Chapter 12 - ဖိုက္တင္း! ခ်စ္တယ္
*******
ထိုေနရာသို႔ ယဲ့ေယာင္ေရာက္လာသည့္အခါ ေက်ာက္တုံးႀကီးတစ္တုံးေပၚတြင္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်လ်က္ ထိုင္ေနေသာလု႐ႊမ္းအားေတြ႕လိုက္ရသည္။
ယဲ့ေယာင္မွာပိုလို႔ေတာင္ ထိတ္လန့္သြားၿပီး သူ႕ဆီေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားနဲ႕ အေျပးအလႊားေျပးသြားေတာ့သည္။ "မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား? ဘယ္ေနရာမွာ ဒဏ္ရာရသြားတာလဲ? မင္းကိုေဆး႐ုံပို႔ဖို႔ ငါတကၠစီေခၚလိုက္မယ္။ ခဏေလးသည္းခံေပး"
လု႐ႊမ္းရဲ႕ပုံက ျပင္းထန္ေသာတိုက္ပြဲကို ရင္ဆိုင္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့သည့္ပုံေပၚေပမဲ့ သူကယဲ့ေယာင္ကို ၿပဳံးျပေနဆဲ။ "ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္မပူနဲ႕။ အကုန္လုံးဒဏ္ရာအေသးစားေလးေတြပဲ"
လု႐ႊမ္း ေျပာတာကို ယဲ့ေယာင္မယုံပါေခ်။ တကၠစီေရာက္လာသည့္အတြက္ လု႐ႊမ္းကိုကားထဲသို႔ ထိုးသိပ္ထည့္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားေဆး႐ုံသို႔ အေလာတႀကီးသြားလိုက္ေတာ့တယ္။
ကားထဲရွိအလင္းေရာင္ႏွင့္ လု႐ႊမ္းရဲ႕ဒဏ္ရာေတြကို ယဲ့ေယာင္စတင္စစ္ေဆးသည္။
လု႐ႊမ္း သူ႕ကိုဖုန္းေခၚတုန္းက သူေျခေထာက္နာေနတယ္လို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ ယဲ့ေယာင္၏ပထမဦးဆုံးတုံ႕ျပန္မႈမွာ လု႐ႊမ္းရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကို စစ္ေဆးတာပင္။
လု႐ႊမ္းက အနက္ေရာင္ပြေယာင္းေယာင္းေဘာင္းဘီကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ဖက္၏ဒူးေခါင္းေပၚတြင္ ညစ္ပတ္ေပေရေနၿပီး ဖုန္မႈန့္မ်ားရွိေနခဲ့သည္။ ထိုေနရာကတစ္စုံတစ္ခုႏွင့္ ထိခိုက္ခံလာရမွန္းသိသာလွသည္။
ယဲ့ေယာင္ လု႐ႊမ္းရဲ႕ေဘာင္းဘီရွည္ကို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႕ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲတင္လိုက္ၿပီးေနာက္ လု႐ႊမ္းရဲ႕ဒူးေခါင္းေပၚကဒဏ္ရာမွာ ေသြးထြက္ေနသည္ကို သူျမင္လိုက္ရကာ ပင့္သက္မရွိုက္ပဲမေနနိုင္ေခ်။
ဘယ္သူမွမထိေတြ႕နိုင္ေသာ Gao Lingပန္းပြင့္ေလးဟု သူ႕အတန္းေဖာ္ေတြကေတာင္ လွ်ို႔ဝွက္စြာေခၚတြင္ခဲ့သည့္လူမွာ မ်က္ေမွာင္မ်ားၾကဳတ္လ်က္ မ်က္လုံးထဲတြင္စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းမ်ားအျပည့္ျဖင့္ "ငါတို႔ကားေပၚကဆင္းရင္ ငါမင္းကိုေဆး႐ုံဆီသယ္သြားေပးမယ္။ မင္းလမ္းမေလွ်ာက္နဲ႕"
"ဟမ္?" လု႐ႊမ္း ေၾကာင္အသြားတယ္၊ ထို႔ေနာက္ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို အလ်င္အျမန္ျငင္းဆိုလိုက္ေတာ့သည္။ "ရပါတယ္၊ ငါ့ဘာသာေလွ်ာက္နိုင္တယ္။"
ယဲ့ေယာင္သူ႕ကိုဂ႐ုစိုက္ေအာင္လို႔ ေျခေထာက္ကိုတမင္တကာ ဒဏ္ရာရေစခဲ့တာေလ။ အဲ့ဒါမွသူ႕မွာအခြင့္အေရးရရင္ ယဲ့ေယာင္ကိုကပ္တြယ္ေနလို႔ရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ယဲ့ေယာင္ကိုေတာ့ သူ႕ကိုသယ္ခြင့္မေပးနိုင္ပါဘူး။ တကယ္လို႔ ယဲ့ေယာင္ကိုသူဖိမိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?
သူ႕အေလးခ်ိန္ေအာက္မွာ ယဲ့ေယာင္ျပားသြားရင္ သူရင္က်ိဳးရလိမ့္မယ္!
"ဒဏ္ရာက အရမ္းမျပင္းထန္တာ ငါသိတယ္။ မင္းငါ့ကိုကိုင္ထားေပးေပါ့ ငါကေျခတစ္ဖက္တည္းနဲ႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားလို႔ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္း ငါ့ကိုေဆး႐ုံထဲသယ္သြားေပးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္မလဲ။ ငါ့ကိုမ်က္ႏွာပ်က္ေစခ်င္လို႔လား?"
ယဲ့ေယာင္မွာ ရယ္ရမလား ေဒါသထြက္ရမလားပင္မသိေတာ့။ "မင္းကဒီအခ်ိန္မွာေတာင္ မ်က္ႏွာမပ်က္ဖို႔အေရး ဂ႐ုစိုက္ေနေသးတာလား?"
