Κριστόφ
"Τι έκανες;" φωνάζει ο Λεβ μπροστά στο γραφείο μου
"Είπα κάτι που δεν κατάλαβες;"
"Έχεις τρελαθεί; Θέλεις να παντρευτείς την μπατσίνα; Την έχουμε εδώ, θα την ψάχνει όλη η αστυνομία και ξαφνικά θα είναι παντρεμένη μαζί σου;"
"Κανένας δεν θα την ψάξει. Την έβαλα ήδη να τηλεφωνήσει και να παραιτηθεί. Ο μόνος που ήξερε για όλο αυτό είναι στον πάτο της θάλασσας"
"Και πάλι, τι στο διάολο σκέφτεσαι; Θα βάλεις στην οικογένεια αυτήν; Ξέρεις τι έχει να γίνει αν το μάθουν; "
"Κανένας δεν θα το μάθει. Θα γίνει γυναίκα μου από όλες τις απόψεις. Δεν θα το κουνήσει ποτέ από το σπιτι"
"Πως το σκέφτηκες αυτό; Καταλαβαίνεις ότι παίζεις με την φωτιά; Με την πρώτη ευκαιρία που θα βρει είναι ικανή να σε σκοτώσει" συνεχίζει να ωρίεται
"Δεν θα της αφήσω περιθώρια να κάνει τίποτα. Θα γίνει γυναίκα μου και θα ζει με τους δικούς μου κανόνες πλέον. Εγώ γίνομαι ο αρχηγός που όλοι περιμένουν κι εκείνη προστατεύει την αδερφή της και τον εαυτό της"
"Είναι εντελώς τρελό όλο αυτό" λέει αγανακτισμένος
"Φρόντισε να ετοιμάσεις τα πάντα στο σπιτι. Εσυ φεύγεις σήμερα κι εμείς επιστρέφουμε αύριο"
"Όπως νομίζεις. Εγώ σε προειδοποίησα"
Αρκετές ώρες μετά κατεβαίνω ξανά κάτω και η μικρή δείχνει να κοιμάται
"Της μίλησες;" ρωτάω χαμηλόφωνα. Δεν χρειάζεται να την ξυπνήσω
"Όχι" απαντάει σφιγμένη
"Τι περιμένεις;"
"Δεν γουστάρω ούτε να το ξεστομίσω αυτό" λέει μέσα από τα δόντια της
"Κοιτά να το χωνέψεις. Δεν θα παίζω μαζί σου συνέχεια" απαντάω και φεύγω χωρίς να της αφήσω περιθώρια να μου αντιμιλήσει ξανά
Ανεβαίνω στο δωμάτιο μου μήπως μπορέσω να κοιμηθώ λίγες ώρες
Προβλέπεται δύσκολη μέρα αύριο
~~~
Βαλέρια
Η πόρτα ανοίγει απότομα και τρομάζω για μια στιγμή
Όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ
Δέχτηκα την συμφωνία μαζί του, αλλά δεν έχω σκοπό να τον παντρευτώ, θα βρω τρόπο να φύγουμε από δω, αν όχι και η δυο τουλάχιστον η Αναστασία
"Φεύγουμε" λέει ο Ιβάνοβ μόλις μπαίνει μέσα
Η Αναστασία ξυπνάει και φαίνεται τρομαγμένη
"Πάμε που;"
"Σπιτι. Τελείωνε" λέει και με λύνει
Μετά από τόσες μέρες δεν νιώθω τα χέρια μου καθόλου και σίγουρα το σημάδια θα με συνοδεύουν για λίγο καιρό
"Βάλια τι γίνεται; Που μας πάνε;" ρωτάει τρομαγμένη η αδερφή μου
"Ακόμα δεν της μίλησες;" ρωτάει ο Ιβάνοβ που μάλλον κατάλαβε
"Πες τους να μην την τραβάνε. Δώσε μου δυο λεπτά να της εξηγήσω"
"Είχες την ευκαιρία σου. Ότι είναι θα της το πεις στο δρόμο" λέει απόλυτα και μας βγάζουν προς τα έξω
Η μικρή συνεχίζει να ρωτάει κι εγώ προσπαθώ να την καθησυχάσω
Μας βάζουν σε χωριστά αυτοκίνητα και σύντομα φτάνουμε σε ένα μικρό αεροδιάδρομο. Μάλλον είναι ιδιωτικός γιατί το μόνο που βλέπω είναι ένα τζετ και είμαι σίγουρη ότι ανήκει στον Ιβάνοβ
Μπαίνουμε μέσα και μας αφήνουν μαζί σε ένα μικρό δωμάτιο
Τουλάχιστον θα μπορέσω να της εξηγήσω
"Που πάμε;" ρωτάει αμέσως βουρκωμένη
"Δεν ξέρω μωρό μου" λέω και την αγκαλιάζω
"Τι εννοούσε να μου μιλήσεις; Τι έχει γίνει;"
Ξεφυσάω και σκέφτομαι αν όντως πρέπει να της πω. Πως να της το πω αυτό;
"Μου ζήτησε να τον παντρευτώ και δέχτηκα" λέω τελικά
"Τι λες;"
"Δεν έχω σκοπό να το κάνω πραγματικά. Κέρδισα απλά λίγο χρόνο για να μπορέσω να σε πάρω μακριά τους, δεν υπάρχει περίπτωση να τον παντρευτώ"
