သူ၏မျက်နှာအားဖန်းချောင်ကျိုးမှဆွဲညှစ်လိုက်ခြင်းကြောင့် ရွှယ်သမ်းရုန်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် သိသိသာသာ တောင့်တင်းလာခဲ့သည်။ သူသည် ရှေ့တွင်ရှိနေသော ဖန်းချောင်ကျိုးကိုကြည့်ကာ အိပ်ရာ၏ဘေးဘက်သို့ရွှေ့သွား၏။သို့သော် ဖန်ချောင်ကျိုးမှာ ရွှယ်သမ်းရုန်ဘက်သို့မှီပြီး ထပ်မံညှစ်လိုက်ပြန်၏။
ရွှယ်သမ်းရုန်မှာ သူ့အား ရုန်းကန်ခြင်း ရှောင်ဖယ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ပုန်းနေရုံသာဖြစ်ကြောင်း သိနေ၏။ ဖန်းချောင်ကျိုးမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ရွှယ်သမ်းရုန်၏မျက်နှာအား အကြိမ်များစွာဆွဲညှစ်နေပြီး စုန်လျန့်ရီ၏ချောင်းဆိုးသံကြားမှသာ ရပ်တန့်လိုက်တော့သည်။
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် နံရံဆီသို့ လုံးလုံးလျားလျား ဖိခံထားရသော လူငယ်လေးကို ကြည့်ပြီးနောက်၊ သူ၏ အပြစ်ရှိသော လက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
အပြစ်ကြီး၊ တကယ်ကိုအပြစ်ကြီးလုပ်မိတာပဲ၊
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် မိမိကိုယ်ကို အပြစ်တင်ကာ လဲလျောင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ထပ်၍ အပြစ်ကျူးလွန်ခြင်းမျိုး မဖြစ်အောင် တားဆီးရန် ရွှယ်သမ်းရုန်အားကျောပေးထားလိုက်သည်။
သူ၏ မသင့်တော်သောအပြုအမူကြောင့် ရွှယ်သမ်းရုန်မှာထိတ်လန့်သွားပုံရကာ အနားသို့ မကပ်လာတော့ပေ။ ထိုသို့ဖြင့် ဖန်းချောင်ကျိုးမှာ မိုးလင်းသည် အထိ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ နိုးလာသောအခါ အိပ်ရာထဲ၌ သူတစ်ဦးတည်းသာရှိနေ၏။
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် ခေတ္တထိုင်နေပြီးနောက် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ကာ အိပ်ရာမှ ထလိုက်သည်။ရွှယ်သမ်းရုန် အခန်းထဲတွင်မရှိသောကြောင့် ဖန်းချောင်ကျိုးမှာကွပ်ပျစ်ဆီသို့လျှောက်သွားသည်။ ကလေးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသော စုန့်လျန်ရီသည် အလွန်အမင်း အိပ်မောကျနေပုံရပြီး မနိုးသေးပေ။
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် စုန့်လျန်ရီအား စိုက်ကြည့်ပြီး ချီမလိုက်၏။မိမိသည်လည်း ရေချိုးချင်နေပြီဖြစ်ရာ စုန့်လျန်ရီအား သူနှင့်အဝေး၌ထား၍မရသဖြင့် ရေချိုးမည့်နေရာသို့ ခေါ်သွားရပေတော့မည်။
စုန့်လျန်ရီမှာ အချီခံလိုက်ရသော်လည်းမနိုးသေးပေ၊နှုတ်ခမ်းမှလည်း သရေများကျနေသေး၏။
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် အိပ်မောကျနေသည့် စုန့်လျန်ရီကို ရေချိုးခန်းထဲသို့ ချီလာပြီးနောက် ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် တင်ထားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရေချိုးရန် ကန့်လန့်ကာနောက်သို့ လျှောက်သွား၏။
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် ရေချိုးနေစဉ်မှာပင် ဆူညံသံတချို့ကြားလိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးများဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။ မကြာခင်မှာပင် သူ၏ရေချိုးကန်ဘေးနားသို့ ချဉ်းကပ်လာသော ကလေးလေးအားတွေ့လိုက်ရ၏။
စုန့်လျန်ရီ၏မျက်နှာလေးသည် အိပ်ရာနိုးကာစဖြစ်သဖြင့် နီရဲနေ၏။ သူသည်မျက်လုံးများကို ပွတ်သပ်နေပြီး အသံမှာမနေ့ကအသံထက် အနည်းငယ်ကျယ်နေ၏။
