[Unicode]
ရှင်းလင်းနေတဲ့လမ်းနဲ့အတူ...သန့်ပြန့်နေတဲ့တိုက်ကြီးများရှိသောနေရာဟာ...မြို့၏လူချမ်းသာများစုဝေးနေထိုင်ရာရက်ကွက်တစ်ခုဖြစ်မှန်း မြင်လိုက်တာနဲ့လူတိုင်းသိကြမည်ထင်...။
အေးချမ်းနေသောရက်ကွက်အတွင်းရှိ ရှင်းသန့်နေသောကွန်ကရစ်လမ်းထက်တွင် ကျယ်လောင်လွန်းတဲ့အသံနဲ့အတူ မဲမှောင်ပြောင်လက်နေသော ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဟာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဖြတ်လို့မောင်းသွားခြင်းဖြင့်...တိတ်ဆိတ်နေသောပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ဆူညံပွက်သွားရတော့သည်...။
တစ်ကိုယ်လုံးအနက်ရောင်တွေ ဝတ်ဆင်ထားပြီးအနက်ရောင်ဆိုင်ကယ်ကို မိုက်ကန်းကန်းစီးသွားတဲ့ထိုလူကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှဂရုမစိုက်သည့်ဟန်နှင့်...။
ကျွီးးး!
တစ်လမ်းလုံးကိုဒုက္ခပေးလို့အပြီးတွင်
ခြံဝန်းအကျယ်ကြီးအတွင်းရှိခန်းနားလွန်းတဲ့Xiaoအိမ်တော်ကြီးရှေ့ရောက်မှပဲထိုဆူညံသောဆိုင်ကယ်စက်သံဟာရပ်တန့်သွားတော့သည်...။
အိမ်ကြီးထဲတွင်တော့ ထိုဆိုင်ကယ်သံကြားတာနဲ့ အစေခံတွေအားလုံး ပြာယာခတ်သွားရပြီး လိုတာထက်ပို၍သတိထားနေရသည်...။
အစေခံတွေအားလုံးကြောက်လန့်နေသော ထိုအနက်ရောင်လူသားကတော့ဘာကိုမှဂရုမစိုက်သည့်ဟန်နှင့်Smartကျကျပင် အနက်ရောင်ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းလာသည်...။
6"ပေကျော်သောအရပ်ဖြင့်ကျစ်လစ်တောင့်တင်းနေသောခန္တာကိုယ်အချိုးအစားဟာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းလာသည့်အချိန်တွင်မိမိုက်လွန်းစွာရှိပြီး...Helmetဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့လက်များသည်လဲ သွေးကြောတွေအထင်းသားနှင့်ကြည့်ကောင်းလှသည်...။
Helmetအောက်တွင်ပုန်းလျိုနေသော ဆံပင်ရှည်ရှည်တွေဟာထိန်းချုပ်မှုကင်းလွှတ်သွားသည်နှင့် မျက်နှာရှေ့သို့ဖွာခနဲကျဆင်းလာပြီး
ခပ်ရေးရေးပင်မြင်ရသေးသောမျက်နှာသည်
စူးရဲနေသည့်မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ၊ ခပ်တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားသောနှုတ်ခမ်းပါးတို့ကြောင့်အလိုလိုနေရင်းနဲ့ပင်ရှိန်ချင်စရာကောင်းလို့နေသည်...။
မျက်နှာရှေ့အုပ်ကျနေသောဆံပင်တို့ကို စိတ်မရှည်စွာ ခပ်ဆက်ဆက်သပ်တင်လိုက်သည့်အခါတွင် ရှင်းလင်းသွားသောမျက်နှာဟာ အေးစက်စက် ဂျစ်ကန်ကန်အနေအထားဖြစ်နေသည့်တိုင် ကြည့်ကောင်းနေဆဲပင်...။
ခြေလှမ်းကျဲကြီးများနဲ့အိမ်ထဲဝင်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှဂရုမစိုက်တဲ့ပုံစံနဲ့မထီမဲ့မြင်ပြုကာ အပေါ်သို့အေးဆေးတက်သွားတာမို့...အိမ်တော်တစ်ခုလုံးအသက်ရှုချောင်သွားရသည်...။
သူတို့အဖို့တွင်ထိုသခင်လေးရဲ့မျက်နှာအနေအထားနဲ့ အပြုအမှုတွေဟာအသားကျလွန်းနေပြီမို့ ပြသနာမရှာဖို့သာဆုတောင်းကြရသည် မဟုတ်ပါလား...။
သို့သော်သူတို့ရဲ့ဆုတောင်းတွေဟာ မပြည့်ခဲ့ပေ...
တက်သွားပြီးမကြာခင်မှာပဲ အပေါ်ထက်မှဆူညံသံတွေစပြီးကြားရတော့သည်...။
* ဒုန်းးးး! ခွမ်းးးး! *
" ကျုပ်အခန်းထဲကိုဘယ်သူဝင်ထားတာလဲ!!! "
ဟိန်းခနဲထွက်လာတဲ့အသံကြီးကြောင့်...
အားလုံးဟာတုန်ခနဲဖြစ်သွားရပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ မည်သူမှအပေါ်သို့တက်မသွားရဲကြပေ....။
" အိမ်ကလူတွေအကုန်နားကန်းနေကြတာလား!! ဟမ်! ကျုပ်မေးတာကိုမကြားကြဘူးလား!!... "
ဒီထက်ပို၍ဒေါသမထွက်ခင် သူတို့အမြန်ဖြေရှင်းဖို့လိုအပ်သည်...ထို့ကြောင့်အားလုံးရဲ့အကြည့်တွေဟာ အစေခံခေါင်းဆောင်ထံသို့စုဝေးလာကြတော့သည်... ။
အသက်၄၀ကျော်အရွယ်ရှိ ထိုအမျိုးသမီးကြီးသည်လဲ အားလုံးနည်းတူ မဝံ့ရဲစွာရှိပြီး
မတက်နိုင်တော့တဲ့အဆုံးမှ အပေါ်သို့ဖြည်းဖြည်းချင်းတက်သွားလိုက်သည်...။
" သ သခင်လေး "
" ခင်ဗျားတို့ကိုခေါ်နေတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ! နားများလေးနေကြတာလား...
ကဲ ပြော! ကျုပ်အခန်းထဲဘယ်သူဝင်ထားတာလဲ... "
" ဟို ဟို... "
" ဟိုတွေဒီတွေလုပ်မနေစမ်းပါနဲ့...
