"ပါးပါး!!!!......ပါးပါး!!"
"သား!.....ပြန်လာပြီလား ပါးပါးဝမ်းသာလိုက်တာ"
ဦးသက်ပိုင်ဒိနေ့ခေါင်းနောက်နေ၍ အလုပ်မသွားပဲအိမ်မှာနားနေရာ မထင်မှက်ပဲသူ့သားခေါ်သံကြောင့် ပျော်ရွှင်သွားရပြီး သားအနားသွားပြီး ဝမ်းသာလို့ဖက်မယ်ကျံတော့ သူ့သားက မျက်ရည်တွေနဲ့သူ့ကိုရှောင်ဖယ်လေသည်။
"ပါးပါး ရက္စက္လိုက္တာ ဘာလို့အဲ့လိုလုပ်ခဲ့တာလဲ ဘာလို့သားကိုလိမ်ခဲ့တာလဲ"
"ဘာကိုလဲသား ဘာကိုပြောနေတာလဲ"
"အသက်အကုန်သိပြီးပြီပါးပါး လုပ်ရက်လိုက်တာ သားမှာဒီငါးနှစ်လုံးလုံးသမီးလေးကြောင့်အမြဲပူဆွေးနေရတာ အသက်အသုံးမကျခဲ့လို့ဆိုပြီး ကို့်ကိုယ်ကိုအပြစ်တွေတင်ခဲ့တာ အသက်ညယ်လောက်တောင်ပင်ပန်းခဲ့ရလဲ ပါးပါးသိလား အဟင့်"
အသက္က သူ့အဖေကိုမျက်ရည်တွေကျပြီးပြောနေကာ ဦးသက်ပိုင်လဲသားမျက်ရည်တွေကြာင့် သူပါမျက်ရည်တွေကျလာသည်။
"မင်းတစ်ယောက်ထဲလို့ထင်တာလား မင်းတစ်ယောက်ထဲခံစားရတယ်ထင်တာလား မင်းပျောက်သွားထဲကငါ့မှာပူဆွေးပြီးလိုက်ရှာခဲ့ရတာ ပြန်တွေ့တော့အသက်လုနေရတဲ့အချိန်ကြီး ငါကယောဖအေတစ်ယောက်အနေနဲ့မခံစားရတော့ဘူးလား ငါလုပ်ခဲ့တာတွေကမှားရင်မှားမယ် ဒါပင်မဲ့မင်းအနာဂတ်အတွက်ငါလုပ်ခဲ့တာ"
" ငယ်ငယ်ထဲကထူးဆန်းတဲ့ကလေးမကောင်းဆိုးဝါးမင်းကြောင့်မင်းအမေသေရတာဆိုပြီး မင်းအမေတစ်မျိုးလုံးကမင်းကိုစွန့်ပြစ်ခိုင်းခဲ့တဲ့ကြားက ငါသူတို့နဲ့မွေးရာကိုမင်းကိုခေါ်ထုပ်လာပြီး ငါတစ်ယောက်ထဲစောင့်ရှောက်ခဲ့တာ ငယ်ငယ်ထဲကမင်းကိုဂရုမစိုက်ခဲ့တာမဟုက်ဘူး ငါ့သားကိုဘယ်သူမှမနှိမ်ရဲအောင်ထားနိုင်ဖို့ ငါကြိုးစားခဲ့တာ မင်းကိုဗိုက်တစ်လုံးနဲ့ ဆေးရုံမှာတွေ့လိုက်ရတော့ ငါရင်တွေကွဲမတက်ပဲ အဲ့အချိန်ကငါမင်းဇောနဲ့အမှားတွေလုပ်မိခဲ့တယ် ငါမှားမှန်းသိတဲ့အချိန်က အရမ်းကိုနောက်ကျခဲ့ပြီ"
ပါးပါးစကားတွေကြောင့် အသက်ရင်ထဲပိုပိုဝမ်းနည်းလို့လာတယ်။ တစ်ချို့အကြာင်အရာတွေကသူမသိခဲ့သလို ပါးပါးကတစ်ခါးမှလဲမပြောပြခဲ့ဘူးဘူး။ ပါးပါးကမှားမှန်းသိပြီဆိုကာ တော်တော်လေးဝမ်းနည်းသလို အသက်လဲအဖြစ်မှန်တွေသိလိုက်ရတော့ တော်တော်တုန်လှုပ်ဝမ်းနည်းသွားတော့သည်။
လွန်ခဲ့အချိန်သုံးနာရီလောက်က.....