"ဘာလို႔ ဂ႐ုမစိုက္ရမွာလဲ?" လု႐ႊမ္းက မ,တင္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီရွည္ကို ျပန္ျပင္ဆင္လိုက္ၿပီး ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ပုခုံးေတြကို လွမ္းဖက္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ "မင္းကငါ့ကိုေထာက္ကိုင္ေပးထား၊ ငါေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ေလွ်ာက္လာမယ္"
လု႐ႊမ္းရဲ႕ဆန့္တန္းထားေသာလက္ကို ယဲ့ေယာင္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႕မ်က္လုံးေတြက်ဥ္းေျမာင္းသြားျပန္တယ္။
လု႐ႊမ္းရဲ႕လက္ေတြမွာလည္း ဒဏ္ရာေတြရွိေနသည္။ အဲ့ဒါေတြကတိုက္ခိုက္ရာမွ ရလာေသာပြန္းပဲ့ဒဏ္ရာေတြနဲ႕တူသည္။
ယဲ့ေယာင္၏မ်က္ႏွာအမူအရာ မူမမွန္ျဖစ္ေနတာျမင္ေတာ့ လု႐ႊမ္းမွာအလ်င္အျမန္ပဲ ေျပာလာ၏။ "ဒီႏွစ္ေနရာပဲ ဒဏ္ရာရလာတာ၊ တျခားေနရာေတြ ဘာဒဏ္ရာမွမရွိဘူး။ တကယ္ပါ ငါအမွန္ေျပာေနတာ"
လု႐ႊမ္းရဲ႕စကားေတြကို ယဲ့ေယာင္မယုံတာေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ဦးစြာစစ္ေဆးၾကည့္လိုက္တယ္။ ထိုႏွစ္ေနရာ၌သာ ဒဏ္ရာအမွန္တကယ္ရွိေၾကာင္း အတည္ျပဳၿပီးမွသာ သူသက္ျပင္းခ်လိဳက္ေတာ့သည္။
ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ရန္ ၁၀မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွ်လိုေနေသး၏။ တိုက္ခိုက္ၿပီးဒဏ္ရာလည္းရလာတာေၾကာင့္ လု႐ႊမ္းမွာအလြန္ပင္ပန္းေနပုံပင္။
"ပင္ပန္းေနၿပီလား၊ လွဲအိပ္ခ်င္လား?" ယဲ့ေယာင္ ႏူးညံ့စြာေမးလိုက္သည္။
လု႐ႊမ္းက သန့္ရွင္းေရးကိုအနည္းငယ္ ဇီဇာေၾကာင္တတ္ေသာသူျဖစ္၍ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကို ပို႔ေဆာင္ခဲ့မွန္းမသိသည့္တကၠစီေပၚတြင္ေတာ့ သူမလွဲခ်ခ်င္ေပ။ သူျငင္းေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ ယဲ့ေယာင္ကသူ႕ေပါင္ကို ပုတ္ျပလိုက္တာျမင္လိုက္ရ၏။
ယဲ့ေယာင္ဘာကိုဆိုလိုမွန္း လု႐ႊမ္းခ်က္ျခင္းပင္နားလည္သြား၏။
ယဲ့ေယာင္ကသူ႕ကို လက္ဟန္လုပ္ျပေနတာေလ... သူ႕ေပါင္ေပၚမွာလွဲအိပ္ဖို႔ေပါ့!
သူ႕ရဲ႕ႏွလုံးခုန္သံေတြ ျမန္ဆန္လာတာေၾကာင့္ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည့္ပုံမျဖစ္ရေအာင္ အမူအရာကိုထိန္းခ်ဳပ္၍ အားနည္းဟန္ေဆာင္ကာ လု႐ႊမ္းလွဲခ်လိဳက္သည္။
လု႐ႊမ္းက ကိုယ္ေနဟန္ထားကိုတမင္တကာေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ မူလကသူသည္ တစ္ဖက္သို႔မ်က္ႏွာမူထားသင့္ေသာ္လည္း အလ်င္အျမန္ေတြးေတာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ကိုယ္ကိုလွည့္ကာ ယဲ့ေယာင္၏ဝမ္းဗိုက္ဆီသို႔ မ်က္ႏွာမူလိုက္ေတာ့၏။
ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ေပါင္သားေလးက အင္မတန္မွႏူးညံ့လြန္းတယ္၊ ခႏၶာ ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးကလည္း ေမႊးပ်ံ့သင္းႀကိဳင္ေနကာ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ေျခေထာက္ေလးေတြက သူ႕ေခါင္းေအာက္မွာရွိေနၿပီး ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ခါးေလးနဲ႕ ဝမ္းဗိုက္ပိုင္းက ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ပင္ရွိေနကာ သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္မေဝးလွေခ်။ ဒါကဘယ္လို ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႕ျပည့္ေနတဲ့သုခဘုံမ်ိဳးပါလိမ့္?
ယဲ့ေယာင္ရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕ လႊမ္းၿခဳံထားရာ လု႐ႊမ္းမွာ ထိုလူ၏ရနံ႕ကိုရႉရွိုက္ရင္းသူ၏စြဲလမ္းမႈ တစ္ဖန္ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည္ဟုခံစားလိုက္ရသည္။
ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ရင္ႏွီးကြၽမ္းဝင္ေနေသာရနံ႕ေလးကို သူရႉရွိုက္မိလိုက္တာနဲ႕ လု႐ႊမ္းမွာခ်က္ျခင္းပင္ သူ႕ေခါင္းကိုအေရွ႕သို႔နစ္ျမႇုပ္လိုက္ေတာ့တယ္ - ယဲ့ေယာင္ရဲ႕တစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္ခဲသြားခဲ့ကာ လု႐ႊမ္းမသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳမရတဲ့ ကတုန္ကယင္ျဖစ္မႈေပၚလာေတာ့သည္။
သူ႕အႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္ေသာ ရနံ႕ေလးကိုပထမဆုံးတစ္ေခါက္ ရႉသြင္းၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕တစ္ကိုယ္လုံးဘာလို႔ေတာင့္တင္းေနမွန္း လု႐ႊမ္းရွာေတြ႕သြားခဲ့သည္။
ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ခြၾကားေနရာသို႔ သူ႕ကိုယ္သူနစ္ျမႇုပ္ကာ ေအာက္ဘက္ပိုင္းသို႔မ်က္ႏွာမူလွဲေလ်ာင္းရင္း၊ ယဲ့ေယာင္၏ စြဲလမ္းေစသည့္ရနံ႕ေလးကို အထပ္ထပ္အခါခါ အဖန္တလဲလဲ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္း ရွိုက္ရႉရင္း ရွိုက္ရႉရင္းျဖင့္...
