10 bölüm olmuş bile xndmxmdmxmd
Bakalım ne kadar uzayacak, sizce nasıl ilerliyoruz?
Hadi başlayalımm
Jungkook'tan
"Ne işim var benim Bong'ların yerinde?"
"Balo var, baban ve benim başka planım var o yüzden sizin gitmenizi istiyorum."
"Anne-"
"Hadi oğlum, canını istemedim. Bugün babanla yıl dönümümüz o yüzden siz gidin"
"Tamam, ne zaman?"
"Birazdan!"
"Ha?"
"Evet birazdan, maskeli balo olacak"
Kafamla onaylayıp yukarıya çıkarken Taehyung peşimden geliyordu.
"Efendim?"
"Ne oldu?"
"Nasıl giyinmeliyim?"
"İstediğini giyin"
"Tamam"
"Ben kendim seçerim, çabuk hazırlan gidelim"
Odama girip hızlıca üstünde nişane olan takımımı giyindim, siyahlar içerisinde üstüme attığım beyaz prens amblemi taşıyan pelerinle siyah bir maske aldım elime. Aşağıya indiğimde Taehyung gelmemişti, birkaç dakika sonra bej tonlarında bir takımla gelen Taehyung'a baktım yutkunarak. O tam bir prens gibi.. Sarı hafif uzamış saçları dalgalı şekilde alnına biraz dökülürken eğilip elindeki maskeyi gösterdi.
"Biraz garip?"
Konuşamıyorum..
"Normal, gidelim hadi"
Dakikalarca yol gittik, geldiğimizde Taehyung'a döndüm içeri girmeden önce.
"Yanımdan ayrılma"
"Tamam efendim"
Herkes maskeliydi, kimse kimsenin yüzünü görmüyorken kadehlerimizi alıp kenarı geçtik. Dakikalar sonra çalan müzikle ortada dans edenler çoğalırken birisi yanımıza gelip Taehyung'a elini uzattı.
"Dans etmek ister misiniz?"
Tam konuşacaktım ki Taehyung geriledi.
"Teşekkürler ama gerek yok"
Adam giderken dudak büzdü.
"Ne o üzüldün mü gitti diye?"
"Hayır hayır efendim, yanlış anlamayın lütfen beni. Sadece dans etmeyi bilmiyorum"
"Benimle gel"
Bileğinden tutup piste götürerek tek elini omzuma koymasını sağladım ve elini tutarak beline sardım kolumu.
"Basit, ben geri adım attığımda sen ileri gel ve hep ben ne adım atarsam tersini tekrarla."
"P-peki"
Bir adım gerilediğimde geldi, odağı ayaklarımızdaydı. Bir süre devam etti bu, iyice kavradığında heyecanla yüzüme baktı.
"Kolay!"
"Evet, demiştim. Sadece rahatla, kasma kendini"
Belindeki elim bel oyuntusuna yerleşirken omzumdaki eli nazikçe tutuyordu beni, anlık karıştırarak takıldığında tuttum. Aniden kendime çekmemle elleri refleksen omuzlarıma tutunurken gözlerine baktım.
"Sakinleş, yanlış yapmak normaldir"
"B-ben sadece"
"Sadece?"
"Sadece anlık oldu"
Kafamı salladım biliyorum dercesine, arkamdan geçen kişi çarptığında Taehyung direkt olarak biraz daha yaklaştı istemsizce. Benden biraz daha kısa boyu omega olduğunu gözler önüne seriyordu, burnumun dibindeki saçlarını hafifçe kokladığımda memnun papatya kokusu tebessüm etmemi sağladı. Delirmiş olmalıyım ben, neden temas ederken çekinmiyorum? Şarkı bittiğinde birbirimizden ayrılıp geri yerimize döndük, birkaç dakika sonra Bong maskesiz bir şekilde yanıma gelerek elimi tuttu.
"Efendim"
"Ne var?"
"Sizinle eşlenmek istiyorum"
Taehyung'tan
Kaldım öylece yerimde, eşlenecekler mi? O prensle mi? Kalbim bana ağır gelirken gözlerim dolmaya başladı, ne oluyor bana?
Prens hızla elini çekti ve konuştu sertçe.
"Seninle eşlenmeyeceğimi defalarca belirttim!"
"Neden? Neden ama, ikimiz de prensiz saraylarımız birleşirse-"
"Anlamıyor musun sen? Kıt beyinli falan mısın ha? Seni sevmiyorum, sana aşık değilim kalbim hızlanmıyor yanında! Seninle asla eşlenmeyeceğim"
Gittiğinde peşine takıldım, ben prense aşık mıydım? Ondan mı hızlanıyordu kalbim yanında?