"Ποιος είναι αυτός ο άντρας; Πρέπει να ξέρω"
Της εξηγώ τα πάντα, δεν έχει νόημα να της το κρύβω. Της λεω ότι ξέρω για εκείνον και για την υπόθεση που έχω αναλάβει
"Βάλια αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος. Πως θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε;"
"Θα βρω τρόπο. Εσυ δεν θέλω να φοβάσαι, μου υποσχέθηκε ότι δεν θα σε πειράξει και μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει"
Πάει να μιλήσει, αλλά η πόρτα ανοίγει κι ένας από τους άντρες του μπαίνει μέσα
"Σήκω, θέλει να σου μιλήσει το αφεντικό"
"Δεν αφήνω την αδερφή μου μόνη της" λέω κατηγορηματικά
"Τελείωνε, έχω άδεια να σε σύρω μέχρι εκεί αν χρειαστεί, δεν νομίζω να θες να δει κάτι τέτοιο η αδερφή σου"
"Πήγαινε Βάλια, σε παρακαλώ μην τους νευριάζεις" ψιθυρίζει στα ελληνικά
Της χαμογελάω για μια στιγμή για να την καθησυχάσω. Βγαίνω από το δωμάτιο και με οδηγεί στην άλλη άκρη του αεροπλάνου. Όλες οι θέσεις είναι διπλές και η μια απέναντι από την άλλη
Τον βλέπω σε μια από αυτές με έναν καφέ αφημένο μπροστά του και το κινητό του στο χέρι. μόλις κάθομαι απέναντι του το αφήνει και με κοιτάζει
"Πρέπει να βάλουμε κάποιους κανόνες" λέει και γελάω ειρωνικά "Κόψε το υφάκι, όταν μιλάς μαζί μου θα είσαι σοβαρή. Αυτός είναι ο πρώτος κανόνας" λέει με νεύρα
"Συνέχισε" λέω. Θέλω να δω που το πάει
"Μόνο όσοι είναι εδώ μέσα θα γνωρίζουν την αλήθεια για σένα. Για όλους τους υπόλοιπους είσαι η μέλλουσα γυναίκα μου"
"Ποιοι είναι οι υπόλοιποι;"
"Όσοι δουλεύουν για μένα στο σπιτι και γενικά. Δεν μένουν μόνιμα εκεί της περισσότερες ημέρες, αλλά μπορεί να συμβεί, φρόντισε λοιπόν να μην δίνεις δικαιώματα"
"Ότι πεις" λέω ειρωνικά
"Κόψε το υφάκι είπα. Δεν θα παίζω μαζί σου συνέχεια. Θα γίνεις γυναίκα μου οπότε πάρτο απόφαση όσο πιο γρήγορα γίνεται"
"Τελείωσες;"
"Προς το παρόν ναι. Τα υπόλοιπα θα στα πω στο σπιτι"
"Που πάμε;"
"Στη Μόσχα. Εκεί είναι το σπιτι μου και το δικά σας πλέον"
"Μάλιστα. Έχω κι εγώ κάποιους κανόνες" τον ενημερώνω και γελάει
"Για πες"
"Όλοι σας, κι εσυ και τα τσιράκια σου, θα μειώνεται μακριά από την αδερφή μου. Δεν θέλω να έχει καμία συναναστροφή μαζί σας"
"Δεν είναι εφικτό κάτι τέτοιο" απαντάει
"Να γίνει" απαντάω έντονα "Δεν γουστάρω ούτε να την κοιτάζεται"
"Συνέχισε" λέει αδιάφορα και πιάνει ξανά το κινητό του
Το παίρνω από τα χέρια του και με κοιτάζει στα μάτια έτοιμος να με πνίξει
"Θα σου πω τι έχω μάθει για σένα όσο καιρό σε παρακολουθώ. Είσαι έξυπνος, κάνεις μια κίνηση και έχεις έτοιμες και της επόμενες τρεις. Είμαι όμως κι εγώ καλή"
"Σίγουρα είσαι. Κανένας δεν είχε καταφέρει να φτάσει τόσο κοντά μου"
Κοπλιμέντο είναι αυτό;
"Δεν έχω σκοπό να σε παντρευτώ. Θα κάνω τα πάντα για μην συμβεί, θα κάνω τα πάντα για να σε βγάλω από τη μέση με όποιον τρόπο κι αν χρειαστεί και δεν θα σταματήσω μέχρι να τα καταφέρω"
Γελάει ειρωνικά και ακουμπάει τα χέρια του πάνω στο τραπεζάκι ανάμεσα μας
"Ανυπομονώ τόσο πολύ να σε δω να προσπαθείς" λέει χαμηλόφωνα, σχεδόν ερωτικά, κοιτώντας με στα μάτια
Θα δούμε ποιος θα κερδίσει Ιβάνοβ
________________________________________________________________________________________
Αυτά
Show some love & τα λέμε στο επόμενο