လု႐ႊမ္း တစ္ခဏေလာက္ ရင္သပ္ရႉေမာျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သူေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ရွက္ေသြးျဖာကာပ်ာယာခတ္ေနေသာ မ်က္လုံးေလးေတြကိုျမင္လိုက္ရသည္။ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕နား႐ြက္ေလးေတြကလည္း ေသြးေတြစိမ့္ထြက္လာေတာ့မလိုပင္ နီရဲတြတ္ေန၏။
"မင္း..." လု႐ႊမ္းကိုၾကည့္ဖို႔ပင္ ယဲ့ေယာင္တကယ္ကိုရွက္ေနခဲ့သည္။ သူ႕လက္ကိုလု႐ႊမ္းရဲ႕ပုခုံးေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီး လု႐ႊမ္းအားအေနာက္သို႔တြန္းထုတ္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
"မင္းေနလို႔မေကာင္းဘူးလား? ၿပီးရင္ငါမင္းအတြက္ ေသာက္စရာဝယ္ေပးမယ္ေလ" ယဲ့ေယာင္ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
လု႐ႊမ္းက ထိုCPရဲ႕လိင္တူပုံရိပ္မ်ားကိုျမင္႐ုံနဲ႕တင္ ပ်ိဳ႕ခ်င္အန္ခ်င္ေနတာ အခုသူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ပါးစပ္က ထိုသို႔ေသာေနရာမ်ားကို ထိေတြ႕ေနတာဆိုေျပာမေနနဲ႕ေတာ့။
"ငါကဘာလို႔အန္ရမွာလဲ? ကားမူးေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္" လု႐ႊမ္းရွင္းျပရခက္သလိုခံစားေနရသည္။ တကယ္ေတာ့သူက ကားမမူး႐ုံသာမက ကားထဲရွိအႏြေးေပးစက္နဲ႕သယ္ေဆာင္သြားျခင္းပါခံေနရတာေလ။
ယဲ့ေယာင္ရွက္ေသြးျဖာေနတာေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။
ထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အနံ႕ေလးကေမႊးလို႔ေကာင္းသည္။
"ငါမရည္႐ြယ္ပါဘူး" လူရမ္းကားတစ္ေယာက္လိုပဲ လု႐ႊမ္းရွင္းျပသည္။
"ငါသိတယ္......"
လု႐ႊမ္းလို ဟိုမိုဖိုးဘစ္ အေျဖာင့္ေကာင္တစ္ေယာက္က ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ဒါကိုလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ ယဲ့ေယာင္လည္းမထင္ပါ။ သူလု႐ႊမ္းရဲ႕ဦးေခါင္းကို အေဝးသို႔တိုက္ရိုက္ပဲတြန္းဖယ္၍ စိတ္ထင့္စြာႏွင့္ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ရန္သာေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
ႏွစ္ေယာက္သားေဆး႐ုံသို႔ ေရာက္သည့္အခါ ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ျဖစ္ေနေသာလု႐ႊမ္းအား ေဆး႐ုံထဲကူညီေခၚေဆာင္လာေပးလိုက္သည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ၿပီးေနာက္ သူ၏ဒဏ္ရာမ်ားအားကုသရန္ လု႐ႊမ္းကိုသူနာျပဳထံယဲ့ေယာင္လက္လႊဲေပးလိုက္သည္။ အဲ့ဒီေနာက္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အခ်ိန္အနည္းငယ္ေပး၍ အိမ္သာသို႔ေျပးကာ ေရေအးေအးေလးႏွင့္မ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္။
လု႐ႊမ္းက အေျဖာင့္ေကာင္။ လု႐ႊမ္းက အေျဖာင့္ေကာင္။ လု႐ႊမ္းက အေျဖာင့္ေကာင္။
အေရးႀကီးသည့္အရာကို သုံးႀကိမ္သုံးခါထပ္တလဲလဲေရ႐ြတ္ၿပီးေနာက္ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕အေတြးေတြနဲ႕ခံစားခ်က္ေတြက တျဖည္းျဖည္းတည္ၿငိမ္လာတယ္။
သူသည္လု႐ႊမ္းထံျပန္လာခဲ့ၿပီး သူနာျပဳရဲ႕ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကိုနားေထာင္ခဲ့သည္။
"ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့မျဖစ္ပါဘူး။ ဒဏ္ရာက မၾကာခင္မွာပဲျပန္ေကာင္းလာမွာပါ။ ေျပးလႊားတာေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္ေကာင္းမလာခင္ လက္ကိုေရမစိုေအာင္ေတာ့ အတတ္နိုင္ဆုံးေရွာင္ေပးေနာ္" သူနာျပဳကၫႊန္ၾကားေလသည္။
ယဲ့ေယာင္မွာေတာ့ ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားအား တစ္ခုၿပီးတစ္ခုခ်မွတ္ေနကာ ဆရာဝန္ၫႊန္ၾကားထားေသာ ေဆးေတြကိုသြားယူၿပီး ေဆး႐ုံသို႔သြားသည့္ခရီးစဥ္အားအဆုံးသတ္၍ လု႐ႊမ္းအား ေက်ာင္းသို႔ျပန္ေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္။
