"Alex....... ဟိုမှာ မင်းဆရာထင်တယ်"
အင်တာနက်ဂိမ်းဆိုင်မှာ ဂိမ်းထိုင်ဆော့နေတဲ့Alexက စိတ်မဝင်စားစွာမျက်ဆံလှန်ကြည့်လိုက်ပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ အမူအယာပြောင်းသွားခဲ့သည်။
သူ့ကိုအသိပေးသူက ဦးဟန်သစ်အား ဘား၌တစ်ခါတွေ့ခဲ့ဖူးသူပင်။
"သွားနှုတ်ဆက်လိုက်ဦးလေ"
Alex ထိုလူနဲ့မထိတွေ့ရတာ ကြာပြီဖြစ်သည်။
ဦးဟန်သစ် အတန်းပြောင်းလာကတည်းက အတန်းမှန်မှန်တက်၍ စာကို ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်လုပ်ရသည်။
စာကတော့ တကယ်လုပ်ချင်နေတာမဟုတ်ဘဲ တစ်ဖက်လူရဲ့ခြိမ်းခြောက်နိုင်စွမ်းရှိသော အကြည့်များကြောင့်သာ။ ဦးဟန်သစ်မျက်စောင်းတစ်ချက်ရောက်လာတာနဲ့ သူခေါင်းငုံ့ကာ စာလိုက်လုပ်ရပေလိမ့်မည်။
ထိုဆရာအပေါ် သူ၏ခံစားချက်များက ရှုပ်ထွေးနေမိသား။ ဦးဟန်သစ်ကဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး တစ်ခါပတ်သက်မိလိုက်တာနဲ့ ပြန်လည်ဆုတ်ခွာဖို့ ခက်လာသည်။
အချစ်လို့မပြောနိုင်ပေမယ့် ထိုလူ့အနားမှာနေရတာကို သဘောကျသည်။
ဥပမာ စာသင်နေရင်း မသိမသာ ဂရုစိုက်ခံရတာမျိုး။ ကန်တင်းမှာဟင်းတွေကုန်သွားပြီလို့ လိမ်ဆင်လုပ်ရင် သူလိမ်ပြောမှန်းသိသိကြီးနဲ့ ရုံးခန်းမှာ ထမင်းအတူစားစေတာမျိုး။
Alexမျက်လွှာချရင်း နှုတ်ခမ်းထောင့်တစ်ဖက်က မသိမသာကွေးတက်သွားသည်။
"ငါသွားပြီ"
ဂျက်ကက်ကိုကောက်၍ ဝတ်လိုက်ရင်း မီးခိုရောင်မှန်တံခါးကိုတွန်းကာ အပြင်သို့ထွက်လိုက်သည်။
ဟန်သစ်က Alexကိုကျောပေးကာ ဆိုင်ထဲက နာရီများကိုစေ့စေ့စပ်စပ်လိုက်ကြည့်နေသည်။
နာရီအသစ်ဝယ်ဖို့လား.....။
ဦးဟန်သစ်ပတ်လေ့ရှိတဲ့နာရီက အသစ်အတိုင်းကောင်းနေသေးတာကိုပြန်အမှတ်ရမိတော့ ဆိုးဝါးတဲ့မှတ်ချက်ကိုရလိုက်သည်။
သူ့ယောကျာ်းအတွက်.....?
Alexအတွက်ကတော့ ဖြစ်နိုင်မည်မဟုတ်ချေ။ သူတို့ဆက်ဆံရေးက လက်ဆောင်တွေဘာတွေပေးရသည်အထိ မတိုးတက်သေး။
"ဦးဟန်သစ်...."
သူအနားကပ်ကာ ခေါ်လိုက်တာနဲ့ တစ်ဖက်လူက တုန်ခနဲ။ လှည့်ကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းထဲတွင် အံ့ဩမှုမှတစ်ဆင့် ထိတ်လန့်မှု၊ ထိုမှတစ်ဆင့် မနှစ်ခြိုက်မှုဆီပြောင်းသွားသောအခါ ကြည်နေသောAlexစိတ်က နောက်ကျိသွားလေသည်။
ဘာသဘောလဲ။ သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရလို့ ဒီလိုဖြစ်သွားတာတဲ့လား....။
"မင်းဒီမှာဘာလာလုပ်တာလဲ"
"သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဂိမ်းလာဆော့တာ"
"ဪ ဒါဆိုသွားပြန်ဆော့လေ"
ဒီအဖြေကြားရင် မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး စာလုပ်လို့ပြီးပြီလားမေးတတ်သည့်လူက ခံစားချက်မရှိသည့်မျက်နှာဖြင့် သူ့ကိုတစ်ဖက်လှည့်နှင်ထုတ်နေသည်။
သူ့ကိုတွေရလို့ပျော်သွားပုံမရဘဲ စိတ်အနှောင့်အယှက်ပင်ဖြစ်နေသေးသည်။
ဟန်သစ်သည်လည်း မကြုံစဖူး ထိတ်လန့်နေရသည်။ Mikeက အနားမှာပြန်မရောက်သေးပေမယ့် အနီးအနားတဝိုက်မှာသာရှိနေသည်။ ကိုယ်ဖောက်ပြန်ခဲ့တဲ့လူကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ။
ဟန်သစ် စိတ်အေးအေးမထားရဲတာကလည်း Alexရဲ့တဇွတ်ထိုးစိတ်ကို သိနေတာမို့ပင်။
ဒီကလေးက နည်းနည်းအစွဲကြီးတာ ခုတလောသူသတိထားမိလာသည်။ သူ့အား ထူးခြားစွာနာခံတတ်လာတာကိုလည်း သိသည်။
အကယ်၍ Mikeကိုသာမြင်လိုက်လျှင် ဒီကလေးတုံ့ပြန်ချက်က ဆိုးဆိုးရွားရွားထဖြစ်လေမလား.....၊ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကိုအခက်တွေ့စေမှာလား မသိနိုင်ပေ။
တစ်ဖက်လူ၏မျက်နှာထားကို တစ်ချက်မှအလွတ်မပေးဘဲ Alex၏နှုတ်ခမ်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မျဥ်းတန်းလိုဖြောင့်တန်းသွားခဲ့သည်။
သေချာပါတယ်။
ဦးဟန်သစ်တို့က ကိုယ့်လင်နဲ့ကိုယ် Shoppingထွက်ပြီး သူ့ကိုတွေ့လို့ စိတ်ရှုပ်နေတယ်ဆိုတာ။
ရှပ်နဲ့pantsကိုသာ သေသပ်စွာဝတ်၍ မျက်မှန်တပ်လေ့ရှိသူက ယနေ့မှာ ငယ်ရွယ်သည့်အငွေ့အသက်ကိုရသော ဖက်ရှင် ပြောင်းဝတ်ထား၏။ အမြဲလှန်သိမ်းထားသော ဆံပင်များသည်လည်း ကပိုကယိုဝဲဖြာကျနေပြန်သည်။
ဒါ ခင်ပွန်းသည်အတွက် သူမြင်နိုင်ဖို့အကြောင်းရင်းမရှိတဲ့ ဦးဟန်သစ်ရဲ့ပုံစံပေါ့လေ။
Alex၏အာခံတွင်းထဲ ချဥ်စူးစူးဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ နှုတ်ခမ်းကိုဖွင့်ဟ၍ တစ်ခုခုပြောရန်ပြင်လိုက်စဥ်.....
