ကူးပြောင်းလာပြီးနောက်အင်ပါယာစာမေးပွဲ​ဖြေဖို့ပြင်ဆင်နေတဲ့ Gong (Mm tran)

7☁

ရှီချန်းယု သည် ကား မတော်တဆမှုတစ်ခုနှင့် ပထမဆုံးကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီး ကံမကောင်းစွာဖြင့် ဖြတ်သန်း ခဲ့ရပြီးနောက် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ပြီးနောက်တွင် ညစ်ပတ်သောဘဝတစ်ခု နှင့် ရင်ဆိုင်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။

ဘုရားသခင်က သူသည် သနားစရာကောင်းလွန်းသည်ဟု ထင်ကောင်းထင်နိုင်သည်၊ ထို့ကြောင့် ထီပေါက်စဉ်တွင် သူ့အတွက် ကံအကောင်းဆုံးကို မီးထွန်းပေးမယ်လို့ယုံကြည့်မိ ယသည်။ မကြာသေးမီကပင် သူသည် လက်နက်တစ်ခုယူရန် စဉ်းစားနေသေးသည်၊ ထို့နောက် ထီပေါက်သောအခါ ရှီချန်းယု သည် အအေးဗူး လက်ဆောင်ကို ရရှိခဲ့လေသည်။

ရှီချန်းယု သည် လက်ဆောင်အထုပ်ကြီးကို လက်ခံရယူရန် နှိပ်ရင်း ပျက်စီးနေသော အမိုးကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွေးနေမိတယ်၊ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ အဘွားအိုက သူ့ကို လှည့်စားဖို့ သနားဖို့ကောင်းလွန်းတယ်လို့ ထင်လို့သာ သူ့ကို ကြည့်နေခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်တယ်မလား။

သို့သော် ရှီချန်းယု သည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွေးတောမနေနိုင်မီတွင် လက်ဆောင်ကြီးတစ်ခုသည် အခန်းထဲတွင် ရုတ်တရက် ပေါ်လာသည်။ လက်ဆောင်အိတ်ကြီးထဲမှာ ပစ္စည်းအများကြီးရှိတာကြောင့် ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်တဲ့ အခန်းက ချက်ချင်းပြည့်သွားလေသည်။

ရှီချန်းယု သည် သူ၏လက်များကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပွတ်သပ်ကာရွေးချယ်ရန် သူ့ရှေ့ရှိ လက်နက်များကို အချိန်အတော်ကြာ စေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်ကာ သူသုံးနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသောအရာမှာ လေးနှင့်မြှားဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။

ရှီချန်းယု သည် လေးများနှင့်မြှားများအသုံးပြုပုံကို သိသည့် အဓိက အကြောင်းအရင်းမှာ သူသည် မင်းမျိုးမင်းနွယ်အသိုင်းအဝိုင်းတွင် ရှိနေ သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သူတို့လို မိသားစုမှ ကလေးများသည် မနာလိုဖွယ်ကောင်းပြီး ချမ်းသာသော ဘဝကို ဖြတ်သန်းရင်း ငယ်စဉ်ကတည်းက ကိုယ်ကျင့်တရား၊ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် အလှအပရေးရာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရန် လိုအပ်ကြသည်။

ဥပမာအားဖြင့် ရှီချန်းယု နှင့် သူ၏အစ်မ ရှီချန်းယွီ တို့နှစ်ဦးသည် စန္ဒယား၊ စစ်တုရင်၊ လက်ရေးလှနှင့် ပန်းချီများကိုသာမက မြင်းစီးခြင်း၊ လေးပစ်ခြင်း၊ ဂေါက်ရိုက်ခြင်း အစရှိသည်တို့ကို သင်ယူခဲ့ရပါသည်။

ရှီချန်းယု သည် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝတွင် လေးပစ်စွမ်းရည်အနည်းငယ်သာ ရှိခဲ့ပြီး ထိုအရည်အချင်းကို သူ၏အဘိုးအဘွားများကဖမ်းမိခဲ့ပြီး ရှီချန်းယု သည် ကလေးဘဝမှ အရွယ်ရောက်ပြီးသည်အထိ လေ့ကျင့်ခိုင်းခံခဲ့သည်။

