Bir önceki bölüme neden oy vermemiş kimse? Lütfen geri dönüp verir misiniz? Şimdiden teşekkürler
****
Masaya oturmuş beraber kahvaltı ediyorlardı Danilo,genç çocuğun boynunda bıraktığa izlere bakıp sırıtıyordu.
Genç çocuk,her ne kadar utangaç bir yapısı olsada yatakta öyle değildi tamamen değişiyordu normalde en ufak söze utanıp kırmızıya bürünen genç yatakta bambaşka bir kişiye dönüşüyordu İtalyan adam bunun farkındaydı ve bunu seviyordu.
Danilo,bu aralar iş yerine gitmediği ve sevgilisi ile ilgilendiği için işler birikmişti hâliyle bugün gitmeliydi
Hazırlandı,kapı eşiğinde sevgilisi ile küçük bir sohbet ettiler.
"Seni bırakıp gitmek istemiyorum ama zorundayım"
"Ben ne zaman başlıyacağım peki yeninden işe?"
"Bunun için daha vaktin var Alican,raporun bitmedi"
"Ama sonrasında geleceğim...yemek yapmayı özledim"
"Bunları sonra konuşuruz güzelim şimdi yeri değil gibi?"
"Haklısın sonra konuşuruz."
Ellerini,adamın boynuna dolayarak adamın dudaklarına yetişmek için parmak ucuna kalktı,sevgilisinin dudaklarına küçük bir öpücük bırakıp geri çekildi"Hoşça kal sevgilim"
Sevgilisini uğurladıktan sonra koltuğa geçip oturdu.Eve bakındı,sevdiği adam ile mutlu bir hayat yaşıyordu-bir kaç gün haricinde-düşünmenin verdiği mutluluk ile suratına bir tebessüm eklenmişti.Onu gerçekten çok seviyordu,Danilo'da onu çok seviyordu o da biliyordu.
Kendi kendine hayal kurmaya dalmışken,kapı zili çalınca ayaklandı.
***
Danilo,işe geldiğinde odasına geçip bilgisayarda biriken işlerini hallediyordu.
Bir saat sonra kadar yükünü hafifletince kalkıp,restorant ile ilgilenmeye başladı.Restorantı göz ucu ile gezdikten sonra aşçıların durmunu merak edip mutfağa yöneldi.
İçeriye girdiğinde herkes tek bir ağzıdan"Hoşgeldiniz şef" demişti,bir baş selamı vererek cevaplandırmıştı.
Mutfakta ki aşçıların işlerine baktı tek tek Sefa,kendi halinde patates soyuyordu Kıvanç,yapacağı yemek için önüne dizdiği bir kaç sebzeyi kesiyordu.Barbaros ise ocakta ateşler içinde tavasını sallıyordu hiç şüphesiz aralarında en iyi aşçı Barbarostu ve Barış'ta şey yapıyorduu...İtalyan adamın gözleri,etrafta bir süre Barış'ı aradı.
"Barış nerde?"
Sefa,tüylerini ürperter gibi yapıp gülerek"Deja vu hissi bir bana mı geldi 'Barış bulaşıkhanede şefim yeni bir çocuk geldi ara sıra onu kontrole gidiyoruz' "dedikten sonra ilk gün ki yaşanan kazayı hatırlatmıştı. Danilo,sevgilisi ile tanıştığı ilk günü hatırlayınca Sefanın söyledikleri üzerine gülmüştü.
Sıradan bir çocuk şimdi onun hayatının bir parçası olmuştu.
"İyi dedin Sefa...ama şimdi cevap verin,Barış hasta mı neden gelmedi?"
İtalyan adamın sorusuna Barbaros, cevap verdi
"Şefim Barış bir yarım saat önce sizden alıp çıktı ya"kaşlarını çatıp"Hatırlamıyor musunuz?"
"Hayır,çok yoğundum farketmemişim işlerimin arasında dalmışım...nereye gitti peki bir şey mi oldu?"
Kıvanç,sebzeleri doğrarken lafa atıldı
"Size gitti şefim"
"Bana mı?"
"Size dediysem yâni Alican'ı ziyarte gitti hepimiz adına geçmiş olsun niyetine"
"Barbaros,Barış kaç dakika önce çıktı dedin?"
"Yarım saat olmuştur...neden ki?"
"Tamamdır,size kolay gelsin"
Barbaros ve Kıvanç birbirine anlamsız bakışlar atarken Sefa,patatesleri soyarken gazmesi ile gülüp"Arkadaşından da kıskanmazsın be..." Dediğinde ikili olayı anlayıp 'heee' idâsında anladıklarına dair ses çıkarmışlardı.
***
Alican,kapıyı açtığında karşısında Barış'ı bulmuştu.
İçeriye buyur ettikten sonra beraber aynı koltuğa oturup sohbet etmeye başladılar
"Çok korkuttun bizi be Ali"
"Sanki bilerek bayılmışım gibi davranmayın olum,geçti gitti zaten boşver beni...sizden naber çocuklardan bahset az,kaç gündür işe gelmiyorum"
"İyiyiz ya hepimiz..."
Barış,konuşmaya devam etmişti.
Barış geldikten yarım saat sonra kapının zili tekrar çalmıştı.
Alican,kapıyı açtığında bu seferde sevgilisini bulmuştu kapıda
"Danilo?"
"Hayatım"diye sırıtmaya başladı İtalyan adam,şüphe çekmemek için.
"Neden geri geldin,bir şey mi oldu?"
"Hayır bir şey olmadı,Barış geldi mi?"