"မောင်လိမ်စရာလား အသက်ဘာတွေသိထားလဲ မောင့်ကိုပြောပါအုံး"
"မင်းထားခဲ့လို့ငါမိုးရေထဲလဲကျတော့ ဗိုက်ကတစစ်စစ်နာကျင်လာကာ ငါ့ကိုညမသူဇာနဲ့ဦးလေးတို့ကဆေးရုံကိုပို့ခဲ့ကြတယ် ငါသမီးလေးကိုအားတင်းပြီးမရရအောင်မွေးခဲ့တယ် သမီးလေးငိုသံကြားမှ ငါစိတ်တွေလျော့လိုက်ကာ အိပ်ပျော်သွားပြီးဘားမှမသိတော့ဘူး"
"ငါပြန်နိုးလာတော့ ငါ့ဘေးမှာပါးပါးပဲရှိတယ် ငါမင်းကိုမေးခဲ့တယ် ပါးပါးကသူကလွဲပြီးဘယ်သူမှမရှိဘူးတဲ့ နောက်ဆုံးသမီးလေးကမွေးမွေးပြီးချင်းဆုံးသွားတယ်လို့ပြောတော့ ငါရူးမတက်ပဲ ငါမင်းလိုချင်တဲ့သမီးလေးကိုမွေးမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး ငါ့ကြောင့်မင်းသမီးလေးသေသွားတော့ငါ့ကိုမုန်းနေမှာပေါ့ နောက်တော့ပါးပါးကရန်ကုန်ကိုခေါ်သွားခဲ့တယ် ရန်ကုန်ရောက်တော့ ဦးရှန်းကငါ့အဖေကိုယူထားပြီးအိမ်ပေါ်တက်နေနေတယ် နောက်တော့ငါ့ကိုမင်းနဲ့ညမသူဇာဖိတ်စာကိုငါ့ကိုလာပြီး မင်းကသစ္စာမရှိဘူးသူ့ကိုလက်ထပ်ဆိုပြီး အတင်းအနိုင်ကျင့်ခဲ့တာ ပါးပါးရောက်လာပြီးကူညီခဲ့လို့အဲ့လူယုတ်မာနဲ့ဝေးရာကိုငါထွက်သွားဖို့တွေးပြီး USမှာကျောင်းပြန်တက်ပြီး အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ အခုထိပဲ"
အသက်ကအကြောင်းအရာတွေပြောပြရင်း မျက်ရည်တွေကျလို့လာကာ ကမ်ဘာအသက်ကိုယ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲသွင်းကာဖက်ထားလိုက်တော့တယ်။
အသက်လဲအများကြီးပင်ပန်းခဲ့မှာပဲ အသက်ပင်ပန်းတဲ့ချိန်သူအနားမှာမရှိပေးနိုင်လို့ ကမ်ဘာစိတ်မကောင်းဖြစ်နေခဲ့တယ် သူ့အနားမှာစိတ်ဖြေစရာသမီးလေးရှိပင်မဲ့ အသက်မှာတော့ တစ်ယောက်ထဲဖစ်ကာ ဘယ်လောက်တောင်ခံစားနေရမလဲ။
"အရမ်းပင်ပန်းခဲ့မှာပေါ့ မောင့်အသက်ရယ် အသက်သိခဲ့တာတွေကအကုန်အမှားတွေကြီးပဲ......"
ကမ်ဘာအသက်မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးနေရင်းအမှန်တရားအကုန်လုံးကိုပြောပြခဲ့ရာ အသက်ကပိုပိုမျက်ရည်ကျလို့လာပါတော့တယ်။
"ဒါ ဒါဆို ငါ့သမီးက...."
"အင်း မောင်တို့သမီးပဲ "
သူတို့နှစ်ယောက်ကို ထိုင်ကြည့်နေတဲ့သမီးကဘာမှမသိသလိုမျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးဖြင့် အသက္သမီးကမေသခဲ့ဘူးတဲ့ ဒါဆိုအခုတွေ့နေရတာအသက်သမီးပေါ့။ အသက် သမီးလေးအနားသွားကာ သမီးလေးကို တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်ငိုနေတော့တယ်။
"ဦးဦး ငိုနဲ့တိတ် တိတ်"
သွေးကစကားပြောတာပဲလား သမီးလေးကသူ့ကိုစတွေ့ထဲကမစိမ်းပဲ ရင်းရင်းနှီးနှီးလိုဖြစ်ကာ ခေါ်ပြောနေပြီး အခုလဲလက်သေးသေးလေးတွေနဲ့ သူ့ကျောကိုပုတ်ကာ မငိုဖို့ချော့နေလေတယ်။
"ပါးပါးတောင်းပန်ပါတယ် သမီးလေးရယ် ပြစ်ထားခဲ့သလိုဖြစ်မိလို့"
အသက်ကသမီးလေးကိုဖက်ပြီးတောင်းပန်နေတာမို့ အသက်အမှားမဟုက်တာကြောင့် ကမ်ဘာသမီးရဲ့ကျောဘက်ကနေ သမီးယော အသက္ကိုပါ ယောဖက်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတော့သူတို့မိသားစုလေးပြန်စုံရပြီ။
......................................................