"Baby"
-
Alex ချာခနဲလှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
အကယ်လို့သာ တစ်ဖက်လူရဲ့သဘောထားက ခုလိုဆိုးဝါးမနေရင် ထိုလူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတဲ့အထိ သူနေမိချင်နေမိဦးမှာ......။
အငယ်အနှောင်း..!
ထိုစကားက သူ့စိတ်ထဲရုတ်တရက်ပေါ်ထွက်လာသည်။ သူဟာ မျက်နှာသာပေးမခံရတဲ့ အငယ်အနှောင်းလင်နဲ့ တူပုံရ၏။
မကျေနပ်စိတ်တို့က ဆက်တိုက်မြင့်တိုက်လာရာ လူလိမ္မာလေးမဟုတ်တဲ့သူက ယုတ်ညံ့သည့်အတွေးများအား အလိုအလျောက်တွေးမိသွားခဲ့သည်။
သူက ဦးဟန်သစ်အတွက် လမ်းကြုံလို့ကစားဖြစ်တဲ့အရာတစ်ခုသက်သက်ပဲလား။ မဖြစ်ရချေ။
သူနဲ့ပတ်သက်မိခဲ့ရင် အဆုံးထိ သူနဲ့သာပတ်သက်သွားရမည်။ သူက အငယ်အနှောင်းတစ်ယောက်သာသာဆိုရင်ရော.....။ ရှင်းပါတယ်၊ အိမ်ထောင်ကွဲအောင် လုပ်ပေးလိုက်ရုံပဲပေါ့။
-
"Baby သူက...."
"ကျောင်းက ကလေး ကြုံလို့လာနှုတ်ဆက်တာ"
ဟန်သစ်၏စိတ်အခြေနေက အိမ်ကထွက်လာတုန်းကလို ကောင်းမနေတော့ချေ။
Mikeက သူ့စိတ်အခြေအနေကို အလျင်အမြန်ပဲ ခန့်မှန်းမိသွားပေမယ့် ဒေါသလှည့်လာမှာစိုးတာကြောင့်....
"Okay Okay ဒီမှာတစ်ခုခုဝယ်ချင်တာမျိုးရှိသေးလား မရှိတော့ရင် ဒီနားကဆိုင်ထဲ နေ့လယ်စာဝင်စားကြရအောင်"
ဟန်သစ် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်မိပေမယ့်လို့ စိတ်မပါမိ။ မသိစိတ်၏စေစားရာအရ Alexထွက်သွားခဲ့သောလမ်းကြောင်းဘက်သို့ မသိမသာ လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။
-
ကျောင်းဖွင့်ရက်ရောက်တော့ ဟန်သစ်က ထုံးစံအတိုင်းကျောင်းကိုသွားပြီး အတန်းဝင်သည်။ အနောက်ကခုံဆီ အလိုအလျောက်လှမ်းကြည့်မိတော့ Alexအား မတွေ့ရသဖြင့်......
[ မင်းဘယ်မှာလဲ]
စာတစ်စောင်ပို့လိုက်ပေမယ့် စာမပြန်သလို ဖုန်းကိုခေါ်လိုက်ရာတွင်လည်း ဆက်သွယ်မှုဧရိယာပြင်ပရောက်နေကြောင်း Operatorမှ ပြန်လည်ဖြေကြားလာသည်။
အခန်း၃ကို သူတာဝန်စယူကတည်းက အတန်းမပျက်ခဲ့သောAlexက အဟုတ်ကြီး တစ်နေကုန် အတန်းလာမတက်ချေ။
ဟန်သစ် မအီမလည်ခံစားချက်နဲ့အတူ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လိုက်ရသည်။ နောက်ထပ် တစ်ရက်တွင်လည်း Alexက လုံးဝကိုအတန်းလာမတက်။ ထို့နောက် တစ်ရက်ကနေ နှစ်ရက်၊ နှစ်ရက်ကနေ သုံးရက်မှစ၍ ရက်သတ္တပတ်ကျောင်းပိတ်ရက်ပြန်ရောက်သည်အထိ ပေါ်မလာ။
ကျောင်းအုပ်ကြီးကတောင် ဟန်သစ်အား ခေါ်မေးရတဲ့အထိပင်။ သူကိုယ်တိုင်ကတောင် Alexဘယ်ဆီရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်နေသလဲမသိရတာမို့ ဟန်သစ်သည်လည်း ထိုကိစ္စနဲ့စပ်လျဥ်းပြီး ဘာမှမပြောပြနိုင်ပေ။
သို့သော်လည်း နောက်တစ်ပတ် ကျောင်းပြန်ဖွင့်တဲ့ရက်၌ မထင်မှတ်ထားစွာ Alexက အတန်းလာတက်သည်။
ဟန်သစ် အတန်းချိန်ဝင်တော့ ဘေးကကျောင်းသားနဲ့စကားပြောနေတဲ့Alexက တစ်ချက်သာမော့ကြည့်လာပြီး စကားတောင်အပြောမပျက်။
ဟန်သစ် တအုံနွေးနွေးခံစားခဲ့ရတဲ့ခံစားချက်များဟာ တစ်ပတ်ကြာပြီးနောက် ပေါက်ထွက်ဖို့ အခွင့်အရေးရရှိလာသည်။
"ဒီနေ့အတန်းချိန်ကို ငါဝင်မှာမဟုတ်ဘူး........ ဒါပေမယ့် စာမသင်ရဘူးဆိုတိုင်းပြဿနာမရှာကြနဲ့ ညနေခင်းအတန်းချိန်ပြန်ရောက်ရင် ဒီလအတွင်းသင်ခန်းစာတွေအားလုံးကို စစ်မေးမယ် ....... Alex မင်းက ငါနဲ့လိုက်ခဲ့"
ဒီနေ့ အင်္ဂလိပ်ဆရာက ဒေါသကြီးနေမှန်း လူတိုင်းကပြောနိုင်သည်။ သူ၏စကားကိုဘယ်သူမှပေါ့ပေါ့တန်တန်မလုပ်ရဲဘဲ စာအုပ်ထုတ်၍ ကုပ်နေကြ၏။
-
"ကဲဆို...... တစ်ပတ်လုံးလုံး မင်းဘယ်ပျောက်နေတာလဲ"
"အိမ်မှာပဲ"
Alex လက်ကိုလျော့ရဲရဲပိုက်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဒါဆို မင်းငါ့ဖုန်းကောတွေကိုလည်းမြင်မှာပေါ့"
"ဆိုပါတော့..."
