"ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេព្រោះចាប់តាំងពីវូជីនស្លាប់បាត់ខ្ញុំក៏លែងមានតម្លៃសម្រាប់អ្នកណាបាត់ទៅហើយ លោកដឹងថាហេតុអ្វីទេ? ព្រោះទោះជាខ្ញុំខំធ្វើល្អយ៉ាងណាក៏គ្មានអ្នកណាផ្តល់តម្លៃឱ្យខ្ញុំដែរ មិនថាលោក ឬក៏ជាអ្នកណានោះទេ មានតែវូជីនម្នាក់គត់ដែលផ្តល់តម្លៃឱ្យខ្ញុំ"ថេហ្យុង ពោលឡើងទាំងមុខមាំស្មើដូចថ្នល់ជាតិបញ្ឈឺឌឺដងប៉ុន្តែពាក្យដែលនាងនិយាយក៏មិនខុសពីការពិតអ្វីដែរ
"ល្អបើនាងនិយាយបែបនេះទៅហើយយើងក៏មិនចាំបាច់ផ្តល់តម្លៃដល់នាងដែរ ពួកឯងចេញពីទីនេះឱ្យអស់ទៅកុំឱ្យអ្នកណាចូលមកផ្ទះធំឱ្យសោះ ខ្វោក"ជុងហ្គុក ក្តាប់ដៃយ៉ាងណែនអង្គុយស្តាប់នាងនិយាយមុននិងបញ្ជាទាំងអ្នកបម្រើរួមទាំងអង្គរក្សឱ្យចេញទៅយ៉ាងរហ័សហើយក៏ស្ទុះមកចាប់សង្កត់ដៃថេហ្យុងជាប់នឹងតុអាហារហែកខោអាវដែលមាននៅលើខ្លួននាងទាំងប៉ុន្មានចោលអស់គ្មានសល់
"ចាំទុកនាងត្រឹមតែជាទាសករតណ្ហារបស់យើងតែប៉ុណ្ណោះ"ជុងហ្គុក ចាប់ដៃថេហ្យុងផ្គុំចូលគ្នានៅនឹងតុអាហារមិនឱ្យរើរួចចំណែកដៃម្ខាងទៀតច្របាច់មុខនាងមួយកម្លាំងដៃ
"លោកក៏ចាំដូចគ្នាផងទៅថា លោកអាចយកខ្លួនប្រាណខ្ញុំបានតែមិនអាចយកបេះដូងខ្ញុំបានទេ"ថេហ្យុង ប្រឹងនិយាយតបទៅនាយវិញទាំងឈឺចាប់ត្រង់កន្លែងដែលនាយបង្កឡើងមកក៏ដោយ
"ល្អ យើងនឹងចាំមើលថានាងអាចទ្រាំបានប៉ុណ្ណាទៅ"ជុងហ្គុក ងក់ក្បាលយកអណ្តាតទាល់ថ្ពាល់បន្ទាប់មកក៏ទាញកញ្ចប់អ្វីមិនដឹងទេពីក្នុងហោប៉ៅហែកវាចេញមកដូចជាគ្រាប់ថ្នាំពីរគ្រាប់ហើយក៏ញ៉ុកវាចូលទៅក្នុងរន្ធស្នេហ៍ថេហ្យុងទាំងពីរគ្រាប់តែម្តង
ហើយច្បាស់ណាស់ថ្នាំនេះក៏មិនមែនជាថ្នាំល្អអ្វីដែរវាជាប្រភេទថ្នាំពន្យាកំណើតប្រសិនបើមិនទាន់មានកូនទេគឺនឹងជួយពន្យាកំណើតមិនឱ្យដៃគូរដែលជាមនុស្សស្រីមានកូន ប៉ុន្តែបើសិនជាដៃគូរខាងស្រីកំពុងតែមានផ្ទៃពោះនោះចានឹងធ្វើឱ្យនាងរលូតកូនធ្លាក់ឈាមត្រឹមរយៈពេលកន្លះម៉ោងប៉ុណ្ណោះបន្ទាប់ពីថ្នាំរលាយចូលក្នុងខ្លួននាងហើយ ថ្វីត្បិតតែវាជាថ្នាំបែបហ្នឹងពិតមែនប៉ុន្តែមិនប៉ះពាល់ដល់អ្នកដែលមាននាមជាម្តាយនោះទេ នេះជាការស្រាវជ្រាវដោយក្រុមហ៊ុនរបស់ជុងហ្គុកផ្ទាល់ទើបនាយហ៊ានយកមកអនុវត្តលើនាងបែបនេះ(បញ្ជាក់ថ្នាំនេះគឺខ្ញុំនឹកឃើញសរសេរដោយខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ មាននៅខាងក្រៅពិតឬអត់ខ្ញុំមិនដឹងទេ)