လေးပစ်လေ့ကျင့်တဲ့ လုပ်ငန်းစဉ်က အရမ်းနာကျင်ပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကို လွှမ်းမိုးမှုမရှိဘဲ ကျွမ်းကျင်မှုတွေ အများကြီးရှိတယ်လို့ ပြောရပါမယ်။ သူ့ အဘိုးအဘွားတွေရဲ့ နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှုကြောင့်သာ မဟုတ်ရင်၊ လက်ရှိ ရှီချန်းယု ဟာ အမှိုက်တစ်ခုပဲ၊ အခု ပြန်မွေးဖွားလာရင်တောင် သူဟာ သိပ်ကောင်းတဲ့ဘဝနဲ့ ရှင်သန်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ရှီချန်းယု ၏မြားပစ်စွမ်းရည်သည် ဒီလောက်မပြည့်စုံသော်လည်း ဆယ်ကျော်သက်ဘဝနောက်ဆုံးဘဝတွင် ဆုများစွာရရှိခဲ့သည်။

ရှီချန်းယု သည် လေးနှင့်မြှားကို ရွေးချယ်ပြီးနောက် သူသည် အခြား လက်နက်များကို အာကာသထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ ရှေးခေတ်က လူတွေဟာ လက်နက်တွေကို တင်းကြပ်စွာ ထိန်းချုပ်ထားပြီး သာမန်လူတွေကတော့ ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ ၊ လေးနဲ့ မြားတွေလိုမျိုး ကိုယ်ပိုင်လုပ်လက်နက်လေးတွေပဲ ရှိနိုင်ပါတယ်။

လက်ဆောင်အိတ်ကြီးကြီးထဲက ဓားကြီးတွေနဲ့ဓားရှည်တွေအတွက်တော့ ဒီ ပစ္စည်းတွေကို ထူးထူးခြားခြားလူတစ်ချို့ကသာ သုံးလို့ရတယ်။ သာမာန် တောင်သူလယ်သမားတွေ ဒီလိုမျိုးသုံးခဲ့ရင် သူတို့အတွက် မလိုလားအပ်တဲ့ ဒုက္ခ တွေ လွယ်လွယ်နဲ့ ရောက်လာလိမ့်မယ်။

ရှီချန်းယု သည် သူ၏လက်နက်ကို ထုတ်ယူပြီးနောက် သူသည် တံခါး ကိုပိတ်ဆို့ထားသော နှင်းများကို ဘေးသို့တွန်းထုတ်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။သူသည် ဤလောကသို့ရောက်ပြီးနောက် ပျက်စီးနေသော သက်ကယ်တဲမှ ပထမဆုံးအကြိမ် ထွက်ခွာလာခြင်းဖြစ်သည်။

သူ့ခါးကို ဖုံးလွှမ်းထားတဲ့ နှင်းတွေပေါ်မှာ ရှေ့ကို ရုန်းကန်ပြီး သူ့ရှေ့က ရှုခင်း တွေကို မှင်တက်စွာကြည့်ရင်း စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ အနီးနားတွင်ရှိသော တောင်ကြီး တစ်ခုရှိ၍ ကြီးကျယ်ခမ်းနားပြီး လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သောတောင်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက သူသည် အလွန်သေးငယ်လှသည်။ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မရှင်းပြနိုင်တော့တဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုဖြစ်လာပြီး သူ့ရှေ့က ကမ္ဘာကြီးက တကယ့် အစစ်အမှန်မဟုတ်တာကို ခဏလောက်တောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။

အိမ်တွင် ဒဏ်ရာရနေသောလူတစ်ယောက်ရှိနေသေးသောကြောင့် ရှီချန်းယု သည် အိမ်မှအဝေးကြီးကို မထွက်သွားနိုင်ပေ။ ဒါကြောင့် သက်ကယ်အိမ်လေး တစ်ဝိုက်တွင် အကြိမ်အနည်းငယ်မျှသာ လှည့်ပတ်သွားလာလိုက်သည်။

မူလပိုင်ရှင်၏အိမ်သည် ရွာနှင့်အလှမ်းဝေးသော တောင်ခြေရှိ တောင်ပေါ် တစ်ဝက်တွင် ဆောက်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် ရှီချန်းယု ထွက်လာသောအခါ တွင် သူသည် အနီးနားတွင်မည်သူ့ကိုမျှ မတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း အနီးနားတွင် ဖြတ်သွားသော တိရစ္ဆာန်များ၏ အရိပ်အယောင်များ ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှီချန်းယု သည် စစ်တပ်အင်္ကျီကို ဝတ်ဆင်ပြီး အနားတွင် မည်သူမျှ မရှိသောကြောင့် ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပေ။

ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ဤနှင်းများအတော်လေးပြင်းထန်နေပြီး ရာသီဥတုက အလွန်အေးနေပြီး နှင်းများအရည်ပျော်ခြင်းမရှိပေ။ နှင်းထူထပ်သော နှင်းထု အောက်တွင် အနည်းငယ် စိုစွတ်နေသော ထင်းအချို့ကို လည်း တွေ့နိုင်သည်။

မူလပိုင်ရှင်အိမ်အနီးတွင် အခြားလူမရှိသောကြောင့် အနီးအနားတွင် ထင်း အများအပြားရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ ရှီချန်းယု သည် သုံးကြိမ် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ပြေးသွားကာ အနီးနားရှိ ထင်းအမြောက်အမြားကို ကောက်ယူပြီး နှစ်ရက်သုံးရက်လောက် သူတို့မိသားစုအတွက် လုံလောက်အောင် သယ်ယူခဲ့သည်။

နှင်းများထူထပ်စွာ ရပ်သွားပြီးနောက် ဆီးနှင်းများ အရည်ပျော်ရန် အချိန်အတော်ကြာမည်ဖြစ်တာကြောင့် ထင်းခြောက်ရှာရန် လွယ်ကူ မည်မဟုတ်ပေ။ ရှီချန်းယု ခေတ္တအနားယူပြီးနောက်၊ အအေးဒဏ်ကြောင့် နှစ်ကြိမ်ထင်းကောက်ဖို့ ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။

ထို့နောက် အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်မှ နှင်းများကို ရှင်းထုတ်လိုက်သည်။ သူတို့နေထိုင်တဲ့အိမ် က လေတိုက်လို့ အမိုးအကာမရှိတဲ့ သက်ကယ်အိမ်နဲ့လုပ်ထားတယ်။ ရိုးရှင်းပြီး ကြမ်းတမ်းသော အိမ်သည် လေနှင့် နှင်းများကြားတွင် တိတ်တဆိတ် ပြိုကျနေရမည်ဖြစ်သည်။ နှင်းတွေအရည်ပျော်သွားတဲ့အခါ ရေယိုစိမ့်တာကို သက်သာစေ ဖို့အတွက် အခု နှင်းတွေကို ရှင်းပစ်တာက ပိုကောင်းပါတယ်။

ရှီချန်းယု သည် သူ့အလုပ်ပြီးသောအခါ အပြင်ဘက်ကောင်းကင်သည် တဖြည်းဖြည်း မှောင်လာသည်။ ခြံငယ်ကို ပေါ့ပေါ့ဆဆ စစ်ဆေးကြည့်ရာ ခြံစည်းရိုးကာရံထားရုံမျှဖြင့် သင့်လျော်သော တံခါးပင်မရှိသည်ကို မြင်လိုက်ရ သောကြောင့် နှလုံးသားထဲတွင် သက်ပြင်းချကာ ကြည့်ရတာတော့  သူလုပ်စရာတွေ အများကြီး ကျန်နေသေးပုံရသည်။

မူလပိုင်ရှင်၏ကျန်းမာရေးသည် အလွန်ညံ့ဖျင်းတာကြောင့်ရော သူကလည်း သာမာန်လူတစ်ဦးသာဖြစ်သောကြောင့် ရှီချန်းယု သည် ယခုအချိန်တွင် မောပန်း လုနီးပါးဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

တံခါးကို တင်းတင်းစေ့ထားရင်း အေးခဲနေတဲ့ သူ့မျက်နှာကို ရွှေ့လိုက်ပြီး ငြီးငွေ့ နေတဲ့ သူ့ခြေလှမ်းတွေကို မီးဆီ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မီးနား အကြာကြီးထိုင်ပြီးမှသာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ အေစက်မူတွေက လျော့ပါးသွားခဲ့တယ်။

ရှီချန်းယု သည် ရိုးရှင်းသော ညစာစားပြီးနောက် လှဲလျောင်းနေချိန်တွင် အပြင်ဘက်မှ ထူးဆန်းစွာ အော်ဟစ်သံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာသည်။