ႏွစ္ေယာက္သားအိပ္ေဆာင္သို႔ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ၁၂နာရီပင္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဝမ္ခဲ့နဲ႕တျခားသူေတြက မအိပ္ၾကေသးေပ။ ၎တို႔ကလု႐ႊမ္းအားခဏမွ်ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၾကၿပီး လု႐ႊမ္းရဲ႕ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္မႈေအာက္၌ ရန္သူေျခာက္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္တည္းဖိုက္တင္းပေလး အနိုင္ယူလာခဲ့ၿပီးမေျပာပေလာက္တဲ့ဒဏ္ရာေလးေတြသာရလာခဲ့ေသာလု႐ႊမ္းရဲ႕ လူစြမ္းေကာင္းဇာတ္ေၾကာင္းကို အခိုင္အမာယုံၾကည္ေမ်ာလြင့္ေနၾကေလ၏။
ယဲ့ေယာင္ သူ႕ကိုၾကားျဖတ္မႏွောင့္ယွက္ေပ။ လု႐ႊမ္းရဲ႕လက္က ေရမထိေလ ပိုေကာင္းေလျဖစ္တာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ယဲ့ေယာင္ယူလိုက္ၿပီး ေရေဆးကာ လု႐ႊမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာအားကူသုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ဒီေလာက္အားနဲ႕ဆို အိုေကလား?" ယဲဲ့ေယာင္ေမးသည္။
"အိုေကတာေပါ့၊ မင္းလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔ရတယ္။ အားအမ်ားႀကီးထည့္ၿပီး ငါ့ကိုပြတ္ေပးရင္ေတာင္ အဆင္ေျပတယ္" မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေအာက္က လု႐ႊမ္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေတြ အေပၚကိုျမင့္တက္ေနတာမရပ္ေတာ့။
ဒီဒဏ္ရာရတာ အရမ္းတန္တယ္။ အခုယဲ့ေယာင္ကသူ႕ကို ကူၿပီးမ်က္ႏွာသစ္ေပးေနတယ္။ ေနာက္ပိုင္းယဲ့ေယာင္က သူ႕ကိုေရပါ ကူခ်ိဳးေပးနိုင္ေလာက္လား?
ထိုကိစၥ၌ သူႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုၿပီး ဘယ္လိုဟန္ေဆာင္ရမလဲကိုေလ့လာဖို႔လိုသည္။ အဲ့ဒါမွယဲ့ေယာင္အေပၚ ၿပီးျပည့္စုံသည့္ ပထမဆုံးထင္ျမင္ခ်က္ကိုခ်န္ထားခဲ့နိုင္မွာ။
လု႐ႊမ္းရဲ႕တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္ခံစားခ်က္က သူအိပ္မေပ်ာ္ေသးခင္အထိျဖစ္ေပၚေနခဲ့တယ္။ သူသည္ထုံးစံအတိုင္း ယဲ့ေယာင္၏ကုတင္ေပၚသို႔သြားခ်င္ေပမယ့္ ယဲ့ေယာင္ထံမွရက္ရက္စက္စက္ တားဆီးျခင္းခံလိုက္ရသည္။
"မလာနဲ႕" ယဲ့ေယာင္ကအၾကင္နာမဲ့စြာျငင္းဆိုသည္။ "ကုတင္ကအရမ္းက်ဥ္းလြန္းတယ္။ ငါမင္းဒဏ္ရာေတြကို ထိမိနိုင္တယ္။ ကိုယ့္အိပ္ရာမွာပဲကိုယ္အိပ္"
လု႐ႊမ္းရဲ႕ျမဴးထူးေနေသာစိတ္ကေလးမွာ ခ်က္ျခင္းပင္က်ဆင္းသြားေတာ့သည္။ သူ႕ေျခေထာက္ေတြနဲ႕ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ျငင္းဆန္ေနေသာလက္ကိုၾကည့္ကာ ေျပာဖို႔႐ုန္းကန္လိုက္သည္။ "ရပါတယ္။ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူလွဲတိုင္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ေပ်ာ္တာပဲေလ။ ႐ုတ္တရတ္ႀကီးအိပ္ရာေျပာင္းလိုက္ရင္ ငါအိပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ဘူး။"
"အဲ့ဒါဆိုလည္း တက္လာခဲ့" ယဲ့ေယာင္ေျပာသည္။
လု႐ႊမ္းမွာေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႕ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ကုတင္ေပၚသို႔ တြားသြား၍ဆက္တက္လာသည္။ သူထိုေနရာသို႔ေရာက္သည့္အခါ ကပ္လ်က္ကုတင္ေပၚသို႔ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ေျခေထာက္ရွည္မ်ားတိုက္ရိုက္ခြထိုင္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရသည္။
"ငါ့မွာအိပ္ရာေတြနဲ႕ပတ္္သတ္ၿပီး ျပႆနာမရွိဘူး။ ဒီရက္ေတြထဲ တျခားကုတင္မွာအိပ္တာေပါ့" ယဲ့ေယာင္ကဆိုသည္။
လု႐ႊမ္း : "..."
ဒီလိုလွပတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ဒီလိုရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ႏွလုံးသားရွိေနတာပဲ။
မီးေတြပိတ္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လု႐ႊမ္း ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ဂြမ္းကပ္ေစာင္ကို ေပြ႕ဖက္ကာ ေနာက္အစီအစဥ္ကိုစဥ္းစားရင္းေတြးရင္း တျဖည္းျဖည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေတာ့သည္။
*****
လု႐ႊမ္းရဲ႕ေျခေထာက္ဒဏ္ရာက အရမ္းဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားမဟုတ္ေပမယ့္ သေကာင့္သားမွာလမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေခ်။ ယဲ့ေယာင္ဆရာဝန္ကို မေန႕ကေမးၾကည့္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္ရင္အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးအတန္းရွိေနခ်ိန္ လု႐ႊမ္းကိုတစ္ေယာက္တည္း အတန္းသြားတက္ခိုင္းရမွာကို ယဲ့ေယာင္နည္းနည္းစိတ္သက္သာရာ ရသြားခဲ့သည္။
"မင္းေျခေထာက္အရမ္းနာလာလို႔ လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ရင္ ငါ့ကိုစာပို႔လိုက္ ဒါမွမဟုတ္လည္း တျခားအတန္းေဖာ္ေတြကိုထိုင္ဖို႔ကူညီခိုင္းလိုက္" ယဲ့ေယာင္မွာ၎တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခြဲၿပီးသြားရမည့္လမ္းဆုံလမ္းခြသို႔ေရာက္သည့္တိုင္ အေသးစိတ္ၫႊန္ၾကားေနဆဲပင္။
"ေကာင္းၿပီ" လု႐ႊမ္းက ယဲ့ေယာင္ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုခ်ိတ္တြယ္ထားခဲ့တယ္။ ထြက္ခြာသြားေသာယဲ့ေယာင္ရဲ႕ပုံရိပ္ေလးကို ေက်နပ္အားရစြာႏွင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး အေရွ႕သို႔ျဖည္းညင္းစြာ ဆက္၍ေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္။
အဲ့ဒီေနာက္ ယဲ့ေယာင္ထြက္ခြာျခင္းႏွင့္အတူ လူတစ္စုကလည္းစတင္၍ လႈပ္ရွားလာၾကသည္။
လု႐ႊမ္းရဲ႕ဒဏ္ရာအေၾကာင္းက ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ သတင္းအုပ္စုေတြဆီသို႔ တိတ္တဆိတ္ပ်ံ့ႏွံသြားခဲ့တယ္။
လု႐ႊမ္းကဘယ္သူလဲ? သူကေခ်ာေမာခန့္ညားၿပီး ထိုသို႔ေသာမ်က္ႏွာကိုအမွီျပဳ႐ုံနဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ့လူျဖစ္လာနိုင္တယ္။ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ား သူ႕ကိုသေဘာက်ႏွစ္သက္ၿပီး တိတ္တဆိတ္ခ်စ္ေနေလမလဲ မသိနိုင္။
တစ္နိုင္ငံလုံးရွိ ထိပ္တန္းစာရင္းဝင္သူေဌးသူႂကြယ္မိသားစုမ်ားထဲမွာမွ ျပည့္စုံႂကြယ္ဝသည့္မိသားစုေနာက္ခံရွိသည့္ လု႐ႊမ္းသာသူတို႔ကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ရင္ ၎တို႔၏တစ္ဘဝလုံးေသာက္လိုက္စားလိုက္၊ ေပ်ာ္လိုက္ပါးလိုက္ျဖင့္ ေ႐ႊပုံေပၚလွဲေလ်ာင္းေနဖို႔သာလိုေပလိမ့္မည္။
ထိုသို႔ေသာအေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ ယဲ့ေယာင္ဟာအလြန္တုံးအတယ္လို႔ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတြးထင္ၾကသည္။ လု႐ႊမ္းနဲ႕အလြန္နီးကပ္သည့္ ဆက္ဆံေရးရွိေပမယ့္ ပိုက္ဆံကိုဘယ္လိုပိုရွာရမလဲေတာ့ သူမသိေပ။
လု႐ႊမ္းကတကယ္ကို အရပ္ရွည္ၿပီး ခ်မ္းသာကာ ေခ်ာေမာခန့္ညားတာေၾကာင့္လည္း လု႐ႊမ္းအခုဒဏ္ရာရထားသည္ကိုမေျပာရင္ေတာင္ သူ႕ကိုအၿမဲတမ္းစိုက္ၾကည့္ေနသည့္လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေလသည္။
ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္သည့္ အခ်ိန္ကာလအပိုင္းအျခားတစ္ခုသည္ လူတစ္ဦး၏ အထိအခိုက္အလြယ္ဆုံးအခ်ိန္ကာလတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဂ႐ုစိုက္မႈကိုျပသျခင္းသည္ ထိုလူ၏ႏွလုံးသားထံ ပုံမွန္ထက္ပို၍ခ်ဥ္းကပ္ဝင္ေရာက္ရန္လြယ္ကူၿပီး က်ားမျဖစ္တည္မႈကိုပင္ ပဓာနမထားပဲ ထိုပုဂၢိုလ္၏ႏွလုံးသားထဲမွ ေမ့မရနိုင္ေသာလေရာင္ျဖဴေလးပင္ ျဖစ္လာနိုင္ေလသည္။
ဝတၳဳေတြမွာ အဲ့လိုေရးထားတာပဲ မဟုတ္လား?