ជុងហ្គុកឈរមើលថ្នាំដែលរលាយចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ថេហ្យុងម្តងបន្តិចៗរហូតដល់អស់ទាំងញញឹមចុងមាត់នាយចាំមើលថាអ្វីគ្រប់យ៉ាងពិតជាដូចដែលនាយបានគិតឬអត់
"លោកដាក់ស្អីចូលក្នុងខ្លួនខ្ញុំ?"ថេហ្យុង សួរឡើងខណៈដែលក្នុងខ្លួននាងចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍មិនស្រួលឈឺចុកផ្សារក្រហាយពេញពោះ ស្របជាមួយគ្នានោះឈាមជាច្រើនក៏ចាប់ហូរចេញពីប្រឡោះជើងនាងចេញមកដោយមិនដឹងមូលហេតុ
"នាងពិតជាមានកូនរបស់វាពិតមែន"ជុងហ្គុក មិនបានឆ្លើយតបនឹងសំណួររបស់នាងប៉ុន្តែបែរជាកើនកំហឹងគុណនឹងពីរបន្ទាប់ពីអ្វីដែលនាយបានគិតវាគឺជាការពិត នាងកំពុងតែមានកូនហើយកូននោះបែរជាកូនរបស់អ្នកផ្សេងទៅវិញ
"កូន?"ថេហ្យុង ឮសម្តីនាយហើយក៏ពោលឡើងស្រាលៗយល់ន័យរបស់នាយមុននឹងលើកដៃទៅអង្អែលពោះរាបស្មើមិនទាន់ខ្ទាតធំនោះតិចៗ
"ហឹស មិនបាច់បារម្ភទេ ទោះជានាងមានកូនក៏យើងអាចឱ្យនាងយកចេញបានដែរ ឃើញទេនាងកំពុងតែហូរឈាមហើយ"ជុងហ្គុក
"បានន័យថាថ្នាំនោះ?"ថេហ្យុង ប្រញាប់ឱនទៅមើលប្រឡោះជើងរបស់ខ្លួនតាមសម្តីរបស់នាយក៏ឃើញថាមានឈាមពិតមែន
"ពិតមែនហើយ ចាជាថ្នាំរំលូតកូន"ជុងហ្គុក តបទៅវិញទាំងធម្មតាហាក់គ្មានអារម្មណ៍អ្វីសូម្បីតែបន្តិច ខណៈដែលអ្នកស្ដាប់ឮហើយស្ទើរតែគាំងបេះដូង តើនាយអាចធ្វើបានយ៉ាងមិច? គេត្រឹមជាក្មេងម្នាក់ដែលមិនទាន់ទាំងបានចេញមកឃើញពន្លឺថ្ងៃផង ហេតុអ្វីក៏នាយដាច់ចិត្តធ្វើរឿងបែបនេះទៅរួច
"លោកពិតជាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់"ថេហ្យុង សម្រក់ដៃក្តោបពោះសម្រក់ទឹកភ្នែកថាឱ្យនាយទាំងចាប់ពេលនេះនាងមិនត្រឹមតែស្អប់ទេនាងពិតជារអើមនឹងនាយខ្លាំងណាស់
"ល្អ នាងថាយើងអាក្រក់ អញ្ចឹងយើងនឹងអាក្រក់ឱ្យដល់ទីបំផុត"ជុងហ្គុក ចាប់ទាញជើងថេហ្យុងមកជាប់នឹងចង្កេះរបស់ខ្លួនហើយក៏រូតខោបញ្ចេញដំបងសាច់មកខាងក្រៅមុននឹងញុកវាចូលទៅក្នុងរាងកាយនាងទាំងកម្រោលមិនខ្វល់ថាពេលនេះនាងកំពុងតែឈឺ ឬកំពុងតែហូរឈាមចេញមកនោះទេ នាយចង់ធ្វើអ្នកណាក៏ឃាត់មិនបាន
"ផ្លាប់ៗ អ្ហឹសៗ"ជុងហ្គុក ដោលយកៗមិនសំចៃដៃចំណែកថេហ្យុងបានត្រឹមតែសម្រក់ទឹកភ្នែកឱ្យគេបំពានតាមចិត្តពេលនេះនាងគ្មានកម្លាំងដើម្បីតបតនោះទេសូម្បីតែកម្លាំងស្រែកថ្ងូរក៏នាងមិនមានផង
"ជីយូ មកយកអ្នកនាងរបស់ឯងទៅសម្រាក"ក្រោយពេលបញ្ចប់សង្គ្រាមបញ្ចូលកាកសំណល់ចូលទៅក្នុងខ្លួនថេហ្យុងអស់ហើយជុងហ្គុកក៏ស្រែកហៅជីយូដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ថេហ្យុងឱ្យមកយកនាង សភាពនាងពេលនេះត្រឹមតែងើបឈរខ្លួនឯងងើបមិនរួចផង
