Zaw gyi and Unicode
Part-8
* တီ တီ တီ *
ဖုန္းဆီမွAlarm ျမည္သံေၾကာင့္ မင္းေခါင္ႏိုးလာခဲ့သည္။ ဟိုတယ္ခန္းထဲသူတစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနတာမို႔ ငုတ္တုတ္ထထိုင္ကာ ေခါင္းကိုခါလိုက္သည္။ ဖုန္းကိုၾကည့္ေတာ့မနက္၉နာရီထိုးေနၿပီမို႔ ေရမိုးခ်ိဳးကာအလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ အပိုယူလာတဲ့တီရွပ္နက္ျပာနဲ႔ ပန္႔ကိုတြဲဝတ္ကာဆံပင္ကို ေသသပ္ေအာင္ၿဖီးလိုက္သည္။ မင္းေခါင္ညကအရမ္းစိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္မိလို႔ ေကာင္မေဘးခမ်ာေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားရွာတာ။ မုန္႔ဖိုးပါပိုေပးလိုက္ေပမဲ့ ေနာက္ဒါမ်ိဳးမလုပ္မိဖို႔ သူ႔ကိုယ္သူသတိထားလိုက္သည္။
မင္းေခါင္အခုတေလာစိတ္ေတြကေလေနတာ၊ စုစည္းလို႔ကိုမရဘူး။
မင္းေခါင္ taxiနဲ႔အလုပ္ရိွရာလာရင္း သက္ျပင္းသာခ်လိုက္သည္။ သူအလုပ္မလုပ္လဲရတယ္ တရားမဝင္တဲ့အလုပ္ေတြမွာ က်င္လည္ခဲ့လို႔ သူ႔ဆီမွာေငြရႊင္တယ္။ ဘဘမ်က္ႏွာေၾကာင့္လုပ္ရေပမဲ့ အခုေတာ့သူကိုယ္တိုင္လိုလိုလားလားလုပ္ခ်င္ေနတာ။ လစာသိပ္မရေပမဲ့ အဖိုးကိုကူညီခ်င္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူေရာက္ေတာ့အဖိုးကၿခံေရ႔ွမွာ လမ္းေလ်ွာက္ေနသည္။
"အဖိုး ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"လမ္းထဲေခြးေမာင္းေပးေနတာ၊ ကေလးေတြကိုလိုက္ဆြဲေနလို႔"
"ဪ အဖိုးကိုကိုက္ေနဦးမယ္"
"ျဖတ္ရိုက္မွာ"
အဖိုးစကားေၾကာင့္မင္းေခါင္ရယ္ရင္း အတူတူလမ္းပတ္ေလ်ွာက္လိုက္သည္။ အဖိုးကအသားမဲမဲ အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ခပ္ဝဝျဖစ္ၿပီး ေသြးေနွာျဖစ္ဟန္တူသည္။ ဒါေပမဲ့ပိုးတံုးလံုးကေတာ့ျဖဴေဖြးေနတာပဲ၊ တစ္အိမ္လံုးသူပဲျဖဴတာ။
"အဖိုး အဖိုးကမဲၿပီးျမမ်က္သြယ္ကဘာလို႔ျဖဴေနတာလဲ"
"သူ႔အေဖကျဖဴတယ္ေလ၊ သူ႔အေဖကတရုတ္စပ္တယ္ ငါကေတာ့မဲတယ္ကြ"
"ဟားး အဖိုးတို႔ထဲသူပဲကြက္ျဖဴေနတာ၊ အမိႈက္ပံုကေကာက္လာတာမလား"
"ေအး ေမြးတုန္းကဆိုသူ႔ကိုေဆးရံုက ခိုးလာတယ္ထင္ၾကတာ။ တစ္လမ္းလံုးကတရုတ္မႀကီးလို႔ေခၚတာ ငါတို႔မွာေျမးအရင္းပါလို႔ေျပာလဲမရဘူး"
ဟုတ္မွာပါ မ်က္သြယ္ကျဖဴျဖဴအရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔လွတယ္။ အဖိုးကသူ႔ေျမးကိုတုန္ေနေအာင္ခ်စ္တာ၊ တည့္လဲတည့္တာမဟုတိဘူး၊
"ငါမုန္႔ဝယ္ဦးမယ္ ေပါက္စီကဒါႀကိဳက္တယ္"
သူ႔ေျမးအတြက္ေပါက္စီေတြဝယ္ရင္း မင္းေခါင္ကိုပါဝယ္ေကြၽးသည္။ မင္းေခါင္လဲအားမနာပဲေမႊးအိေနတဲ့ ေပါက္စီလံုးေလးကိုကိုက္စားပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
**********************
"ဟီး သမီးစာကေလးဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ"
မ်က္သြယ္အိမ္ေပါက္ဝမွာထိုင္ငိုေနေတာ့ အေမကဆူပူေတာ့သည္။
"လာဘ္တိတ္လိုက္တာဟယ္၊ ငိုမေနနဲ႔ေတာ့"
"အေမ့ေၾကာင့္ သမီးစာကေလးေပ်ာက္တာ ျပန္ေခၚေပး"
"တင္ေမရယ္ ဘာလို႔သူ႔ငွက္ကိုလုပ္လိုက္လဲ"
"မလုပ္ပါဘူး ငါကဆန္ခ်ေကြၽးတာ"
မ်က္သြယ္ေမြးထားတဲ့စာကေလးဝတုတ္ေလးက ခုဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး။ ကစ္ကစ္တုတ္ကုတ္လိုက္ျပန္ၿပီထင္တယ္။
"ကစ္ကစ္တုတ္! ေၾကာင္မသားနင္လာခဲ့စမ္း"
"ဟဲ့ သူမ်ားေၾကာင္ကိုေအာ္မေနနဲ႔"
စုေဝတို႔ေမြးထားတဲ့ အဝါေရာင္ ေၾကာင္ဝတုတ္ေလးကအရမ္းေမႊတာ။ အခုလဲသူကုတ္တာေနမယ္။
"ဟဲ့ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ၊ ေပါက္စီဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"မီးမီးစာကေလးမရိွေတာ့ဘူး ေပ်ာက္ဝါးၿပီ"
"ငွက္ကဘယ္ေရာက္သြားလို႔လဲ။ ရွာေပးလိုက္"