ကျုပ်စိတ်မရှည်ဘူး! မြန်မြန်ပြော!! "
" သ သခင်ကြီးကဝင်ရှင်းခိုင်းလို့ပါ...အဲ့ အဲ့ဒါနဲ့.. "
" တောက်ခ်! Daddyတို့ကလုပ်ပြီ...ဒီစောက်ရေးမပါတဲ့ဟာတွေကို...စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ "
" ............ "
ဆံပင်ရှည်တွေကိုဆွဲဖွရင်း ဒေါသတကြီးဖြစ်နေတဲ့ သခင်လေးကို ဘယ်သူ့မှရဲရဲဝံ့ဝံ့မော့မကြည့်ရဲကြပေ...
ထိုကြည့်ကောင်းလွန်းတဲ့လူသားဟာ သိပ်ကိုမောက်မာပြီး ရက်စက်လွန်းသည်မဟုတ်ပါလား...။
" ဘယ် သူ တွေ ဝင် တာ လဲ "
အေးစက်လွန်းသောအသံနဲ့ တစ်ခွန်းချင်းပီပီသသဖိပြောလိုက်သော စကားအဆုံးတွင် ငြိမ်သက်နေသောအစေခံတွေထဲမှမိန်းကလေးနှစ်ယောက်ဟာ လှုတ်လှုတ်ရှားရှားဖြစ်သွားပြီး မရဲတရဲရှေ့သို့ထွက်လာကာ...
" ကျ...ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ဝင်ရှင်းပေးထားတာပါသခင်လေး... "
ခေါင်းငုံကာပြောနေသောထိုမိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို ထိုလူသားဟာမကြည့်ပါ...
အစေခံခေါင်းဆောင်ကိုသာလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး...အေးဆေးစွာပြောလိုက်သည်က....
" သူတို့နှစ်ယောက်ကို အလုပ်ထုတ်လိုက်... "
" ရှင်! မ မလုပ်ပါနဲ့ သခင်လေး "
* ဂျိမ်းး *
စကားပင်ဆုံးအောင်အပြောမခံပဲ အခန်းတံခါးအားကျယ်လောင်စွာဆွဲပိတ်သွားသည်မို့ ဘာမှမတက်နိုင်တော့ချေ...။
ထို့သို့ပင်Xiaoသခင်လေးဟာ သိပ်ကိုမောက်မာ ၊ ရက်စက်လွန်းသည်...။
.................
" ဆိုင်ပိတ်ကြစို့ ရိပေါ်.. "
" ဟုတ်ကဲ့ ကော... "
ည10နာရီထိုးသွားပြီဖြစ်တာမို့ ရိပေါ်ရဲ့အလုပ်တာဝန်ချိန်ဟာမရှိတော့ပေ....
ထို့ကြောင့် ဆိုင်ကိုမြန်မြန်ပိတ်ပြီး ထမင်းဘူးလေးကိုဆွဲကာ သူနေထိုင်ရာတိုက်ခန်းကျဥ်းလေးစီသို့တက်ကြွစွာပြန်လာခဲ့တော့သည်...။
သိပ်မဝေးတဲ့အကွာအဝေးကြောင့် လမ်းလျှောက်ပြီးသာပြန်လေ့ရှိသည်...။
အေးစက်နေတဲ့ရာသီနဲ့ကိုက်ညီစွာ အင်္ကျီအထူကြီးတွေဝတ်ကာ သွားလာလှုတ်ရှားနေကြသောလမ်းပေါ်ကလူတွေကိုကြည့်ပြီး သူ့အတွေးတွေဟာတောင်တောင်အီအီ...
အချိန်ပိုင်းအလုပ်လေးရှိနေပြီမို့ စားသောက်ဖို့ရာမပူပင်ရတော့ပေမဲ့...အပိုဝင်ငွေဟူ၍သူ့စီတွင်မရှိ...
အလုပ်အတည်တကျရဖို့ ကြိုးစားနေသော်လည်း အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့သူ့ကိုဘယ်လုပ်ငန်းကမှ လက်မခံချင်ကြပေ...။
ကျောင်းပြီးသွားပေမဲ့မွေးရက်မြေသို့မပြန်ဘဲ ဒီမှာပဲ အလုပ်ရဖို့ကြိုးစားချင်သည်...
လုပ်ငန်းတစ်ခုကောင်းကောင်းရတာနဲ့ မိသားစုကိုပြန်၍ထောက်ပံ့ချင်တာဟာ သူ့ရဲ့စိတ်ကူးပင်ဖြစ်သည်...။
" ဟူးးး မလွယ်လိုက်တာ... "
ဝူးးးး!
" အမလေး!! "
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်လမ်းလျှောက်နေစဥ်...ကျယ်လောင်သောအသံနဲ့အတူ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့မောင်းလာသောဆိုင်ကယ်ကြောင့်
သူအပါအဝင် လမ်းကလူတွေအကုန်လန့်သွားကြသည်...။
ထိုဆိုင်ကယ်ဟာလမ်းဖြတ်ကူးနေတဲ့အန်တီကြီးတစ်ယောက်ကိုမတိုက်ရုံတစ်မယ် ပွတ်မောင်းသွားသည်မို့...ထိုအန်တီးကြီးမှာလမ်းမပေါ်သို့လဲကျသွားရသည်...။
" ကျွတ် ကျွတ်! "
စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့မောင်းပြီး ကိုယ့်ကြောင့်တစ်ပါးသူလဲကျသွားတာကိုပင်တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ဖော်မရတဲ့ ထိုဆိုင်ကယ်နဲ့လူကိုရိပေါ်ကြည့်မရပါ...။
ဘယ်လိုအရိုင်းအစိုင်းပါလိမ့်...
" ထနိုင်ရဲ့လား အန်တီ...ကျွန်တော်ထူပေးမယ် "
" အ့ ကျွတ် ကျွတ် ကျေးဇူးပါပဲကွယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ အဆင်ပြေရဲ့လား လမ်းရောလျှောက်နိုင်လားဗျာ့.. "
" လျှောက်နိုင်ပါတယ်ကွယ်...
အခုခေတ်ကလေးတွေများ ဆိုးလိုက်ကြတာ ဘယ်လိုတွေတောင်ကြမ်းရမ်းနေကြပါလိမ့်... "
ဒူးလေးကိုအသာပွတ်ကာ တီးတိုးဆိုရင်း တစ်ရွေ့ရွေ့လျှောက်သွားသောအန်တီကြီးကိုကြည့်ကာ ရိပေါ်ခုနကလူကိုပို၍အမြင်ကပ်မိသည်...။
တော်တော်ကျက်သရေတုန်းတဲ့ဟာတွေ...