"သား ပါးပါးကိုကန်တော့ခဲ့ပါတယ် သားမှားခဲ့တာတွေရှိရင်ခွင့်လွှတ်ပေးပါ သားမီသားစုနဲ့သားပြန်နေတော့မှာမို့ ပါးပါးထပ်မနှောက်ရှက်ပါနဲ့တော့ "
"သားမသွားပါနဲ့ ပါးပါးမှားမှန်းသိပါပြီ ပါးပါးကိုထပ်ပြီးမထားခဲ့ပါနဲ့နော် ပါးပါးအိမ်မှာပဲလာနေကြပါ"
ဦးသက်ပိုင် သူ့သားကသူ့ကိုထပ်ပြီးထွက်သွားမယ်ဆိုတာကြောင့် တားပင်မဲ့ သူ့သားကလုံးဝလက်မခံ သူမှားခဲ့တယ်ဆိုပင်မဲ့ သူ့သားကိုချစ်လို့မှားခဲ့တဲ့အမှားပဲ ဒါပင်မဲ့အဲ့အမှားက သူ့ကိုတစ်ယောက်ထဲအထီးကျန်စေခဲ့တယ်။
အသက် ပါးပါးကိုတစ်ယောက်ထဲမထားခဲ့ချင်ပင်မဲ့ ပါးပါးအတူနေလို့လဲမဖြစ် မောင်ကလက်ခံနိုင်မှာမဟုက်ဘူး အသက်လဲသမီးလေးနဲ့ရင်းနှီးအောင်လုပ်ချင်သေးတယ် နောက်မှမောင့်ကို ပါးပါးနဲ့အတူနေဖို့ပြောရမယ် အခုတော့သားကိုခွင့်လွှတ်ပါ ပါးပါးရယ်။
အသက်ပါးပါးကို ကန်တော့ပြီး အိမ္ကေနထြက္လာခဲ့ရာ မောင်နဲ့သမီးက အိမ်နဲ့ခက်လှမ်းလှမ်းကစောင့်နေလေသည်။ အသက်တို့မိသားစုလေးအရင်လို အေးချမ်းတဲ့ရွာလေးမှာပဲ ပြန်နေကြမယ်ဟုဆုံးဖြက်လိုက်ကြပြီး အသက်လဲမောင့်နောက်ကိုလိုက်ဖို့ လက်ခံလိုက်သည်။
"ငါလူတစ်ယောက်ကိုနှုတ်ဆက်ချင်သေးတယ်မောင် "
"ဘယ်သူလဲအသက် "
"ငါ့သူငယ်ချင်းပါ ငါ့အပေါ်အရမ်းကောင်းပြီး ညီအကိုဆိုလဲမမွားပါဘူး"
"ဒါဆိုလဲသွားကြတော့ပေါ့ "
အသက်တို့မောင့်ကားပေါ်တက်ကာ သမီးလေးကအသက်ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်သည်။ အသက်တို့နေတဲ့နေရာကိုရောက်တော့ ဘုန်းမြတ်ကိုဖုန်းဆက်ရာ အသက်အခန်းကိုလာဖို့ခေါ်လိုက်တော့တယ်။
ဘုန်းမြတ်က အခန်းထဲရောက်လာတော့ မရွှင်မပြမျက်နာနဲ့ ဖြစ်နေကာ အသက်လဲဘာဖြစ်နေလဲမေးလိုက်တော့တယ်။
"ဘုန်မြတ်ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
"ဒီလိုပါပဲကြာ ငါ့ကိုခေါ်တာဘာကိစ္စလဲပိုင်မှူး"
"မင်းကိုအခန်းသော့ပြန်ပေးရင်း ကျေးဇူးတင်ချင်လို့ပါ "
"မင်းကဘယ်သွားမလို့လဲ သူတို့ကယော"
အသက်ဘေးကမောင်နဲ့သမီးကိုမေးငေါ့ကာ မေးလာတာမို့ အသက်မိတ်ဆက်ဖို့သတိရသွားတော့တယ်။
"အော် မိတ်ဆက်ပေးရအုံမယ် ဒါငါပြောပြောနေတဲ့ မင်းကမ်ဘာဆိုတာလေ ဒါကဆုံးသွားပြီလို့ထင်တဲ့ငါ့သမီးလေး"
"ဘာ! တဂယ်ပြန်တွေ့ပြီလား ပိုင်မှူး ငါဝမ်းသာလိုက်တာကွာ"
"ဖြေးဖြေးလုပ်ပါကွာ မင်းကလဲ"
ဘုန်မြတ်က အသက်ကိုယ်လေးကိုအတင်းဖက်ကာ ဝမ်းသာလို့နေတော့တယ်။ အသက်တို့ခုလိုပြန်တွေ့ရတာ ဘုန်မြတ်ကျေးဇူးတွေကြောင့်ပဲ သူသာပြန်ဖို့မတိုက်တွန်းခဲ့ရင် အသက်ဆုံးဖျက်ချက်တွေလဲ လွဲမှားနေအုံးမှာ။ ဘုန်းမြတ်အပြုမူကြောင့် မောင်ယောသမီးယောကပါ မျက်စောင်းတစ်ခဲခဲနဲ့ ။