"ចា៎ស លោកម្ចាស់"ជីយូ រត់ចូលមកទាំងស្លុតចិត្តក្រោយឃើញសភាពរបស់ថេហ្យុងកំពុងដេកក្នុងថ្លុកឈាមលើការ៉ូទាំងខ្លួនននលគោក សូម្បីតែនាងក៏យល់ថាលោកម្ចាស់របស់នាងឃោឃៅដែរ
"ម៉ោះអ្នកនាង ខ្ញុំនាំទៅសម្រាក"ជីយូ ដើរទៅយកក្រណាត់មករំលើខ្លួនរបស់នាងតូចរួចក៏គ្រានាងដើរឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើ
"ពួកឯងចូលមកសម្អាតឈាមនេះចេញទៅ"ក្រោយពីជីយូនាំថេហ្យុងឡើងទៅខាងលើហើយទើបជុងហ្គុកបញ្ជាឱ្យអ្នកបម្រើផ្សេងទៀតចូលមកសម្អាតគ្រប់យ៉ាងចេញឱ្យអស់
_____
"ពុទ្ធោ អ្នកនាងរបស់ខ្ញុំ ហេតុអ្វីក៏អ្នកនាងមិនរត់ទៅឱ្យឆ្ងាយទៅ"ជីយូ ជូតខ្លួនឱ្យថេហ្យុងបណ្តើរនឹកអាណិតនាងបណ្តើរ មើលចុះត្រូវនាយក្រាស់ធ្វើបាបឡើងឈឺមុខក៏ស្លេកស្លាំងអស់ដែរ
"បងជីយូ"ថេហ្យុង បង្ហើបសមហលេងហៅឈ្មោះនាងតិចៗតាមពិតទៅមុននេះនាងមិនបានសន្លប់អ្វីទេគ្រាន់តែអស់កម្លាំងហើយក៏ឈឺណាមួយពេលនេះនាងសសៃខ្ចីទៀត
"អ្នកនាងត្រូវការអ្វីមែនទេ? ចាំខ្ញុំទៅរកមកឱ្យ"ជីយូ
"ខ្ញុំចង់ស្លាប់"ថេហ្យុង បង្ហើបមាត់ដ៏ស្លេកស្លាំងរបស់នាងធ្វើឱ្យជីយូឮហើយកាន់តែអាណិតនាងលើសដើម
"អ្នកនាងកមនិយាយបែបនេះអី"ជីយូ
"ពេលនេះខ្ញុំបាត់បង់កម្លាំងចិត្តហើយ វ៉ូជីនស្លាប់បាត់ហើយ ចំណែកកូនដែលខ្ញមិនទាន់ទងដឹងថាគេនឹងមាវត្តមាននៅលើលោកនេះផងពេលនេះក៏ត្រូវមនុស្សអាក្រក់ម្នាក់នោះយកគេចេញពីខ្ញុំដែរ"ថេហ្យុង
"អ្នកនាង"ជីយូ
"ខ្ញុំចង់ស្លាប់"ថេហ្យុង
"អ្នកនាងកុំនិយាយបែបនេះអីបើលោកម្ចាស់ឮច្បាស់ជាមិនល្អទេ"ជីយូ
"បងចេញទៅ"ថេហ្យុង បែរមុខទៅម្ខាងងាកចេញពីមុខនាងមុននឹងដេញនាងចេញមិនចាំបាច់ជីយូប្រាប់ក៏នាងដឹងដែរ នាយម្នាក់នោះច្បាស់ជាមិនឱ្យនាងស្លាប់ដោយងាយៗនោះទេព្រោះនាយចង់ឃើញនាងឈឺចាប់នោះអី
"អ្នកនាង"ជីយូ
"ខ្ញុំចង់នៅម្នាក់ឯង"ថេហ្យុង
"បាន បើអញ្ចឹងអ្នកនាងសម្រាកច"ជីយូ ឮបែបនេះក៏មិនប្រកែកហើយក៏ដើរចេញទៅទុកពេលឱ្យនាងសម្រាកធ្វើចិត្តខ្លះក៏ល្អដែរ
"ក្រាក"
"តើគេយ៉ាងមិចហើយ"ជុងហ្គុក ឈរចាំនៅមុខទ្វារសួរទៅកាន់ជីយូទាំងមុខមាំស្មើគ្មានជាតិតាមពិតទៅពាក្យដែលថេហ្យុងនិយាយជាមួយជីយូមុននេះនាយឮតែទៃងអស់ហ្នឹងគ្រាន់តែនាយមិនចូលទៅមើលប៉ុណ្ណោះ
"អ្នកនាងសម្រាកហើយលោកម្ចាស់ ហើយក៏មិនមានអ្វីធ្ងន់ធ្ងរដែរលោកមហចាស់កុំបារម្ភអី"ជីយូ
"យើងមិនបានបារម្ភទេ"ជុងហ្គុក
រងចាំភាគបន្ត