Yeni mi anlıyorsun Taehyung?
Tanrım kurdum sus saçmalama! O bir prens ve ben de yardımcısıyım! Arabaya bindiğimizde William geldi.
"Tepeye gidelim"
Neden prensle eşlenmedi acaba? Merakla mırıldandım.
"Efendim beni mazur görün ama neden eşlenmek istemiyorsunuz, o da bir prens"
"Umurumda değil, bana bakarken gözleri parlamıyor ya da tüm kalbiyle temizce sevmiyor. Para kapısı, altın ve şöhret kapısı olarak görüyor beni. Ben kral olduğumda yanımda paragöz ve şöhret düşkünü bir omega istemiyorum, kötü günümde elimden tutup destek olacak ve halkla iç içe olmaktan midesi bulanmayacak birisini istiyorum. Yani onun soylu olması umurumda bile değil "
Mantıklıydı?
"Anlıyorum efendim"
İndiğimizde yüksek bir tepedeydik, saray buradan gözüküyordu. Çimenlere oturup pelerin benzeri şeyi çıkararak nefes aldığında yanına oturdum usulca.
"Bazen bıkıyorum sahte insanlardan"
"Anlıyorum sizi, ben de bıkardım haklısınız"
"Sence bu acizlik mi Taehyung?"
"Ne acizlik mi efendim?"
"Kendi ülkemin insanlarından bıkmam"
"Hayır değil, sizde insansınız ve yoruluyorsunuz. Özellikle de insanlar yoruyor efendim"
Bana bakarak güldü sessizce.
"Haklısın sanırım, bende insanım"
"Tabikide insansınız! Hem bence iyi birisiniz siz"
"Neden?"
"Hiçbir prensi kimsesiz çocuklara yardım ederken görmemiştim"
Nefes verip çimenlere uzanarak yanını patpatladı.
"Yat ve gökyüzüne bak"
Dediğini yaptığımda hafif bulutlu ve yıldızlı gökyüzü çok hoş duruyordu.
"Keşke gökyüzünde yaşasam"
"Öyle demeyin lütfen, hem sizi sevenler de var"
"Beni değil konumumu, prens olmamı sevenler var Taehyung. Kimse gerçek beni tanımıyor, neleri severim bilmiyor"
"Anneniz babanız biliyor, hem şey"
Yüzüme baktığında mırıldandım.
"Bende biliyorum"
"Ne biliyorsun?"
"Bence sizin asabi olmanızın nedeni bu zamana kadar sahte insanlardan korunmaktı, zaten baskın alfa olduğunuz için asabiyetiniz ya da baskınlığınız normal benim gözümde. Hayvanları, çocukları da seviyorsunuz hem. Kendi insanlarınıza çok iyisiniz ama içiniz sıkılıyor gibi çünkü çevrenizde düzgün kimse yok. Uyku sorunları çekiyor gibisiniz efendim, gece konuşup durduğumda rahatça uyudunuz bu beni mutlu etti. Umarım hep rahat uyursunuz "
"İyi bir gözlemcisin"
"Siz kendinizi bana belli ettiniz, gözlemci değilim efendim."
"Haklısın"
Ayağa kalkıp elini uzattığında usulca tutarak kalktım.
"Gidelim de senin şu tontonlardan yiyelim"
"İsterseniz böğürtlenli de yaparım?"
"Olur"
Jungkook'tan
Uyuyamıyordum yine, balkonumda durmuş şarabımı yudumlarken kurdum konuştu.
Ne düşünüyorsun?
Bizi tanıyor.
"Biliyorum, kendimizi ben belli ettim"
Farkındayım, belli etmesen zaten anlayamaz kimse. Hoş şimdi de tam anladıklarını söyleyemem ama neyse.
Ne yapacağımı bilmiyordum, istediğim her şeye sahiptim ama içimdeki boşluğu dolduramıyordum işte. Bahçeye inip havuzun yanına ilerlediğimde konuşan temizlikçileri görmemle durdum.
"Evet bence de, baksana zaten bir bok beceremiyor. Nasıl almış prens bu çocuğu yardımcı olarak?"
"Bende bilmiyorum, geçen gün bardakları kırdı. Ondan önce de tabak kırdı, bu gidişle saraydaki her şeyi kırar bu salak"
Sabır sabır.
"Ne konuşuyorsunuz siz boş boş?"
"Prensim"
Eğildiklerinde göz devirdim.
"Siz hiç mi birşeyler kırmıyorsunuz ha?"
