Başlama Tarihi
30.12.2023
17.06
*******
Dumbledore'un bahsettiği yeni öğretmen içeri girdi. Biraz korkutucu görünüyordu. Şey, tabii ki de öyleydi. Ona bir nedenden dolayı Deli-göz Moody diyorlardı. Gwen, Hortkulukları yok edecek kişinin neden kendisi olması gerektiğini anlamıyordu. Dumbledore anlaşılması güç, yaşlı bir adamdı ve kız bundan tamamen nefret ediyordu. Şu anda Deli-göz Moody onu inceliyordu. Kız bunu fark etti ama hiçbir şey olmamış gibi davrandı.
"Dumbledore, Fiendfyre büyüsünü nasıl kullanacağını öğrenmen gerektiğini söyledi."
"Evet."
"Yeniden, ismin nedir?"
"Gwen Selwyn."
"Hadi başlayalım. Unutma. Sürekli tetikte ol."
"Evet efendim."
"Selwyn, büyünün adı Exsecratus Ignis." dedi Aniden.
"T-tamam." Asasını sallamak üzereydi. Gwen korkuyordu. Bu basit bir lanet değildi, gelişmiş bir kara büyüydü. "Ya yangını kontrol edemezsem? Birisine zarar verebilirim."
"Bu yüzden öğrenmiyor muyuz zaten?!" Yaşlı adam inledi. Dumbledore'un neden onu öğrencilerinden birine ders vermesi için görevlendirdiğini anlamıyor gibi görünüyordu.
"Doğru. Tamam." Gwen nefes aldı ve kendisine öğretildiği gibi asasını kaldırdı, "Exsecratus Ignis!" Asasından muazzam büyüklükte bir ateş fırladı. Bu onu bir anlığına korkuttu.
"Odaklan!" Bu kontrol edilebilmesi inanılmaz derecede zor bir büyüydü. Gwen buna ne kadar devam edebileceğini bilmiyordu. Yaklaşık 15 saniye kadar sürdü. Öğretmeni de bunu hissetti ve hemen ona ateşi durduracak büyüyü söyledi. "Maledictus Ignis Prohibere de."
"Maledictus Ignis Prohibere!" dedi Gwen yüksek sesle ve ateş durdu.
"Yeni başlayan biri için oldukça uzun süre dayanabildin. Bu tür gelişmiş bir büyü yorucu olmalı. Şimdi gidebilirsin. Yarın benimle burada tekrar buluş." Doğrusunu söylemek gerekirse Seherbaz biraz şok olmuştu. Genç kızın, kara büyünün muazzam gücüne beş saniyeden fazla dayanabileceğini düşünmüyordu. Belki sahiden de Dumbledore'un ondan Gwen'e ders vermesini istemesinin bir nedeni vardı.
"T-tamam." Önce öğretmen ayrıldı ve bir süre sonra da Gwen ayrıldı. Kendini pek iyi hissetmiyordu. Bir an önce dinlenmeye ihtiyacı vardı. Kötü olan şuydu ki Ravenclaw kulesi gerçekten çok uzaktaydı. Kız o kadar uzağa yürümek zorunda kaldığı için inledi.
"Gwen?" Tanıdık bir ses duyuldu.
"Apollo." Normal olmaya çalıştı - yorgun olduğunu belli etmek istemiyordu. Apollo Greengrass ile bir süre önce yakınlardı ama bazı nedenlerden dolayı oğlan yedinci yılın başından beri ondan uzak duruyordu. Bu kızı bir bakıma rahatsız ediyordu, yakın arkadaş olduklarını düşünmüştü. Ama belki de oğlana göre öyle değillerdi.
"Hey. Sen iyi misin?"
"Evet. İyiyim. Sadece yurda dönmem gerekiyor. Uzun bir gün oldu."
"Peki. Yardıma ihtiyacın var mı?"
"Hayır. İyiyim, teşekkürler." Zorla gülümsedi. Ayrılmak üzereyken Apollo bileğini tuttu. "Ne?"
"Senden uzak durmamın iyi bir nedeni olduğunu bilmeni istiyorum. Lütfen bunu unutma."
"Tamam? Bırak gideyim." Gwen onun az önce söylediklerini düşünemeyecek kadar yorgundu.
"Pekala." Gitmesine izin verdi ve uzaklaştı. Muhtemelen zindanlara geri dönüyordu.
Gwen sonunda yatakhanesine geri döndü, oldukça sessizdi. Kimse yoktu, Pandora bile. Akşam yemeğini bile umursamadan uyumaya karar verdi. Şu an bildiği tek şey vücudunun dinlenmeye ihtiyacı olduğuydu. Kıyafetlerini değiştirme zahmetine bile girmedi. Cübbesini çıkardı ve hemen battaniyesinin altına girdi. Gözlerini kapattı ve uyudu.