အဖိုးနဲ႔မင္းေခါင္လဲၿခံထဲကအပင္ေတြေပၚၾကည့္ေပးေပမဲ့ စာကေလးကမေပၚလာေပ။ မ်က္သြယ္ကေသာင္းၾကမ္းကာ စာကေလးကိုရွာေနတာမို႔ မင္းေခါင္စိတ္မခ်မ္းသာရေပ။ အငိုသန္လိုက္တာ။ မင္းေခါင္ေတြ့ရာစာငွက္ေလးကိုဖမ္းၿပီး မ်က္သြယ္ေရ႔ွရပ္လိုက္သည္။
"မ်က္သြယ္ ဒါမင္းစာကေလးလား"
"ဟုတ္ဘူး ဒါတစ္ျခားငွက္ေလး၊ မ်က္သြယ္ကေလးကဝတုတ္ေလး မိုးမိလို႔အိမ္ထဲလာခိုရင္း ေခၚထားတာ"
ေျပာရင္းငိုတာမို႔မ်က္ရည္ေတြကိုဖိသုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ငွက္ဆိုတာကလြတ္လြတ္လပ္လပ္ပ်ံတဲ့သဘာဝေလ၊ သူေနေကာင္းေတာ့ပ်ံသြားၿပီေနမွာေပါ့"
"အေတာင္ေလးေနတာ၊ ေၾကာင္ကုတ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"မကုတ္ပါဘူး၊ အစာလဲဝၿပီဆိုေတာ့ သူ႔အသိုက္သူျပန္တာေနမွာပါ။ ငိုမေနနဲ႔ေတာ့ မင္းသူတို႔ကိုအစာေကြၽးလို႔ရေပမဲ့ ေခၚထားလို႔ေတာ့မရဘူးေလ၊ ေရာ့ လႊတ္ေပးလိုက္"
မင္းေခါင္လက္ထဲကတက်ီက်ီေအာ္ေနတဲ့ စာေပါက္ေလးကိုလက္ထဲထည့္ေပးေတာ့ မ်က္သြယ္ကငိုသည္။ စိတ္ႏုလိုက္တဲ့ကေလးမ၊ ငွက္ေလးကိုေလလာရာအတိုင္းလႊတ္ေပးၿပီး ေငးၾကည့္ေနတာမို႔ ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းကို မင္းေခါင္ဖိသုတ္ေပးလိုက္သည္။
"မငိုနဲ႔ေတာ့ အဖိုးကေပါက္စီဝယ္လာတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
မင္းေခါင္နားကပ္ကာငွက္ကိုလိုက္ၾကည့္ေနပံုေလးက တကယ့္ကိုကေလးနဲ႔တူလွသည္။ မာနခဲကအေကာင္ေလးေတြေတာ့ခ်စ္တယ္တဲ့။ တိရစၧာန္ေလးေတြကိုေတာ့ၾကင္နာတတ္တဲ့ ပိုးတံုးလံုးကသူ႔ကိုေရာၾကင္နာပါ့မလား။ မ်က္သြယ္ကဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ အိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့ မင္းေခါင္လိုက္ၾကည့္ကာၿပံဳးမိသည္။
"ပိုးတံုးလံုးက ငွက္ခ်စ္တာလား"
မင္းေခါင္ပ်ံသန္းေနတဲ့စာကေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း တီတိုးေျပာဆိုလိုက္သည္။
"မင္းေခါင္ ငွက္ေတြ့ၿပီလား"
"မေတြ့ဘူးအဖိုး သူ႔အသိုက္ျပန္သြားတာထင္တယ္။ ထားလိုက္ပါ မ်က္သြယ္လဲမရွာေတာ့ဘူးတဲ့"
"ေအးကြာ ေပါက္စီကအဲ့လိုႀကီးပဲ။ ကေလးက်လို႔"
"သံေယာဇဥ္တြယ္တာေနမယ္၊ စာကေလးကအစာေကြၽးထားရင္ ေနာက္လဲလာလာစားလိမ့္မယ္"
"ေအး စာကေလးအိမ္ေလးလုပ္ေပးထားရင္ေကာင္းမယ္"
အဖိုးေျပာတာကိုမင္းေခါင္ေထာက္ခံသည့္အေနနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
"ဝတုတ္ေကာင္ နင့္ကိုဆန္မေကြၽးေတာ့ဘူး"
"ဪ နင့္မလဲစာကေလးကိုရန္ေတြ့ရတယ္လို႔"
ေပါက္စီနဲ႔ေကာ္ဖီတြဲေသာက္ၿပီး ငိုရလို႔ဆာသြားတဲ့ဗိုက္ကိုအရင္ျဖည့္လိုက္သည္။ သူ႔မွာေတာ့ဆန္ေတြခ်ေကြၽး၊ ေရေတြတိုက္နဲ႔ အိမ္ေသးေသးေလးေတာင္လုပ္ေပးခဲ့ေသးတာ။ ဒင္းကေတာ့ထားခဲ့ရက္ရတယ္လို႔။ စာဖက္တီးေကာင္
"အဖိုးကေတာ္လိုက္တာ ေပါက္စီေလးကအိေနတာပဲ"
"နင့္အဖိုးကနင့္အတြက္ပဲပါတာပါေနာ္"
"ေအးေလ"
အေမနဲ႔ႀကီးႀကီးကေျပာေတာ့ မ်က္သြယ္ႏွာေခါင္းရႈံ႔ျပလိုက္သည္။ အခ်စ္ခံရတာလြယ္တာမွတ္လို႔။ မ်က္သြယ္ပါးကိုကုတ္ရင္း ရုတ္တရတ္ငိုင္သြားရသည္။ မ်က္သြယ္ကိုမ်က္ရည္သုတ္ေပးတာ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ သူစိမ္းေရ႔ွမွာငိုရတယ္လို႔၊
"မင္းေခါင္လဲငါတို႔အိမ္အလုပ္လုပ္မွ မ်က္သြယ္ေမႊသမ်ွခံေနရတာပဲ"
"သမီးဘာမွမလုပ္ပါဘူးေနာ္"
"အလုပ္သမားေတြမခံတာ နင့္ေၾကာင့္ပဲေနမယ္"
အမေလးလူကိုမ်ား အထင္လြဲလိုက္တာ။ မ်က္သြယ္ဘာသာေနေနတာကို သူကမ်က္သြယ္ေရ႔ွေရာက္ေရာက္လာတာပါေနာ္။ အံ့ၾသမဆံုးပဲ။
************************
"ဟိတ္ေကာင္ ဒါေတြသယ္ေပးဦး"
မင္းေခါင္မဂၢဇင္းရိုက္ၿပီးနားေနခ်ိန္ ဟိုတစ္ေခါက္ကဘဲအသားလြတ္လာခိုင္းတာမို႔ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သြားရသည္။
"ဘာကိုလဲ"
"ကားေပၚကပစၥည္းေတြခ်ေပးစမ္းပါ "
