P.O.V Y/N
Geweldig, de steken komen terug. 'Y/N, gaat het?' Hoor ik Louis stem. Hij klopt op de deur. 'Y/N, ik hoorde je overgeven. Open please de deur.' Nu klinkt zijn stem wanhopig. Ik sta op en haal het slot eraf. 'Y/N! Je ziet hartstikke wit.' Zegt Louis geschokt. Nu word ik ook nog duizelig. Kan het nog erger? Ik hou me vast aan de wastafel. 'Liam!' Roept Louis. 'Wat is er, Louis?' Vraagt Liam lopend hiernaar toe. 'Oh my God, Y/N. Wat is er gebeurd?' Zegt hij als hij mij ziet. 'Ik moest overgeven en daarna kreeg ik weer steken. En nu ben ik duizelig.' Leg ik uit.
'Louis, haal even een glas water en paracetamol. Y/N, ga rustig zitten op de wc.' Commandeerd hij. Louis sprint weg en ik ga rustig op de wc zitten met me hoofd in me handen. 'Hé, het komt goed. Rustig blijven en let op je ademhaling.' Zegt Liam. Ik kijk op en zie een bezorgde Liam. Louis komt terug met een glas water en paracetamol. Ik neem het aan en slik het door. 'Misschien is het verstandig dat je even gaat slapen.' Zegt Louis. 'Oke.' Zeg ik. Ik wil gaan staan, maar Liam houdt me tegen. 'Je kan nauwelijks staan. Laat staan lopen.' Hij tild me op. Ik hou me stevig vast als we de trap oplopen. Liam legt me in Niall's zijn bed. 'Maar, waar moet Niall dan gaan slapen?' Vraag ik. 'Dat is allemaal al geregeld.' Glimlacht Liam gerustellend. Ik zucht en laat me hoofd op het kussen vallen. Me schoenen trap ik uit met me vrije voet. 'Als er iets is, moet je ons roepen.' Zegt Liam. Hij doet de deur dicht en verlaat de kamer.
Hoe ik me nu voel? Vreselijk. Het lukt niet om te slapen. Me hoofd doet pijn, ben misselijk en duizelig. Misschien was ik iets tè enthausiast. Ik voel de tranen achter me ogen branden. Sterk blijven, Y/N. Ik weet niet eens welke dag of maand het is. Ik schrik als ik het bed lichtjes voel indeuken. 'Hey, slaap je al?' Hoor ik Niall zeggen. Ik draai me langzaam om aangezien ik met me rug richting Niall lag. Niall zit naast me op het bed. Ik kijk hem aan en schud me hoofd. 'Het komt wel goed.' Zegt hij lief. Hij gaat zachtjes met zijn hand door me haren heen. Ik glimlach zwak. 'Wat is er?' Vraagt Niall. 'Niks.' Antwoord ik.
'Love, je gezicht is soms net een open boek.' Ik ga een beetje recht op zitten en kijk naar me nagels. 'Eerlijk gezegd, weet ik niet wat er is. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet niet eens welke dag of maand het is.' Vertel ik. Ik bijt op me lip. 'Y/N, je mag best wel huilen. Je hoeft je niet altijd sterk te houden.' Zegt hij. 'Jawel, ik wel.' Protesteer ik. 'Nee, Y/N. Je bent altijd sterk geweest. Als je huilt ben je niet zwak. Zeker jij niet. Je hebt al heel veel meegemaakt op 17 jarige leeftijd. En ik vindt het helemaal niet raar als je huilt. Ik begrijp het zelfs.' Zegt Niall.
Na deze woorden voel ik een traan lang me wang glijden. Hij slaat een arm om me heen en drukt me tegen zich aan. Nu voel ik meer tranen over me wangen heen gaan. Niall wrijft over me rug heen. Ik kan me niet meer beheersen. Maar na een tijdje stop ik met huilen. Ik gaap. 'Moe?' Vraagt hij. Ik knik. Niall wilt weggaan, maar ik hou zijn arm vast. 'W-wil je a-alsjeblieft hier blijven?' Vraag ik verlegen. Ligt het nou aan mij of zie ik een twinkeling in zijn ogen? 'Tuurlijk.' We gaan een beetje onderuit gezakt liggen. Niall duwt me weer zachtjes tegen hem aan. Me hoofd laat ik rusten op zijn borstkas. Niall slaat beschermend zijn armen om me heen. Gelijk voel ik me al wat beter. Ik sluit me ogen en let op zijn ademhaling. Langzaam val ik in slaap.