"ငါဝမ်းသာလို့ပါကွာ နောက်ဆုံးတော့ မင်းမိသားစုဘဝလေးရခဲ့ပြီပေါ့ မင်းသမီးလေးကချစ်စရာလေးနော် လာပါအုံးဦးဦးဆီကို"
"ဟင့်အင်း ပါးပါးနားကဖယ်"
သမီးစကားကြောင့် အသက်မှာပြုံးမိသွာတယ် မောင်သမီးအကြောင်းပြောပြတုံးကအသက်နဲ့သိပ်တူကြောင်း မောင့်အနားက ညမသူဇာကလြဲပီး ဘယ်သူမှကပ်လို့မရကြောင်း အရမ်းသဝန်တိုတက်ကြောင်း စွာကြောင်းပြောတုန်းက အသက်မှာဟုက်ပမလား စဉ်းစားနေကာအခုတော့တဂယ်ယုံသွားပြီ။
"သမီးလေး ဒါပါးပါးသူငယ်ချင်းပါ သူကလူကောင်းပါးပါးကိုအများကြီးကူညီခဲ့တာ အဲ့ဒါမို့ဦးဦးကိုပြန်တောင်းပန်လိုက်နော်"
"ဟုက် တောင်းပန်ပါတယ်ဦးဦး"
"မောင် ဒါအသက်ပြောတဲ့ဘုန်းမြတ်လေ အသက်ကိုဟိုမှာအများကြီးကူညီခဲ့တာ"
အသက်မောင့်ကိုဘုန်းမြတ်အကြောင်းတွေအကုန်ပြောပြထားတာမို့ မောင့်ကိုလဲ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။
"အသက်ကိုကူညီခဲ့လို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
မောက်ထိုမျှသာတစ်ခွန်းထဲပြောပြီး မျက်နှာကြီးကတည်တင်းနေကာ သမီးကလဲသူ့အဖေလိုပဲ။
"ဘုန်းမြတ် ငါမောင်တို့နဲ့လိုက်သွားတော့မှာမို့ မင်းကိုအခန်းသော့ပေးရင်းနှုတ်ဆက်တာ ငါမရှိလဲကောင်းကောင်းနေနော်"
"ငါကေလးမဟုက္ဘူးကြ မင်းသာပျော်ပျော်နေ ဒါနဲမင်းအဖေယော"
"ပါးပါးကိုတော့နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် ဒါနဲ့မင်းကူညီပါအုံး "
"အင်းပြောလေ"
"ပါးပါးဆီကိုသွားပြီး ဒါလေးပေးပေးပါအုံး ငါမကြာခနရန်ကုန်လာမယ်လို့လဲပြောပေးပါနော် မင်းလဲမကြာခဏပါးပါးကိုသွားကြည့်ပေးပါအုံးတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့"
"ရပါတယ္ကြာ ငါသွားပေးပေးမယ် မင်းလဲဟိုမှာအဆင်ပြေအောင်နေ ငါထက်ဖက်လို့ရအုံးမလားပိုင်မှူး"
"ရတာပေါ့ ငါ့သူငယ်ချင်းလေးရဲ့"
ဘုန်းမြတ်နဲ့အသက်မှာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပြန်ပွေ့ဖက်ကြရင်း နှုတ်ဆက်နေကာ တစ်ဖက်ကနှစ်ယောက်မှာတော့ ဂျေတွေဝင်ကာ ဆူပုတ်နေကြပြီး ဖအေနဲ့သမီးတရုတ်ထဲဖစ်နေတော့သည်။
အသက်မှာလဲ သူငယ်ချင်းယုံကာစုံလုံးကမ်းဖြစ်တော့မှာကိုမသိရှာပဲ သူ့အဖေကိုသူငယ်ချင်းနဲ့အပ်ကာ သူကတော့အချစ်တွေစတင်ခဲ့တဲ့ရွာလေးမှာ မိသားစုဘဝလေးကိုအသစ်တဖန် ဖန်တီးဖို့ရာ လိုက်သွားပါတော့တယ်။
##########################
သူငယ်ချင်းကိုဖအေနဲ့မညားညားအောင်တွန်းပို့တာ သက်ပိုင်မှူး တစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ် လူတွေရယ် 😁
Zawgyi
"ပါးပါး!!!!......ပါးပါး!!"
