ဇူးဇူးမှာ ငယ်ငယ်တုန်းက ခင်တဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ် သူ့နာမည်က သာထက်တဲ့
သူအမေရဲ့အလုပ်ကိစ္စကြောင့် ရန်ကုန်ကို သူ့အမေနဲ့အတူလိုက်သွားတာ 4နှစ်ရှိပြီ အခုတော့ မန္တလေးကို ပြန်လာနေမယ်ဆိုပြီး
ပြန်လာတာတဲ့လေ ဘေးအိမ်မှာ ပစ္စည်းတွေချပြီး အိမ်ကိုလဲ သေချာပြင်ဆင်နေတယ်
ဇူးဇူးကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ
ဧည့်သည်ရောက်နေတာနဲ့ အပေါ်ထပ်တက်ဖို့သွားနေတုန်း
"သမီးရေ လာအုံး"
"ဟုတ်အမေ"
"ဒါသမီး ငယ်ငယ်က သူငယ်ချင်းလေ မှတ်မိသေးလား"
"ဘယ်သူ ....အော် သာထက် နင် ပြန်လာတာလား"
"အင်းဟုတ်တယ်"
"ကဲကဲ သမီးတို့ စကားပြောစရာရှိတာပြောအုံး အမေတို့လဲ လူကြီးတွေပြောစရာရှိလို့"
"ဟုတ်မေမေ"
ပြောပြီး ကျောင်းလွယ်အိတ်လေးကိုချပြီး အပြင်ကိုထွက်လာလိုက်တယ်
အိမ်ဝင်းထဲက ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း
"သာထက် နင်မတွေ့ရတဲ့အတောအတွင်းတော်တော်ချောလာတာဘဲ အရပ်ကြီးကိုရှည်လို့"
တကယ်ပြောတာပါ သာထက်က မတွေ့ရတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ တော်တော်ချောလာတယ် ပြီးတော့ အရပ်ကလဲ ၅ပေ ၈လောက်ရှိမယ်
အရပ်ရှည်တာကြိုက်တဲ့ ဇူးဇူးရဲ့ type မျိုးပေါ့
"နင်လဲ လှလာပါတယ် ဇူးလေး "
"ဒီလောက်ချောနေမှတော့ ရည်းစားရှိတယ်မလား"
"ရှိတယ် ကျောင်းပိတ်ရက်တုန်းက ဖုန်းသုံးရင်းတွေ့တာ"
"ဝိုး နင့်လို ကြည့်ကောင်းတဲ့သူနဲ့ ရည်းစားဖြစ်ရတာ နင့်ကောင်မလေးက အရမ်းကံကောင်းတာဘဲ"
"မြှောက်ပင့်ပြောမနေနဲ့ငါလဲ လေထဲ ရောက်တော့မယ်"
"ဇူးလေးက တကယ်ပြောတာပါ"
"ငါ့ကောင်မလေးနဲ့တွဲတာ ၇လပြည့်တော့မှာ ငါအဲ့လောက်လဲ သူ့ကိုမချစ်ပါဘူး ဒီအတိုင်း တွဲနေရင်းအချိန်ကြာသွားတာ "
"ဟယ် ကောင်မလေးသနားပါတယ်"
"ငါ့သာမေးနေတာ နင်ရောရှိတယ်မလား "
"ဟီးးရှိတယ်"
"အဲ့တာဆိုရင်တော့ နင်နဲ့တွဲတဲ့ကောင်ကတော့ တော်တော်ကံဆိုးတာဘဲ"
"နင်နော် ငါဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာကို"
"ဟုတ်တယ်လေ ဒါပေမယ့် ငါငယ်ငယ်ကထဲက နင့်အကြောင်းသိနေတာကို"
"ဟာနင်နော်အဲ့အကြောင်းတွေမပြောပါနဲ့လား"
"အခုရော အသက် နည်းနည်းကြီးလာတော့ အကုန်သိနေပြီမလား"
ဇူးဇူးဇင်ပြန်တွေးကြည့်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်က အတူတူ ကစားရင်း
Back to 2018.........