ရိပေါ်အဲ့လိုလူမျိုးတွေဆို သိပ်မုန်းပါသည်...။
ထင်တိုင်းကျဲပြီး ဆိုးသွမ်းနေတဲ့လူတွေကို...တစ်စက်မှအထင်မကြီးသလို...နည်းနည်းမှကြည့်လို့မရပါ...။
စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလွန်းသည်...။
ခုနကကြည်လင်နေတဲ့စိတ်လေးပင် စည်းမရှိကမ်းမရှိဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့ကောင်ကြောင့် အလိုမကျတော့ပေ...
ထို့ကြောင့် လမ်းပင်အေးအေးဆေးဆေးမလျှောက်ချင်တော့ပဲ နေထိုင်ရာတိုက်ခန်းကိုသာခပ်သွက်သွက်ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့သည်...။
ဂျောက်!
မီးခလုတ်ကိုဖွင့်ကာသူ့အခန်းလေးကို ပြန်လာကြောင်းသတိပေးပြီး ရေချိုးရန်ပြင်လိုက်တော့သည်...။
တစ်ယောက်ထဲသာနေသောသူ့အခန်းလေးထဲတွင်...အသုံးပစ္စည်းရယ်လို့များများစားစားမရှိပေ...
အခန်းဟာကျဥ်းသော်ငြား တစ်ယောက်ထဲသမားဖြစ်တဲ့သူ့အတွက်တော့လိုတာထက်ပို၍ကျယ်ဝန်းပါသေးသည်...။
ရေချိုးလို့အပြီးတွင် ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားရန်ပြင်ဆင်ပြီး ဖုန်းလေးဖွင့်ကာ ခဏတဖြုတ်ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်နေလိုက်သည်...။
သို့သော်သူအကြာကြီးနေလို့မရပါ
မနက်စောစောထကာအလုပ်သွားရသည်မို့ လက်ထဲကဖုန်းကိုချကာ အိပ်ဖို့ပြင်ရတော့သည်...။
တစ်နေ့တာအချိန်းပိုင်းအလုပ်တွေကို ဆက်တိုက်လုပ်ခဲ့ရသည်မို့ ပင်ပန်းလွန်းနေတဲ့ခန္တာကိုယ်ဟာ ခဏလေးအတွင်းမှာပဲနှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်သွားတော့သည်...။
.....................
" Sean! နောက်ကျလှပါလား... "
" ငါကနောက်ကျလို့မရဘူးလား...? "
မီးရောင်စုံကြားထဲမြူးထူးပျော်ပါးနေတဲ့လူတွေကိုကြည့်ရင်းခပ်အေးအေးဖြေလိုက်တဲ့Sean..
မှုန်ကုတ်နေသောမျက်နှာအနေအထားဟာ သိပ်တော့ကြည်လင်မနေပါ...
ဝင်လာထဲကအထာပေးနေကြသော ကောင်မလေးတွေကိုတောင် အာရုံမထားနိုင်တဲ့ထိ Seanဟာအေးစက်လို့နေသည်...။
မျက်နှာခပ်ချောချောကတော့ မှုန်သုန်နေတာတောင် ကြည့်ကောင်းနေဆဲမို့...လူအများရဲ့အာရုံကိုတော့ ဖမ်းစားထားနိုင်တုန်းပင်...။
" ပျော်မနေဘူးပဲ... "
" သိရင်အပေါက်ပိတ်လိုက်တော့... "
" နားထောင်စရာလားဟ ကဲ ထားလိုက်စမ်းပါကွာ ဘော်ဒါတွေစုံတုန်းအေးဆေးပေါ့... "
ဝီစကီတစ်ခွက်ကိုကမ်းပေးလိုက်ရင် ပြောလာတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကို Seanဘာမှပြန်မပြောပဲ ကမ်းလာတဲ့ခွက်ကိုလှမ်းယူလိုက်သည်...။
ဒီနေ့ တကယ်ပဲသူ့စိတ်တွေမကြည်လင်ပါ...
မြင်သမျှပတ်ရမ်းချင်နေတာမို့...
ဘာစကားမှမပြောပဲ တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်မနားတမ်းသောက်နေမိသည်...။
" ညစ်နေရင် ပျော်စရာလေးဖန်တီးကြမလား... "
အဖော်အချွတ်တွေနဲ့အလှလေးတွေစီကိုမျက်စပစ်ကာ ပြောလာတဲ့Jayကြောင့်...
Seanခေါင်းယမ်းလိုက်ရင်း...
" ငါစိတ်မပါဘူး Jay... "
" မင်းမလိုက်ချင်နေတော့ ငါတော့လစ်ပြီ... "
ပြောပြီးတာနဲ့ Jayဟာအလှလေးတွေဘက်သို့ထထွက်သွားပြီး ပွတ်သီးပွတ်သပ်ဖြင့် စနောက်နေကြတာမို့...Seanနှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံလေးပြုံးမိသွားသည်...။
အဖွဲ့ညီလွန်းတဲ့ဒီသူငယ်ချင်းတွေပိုင်ဆိုင်ထားရတာကို သူသဘောကျပါသည်...။
" အို့! Sean ဘယ်တွေပျောက်နေတာလဲ... "
ထိုbarသို့လာနေကျဖြစ်တဲ့သူ့ကို အားလုံးကသိနေကြတာအဆန်းမဟုတ်သလို အခုလိုမေးလာတာကလဲအဆန်းတော့မဟုတ်...
ဆန်းနေတာက သူ့ပုခုံးပေါ်သို့ရောက်နေတဲ့ထိုအမျိုးသမီးရဲ့လက်တွေ...
အဲ့လိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆန်သောလုပ်ရပ်မျိုးကိုသူ့အားလာရောက်ပြုမှုခြင်းမှာSeanလုံးဝသဘောမကျပါ...။
" မင်းလက်ကိုဖယ်လိုက်... "
" အို့! SorryပါSeanရယ်...တို့အကျင့်ပါသွားလို့ပါ.. "
မထိတထိအပြုမှုမျိုးနဲ့ပြောလာတဲ့အသံဟာလုံးဝကိုနားထောင်ချင်စရာမကောင်း...
မကြည်လင်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် အခုချိန်တွင်ဘယ်သူ့အပေါ်ကိုမှအမြင်ကြည်ပေးလို့မရ...
ပေါက်ကွဲရမဲ့အဆင့်ထိမရောက်သေးတဲ့စိတ်ဟာ အခုလိုတွေကြောင့် အဆုံးထိလွတ်သွားနိုင်တာမို့...သူထိုbarထဲမှာထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်...။
မဟုတ်ရင် လွယ်ကူနေမှာတော့မဟုတ်...။
ရှင်းလင်းနေသောလမ်းမကြီးထက်တွင်...စိတ်လွတ်လက်လွတ်ဆိုင်ကယ်ပက်မောင်းရသည်ကို သူနှစ်ခြိုက်သည်...။
စိတ်ရှုတ်တိုင်းပြုမှုနေကျမို့ အခုတွင်လဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့စိတ်ကြိုက်ကိုမောင်းနေလိုက်သည်....။
စိတ်ရှိသလိုထင်တိုင်းကျဲပစ်လိုက်ရတာကိုSeanသဘောကျသည်...