မင္းေခါင္ပါးေစာင္ကိုလ်ာနဲ႔ထိုးကာ ဘာမွမေျပာပဲအေနာက္ကလိုက္သြားလိုက္သည္။ ကားေပၚကပစၥည္းမဆိုသေလာက္ကို သယ္ခိုင္းေနတာမို႔ယူသယ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ကားတံခါးပိတ္ခါနီးပစၥည္းဝင္ယူေနခ်ိန္ ေဘးကေၾကာင္ဝါကို လင္းေအာင္ရိွရာလွမ္းကန္လိုက္သည္။
"ကစ္တုတ္ ဖယ္ကြာ"
"ဂီး! "
"အား ေသပါၿပီ"
ကစ္တုတ္ကေၾကာင္စြာမို႔ ကုန္းေနတဲ့လင္းေအာင္ဖင္ကိုခုန္ကုတ္ကာ တံခါးကိုကန္သြားေတာ့သည္။ မင္းေခါင္ရယ္ရင္းအိမ္ထဲဝင္ကာ ဆိုဖာေပၚပစၥည္းခ်ေပးလိုက္သည္။
"ဘာေတြလဲ အစ္ကို"
"မသိဘူး ဟိုလူသဟ္ခိုင္းလို႔"
မ်က္သြယ္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ကိုလင္းေအာင္က ေအာ္ဟစ္ေနတာမို႔မ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္သည္။
"အားနာလိုက္တာ ေနာက္ဆိုမ်က္သြယ္ကိုေျပာပါ။"
"ရပါတယ္"
မ်က္သြယ္တို႔စကားေျပာေနရာကိုလာၿပီး
"မ်က္သြယ္ မင္းေၾကာင္ကငါ့ကိုကုတ္သြားတယ္"
"ဟယ္ တက္နင္းမိလို႔လား"
"ဒီေကာင္ကန္လိုက္တာေလ၊ မင္းအလုပ္လုပ္တာေသခ်ာလုပ္စမ္း။ ပမာမခန္႔နဲ႔"
"ကိုလင္းေအာင္ ေၾကာက္ကုတ္ခံရတာေၾကာင္အျပစ္ပါ။ ကိုမင္းေခါင္နဲ႔မဆိုင္ပါဘူး"
"အလုပ္သမားဘက္ကကာမေပးပါနဲ႔ ဒီေကာင္ကအိမ္ကအလုပ္သမားပဲဟာ"
"အိမ္ကအလုပ္သမားမဟုတ္ပါဘူး၊ တိုက္ကအလုပ္သမားပါ၊ ကိုမင္းေခါင္ကပံုႏိွပ္တိုက္ကအလုပ္ပဲလုပ္ရမွာေလ အိမ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ကိုလင္းေအာင္စကားကိုၾကည့္ေျပာပါ"
"ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ"
"အဖိုးလူကအခ်ိဳးမေျပလို႔ဆံုးမေနတာပါ"
"လင္းေအာင္ေျပာစရာရိွ ငါ့ကိုေျပာ။ ျပႆနာမရွာနဲ႔"
"ေတာ္ၿပီ၊ အေမကမုန္႔ေပးခိုင္းလို႔ လာေပးတာ၊ ျပန္ၿပီ"
ေစာင့္ေအာင့္ထြက္သြားတာမို႔ မ်က္သြယ္ေရာ၊ အဖိုးပါခ်ဥ္သြားရသည္။ ေရစိမ္ဂ်ံဳကေလ ရုပ္ကမလွပါဘူးဆိုမဲ့ျပေနတယ္။
"အားနာလိုက္တာ အစ္ကို၊ စိတ္ထဲမထားပါနဲ႔"
"ရပါတယ္ သူ႔ၾကည့္ရတာကေလးဆန္တယ္"
"စိတ္ထဲမထားနဲ႔ကြာ အဲ့ေကာင္အဲ့လိုပဲ"
"ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္ အဖိုး"
"ေအးေအး မင္းလဲမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ၊ ျပန္ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ၿပီေနာ္၊"
ည၆နာရီေက်ာ္ေနၿပီမို႔ စကၠူထုတ္ေတြကိုေနရာခ်၊ တိုက္ကိုေသာ့ပိတ္ၿပီးျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။ မင္းေခါင္စက္ဘီးတြန္းကာျပန္လာရင္း အေနာက္ကေနလွမ္းေခၚတဲ့အသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ကိုႀကီးမင္းေခါင္ ခဏေစာင့္ဦး"
မ်က္သြယ္နဲ႔စုေဝကလိုက္လာတာမို႔ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"ကိုႀကီးလမ္းထိပ္သြားမွာမလား စုေဝတို႔လဲလိုက္မယ္"
"မုန္႔စားမလို႔လား"
"ဟုတ္"
စုေဝကသူ႔ထပ္အမ်ားႀကီးငယ္တာမို႔ မင္းေခါင္ညီမေလးတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားမိသည္။
"မမ စုေဝစက္ဘီးစီးခ်င္တယ္"
"လုပ္ျပန္ၿပီ နင့္အေမဆူလိမ့္မယ္ေနာ္"
"ခဏေလးပါ မမရဲ့၊ ပိုက္ဆံေပး စုေဝအရင္သြားမွာႏွင့္မယ္"
"လုပ္ျပန္ၿပီ၊ အစ္ကို စက္ဘီးခဏငွားပါ၊ စုေဝကစက္ဘီးစီးခ်င္ေနတာ"
"အင္း ယူသြားေလ၊သတိထားသြားေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
မင္းေခါင္စက္ဘီးေပးလိုက္ေတာ့ စုေဝကေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးယူစီးသြားေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားအေနာက္ကေနလမ္းအတူေလ်ွာက္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလိုက္လာခဲ့သည္။
"စုေဝကညီမအရင္းလား"
"မဟုတ္ဘူး။ ႀကီးျမနဲ႔စုေဝက အဖိုးတူမေတြ၊သူ႔အေဖဆံုးသြားထဲကေခၚထားတာ။"
"ဪ စုေဝကလိမၼာပါတယ္"
"ဟုတ္တယ္ လိမၼာတယ္"