"ဆိုပါတော့? ဆိုပါတော့ဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲ ငါမင်းကိုဖုန်းခေါ်တယ်မဟုတ်ဘူးလား အကြောင်းပြန်ရမှန်းမသိဘူးလား..... မင်း"
"ဆရာ....."
Alexက ဖြတ်ခေါ်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်သားအကြည့်ချင်းဆုံသွား၏။
"ကျွန်တော်အရင်ကတည်းက ဒီအတိုင်းပဲလေ အတန်းတက်ချင်တက်မယ် မတက်ချင်မတက်ဘူး ကျွန်တော်စိတ်မပါရင် ဘာမှမလုပ်ဘူး ဘယ်သူကမှလည်းကျွန်တော့်ကိုလာမပြောဘူး ဘာများထူးဆန်းသွားလို့လဲ"
"အဲ့တော့ ဒါက မင်းရဲ့စောက်ကြောင်းပြချက်ပေါ့"
သူဆဲလို့ဆဲမိမှန်းတောင် ဟန်သစ် သတိမထားမိနိုင်တော့ချေ။
"မဟုတ်ပါဘူး အဓိကအကြောင်းပြချက်က ကျွန်တော်အသည်းကွဲနေလို့အတန်းမတက်နိုင်တာ"
"........."
အသည်းကွဲနေတာလား။
ဟန်သစ် ချက်ချင်းပဲမျက်မှောင်ကိုကြုတ်ပစ်သည်။ မနာလိုစိတ်နဲ့လား သဝန်တိုစိတ်ကြောင့်ပဲလားတော့မသိ၊ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုမသိမသာ ကိုက်လိုက်မိ၏။
Alexက ဘယ်အချိန်ရည်းစားထားတာလဲ။
ဘာလို့သူမသိရတာလဲ။
Alexအတွက်တစ်ယောက်တည်းသောသူက သူမဟုတ်ဘူးလား။
ထိုအတွေးဝင်လာတာနဲ့ ဟန်သစ်ထိတ်လန့်ကာ ရှက်သွားရသည်။သူကိုယ်တိုင်က အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်မို့ ဘာလို့ဒီအတွေးမျိုးတွေးနိုင်ရတာလဲ။
"မင်း......"
သူဆက်ပြောချင်နေတဲ့တိုင် လည်ချောင်းထဲတင်းကြပ်နေပြီး ဆက်မပြောနိုင်တော့ချေ။ Alexက မတ်တပ်ရပ်၍ ထွက်ပေါက်ဆီလျှောက်သွားသည်ကိုသာ ငေးနေမိသည်။
အဲ့တာဆို သူတို့က ဒီအတိုင်းပဲပြီးသွားတော့မှာပေါ့။ ဒါကပဲ သူလိုချင်ခဲ့တဲ့အရာမဟုတ်ပေဘူးလား။
ခေါင်းကိုငုံ့ကာ မျက်နှာကိုပွတ်သပ်လိုက်စဥ် ခပ်သဲ့သဲ့အသံတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။
'ချောက်!'
၎င်းက အတွင်းကနေလော့ခ်ချလိုက်တဲ့အသံမှန်း စိတ်နဲ့လူကပ်နေပါက ဟန်သစ်သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ခပ်ဖွဖွခြေသံက စားပွဲကိုကွေ့ဝိုက်၍ သူ့အနားတွင်ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။
ပြန်သွားတာမဟုတ်ဘူးလား.....။
ခဏအကြာတွင် သူ၏ကျောပြင်သည် နွေးထွေးသောရင်ခွင်ထဲကျရောက်သွားကာ Alex၏လက်က သူ့ကို မြွေအလားရစ်ပတ်လာလေသည်။
"Alex?"
Alexက သူ့နားရွက်ကို ဖိကပ်နမ်းပြီးနောက် တီးတိုးသံဖြင့်.....
"တစ်ယောက်ယောက်က စားပြီးနားမလည်လုပ်သွားတယ် ကျွန်တော်အသည်းမကွဲသင့်ဘူးလား ဟမ်?"
"ငါ မဟုတ်...."
"ခင်ဗျားငြင်းရဲသေးတယ်ပေါ့"
Alex၏အသံက ညင်သာပြီးအက်ရှနေလေသည်။ သူ၏နားရွက်သည်ကား တတိတိနဲ့အကိုက်ခံနေရပြီး သွေးတို့ ပူလောင်ဆူကြွလာသည်။
"ခင်ဗျားဘာတွေးနေသလဲ ကျွန်တော်မမြင်နိုင်ဘူးလို့မထင်နဲ့"
Alex၏လက်က သူ၏ရင်ဘတ်ပေါ်ကျရောက်လာပြီး နေရာသေးသေးလေးနှစ်ခုကို လက်ညိုးဖြင့် ကုပ်ခြစ်လေတော့၏။
အထိမခံနိုင်တဲ့နားက အနမ်းခံနေရပြီး ကြွက်သားတောင့်တောင့်ကြားက နို့သီးထိပ်လေးဟာ ကစားခံနေရသည်။ သူပေါင်ကြားကအရာ မမာလာဖို့တောင် ခက်ခဲလွန်း၏။
pantsအောက်က ရုန်းကြွလာသည်နှင့်အမျှ အစိတ်ကတဖြည်းဖြည်းလွင့်ပါးလာသည်။
"မလုပ်နဲ့~~~"
Alexက ခုံကိုသူ့ဘက်လှည့်၍ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ သူ့အား တရှုံ့ရှုံ့အနံ့ခံနေပြန်သည်။ ထို့နောက် အသိစိတ်ယဲ့ယဲ့နဲ့ ငြင်းနေတဲ့သူ့ကိုဖက်ကာ Kissing စဆွဲလေတော့သည်။
ရင်းနှီးသလိုနဲ့ စိမ်းသက်နေတဲ့အငွေ့အသက်ကို ပြန်ရလိုက်မှ သူဘယ်လောက်တောင်လွမ်းဆွတ်နေခဲ့မှန်း ဟန်သစ်သိလိုက်ရသည်။ သူ၏ခြေကို Alexခါးတွင်ချိတ်ကာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်၍ အနမ်းကိုတုံ့ပြန်လိုက်သည်။
ထိုသို့နှင့် ကျောင်းဆရာနဲ့ကျောင်းသားသည် သီးသန့်ရုံးခန်းထဲတွင် အလောတကြီးနမ်းရှိုက်နေကြပြီး ရမ္မက်ကြွဖွယ်ရာအသံများ ထုတ်လွှတ်နေသည်ကို မည်သူမှမသိပေ။
--------
--------
"Alex.... Alex"
ဟန်သစ်၏ရင်ထဲ၌ ထိုစကားလုံးလေးသာ မြည်ဟည်းနေပြီး ပြင်းထန်သောတောင့်တမှုက ရောက်ရှိလာသည်။
Alex၏လီးသည် သူ၏လက်ဖဝါးကြားထဲရောက်နေပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ကစားခံနေရသည်။
သူ၏ရှပ်အင်္ကျီသည်ကား ကြယ်သီးများအဖြုတ်ခံထားရကာ အရှက်သည်းကာ နီရဲနေသောအသားအရည်ကို လှစ်ဟပြထားသည်။ Alex၏အသက်ရှူသံဟာ ပြင်းထန်နေပြီး သူ့လက်ဖဝါးကို အရသာခံနေလေသည်။
"ရှီးးး!"