~အပိုင်း ၅၀အထိကို ၂၀၀၀နဲ့ဝင်လို့ရပါပြီနော်

Zawgyi

ရွီခ်န္းယု သည္ ကား မေတာ္တဆမႈတစ္ခုႏွင့္ ပထမဆုံးႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ကံမေကာင္းစြာျဖင့္ ျဖတ္သန္း ခဲ့ရၿပီးေနာက္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ၿပီးေနာက္တြင္ ညစ္ပတ္ေသာဘဝတစ္ခု ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္က သူသည္ သနားစရာေကာင္းလြန္းသည္ဟု ထင္ေကာင္းထင္နိုင္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထီေပါက္စဥ္တြင္ သူ႕အတြက္ ကံအေကာင္းဆုံးကို မီးထြန္းေပးမယ္လို႔ယုံၾကည့္မိ ယသည္။ မၾကာေသးမီကပင္ သူသည္ လက္နက္တစ္ခုယူရန္ စဥ္းစားေနေသးသည္၊ ထို႔ေနာက္ ထီေပါက္ေသာအခါ ရွီခ်န္းယု သည္ အေအးဗူး လက္ေဆာင္ကို ရရွိခဲ့ေလသည္။

ရွီခ်န္းယု သည္ လက္ေဆာင္အထုပ္ႀကီးကို လက္ခံရယူရန္ ႏွိပ္ရင္း ပ်က္စီးေနေသာ အမိုးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတြးေနမိတယ္၊ လွ်ို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္တဲ့ အဘြားအိုက သူ႕ကို လွည့္စားဖို႔ သနားဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္လို႔ ထင္လို႔သာ သူ႕ကို ၾကည့္ေနခဲ့တာ ျဖစ္နိုင္တယ္မလား။

သို႔ေသာ္ ရွီခ်န္းယု သည္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေတြးေတာမေနနိုင္မီတြင္ လက္ေဆာင္ႀကီးတစ္ခုသည္ အခန္းထဲတြင္ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာသည္။ လက္ေဆာင္အိတ္ႀကီးထဲမွာ ပစၥည္းအမ်ားႀကီးရွိတာေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္တဲ့ အခန္းက ခ်က္ခ်င္းျပည့္သြားေလသည္။

ရွီခ်န္းယု သည္ သူ၏လက္မ်ားကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ပြတ္သပ္ကာေ႐ြးခ်ယ္ရန္ သူ႕ေရွ႕ရွိ လက္နက္မ်ားကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ကာ သူသုံးနိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာအရာမွာ ေလးႏွင့္ျမႇားျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။

ရွီခ်န္းယု သည္ ေလးမ်ားႏွင့္ျမႇားမ်ားအသုံးျပဳပုံကို သိသည့္ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းမွာ သူသည္ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ ရွိေန ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူတို႔လို မိသားစုမွ ကေလးမ်ားသည္ မနာလိုဖြယ္ေကာင္းၿပီး ခ်မ္းသာေသာ ဘဝကို ျဖတ္သန္းရင္း ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ္က်င့္တရား၊ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြး၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ အလွအပေရးရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ လိုအပ္ၾကသည္။

ဥပမာအားျဖင့္ ရွီခ်န္းယု ႏွင့္ သူ၏အစ္မ ရွီခ်န္းယြီ တို႔ႏွစ္ဦးသည္ စႏၵယား၊ စစ္တုရင္၊ လက္ေရးလွႏွင့္ ပန္းခ်ီမ်ားကိုသာမက ျမင္းစီးျခင္း၊ ေလးပစ္ျခင္း၊ ေဂါက္ရိုက္ျခင္း အစရွိသည္တို႔ကို သင္ယူခဲ့ရပါသည္။

ရွီခ်န္းယု သည္ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝတြင္ ေလးပစ္စြမ္းရည္အနည္းငယ္သာ ရွိခဲ့ၿပီး ထိုအရည္အခ်င္းကို သူ၏အဘိုးအဘြားမ်ားကဖမ္းမိခဲ့ၿပီး ရွီခ်န္းယု သည္ ကေလးဘဝမွ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသည္အထိ ေလ့က်င့္ခိုင္းခံခဲ့သည္။