ပိတ်ပင်ခြင်းမရှိတဲ့လွတ်လပ်ခြင်းတွေကိုသဘောကျတယ်...
အရာအားလုံးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းမောက်မာပစ်လိုက်တော့ရော ဘယ်သူကသူ့ကိုဘာလုပ်နိုင်မှာမို့လို့လဲ...။
Seanကိုအမိန့်ပေးပြီးတားရဲတဲ့သူဘယ်သူရှိမှာမို့လို့လဲ...အဟက်!
သူ့ဘဝကြီးဟာ သိပ်ကိုသာယာပါသည်...။
.................
" အော် ပြန်လာပြီပေါ့... "
မနက်5နာရီထိုးမှအိမ်ပြန်လာတဲ့သူ့ကို ဧည့်ခန်းထဲတွင်ထိုင်ပြီးမိန့်မိန့်ကြီးနှုတ်ဆက်လာသောDaddyကြောင့် အပေါ်တက်တော့မဲ့ခြေလှမ်းတွေကို အရှိန်ထိန်းရင်း ဧည့်ခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်...။
" အစောကြီးနှိုးနေတာလားDaddy... "
" ငါကပုံမှန်ပဲ မင်းသာအချိန်မတော်မှပြန်လာနေတာ "
" ဟမ် ဘာကိုအချိန်မတော်လဲDaddyရ...အခုမှအစောကြီးရှိသေးတာကို... "
" ဘာကွ! မနက်5နာရီမှပြန်လာတာကိုစောတယ် ဟုတ်လား "
" ဟုတ်တယ်လေ... "
လူမိုက်လိုလို ဘာလိုလိုရုပ်နဲ့ သူ့ရှေ့ကသားဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ Xiaoသူဌေးသွေးတက်ချင်လာရသည်...။
ဘယ်သူနဲ့တူလို့အဲ့လောက်ထိဆိုးသွမ်းနေရပါလိမ့်...?
" ငါမင်းကို မင်းဦးလေးဆီပို့မိတော့မယ်နော် ရှောင်ကျန့်... "
" အခုချက်ချင်းသွားလိုက်ရမလား Daddy.. "
တကယ်ကြီးသွားမဲ့ရုပ်နဲ့လာပြောနေတဲ့ကောင်ကို သူဘယ်လိုဆုံးမပြောဆိုရပါ့...
စိတ်ဆင်းရဲတယ် ဒီသားနဲ့ကတော့...။
" မင်းကိုငါဘယ်လိုဆုံးမရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး မင်းအသက်မငယ်တော့ဘူးရှောင်ကျန့် ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နေစမ်း!... "
" Daddyပြောချင်တာဒါပဲမလား...ကျွန်တော်သွားအိပ်တော့မယ်... "
" မင်း!.. "
လျစ်ခနဲထပြေးသွားတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်သူကြောင့် Xiaoသခင်ကြီးမှာဘာမှပြောချိန်ပင်မရလိုက်ပေ...
ဘယ်လိုပြောပြောမထုံတက်တေးနဲ့ ပြန်မပြောနားမထောင်အဆိုးကောင်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းကိုမသိတော့ပေ...။
ချစ်လို့အလိုလိုက်ထားတာကို...အခွင့်ကောင်းယူပြီးဆိုးချင်တိုင်းကိုဆိုးဝါးနေတာ...ရှောင်ကျန့်တို့ကတော့...။
မပြည့်စုံတဲ့အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုကြောင့် စိတ်ထိခိုက်မှာစိုးရိမ်ပြီး ငယ်ငယ်ထဲကအလိုလိုက်ခဲ့မိတော့ အခုထိမ်းလို့ပင်မနိုင်တော့ချေ...။
အရွယ်လေးရပါပြီဆိုကထဲက ဖြစ်လိုက်တဲ့ရန်ပွဲတွေက သူ့အသက်ထက်ပင်ကျော်နေပြီ...
လုပ်ငန်းတွက်အားကိုးရဖို့ဆိုတာဝေးစွ...
သူ့ပြသနာလိုက်ဖြေရှင်းနေရတာနဲ့တင်...အချိန်ကုန်နေရတာ...။
ဂျစ်တီးဂျစ်ကန်ပုံစံနဲ့...ဘယ်သူ့မှဂရုမစိုက်
သူတောင်မွေးထားတဲ့ဖအေမို့ ဘာမှပြန်မပြောတာ...
ဒါပေမဲ့ ပြောတာလဲနားမထောင် သူလုပ်ချင်ရာလုပ်တဲ့ကောင်...။
ဒီကောင်နဲ့ရတဲ့သူရဲ့ဘဝကတော့ မတွေးရဲစရာ...။
သက်ပြင်းချလို့ သားဖြစ်သူရဲ့ရှေ့ရေးကိုစိတ်မချဖြစ်လို့နေရတော့သည်...။
.......................
ကဲ ဒါလေးကတော့အသစ်လေးပေါ့...
ပန်းချီဆရာဖတ်ပြီးကြေကွဲနေတဲ့အခါ ဒါလေးနဲ့ဖြေသိမ့်လို့ရအောင် ဖန်တီးဖြစ်သွားတာပါ😅
Bittersweet Love ဆိုတဲ့အတိုင်းချိုချိုခါးခါးအချစ်လေးကိုခံစားရမှာပဲဖြစ်ပါတယ် ။
နိုင်ထက်စီးနင်းအပြုအမှုတွေ...ပိုင်စိုးပိုင်နင်းကြမ်းရမ်းတာတွေကို မကြိုက်တဲ့သူရှိခဲ့ရင်ဆက်မဖတ်ဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်ဗျာ့...။
ဖတ်ရှုသူအားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်🤎
Shane//
[Zawgyi]
ရွင္းလင္းေနတဲ့လမ္းနဲ႔အတူ...သန္႔ျပန္႔ေနတဲ့တိုက္ႀကီးမ်ားရိွေသာေနရာဟာ...ၿမိဳ႔၏လူခ်မ္းသာမ်ားစုေဝးေနထိုင္ရာရက္ကြက္တစ္ခုျဖစ္မွန္း ျမင္လိုက္တာနဲ႔လူတိုင္းသိၾကမည္ထင္...။
ေအးခ်မ္းေနေသာရက္ကြက္အတြင္းရိွ ရွင္းသန္႔ေနေသာကြန္ကရစ္လမ္းထက္တြင္ က်ယ္ေလာင္လြန္းတဲ့အသံနဲ႔အတူ မဲေမွာင္ေျပာင္လက္ေနေသာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးဟာ အရိွန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ျဖတ္လို႔ေမာင္းသြားျခင္းျဖင့္...တိတ္ဆိတ္ေနေသာပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ဆူညံပြက္သြားရေတာ့သည္...။
တစ္ကိုယ္လံုးအနက္ေရာင္ေတြ ဝတ္ဆင္ထားၿပီးအနက္ေရာင္ဆိုင္ကယ္ကို မိုက္ကန္းကန္းစီးသြားတဲ့ထိုလူကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွဂရုမစိုက္သည့္ဟန္ႏွင့္...။
ကြၽီးးး!
