Klaire's POV.
"Tatawagan ko na lang po kayo pag may kailangan ako" sabi ko kila mama at papa.
"Call us, kahit anong oras anak" Mama said.
I nodded.
Niyakap ko silang lahat. Isa-isa.
"Rain, I trust you my daughter, please take a good care of her" sabi ni papa at hinawakan sa balikat si Rain.
"Yes sir. I'll take care of her, I'll take full responsibility of her and ensure she is always safe." sagot naman nito ng nakangiti.
I smiled. He is really a good guy.
"Malaking utang na loob namin sayo ito Rain. Maraming salamat pero yung napag usapan natin, sana ay hindi mo makalimutan at sundin mo" Papa added.
"Ha? Nag usap kayo ni papa?" tanong ko kay Rain.
"Uh? It's nothing. Your father just asked me to be patient with you, he said your quite a headache" sabi ni Rain bago guluhin ang buhok ko.
"What? Papa naman! Mamaya maniwala tong si Rain" sabi ko pero tinawanan lang nila ako.
"We have to get going" Rain said. I nodded.
"Sige na, aalis na po kami at kailangan na naming makarating sa airport. Mag-iingat kayong lahat, you can visit me kapag may time kayo. Mamimiss ko kayo" sabi ko.
"Mag iingat ka doon, always make sure you're warm" Ate Caren reminded me.
"Wag nyo na kong intindihin. Si Rain na ang bahala sakin. Tara na Rain" binuksan na ni Rain ang pintuan ng kotse at sumakay na ko. Binuksan ko ang bintana at kumaway sa kanila.
Ito na talaga, aalis na talaga ako. No turning back anymore!
Magsisimula na ulit ako.
Pinaandar na ng driver namin ang makina. Rain sat down beside me sa likod. He looked at me and then he gave me an encouraging smile.
"Are you ready?" he asked.
"Yes" I answered him.
Para sakin itong gagawin ko kaya dapat kayanin ko. Dapat tanggapin ko na ang lahat.
Nakarating kami sa airport ng maayos.
Binababa at nilalagay na ni Rain sa cart ang mga bagahe namin.
"Klaire Louise Lim!" kilala ko ang sumisigaw ng pangalan ko kaya napangiti akong humarap sa direksyon nila.
Here they come.
Halos tumilapon ako dahil sa pasugod nila akong niyakap.
I just hugged them back pero maya-maya lang ay narinig ko na ang pag-iyak nila.
"Ano ba? Akala ko ba tapos na ang drama kagabi? Wag nyo na kong paiyakin dahil ayokong umalis na pangit" sabi ko sa kanila.
"Bes, mag iingat ka doon" Tessa told me.
"Bibisita-bisitahin ka namin" Haria said hugging me. Humiwalay sya at tiningnan ako.
"Kumain ka sa oras, wag ka ng magpupuyat" Aira sounded like a mom which made me chuckle.
"Kailangan pagbalik mo dito naka move on ka na, sila naman paiyakin mo" pagbibiro ni Cherry, maybe to lighten up the mood.
"Mamimiss ka namin sobra! Kaya Rain ingatan mo tong bestfriend namin" sabi ni Valerin, agad namang syang tinanguan ni Rain.
"O sya' sige na, aalis na kami. Kailangan pa naming mag check in. Kayo din, mag iingat kayo. Mahal na mahal ko kayo, we'll see each other soon" I told them.
They hugged me one more time bago nila ako bitawan.
Kumaway ako sa kanila at itinulak na ni Rain ang cart namin papasok sa airport.
Bago pumasok sa loob ng airport, I looked at the sky and bid my very last goodbye to Dwayne.
Sa istorya naming dalawa.
Dwayne's POV
"Gusto ko syang makausap" I told her.
Nung huli kaming nag-usap ni Klaire, I really felt uncomfortable.
"Dwayne, please"
"Hindi na ko magsisinungaling sayo Ashley, I am really sorry pero I think totoo ang sinasabi nila, infatuation lang ang nararamdaman ko sayo"
"No, you love me!"
"I love her" I looked at her. "Mahal ko pa rin talaga sya, we've been together for years and I was stupid and impulsive to throw it away just like that, I am telling you this, dahil ayoko ng magsinungaling pa. You deserve the truth Ashley"
"I don't want to know the truth Dwayne!"
"Ashley!" I called her ng mabilis nya kong tinalikuran at tumakbo palayo.
I'll talk to her some other time, maybe she also needs time to think.
Ngayon kailangan ko lang mahanap si Klaire, we will talk and hopefully ay bibigyan nya ko ng chance to make it right.
♪When she cries at night
And she doesn't think that I can hear her
She tries to hide all the pain she feels inside
So I pray this time
I could be the man that she deserves coz I die,
A little each time, when she cries♪
Tumutugtog iyong kantang iyon sa hallway na dinaraanan ko.
Sobra ko na syang nasaktan at maaring di nya agad ako patawarin pero mahal ko sya at gagawin ko ang lahat para magka ayos kami.
Nawalan lang kami ng oras sa isa't isa. I know we can fix this. Nagkamali ako pero I will spend my whole life, pursuing her.
Napakagago ko dahil kung kailan pumayag na syang bitawan ako ay doon ko narealize ang importansya nya.
