မနက် 7:30တွင်
အန်တီမြင့်မှ မေမီအခန်းထဲဝင်လာပီး
"သမီးလေးရေထတော့လေကွယ် ဖွားဖွားကနှိုးခိုင်းနေပီကွယ့်"
မေမီ တစ်ညလုံးတစ်ရေးမှမအိပ်ပဲ မိုးလင်းမှသာခနမှေးရသောကြောင့် ခေါင်းများနောက်ပီး
လူလဲအားမရှိပေ မေမီလဲထဖို့အားမရှိတာကြောင့် အန်တီမြင့်ခါးကိုအတင်းဖက်ကာ
"အန်တီမြင့် မေမီလေခေါင်းတွေ တအားကိုက်တာပဲ"
မေမီမျက်လုံးမဖွင့်ပဲပြောလိုက်တော့
အန်တီမြင့်မှ
"ညကအိပ်ယာဝင်တာနောက်ကျလို့ထင်တယ်
ဟုတ်လား သမီးလေး"
"အန်တီမြင့်ကဘယ်လိုသိတာလဲ"
မေမီပြောရင်း ထထိုင်လိုက်သည်
"သိတာပေါ့ သမီးလေးရဲ့ ညကအန်တီမြင့်တစ်နိုးလို့ရေထသောက်တုန်းက သမီးလေးအပေါ်တက်သွားတာတွေ့တယ်လေ"
"ဟုတ် သမီးကိုလူတစ်ယောက်ကရှောင်နေလို့"
မျက်နာသူငယ်လေးနဲ့ပြောလိုက်တော့
"အွန် သမီးလေးကဘာတွေစိန်ဆိုးအောင်လုပ်မိလို့တုန်း နားလည်မှုလွဲနေရင်လဲသေချာပြန်တောင်းပန်လာခဲ့နော် အန်တီမြင့်သမီးလေးက
ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ ကြာကြာ စိတ်ဆိုးမာမဟုတ်ပါဘူး"
"ဟုတ်"
မေမီအတွေးပေါက်သွားသည် အပျိုကြီးကိုချော့ရမယ် ဘာကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် ချော့ရမယ်
မေမီတစ်မနက်ခင်းလုံးဖွားနောက်တကောက်ကောက်လိုက်ရသည် ဘုရားသွားတရားထိုင် ပုတီးစိပ် ပီးတော့ဈေးဝယ် ဖွားကလေ အသက်သာကြီးလာတယ် စိတ်တွေကတော့လန်းဆန်းနေတုန်းပဲခုထိ မေအီ့လက်ထဲတွင်လဲဖွားဝယ်ထားတာတော့မဲပေ ကားနားရောက်မှ ဦးလေးဦးအောင်ကြီးက ကူဆွဲပေးသည်
နေ့လည်ခင်းမှသာအိမ်ပြန်ရောက်သည်
နာရီကြည့်လိုက်တော့ 2နာရီပင်ထိုးခါနီးနေပီ
စိုင်းနဲ့မြတ်ကိုဖုန်းခေါ်ကည
အန်တီ့တွက်မွေးနေ့လက်ဆောင်ဝယ်ရန်
လူစုကြပီး ဈေးထပ်ပတ်ရပြန်တယ်
တကယ်ဒီနေ့တစ်နေကုန်မနားသေးပါ
ညနေ6နာရီမှသာအိမ်ပြန်ရောက်ပီးတန်းအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်
မနက်လင်းတော့
ဒီနေ့မေမီ့တွက်အရေးကြီးတဲ့လေးဖြစ်တာကြောင့်မနက်အစောထဘုရားရှိခိုး ဆွမ်းလောင်း
ချစ်ရသူလေးမွေးနေ့မို့မနက်အစောကြီးအလုပ်ရှုပ်နေသည်
နေ့လည်ရောက်တော့ ဦးငယ်တစ်ယောက် ခရီးထွက်ရန်အဝတ်ေတွပြင်နေပြန်သည်
မေမီလဲဦးငယ်အခန်းထဲဝင်ကာ
ဦးငယ်အဝတ်များကူထည့်ပေးရင်း
"ဦးငယ်ရယ် အိမ်မာလဲကြာကြာနေပါဦးလားဟင်
မေမီက ထပ်လွမ်းရပြန်ဦးမယ်"
"ပီးတော့ ဦးငယ်ဒီတစ်ခေါက်ပြန်လာတာ မျင်နာလဲသိပ်မကောင်းဘူးနော် စိတ်ညစ်စရာတွေရှိလို့လား မေမီ့ကိုပြောလေနော်"
ဦးငယ်ကသက်ပျင်းရှည်ကြီးချပီး
"ဦးငယ်လူတစ်ယောက်ကိုချစ်မိသွားတယ်ကွယ်"