*******
James Potter iki şeyi bekliyordu: Gwen'in büyük salona girmesini ve bir de yemeği. Pandora çoktan Ravenclaw masasına oturmuştu - esmer kızın neden orada olmadığı konusunda kafası oldukça karışık gibi görünüyordu. James onun nerede olduğunu görmek için gizlice masanın altından haritayı açtı. Şaşırtıcı bir şekilde, yatakhanesindeydi. Oldukça hareketsizdi, muhtemelen uyuyordu ya da bir heykel gibi ayakta duruyordu. Tahmini birinci seçenek yönündeydi.
"Gwen nerede?" diye sordu Peter.
"Yatakhanesinde." diye cevapladı James.
"Muhtemelen uyuyordur. Ama akşam yemeğini atlaması gerçekten de nadir görülen bir durumdur." Remus kıkırdadı.
"Belki bugün yorucu geçmiştir." dedi Sirius omuzlarını silkerek.
"Onun hasta olduğunu mu düşünüyorsun?" diye sordu James endişeyle.
"Belki de." diye cevapladı Peter.
"Onun yanına gitmeliyim." dedi James Potter ve ayağa kalktı.
"Ama akşam yemeğini yemedin. Yiyip ona da biraz götürmelisin." diye önerdi Sirius.
"Haklısın." James iç çekti ve yerine oturdu. Akşam yemeğini olabildiğince çabuk bitirdi ve birazını Gwen'e ayırdı. Görünüşe göre hâlâ uyuyordu. Kimsenin haberi olmadan Gwen'i ziyaret edebilmek için büyük salondan gizlice çıktı.
Ravenclaw kulesinin önüne geldiğinde bazı bilmeceleri cevaplaması gerektiği gerçeğiyle iç çekti. Ravenclaw olmamasının kesinlikle bir nedeni vardı...
Ortak salona giriş sorusu, "Kullanmadan önce kırılması gereken şey nedir?" idi. James bunun cevabını çok düşündü.
James tam olarak bir aptal değildi ve "yumurta" cevabını verdi. Kapı açıldı ve içeri girdi. Son engel ise merdiveni aşarak kız öğrenci yatakhanesine çıkmaktı. Kendisini havaya uçuracak bir büyü yaptı ve kızın yatakhanesine girdi. Karanlıkta "Lumos" büyüsünü yaptı.
Gwen'in yatağına vardığında kız uyuyordu. Gerçekten yorgun görünüyordu. Oğlan onu akşam yemeği için uyandırmaya karar verdi. Aç kalmak onun için iyi değildi. Düğündeki bayılma olayından bu yana James, onun sağlığı ve iyiliği konusunda çok daha fazla endişelenmeye başlamıştı. Hasta görünmüyordu ama düşüncelerle boğuştuğunu görebiliyordu. Keşke endişelerini ve diğer her şeyi onunla paylaşsaydı.
"Gwen." James onu uyandırmak için saçını okşadı.
"Hmm." Uyanmak yerine arkasını dönmesi James'i güldürdü. İyi gibi görünüyordu.
"Gwen. Aşkım. Uyan. Akşam yemeği getirdim."
"Hmm." James'in aklına bir fikir geldi ve yatağa oturdu. Kulağına doğru eğildi. Kulağının arkasına yumuşak öpücükler kondurdu. Gwen kıkırdadı, "Kes şunu." Gözlerini açtı.
"İyi misin?"
"İyiyim. Sadece biraz yorgunum."
"Akşam yemeği bile yemedin."
"Ve sen de benim için getirdin." Kız hafifçe gülümsedi.
"Elbette. Otur ve ye." diye emretti James.
"Evet efendim."
Gwen yatakta doğrulup biraz dinlendi ve bu yeterince iyi geldi. Gücünün bir kısmını toparladı. James'e karşı herhangi bir zayıflık belirtisi göstermek istemiyordu. Kendisi için çok fazla endişeleniyordu. Cadı, erkek arkadaşını rahatlatmak için yemeği aldı ve azar azar yedi.
"Eğer kendini iyi hissetmiyorsan bana söyle."
"İyiyim James. Gerçekten." (Siriusly) Kıkırdayarak durumu hafifletmeye çalıştı.
"Tamam."
"Sanırım birazdan herkes geri gelir. Sen de yurduna geri dönmelisin." Gwen'in önerisi, James'in şekeri elinden alınan bir çocuk gibi somurtmasına neden oldu.
"Sen beni kovuyor musun?"
"Birazcık. Evet." Gülümsedi, "Birisi seni burada yakalarsa sorun olur."
"Tamam." James iç çekti. Kız arkadaşı kendi iyiliği için fazla inatçıydı. Ayağa kalktı ve onu yalnız bıraktı. Son kez arkasını döndü ve kız ona el salladı. Birisinin onu kızlar yatakhanesinde yakalaması gerçekten de sorun olurdu.
*******
Kelime Sayısı: 949
Yılın son bölümü de sanırım bu bölüm. Yarın geceye kadar bir bölüm daha çevirir miyim bilmiyorum.
Şimdiden herkese mutlu yıllar dilerim. Hayallerin gerçekleştiği bir yıl olur umarım hepimiz için. 2024 hepimize sağlık ve huzur getirsin <333