"သား!.....ျပန္လာၿပီလား ပါးပါးဝမ္းသာလိုက္တာ"
ဦးသက္ပိုင္ဒိေန႔ေခါင္းေနာက္ေန၍ အလုပ္မသြားပဲအိမ္မွာနားေနရာ မထင္မွက္ပဲသူ႔သားေခၚသံေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားရၿပီး သားအနားသြားၿပီး ဝမ္းသာလို႔ဖက္မယ္က်ံေတာ့ သူ႔သားက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔သူ႔ကိုေ႐ွာင္ဖယ္ေလသည္။
"ပါးပါး ရက္စက္လိုက္တာ ဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္ခဲ့တာလဲ ဘာလို႔သားကိုလိမ္ခဲ့တာလဲ"
"ဘာကိုလဲသား ဘာကိုေျပာေနတာလဲ"
"အသက္အကုန္သိၿပီးၿပီပါးပါး လုပ္ရက္လိုက္တာ သားမွာဒီငါးႏွစ္လံုးလံုးသမီးေလးေၾကာင့္အျမဲပူေဆြးေနရတာ အသက္အသံုးမက်ခဲ့လို႔ဆိုၿပီး ကို္႔ကိုယ္ကိုအျပစ္ေတြတင္ခဲ့တာ အသက္ညယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းခဲ့ရလဲ ပါးပါးသိလား အဟင့္"
အသက္က သူ႔အေဖကိုမ်က္ရည္ေတြက်ၿပီးေျပာေနကာ ဦးသက္ပိုင္လဲသားမ်က္ရည္ေတြၾကာင့္ သူပါမ်က္ရည္ေတြက်လာသည္။
"မင္းတစ္ေယာက္ထဲလို႔ထင္တာလား မင္းတစ္ေယာက္ထဲခံစားရတယ္ထင္တာလား မင္းေပ်ာက္သြားထဲကငါ့မွာပူေဆြးၿပီးလိုက္႐ွာခဲ့ရတာ ျပန္ေတြ႔ေတာ့အသက္လုေနရတဲ့အခ်ိန္ႀကီး ငါကေယာဖေအတစ္ေယာက္အေနနဲ႔မခံစားရေတာ့ဘူးလား ငါလုပ္ခဲ့တာေတြကမွားရင္မွားမယ္ ဒါပင္မဲ့မင္းအနာဂတ္အတြက္ငါလုပ္ခဲ့တာ"
" ငယ္ငယ္ထဲကထူးဆန္းတဲ့ကေလးမေကာင္းဆိုးဝါးမင္းေၾကာင့္မင္းအေမေသရတာဆိုၿပီး မင္းအေမတစ္မ်ိဳးလံုးကမင္းကိုစြန္႔ျပစ္ခိုင္းခဲ့တဲ့ၾကားက ငါသူတို႔နဲ႔ေမြးရာကိုမင္းကိုေခၚထုပ္လာၿပီး ငါတစ္ေယာက္ထဲေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တာ ငယ္ငယ္ထဲကမင္းကိုဂ႐ုမစိုက္ခဲ့တာမဟုက္ဘူး ငါ့သားကိုဘယ္သူမွမႏွိမ္ရဲေအာင္ထားႏိုင္ဖို႔ ငါႀကိဳးစားခဲ့တာ မင္းကိုဗိုက္တစ္လံုးနဲ႔ ေဆးရံုမွာေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ငါရင္ေတြကြဲမတက္ပဲ အဲ့အခ်ိန္ကငါမင္းေဇာနဲ႔အမွားေတြလုပ္မိခဲ့တယ္ ငါမွားမွန္းသိတဲ့အခ်ိန္က အရမ္းကိုေနာက္က်ခဲ့ၿပီ"
ပါးပါးစကားေတြေၾကာင့္ အသက္ရင္ထဲပိုပိုဝမ္းနည္းလို႔လာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အၾကာင္အရာေတြကသူမသိခဲ့သလို ပါးပါးကတစ္ခါးမွလဲမေျပာျပခဲ့ဘူးဘူး။ ပါးပါးကမွားမွန္းသိၿပီဆိုကာ ေတာ္ေတာ္ေလးဝမ္းနည္းသလို အသက္လဲအျဖစ္မွန္ေတြသိလိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္တုန္လႈပ္ဝမ္းနည္းသြားေတာ့သည္။
လြန္ခဲ့အခ်ိန္သံုးနာရီေလာက္က.....