"ဇူးလေး ငါ့စောင့်အုံး"
"ဟာ မစောင့်ပါဘူး နင့်ပါသာ မှီအောင်လိုက်"
အပေါ်ထပ်ကို တက်ပြေးပြီးတော့
"ငါအရင်ရောက်တာ ဟားဟား ငါနိုင်ပြီ "
အရင်ရောက်လို့ မွေ့ယာပေါ်မှာ ဇူးဇူးဇင် အမောဖြေနေတုန်း
"ဟွန့် ဇူးဇူးနင်ဟာလေ အဲ့လိုကြည့်ဘဲနော်"
အနိုင်မရတော့မှန်းသိတော့ ဒီတိုင်းလမ်းလျှောက်လာရင်းနဲ့ ဇူးဇူးပစ်ချလိုက်တဲ့ အိတ်ကို ခလုတ်တိုက်ပြီး လှဲအိပ်နေတဲ့ ဇူးဇူးပေါ်ကို ပစ်လဲသွားတယ်
ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းလဲ ထိသွားတယ်
ထိမိသွားတော့ ဇူးဇူးရဲ့ အောက်ကအရည်လေးက စိုစိစိလေးဖြစ်လာတယ်
"ဟိုလေ ဇူးဇူး ငါတောင်း ..တောင်းပန်ပါတယ်နော်"
"ရပါတယ် "
"ပြီးတော့လေ ခုနကလိုလေးက တစ်မျိုးဘဲ ထပ်ပြီး နမ်းလို့ရလား"
"အွန်းး"
ဇူးဇူးရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပြီးနမ်းလိုက်တယ် ငယ်သေးတဲ့အချိန်ဆိုတော့ ဘယ်လိုနမ်းရသလဲမသိတော့ ကလေးတွေအာဘွားပေးသလို နှုတ်ခမ်းချင်းထိနမ်းပြီး စုပ်လိုက်တယ်
"အဟင့် သာထက် နင်ငါ့ဟာကို ကိုင်ချင်လား"
"အင်း ကိုင်ချင်တယ်"
သာထက်ရဲ့ လက်က ဇူးဇူးရဲ့အဖုတ်လေးကို ကိုင်ပြီး လက်ကလေးနဲ့သာသာလေးပွတ်ပေးလိုက်တယ်
"နင်က ဘယ်လိုလုပ်ဒါတွေသိနေတာလဲ သာထက်"
"ငါ ဇာတ်ကားတွေကြည့်ဖူးတယ်"
"သာထက် နင်ကိုင်ပေးတာလေးကောင်းတယ် ငါ့ဘာသာ ကိုင်ရင် ဒီလိုမဟုတ်ဘူးသိလား"
"ကောင်းရင် နောက်လဲ ငါဒီလိုလေးလုပ်ပေးမယ်လေ"
သာထက်က ဇူးဇူးရဲ့အဖုတ်လေးကို လက်ကလေးနဲ့ပွတ်ပြီးတော့ ခနလောက်လဲနေရော
လျှာနဲ့အစိ့သေးသေးလေးကို ယက်ပေးလိုက်တယ်
"အ့ အဟင့် သာထက်"
ပြန်တွေးကြည့်တော့ ဇူးဇူးမျက်နှာတွေပူလာတယ် အဲ့တာက ဇူးဇူးရဲ့ ပထမဆုံးစောက်ဖုတ်ကိုင်ခံရပြီးယက်ပေးခံရတာ
အဲ့နေ့နောက်ပိုင်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့တဲ့ သာထက်မိဘတွေ အိမ်ပြောင်းသွားတော့ အဲ့နေ့က ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကိုတောင် နည်းနည်းမေ့ချင်နေပြီ အခု သာထက် ပြန်ပြောမှ သတိရသွားတယ်
"နင်ကလဲဟာအခုမှတွေ့ရတာကို အဲ့တာတွေမပြောပါနဲ့"
"ဘာလဲရှက်နေတာလား"
"ရှက်တာပေါ့ဟ မိန်းကလေးဘဲကို"
"အဲ့တုန်းကတော့ ဖီးလေးတက်နေတာ ဘယ်ကောင်မလေးလဲမသိပါဘူး"
"နင်နော် "
"အခုလောလောဆယ်ငါတို့ မုန့်သွားစားရအောင်"
"အေးအေးအဲ့တာဆို အမေ့ကိုပြောလိုက်မယ်"
အိမ်ထဲကို ဇူးဇူးသွားပြောပြီး
"အမေရေ သမီး သာထက်နဲ့ မုန့်သွားစားအုံးမယ် မုန့်စားရင်းကျုံးကြည့်မလို့"
"အေးအေး နောက်မကျစေနဲ့နော် ရော့မုန့်ဖိုး"
"ဟုတ်ကဲ့မာမီ လပ်ယူ"
အတူတူ ဆိုင်ကယ်မောင်းပြီး ထွက်လာလိုက်တယ် မုန့်စားချင်တာ အကုန်ပတ်ဝယ်ပြီး ကျုံးဘေးက ထိုင်ခုံလေးမှာထိုင်ကာ စကားတွေပြောရင်းမုန့်စားနေလိုက်တယ်