တစ္လမ္းလံုးကိုဒုကၡေပးလို႔အၿပီးတြင္
ၿခံဝန္းအက်ယ္ႀကီးအတြင္းရိွခန္းနားလြန္းတဲ့Xiaoအိမ္ေတာ္ႀကီးေရ႔ွေရာက္မွပဲထိုဆူညံေသာဆိုင္ကယ္စက္သံဟာရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္...။
အိမ္ႀကီးထဲတြင္ေတာ့ ထိုဆိုင္ကယ္သံၾကားတာနဲ႔ အေစခံေတြအားလံုး ျပာယာခတ္သြားရၿပီး လိုတာထက္ပို၍သတိထားေနရသည္...။
အေစခံေတြအားလံုးေၾကာက္လန္႔ေနေသာ ထိုအနက္ေရာင္လူသားကေတာ့ဘာကိုမွဂရုမစိုက္သည့္ဟန္ႏွင့္Smartက်က်ပင္ အနက္ေရာင္ဆိုင္ကယ္ေပၚမွဆင္းလာသည္...။
6"ေပေက်ာ္ေသာအရပ္ျဖင့္က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းေနေသာခႏၲာကိုယ္အခ်ိဳးအစားဟာ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွဆင္းလာသည့္အခ်ိန္တြင္မိမိုက္လြန္းစြာရိွၿပီး...Helmetဆြဲခြၽတ္လိုက္တဲ့လက္မ်ားသည္လဲ ေသြးေၾကာေတြအထင္းသားႏွင့္ၾကည့္ေကာင္းလွသည္...။
Helmetေအာက္တြင္ပုန္းလ်ိဳေနေသာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြဟာထိန္းခ်ဳပ္မႈကင္းလႊတ္သြားသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေရ႔ွသို႔ဖြာခနဲက်ဆင္းလာၿပီး
ခပ္ေရးေရးပင္ျမင္ရေသးေသာမ်က္ႏွာသည္
စူးရဲေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၊ ခပ္တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထားေသာႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ေၾကာင့္အလိုလိုေနရင္းနဲ႔ပင္ရိွန္ခ်င္စရာေကာင္းလို႔ေနသည္...။
မ်က္ႏွာေရ႔ွအုပ္က်ေနေသာဆံပင္တို႔ကို စိတ္မရွည္စြာ ခပ္ဆက္ဆက္သပ္တင္လိုက္သည့္အခါတြင္ ရွင္းလင္းသြားေသာမ်က္ႏွာဟာ ေအးစက္စက္ ဂ်စ္ကန္ကန္အေနအထားျဖစ္ေနသည့္တိုင္ ၾကည့္ေကာင္းေနဆဲပင္...။
ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားနဲ႔အိမ္ထဲဝင္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွဂရုမစိုက္တဲ့ပံုစံနဲ႔မထီမဲ့ျမင္ျပဳကာ အေပၚသို႔ေအးေဆးတက္သြားတာမို႔...အိမ္ေတာ္တစ္ခုလံုးအသက္ရႈေခ်ာင္သြားရသည္...။
သူတို႔အဖို႔တြင္ထိုသခင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာအေနအထားနဲ႔ အျပဳအမႈေတြဟာအသားက်လြန္းေနၿပီမို႔ ျပသနာမရွာဖို႔သာဆုေတာင္းၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား...။
သို႔ေသာ္သူတို႔ရဲ့ဆုေတာင္းေတြဟာ မျပည့္ခဲ့ေပ...
တက္သြားၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ အေပၚထက္မွဆူညံသံေတြစၿပီးၾကားရေတာ့သည္...။
* ဒုန္းးးး! ခြမ္းးးး! *
" က်ဳပ္အခန္းထဲကိုဘယ္သူဝင္ထားတာလဲ!!! "
ဟိန္းခနဲထြက္လာတဲ့အသံႀကီးေၾကာင့္...
အားလံုးဟာတုန္ခနဲျဖစ္သြားရၿပီး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ မည္သူမွအေပၚသို႔တက္မသြားရဲၾကေပ....။
" အိမ္ကလူေတြအကုန္နားကန္းေနၾကတာလား!! ဟမ္! က်ဳပ္ေမးတာကိုမၾကားၾကဘူးလား!!... "
ဒီထက္ပို၍ေဒါသမထြက္ခင္ သူတို႔အျမန္ေျဖရွင္းဖို႔လိုအပ္သည္...ထို႔ေၾကာင့္အားလံုးရဲ့အၾကည့္ေတြဟာ အေစခံေခါင္းေဆာင္ထံသို႔စုေဝးလာၾကေတာ့သည္... ။
အသက္၄၀ေက်ာ္အရြယ္ရိွ ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္လဲ အားလံုးနည္းတူ မဝံ့ရဲစြာရိွၿပီး
မတက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုးမွ အေပၚသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတက္သြားလိုက္သည္...။
" သ သခင္ေလး "
" ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေခၚေနတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ! နားမ်ားေလးေနၾကတာလား...
ကဲ ေျပာ! က်ဳပ္အခန္းထဲဘယ္သူဝင္ထားတာလဲ... "
" ဟို ဟို... "
" ဟိုေတြဒီေတြလုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔...
က်ဳပ္စိတ္မရွည္ဘူး! ျမန္ျမန္ေျပာ!! "
" သ သခင္ႀကီးကဝင္ရွင္းခိုင္းလို႔ပါ...အဲ့ အဲ့ဒါနဲ႔.. "
" ေတာက္ခ္! Daddyတို႔ကလုပ္ၿပီ...ဒီေစာက္ေရးမပါတဲ့ဟာေတြကို...စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
" ............ "
ဆံပင္ရွည္ေတြကိုဆြဲဖြရင္း ေဒါသတႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ သခင္ေလးကို ဘယ္သူ႔မွရဲရဲဝံ့ဝံ့ေမာ့မၾကည့္ရဲၾကေပ...