ေလးပစ္ေလ့က်င့္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္က အရမ္းနာက်င္ေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ကို လႊမ္းမိုးမႈမရွိဘဲ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ သူ႕ အဘိုးအဘြားေတြရဲ႕ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းမႈေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္၊ လက္ရွိ ရွီခ်န္းယု ဟာ အမွိုက္တစ္ခုပဲ၊ အခု ျပန္ေမြးဖြားလာရင္ေတာင္ သူဟာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ဘဝနဲ႕ ရွင္သန္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ရွီခ်န္းယု ၏ျမားပစ္စြမ္းရည္သည္ ဒီေလာက္မျပည့္စုံေသာ္လည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝေနာက္ဆုံးဘဝတြင္ ဆုမ်ားစြာရရွိခဲ့သည္။

ရွီခ်န္းယု သည္ ေလးႏွင့္ျမႇားကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္ သူသည္ အျခား လက္နက္မ်ားကို အာကာသထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ေရွးေခတ္က လူေတြဟာ လက္နက္ေတြကို တင္းၾကပ္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး သာမန္လူေတြကေတာ့ ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ၊ ေလးနဲ႕ ျမားေတြလိုမ်ိဳး ကိုယ္ပိုင္လုပ္လက္နက္ေလးေတြပဲ ရွိနိုင္ပါတယ္။

လက္ေဆာင္အိတ္ႀကီးႀကီးထဲက ဓားႀကီးေတြနဲ႕ဓားရွည္ေတြအတြက္ေတာ့ ဒီ ပစၥည္းေတြကို ထူးထူးျခားျခားလူတစ္ခ်ိဳ႕ကသာ သုံးလို႔ရတယ္။ သာမာန္ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ဒီလိုမ်ိဳးသုံးခဲ့ရင္ သူတို႔အတြက္ မလိုလားအပ္တဲ့ ဒုကၡ ေတြ လြယ္လြယ္နဲ႕ ေရာက္လာလိမ့္မယ္။

ရွီခ်န္းယု သည္ သူ၏လက္နက္ကို ထုတ္ယူၿပီးေနာက္ သူသည္ တံခါး ကိုပိတ္ဆို႔ထားေသာ ႏွင္းမ်ားကို ေဘးသို႔တြန္းထုတ္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။သူသည္ ဤေလာကသို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ ပ်က္စီးေနေသာ သက္ကယ္တဲမွ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ထြက္ခြာလာျခင္းျဖစ္သည္။

သူ႕ခါးကို ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့ ႏွင္းေတြေပၚမွာ ေရွ႕ကို ႐ုန္းကန္ၿပီး သူ႕ေရွ႕က ရႈခင္း ေတြကို မွင္တက္စြာၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး။ အနီးနားတြင္ရွိေသာ ေတာင္ႀကီး တစ္ခုရွိ၍ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားၿပီး လွ်ို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသာေတာင္ႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ပါက သူသည္ အလြန္ေသးငယ္လွသည္။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွင္းျပနိုင္ေတာ့တဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုျဖစ္လာၿပီး သူ႕ေရွ႕က ကမၻာႀကီးက တကယ့္ အစစ္အမွန္မဟုတ္တာကို ခဏေလာက္ေတာင္ ခံစားလိုက္ရတယ္။

အိမ္တြင္ ဒဏ္ရာရေနေသာလူတစ္ေယာက္ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ အိမ္မွအေဝးႀကီးကို မထြက္သြားနိုင္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ သက္ကယ္အိမ္ေလး တစ္ဝိုက္တြင္ အႀကိမ္အနည္းငယ္မွ်သာ လွည့္ပတ္သြားလာလိုက္သည္။