"Evet geldi içeride"
"Ha iyi o zaman"dedikten sonra hızlıca içeriye geçmişti.Genç çocuk, arkada kalmış tuhaf bakışlar atmıştı.
İtalyan adam,salona geçtiğinde Barış,şefini görmenin panikliği ile ayaklandı"Şefim!"dediğinde İtalyan adam,gülüp Barış'ın yanına yaklaştı suratına zorâki bir gülümeseme ekleyerek"Barışş,hayırdır neden geldin?"Genç çocuk,yürüyerek geldiğinde cevap verdi"Ziyarete gelmiş ya...öyle sohbet ediyorduk"
İtalyan adam,Barışın sırtına sertçe vurup"Ya hep böyle düşüncelidir işte bixim Barış."
"Ah,sırtımı acıttınız şefim...ne kuvvet varmış sizdede"
"Haha,pardon farkında değilim"
Genç çocuk,İtalyan adamın tuhaf hareketlerine anlam verememişti
Alican ile Barış aynı koltuğa oturduğunda Danilo,tam karşılarına oturmuştu.
"Valla biz restorantta meraktan öldük Alican'a bir şey oldu sandık,garson çocuk kalbini tuttu falan diyince kalp krizi sandık"elini gencin,şortunda açık kalan baldır kısmına koyup konuşmaya devam etti"Ama helal olsun şimdi bakıyorumda aslan gibi hiç bir şeyi yok"dedikten sonra gencin bacağına bir kaç kez vurup elini aynı yerde tutmaya devam etti.
İtalyan adam,tüm odağını Barışın ellerine vermişti şu an onun sevgilisine dokunuyordu?
Alican,sevgilisine baktığında adamın gözlerini takip ettiğinde Barışın eline baktığını farkedince kıskandığını anlamıştı suratına bir gülüş eklemişti.
Kendi elini Barışın elinin üstüne koyup konuşmaya başladı"Benden kolay kurtulamazsınız"sinsice gülümseyip sevgilisine baktığında İtalyan adamın kıskançlıktan yanan gözlerini farketti
"Sanki soğuk oldu biraz hm,Alican üşüme istersen sıkı bişeyler giyin"
"Yok ben böyle iyiyim üşümüyorum"
"Ben battaniye getireyim o zaman,kısacık giyinmişsin zaten"
Ayaklandıktan sonra hızlıca battaniye aramaya başladı Barış'ın daha fazla ona dokunmasını istemiyordu.
Elinde battaniye ile gelip gencin bacaklarının üstüne serdi"He işte böyle oldu,üşümeni istemem"dedikten sonra geri yerine oturdu.
Alican,yemek yedikleri gün yanlarına gelen kadına sevgilisi olduğunu söylemediğinin intikamını alıyordu,onu daha da kıskandırmak için bir şeyler düşünmeye başladı...bulmuştu.
"Galiba haklıydın üşümeye başladım biraz"dedikten sonra elleri ile kollarını ısıtmaya başladı
"Ha!Barış sarılsana bana,üşüyorum"dedikten sonra Barışın cevabını beklemeden yanına sokulup Barışın tek kolunu kaldırıp omzuna atmıştı.
Barış,gencin hareketi üzerine Danilo'ya şaşkın gözler ile baktı sonuçta sevgilisine her ne kadar istemiyor olsada şu an sarılıyordu
Danilo,kıskançlığı iliklerine kadar hissetikten sonra ayaklandı,Danilo'nun ayaklanması ile Barış'ta korku ile ayaklandı"Ziyaretin için teşekürler Barış gördüğün gibi Alican gayet iyi...hatta biraz fazla iyi,işe geri dönmem lazım artık."
"Haklısınız şefim bende tam gidicektim zaten...oldu o zaman bana eyvallah"der demez hızlıca kapıya yöneldi ve gitti.
Genç çocuk,tavırlı bir ses tonu ile sitem etti
"Ne bu şimdi...resmen kovdun çocuğu?"
"Ne demek ne bu,senin yaptığın ne peki?"
"Ne yapmışım ben?"
"Üşüyorum bana sarıl ne demek ya"
"Ne oldu kıskandın mı?"
"Evet,ve bu...bu beni sinirlendiriyor'
"Yaa nasıl hissetiriyormuş öğrendin şimdi"
"Ne?"
"Lise arkadaşına sevgili olduğumuzu söylemediğinde bende aynı böyle hissetmiştim...nasılmış?"
Danilo,gencin söylediklerini düşündü şu an sinirlenmesi mantıksız kalırdı çünkü o da aynısını çocuğa yapmıştı,bu his fazla kötüydü hiç'e sayılmak gerçekten iğrençti.
"Bok gibi...özür dilerim"
Genç,sevgilisinin yüzünün düştüğünü görünce biraz fazla ağır konuştuğunu düşündü
"Sevgilim...galiba bende biraz fazla abarttım bende özür dilerim"
"Yok sen haklıydın Alican,ne olursa olsun söylemeliydim böyle hissetiğini anlamamıştım...affet beni"
Genç,sevgilisine sarılıp ona moral vermeye çalıştı
"Affetim tabiki yoksa burda olur muydum sanıyorsun?"dediğinde gülmüştü.
-----------------------☆-☆-☆------------------------
Şu bölümü en az 30 oy yapmadan yeni bölüm atmayacağım!!
Bu bölüm biraz basit oldu birbirleine olan sevgisini yazdım gibi bir şey
Bir sonra ki bölümler için bir kurgum var
Hafta sonuna kadar 30 oy olursa yeni bölüm atarım hafta sonu