Jungkook'un ne yazdığına baktığımda gülümsemiştim ve yazdığı mesaja cevap vermiştim.
V:
Selam Jungkookie!!
Nasılsın?
Ne yapıyorsun?
Son iki dersin beden ve seni tenefüslerde göremediğim için üzülüyorum.
Jk:
Lan gerizekalı!
Sen ne biçim bir manyaksın!?
Beni niye her saniye gözetliyorsun!?
V:
Seni sevdiğim için olabilir mi aceba beyefendi?
Jk:
Sevme beni aa!
V:
Biliyor musun bazen kendi kendime diyorum neden seviyorum? Boşver başkasını bul o sana bakmaz diyede işte kalp bu tutulunca zor oluyor ikna etmesi.
Jk:
Gelmiş karşımda edebiyat yapıyor.
Hiç sevmem o derside.
V:
Çok ayıp edebiyat güzel derstir.
Tabi sen o derste pek katılmadığın dinlemediğin için.
Bilmezsin nasıl olduğunu.
Jk:
Edebiyat dersine nerden dinlemediğimi biliyorsun?
V:
|Yemin ederim Taehyung tam bir gerizekalısın!
|Neden bunu şimdi söyledim ki
|Off bu gidişle benim kim olduğumu öğrenicek!
|Rezil olucam kesin!
|Ayh bide yanında oturuyorum.
Jk:
Görüldü attı.|
Demekki bunu söylememesi gerekiyordu.|
Kim olduğunu öğrenirim bu gidişle V|
Bizim sınıftasın öyle değil mi?
V:
|Bir şey uydurmam gerekiyor...
Hayır bir arkadaşım sizin sınıfta ve seni izlemesini söylüyorum ona.
Jk:
Bir arkadaşın mı?
Kim?
V:
Evet bir arkadaşım.
Kim olduğunu söyleyemem.
Jk:
Ya yalan atıyorsa |
Ya yalan atıyorsan?
V:
Hayır doğru.
Jk:
Nerden bilicem doğruyu söylediğini?
V:
Çok ayıp insan gelecekteki sevgilisine inanıp, güvenmez mi?
Tehessüf ederim Jungkookiecim.
Jk:
Sen akıllanmayacaksın.
Seni sevmiyorum.
Biz sevgili olamayız!
AA!
Hayır yani deliye anlatsam anlar.
V:
Evet ben deli olmadığım için anlamıyorum.
🥰
Jk:
Evet sen deli değilsin doğru!
Manyak aptalın tekisin!
V:
Bu sözlerin biraz kırıcı olmuyor mu sencede?
Jk:
Öyle mi oluyor?
Evet öyle oluyor demi seni kırıyorum hadi peşimi bırak.
Üzerim ben seni.
Hadi hadi git bak başkalarını sev.
Onlar seni daha çok sever.
V:
Hayır.
Jk:
Neden ya neden??!
Bırak peşimi aaa!
V:
Dediğim gibi kalp bu,
Tutulunca unutması zor oluyor.
Jk:
Gidip ders çalışsana sen.
İki saat edebiyat yapacaksan konuşma.
V:
Offf sende ne meraklısın senin peşini bırakmama.
Hiç heveslenme Jungkookiecim.
3 sene aşık olduğum kişinin peşini bu senede bırakmayacağım.
Jk:
Sen ne tür bir manyaksın anlamıyorum ki!!
Bırak peşimi be adam.
V:
Yoo bırakmam.
Jk:
Kim olduğunu bulacağım sen merak etme.
O gün göreceksin kim kimi bırakmıyor.
V:
Aa sen çok yanlış düşünüyorsun.
O gün ben seni bırakırım ama sen beni bırakamazsın.
Jk:
Nedenmiş o beyefendi??
V:
Yakışıklılığımı ve güzelliğimi görünce aşık olursun da ondan.
Jk:
Wow iddialısın.
V:
Evet öyle iddialıyım.
Jk:
Madem bu kadar iddialısın at bı fotonu da görelim seni paşam?
V:
He atayım dur bekle.
Jk:
Ciddi mi at hadi bekliyorum.
Kimmişsin görelim.
V:
|Salak .
Bekle en ateşli, seni etkisi altına alabilecek fotomu seçeyim.
Jk:
Off oyalama hadi at bir tane.
V:
Tamam be amma sabırssızsın.
V:
Nasılım ama çok ateşliyim demi?
Jk:
Evet çok ateşlisin aşık oldum😍
V:
Yemin et biliyordum yakışıklı olduğumu.
Jk:
Çıldırıcam yemin ederim!!|
Ayh deli bu vallahi deli!|
LAN SANA NORMAL FOTONU AT DEDİM BU NE!!!
V:
Benim fotom.
Adım V ya hani o yüzden attım:)
Beğenmedin mi?:(
Jk:
🤦🏻 bazen neden seni şu saniyede engellemediğimi düşünüyorum.
V:
Cidden ha neden engellemiyorsun?
Jk:
Çünkü delisin ve seni üzersem günah felan olur.
Acıyorum yani:D
V:
Senin acıma duygun mu vardı?😮
Jk:
Aceba acımayıp engel mi atsam?🤔
V:
Lan yok sakın!
Hayır ya!
Aaa!
Jk:
Ben gidiyorum ya sıkıldım senden.
V:
Hey nereye!?
Jk:
Sanane!
Seni ne ilgilendirir!
Hem kim olduğunu söylemiyorsun hemde işlerime karışıyorsun olmuyor öyle.
Hadi görüşürüz.
V:
Sende her şeye atarlanıyorsun.
Peki görüşürüz.
Görüldü.