"ေမာင္လိမ္စရာလား အသက္ဘာေတြသိထားလဲ ေမာင့္ကိုေျပာပါအံုး"
"မင္းထားခဲ့လို႔ငါမိုးေရထဲလဲက်ေတာ့ ဗိုက္ကတစစ္စစ္နာက်င္လာကာ ငါ့ကိုညမသူဇာနဲ႔ဦးေလးတို႔ကေဆးရံုကိုပို႔ခဲ့ၾကတယ္ ငါသမီးေလးကိုအားတင္းၿပီးမရရေအာင္ေမြးခဲ့တယ္ သမီးေလးငိုသံၾကားမွ ငါစိတ္ေတြေလ်ာ့လိုက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးဘားမွမသိေတာ့ဘူး"
"ငါျပန္ႏိုးလာေတာ့ ငါ့ေဘးမွာပါးပါးပဲ႐ွိတယ္ ငါမင္းကိုေမးခဲ့တယ္ ပါးပါးကသူကလြဲၿပီးဘယ္သူမွမ႐ွိဘူးတဲ့ ေနာက္ဆံုးသမီးေလးကေမြးေမြးၿပီးခ်င္းဆံုးသြားတယ္လို႔ေျပာေတာ့ ငါ႐ူးမတက္ပဲ ငါမင္းလိုခ်င္တဲ့သမီးေလးကိုေမြးမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး ငါ့ေၾကာင့္မင္းသမီးေလးေသသြားေတာ့ငါ့ကိုမုန္းေနမွာေပါ့ ေနာက္ေတာ့ပါးပါးကရန္ကုန္ကိုေခၚသြားခဲ့တယ္ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဦး႐ွန္းကငါ့အေဖကိုယူထားၿပီးအိမ္ေပၚတက္ေနေနတယ္ ေနာက္ေတာ့ငါ့ကိုမင္းနဲ႔ညမသူဇာဖိတ္စာကိုငါ့ကိုလာၿပီး မင္းကသစၥာမ႐ွိဘူးသူ႔ကိုလက္ထပ္ဆိုၿပီး အတင္းအႏိုင္က်င့္ခဲ့တာ ပါးပါးေရာက္လာၿပီးကူညီခဲ့လို႔အဲ့လူယုတ္မာနဲ႔ေဝးရာကိုငါထြက္သြားဖို႔ေတြးၿပီး USမွာေက်ာင္းျပန္တက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ အခုထိပဲ"
အသက္ကအေၾကာင္းအရာေတြေျပာျပရင္း မ်က္ရည္ေတြက်လို႔လာကာ ကမၻာအသက္ကိုယ္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲသြင္းကာဖက္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
အသက္လဲအမ်ားႀကီးပင္ပန္းခဲ့မွာပဲ အသက္ပင္ပန္းတဲ့ခ်ိန္သူအနားမွာမ႐ွိေပးႏိုင္လို႔ ကမၻာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္ သူ႔အနားမွာစိတ္ေျဖစရာသမီးေလး႐ွိပင္မဲ့ အသက္မွာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲဖစ္ကာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခံစားေနရမလဲ။
"အရမ္းပင္ပန္းခဲ့မွာေပါ့ ေမာင့္အသက္ရယ္ အသက္သိခဲ့တာေတြကအကုန္အမွားေတြႀကီးပဲ......"
ကမၻာအသက္မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးေနရင္းအမွန္တရားအကုန္လံုးကိုေျပာျပခဲ့ရာ အသက္ကပိုပိုမ်က္ရည္က်လို႔လာပါေတာ့တယ္။
"ဒါ ဒါဆို ငါ့သမီးက...."
"အင္း ေမာင္တို႔သမီးပဲ "
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့သမီးကဘာမွမသိသလိုမ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးျဖင့္ အသက္သမီးကမေသခဲ့ဘူးတဲ့ ဒါဆိုအခုေတြ႔ေနရတာအသက္သမီးေပါ့။ အသက္ သမီးေလးအနားသြားကာ သမီးေလးကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားရင္ငိုေနေတာ့တယ္။
"ဦးဦး ငိုနဲ႔တိတ္ တိတ္"
ေသြးကစကားေျပာတာပဲလား သမီးေလးကသူ႔ကိုစေတြ႔ထဲကမစိမ္းပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးလိုျဖစ္ကာ ေခၚေျပာေနၿပီး အခုလဲလက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ သူ႔ေက်ာကိုပုတ္ကာ မငိုဖို႔ေခ်ာ့ေနေလတယ္။
"ပါးပါးေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးေလးရယ္ ျပစ္ထားခဲ့သလိုျဖစ္မိလို႔"
အသက္ကသမီးေလးကိုဖက္ၿပီးေတာင္းပန္ေနတာမို႔ အသက္အမွားမဟုက္တာေၾကာင့္ ကမၻာသမီးရဲ႕ေက်ာဘက္ကေန သမီးေယာ အသက္ကိုပါ ေယာဖက္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့သူတို႔မိသားစုေလးျပန္စံုရၿပီ။
......................................................