ထိုၾကည့္ေကာင္းလြန္းတဲ့လူသားဟာ သိပ္ကိုေမာက္မာၿပီး ရက္စက္လြန္းသည္မဟုတ္ပါလား...။
" ဘယ္ သူ ေတြ ဝင္ တာ လဲ "
ေအးစက္လြန္းေသာအသံနဲ႔ တစ္ခြန္းခ်င္းပီပီသသဖိေျပာလိုက္ေသာ စကားအဆံုးတြင္ ၿငိမ္သက္ေနေသာအေစခံေတြထဲမွမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ လႈတ္လႈတ္ရွားရွားျဖစ္သြားၿပီး မရဲတရဲေရ႔ွသို႔ထြက္လာကာ...
" က်...ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ဝင္ရွင္းေပးထားတာပါသခင္ေလး... "
ေခါင္းငံုကာေျပာေနေသာထိုမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ထိုလူသားဟာမၾကည့္ပါ...
အေစခံေခါင္းေဆာင္ကိုသာလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး...ေအးေဆးစြာေျပာလိုက္သည္က....
" သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အလုပ္ထုတ္လိုက္... "
" ရွင္! မ မလုပ္ပါနဲ႔ သခင္ေလး "
* ဂ်ိမ္းး *
စကားပင္ဆံုးေအာင္အေျပာမခံပဲ အခန္းတံခါးအားက်ယ္ေလာင္စြာဆြဲပိတ္သြားသည္မို႔ ဘာမွမတက္ႏိုင္ေတာ့ေခ်...။
ထို႔သို႔ပင္Xiaoသခင္ေလးဟာ သိပ္ကိုေမာက္မာ ၊ ရက္စက္လြန္းသည္...။
.................
" ဆိုင္ပိတ္ၾကစို႔ ရိေပၚ.. "
" ဟုတ္ကဲ့ ေကာ... "
ည10နာရီထိုးသြားၿပီျဖစ္တာမို႔ ရိေပၚရဲ့အလုပ္တာဝန္ခ်ိန္ဟာမရိွေတာ့ေပ....
ထို႔ေၾကာင့္ ဆိုင္ကိုျမန္ျမန္ပိတ္ၿပီး ထမင္းဘူးေလးကိုဆြဲကာ သူေနထိုင္ရာတိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးစီသို႔တက္ႂကြစြာျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္...။
သိပ္မေဝးတဲ့အကြာအေဝးေၾကာင့္ လမ္းေလ်ွာက္ၿပီးသာျပန္ေလ့ရိွသည္...။
ေအးစက္ေနတဲ့ရာသီနဲ႔ကိုက္ညီစြာ အက်ႌအထူႀကီးေတြဝတ္ကာ သြားလာလႈတ္ရွားေနၾကေသာလမ္းေပၚကလူေတြကိုၾကည့္ၿပီး သူ႔အေတြးေတြဟာေတာင္ေတာင္အီအီ...
အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေလးရိွေနၿပီမို႔ စားေသာက္ဖို႔ရာမပူပင္ရေတာ့ေပမဲ့...အပိုဝင္ေငြဟူ၍သူ႔စီတြင္မရိွ...
အလုပ္အတည္တက်ရဖို႔ ႀကိဳးစားေနေသာ္လည္း အေတြ့အႀကံဳမရိွတဲ့သူ႔ကိုဘယ္လုပ္ငန္းကမွ လက္မခံခ်င္ၾကေပ...။
ေက်ာင္းၿပီးသြားေပမဲ့ေမြးရက္ေျမသို႔မျပန္ဘဲ ဒီမွာပဲ အလုပ္ရဖို႔ႀကိဳးစားခ်င္သည္...
လုပ္ငန္းတစ္ခုေကာင္းေကာင္းရတာနဲ႔ မိသားစုကိုျပန္၍ေထာက္ပံ့ခ်င္တာဟာ သူ႔ရဲ့စိတ္ကူးပင္ျဖစ္သည္...။
" ဟူးးး မလြယ္လိုက္တာ... "
ဝူးးးး!
" အမေလး!! "
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္လမ္းေလ်ွာက္ေနစဥ္...က်ယ္ေလာင္ေသာအသံနဲ႔အတူ အရိွန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ေမာင္းလာေသာဆိုင္ကယ္ေၾကာင့္
သူအပါအဝင္ လမ္းကလူေတြအကုန္လန္႔သြားၾကသည္...။
ထိုဆိုင္ကယ္ဟာလမ္းျဖတ္ကူးေနတဲ့အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ကိုမတိုက္ရံုတစ္မယ္ ပြတ္ေမာင္းသြားသည္မို႔...ထိုအန္တီးႀကီးမွာလမ္းမေပၚသို႔လဲက်သြားရသည္...။
" ကြၽတ္ ကြၽတ္! "
စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ေမာင္းၿပီး ကိုယ့္ေၾကာင့္တစ္ပါးသူလဲက်သြားတာကိုပင္တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ေဖာ္မရတဲ့ ထိုဆိုင္ကယ္နဲ႔လူကိုရိေပၚၾကည့္မရပါ...။
ဘယ္လိုအရိုင္းအစိုင္းပါလိမ့္...
" ထႏိုင္ရဲ့လား အန္တီ...ကြၽန္ေတာ္ထူေပးမယ္ "
" အ့ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ေက်းဇူးပါပဲကြယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ အဆင္ေျပရဲ့လား လမ္းေရာေလ်ွာက္ႏိုင္လားဗ်ာ့.. "
" ေလ်ွာက္ႏိုင္ပါတယ္ကြယ္...
အခုေခတ္ကေလးေတြမ်ား ဆိုးလိုက္ၾကတာ ဘယ္လိုေတြေတာင္ၾကမ္းရမ္းေနၾကပါလိမ့္... "
ဒူးေလးကိုအသာပြတ္ကာ တီးတိုးဆိုရင္း တစ္ေရြ့ေရြ့ေလ်ွာက္သြားေသာအန္တီႀကီးကိုၾကည့္ကာ ရိေပၚခုနကလူကိုပို၍အျမင္ကပ္မိသည္...။
ေတာ္ေတာ္က်က္သေရတုန္းတဲ့ဟာေတြ...
ရိေပၚအဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြဆို သိပ္မုန္းပါသည္...။
ထင္တိုင္းက်ဲၿပီး ဆိုးသြမ္းေနတဲ့လူေတြကို...တစ္စက္မွအထင္မႀကီးသလို...နည္းနည္းမွၾကည့္လို႔မရပါ...။
စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္...။
ခုနကၾကည္လင္ေနတဲ့စိတ္ေလးပင္ စည္းမရိွကမ္းမရိွဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ေကာင္ေၾကာင့္ အလိုမက်ေတာ့ေပ...
ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းပင္ေအးေအးေဆးေဆးမေလ်ွာက္ခ်င္ေတာ့ပဲ ေနထိုင္ရာတိုက္ခန္းကိုသာခပ္သြက္သြက္ျပန္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္...။
ေဂ်ာက္!
မီးခလုတ္ကိုဖြင့္ကာသူ႔အခန္းေလးကို ျပန္လာေၾကာင္းသတိေပးၿပီး ေရခ်ိဳးရန္ျပင္လိုက္ေတာ့သည္...။
တစ္ေယာက္ထဲသာေနေသာသူ႔အခန္းေလးထဲတြင္...အသံုးပစၥည္းရယ္လို႔မ်ားမ်ားစားစားမရိွေပ...
အခန္းဟာက်ဥ္းေသာ္ျငား တစ္ေယာက္ထဲသမားျဖစ္တဲ့သူ႔အတြက္ေတာ့လိုတာထက္ပို၍က်ယ္ဝန္းပါေသးသည္...။
ေရခ်ိဳးလို႔အၿပီးတြင္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားရန္ျပင္ဆင္ၿပီး ဖုန္းေလးဖြင့္ကာ ခဏတျဖဳတ္ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ေနလိုက္သည္...။
သို႔ေသာ္သူအၾကာႀကီးေနလို႔မရပါ
မနက္ေစာေစာထကာအလုပ္သြားရသည္မို႔ လက္ထဲကဖုန္းကိုခ်ကာ အိပ္ဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္...။
တစ္ေန့တာအခ်ိန္းပိုင္းအလုပ္ေတြကို ဆက္တိုက္လုပ္ခဲ့ရသည္မို႔ ပင္ပန္းလြန္းေနတဲ့ခႏၲာကိုယ္ဟာ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္...။
.....................
" Sean! ေနာက္က်လွပါလား... "
" ငါကေနာက္က်လို႔မရဘူးလား...? "
မီးေရာင္စံုၾကားထဲျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးေနတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ရင္းခပ္ေအးေအးေျဖလိုက္တဲ့Sean..
မႈန္ကုတ္ေနေသာမ်က္ႏွာအေနအထားဟာ သိပ္ေတာ့ၾကည္လင္မေနပါ...
ဝင္လာထဲကအထာေပးေနၾကေသာ ေကာင္မေလးေတြကိုေတာင္ အာရံုမထားႏိုင္တဲ့ထိ Seanဟာေအးစက္လို႔ေနသည္...။
မ်က္ႏွာခပ္ေခ်ာေခ်ာကေတာ့ မႈန္သုန္ေနတာေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းေနဆဲမို႔...လူအမ်ားရဲ့အာရံုကိုေတာ့ ဖမ္းစားထားႏိုင္တုန္းပင္...။
" ေပ်ာ္မေနဘူးပဲ... "
" သိရင္အေပါက္ပိတ္လိုက္ေတာ့... "
" နားေထာင္စရာလားဟ ကဲ ထားလိုက္စမ္းပါကြာ ေဘာ္ဒါေတြစံုတုန္းေအးေဆးေပါ့... "
ဝီစကီတစ္ခြက္ကိုကမ္းေပးလိုက္ရင္ ေျပာလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို Seanဘာမျွပန္မေျပာပဲ ကမ္းလာတဲ့ခြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္...။
ဒီေန့ တကယ္ပဲသူ႔စိတ္ေတြမၾကည္လင္ပါ...
ျမင္သမ်ွပတ္ရမ္းခ်င္ေနတာမို႔...
ဘာစကားမွမေျပာပဲ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္မနားတမ္းေသာက္ေနမိသည္...။
" ညစ္ေနရင္ ေပ်ာ္စရာေလးဖန္တီးၾကမလား... "
အေဖာ္အခြၽတ္ေတြနဲ႔အလွေလးေတြစီကိုမ်က္စပစ္ကာ ေျပာလာတဲ့Jayေၾကာင့္...
Seanေခါင္းယမ္းလိုက္ရင္း...
" ငါစိတ္မပါဘူး Jay... "
" မင္းမလိုက္ခ်င္ေနေတာ့ ငါေတာ့လစ္ၿပီ... "
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ Jayဟာအလွေလးေတြဘက္သို႔ထထြက္သြားၿပီး ပြတ္သီးပြတ္သပ္ျဖင့္ စေနာက္ေနၾကတာမို႔...Seanႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရံုေလးၿပံဳးမိသြားသည္...။
အဖြဲ႔ညီလြန္းတဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြပိုင္ဆိုင္ထားရတာကို သူသေဘာက်ပါသည္...။
" အို႔! Sean ဘယ္ေတြေပ်ာက္ေနတာလဲ... "
ထိုbarသို႔လာေနက်ျဖစ္တဲ့သူ႔ကို အားလံုးကသိေနၾကတာအဆန္းမဟုတ္သလို အခုလိုေမးလာတာကလဲအဆန္းေတာ့မဟုတ္...
ဆန္းေနတာက သူ႔ပုခံုးေပၚသို႔ေရာက္ေနတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့လက္ေတြ...
အဲ့လိုပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆန္ေသာလုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုသူ႔အားလာေရာက္ျပဳမႈျခင္းမွာSeanလံုးဝသေဘာမက်ပါ...။
" မင္းလက္ကိုဖယ္လိုက္... "
" အို႔! SorryပါSeanရယ္...တို႔အက်င့္ပါသြားလို႔ပါ.. "
မထိတထိအျပဳမႈမ်ိဳးနဲ႔ေျပာလာတဲ့အသံဟာလံုးဝကိုနားေထာင္ခ်င္စရာမေကာင္း...
မၾကည္လင္တဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္ အခုခ်ိန္တြင္ဘယ္သူ႔အေပၚကိုမွအျမင္ၾကည္ေပးလို႔မရ...