လု႐ႊမ္းရဲ႕အတိတ္က က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္သည့္စတိုင္ေၾကာင့္ ထိုလူအုပ္စုငယ္ေလးမ်ားသည္ ကမူးရႉးထိုးမိုက္မိုက္ကန္းကန္းေတာ့ မျပဳမူရဲၾကေခ်။ သန့္ရွင္းသပ္ရပ္ကာေခ်ာေမာသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကသာ ပထမဦးဆုံးထရပ္၍ အေရွ႕သို႔ဦးေဆာင္ထြက္လာသည္။
သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္သည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေလသည္။ ဒီေန႕တြင္ သူကယဲ့ေယာင္၏မ်က္ႏွာပုံစံအတိုင္းတုပကာ မိတ္ကပ္ကိုအထူးျပင္ဆင္ခ်ယ္သလာသည္။ မ်က္ႏွာကိုေဘးသို႔လွည့္လိုက္သည့္အခါ မ်က္ႏွာေထာင့္အေနအထားအနည္းငယ္က ယဲ့ေယာင္ႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္တူေနေလ၏။
အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း သူပထမဆုံးေရွ႕ထြက္လာရဲတာေပါ့။
"အတန္းေဖာ္ မင္းအတန္းသြားတက္ေတာ့မလို႔လား? မင္းဒဏ္ရာရာေနတာ ေျခေထာက္ကအျမန္ေလွ်ာက္ဖို႔အဆင္မေျပဘူးမလား? မဟုတ္လည္း ငါမင္းကိုကူညီၿပီးလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ" ေကာင္ေလးကႏူးညံ့စြာၿပဳံးလိုက္သည္။
လု႐ႊမ္း သူ႕ကိုဗလာအၾကည့္ႀကီးနဲ႕ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးရဲ႕အၿပဳံးကမေျပာင္းလဲပဲ "မင္းဘယ္အတန္းကလဲ? ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"မလိုဘူး" လု႐ႊမ္းျငင္းလိုက္တယ္။
"မင္းနားလည္မႈလြဲေနၿပီ။ ငါ့မွာတျခားရည္႐ြယ္ခ်က္မရွိပါဘူး... ငါမင္းကိုကူညီခ်င္႐ုံပါပဲ" ေကာင္ေလးက သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္လိုက္တယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေထာင့္အေနအထားက သူ႕ကိုယဲ့ေယာင္နဲ႕ပို၍တူသြားေစသည္။
လု႐ႊမ္းရဲ႕ အမူအရာမဲ့မ်က္ႏွာက မေက်မနပ္ျဖစ္သည့္အရိပ္အေယာင္ေတြ လွ်ပ္တစ္ျပက္ျဖစ္ေပၚလာသည္။
"မင္းမ်က္ႏွာေပၚက မိတ္ကပ္ေတြကိုသာအကုန္ဖ်က္ထားရင္ အဲ့စကားေျပာတာကိုပိုယုံၾကည္နိုင္ေလာက္တယ္။" လု႐ႊမ္းကသေရာ္လိုက္ကာ ႏွေးေကြးစြာလမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္အမူကိုဆက္၍ ဟန္ေဆာင္မေနေတာ့ပဲ လူေတြကိုတုန္လႈပ္သြားေစၿပီး ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ အေဝးသို႔ထြက္သြားေတာ့သည္။
အေနာက္၌က်န္ခဲ့သည့္ေကာင္ေလးမွာ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်ယ္၍ သူသယ္လာခဲ့သည့္ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွ မွန္ေလးကိုထုတ္ကာသူ႕ကိုယ္သူၾကည့္လိုက္သည္။
ဟုတ္ပါတယ္၊ သူလိမ္းထားတာ ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို nude make upပုံစံပါ။ မိတ္ကပ္အျမင္မရွိတဲ့သူဆို မိတ္ကပ္လိမ္းထားမွန္းျမင္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ အေျဖာင့္ေကာင္လို႔ေျပာတဲ့လု႐ႊမ္းက တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံနဲ႕တင္ဘာလို႔သိသြားရတာလဲ?
ဒါႀကီးက သိပၸံနည္းက်ေတာ့ ဟုတ္မေနဘူးေနာ္!
*****
ဒီေန႕လည္ခင္းအတန္းၿပီးခ်ိန္တြင္ ယဲ့ေယာင္၌ ဘတ္စကက္ေဘာပြဲရွိေလသည္။ လု႐ႊမ္းသည္ ၿပီးျပည့္စုံေသာအစီအစဥ္တစ္ခုကိုျပဳလုပ္ထားခဲ့ၿပီး အတန္းၿပီးတာနဲ႕ ကစားကြင္းသို႔တစ္ဟုန္ထိုးေျပးသြားေတာ့သည္။
ဘတ္စကက္ေဘာကြင္းေဘးရွိ ကန္တင္းမွတစ္ရႉးတစ္ထုပ္ႏွင့္ ယဲ့ေယာင္အႀကိဳက္ဆုံးေရကိုဝယ္ယူကာ အဲ့ဒီေနာက္သူ၏ႏွေးေကြးေသာလမ္းေလွ်ာက္ႏႈန္းကိုျပန္စတင္၍ ဘတ္စကက္ေဘာကြင္းအစြန္းသို႔တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
အားကစားကြင္းတစ္ခုလုံးမွာ အားေပးရန္လာေရာက္ၾကသည့္ ေကာလိပ္ႏွစ္ခုမွလူအမ်ားအျပားႏွင့္ ယဲ့ေယာင္ကစားတာကိုၾကည့္ဖို႔ရန္ေရာက္လာၾကသည့္ ဖန္ေတြေရာနဲ႕ပါဝန္းရံျပည့္ႏွက္ေနေလ၏။ အားပါးတရအားေပးသံမ်ားႏွင့္ ရယ္ေမာေအာ္ဟစ္ေနေသာအသံမ်ားမွာ အဆုံးမရွိေသာစမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုလို စီးဆင္းဝင္ေရာက္လာ၏။
ပြဲအစပိုင္း၌လူတိုင္းက ကစားပြဲကိုသာအာ႐ုံစိုက္လို႔ေနၿပီး ၎တို႔ေဘး၌မည္သူရပ္ေနမွန္းအာ႐ုံမျပဳမိၾကေခ်။