"Efendim biz burada senelerdir çalışıyoruz, tabikide kırıyoruz ama onun gibi değiliz"
"Kendiniz parasını vermiş gibi dedikodu yapmayın arkamızdan"
"Özür dileriz efendim"
"Gidin"
Gittiklerinde ahırdaki ışığı görmemle oraya ilerledim, Taehyung neden burada bu saatte? Elindeki havuçları atlara vererek konuşuyordu ağlarcasına.
"Evet kakao, sanırım ben sıkıntılıyım. Bilmiyorum, gerçekten çok ç-çok çabalıyorum ama sakarım işte. Bardak kırıyorum, yapmamam lazım. Minsuh neden kızıyor ki bana hep? Ben sadece tatlılar yapmak için giriyorum mutfağa, alışkınım aslında herkesin benden nefret etmesine ama ama bilmiyorum işte. Ne yapmam lazım kakao? Minsuh haklı, benim gibilerin yeri burası değil bende biliyorum. Yine de m-millete benim için yollu demesi ne kadar doğru ki? Ben sadece yardımcılık yapıyorum, bu zamana kadar hiç bir alfayla olmadım ki? "
Sinirden köpüren kurdumu sakinleştirmeye çalışarak yeni geliyorcasına boğazımı temizledim.
"Taehyung, sen burada mıydın?"
"Evet efendim, gidiyorum hemen"
"Dur dur nereye?"
Kafasını eğmiş, yerden kaldırmıyorken yanına gittim.
"Y-yatmaya efendim!"
Çenesinden tutup yavaşça bana bakmasını sağladığımda ela gözleri dolu dolu, ağlamaktan kızarmıştı. Canım yanıyordu, neden bilmesem de onun ağlamasına sebep olan insanları silmek istiyordum dünyadan.
"Neden ağladın?"
"Ben şey düştüm de ondan"
Elleriyle oynamaya başladığında yalan attığını anlayarak tebessüm ettim, çok temizdi saftı sanki dünyadaki en iyi omegaydı.
"Neren acıdı?"
"Kalbim"
"Gel benimle"
Çalışma odasına girip William'a Minsuh'u çağırması gerektiğini söyledim ve oturdum.
"Otur ve anlat"
"Birşey yok efendim gerçekten! Ben sadece kakao ve vanilyayı sevmeye gittim!"
"Neden ağladın?"
"D-düştüm"
"Yalan atamıyorsun, yapma"
Kapı çaldığında gel dememle Minsuh içeriye girip eğildi.
"Kapıyı kapat"
Kurdum sakinleşmezsen öldürebilirim bunu yapma!
"Buyrun efendim"
"Anlat bana"
"Neyi efendim?"
"Taehyungla ne alıp veremediğin var?!"
"Ben yani hiç?"
Ayağa kalkıp üstüne gittim.
"Delirtme beni!"
"Efendim gerçekten, size ne anlattı bilmiyorum ama -"
"Ben birşey demedim!"
"Sen sus Taehyung, ben duyumlar alıyorum zaten! Yollu ne demek açıkla bana Minsuh?"
"Ş-şey herkesle beraber olan efendim"
"Taehyung'u kiminle düzüşürken gördün de millete yollu olarak anlatıyorsun!"
Sustuğunda sabır çektim tekrar.
"Bu sana son uyarım, birdaha arkasından konuşur ya da sesini yükseltirsen öldürürüm seni duydun mu!"
"Duydum efendim"
"Siktir git şimdi!"
Gittiğinde Taehyung'a döndüm, ne istiyorlar bu çocuktan tanrı aşkına? Kimseye zararı da yok ki?
"Ağlama"
"Ben herkesin m-moralini bozuyorum, gece gece sizi u-uğraştırmak istemezdim"
"Saçmalama, burada sorun sen değilsin o. Karşı gel Taehyung, karşı gelebilirsin anladın mı izin veriyorum sana! Kimseye ezdirme kendini!"
Deliriyorum seni ezdiklerinde çünkü..
"T-tamam"
"Ağlama artık"
Hıçkırıklarla ağlarken yanına gidip saçlarını kulağının arkasına sıkıştırarak yaşlarını sildim, kendi halinde olan herkese uçan kuşa bile iyi davranan birisine neden bulaşırlar ki?
"Uyu hadi, ağlama daha fazla tamam mı?"
"Teşekkürler efendim"
"Ne için?"
"Y-yanımda olduğunuz için, kimse olmamıştı daha önce"
Anlıyordum onu, tebessümle kafamı sallayarak çekildiğim zaman kalkıp eğildi hafifçe ve gitti. Ne yapacağım ben bu Minsuh'un Taehyung nefretine?
Sizce ne yapmalı?
Diğer bölümde görüşmek dileğiyle ❤️🩹