ေပါက္ကြဲရမဲ့အဆင့္ထိမေရာက္ေသးတဲ့စိတ္ဟာ အခုလိုေတြေၾကာင့္ အဆံုးထိလြတ္သြားႏိုင္တာမို႔...သူထိုbarထဲမွာထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္...။
မဟုတ္ရင္ လြယ္ကူေနမွာေတာ့မဟုတ္...။
ရွင္းလင္းေနေသာလမ္းမႀကီးထက္တြင္...စိတ္လြတ္လက္လြတ္ဆိုင္ကယ္ပက္ေမာင္းရသည္ကို သူႏွစ္ၿခိဳက္သည္...။
စိတ္ရႈတ္တိုင္းျပဳမႈေနက်မို႔ အခုတြင္လဲ အရိွန္ျပင္းျပင္းနဲ႔စိတ္ႀကိဳက္ကိုေမာင္းေနလိုက္သည္....။
စိတ္ရိွသလိုထင္တိုင္းက်ဲပစ္လိုက္ရတာကိုSeanသေဘာက်သည္...
ပိတ္ပင္ျခင္းမရိွတဲ့လြတ္လပ္ျခင္းေတြကိုသေဘာက်တယ္...
အရာအားလံုးကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းေမာက္မာပစ္လိုက္ေတာ့ေရာ ဘယ္သူကသူ႔ကိုဘာလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ...။
Seanကိုအမိန္႔ေပးၿပီးတားရဲတဲ့သူဘယ္သူရိွမွာမို႔လို႔လဲ...အဟက္!
သူ႔ဘဝႀကီးဟာ သိပ္ကိုသာယာပါသည္...။
.................
" ေအာ္ ျပန္လာၿပီေပါ့... "
မနက္5နာရီထိုးမွအိမ္ျပန္လာတဲ့သူ႔ကို ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထိုင္ၿပီးမိန္႔မိန္႔ႀကီးႏႈတ္ဆက္လာေသာDaddyေၾကာင့္ အေပၚတက္ေတာ့မဲ့ေျခလွမ္းေတြကို အရိွန္ထိန္းရင္း ဧည့္ခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္...။
" အေစာႀကီးႏိႈးေနတာလားDaddy... "
" ငါကပံုမွန္ပဲ မင္းသာအခ်ိန္မေတာ္မျွပန္လာေနတာ "
" ဟမ္ ဘာကိုအခ်ိန္မေတာ္လဲDaddyရ...အခုမွအေစာႀကီးရိွေသးတာကို... "
" ဘာကြ! မနက္5နာရီမျွပန္လာတာကိုေစာတယ္ ဟုတ္လား "
" ဟုတ္တယ္ေလ... "
လူမိုက္လိုလို ဘာလိုလိုရုပ္နဲ႔ သူ႔ေရ႔ွကသားျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာ Xiaoသူေဌးေသြးတက္ခ်င္လာရသည္...။
ဘယ္သူနဲ႔တူလို႔အဲ့ေလာက္ထိဆိုးသြမ္းေနရပါလိမ့္...?
" ငါမင္းကို မင္းၪီးေလးဆီပို႔မိေတာ့မယ္ေနာ္ ေရွာင္က်န္႔... "
" အခုခ်က္ခ်င္းသြားလိုက္ရမလား Daddy.. "
တကယ္ႀကီးသြားမဲ့ရုပ္နဲ႔လာေျပာေနတဲ့ေကာင္ကို သူဘယ္လိုဆံုးမေျပာဆိုရပါ့...
စိတ္ဆင္းရဲတယ္ ဒီသားနဲ႔ကေတာ့...။
" မင္းကိုငါဘယ္လိုဆံုးမရမွန္းကိုမသိေတာ့ဘူး မင္းအသက္မငယ္ေတာ့ဘူးေရွာင္က်န္႔ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနစမ္း!... "
" Daddyေျပာခ်င္တာဒါပဲမလား...ကြၽန္ေတာ္သြားအိပ္ေတာ့မယ္... "
" မင္း!.. "
လ်စ္ခနဲထေျပးသြားတဲ့ တစ္ၪီးတည္းေသာသားျဖစ္သူေၾကာင့္ Xiaoသခင္ႀကီးမွာဘာမွေျပာခ်ိန္ပင္မရလိုက္ေပ...
ဘယ္လိုေျပာေျပာမထံုတက္ေတးနဲ႔ ျပန္မေျပာနားမေထာင္အဆိုးေကာင္ကို ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းကိုမသိေတာ့ေပ...။
ခ်စ္လို႔အလိုလိုက္ထားတာကို...အခြင့္ေကာင္းယူၿပီးဆိုးခ်င္တိုင္းကိုဆိုးဝါးေနတာ...ေရွာင္က်န္႔တို႔ကေတာ့...။
မျပည့္စံုတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္ထိခိုက္မွာစိုးရိမ္ၿပီး ငယ္ငယ္ထဲကအလိုလိုက္ခဲ့မိေတာ့ အခုထိမ္းလို႔ပင္မႏိုင္ေတာ့ေခ်...။
အရြယ္ေလးရပါၿပီဆိုကထဲက ျဖစ္လိုက္တဲ့ရန္ပြဲေတြက သူ႔အသက္ထက္ပင္ေက်ာ္ေနၿပီ...
လုပ္ငန္းတြက္အားကိုးရဖို႔ဆိုတာေဝးစြ...
သူ႔ျပသနာလိုက္ေျဖရွင္းေနရတာနဲ႔တင္...အခ်ိန္ကုန္ေနရတာ...။
ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္ပံုစံနဲ႔...ဘယ္သူ႔မွဂရုမစိုက္
သူေတာင္ေမြးထားတဲ့ဖေအမို႔ ဘာမျွပန္မေျပာတာ...
ဒါေပမဲ့ ေျပာတာလဲနားမေထာင္ သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္တဲ့ေကာင္...။
ဒီေကာင္နဲ႔ရတဲ့သူရဲ့ဘဝကေတာ့ မေတြးရဲစရာ...။
သက္ျပင္းခ်လို႔ သားျဖစ္သူရဲ့ေရ႔ွေရးကိုစိတ္မခ်ျဖစ္လို႔ေနရေတာ့သည္...။
.......................
ကဲ ဒါေလးကေတာ့အသစ္ေလးေပါ့...
ပန္းခ်ီဆရာဖတ္ၿပီးေၾကကြဲေနတဲ့အခါ ဒါေလးနဲ႔ေျဖသိမ့္လို႔ရေအာင္ ဖန္တီးျဖစ္သြားတာပါ😅
Bittersweet Love ဆိုတဲ့အတိုင္းခ်ိဳခ်ိဳခါးခါးအခ်စ္ေလးကိုခံစားရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္ ။
ႏိုင္ထက္စီးနင္းအျပဳအမႈေတြ...ပိုင္စိုးပိုင္နင္းၾကမ္းရမ္းတာေတြကို မႀကိဳက္တဲ့သူရိွခဲ့ရင္ဆက္မဖတ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္ဗ်ာ့...။
ဖတ္ရႈသူအားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္🤎
Shane//