- Volgende morgen. -
Ik voel twee sterke armen om me heen. Ik open me ogen en kijk opzij naar een slapende Niall. Zijn haar zit door de war wat heel cute is. Ik probeer me uit zijn armen te worstelen, maar hij is veel sterker. 'Goedemorgen.' Zegt Niall. Twee fel blauwe ogen kijken me aan. 'Goedemorgen.' Glimlach ik. 'Hoe voel je je?' Vraagt hij. 'Beter, dankje van gisteren.' Antwoord ik. 'Graag gedaan.' Glimlacht hij. Damn, die glimlach... 'Hoelaat is het?' Vraag ik. Niall draait zich voorzichtig om zodat hij op de klok kan kijken. 'Half 9 's ochtends.' Hij draait zich weer naar me toe. 'Zullen we naar beneden gaan?' Ik knik en we stappen het bed uit.
'Ik kleed me eerst even om.' Ik pak een setje. Ik heb niet zoveel kleren. Ik loop naar de badkamer toe en kleed me om. Fuck, dit shirt heeft driekwart mouwen. Als ik me haren heb geborsteld, pak ik een stapeltje armbanden. Blijkbaar was Niall nog in de kamer. 'Hoezo draag je zoveel armbanden?' Vraagt hij als hij me opmerkt. 'Oh, gewoon.' Zeg ik neutraal. Hij maakt een twijfelend geluidje maar laat het daar dan ook bij. We lopen naar beneden. Niemand is nog wakker. Goh, het is hartstikke vroeg, vind ik dan. 'Wat wil je graag eten?' Vraagt Niall. 'Uhm, doe maar wat.' Ik zie me telefoon op de keukentafel liggen. Me beeldscherm ligt op.
'Hallo Y/N. Ik vroeg me af als je je al wat beter voelt morgen, (vandaag dus), hier naar toe wilt komen? Groeten, Simon." Hmm, ik wil best wel, maar hoe moet ik er komen? Misschien willen een van de jongens me wel brengen. Louis, Harry, Zayn en Liam komen de trap afgelopen. 'Goodmorning.' Roept Louis vrolijk. 'Vas Happenin'.' Zegt Zayn moe. Ik geef ze een knuffel. Niall komt terug gelopen met een bord gebakken ei. 'Dankje.' Zeg ik als hij me het bord aangeeft. 'En wij dan?' Vraagt Harry. 'Jij mag zelf maken.' Grijnst Niall. 'Jongens, kan misschien een van jullie me naar Simon brengen? Hij wou me spreken ofzo.' Zeg ik terwijl ik aan me ei begin. Louis steekt gelijk zijn hand op. Ik glimlach.
'Hoelaat hebben jullie afgesproken?' Vraagt hij. 'Uhm, 09:45' 'Eh love. Het is al 09:30' Zegt Liam. Ik verslik in me ei. Als een crazy mofo ren ik naar boven, poets me tanden, doe mascara op en ren weer naar beneden. Ik grijp naar me telefoon. 'Tot straks!' Roep ik terwijl ik bijna tegen Zayn aan knal. Louis en ik gaan de auto in. Binnen 5 tot 10 minuten zijn we er, maar er staat paparazzi bij de ingang. 'Shit.' Mompel ik. Gelukkig komen er bodyguards aan die een pad maken voor ons. De paparazzi stellen de raarste vragen. Maar bij één vraag schrik ik me kapot. 'Y/N, wat zijn dat voor een littekens op je armen?' Gauw lopen we naar binnen. Ik probeer de vraag te negeren. Louis hoorde het gelukkig niet. Eenmaal bij Simon's kantoor kloppen we op de deur. 'Binnen.' Horen we.
We lopen het kantoor in. Het is eigenlijk best wel een mooi kantoor. Er komt veel licht in en er staat mooie meubilair. 'Y/N, Louis. Fijn dat jullie er zijn.' Hij gebaart dat we kunnen gaan zitten. 'Zo. Ik heb je gevraagd te komen om over muziek te praten. Door de omstandigheden wat er is gebeurd hebben we nog niet echt veel kunnen doen en bespreken.' Verteld Simon. Ik maak een instemmend geluidje. 'Dus, misschien is het een goed idee omte beginnen met een eigen liedje te schrijven.' Eindigd hij. 'Is goed.' Stem ik in. 'Stuur je me een bericht als je iets hebt?' Vraagt Simon. Ik knik. 'Nou, dat was het eigenlijk wel. Misschien kunnen jullie beter de achteringang nemen.' 'Bedankt.' Glimlacht Louis. We schudden elkaars handen en lopen dan naar buiten via de achteringang. Even later zijn we thuis.