"အော် ဦးငယ်ကလဲဘာများလဲလို့ ချစ်ပေါ့
မေမီကဦးငယ်ကို ကိုယ်ပိုင်မိသားစုဘဝလေးနဲ့မြင်ချင်တာ မေမီ့အတွက်အရမ်းမတွေးပါနဲ့"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သမီးလေးရယ် ဒါမယ့်
ဦးငယ်ချစ်သူကအခုဘယ်ရောက်နေမှန်းတောင်မသိပါဘူးကွယ်"
"ဟင် ဦးငယ်လူကြီးကလဲ"
"ဟုတ်တယ်သမီးလေးရဲ့ UKမာတွေ့ကြတာ
သူလဲမြန်မာပဲ သိပ်ကိုမြန်မာဆန်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက် ဒါမယ့် အကြောင်းပြချက်မရှိဦးငယ်ကို
ထားခဲ့တာ"
ပြောရင်းဦးငယ်တစ်ယောက် မျက်ရည်များပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာသည်
"အော် ဦးငယ်ရယ် အခုပြန်တာသူ့ကိုပြန်ရှာဖို့လား"
"ဟုတ်တယ်သမီးလေး ဒီကိုပြန်လာတာလဲသူ့ကိုရှာဖို့ပဲ သူကပဲအပုန်းကောင်းနေတာလား
ဦးငယ်ကပဲ မရှာတတ်တာလားတော့မသိတော့ပါဘူးကွယ်"
"အချစ်စစ်မှန်ရင်ပြန်ဆုံမာပါဦးငယ်ရဲ့"
"ဦးငယ်ဖက်မာမေမီတစ်ယောက်လုံးရှိတယ်နော်"
ဦးငယ်ကိုကိုယ်ပိုင်မိသားစုဘဝလေးနဲ့ပျော်စေချင်တာတော့မေမီ့စိတ်ရင်းပါ
ညနေ၅နာရီတွင် စိုင်းကပဲမြတ်နဲ့မေမီို့ကို လာကြိုပေးသည်
ပွဲထဲရောက်တော့လဲ အန်တီကမေမီ့ကိုကျော်ကာမြတ်ကိုပဲနှုတ်ဆက်ပီး လူကြီးဝိုင်းကိုတစ်လှည့်စီ
လိုက်စကားပြောပေးနေသည်
သိပ်ကိုလှတဲ့အမျိုးသမီးက အနက်ရောင်ကြီုးတစ်လုံးဂါဝန်လေးနဲ့ မြင်နေရတဲ့ပခုံးသားလေးဟာလဲ ဖွေးစွတ်နေတာပဲ အသက်31ပြည့်ပီသာပြောတယ် ခန္ဓာကိုယ်ကအစပြစ်ချက်မရှိပေ
မေမီ့ကိုဥပေက္ခာပြုထားတဲ့အမျိုးသမီးက
တခြားအမျိုးသား။ အမျိုးသမီးတွေနဲ့ကြတော့
ပြုံးလို့ ပျော်လို့ပါလား မေမီလဲတွေးရင်း
လူကြီးတွေတွက်ထားပေးထားတဲ့ ဝိုင်အပြင်းစားတွေကိုဆက်တိုက်သောက်နေမိတော့သည်
မေမီချော့ဖို့ချဉ်းကပ်ပြန်တော့လဲ အနားကပ်မခံပဲ ရှောင်ထွက်သွားသည်
ထိုစဉ်မြတ်က
"တော်တော့မေမေီ နင်များနေပီ အိမ်ပြန်ရဦးမာ"
ကိတ်ခွဲတော့လဲအန်တီ့ဘေးတွင်စိုင်းနဲ့စိုင်းအဖေ
စိုင်းအမေ တခြားလူကြီးလူကောင်းများ
တခြားအမျိုးသားတွေက်ုိကိတ်ခွန့်ကျွေးနေတဲ့အန်တီ့ပုံစံကို မကြည့်ချင်တော့တာကြောင့် မေမီ
ဝိုင်တစ်လံုးယူကာ ခြံနောက်ထဲထွက်လာလိုက်တယ် ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့မို့ မြတ်ကစိတ်မချဘူးပြောပီးအတင်းလိုက်လာသည်
တိုက်နေတဲ့လေတွေကအေးနေပေမယ့်
မေမိီ့ရင်ထဲမာတော့ပူနေဆဲပင် မေမီထိုင်ေနတာဘယ်လောက်ကြာလဲမေမီမသိတော့ပါ
လက်ထဲကဝိုင်လဲကုန်ပီ ဘေးမာထိုင်နေတဲ့မြတ်ကလဲ ခုံးလေးပေါ်မာခေါင်းမှောက်က အိပ်ပျော်နေပီ။
ထိုစဉ်စိုင်းနဲ့အန်တီရောက်လာပီးမြတ်ကိုနှိုးကာ
