Ormandaki Avcı'nın on sekizinci bölümüne hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz bol bol yorumlarınızı bekliyorum şimdiden iyi okumalar dilerim 💫
Gözlerimi açtığımda odamdaydım. Justin beni meraklı gözlerle inceliyor, birkaç doktor ise odada dönüp dolaşıyordu.
Uyandığımı gören Justin kafasını doktorlara çevirdi.
"Uyandı! Çabuk buraya gelin!" diye bağırdı.
Doktorlar yatağın başına koşarken Justin uzanıp saçlarımı okşamaya başladı. "İyi misin? Ağrın var mı?" Başımı iki yana salladım.
Kızıl saçlı bir kız elini uzatıp alnıma koydu. Doktorlar etrafımda uçuşurken ne olduğunu anlamıyordum.
Karın kısmımda yoğun ağrı hissedince elimi oraya koydum. Kıyafetimin altında hissettiğim kumaş parçası ile kaşlarımı çattım. Bu da neydi? Neler olmuştu?
"Durumu gayet iyi. Birkaç güne yarası iyileşecektir." dedi kızlardan biri. Justin başını sallarken dudaklarımı araladım.
"Justin bana ne oldu?"
Justin beni umursamadan doktorlara baktı. "Gidebilirsiniz." Doktorlar giderken tekrar konuştum. "Justin.."
"Kaçırıldın. Askerler seni kurtarmak için geldiklerinde seni öldürmeye çalışmışlar. " dedi tek nefeste. Şimdi hatırlamıştım. Hizmetçi kızın sevgilisi olan asker beni kurtarmaya gelmişti. Ancak beni kaçıran kişilerin amacı öldürmek olduğu için direkt öldürmeye çalışmışlardı.
"Veronica.." dedi Justin. Başını kaldırıp ona baktım. "Birileri seni öldürmek istiyor. Buna izin veremem. Bu çözülene kadar odandan çıkmıyorsun. "
"Ama Justin- başını iki yana salladı. "Çıkamazsın. Bu konu burada kapanmıştır. "
Neden evren? Neden bütün belalar beni buluyor? Bütün bunlar yetmezmiş gibi birde bu olay çıkmıştı.
Kapı çaldığında Justin kapıya doğru dönüp "Gir!" diye bağırdı. Kapı açılıp içeri Gloria girdi. Selam verip gülümsedi. "Umarım rahatsız etmiyorumdur Prens Justin. Veronica'yı görmeye geldim izninizle." Justin bir süre Gloria'ya baktı. Sonrasında oturduğu yerden kalktı.
"Tabi ağabeyimin eşi." dedi imalı bir sesle. Gloria tekrar selam verip yanıma gelirken Justin odadan çıktı.
Gloria kapı kapanınca yatağımın kenarına oturup bana doğru eğildi.
"Çok kötü şeyler oluyor Veronica. Birileri birşeyin peşinde. Neyin peşindeler bunu bilmiyorum ama sen ölürsen peşlerinde oldukları şeyi daha kolay elde ederler. " Kaşlarını kaldırdı. "Dikkatli olmalısın. Özellikle de Anna'ya dikkat et. " Yüzümü uzun uzun incelerken camdan giren kuş ile yutkundum. Salver cevap yollamıştı.
Gloria kaşlarını çattı. "Mektup arkadaşın mı var?" Başımı iki yana salladım. Ayağa kalkıp kuşun gagasındaki mektubu aldı.
"Öyleyse bu ne Veronica? Gizli hayranların yoktur bence. " Elindeki mektupla yanıma oturdu. "Salver mı?" Biraz daha eğilip kağıtta yazan ismi tekrardan okudu. "Sen Vampir ülkesinin gelecekteki kralı Prens Salver Honaker ile aşk mı yaşıyorsun?"
Başımı iki yana salladım. "Salver vampir değil. Daha doğrusu benim mektuplaştığım Salver vampir değil. O bir cadı. " Gloria büyük bir kahkaha attı. "Aferin sana! Bu kadar dert yetmezmiş gibi birde cadıyla mı mektuplaşıyorsun? Delirdin mi? Ya kötü cadıysa? Bunları hiç düşünmedin mi?" Mektubun etrafını dikkatle inceledi.
"Bir daha bu adamla konuşmuyorsun." Ellerini saçlarına geçirdi. "Seni çok sevdiğimden değil. Şu lanet saraydan çıkıp kız kardeşimi kurtarana kadar ben ve Mia seni koruruz. Sonrasında ne yaparsan yap umrumda değil. " Gloria biraz kırıcı biriydi.
Biraz...
"Gloria burada beni gerçekten mutlu eden bu adam. Onunla konuşmayı istiyorum. " Salver beni çok mutlu ediyordu. Ona karşı tarif edelemez bir his vardı bende. Onu gördükten sonra hayatım sanki sıfırlanmıştı. Salver benim için önemli biriydi. Buradan kurtulunca ilk sığınacağım kişi oydu.
"Ondan hoşlanıyorsun."
"Ne? Hayır!" Ondan hoşlanıyor muydum bundan emin değildim ancak duygularımı başka birine söylemekte hazır değildim. "Ona aşıksın. " dedi bu sefer Gloria. Başımı iki yana sallayınca güldü. "Yüzünden anladım. Saraydan çıkana kadar sevdiceğin ile konuşma. Senden bunu rica ediyorum Veronica. " dedi.
Onunla konuşmamı istemiyordu çünkü ona güvenmiyordu. Salver kötü biri değildi ki. Kötü biri olsaydı bana yardım etmezdi.