မ်က္သြယ္ကအက်ႌလက္ရွည္အပါးေလးနဲ႔ floralသားစကပ္အတိုေလးကိုဝတ္ကာ ဆံပင္ေတြကိုျဖန္႔ခ်ထားသည္။ ေခတ္ဆန္ၿပီးေနထိုင္ပံုကစမတ္က်တာမို႔ ႀကိဳက္တဲ့သူေတြရိွတာမဆန္းဘူးလို႔ မင္းေခါင္ေတြးမိသည္။ မိုးေလတိုက္လာတာမို႔အနည္းငယ္ေအးလာေတာ့ မ်က္သြယ္ကလက္ပိုက္ကာဖြဖြေလးပြတ္ေနသည္။ ေလလာရာလမ္းေၾကာငိးကို မင္းေခါင္ကြယ္ၿပီးသိပ္မေအးေအာင္ေတာ့ ႀကံဖန္လုပ္မိသည္။ အဓိပၸာယ္မရိွလိုက္တာကြာ။
"ဒီဘက္လာ ျခင္းလံုးမွန္မယ္"
ျခင္းခတ္ေနတဲ့လူအုပ္ေၾကာင့္ မ်က္သြယ္ကိုသူ႔ေဘးနားေခၚကာကာထားလိုက္သည္။ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုကိုဝတ္ထားတဲ့မင္းေခါင္က မ်က္သြယ္ေဘးကသက္ေတာ္ေစာင့္နဲ႔တူလွသည္။
"အာ့ နာလိုက္တာ"
လူေရွာင္ရင္းမင္းေခါင္ေက်ာနဲ႔တိုက္မိတဲ့မ်က္သြယ္က ပါးရိုးကိုအုပ္ကာေအာ္ေတာ့သည္။ မင္းေခါင္လဲလန္႔ကာမ်က္ႏွာကိုအုပ္ကိုင္ၿပီး
"ဘာျဖစ္တာလဲ ပိုးတံုးလံုး၊ ျခင္းလံုးမွန္တာလား ဒီငါ ိုး "
ေဘးကလူေတြကိုၾကည့္ကာဆဲေတာ့ မ်က္သြယ္ပါးစပ္အတင္းလိုက္ပိတ္ရသည္။
"မဟုတ္ဘူး ခလုတ္တိုက္တာ အစ္ကို႔ေက်ာနဲ႔တိုက္မိသြားတာ"
"ီး ငါ့ႏွယ္ ဘာမ်ားလဲလို႔၊ ေတာ္ေတာ္နာသြားလား"
သူ႔လက္အႀကီးႀကီးနဲ႔ မ်က္သြယ္ပါးကိုပြတ္ေပးသည္က လူပါေလျဖန္းသြားသလိုမ်က္ႏွာရြဲ႔မသြားတာေက်းဇူးတင္ရမည္။ ျဖည္းျဖည္းသာသာမလုပ္ဘူး
"ေအာက္ၾကည့္ေလ်ွာက္ "
"ဟုတ္ကဲ့"
မ်က္သြယ္ကအခုေဟာက္ခံရျပန္ၿပီလား၊ ငါ့ႏွယ္ ဘယ္ဘဝကဝဋ္ေကြၽးနဲ႔ သူနဲ႔ဆံုတိုင္းေဟာက္ဟမ္းခံေနရတာလဲ။
"စုေဝကမုန္႔ေတာင္ဝယ္ၿပီးၿပီပဲ"
"ေရာ့ ကိုႀကီးအတြက္"
"ေတာ္ပါၿပီ "
"ယူပါ ကိုႀကီးအတြက္ဝယ္ေပးတာ"
အကင္ထုတ္ေလးကိုလွမ္းယူၿပီး
"ေက်းဇူးပဲ၊ အဲ့တာဆိုငါျပန္ၿပီ။လိုက္မပို႔လဲျဖစ္တယ္မလား"
"ျဖစ္ပါတယ္ ကိုႀကီးရဲ့"
"အင္း အဲ့တာဆိုငါျပန္ၿပီ၊ မ်က္သြယ္သတိထားျပန္"
"ဟုတ္ကဲ့"
မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနတဲ့မ်က္သြယ္ကိုေျပာၿပီး စက္ဘီးနင္းကာထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ရပ္ကြပ္ျခားတာမို႔ဒီအခ်ိန္မျပန္ရင္ အရမ္းေမွာင္သြားမွာ။ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္မုန္႔ဝယ္စားေနတာကိုၾကည့္ရင္း မင္းေခါင္ေရ႔ွဆက္နင္းလာခဲ့သည္။
*********************
"ျပန္လာၿပီလား သား"
"ဟုတ္ကဲ့"
"သရက္သီးငါးပိခ်က္ခ်က္ထားတယ္၊ ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္နဲ႔ ထမင္းစားေတာ့မလား"
"စားမယ္ ႀကီးဆင့္"
အိမ္ေရ႔ွစက္ဘီးရပ္တာနဲ႔ ႀကီးဆင့္ကအေျပးလာႀကိဳသည္။ မင္းေခါင္ရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာပရိတ္သတ္က ႀကီးဆင့္ပဲ။ ဂြၽမ္းထိုးထိုး ေရကူးကူးအၿမဲအားေပးေနတာပဲ။ ဆိုးလို႔လဲၿငိဳျငင္တာမရိွဘူး။ အေမအရင္းထပ္ေကြၽးအေမကမွသာေသးတယ္။
"ေရာ့ ပိုက္ဆံ"
"ဘာလဲ"
"လစာ တစ္ဝက္ယူထားလိုက္ပါ အိမ္စားရိတ္"
မင္းေခါင္ပိုက္ဆံေပးေတာ့ ဘဘကမယူခ်င္ယူခ်င္နဲ႔လွမ္းယူသည္။ မင္းေခါင္ေနမေကာင္းထဲကႀကီးဆင့္ကလာေနတာ စိတ္ပူလို႔တဲ့။ သူတို႔အိမ္ကိုေတာင္ေသာ့ခတ္ထားတာ။
"ကေလးကေပးရင္ယူလိုက္ေလ၊ သားလာ ထမင္းခူးၿပီးၿပီ"
"ခိုးထားတာမဟုတိဘူး၊ ရွာထားတာ ယူလိုက္"
"သားေလး ႀကီးဆင့္ဒီေဘးအိမ္ကိုဝယ္မလို႔သိလား"
"အိမ္ေရာင္းေတာ့မွာလား"
"အင္း အိမ္ကစုတ္ေနၿပီေလသားရယ္၊ ေရာင္းၿပီးခပ္ေသးေသးမွာပဲ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ေနမယ္။ ပိုတာေလးလႉရတာေပါ့"
"အင္း ေကာင္းပါတယ္၊ သေဘာေလ အိမ္နီးတာေပါ့"
"သားလဲမိန္းမယူေတာ့၊ အလုပ္ေလးရေနၿပီကို မင္းမဟုတ္တာလုပ္ထားတဲ့ေငြေတြ စုထားတယ္မလား။ ႀကိဳက္တဲ့မိန္းမေတြ့ရင္ယူေတာ့ မငယ္ေတာ့ပဲနဲ႔"
"ႀကိဳက္တယ္ သူကမႀကိဳက္တာ"
"ဟယ္ "
မင္းေခါင္စကားေၾကာင့္ ႀကီးဆင့္ေရာ၊ ကိုမ်ိဳးတင့္ေရာမ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္။ ဒီေကာင္ေလးမွာႀကိဳက္တဲ့သူရိွတယ္တဲ့လား။