မူလပိုင္ရွင္၏အိမ္သည္ ႐ြာႏွင့္အလွမ္းေဝးေသာ ေတာင္ေျခရွိ ေတာင္ေပၚ တစ္ဝက္တြင္ ေဆာက္ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု ထြက္လာေသာအခါ တြင္ သူသည္ အနီးနားတြင္မည္သူ႕ကိုမွ် မေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း အနီးနားတြင္ ျဖတ္သြားေသာ တိရစ္ဆာန္မ်ား၏ အရိပ္အေယာင္မ်ား ရွိေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ရွီခ်န္းယု သည္ စစ္တပ္အကၤ်ီကို ဝတ္ဆင္ၿပီး အနားတြင္ မည္သူမွ် မရွိေသာေၾကာင့္ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပ။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာ၊ ဤႏွင္းမ်ားအေတာ္ေလးျပင္းထန္ေနၿပီး ရာသီဥတုက အလြန္ေအးေနၿပီး ႏွင္းမ်ားအရည္ေပ်ာ္ျခင္းမရွိေပ။ ႏွင္းထူထပ္ေသာ ႏွင္းထု ေအာက္တြင္ အနည္းငယ္ စိုစြတ္ေနေသာ ထင္းအခ်ိဳ႕ကို လည္း ေတြ႕နိုင္သည္။

မူလပိုင္ရွင္အိမ္အနီးတြင္ အျခားလူမရွိေသာေၾကာင့္ အနီးအနားတြင္ ထင္း အမ်ားအျပားရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ရွီခ်န္းယု သည္ သုံးႀကိမ္ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေျပးသြားကာ အနီးနားရွိ ထင္းအေျမာက္အျမားကို ေကာက္ယူၿပီး ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ သူတို႔မိသားစုအတြက္ လုံေလာက္ေအာင္ သယ္ယူခဲ့သည္။

ႏွင္းမ်ားထူထပ္စြာ ရပ္သြားၿပီးေနာက္ ဆီးႏွင္းမ်ား အရည္ေပ်ာ္ရန္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ထင္းေျခာက္ရွာရန္ လြယ္ကူ မည္မဟုတ္ေပ။ ရွီခ်န္းယု ေခတၱအနားယူၿပီးေနာက္၊ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ႏွစ္ႀကိမ္ထင္းေကာက္ဖို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွ ႏွင္းမ်ားကို ရွင္းထုတ္လိုက္သည္။ သူတို႔ေနထိုင္တဲ့အိမ္ က ေလတိုက္လို႔ အမိုးအကာမရွိတဲ့ သက္ကယ္အိမ္နဲ႕လုပ္ထားတယ္။ ရိုးရွင္းၿပီး ၾကမ္းတမ္းေသာ အိမ္သည္ ေလႏွင့္ ႏွင္းမ်ားၾကားတြင္ တိတ္တဆိတ္ ၿပိဳက်ေနရမည္ျဖစ္သည္။ ႏွင္းေတြအရည္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခါ ေရယိုစိမ့္တာကို သက္သာေစ ဖို႔အတြက္ အခု ႏွင္းေတြကို ရွင္းပစ္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္။

ရွီခ်န္းယု သည္ သူ႕အလုပ္ၿပီးေသာအခါ အျပင္ဘက္ေကာင္းကင္သည္ တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္လာသည္။ ၿခံငယ္ကို ေပါ့ေပါ့ဆဆ စစ္ေဆးၾကည့္ရာ ၿခံစည္းရိုးကာရံထား႐ုံမွ်ျဖင့္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ တံခါးပင္မရွိသည္ကို ျမင္လိုက္ရ ေသာေၾကာင့္ ႏွလုံးသားထဲတြင္ သက္ျပင္းခ်ကာ ၾကည့္ရတာေတာ့  သူလုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးပုံရသည္။

မူလပိုင္ရွင္၏က်န္းမာေရးသည္ အလြန္ညံ့ဖ်င္းတာေၾကာင့္ေရာ သူကလည္း သာမာန္လူတစ္ဦးသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေမာပန္း လုနီးပါးျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။

တံခါးကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္း ေအးခဲေနတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေ႐ႊ႕လိုက္ၿပီး ၿငီးေငြ႕ ေနတဲ့ သူ႕ေျခလွမ္းေတြကို မီးဆီ ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ မီးနား အၾကာႀကီးထိုင္ၿပီးမွသာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ေအစက္မူေတြက ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့တယ္။

ရွီခ်န္းယု သည္ ရိုးရွင္းေသာ ညစာစားၿပီးေနာက္ လွဲေလ်ာင္းေနခ်ိန္တြင္ အျပင္ဘက္မွ ထူးဆန္းစြာ ေအာ္ဟစ္သံတစ္ခုထြက္ေပၚလာသည္။

~အပိုင္း ၅၀အထိကို ၂၀၀၀နဲ႕ဝင္လို႔ရပါၿပီေနာ္