"ကောင်းလား"
"အင်း ကျဥ်ခနဲပဲ...... ခင်ဗျားပေးတဲ့သာယာမှုကို ကျွန်တော်ဘယ်လောက်တောင်လွမ်းလိုက်ရလဲ"
"ကိုယ့်အမှားပါ"
ဟန်သစ်ဘက် အစပြုပြီး Alexနှုတ်ခမ်းကို ဆွဲကိုက်လိုက်သည်။ Alex၏အသက်ရှူသံက ပို၍ပြင်းထန်လာပြီးနောက် ထိုင်ခုံကြား၌ သူအဖိခံလိုက်ရတော့သည်။
"ခင်ဗျားကို ကျွန်တော့်အပိုင်ဖြစ်အောင်လုပ်မှာ"
နွေးထွေးတဲ့အရေပြားတစ်လျှောက် နှုတ်ခမ်းနဲ့ပွတ်ဆွဲ၍ Alexခေါ်လိုက်၏။
"Baby?"
"Hmm?"
"ဒီအခေါ်အဝေါ်လေးကိုသဘောကျတယ် ကျွန်တော့်အပိုင်ဖြစ်သွားပြီ"
"အရူးလေး...."
"အဲ့အရူးလေးက အခု ခင်ဗျားရဲ့ဖင်ကိုလိုးချင်နေတာ"
ဟန်သစ် သူ့လက်ထဲကလီးကို တစ်ချက်ညှစ်၍.....
"တအားတောင်နိုင်တာပဲ"
"ငယ်ရွယ်မှုရဲ့ပြယုဂ်လေ.. ကျွန်တော်တို့အခုလုပ်မယ်ဆိုရင်တောင် ဘယ်သူကမှအာရုံစိုက်မိမှာမဟုတ်ဘူး"
Alexက သူ့ခါးပတ်ကိုဆွဲချွတ်ရင်း ဆိုလာသည်။ သူသည်လည်း တင်းမာနေပြီဖြစ်ပြီး Alexအရာနဲ့ပူးကပ်ဆုပ်ကိုင်ခံရသောအခါ အရည်ကြည်တို့ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာခဲ့သည်။
"လုပ်ရအောင်"
သူ၏လည်စေ့သည် အလျက်ခံလိုက်ရပြီးနောက်........
"ရတယ်မလား"
"အင်း"
ဟန်သစ် မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ ခြေပစ်လက်ပစ်မှီချလိုက်လေသည်။
တော်လောက်ပြီ...။ တွေဝေတုံ့ဆိုင်းမှုတွေကို ဒီလောက်နဲ့ပဲ အပြီးသတ်လိုက်တော့မည်...။
သူAlexဆီက ကစားခံလိုက်ရရင်တောင်, သူဟာ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တဲ့ ရွံရှာစရာလူတစ်ယောက်ဖြစ်သွားရင်တောင်မှပဲ မတိုင်ခင်အချိန်လေးမှာတော့ သူနစ်မွှန်းသွားချင်မိသည်။
........
........
ဟန်သစ်သည် သူ၏အလုပ်စားပွဲခုံပေါ်တွင် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပွေ့တင်ခံလိုက်ရသည်။ လက်ကိုနောက်ပြန်ထောက်၍ ပခုံးကိုမတ်လိုက်စဥ် Alexက သူ့Pantsကို အဆုံးထိဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။
ဖြူဖွေးကြည်လင်သောပေါင်တံတို့က ဖြောင့်တန်းရှည်လျားပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိရှိဖြင့် သူ၏ပေါင်ကြားကို လှစ်ဟပြလာသည်။ ထောင်မတ်နေသောအစိတ်အပိုင်းက အနက်ရောင်ဆီးခုံမွှေးတို့ဖြင့် ကာရံခံထားရသည်။
Alex ဆရာဖြစ်သူရဲ့အရာကို လက်ညိုးနဲ့အသာတောက်ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ချကာ ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်လေသည်။
ဦးဟန်သစ်ကိုရဖို့ဆိုရင် သူဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရ လုပ်မည်...။ သူ့ကိုစွဲလမ်းပြီး မခွဲချင်တော့ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့။
-
ဟန်သစ်၏လီးက အလစ်အလပ်မရှိ အစုပ်ခံနေရပြီး တင်ပါးတို့ကဆုပ်နယ်ခံနေရသည်။
အရင်ကဆိုရင် ဒီလိုအရာမျိုးကို Mikeက လိုလိုလားလားလုပ်ပေးသည်က ရှားမှရှားရယ်မလား။
Alexက သူ၏လီးကိုစုပ်ပေးသလို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်သည်။ အလုံအလောက်ထောင်မတ်လာပြီးနောက် သူ၏တင်ပါး ပင့်မ,ခံလိုက်ရသည်။
Alex ဘာလုပ်တော့မလဲ သူသိတာကြောင့် တင်ပါးဝိုင်းကြီးများကို အသာကြွပေး၏။
နူးညံ့သောလျှာက ဖင်ပေါက်ဝသို့ ကျရောက်လာပြီး လူကိုယားကျိကျိဖြစ်လာစေသည်။
"ဟင့်! Alex......"
"ရှူးးးး!"
Alexက ဖင်လျက်နေတာကိုရပ်ပြီး သူ့ကိုအသိပေးသလို မော့ကြည့်သည်။ ထို့နောက်မှာတော့ မျက်နှာကို သူ၏ဖင်ကြားထဲမြှုပ်၍ ပယ်ပယ်နယ်နယ်လျက်လေတော့သည်။
စုပ်ယူနမ်းရှိုက်သံတို့က ရုံးခန်းငယ်ထဲထွက်ပေါ်လာပြီး ဟန်သစ်မူကား လက်ခုံကိုကိုက်ကာ ထိန်းချုပ်နေရသည်။ သာယာမှုကြောင့် သူ၏မျက်ရည်များပါ ဝဲတက်လာရသည်ပင်။
"အင့်! အဟင့်!...."