စကားကိုတစ္ခြန္းကေန တစ္ခြန္းမေျပာတဲ့ကေလးကအခုေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့သူရိွၿပီတဲ့။
"လူဆိုးေလး မင္းကလိမၼာေအာင္ေနျပေလ။"
"လိမၼာရင္တကယ္ျပန္ႀကိဳက္မွာလား"
"ေဟ ေအးေပါ့သားရဲ့"
ခ်က္ခ်င္းျပန္ေမးတာမို႔ႀကီးဆင့္ကတဟားဟားရယ္သည္။ ဒီကေလးကေတာ့တကယ္ႀကီးႀကိဳက္ေနတာနဲ႔ထင္ပါတယ္။ မိန္းမကိစၥမၾကားရတဲ့သူက အခုေတာ့လိမၼာေတာ့မယ္ေပါ့ေလ။ မိန္းမရၿပီးေျပာင္းလဲသြားလဲေကာင္းတာပဲ။
Unicode
Part-8
* တီ တီ တီ *
ဖုန်းဆီမှAlarm မြည်သံကြောင့် မင်းခေါင်နိုးလာခဲ့သည်။ ဟိုတယ်ခန်းထဲသူတစ်ယောက်ထဲကျန်နေတာမို့ ငုတ်တုတ်ထထိုင်ကာ ခေါင်းကိုခါလိုက်သည်။ ဖုန်းကိုကြည့်တော့မနက်၉နာရီထိုးနေပြီမို့ ရေမိုးချိုးကာအလုပ်သွားဖို့ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ အပိုယူလာတဲ့တီရှပ်နက်ပြာနဲ့ ပန့်ကိုတွဲဝတ်ကာဆံပင်ကို သေသပ်အောင်ဖြီးလိုက်သည်။ မင်းခေါင်ညကအရမ်းစိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်မိလို့ ကောင်မဘေးခမျာတော်တော်ပင်ပန်းသွားရှာတာ။ မုန့်ဖိုးပါပိုပေးလိုက်ပေမဲ့ နောက်ဒါမျိုးမလုပ်မိဖို့ သူ့ကိုယ်သူသတိထားလိုက်သည်။
မင်းခေါင်အခုတလောစိတ်တွေကလေနေတာ၊ စုစည်းလို့ကိုမရဘူး။
မင်းခေါင် taxiနဲ့အလုပ်ရှိရာလာရင်း သက်ပြင်းသာချလိုက်သည်။ သူအလုပ်မလုပ်လဲရတယ် တရားမဝင်တဲ့အလုပ်တွေမှာ ကျင်လည်ခဲ့လို့ သူ့ဆီမှာငွေရွှင်တယ်။ ဘဘမျက်နှာကြောင့်လုပ်ရပေမဲ့ အခုတော့သူကိုယ်တိုင်လိုလိုလားလားလုပ်ချင်နေတာ။ လစာသိပ်မရပေမဲ့ အဖိုးကိုကူညီချင်တာကြောင့် ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ သူရောက်တော့အဖိုးကခြံရှေ့မှာ လမ်းလျှောက်နေသည်။
"အဖိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"လမ်းထဲခွေးမောင်းပေးနေတာ၊ ကလေးတွေကိုလိုက်ဆွဲနေလို့"
"ဪ အဖိုးကိုကိုက်နေဦးမယ်"
"ဖြတ်ရိုက်မှာ"
အဖိုးစကားကြောင့်မင်းခေါင်ရယ်ရင်း အတူတူလမ်းပတ်လျှောက်လိုက်သည်။ အဖိုးကအသားမဲမဲ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ခပ်ဝဝဖြစ်ပြီး သွေးနှောဖြစ်ဟန်တူသည်။ ဒါပေမဲ့ပိုးတုံးလုံးကတော့ဖြူဖွေးနေတာပဲ၊ တစ်အိမ်လုံးသူပဲဖြူတာ။
"အဖိုး အဖိုးကမဲပြီးမြမျက်သွယ်ကဘာလို့ဖြူနေတာလဲ"
"သူ့အဖေကဖြူတယ်လေ၊ သူ့အဖေကတရုတ်စပ်တယ် ငါကတော့မဲတယ်ကွ"
"ဟားး အဖိုးတို့ထဲသူပဲကွက်ဖြူနေတာ၊ အမှိုက်ပုံကကောက်လာတာမလား"
"အေး မွေးတုန်းကဆိုသူ့ကိုဆေးရုံက ခိုးလာတယ်ထင်ကြတာ။ တစ်လမ်းလုံးကတရုတ်မကြီးလို့ခေါ်တာ ငါတို့မှာမြေးအရင်းပါလို့ပြောလဲမရဘူး"
ဟုတ်မှာပါ မျက်သွယ်ကဖြူဖြူအရပ်ရှည်ရှည်နဲ့လှတယ်။ အဖိုးကသူ့မြေးကိုတုန်နေအောင်ချစ်တာ၊ တည့်လဲတည့်တာမဟုတိဘူး၊
"ငါမုန့်ဝယ်ဦးမယ် ပေါက်စီကဒါကြိုက်တယ်"
သူ့မြေးအတွက်ပေါက်စီတွေဝယ်ရင်း မင်းခေါင်ကိုပါဝယ်ကျွေးသည်။ မင်းခေါင်လဲအားမနာပဲမွှေးအိနေတဲ့ ပေါက်စီလုံးလေးကိုကိုက်စားပစ်လိုက်တော့သည်။
**********************
"ဟီး သမီးစာကလေးဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ"
မျက်သွယ်အိမ်ပေါက်ဝမှာထိုင်ငိုနေတော့ အမေကဆူပူတော့သည်။
"လာဘ်တိတ်လိုက်တာဟယ်၊ ငိုမနေနဲ့တော့"
"အမေ့ကြောင့် သမီးစာကလေးပျောက်တာ ပြန်ခေါ်ပေး"
"တင်မေရယ် ဘာလို့သူ့ငှက်ကိုလုပ်လိုက်လဲ"
"မလုပ်ပါဘူး ငါကဆန်ချကျွေးတာ"
မျက်သွယ်မွေးထားတဲ့စာကလေးဝတုတ်လေးက ခုဘယ်ရောက်သွားလဲမသိဘူး။ ကစ်ကစ်တုတ်ကုတ်လိုက်ပြန်ပြီထင်တယ်။
"ကစ်ကစ်တုတ်! ကြောင်မသားနင်လာခဲ့စမ်း"
"ဟဲ့ သူများကြောင်ကိုအော်မနေနဲ့"
စုဝေတို့မွေးထားတဲ့ အဝါရောင် ကြောင်ဝတုတ်လေးကအရမ်းမွှေတာ။ အခုလဲသူကုတ်တာနေမယ်။
"ဟဲ့ဘာလို့ငိုနေတာလဲ၊ ပေါက်စီဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"မီးမီးစာကလေးမရှိတော့ဘူး ပျောက်ဝါးပြီ"