"ဖန်ချောင်ကျိုး၊ ငါလည်း ရေချိုးချင်တယ်"
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် ထိုကလေး၏အရပ်အမောင်းကို အကဲဖြတ်ပြီး "မင်းရေချိုးမယ်ဆိုရင် ရေနစ်လိမ့်မယ်"
စုန့်လျန်ရီမှာ ဒေါသထွက်နေပြီး ပါးပြင်များသည်လည်းဖောင်းကားနေ၏။ သူသည် ရေချိုးကန်ဘေးရှိ ခွေးခြေခုံပေါ်သို့တက်ကာ စည်ပိုင်းအနားကို လက်လေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ "မနစ်ပါဘူး၊ ကြည့်နေ"
စုန့်လျန်ရီသည် ရေချိုးသည့်စည်ပိုင်းထဲသို့ဝင်ရန် ခြေဖျားထောက်လိုက်၏။ထို့ကြောင့် ဖန်းချောင်ကျိုးသည် သူ၏မျက်နှာရှိရေများအားသုတ်ကာ ထိုကလေးအားအောက်ချပေးရန် လက်လှမ်းလိုက်၏။သို့သော် သူလက်မြှောက်လိုက်သည်နှင့် စုန့်လျန်ရီမှာ ရေထဲသို့ ကျသွားတော့၏။
"ပလုံ"
ဖန်းချောင်ကျိုးသည် ထိတ်လန့်သွားပြီး ထိုကလေးကို ရေထဲမှ ချက်ချင်းဆယ်ယူလိုက်သည်။ သို့သော် စုန့်လျန်ရီမှာ ရေမွန်းသွားပုံရပြီး မျက်လုံးများမှ မျက်ရည်များ စီးကျနေ၏။ ကလေးငယ်သည် ကြောက်လန့်နေပြီး ဖန်းချောင်ကျိုး၏လည်ပင်းအား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလေသည်။
ထိုအချိန်တွင် ဖန်းချောင်ကျိုးမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ခြေသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
"ရှစ်ရှုန်း၊ အထဲမှာရှိလား"
တံခါးတွန်းဖွင့်လိုက်သည့် အသံထွက်ပေါ်လာသည်။
ထိုအချိန်တွင်၊ ဖန်းချောင်ကျိုးသည် ကျောက်စိမ်းပေလွှာမှ သင်ယူခဲ့သော ပုံစံပြောင်းနည်းအား ရုတ်တရက် သတိရသွား၏။ နောက်အခိုက်အတန့်တွင်၊ သူ့အပေါ်၌ လဲလျောင်းနေသော အရုပ်ကလေးသည် အဖြူရောင်လက်ကိုင်ပုဝါအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေသည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ရွှယ်သမ်းရုန်သည် ကန့်လန့်ကာနောက်သို့ လျှောက်လာနေပြီဖြစ်၏။ ဖန်းချောင်ကျိုး ရေချိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရချိန်တွင် သူ၏အမူအရာ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားပြီး မျက်နှာအား အနည်းငယ် လှည့်လိုက်၏။
"ရှစ်ရှုန်း ရေချိုးနေတာလား"
"ဟုတ်တယ်" ဖန်းချောင်ကျိုးမှာ အတင်းပြုံးပြပြီး အဖြူရောင်လက်ကိုင်ပုဝါလေးကို သူ့ဘေးရှိ သစ်သားဗန်းပေါ်၌ သေချာချထားလိုက်၏။ "မင်း မနက်ခင်းလေ့ကျင့်မှု ပြီးသွားပြီလား? ငါ ခဏနေရင်ပြီးတော့မှာ အပြင်မှာစောင့်နေလေ"
သို့သော် စကားဆုံးသည်နှင့် ရွှယ်သမ်းရုန်မှာ အပြင်မထွက်ဘဲ ရေချိုးစည်ပိုင်းဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ဖန်းချောင်ကျိုးမှာ ရွှယ်သမ်းရုန်သူ့အနီးသို့ ချဉ်းကပ်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် သစ်သားဗန်းပေါ်ရှိ အဖြူရောင်လက်ကိုင်ပုဝါအား ကြည့်လိုက်မိ၏။
လက်ကိုင်ပုဝါကိုဖော်ထုတ်ဖို့ သိပ်တော့မလွယ်ဘူး မဟုတ်လား??
သို့သော် နောက်အခိုက်အတန့်တွင် ရွှယ်သမ်းရုန်၏ သွယ်လျသော လက်တစ်စုံသည် လက်ကိုင်ပုဝါကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်အား မြင်လိုက်ရ၏။
ဖန်းချောင်ကျိုး၏နှလုံးသည် ချက်ချင်းပင် တင်းကျပ်လာ၏။
ရွှယ်သမ်းရုန်သည် လက်ထဲရှိ လက်ကိုင်ပုဝါအား ငုံ့ကြည့်ပြီးနောက် စည်ပိုင်းထဲရှိ လူငယ်လေးအားကြည့်လိုက်၏။ သူ၏ ဖီးနစ်နှင့်တူသော မျက်လုံးများသည် သန့်ရှင်းပြီး ညစ်ညမ်းသော အတွေးများ ကင်းစင်နေပုံပေါ်နေသည်။
"ရှစ်ရှုန်းရဲ့ ကျောကိုတိုက်ပေးမယ်"