အားကစားကြင္းရဲ႕တစ္ဖက္၌ ရပ္ေနေသာဆံပင္တိုႏွင့္မိန္းကေလးမွာ သူမ၏အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ႕ အဆက္မျပတ္ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနရင္း ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ပုံေတြကိုလည္း သူမဖုန္းျဖင့္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ပုံရိုက္လို႔ေနသည္။ "သူကတကယ္ကို ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ။ အခုလက္ရွိၾကယ္ပြင့္ေတြထက္ေတာင္ ပိုၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ငါထင္တယ္။ သူသာပြဲဦးထြက္မယ္ဆို ေသခ်ာေပါက္ေပၚျပဴလာျဖစ္မွာပဲ! ဟင္းး အခုေတာ့ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကႀကီးကို ႐ုပ္ဆိုးတဲ့သူေတြပဲ သိမ္းပိုက္ထားတာၾကာလွၿပီ"
"အမွန္ပဲ" သူမေဘးရွိ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြနဲ႕ေကာင္မေလးက သံေယာင္လိုက္ကာေျပာေလသည္။ "ဝူး... အခုတေလာအဆင္ေလးေတြက ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကထဲဝင္ဖို႔ကို တြန့္ဆုတ္ေနၾကတယ္"
ဆံပင္တိုနဲ႕ေကာင္မေလးက ခဏေလာက္စဥ္းစားၿပီးေနာက္ သူမေခါင္းကိုခါလိုက္ကာ "ထားလိုက္ေတာ့၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကမွာ ကလိမ္ကက်စ္နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ငါတို႔ရဲ႕အလွေလးယဲ့ယဲ့ကို အပိုင္သိမ္းထားခ်င္ေနတဲ့ ေအာ္ဂလီဆန္စရာေ႐ႊပိုင္ရွင္ႀကီးရွိေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ? အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ယဲ့ဇီနဲ႕လုမ်ိဳးရိုးကို တြဲေပးလိုက္တာက ငါတို႔အတြက္ပိုေကာင္းတယ္။ ယဲ့ယဲ့ကိုကာကြယ္ဖို႔ လုမ်ိဳးရိုးကို gold masterႀကီးျဖစ္ခြင့္ေပးလိုက္တာေပါ့"
"သူတို႔ကိုတြဲဖက္ေပးဖို႔ လိုေသးတာလား?" ဆံပင္တိုမိန္းကေလးရဲ႕ တစ္ဖက္ျခမ္းမွ ဩရွနက္ရွိုင္းေသာေယာက္်ားေလးအသံထြက္ေပၚလာသည္။ "ယဲ့ေယာင္သာေဖ်ာ္ေျဖေရးနယ္ပယ္ထဲ ဝင္ခ်င္ရင္ ဒါကအလိုလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ငါထင္တယ္။"
ဆံပင္တိုနဲ႕ေကာင္မေလးက ပုံရိုက္တာကိုအာ႐ုံစိုက္ေနေလရာ တစ္ဖက္လူကိုၾကည့္ဖို႔ရန္ သူမေခါင္းကိုလွည့္မေနေတာ့ေပ။ သူမတို႔လိုပဲ CPတစ္တြဲရွိသည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္လို႔ေတြးထင္၍ သာမန္ကာလွ်ံကာျပန္ေျဖလိုက္သည္။ "ကြဲျပားေနတုန္းပဲေလ။ ကာကြယ္ဝန္းရံေပးဖို႔ဆိုတာ ပိုက္ဆံအေတာ္ေလးကုန္က်မွာ။ ၿပီးေတာ့ေဖ်ာ္ေျဖေရးနယ္ပယ္က ပိုက္ဆံကိုေရလိုသုံးျဖဳန္းေနၾကတာ။ မိန္းမလွေလးၿပဳံးဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံျဖဳန္းသလိုေပါ့။ သူတို႔မွာဆက္ဆံေရးေကာင္းရွိရင္ေတာင္ လုမ်ိဳးရိုးကအဲ့လိုလုပ္ဖို႔ဆႏၵမရွိေလာက္ဘူး"
"ဘယ္လိုလုပ္အဲ့ေလာက္ရႈပ္ေထြးေနရမွာလဲ? ယဲ့ေယာင္ေပ်ာ္ေနသေ႐ြ႕ အဆင္ေျပတာပဲကို"
ဆံပင္တိုနဲ႕မိန္းကေလး ဆြံ႕အသြား၏: "..."
CPကိုအသားကုန္ အႀကိဳက္လိုက္ေနတဲ့သူေတြဘာလို႔ရွိေနတာလဲ? တစ္ဖက္တည္းကိုပဲအာ႐ုံစိုက္ၿပီး မညီမညာအဆုံးသတ္ကို အဆုံးသတ္ဖို႔အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ကိုပဲ ေပၚတင္ဘက္လိုက္နိုင္ရတာလဲ? ဒါက CPေလထုကိုဖ်က္စီးပစ္လိမ့္မယ္!
အိုး ဒီေကာင္က ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး CPထဲနစ္ေနတဲ့ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕အမာခံဖန္စစ္စစ္ႀကီးပဲျဖစ္ရမယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြနားမလည္တဲ့ေကာင္ပဲ၊ ၾကည့္ေန သူမသူ႕ကို ဘယ္လိုသင္ခန္းေပးျပမလဲဆိုတာ!
ဆံပင္အတိုနဲ႕ေကာင္မေလးက လွည့္လာၿပီးထိုလူကိုစိတ္ဆိုးစြာႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။ "ေဟး နင္-"
သူမေဘး၌ရပ္ေနေသာလူငယ္မွာ 1.9မီတာေလာက္အရပ္ရွည္ၿပီး ေဆာင္းရာသီဝတ္စုံကိုပါဝတ္ဆင္ထားကာ အရပ္ရွည္၍ ေျခတံရွည္ေတြလည္းရွိသည္။ သူ႕လက္ထဲတြင္ေရတစ္ဘူးကိုကိုင္လို႔ထားၿပီး ထိုေရက ယဲ့ေယာင္မၾကာခဏေသာက္တတ္ေသာေရပင္။
ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ရတာ အရမ္းေဒါသထြက္ေနပုံရတယ္။ သူကသူ႕မ်က္ခုံးကို အံ့ဩစြာႏွင့္ပင့္ျမႇောက္လိုက္ကာ: "ဘာျဖစ္တာလဲ။ ငါတစ္ခုခုမ်ားမွားေျပာမိလို႔လား?"
ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးစပ္ထဲရွိ စကားလုံးမ်ားမွာ အႀကိမ္တစ္ေထာင္ေလာက္ လွည့္၍လိမ္ထြက္သြားေတာ့သည္။ အဆုံးမွာေတာ့ "နင္... နင္ေျပာတာေကာင္းတယ္၊ ေကာင္းတယ္၊ အေတာ္ေလးေကာင္းတယ္" ဟူ၍ျဖစ္လာသည္။
သူမေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕အမာခံဖန္စစ္စစ္ႀကီးက လု႐ႊမ္းဆိုတာဘယ္သူကေတြးမိမွာလဲဟ! အဲ့ေတာ့သူမကဘာတတ္နိုင္မွာလဲ လက္ခုပ္ဩဘာတီးၿပီးခ်ီးက်ဴးေပး႐ုံပဲေပါ့?