"ငှက်ကဘယ်ရောက်သွားလို့လဲ။ ရှာပေးလိုက်"
အဖိုးနဲ့မင်းခေါင်လဲခြံထဲကအပင်တွေပေါ်ကြည့်ပေးပေမဲ့ စာကလေးကမပေါ်လာပေ။ မျက်သွယ်ကသောင်းကြမ်းကာ စာကလေးကိုရှာနေတာမို့ မင်းခေါင်စိတ်မချမ်းသာရပေ။ အငိုသန်လိုက်တာ။ မင်းခေါင်တွေ့ရာစာငှက်လေးကိုဖမ်းပြီး မျက်သွယ်ရှေ့ရပ်လိုက်သည်။
"မျက်သွယ် ဒါမင်းစာကလေးလား"
"ဟုတ်ဘူး ဒါတစ်ခြားငှက်လေး၊ မျက်သွယ်ကလေးကဝတုတ်လေး မိုးမိလို့အိမ်ထဲလာခိုရင်း ခေါ်ထားတာ"
ပြောရင်းငိုတာမို့မျက်ရည်တွေကိုဖိသုတ်ပေးလိုက်သည်။
"ငှက်ဆိုတာကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပျံတဲ့သဘာဝလေ၊ သူနေကောင်းတော့ပျံသွားပြီနေမှာပေါ့"
"အတောင်လေးနေတာ၊ ကြောင်ကုတ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"မကုတ်ပါဘူး၊ အစာလဲဝပြီဆိုတော့ သူ့အသိုက်သူပြန်တာနေမှာပါ။ ငိုမနေနဲ့တော့ မင်းသူတို့ကိုအစာကျွေးလို့ရပေမဲ့ ခေါ်ထားလို့တော့မရဘူးလေ၊ ရော့ လွှတ်ပေးလိုက်"
မင်းခေါင်လက်ထဲကတကျီကျီအော်နေတဲ့ စာပေါက်လေးကိုလက်ထဲထည့်ပေးတော့ မျက်သွယ်ကငိုသည်။ စိတ်နုလိုက်တဲ့ကလေးမ၊ ငှက်လေးကိုလေလာရာအတိုင်းလွှတ်ပေးပြီး ငေးကြည့်နေတာမို့ ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်စီးကြောင်းကို မင်းခေါင်ဖိသုတ်ပေးလိုက်သည်။
"မငိုနဲ့တော့ အဖိုးကပေါက်စီဝယ်လာတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
မင်းခေါင်နားကပ်ကာငှက်ကိုလိုက်ကြည့်နေပုံလေးက တကယ့်ကိုကလေးနဲ့တူလှသည်။ မာနခဲကအကောင်လေးတွေတော့ချစ်တယ်တဲ့။ တိရစ္ဆာန်လေးတွေကိုတော့ကြင်နာတတ်တဲ့ ပိုးတုံးလုံးကသူ့ကိုရောကြင်နာပါ့မလား။ မျက်သွယ်ကဆူပုတ်ပုတ်နဲ့ အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ မင်းခေါင်လိုက်ကြည့်ကာပြုံးမိသည်။
"ပိုးတုံးလုံးက ငှက်ချစ်တာလား"
မင်းခေါင်ပျံသန်းနေတဲ့စာကလေးတွေကိုကြည့်ရင်း တီတိုးပြောဆိုလိုက်သည်။
"မင်းခေါင် ငှက်တွေ့ပြီလား"
"မတွေ့ဘူးအဖိုး သူ့အသိုက်ပြန်သွားတာထင်တယ်။ ထားလိုက်ပါ မျက်သွယ်လဲမရှာတော့ဘူးတဲ့"
"အေးကွာ ပေါက်စီကအဲ့လိုကြီးပဲ။ ကလေးကျလို့"
"သံယောဇဥ်တွယ်တာနေမယ်၊ စာကလေးကအစာကျွေးထားရင် နောက်လဲလာလာစားလိမ့်မယ်"
"အေး စာကလေးအိမ်လေးလုပ်ပေးထားရင်ကောင်းမယ်"
အဖိုးပြောတာကိုမင်းခေါင်ထောက်ခံသည့်အနေနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ဝတုတ်ကောင် နင့်ကိုဆန်မကျွေးတော့ဘူး"
"ဪ နင့်မလဲစာကလေးကိုရန်တွေ့ရတယ်လို့"
ပေါက်စီနဲ့ကော်ဖီတွဲသောက်ပြီး ငိုရလို့ဆာသွားတဲ့ဗိုက်ကိုအရင်ဖြည့်လိုက်သည်။ သူ့မှာတော့ဆန်တွေချကျွေး၊ ရေတွေတိုက်နဲ့ အိမ်သေးသေးလေးတောင်လုပ်ပေးခဲ့သေးတာ။ ဒင်းကတော့ထားခဲ့ရက်ရတယ်လို့။ စာဖက်တီးကောင်
"အဖိုးကတော်လိုက်တာ ပေါက်စီလေးကအိနေတာပဲ"
"နင့်အဖိုးကနင့်အတွက်ပဲပါတာပါနော်"
"အေးလေ"
အမေနဲ့ကြီးကြီးကပြောတော့ မျက်သွယ်နှာခေါင်းရှုံ့ပြလိုက်သည်။ အချစ်ခံရတာလွယ်တာမှတ်လို့။ မျက်သွယ်ပါးကိုကုတ်ရင်း ရုတ်တရတ်ငိုင်သွားရသည်။ မျက်သွယ်ကိုမျက်ရည်သုတ်ပေးတာ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ သူစိမ်းရှေ့မှာငိုရတယ်လို့၊
"မင်းခေါင်လဲငါတို့အိမ်အလုပ်လုပ်မှ မျက်သွယ်မွှေသမျှခံနေရတာပဲ"
"သမီးဘာမှမလုပ်ပါဘူးနော်"
"အလုပ်သမားတွေမခံတာ နင့်ကြောင့်ပဲနေမယ်"
အမလေးလူကိုများ အထင်လွဲလိုက်တာ။ မျက်သွယ်ဘာသာနေနေတာကို သူကမျက်သွယ်ရှေ့ရောက်ရောက်လာတာပါနော်။ အံ့သြမဆုံးပဲ။
************************
"ဟိတ်ကောင် ဒါတွေသယ်ပေးဦး"
မင်းခေါင်မဂ္ဂဇင်းရိုက်ပြီးနားနေချိန် ဟိုတစ်ခေါက်ကဘဲအသားလွတ်လာခိုင်းတာမို့ စိတ်အချဥ်ပေါက်သွားရသည်။
"ဘာကိုလဲ"
"ကားပေါ်ကပစ္စည်းတွေချပေးစမ်းပါ "