"သား ပါးပါးကိုကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္ သားမွားခဲ့တာေတြ႐ွိရင္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ သားမီသားစုနဲ႔သားျပန္ေနေတာ့မွာမို႔ ပါးပါးထပ္မေႏွာက္႐ွက္ပါနဲ႔ေတာ့ "
"သားမသြားပါနဲ႔ ပါးပါးမွားမွန္းသိပါၿပီ ပါးပါးကိုထပ္ၿပီးမထားခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္ ပါးပါးအိမ္မွာပဲလာေနၾကပါ"
ဦးသက္ပိုင္ သူ႔သားကသူ႔ကိုထပ္ၿပီးထြက္သြားမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ တားပင္မဲ့ သူ႔သားကလံုးဝလက္မခံ သူမွားခဲ့တယ္ဆိုပင္မဲ့ သူ႔သားကိုခ်စ္လို႔မွားခဲ့တဲ့အမွားပဲ ဒါပင္မဲ့အဲ့အမွားက သူ႔ကိုတစ္ေယာက္ထဲအထီးက်န္ေစခဲ့တယ္။
အသက္ ပါးပါးကိုတစ္ေယာက္ထဲမထားခဲ့ခ်င္ပင္မဲ့ ပါးပါးအတူေနလို႔လဲမျဖစ္ ေမာင္ကလက္ခံႏိုင္မွာမဟုက္ဘူး အသက္လဲသမီးေလးနဲ႔ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ ေနာက္မွေမာင့္ကို ပါးပါးနဲ႔အတူေနဖို႔ေျပာရမယ္ အခုေတာ့သားကိုခြင့္လႊတ္ပါ ပါးပါးရယ္။
အသက္ပါးပါးကို ကန္ေတာ့ၿပီး အိမ္ကေနထြက္လာခဲ့ရာ ေမာင္နဲ႔သမီးက အိမ္နဲ႔ခက္လွမ္းလွမ္းကေစာင့္ေနေလသည္။ အသက္တို႔မိသားစုေလးအရင္လို ေအးခ်မ္းတဲ႔ရြာေလးမွာပဲ ျပန္ေနၾကမယ္ဟုဆံုးျဖက္လိုက္ၾကၿပီး အသက္လဲေမာင့္ေနာက္ကိုလိုက္ဖို႔ လက္ခံလိုက္သည္။
"ငါလူတစ္ေယာက္ကိုႏႈတ္ဆက္ခ်င္ေသးတယ္ေမာင္ "
"ဘယ္သူလဲအသက္ "
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းပါ ငါ့အေပၚအရမ္းေကာင္းၿပီး ညီအကိုဆိုလဲမမွားပါဘူး"
"ဒါဆိုလဲသြားၾကေတာ့ေပါ့ "
အသက္တို႔ေမာင့္ကားေပၚတက္ကာ သမီးေလးကအသက္ေပါင္ေပၚမွာထိုင္သည္။ အသက္တို႔ေနတဲ့ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ဘုန္းျမတ္ကိုဖုန္းဆက္ရာ အသက္အခန္းကိုလာဖို႔ေခၚလိုက္ေတာ့တယ္။
ဘုန္းျမတ္က အခန္းထဲေရာက္လာေတာ့ မရႊင္မျပမ်က္နာနဲ႔ ျဖစ္ေနကာ အသက္လဲဘာျဖစ္ေနလဲေမးလိုက္ေတာ့တယ္။
"ဘုန္ျမတ္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
"ဒီလိုပါပဲကြာ ငါ့ကိုေခၚတာဘာကိစၥလဲပိုင္မွဴး"
"မင္းကိုအခန္းေသာ့ျပန္ေပးရင္း ေက်းဇူးတင္ခ်င္လို႔ပါ "
"မင္းကဘယ္သြားမလို႔လဲ သူတို႔ကေယာ"
အသက္ေဘးကေမာင္နဲ႔သမီးကိုေမးေငါ့ကာ ေမးလာတာမို႔ အသက္မိတ္ဆက္ဖို႔သတိရသြားေတာ့တယ္။
"ေအာ္ မိတ္ဆက္ေပးရအံုမယ္ ဒါငါေျပာေျပာေနတဲ့ မင္းကမၻာဆိုတာေလ ဒါကဆံုးသြားၿပီလို႔ထင္တဲ့ငါ့သမီးေလး"
"ဘာ! တဂယ္ျပန္ေတြ႔ၿပီလား ပိုင္မွဴး ငါဝမ္းသာလိုက္တာကြာ"
"ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြာ မင္းကလဲ"
ဘုန္ျမတ္က အသက္ကိုယ္ေလးကိုအတင္းဖက္ကာ ဝမ္းသာလို႔ေနေတာ့တယ္။ အသက္တို႔ခုလိုျပန္ေတြ႔ရတာ ဘုန္ျမတ္ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ပဲ သူသာျပန္ဖို႔မတိုက္တြန္းခဲ့ရင္ အသက္ဆံုးဖ်က္ခ်က္ေတြလဲ လြဲမွားေနအံုးမွာ။ ဘုန္းျမတ္အျပဳမူေၾကာင့္ ေမာင္ေယာသမီးေယာကပါ မ်က္ေစာင္းတစ္ခဲခဲနဲ႔ ။