"Onunla nasıl tanıştın?" diye sordu. Gülümsedim. Onunla tanıştığım gün aklımdan hiç çıkmıyordu. Çıkamazdı ki. Şuan onun sayesinde yaşıyordum. Ya o olmasaydı? Şuan bir ölüden ibarettim.
Gloria'nın birkaç ısrarından sonra herşeyi anlattım.
"Sen yürek yemişsin. " Ellerini dizine koydu. "Kızım sen salak mısın? Cidden bunu soruyorum. Vampirlerle dolu bir ormana gidiyorsun. Vampirlerin saldırısına uğruyorsun. Seni ne olduğu belli olmayan bir adam kurtarıyor. Üstüne o adamın evine gidiyorsun. Yanlış duymadım değil mi?" Başımı aşağı yukarı sallayınca gözlerini kocaman açtı.
"Salaklıkta master yapmış birisin. Ya o adam vampir olsaydı! Hayatın şanstan ibaret Veronica. " dedi ve kapıya doğru ilerledi. "Senden tek isteğim o adama bir daha yazmamak."
Kapıyı açıp odamdan çıktı.
Gloria gittikten sonra teyzem geldi. Akşama kadar onunla sohbet ettik. O gittikten sonra kendimi uykuya bırakmıştım ki Justin geldi.
Şimdi ise yatağımın kenarına oturmuş bana gülümseyerek bakıyordu.
Ben ne günah işledim?
"İyi görünüyorsun. Ağrın yok değil mi? " Başımı iki yana salladım. "Buna sevindim. "
Uzun bir süre yüzümü incelemeye başladı. Yüzüne bakmak istemiyordum. Bu yüzden yüzümü cama doğru çevirdim.
"Veronica.." diye fısıldadı. Merakla ona döndüm. "Çok korktum Veronica. Belki inanmazsın ama çok korktum. Hayatımda ilk defa birini kaybetme korkusunu tattım. "
"Deli oldum Veronica. Senin ölme ihtimalin aklıma geldikçe delirdim. Bunun sebebini ikimizde biliyoruz Veronica. " Evet ikimizde biliyorduk. Justin beni seviyordu. Aslında bu tam olarak sevmek değildi. Takıntılıktı bu.
"Hayatımda ilk defa birini bu kadar önemsiyorum. " dediğinde kaşlarımı çattım.
"Veronica ben seni seviyorum. " Ellerini saçlarıma getirip okşamaya başladı. "Seni herşeyden çok seviyorum. " Gözlerini taş zemine çevirdi. "Bu zamana kadar sana çok çile çektirdim belki. Özür dilerim. Sadece kelime ile sendeki etkiyi silemem ama özür dilerim Veronica. " Şok içinde ona bakıyordum. İlk defa bana karşı bu kadar açık sözlü olmuştu. Justin iyi biri miydi?
Bunu demem için hafızamı bir kenara bırakmam gerekiyordu. Justin iyi biri değildi. Bunu kendime defalarca söylemem gerekiyordu.
Justin iyi biri değil.
Benim neredeyse kolumu kıracaktı. Bunları unutmamam gerekiyordu. Ama vicdanımın bir kenarı olan herşeyi unutmamı söylüyordu.
Ne yapacaktım ki ben şimdi?
"Veronica?" deyince düşüncelerin içinden sıyrılıp gerçek dünyaya döndüm. "Biliyorum. Sana o kadar şey çektirdim ama yeni bir başlangıç yapamaz mıyız?" Gözlerimden istemeden yaşlar aktı. Bunlar kolay değildi. Abartıyor muydum bilmiyordum ama bunlar benim için kolay değildi.
Uzanıp ellerimi tuttu. "Veronica. Sana yalvarırım bana bir şans ver. " Gözyaşımı sildi. "İzin ver gözünün yaşını akıtanı siliyim bu dünyadan. " Yutkundum. Benim tanıdığım Justin bu Justin değildi.
"Lütfen Veronica. Sana yalvarıyorum." diye fısıldadı.
Gözlerimi kapattım. "Justin.." diye mırıldandım. "Kolay değil. Yaşadıklarımı unutmak kolay değil. Buraya geldiğimde kendimi çok kötü hissetmiştim. Ailemden ayrılmıştım. İyi değildim. Bütün bunlar olmazmış gibi senin bana yaptığın şeyler... Bunları kaldıramadım. Ben hayatım boyunca annem ve büyükannem dışında kimseyi görmedim. Kimseyle konuşmadım. " Gözlerini kırptı. "Özür dilerim. Bunları telafi edeceğim. Çektiğin acıları tek tek unutturacağım sana. "
İyi biri olabilir miydi?
Bana çektirdiği acıları unutturabilir miydi? Onun sevgisini kullanmalı mıydım?
Bu saraydan gidecektim. Ne olursa olsun gidecektim. Bu baskıyla yaşayamazdım.
Herşeyi oluruna bırakmam gerekiyordu. Kafam çok karışıktı. Ne yapacağımı tam olarak bilmiyordum. Bu yüzden oluruna bırakmalıydım.
"Justin yalnız kalabilir miyim?" Başını aşağı yukarı salladı. "Tabi. Kendini asla yorma. Birşey olursa seslenmen yeterli. Kapıda iki muhafız gece boyunca nöbette kalacak. " Başımı sallayıp gülümserken ayağı kalkıp odadan çıktı.
Vücudumu uyku bastırırken kapı açıldı ve içeri biri girdi.
Gelen kişiye bakınca vücudumdaki bütün kanlar bir anda çekildi.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
Selammm yeni bölüm ile geldimmm 🙃
Sınav haftasında olduğum için bölüm atamadım sorry💓
Sizce gelen kişi kim?
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere;)
ORMANDAKİ AVCI 💫