မင်းခေါင်ပါးစောင်ကိုလျာနဲ့ထိုးကာ ဘာမှမပြောပဲအနောက်ကလိုက်သွားလိုက်သည်။ ကားပေါ်ကပစ္စည်းမဆိုသလောက်ကို သယ်ခိုင်းနေတာမို့ယူသယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ကားတံခါးပိတ်ခါနီးပစ္စည်းဝင်ယူနေချိန် ဘေးကကြောင်ဝါကို လင်းအောင်ရှိရာလှမ်းကန်လိုက်သည်။
"ကစ်တုတ် ဖယ်ကွာ"
"ဂီး! "
"အား သေပါပြီ"
ကစ်တုတ်ကကြောင်စွာမို့ ကုန်းနေတဲ့လင်းအောင်ဖင်ကိုခုန်ကုတ်ကာ တံခါးကိုကန်သွားတော့သည်။ မင်းခေါင်ရယ်ရင်းအိမ်ထဲဝင်ကာ ဆိုဖာပေါ်ပစ္စည်းချပေးလိုက်သည်။
"ဘာတွေလဲ အစ်ကို"
"မသိဘူး ဟိုလူသဟ်ခိုင်းလို့"
မျက်သွယ်လှမ်းကြည့်တော့ကိုလင်းအောင်က အော်ဟစ်နေတာမို့မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်သည်။
"အားနာလိုက်တာ နောက်ဆိုမျက်သွယ်ကိုပြောပါ။"
"ရပါတယ်"
မျက်သွယ်တို့စကားပြောနေရာကိုလာပြီး
"မျက်သွယ် မင်းကြောင်ကငါ့ကိုကုတ်သွားတယ်"
"ဟယ် တက်နင်းမိလို့လား"
"ဒီကောင်ကန်လိုက်တာလေ၊ မင်းအလုပ်လုပ်တာသေချာလုပ်စမ်း။ ပမာမခန့်နဲ့"
"ကိုလင်းအောင် ကြောက်ကုတ်ခံရတာကြောင်အပြစ်ပါ။ ကိုမင်းခေါင်နဲ့မဆိုင်ပါဘူး"
"အလုပ်သမားဘက်ကကာမပေးပါနဲ့ ဒီကောင်ကအိမ်ကအလုပ်သမားပဲဟာ"
"အိမ်ကအလုပ်သမားမဟုတ်ပါဘူး၊ တိုက်ကအလုပ်သမားပါ၊ ကိုမင်းခေါင်ကပုံနှိပ်တိုက်ကအလုပ်ပဲလုပ်ရမှာလေ အိမ်နဲ့မဆိုင်ဘူး။ ကိုလင်းအောင်စကားကိုကြည့်ပြောပါ"
"ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ"
"အဖိုးလူကအချိုးမပြေလို့ဆုံးမနေတာပါ"
"လင်းအောင်ပြောစရာရှိ ငါ့ကိုပြော။ ပြဿနာမရှာနဲ့"
"တော်ပြီ၊ အမေကမုန့်ပေးခိုင်းလို့ လာပေးတာ၊ ပြန်ပြီ"
စောင့်အောင့်ထွက်သွားတာမို့ မျက်သွယ်ရော၊ အဖိုးပါချဥ်သွားရသည်။ ရေစိမ်ဂျုံကလေ ရုပ်ကမလှပါဘူးဆိုမဲ့ပြနေတယ်။
"အားနာလိုက်တာ အစ်ကို၊ စိတ်ထဲမထားပါနဲ့"
"ရပါတယ် သူ့ကြည့်ရတာကလေးဆန်တယ်"
"စိတ်ထဲမထားနဲ့ကွာ အဲ့ကောင်အဲ့လိုပဲ"
"ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ် အဖိုး"
"အေးအေး မင်းလဲမိုးချုပ်နေပြီ၊ ပြန်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်ပြန်ပြီနော်၊"
ည၆နာရီကျော်နေပြီမို့ စက္ကူထုတ်တွေကိုနေရာချ၊ တိုက်ကိုသော့ပိတ်ပြီးပြန်လာခဲ့တော့သည်။ မင်းခေါင်စက်ဘီးတွန်းကာပြန်လာရင်း အနောက်ကနေလှမ်းခေါ်တဲ့အသံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"ကိုကြီးမင်းခေါင် ခဏစောင့်ဦး"
မျက်သွယ်နဲ့စုဝေကလိုက်လာတာမို့ ရပ်စောင့်နေလိုက်သည်။
"ကိုကြီးလမ်းထိပ်သွားမှာမလား စုဝေတို့လဲလိုက်မယ်"
"မုန့်စားမလို့လား"
"ဟုတ်"
စုဝေကသူ့ထပ်အများကြီးငယ်တာမို့ မင်းခေါင်ညီမလေးတစ်ယောက်လိုသဘောထားမိသည်။
"မမ စုဝေစက်ဘီးစီးချင်တယ်"
"လုပ်ပြန်ပြီ နင့်အမေဆူလိမ့်မယ်နော်"
"ခဏလေးပါ မမရဲ့၊ ပိုက်ဆံပေး စုဝေအရင်သွားမှာနှင့်မယ်"
"လုပ်ပြန်ပြီ၊ အစ်ကို စက်ဘီးခဏငှားပါ၊ စုဝေကစက်ဘီးစီးချင်နေတာ"
"အင်း ယူသွားလေ၊သတိထားသွားနော် "
"ဟုတ်ကဲ့ "
မင်းခေါင်စက်ဘီးပေးလိုက်တော့ စုဝေကပျော်ပျော်ကြီးယူစီးသွားတော့သည်။ နှစ်ယောက်သားအနောက်ကနေလမ်းအတူလျှောက်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုက်လာခဲ့သည်။
"စုဝေကညီမအရင်းလား"
"မဟုတ်ဘူး။ ကြီးမြနဲ့စုဝေက အဖိုးတူမတွေ၊သူ့အဖေဆုံးသွားထဲကခေါ်ထားတာ။"
"ဪ စုဝေကလိမ္မာပါတယ်"
"ဟုတ်တယ် လိမ္မာတယ်"
မျက်သွယ်ကအင်္ကျီလက်ရှည်အပါးလေးနဲ့ floralသားစကပ်အတိုလေးကိုဝတ်ကာ ဆံပင်တွေကိုဖြန့်ချထားသည်။ ခေတ်ဆန်ပြီးနေထိုင်ပုံကစမတ်ကျတာမို့ ကြိုက်တဲ့သူတေွရှိတာမဆန်းဘူးလို့ မင်းခေါင်တွေးမိသည်။ မိုးလေတိုက်လာတာမို့အနည်းငယ်အေးလာတော့ မျက်သွယ်ကလက်ပိုက်ကာဖွဖွလေးပွတ်နေသည်။ လေလာရာလမ်းကြောငိးကို မင်းခေါင်ကွယ်ပြီးသိပ်မအေးအောင်တော့ ကြံဖန်လုပ်မိသည်။ အဓိပ္ပာယ်မရှိလိုက်တာကွာ။