လု႐ႊမ္းရဲ႕အမူအရာထဲတြင္ ႐ြံရွာသည့္အရိပ္အေယာင္မ်ားရွိေနကာ "မင္းတို႔ေတြ CPေတြကိုဘယ္လိုမ်ား shipေနၾကတာလဲ? သူတို႔ကိုဘယ္လို supportရမလဲဆိုတာမင္းတို႔တကယ္မသိၾကဘူး။ တကယ္ကိုမခ်ိဳၿမိန္ၾကဘူးပဲ"
ေကာင္မေလး :"......"
ဆြံ႕အ။
သူမ supportေသာCoupleက ပုဂၢိုလ္ဆီမွလက္ေတြ႕ဘဝကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ျဖတ္ရိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ ဖီလင္ႀကီးက တကယ္ကို coolျဖစ္ပါတယ္။
ကစားပြဲရဲ႕ ပြဲတစ္ဝက္ေခတၱရပ္နားခ်ိန္သို႔ေရာက္ရွိလာသည္။ ဘတ္စကက္ေဘာအသင္းႏွစ္ဖက္စလုံးရွိ အဖြဲ႕သားအေတာ္မ်ားမ်ားထံ၌ ခ်စ္သူမိန္းကေလးမ်ားရွိၾကသည္။ ေရဘူးေလးမ်ားကိုင္၍ ကိုယ့္ေကာင္ေလးမ်ားထံ သူမေလးတို႔ေလွ်ာက္လွမ္းလာၾကခ်ိန္ ကိုယ့္ေကာင္မေလးထံမွ ေရဘူးရလိုက္ၾကတဲ့ကစားသမားမ်ားမွာ တစ္ခဏတာ႐ႊင္႐ႊင္ပ်ပ်ျဖစ္လာၿပီး စိတ္ဓာတ္မ်ားမွာလည္း တစ္ဟုန္ထိုးပ်ံဝဲတက္ႂကြလာၾကသည္။
ယဲ့ေယာင္၌ေကာင္မေလးလည္းမရွိသလို တျခားမိန္းကေလးမ်ားထံမွ ေရလက္ခံဖို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္လည္းမရွိေပ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္သူ႕ကိုယ္ပိုင္ေရဘူးကိုႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည္။
သူေရဘူးကိုေကာက္ယူေတာ့မည့္ အခ်ိန္၌ အသင္းေဖာ္တစ္ေယာက္က သူ႕ပုခုံးကိုပုတ္လိုက္သည္။
ထိုအသင္းေဖာ္က ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲနဲ႕ရယ္ျပလာတယ္။ သူ႕ေကာင္မေလးမွာလည္း ပါးစပ္ကိုအုပ္၍ သူ႕ေဘး၌ရယ္လို႔ေနတယ္။ အသင္းေဖာ္ကေျပာသည္။ "ယဲ့ဇီ"
ယဲ့ေယာင္ : "?"
အားကစားကြင္းရဲ႕တစ္ဖက္၌ လက္ခုပ္ဩဘာေပးကာဆူညံမႈအေသးစားေလးျဖစ္သြား၍ ယဲ့ေယာင္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လု႐ႊမ္းကသူအႀကိဳက္ဆုံးတံဆိပ္နဲ႕ေရဘူးကို ကိုင္၍သူ႕ဆီေလွ်ာက္လာသည္ကိုျမင္လိုက္ရသည္။
ယဲ့ေယာင္အံ့ဩသြား၍ အေရွ႕သို႔႐ြ႐ြကေလးေျပးသြားကာ လု႐ႊမ္းအားေထာက္ကိုင္ေပးလိုက္သည္။ "မင္းဘာလို႔ဒီမွာရွိေနတာလဲ၊ အရင္ဆုံးအနားယူဖို႔ အိပ္ေဆာင္ကိုမျပန္ဘူးလား?"
"အနားယူတာက မင္းကစားတာကိုၾကည့္ဖို႔ေလာက္အေရးမပါဘူး" လု႐ႊမ္းေရဘူးကိုယဲ့ေယာင္ဆီလွမ္းေပးလိုက္သည္။ အဲ့ဒီေနာက္သူ႕အိတ္ကပ္ထဲမွ တစ္ရႉးတစ္႐ြက္ထုတ္ကာ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ေခြၽးေတြကိုသုတ္ေပးလိုက္၏။
သူတို႔နဲ႕မနီးမေဝး၌ ေကာင္ေလးနဲ႕ေကာင္မေလးတျခားစုံတြဲတစ္တြဲစကားေျပာလို႔ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ စကားတစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းေလာက္က က်ယ္ေလာင္စြာလြင့္ပ်ံလာတတ္သည္။ လု႐ႊမ္းကနားေထာင္ေနကာ အသုံးဝင္မယ့္စကားစုေလးေတြကိုသင္ယူေနေလရဲ႕။
သူကသူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ပင့္ျမႇောက္ကာၿပဳံး၍ ယဲ့ေယာင္ရဲ႕ႏွဖူးေပၚမွ ေခြၽးပူေလးေတြကိုဂ႐ုတစိုက္သုတ္ေပးၿပီး ရွင္းလင္းျပတ္သားတိက်စြာဆိုပါေလ၏။
"ဖိုက္တင္း! ခ်စ္တယ္ေနာ္"
ယဲ့ေယာင္ : "...?"
ယဲ့ေယာင္မွာ အံ့ဩထိတ္လန့္သြားရကာ ပါးစပ္အျပည့္ေရမ်ားလည္းသီးသြားၿပီး ျပင္းထန္စြာေခ်ာင္းဆိုး၍ မ်က္ႏွာမွာနီရဲတြတ္လာေလေတာ့၏။
×××××××
Thanks for Reading
13/9/2023