'Dankje voor het brengen.' Zeg ik tegen Louis. 'Graag gedaan.' En hij knuffeld me. 'We zijn thuis!' Ik voel me telefoon in een keer héél vaak trillen. Ik ontgrendel me telefoon en zie allemaal meldingen van Twitter. Hoe kan ik ingelogd zijn? Nevermind. Ik klik op het icoontje van Twitter en lees de meldingen door. Het is een reportage over mij en Louis van vanmiddag. Diegene vroeg toen over me littekens. Ik ga op de bank zitten in de woonkamer. Ik klik op "ontdekken" en zie populaire hashtags. Whut, er is er eentje voor mij gemaakt #StayStrongY/N en #WeCareAboutYouY/N. Wat lief. Ik bekijk een paar tweets.
'Wat doe je?' Vraagt Zayn die naast me ploft op de bank. 'Oh, ik bekijk een paar tweets.' Antwoord ik. In een flits pakt hij me telefoon af en rent weg. 'Zayn, geef me telefoon terug!' Roep ik en achtervolg hem. Nou, eerder hinkelen want ik kan nog niet goed rennen. 'Hoezo al die hashtags?' Vraagt hij verbaasd als hij gestopt is. 'Uhm, nou ze zijn erachter gekomen van me littkens.' Zeg ik. 'Wat ga je nu doen?' 'Uhm, ik denk dat ik een stukje van me verleden ga vertellen. Want ze weten nu toch al iets.' 'Misschien kan je een tweet maken op TweetLonger, dat had Liam ook is een keer gedaan.' Zegt hij. Ik knik.
Niall komt vrolijk de keuken binnen lopen gevolgd door Harry. 'Zaten jullie ons af te luisteren?' Ik knijp me ogen tot spleetjes. 'Nee, lijkt maar zo.' Grijnst Niall. Harry geeft Niall een lichte bitchclap in zijn gezicht. Ik grinnik. Niall kijkt beledigd naar Harry en mij. 'Maar wanneer zou ik de Tweet versturen?' Vraag ik in het algemeen. 'Eh, als je 'm klaar hebt?' Zegt Liam. Ik geef Liam een vriendschappelijke facepalm.
Ik pak me telefoon en begin te typen. Ik zet er ongeveer hetzelfde in wat ik tegen de jongens had verteld. 'Zo goed?' Vraag ik als ik ze de tweet heb laten lezen. Ze knikken. Ik klik op verzenden en stuur een linkje wat hun doorstuurd naar TweetLonger. Nu maar hopen dat ze me begrijpen. 'Grouphug!' Schreeuwt Louis die opeens de kamer binnen rent. Louis, Harry, Zayn, Niall en Liam bestormen me. Ik probeer ze terug te knuffelen wat nogal moeilijk gaat, aangezien ik maar èèn arm heb op dit moment.
'Wat moest je eigenlijk doen van Simon?' Vraagt Niall na een korte stilte. 'Een eigen liedje schrijven.' Antwoord ik. 'Leuk!' Zegt Liam enthausiast. 'Als jullie het niet erg vinden begin ik alvast.' 'Is goed.' Zegt Harry terug. Terwijl ik naar de trap loop, bedenk ik me iets. Is Nialls kamer nu ook mijn kamer? Ik loop terug en zie de jongens nog in de keuken staan. 'Uhm, jongens. Welke kamer is eigenlijk van mij? Want eh, ik zit nog op Niall zijn kamer.' Zeg ik onhandig.
'Van mij mag je op mijn kamer blijven. Maar ik snap het ook als je liever naar de logeerkamer wilt.' Zegt Niall. Wat zal ik doen? Niall zijn kamer vindt ik natuurlijk helemaal geweldig maar ik wil niet dat hij door mij dan niet meer op zijn kamer kan komen. 'Ik uhm, kies denk ik voor de logeerkamer.' Zeg ik. 'Is goed.' Glimlacht hij vriendelijk. Ik glimlach terug en loop naar boven. Eerst pak ik al me spullen en verhuis het dan naar de logeerkamer. De logeerkamer is helemaal aan het einde.
Ik open de deur en kijk vol bewondering naar de kamer. De muren zijn donkerblauw en er staat een tweepersoonsbed. Verder staan er nog basisdingen die je in een slaapkamer kan verwachten, zoals een bureau enzo. Ik leg me spul op tafel en open een andere deur. De badkamer. Best wel luxe. Maar ja, ik woon nu met 1D samen. Nog steeds dringt het niet 100% door me heen.
Nadat ik de deur weer dicht gedaan heb zie ik nog een deur. Ik heb gewoon een inloopkast! Ik hang me kleren op aan de hangers. Als ik alles heb opgeruimd pak ik me liedjesschrift en ga op het bed zitten. Ik heb totaal géén inspiratie. Ik heb geen flauw idee waarom, maar ik denk opeens aan Niall. Jup, ik Y/N Sky, een doodnormaal meisje die verliefd is op dè Niall Horan.