Buong magdamag akong hindi nakatulog kakaisip sa kanya after our last talk. Hindi ko inakala na masasaktan pala ako pag sumuko na sya. Sobrang gago ko kasi.
Pumunta ako sa library, sa block nya mismo pero wala sya. Nakakapagtaka naman dahil school festival ngayon usually ay dapat nasa labas lang sya kasama ang mga kaibigan nya.
I tried looking for her in the garden pero wala din sya. Nasaan kaya yung babaeng yun? Pumasok ba sya?
Nasa isang hallway ako nung makita ko ang mga kaibigan ni Klaire kaya nilapitan ko sila. Naglakas loob na ako kahit alam kong galit sila.
Tanggap ko ng makakarinig ako ng masasamang salita or worst baka bugbugin pa nila ako pero ayos lang basta payagan nila ulit akong makasama or kahit makausap ko lang si Klaire. Kasalanan ko ang lahat, deserve ko ito.
"Nasaan si Klaire?" tanong ko.
"Bakit mo sya hinahanap?" Tessa gave me a death glare.
"May importante kasi akong sasabihin sa kanya, we need to talk, nasaan sya?" sagot ko.
Nagtawanan sila. Anong nakakatawa sa sinabi ko?
"Nagpapatawa ka ba?! You want to talk to her now? After ng mga kagaguhan mo?!" sigaw ni Aira sakin.
"I realized Infatuation lang lahat ng nararamdaman ko kay Ashley. I was wrong and I want to make it right"
"Infatuation lang ang nararamdaman mo?! Pero halos dinurog mo yung buong pagkatao ni Klaire. So fck you and fck your infatuation" Valerin was fuming mad.
"Alam ko yun, Oo na! Gag* na ko, manloloko, walang kwentang tao pero mahal na mahal ko yung kaibigan nyo. Please give me a chance to correct everything" sabi ko.
"That's not for you to ask us" sabi ni Haria bago may kinuhang maliit na kahon sa likod nya at inabot sakin.
Kinuha ko yun at binuksan. Nagulat ako ng makita ang laman nun. Ang bracelet na binigay ko sa kanya noong first anniversary namin.
"Bakit na sayo to?" tanong ko.
"Ipinababalik ni Klaire sayo yan at kung tungkol sa chance ang hinihingi mo, huli ka na" huminto si Haria at nabakas ko ang lungkot sa mata nya. "Sumama na sya kay Rain patungong ibang bansa"
Halos mabingi ako sa sinabi nya. Ito ba yun? Ito ba ang ibig sabihin nya sa lahat ng nangyari nung huling pag-uusap namin. Yung huling yakap nya? Ginawa nya ba yun dahil aalis na sya?
"Kinakailangan nya kasing mag move on sayo. Tanggap na ni Klaire na tapos na kayo Dwayne" sabat ni Tessa.
"Sobra sobra na ang dinanas nyang sakit, please tigilan mo na sya" Aira.
Bigla na lang dumaloy ang luha ko. Totoo ba to? Umalis na talaga si Klaire? Iniwan nya na talaga ako?
"Kailan sya umalis?" tanong ko.
"Kaninang umaga" Valerin.
Nakita ko ang awa sa mata nila except kay Cherry. She was hurt and mad. Sila ang pinaka close sa lahat.
Kaya lumuhod ako sa harapan nito.
"Nagmamakaawa ako sa inyo, please naman! Please sabihin nyo kung nasaan sya! Susundan ko sila, kailangan ko syang mabawi" nakayuko na ko dahil sobra na ang pag iyak ko.
Walang sumagot sa kanila.
"Cherry, nagmamakaawa ako sayo, please naman! please sabihin mo naman sakin, kailangan ko syang sundan"
"Tumayo ka dyan" Ma awtoridad na sabi ni Cherry. "Tumayo ka!" sigaw nya kaya tumayo ako.
Sa pagtayo ko ay sampal nya agad ang bumungad sakin.
"Napakatanga mo! Nagmamakaawa ka samin ngayon? Pero nung nandito halos itapon mo! At kahit ano pang pilit mo samin ay wala kang malalaman dahil wala din kaming alam kung saan sya dadalhin ni Rain! All I know is dapat talagang ilayo ang kaibigan namin sayo dahil napaka selfish mo! Tinake for granted mo sya Dwayne when all she did was to love you" sabi ni Cherry bago niya ako nilagpasan. Agad namang sinundan ng mga kaibigan nya.
I was left there alone. Kneeling while tears are streaming down my face.
Totoo ngang pinabayaan ko sya, sinaktan, niloko, at tinake for granted. Totoo ngang nasa huli ang pagsisisi. Wala na. Wala na sya. Wala na yung babaeng minamahal ko.
Iyak ako ng iyak ng may mga brasong yumakap sakin mula sa likod. Nagulat ako, to see Ashley.
I was hoping it was Klaire.
She is crying.
"Wag ka ng umiyak Dwayne. Nandito lang ako para sayo, hindi kita iiwan gaya ng ginawa nya"
Pero sya ang gusto kong nandito sa tabi ko.
Sya ang gusto kong yumakap sakin ng ganito.
Klaire, bumalik ka na.
Bumalik ka na please.
---------
To be continued.