ဟန်သစ် မျက်ရည်ကျလာခဲ့သည်။
သာယာမှုကြားမှာ သူ့ရင်ထဲ၌ အကြာကြီးသိုဝှက်ထားဖူးသည့် ဝမ်းနည်းမှုတို့သည် တစ်စွန်းတစထွက်ပေါ်လာကာ မျက်ရည်များအဖြစ် ရောပါစီးဆင်းသွားသည်။
-
"Alex....... ဟိုမွာ မင္းဆရာထင္တယ္"
အင္တာနက္ဂိမ္းဆိုင္မွာ ဂိမ္းထိုင္ေဆာ့ေနတဲ့Alexက စိတ္မဝင္စားစြာမ်က္ဆံလွန္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ အမူအယာေျပာင္းသြားခဲ့သည္။
သူ႕ကိုအသိေပးသူက ဦးဟန္သစ္အား ဘား၌တစ္ခါေတြ႕ခဲ့ဖူးသူပင္။
"သြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးေလ"
Alex ထိုလူနဲ႕မထိေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
ဦးဟန္သစ္ အတန္းေျပာင္းလာကတည္းက အတန္းမွန္မွန္တက္၍ စာကို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္လုပ္ရသည္။
စာကေတာ့ တကယ္လုပ္ခ်င္ေနတာမဟုတ္ဘဲ တစ္ဖက္လူရဲ႕ၿခိမ္းေျခာက္နိုင္စြမ္းရွိေသာ အၾကည့္မ်ားေၾကာင့္သာ။ ဦးဟန္သစ္မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ေရာက္လာတာနဲ႕ သူေခါင္းငုံ႕ကာ စာလိုက္လုပ္ရေပလိမ့္မည္။
ထိုဆရာအေပၚ သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားက ရႈပ္ေထြးေနမိသား။ ဦးဟန္သစ္ကဆြဲေဆာင္မႈရွိၿပီး တစ္ခါပတ္သက္မိလိုက္တာနဲ႕ ျပန္လည္ဆုတ္ခြာဖို႔ ခက္လာသည္။
အခ်စ္လို႔မေျပာနိုင္ေပမယ့္ ထိုလူ႕အနားမွာေနရတာကို သေဘာက်သည္။
ဥပမာ စာသင္ေနရင္း မသိမသာ ဂ႐ုစိုက္ခံရတာမ်ိဳး။ ကန္တင္းမွာဟင္းေတြကုန္သြားၿပီလို႔ လိမ္ဆင္လုပ္ရင္ သူလိမ္ေျပာမွန္းသိသိႀကီးနဲ႕ ႐ုံးခန္းမွာ ထမင္းအတူစားေစတာမ်ိဳး။
Alexမ်က္လႊာခ်ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တစ္ဖက္က မသိမသာေကြးတက္သြားသည္။
"ငါသြားၿပီ"
ဂ်က္ကက္ကိုေကာက္၍ ဝတ္လိုက္ရင္း မီးခိုေရာင္မွန္တံခါးကိုတြန္းကာ အျပင္သို႔ထြက္လိုက္သည္။
ဟန္သစ္က Alexကိုေက်ာေပးကာ ဆိုင္ထဲက နာရီမ်ားကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္လိုက္ၾကည့္ေနသည္။
နာရီအသစ္ဝယ္ဖို႔လား.....။
ဦးဟန္သစ္ပတ္ေလ့ရွိတဲ့နာရီက အသစ္အတိုင္းေကာင္းေနေသးတာကိုျပန္အမွတ္ရမိေတာ့ ဆိုးဝါးတဲ့မွတ္ခ်က္ကိုရလိုက္သည္။
သူ႕ေယာက်ာ္းအတြက္.....?
Alexအတြက္ကေတာ့ ျဖစ္နိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ သူတို႔ဆက္ဆံေရးက လက္ေဆာင္ေတြဘာေတြေပးရသည္အထိ မတိုးတက္ေသး။
"ဦးဟန္သစ္...."
သူအနားကပ္ကာ ေခၚလိုက္တာနဲ႕ တစ္ဖက္လူက တုန္ခနဲ။ လွည့္ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းထဲတြင္ အံ့ဩမႈမွတစ္ဆင့္ ထိတ္လန့္မႈ၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ မႏွစ္ၿခိဳက္မႈဆီေျပာင္းသြားေသာအခါ ၾကည္ေနေသာAlexစိတ္က ေနာက္က်ိသြားေလသည္။
ဘာသေဘာလဲ။ သူ႕ကိုေတြ႕လိုက္ရလို႔ ဒီလိုျဖစ္သြားတာတဲ့လား....။
"မင္းဒီမွာဘာလာလုပ္တာလဲ"
"သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဂိမ္းလာေဆာ့တာ"
"ဪ ဒါဆိုသြားျပန္ေဆာ့ေလ"
ဒီအေျဖၾကားရင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး စာလုပ္လို႔ၿပီးၿပီလားေမးတတ္သည့္လူက ခံစားခ်က္မရွိသည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ သူ႕ကိုတစ္ဖက္လွည့္ႏွင္ထုတ္ေနသည္။
သူ႕ကိုေတြရလို႔ေပ်ာ္သြားပုံမရဘဲ စိတ္အႏွောင့္အယွက္ပင္ျဖစ္ေနေသးသည္။
ဟန္သစ္သည္လည္း မႀကဳံစဖူး ထိတ္လန့္ေနရသည္။ Mikeက အနားမွာျပန္မေရာက္ေသးေပမယ့္ အနီးအနားတဝိုက္မွာသာရွိေနသည္။ ကိုယ္ေဖာက္ျပန္ခဲ့တဲ့လူကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ေရွ႕တည့္တည့္မွာ။
ဟန္သစ္ စိတ္ေအးေအးမထားရဲတာကလည္း Alexရဲ႕တဇြတ္ထိုးစိတ္ကို သိေနတာမို႔ပင္။
ဒီကေလးက နည္းနည္းအစြဲႀကီးတာ ခုတေလာသူသတိထားမိလာသည္။ သူ႕အား ထူးျခားစြာနာခံတတ္လာတာကိုလည္း သိသည္။
အကယ္၍ Mikeကိုသာျမင္လိုက္လွ်င္ ဒီကေလးတုံ႕ျပန္ခ်က္က ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားထျဖစ္ေလမလား.....၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ကိုအခက္ေတြ႕ေစမွာလား မသိနိုင္ေပ။
တစ္ဖက္လူ၏မ်က္ႏွာထားကို တစ္ခ်က္မွအလြတ္မေပးဘဲ Alex၏ႏႈတ္ခမ္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မ်ဥ္းတန္းလိုေျဖာင့္တန္းသြားခဲ့သည္။
ေသခ်ာပါတယ္။
ဦးဟန္သစ္တို႔က ကိုယ့္လင္နဲ႕ကိုယ္ Shoppingထြက္ၿပီး သူ႕ကိုေတြ႕လို႔ စိတ္ရႈပ္ေနတယ္ဆိုတာ။
ရွပ္နဲ႕pantsကိုသာ ေသသပ္စြာဝတ္၍ မ်က္မွန္တပ္ေလ့ရွိသူက ယေန႕မွာ ငယ္႐ြယ္သည့္အေငြ႕အသက္ကိုရေသာ ဖက္ရွင္ ေျပာင္းဝတ္ထား၏။ အၿမဲလွန္သိမ္းထားေသာ ဆံပင္မ်ားသည္လည္း ကပိုကယိုဝဲျဖာက်ေနျပန္သည္။
ဒါ ခင္ပြန္းသည္အတြက္ သူျမင္နိုင္ဖို႔အေၾကာင္းရင္းမရွိတဲ့ ဦးဟန္သစ္ရဲ႕ပုံစံေပါ့ေလ။
Alex၏အာခံတြင္းထဲ ခ်ဥ္စူးစူးျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူ ႏႈတ္ခမ္းကိုဖြင့္ဟ၍ တစ္ခုခုေျပာရန္ျပင္လိုက္စဥ္.....