"ငါဝမ္းသာလို႔ပါကြာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းမိသားစုဘဝေလးရခဲ့ၿပီေပါ့ မင္းသမီးေလးကခ်စ္စရာေလးေနာ္ လာပါအံုးဦးဦးဆီကို"
"ဟင့္အင္း ပါးပါးနားကဖယ္"
သမီးစကားေၾကာင့္ အသက္မွာျပံဳးမိသြာတယ္ ေမာင္သမီးအေၾကာင္းေျပာျပတံုးကအသက္နဲ႔သိပ္တူေၾကာင္း ေမာင့္အနားက ညမသူဇာကလြဲပီး ဘယ္သူမွကပ္လို႔မရေၾကာင္း အရမ္းသဝန္တိုတက္ေၾကာင္း စြာေၾကာင္းေျပာတုန္းက အသက္မွာဟုက္ပမလား စဥ္းစားေနကာအခုေတာ့တဂယ္ယံုသြားၿပီ။
"သမီးေလး ဒါပါးပါးသူငယ္ခ်င္းပါ သူကလူေကာင္းပါးပါးကိုအမ်ားႀကီးကူညီခဲ့တာ အဲ့ဒါမို႔ဦးဦးကိုျပန္ေတာင္းပန္လိုက္ေနာ္"
"ဟုက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဦးဦး"
"ေမာင္ ဒါအသက္ေျပာတဲ့ဘုန္းျမတ္ေလ အသက္ကိုဟိုမွာအမ်ားႀကီးကူညီခဲ့တာ"
အသက္ေမာင့္ကိုဘုန္းျမတ္အေၾကာင္းေတြအကုန္ေျပာျပထားတာမို႔ ေမာင့္ကုိလဲ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။
"အသက္ကိုကူညီခဲ့လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ေမာက္ထိုမ်ွသာတစ္ခြန္းထဲေျပာၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးကတည္တင္းေနကာ သမီးကလဲသူ႔အေဖလိုပဲ။
"ဘုန္းျမတ္ ငါေမာင္တို႔နဲ႔လိုက္သြားေတာ့မွာမို႔ မင္းကိုအခန္းေသာ့ေပးရင္းႏႈတ္ဆက္တာ ငါမ႐ွိလဲေကာင္းေကာင္းေနေနာ္"
"ငါကေလးမဟုက္ဘူးကြ မင္းသာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ဒါနဲမင္းအေဖေယာ"
"ပါးပါးကိုေတာ့ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ဒါနဲ႔မင္းကူညီပါအံုး "
"အင္းေျပာေလ"
"ပါးပါးဆီကိုသြားၿပီး ဒါေလးေပးေပးပါအံုး ငါမၾကာခနရန္ကုန္လာမယ္လို႔လဲေျပာေပးပါေနာ္ မင္းလဲမၾကာခဏပါးပါးကိုသြားၾကည့္ေပးပါအံုးတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့"
"ရပါတယ္ကြာ ငါသြားေပးေပးမယ္ မင္းလဲဟိုမွာအဆင္ေျပေအာင္ေန ငါထက္ဖက္လို႔ရအံုးမလားပိုင္မွဴး"
"ရတာေပါ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလးရဲ႕"
ဘုန္းျမတ္နဲ႔အသက္မွာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ျပန္ေပြ႔ဖက္ၾကရင္း ႏႈတ္ဆက္ေနကာ တစ္ဖက္ကႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ ေဂ်ေတြဝင္ကာ ဆူပုတ္ေနၾကၿပီး ဖေအနဲ႔သမီးတ႐ုတ္ထဲဖစ္ေနေတာ့သည္။
အသက္မွာလဲ သူငယ္ခ်င္းယံုကာစံုလံုးကမ္းျဖစ္ေတာ့မွာကိုမသိ႐ွာပဲ သူ႔အေဖကိုသူငယ္ခ်င္းနဲ႔အပ္ကာ သူကေတာ့အခ်စ္ေတြစတင္ခဲ့တဲ့ရြာေလးမွာ မိသားစုဘဝေလးကိုအသစ္တဖန္ ဖန္တီးဖို႔ရာ လိုက္သြားပါေတာ့တယ္။
##########################
သူငယ္ခ်င္းကိုဖေအနဲ႔မညားညားေအာင္တြန္းပို႔တာ သက္ပိုင္မွဴး တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိပါတယ္ လူေတြရယ္ 😁