Yazdıktan sonra o bir şey yazmayınca telefonu kapatmıştım. Neşeli bir yüz ifadesi ile başladığım mesajlaşma açıkçası asık, mutsuz bir yüzle son bulmuştu.
Ne diyebilirdim ki? Ben Kim Taehyung'um Jungkook. Sana aşık olmamın 4. Senesi olucak mı Demeliyim? Eğer dersem eminim ki diğerleri gibi benimle de dalga geçicekti. Hatta benimle daha çok dalga geçicekti. Sonuçta diğerleri kızdı ve ben erkektim. Eminim ki dalga geçecekti. Hatta okula rezil bile ederdi. Kim olduğumu derdim demesine ama şuan değil belkide ileride herhangi bir gün söylerdim.
Yatağımda otururken karşımdaki saatin akrepi ve yelkovanı dikkatimi çekmişti. Gözlerimi hemen şokla açtım. Sonra kendi kendime konuştum. "Ne saat 16:36 mı?" Deyip şaşkınlıkla ve telaşla hemen ayağa kalktım.
Saate bakınca aklıma yapmadığım o iş gelmişti. Yataktan hemen ayağa kalktım. Dolabımın yanına ilerledim ve kapağını açtım. Dışarı çıkarken giyebileceğim bir şeyler seçerken elime dolaptan, bol kumaş bir pantolon ile birde üst almıştım.
Elimdeki kıyafetleri yatağın üzerine koymuş üstümdeki kıyafetlerden bir çırpıda kurtulmuş daha sonra yatağın üzerine koyduğum kıyafetleri üzerime geçirmiştim. Bu saatte aceba kütüphane açık mıdır? Diye düşünürken oyalanmadan yerdeki kıyafetleri yatağın üzerine koymuştum.
Çalışma masamın yanına gelmiş üzerinde duran kitabimı almıştım. Daha sonra telefonumu da alıp odadan çıkmıştım.
Odadan çıkınca salona gelmiş, ayakkabılıktan ayakkabımı alıp giymiştim. Daha sonra kapıyı açmış üzerindeki anahtarı çıkarıp dışarı çıkmış ve kapıyı kapatıp kilitlemiştim. Daha sonra evimizden uzak olan kütüphaneye gitmek için durağa gitmiştim. Durakta bulunan oturma yerine oturmuştum. Ve dolmuşun gelmesini bekleme başlamıştım.
Durakta duran bir kaç insan vardı. Onlarda oturuyorlardı. Açıkçası hepimizin bu durakta bulunan oturma yerine nasıl sığdığımızı sorgulamadım bile. Yanındakilere bakınca yaşça benden büyük olanlarda vardı. 'Sanırım işlerinden dönüyorlar' diye düşündüm.
Onlara daha fazla odaklanmayıp kendime odaklandım. Kitapları bugün teslim etmeliydim. Alma sürem sona eriyordu. 3 haftadır bendeydi. 2 hafta zaten normal okuma süremiz iken birde uzatma yapıp 3 haftadır kitapları almıştım.
Evde tek başıma yaşadığım için kitap okumayı seviyordum. En azından sıkılınca sıkıntımı gidermek için işe yarıyordu. Dolmuşun geldiğini gördüğümde ayağa kalktım.
***
Kütüphaneye yaklaşırken ayağa kalkmıştım. Telefonumu cebimden çıkarıracakken, dolmuş anlık durmuş diğer elimde duran kitaplar yüzünden bir yere tutunamamış dengemi kaybedip düşecek gibi olmuştum. Tam yere düşeceğim sırada arkadan karnımı tutarak düşmemem için birinin beni tuttuğunu farketmiştim. Onun beni tutması ile dengemi sağladıktan sonra beni tutan kişiye dönmüştüm.
O da bana bakmış ve konuşmuştu. "İyi misin?" Diye sormuştu.
Ona bakıp başımı evet anlamında yukarı aşağı sallamıştım.
"Teşekkür ederim. Benim inmem gerekiyor çok sağolun" Demiştim. Ve duran dolmuştan inmiştim. İndikten sonra telefonumu çıkarıp saate bakmıştım. Saat 17:08 olmuştu. Kütüphane evden o kadar uzak ki yarım saattir yoldaydık. Tam kütüphaneye doğru yürüyecekken arkamdan gelen ses ile o tarafa dönmüştüm.
Bu kişi dolmuşta düşmemem için bana yardım eden kişiydi. Elindeki kitapları dolmuştayken farketmemiştim. Sanırım o da kütüphaneye geliyordu. "Rica ederim. Dolmuştan o kadar hızlı indin ki cevap veremedim. Çok acelecisin" diye konuşurken yanıma doğru gelmiş ve iki adım geride önümde durmuştu.
Bu dediklerine karşılık gülümsemiştim. "Ah şey pardon üzgünüm şu kitapları götürme derdinde olduğum için biraz aceleciyim. Geç kalmak istemiyordum" dedim.
O da gülümsemiş ve konuşmuştu. "Birlikte gidelim o zaman. Bende kütüphaneye gidiyordum. Tabi sorun olmazsa?" demişti.
"Ah hayır hayır olmaz gidebiliriz" demiştim ve yan yana kütüphaneye doğru giden yolda yürümeye başlamıştık. Aslında öğrenci gibi duruyordu o da. Ve gayette yakışıklıydı. Jungkook olmasa bunun peşinden koşabilirdim denilecek tipteydi yani.
"Adın nedir?" Diye sormuştu yanımda yürüyen kişi.
"Ben mi?" Diye sormuştum düşüncelerimden kurtulurken.
Gülmüştü. "Evet sen yanımda duran ve sorabileceğim tek kişi sensin şuanda."
"Ha evet doğru pardon. Şey adım kim Taehyung. Ya senin?"
"Park Bogum"...