"Baby"
-
Alex ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အကယ္လို႔သာ တစ္ဖက္လူရဲ႕သေဘာထားက ခုလိုဆိုးဝါးမေနရင္ ထိုလူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိတဲ့အထိ သူေနမိခ်င္ေနမိဦးမွာ......။
အငယ္အႏွောင္း..!
ထိုစကားက သူ႕စိတ္ထဲ႐ုတ္တရက္ေပၚထြက္လာသည္။ သူဟာ မ်က္ႏွာသာေပးမခံရတဲ့ အငယ္အႏွောင္းလင္နဲ႕ တူပုံရ၏။
မေက်နပ္စိတ္တို႔က ဆက္တိုက္ျမင့္တိုက္လာရာ လူလိမၼာေလးမဟုတ္တဲ့သူက ယုတ္ညံ့သည့္အေတြးမ်ားအား အလိုအေလ်ာက္ေတြးမိသြားခဲ့သည္။
သူက ဦးဟန္သစ္အတြက္ လမ္းႀကဳံလို႔ကစားျဖစ္တဲ့အရာတစ္ခုသက္သက္ပဲလား။ မျဖစ္ရေခ်။
သူနဲ႕ပတ္သက္မိခဲ့ရင္ အဆုံးထိ သူနဲ႕သာပတ္သက္သြားရမည္။ သူက အငယ္အႏွောင္းတစ္ေယာက္သာသာဆိုရင္ေရာ.....။ ရွင္းပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ကြဲေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္႐ုံပဲေပါ့။
-
"Baby သူက...."
"ေက်ာင္းက ကေလး ႀကဳံလို႔လာႏႈတ္ဆက္တာ"
ဟန္သစ္၏စိတ္အေျခေနက အိမ္ကထြက္လာတုန္းကလို ေကာင္းမေနေတာ့ေခ်။
Mikeက သူ႕စိတ္အေျခအေနကို အလ်င္အျမန္ပဲ ခန့္မွန္းမိသြားေပမယ့္ ေဒါသလွည့္လာမွာစိုးတာေၾကာင့္....
"Okay Okay ဒီမွာတစ္ခုခုဝယ္ခ်င္တာမ်ိဳးရွိေသးလား မရွိေတာ့ရင္ ဒီနားကဆိုင္ထဲ ေန႕လယ္စာဝင္စားၾကရေအာင္"
ဟန္သစ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိေပမယ့္လို႔ စိတ္မပါမိ။ မသိစိတ္၏ေစစားရာအရ Alexထြက္သြားခဲ့ေသာလမ္းေၾကာင္းဘက္သို႔ မသိမသာ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။
-
ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဟန္သစ္က ထုံးစံအတိုင္းေက်ာင္းကိုသြားၿပီး အတန္းဝင္သည္။ အေနာက္ကခုံဆီ အလိုအေလ်ာက္လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ Alexအား မေတြ႕ရသျဖင့္......
[ မင္းဘယ္မွာလဲ]
စာတစ္ေစာင္ပို႔လိုက္ေပမယ့္ စာမျပန္သလို ဖုန္းကိုေခၚလိုက္ရာတြင္လည္း ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပေရာက္ေနေၾကာင္း Operatorမွ ျပန္လည္ေျဖၾကားလာသည္။
အခန္း၃ကို သူတာဝန္စယူကတည္းက အတန္းမပ်က္ခဲ့ေသာAlexက အဟုတ္ႀကီး တစ္ေနကုန္ အတန္းလာမတက္ေခ်။
ဟန္သစ္ မအီမလည္ခံစားခ်က္နဲ႕အတူ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့လိုက္ရသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ရက္တြင္လည္း Alexက လုံးဝကိုအတန္းလာမတက္။ ထို႔ေနာက္ တစ္ရက္ကေန ႏွစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ကေန သုံးရက္မွစ၍ ရက္သတၱပတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျပန္ေရာက္သည္အထိ ေပၚမလာ။
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကေတာင္ ဟန္သစ္အား ေခၚေမးရတဲ့အထိပင္။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာင္ Alexဘယ္ဆီေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္ေနသလဲမသိရတာမို႔ ဟန္သစ္သည္လည္း ထိုကိစၥနဲ႕စပ္လ်ဥ္းၿပီး ဘာမွမေျပာျပနိုင္ေပ။
သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ပတ္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တဲ့ရက္၌ မထင္မွတ္ထားစြာ Alexက အတန္းလာတက္သည္။
ဟန္သစ္ အတန္းခ်ိန္ဝင္ေတာ့ ေဘးကေက်ာင္းသားနဲ႕စကားေျပာေနတဲ့Alexက တစ္ခ်က္သာေမာ့ၾကည့္လာၿပီး စကားေတာင္အေျပာမပ်က္။
ဟန္သစ္ တအုံႏြေးႏြေးခံစားခဲ့ရတဲ့ခံစားခ်က္မ်ားဟာ တစ္ပတ္ၾကာၿပီးေနာက္ ေပါက္ထြက္ဖို႔ အခြင့္အေရးရရွိလာသည္။
"ဒီေန႕အတန္းခ်ိန္ကို ငါဝင္မွာမဟုတ္ဘူး........ ဒါေပမယ့္ စာမသင္ရဘူးဆိုတိုင္းျပႆနာမရွာၾကနဲ႕ ညေနခင္းအတန္းခ်ိန္ျပန္ေရာက္ရင္ ဒီလအတြင္းသင္ခန္းစာေတြအားလုံးကို စစ္ေမးမယ္ ....... Alex မင္းက ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့"
ဒီေန႕ အဂၤလိပ္ဆရာက ေဒါသႀကီးေနမွန္း လူတိုင္းကေျပာနိုင္သည္။ သူ၏စကားကိုဘယ္သူမွေပါ့ေပါ့တန္တန္မလုပ္ရဲဘဲ စာအုပ္ထုတ္၍ ကုပ္ေနၾက၏။
-
"ကဲဆို...... တစ္ပတ္လုံးလုံး မင္းဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲ"
"အိမ္မွာပဲ"
Alex လက္ကိုေလ်ာ့ရဲရဲပိုက္ရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ဒါဆို မင္းငါ့ဖုန္းေကာေတြကိုလည္းျမင္မွာေပါ့"
"ဆိုပါေတာ့..."
"ဆိုပါေတာ့? ဆိုပါေတာ့ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ငါမင္းကိုဖုန္းေခၚတယ္မဟုတ္ဘူးလား အေၾကာင္းျပန္ရမွန္းမသိဘူးလား..... မင္း"
"ဆရာ....."
