီေန႔ကိုယ္တို႔Anni ပဲ "
" ဘာတုန္း အံ့ဘြယ္ထြဋ္ေခါင္ မင္းေမ့ေနတယ္လို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔ေနာ္ "
ပါပါးကစိတ္ဆိုးၿပီး ဒယ္ဒီ့ကိုဖက္ထားတာကေနလႊတ္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာေပၚဝင္ထိုင္လာတာေၾကာင့္ ေအာ္စကာလည္းပါပါးေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဒယ္ဒီ့ကိုအေဝးသြားဖို႔ေျပာလိုက္တယ္ ။ ပါပါးကေတာ့ လက္ကိုပိုက္လ်က္ပင္ မ်က္ႏွာကေတာ့တည္တင္းေနခဲ့တယ္ ။
" ငါ့မွာေတာ့ မင္းႀကိဳက္တဲ့ပင္လယ္စာေတြေတာင္ ဝယ္ထားၿပီး စားပါေစဆိုၿပီးခ်က္ျပဳတ္ထားတာ "
" ေမာင္ကလည္း ကိုယ္ကေမ့ပါ့မလား ဒီေန႔ကကိုယ္တို႔ရဲ႕အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ၅ႏွစ္ျပည့္သလိုပဲ ေမာင့္ဆီကအေျဖရတာ ၁၂ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ေလ ကိုယ္ကခ်စ္လို႔စတာကို "
" ဟမ့္ သိသားပဲ မင္းလားဒီေန႔ကိုေမ့မွာ ငါလည္းစတာ "
" ေမာင္ရာ မင္းအရမ္းဆိုးတာပဲ "
အံ့ဘြယ္ထြဋ္ေခါင္ကေျပာရင္းပင္ ႐ွိန္းျမင့္ျမတ္ေမာင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကိုဆြဲစိတ္လိုက္ေတာ့ လုပုစိတ္တိုေလးက သူ႕လက္ကိုအတင္းဆြဲကာ ကိုက္ပါေတာ့တယ္ ။
" နာေနၿပီေမာင္ရ ကိုယ့္ကိုသနားပါ "
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေမာင့္ရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြထဲ နစ္ဝင္တဲ့အထိ အံ့ဘြယ္နမ္း႐ိႈက္လိုက္တယ္ ။ သူ႕အတြက္ေတာ့ ႐ိႈင္းျမင့္ျမတ္ေမာင္ဆိုတဲ့လူသားေလးက ဆုလာဘ္တစ္ခုပဲ ။
ေအာ္စကာကေတာ့ ရန္ျဖစ္မယ္အထင္နဲ႔ ဒယ္ဒီ့ကိုစြာထားၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္းပူးကပ္သြားၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ပါပါးကိုယ္ေပၚအတင္းတက္ထိုင္ၿပီး ဒယ္ဒီ့ကိုေမာင္းထုတ္ေနမိတယ္ ။
" ဟုတ္သား ငပ်င္းေကာင္ကိုျမင္မွ ကိုယ္သတိရေတာ့တယ္ ဒီမွာထိုင္ေနခဲ့ဦး ေမာင္ "
ဒယ္ဒီကေျပာရင္းပင္ အိမ္အျပင္ျပန္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ေအာ္စကာေရာပါပါးပါ ဆိုဖာေပၚထိုင္လ်က္သား ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဒယ္ဒီဟာ ထိုအရာႀကီးကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ေအာ္စကာနဲ႔ပါပါးေ႐ွ႕ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ ။
" ကိုယ့္ေယာက်ာ္းေလးေရ Happy Anni ပါကြာ "
" အားး ခ်စ္စရာႀကီးကြာ "
' အားးးးးးးးးးးးး '
ပါပါးကေတာ့သေဘာတက်ေအာ္ေနေပမယ့္ ေအာ္စကာကေတာ့ သူ႕ဘဝအတြက္ ႐ုပ္အဆိုးဆုံးေသာေခြးကိုေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ထိုေန႔ထိုအခ်ိန္မွစကာ ေအာ္စကာ့ဘဝရဲ႕ အိပ္မက္ဆိုးတို႔စတင္ခဲ့ေခ်ၿပီ ။
🌹ေၾကးမႈံ