"ဒီဘက်လာ ခြင်းလုံးမှန်မယ်"
ခြင်းခတ်နေတဲ့လူအုပ်ကြောင့် မျက်သွယ်ကိုသူ့ဘေးနားခေါ်ကာကာထားလိုက်သည်။ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ ဘောင်းဘီတိုကိုဝတ်ထားတဲ့မင်းခေါင်က မျက်သွယ်ဘေးကသက်တော်စောင့်နဲ့တူလှသည်။
"အာ့ နာလိုက်တာ"
လူရှောင်ရင်းမင်းခေါင်ကျောနဲ့တိုက်မိတဲ့မျက်သွယ်က ပါးရိုးကိုအုပ်ကာအော်တော့သည်။ မင်းခေါင်လဲလန့်ကာမျက်နှာကိုအုပ်ကိုင်ပြီး
"ဘာဖြစ်တာလဲ ပိုးတုံးလုံး၊ ခြင်းလုံးမှန်တာလား ဒီငါ ိုး "
ဘေးကလူတွေကိုကြည့်ကာဆဲတော့ မျက်သွယ်ပါးစပ်အတင်းလိုက်ပိတ်ရသည်။
"မဟုတ်ဘူး ခလုတ်တိုက်တာ အစ်ကို့ကျောနဲ့တိုက်မိသွားတာ"
"ီး ငါ့နှယ် ဘာများလဲလို့၊ တော်တော်နာသွားလား"
သူ့လက်အကြီးကြီးနဲ့ မျက်သွယ်ပါးကိုပွတ်ပေးသည်က လူပါလေဖြန်းသွားသလိုမျက်နှာရွဲ့မသွားတာကျေးဇူးတင်ရမည်။ ဖြည်းဖြည်းသာသာမလုပ်ဘူး
"အောက်ကြည့်လျှောက် "
"ဟုတ်ကဲ့"
မျက်သွယ်ကအခုဟောက်ခံရပြန်ပြီလား၊ ငါ့နှယ် ဘယ်ဘဝကဝဋ်ကျွေးနဲ့ သူနဲ့ဆုံတိုင်းဟောက်ဟမ်းခံနေရတာလဲ။
"စုဝေကမုန့်တောင်ဝယ်ပြီးပြီပဲ"
"ရော့ ကိုကြီးအတွက်"
"တော်ပါပြီ "
"ယူပါ ကိုကြီးအတွက်ဝယ်ပေးတာ"
အကင်ထုတ်လေးကိုလှမ်းယူပြီး
"ကျေးဇူးပဲ၊ အဲ့တာဆိုငါပြန်ပြီ။လိုက်မပို့လဲဖြစ်တယ်မလား"
"ဖြစ်ပါတယ် ကိုကြီးရဲ့"
"အင်း အဲ့တာဆိုငါပြန်ပြီ၊ မျက်သွယ်သတိထားပြန်"
"ဟုတ်ကဲ့"
မလှုပ်မယှက်ရပ်နေတဲ့မျက်သွယ်ကိုပြောပြီး စက်ဘီးနင်းကာထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ ရပ်ကွပ်ခြားတာမို့ဒီအချိန်မပြန်ရင် အရမ်းမှောင်သွားမှာ။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်မုန့်ဝယ်စားနေတာကိုကြည့်ရင်း မင်းခေါင်ရှေ့ဆက်နင်းလာခဲ့သည်။
*********************
"ပြန်လာပြီလား သား"
"ဟုတ်ကဲ့"
"သရက်သီးငါးပိချက်ချက်ထားတယ်၊ ကြက်သားပြုတ်ကြော်နဲ့ ထမင်းစားတော့မလား"
"စားမယ် ကြီးဆင့်"
အိမ်ရှေ့စက်ဘီးရပ်တာနဲ့ ကြီးဆင့်ကအပြေးလာကြိုသည်။ မင်းခေါင်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောပရိတ်သတ်က ကြီးဆင့်ပဲ။ ဂျွမ်းထိုးထိုး ရေကူးကူးအမြဲအားပေးနေတာပဲ။ ဆိုးလို့လဲငြိုငြင်တာမရှိဘူး။ အမေအရင်းထပ်ကျွေးအမေကမှသာသေးတယ်။
"ရော့ ပိုက်ဆံ"
"ဘာလဲ"
"လစာ တစ်ဝက်ယူထားလိုက်ပါ အိမ်စားရိတ်"
မင်းခေါင်ပိုက်ဆံပေးတော့ ဘဘကမယူချင်ယူချင်နဲ့လှမ်းယူသည်။ မင်းခေါင်နေမကောင်းထဲကကြီးဆင့်ကလာနေတာ စိတ်ပူလို့တဲ့။ သူတို့အိမ်ကိုတောင်သော့ခတ်ထားတာ။
"ကလေးကပေးရင်ယူလိုက်လေ၊ သားလာ ထမင်းခူးပြီးပြီ"
"ခိုးထားတာမဟုတိဘူး၊ ရှာထားတာ ယူလိုက်"
"သားလေး ကြီးဆင့်ဒီဘေးအိမ်ကိုဝယ်မလို့သိလား"
"အိမ်ရောင်းတော့မှာလား"
"အင်း အိမ်ကစုတ်နေပြီလေသားရယ်၊ ရောင်းပြီးခပ်သေးသေးမှာပဲ လင်မယားနှစ်ယောက်နေမယ်။ ပိုတာလေးလှူရတာပေါ့"
"အင်း ကောင်းပါတယ်၊ သဘောလေ အိမ်နီးတာပေါ့"
"သားလဲမိန်းမယူတော့၊ အလုပ်လေးရနေပြီကို မင်းမဟုတ်တာလုပ်ထားတဲ့ငွေတွေ စုထားတယ်မလား။ ကြိုက်တဲ့မိန်းမတွေ့ရင်ယူတော့ မငယ်တော့ပဲနဲ့"
"ကြိုက်တယ် သူကမကြိုက်တာ"
"ဟယ် "
မင်းခေါင်စကားကြောင့် ကြီးဆင့်ရော၊ ကိုမျိုးတင့်ရောမျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ဒီကောင်လေးမှာကြိုက်တဲ့သူရှိတယ်တဲ့လား။
စကားကိုတစ်ခွန်းကနေ တစ်ခွန်းမပြောတဲ့ကလေးကအခုတော့ ကြိုက်တဲ့သူရှိပြီတဲ့။
"လူဆိုးလေး မင်းကလိမ္မာအောင်နေပြလေ။"
"လိမ္မာရင်တကယ်ပြန်ကြိုက်မှာလား"
"ဟေ အေးပေါ့သားရဲ့"
ချက်ချင်းပြန်မေးတာမို့ကြီးဆင့်ကတဟားဟားရယ်သည်။ ဒီကလေးကတော့တကယ်ကြီးကြိုက်နေတာနဲ့ထင်ပါတယ်။ မိန်းမကိစ္စမကြားရတဲ့သူက အခုတော့လိမ္မာတော့မယ်ပေါ့လေ။ မိန်းမရပြီးပြောင်းလဲသွားလဲကောင်းတာပဲ။