Alexက ျဖတ္ေခၚၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သားအၾကည့္ခ်င္းဆုံသြား၏။
"ကြၽန္ေတာ္အရင္ကတည္းက ဒီအတိုင္းပဲေလ အတန္းတက္ခ်င္တက္မယ္ မတက္ခ်င္မတက္ဘူး ကြၽန္ေတာ္စိတ္မပါရင္ ဘာမွမလုပ္ဘူး ဘယ္သူကမွလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုလာမေျပာဘူး ဘာမ်ားထူးဆန္းသြားလို႔လဲ"
"အဲ့ေတာ့ ဒါက မင္းရဲ႕ေစာက္ေၾကာင္းျပခ်က္ေပါ့"
သူဆဲလို႔ဆဲမိမွန္းေတာင္ ဟန္သစ္ သတိမထားမိနိုင္ေတာ့ေခ်။
"မဟုတ္ပါဘူး အဓိကအေၾကာင္းျပခ်က္က ကြၽန္ေတာ္အသည္းကြဲေနလို႔အတန္းမတက္နိုင္တာ"
"........."
အသည္းကြဲေနတာလား။
ဟန္သစ္ ခ်က္ခ်င္းပဲမ်က္ေမွာင္ကိုၾကဳတ္ပစ္သည္။ မနာလိုစိတ္နဲ႕လား သဝန္တိုစိတ္ေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိ၊ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုမသိမသာ ကိုက္လိုက္မိ၏။
Alexက ဘယ္အခ်ိန္ရည္းစားထားတာလဲ။
ဘာလို႔သူမသိရတာလဲ။
Alexအတြက္တစ္ေယာက္တည္းေသာသူက သူမဟုတ္ဘူးလား။
ထိုအေတြးဝင္လာတာနဲ႕ ဟန္သစ္ထိတ္လန့္ကာ ရွက္သြားရသည္။သူကိုယ္တိုင္က အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္မို႔ ဘာလို႔ဒီအေတြးမ်ိဳးေတြးနိုင္ရတာလဲ။
"မင္း......"
သူဆက္ေျပာခ်င္ေနတဲ့တိုင္ လည္ေခ်ာင္းထဲတင္းၾကပ္ေနၿပီး ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ေခ်။ Alexက မတ္တပ္ရပ္၍ ထြက္ေပါက္ဆီေလွ်ာက္သြားသည္ကိုသာ ေငးေနမိသည္။
အဲ့တာဆို သူတို႔က ဒီအတိုင္းပဲၿပီးသြားေတာ့မွာေပါ့။ ဒါကပဲ သူလိုခ်င္ခဲ့တဲ့အရာမဟုတ္ေပဘူးလား။
ေခါင္းကိုငုံ႕ကာ မ်က္ႏွာကိုပြတ္သပ္လိုက္စဥ္ ခပ္သဲ့သဲ့အသံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသည္။
'ေခ်ာက္!'
၎က အတြင္းကေနေလာ့ခ္ခ်လိဳက္တဲ့အသံမွန္း စိတ္နဲ႕လူကပ္ေနပါက ဟန္သစ္သိနိုင္ေပလိမ့္မည္။ ခပ္ဖြဖြေျခသံက စားပြဲကိုေကြ႕ဝိုက္၍ သူ႕အနားတြင္ရပ္တန့္သြားခဲ့၏။
ျပန္သြားတာမဟုတ္ဘူးလား.....။
ခဏအၾကာတြင္ သူ၏ေက်ာျပင္သည္ ႏြေးေထြးေသာရင္ခြင္ထဲက်ေရာက္သြားကာ Alex၏လက္က သူ႕ကို ေႁမြအလားရစ္ပတ္လာေလသည္။
"Alex?"
Alexက သူ႕နား႐ြက္ကို ဖိကပ္နမ္းၿပီးေနာက္ တီးတိုးသံျဖင့္.....
"တစ္ေယာက္ေယာက္က စားၿပီးနားမလည္လုပ္သြားတယ္ ကြၽန္ေတာ္အသည္းမကြဲသင့္ဘူးလား ဟမ္?"
"ငါ မဟုတ္...."
"ခင္ဗ်ားျငင္းရဲေသးတယ္ေပါ့"
Alex၏အသံက ညင္သာၿပီးအက္ရွေနေလသည္။ သူ၏နား႐ြက္သည္ကား တတိတိနဲ႕အကိုက္ခံေနရၿပီး ေသြးတို႔ ပူေလာင္ဆူႂကြလာသည္။
"ခင္ဗ်ားဘာေတြးေနသလဲ ကြၽန္ေတာ္မျမင္နိုင္ဘူးလို႔မထင္နဲ႕"
Alex၏လက္က သူ၏ရင္ဘတ္ေပၚက်ေရာက္လာၿပီး ေနရာေသးေသးေလးႏွစ္ခုကို လက္ညိုးျဖင့္ ကုပ္ျခစ္ေလေတာ့၏။
အထိမခံနိုင္တဲ့နားက အနမ္းခံေနရၿပီး ႂကြက္သားေတာင့္ေတာင့္ၾကားက နို႔သီးထိပ္ေလးဟာ ကစားခံေနရသည္။ သူေပါင္ၾကားကအရာ မမာလာဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲလြန္း၏။
pantsေအာက္က ႐ုန္းႂကြလာသည္ႏွင့္အမွ် အစိတ္ကတျဖည္းျဖည္းလြင့္ပါးလာသည္။
"မလုပ္နဲ႕~~~"
Alexက ခုံကိုသူ႕ဘက္လွည့္၍ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ သူ႕အား တရႈံ႕ရႈံ႕အနံ႕ခံေနျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ အသိစိတ္ယဲ့ယဲ့နဲ႕ ျငင္းေနတဲ့သူ႕ကိုဖက္ကာ Kissing စဆြဲေလေတာ့သည္။
ရင္းႏွီးသလိုနဲ႕ စိမ္းသက္ေနတဲ့အေငြ႕အသက္ကို ျပန္ရလိုက္မွ သူဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့မွန္း ဟန္သစ္သိလိုက္ရသည္။ သူ၏ေျခကို Alexခါးတြင္ခ်ိတ္ကာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္၍ အနမ္းကိုတုံ႕ျပန္လိုက္သည္။
ထိုသို႔ႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာနဲ႕ေက်ာင္းသားသည္ သီးသန့္႐ုံးခန္းထဲတြင္ အေလာတႀကီးနမ္းရွိုက္ေနၾကၿပီး ရမၼက္ႂကြဖြယ္ရာအသံမ်ား ထုတ္လႊတ္ေနသည္ကို မည္သူမွမသိေပ။
--------
--------
"Alex.... Alex"
ဟန္သစ္၏ရင္ထဲ၌ ထိုစကားလုံးေလးသာ ျမည္ဟည္းေနၿပီး ျပင္းထန္ေသာေတာင့္တမႈက ေရာက္ရွိလာသည္။
Alex၏လီးသည္ သူ၏လက္ဖဝါးၾကားထဲေရာက္ေနၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ကစားခံေနရသည္။
သူ၏ရွပ္အကၤ်ီသည္ကား ၾကယ္သီးမ်ားအျဖဳတ္ခံထားရကာ အရွက္သည္းကာ နီရဲေနေသာအသားအရည္ကို လွစ္ဟျပထားသည္။ Alex၏အသက္ရႉသံဟာ ျပင္းထန္ေနၿပီး သူ႕လက္ဖဝါးကို အရသာခံေနေလသည္။
"ရွီးးး!"
"ေကာင္းလား"
"အင္း က်ဥ္ခနဲပဲ...... ခင္ဗ်ားေပးတဲ့သာယာမႈကို ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းလိုက္ရလဲ"
"ကိုယ့္အမွားပါ"
ဟန္သစ္ဘက္ အစျပဳၿပီး Alexႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲကိုက္လိုက္သည္။ Alex၏အသက္ရႉသံက ပို၍ျပင္းထန္လာၿပီးေနာက္ ထိုင္ခုံၾကား၌ သူအဖိခံလိုက္ရေတာ့သည္။
"ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာ"
ႏြေးေထြးတဲ့အေရျပားတစ္ေလွ်ာက္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ပြတ္ဆြဲ၍ Alexေခၚလိုက္၏။
"Baby?"
"Hmm?"
"ဒီအေခၚအေဝၚေလးကိုသေဘာက်တယ္ ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ျဖစ္သြားၿပီ"
"အ႐ူးေလး...."
"အဲ့အ႐ူးေလးက အခု ခင္ဗ်ားရဲ႕ဖင္ကိုလိုးခ်င္ေနတာ"
ဟန္သစ္ သူ႕လက္ထဲကလီးကို တစ္ခ်က္ညွစ္၍.....
"တအားေတာင္နိုင္တာပဲ"
"ငယ္႐ြယ္မႈရဲ႕ျပယုဂ္ေလ.. ကြၽန္ေတာ္တို႔အခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္သူကမွအာ႐ုံစိုက္မိမွာမဟုတ္ဘူး"
Alexက သူ႕ခါးပတ္ကိုဆြဲခြၽတ္ရင္း ဆိုလာသည္။ သူသည္လည္း တင္းမာေနၿပီျဖစ္ၿပီး Alexအရာနဲ႕ပူးကပ္ဆုပ္ကိုင္ခံရေသာအခါ အရည္ၾကည္တို႔ တစိမ့္စိမ့္ထြက္က်လာခဲ့သည္။
"လုပ္ရေအာင္"
သူ၏လည္ေစ့သည္ အလ်က္ခံလိုက္ရၿပီးေနာက္........
"ရတယ္မလား"
"အင္း"
ဟန္သစ္ မ်က္လုံးကိုမွိတ္ကာ ေျခပစ္လက္ပစ္မွီခ်လိဳက္ေလသည္။
ေတာ္ေလာက္ၿပီ...။ ေတြေဝတုံ႕ဆိုင္းမႈေတြကို ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ အၿပီးသတ္လိုက္ေတာ့မည္...။
သူAlexဆီက ကစားခံလိုက္ရရင္ေတာင္, သူဟာ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တဲ့ ႐ြံရွာစရာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားရင္ေတာင္မွပဲ မတိုင္ခင္အခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ သူနစ္မႊန္းသြားခ်င္မိသည္။
........
........
ဟန္သစ္သည္ သူ၏အလုပ္စားပြဲခုံေပၚတြင္ ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ေပြ႕တင္ခံလိုက္ရသည္။ လက္ကိုေနာက္ျပန္ေထာက္၍ ပခုံးကိုမတ္လိုက္စဥ္ Alexက သူ႕Pantsကို အဆုံးထိဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလသည္။
ျဖဴေဖြးၾကည္လင္ေသာေပါင္တံတို႔က ေျဖာင့္တန္းရွည္လ်ားၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိရွိျဖင့္ သူ၏ေပါင္ၾကားကို လွစ္ဟျပလာသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာအစိတ္အပိုင္းက အနက္ေရာင္ဆီးခုံေမႊးတို႔ျဖင့္ ကာရံခံထားရသည္။
Alex ဆရာျဖစ္သူရဲ႕အရာကို လက္ညိုးနဲ႕အသာေတာက္ၿပီး ေခါင္းကိုငုံ႕ခ်ကာ ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ေလသည္။
ဦးဟန္သစ္ကိုရဖို႔ဆိုရင္ သူဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ လုပ္မည္...။ သူ႕ကိုစြဲလမ္းၿပီး မခြဲခ်င္ေတာ့ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲေပါ့။
-
ဟန္သစ္၏လီးက အလစ္အလပ္မရွိ အစုပ္ခံေနရၿပီး တင္ပါးတို႔ကဆုပ္နယ္ခံေနရသည္။
အရင္ကဆိုရင္ ဒီလိုအရာမ်ိဳးကို Mikeက လိုလိုလားလားလုပ္ေပးသည္က ရွားမွရွားရယ္မလား။
Alexက သူ၏လီးကိုစုပ္ေပးသလို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္သည္။ အလုံအေလာက္ေထာင္မတ္လာၿပီးေနာက္ သူ၏တင္ပါး ပင့္မ,ခံလိုက္ရသည္။
Alex ဘာလုပ္ေတာ့မလဲ သူသိတာေၾကာင့္ တင္ပါးဝိုင္းႀကီးမ်ားကို အသာႂကြေပး၏။
ႏူးညံ့ေသာလွ်ာက ဖင္ေပါက္ဝသို႔ က်ေရာက္လာၿပီး လူကိုယားက်ိက်ိျဖစ္လာေစသည္။
"ဟင့္! Alex......"
"ရႉးးးး!"
Alexက ဖင္လ်က္ေနတာကိုရပ္ၿပီး သူ႕ကိုအသိေပးသလို ေမာ့ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာကို သူ၏ဖင္ၾကားထဲျမႇုပ္၍ ပယ္ပယ္နယ္နယ္လ်က္ေလေတာ့သည္။
စုပ္ယူနမ္းရွိုက္သံတို႔က ႐ုံးခန္းငယ္ထဲထြက္ေပၚလာၿပီး ဟန္သစ္မူကား လက္ခုံကိုကိုက္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။ သာယာမႈေၾကာင့္ သူ၏မ်က္ရည္မ်ားပါ ဝဲတက္လာရသည္ပင္။
"အင့္! အဟင့္!...."
ဟန္သစ္ မ်က္ရည္က်လာခဲ့သည္။
သာယာမႈၾကားမွာ သူ႕ရင္ထဲ၌ အၾကာႀကီးသိုဝွက္ထားဖူးသည့္ ဝမ္းနည္းမႈတို႔သည္ တစ္စြန္းတစထြက္ေပၚလာကာ မ်က္ရည္မ်ားအျဖစ္ ေရာပါစီးဆင္းသြားသည္။