စိုင်းကိုယ်တိုင် အိမ်ပြန်ပို့လိုက်သည်
မေမီ့ကိုတော့ထိုအမျိုးသမီးကဘယ်ခေါ်လာလဲမေမီမသိပါ အခန်းတစ်ခန်းထဲရောက်တော့
အန်တီက မေမီ့ကိုကာတင်ပေါ်တွင်လှဲစေပီး
သံပရာရည်တစ်ခွက်ဖျော်တိုက်ပီး အမူးပြေအောင်လုပ်ပေးနေသည်
မေမီလဲအသိစိတ်နဲနဲပြန်ဝင်လာတာနဲ့ အန်တီကိုတွန်းဖယ်ကာ
"သွားပါ တခြားဂရုစိုက်စရာလူတွေများတယ်မလား မေမီ့ကိုပစ်ထားလိုက်စမ်းပါ "
"မင်းရူးနေတာလား ဒီပုံစံနဲ့ဘယ်လိုပြန်မာလဲ"
အန်တီကအတင်းပြန်ဆွဲထားပီး
"မင်းအဖွားကိုတို့ဖုန်းဆက်ထားတယ် စိတ်မပူနဲ့"
"ရတယ် မေမီပြန်နိုင်တယ် စိတ်မပူပါနဲ့"
ပြောပီးမေမီပြန်မယ်အလုပ် အန်တီကမေမီ့လက်အားဆွဲကာ
"ဘာလဲ ဟိုမိန်းကလေးမဟုတ်လို့လား"
မေမီအံ့ဩသွားပီး ပြန်ထိုင်လိုက်ကာ
"ဘယ်မိန်းကလေးလဲ "
"ဟိုနေ့ကမင်းနဲ့လက်ချင်းတွဲပိးထွက်လာတဲ့တစ်ယောက်လေ မင်းကိုမောင်လို့ခေါ်နေတဲ့တစ်ယောက်"
မေမီတကယ်အံ့ဩသွားရသည် အန်တီကမေမီကိုတကယ်ပဲသဝန်တိုနေတာကို
"မဟုတ်ပါဘူးအန်တီကလဲ "
"ဟုတ်ပါတယ် မင်းကအ့လိုငယ်ငယ်ချောချောလေးကိုကြိုက်တယ်မလား"
ပြောရင်းနဲ့ငိုသံစွတ်လာတော့ မေမီလဲပြာပြာသလဲ
"မေမီက အန်တီ့ကိုပဲချစ်တာ"
"ဟင်"
အံ့ဩသွားတယ်ထင်ရဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနဲ့
မေမိကိုပြန်ကြည့်နေသည် လူက်ုပြုစားနေသလားအန်တီရယ် မေမီလဲသောက်ထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်လား ဘာလားမသိတော့ပါ အနဲငယ်ဟနေတဲ့အန်တီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်
ထိုအခါမှအန်တီက
"အို။ မင်းဟာလေ တို့တောင်ချစ်တယ်မပြောရသေးဘူး အရမ်းရဲတာပဲနော် ပုံစံကြည့့်တော့
အေးတိအေးစက်နဲ့"
ပြောလဲပြော မျက်စောင်းထဲထိုးကာမေမီ ရင်ခွင်ထဲတွင်မျက်နာဖွက်ထားလိုက်သည်
"ဟို မေမီတောင်းပန်ပါတယ်နော် မရည်ရွယ်ပါဘူး"
မေမီသေချာကြည့်တော့ ဒါစိုင်းတို့အိမ်တော့မဟုတ်ပေ အန်တီကသတိထားမိသွားတယ်ထင်ပ့
"ဒါတို့အလုပ်စလုပ်တော့မလို့ တို့နေဖို့ဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်း ကြည့်မနေနဲ့"
မေမီအန်တီဖက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့
ကြိုးတစ်လုံးဂါဝန်လေးကခုထိမလဲရသေးပေ
လရောင်မှိန်ပြပြအောက်မာတောင် အန်တီကသိပ်လှတာပဲ တွေးရင်းပြုံးမိသွားတော့ အန်တီက
"မင်း မဟုတ်တာတွေမတွေးနဲ့နော် တို့ရေချိုးအဝတ်စားလဲတော့မယ်"
ဟုပြောပြီးထရင်ပြင်လိုက်တော့
မေမီအန်တီလက်ကနေဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်သည် ပီးတော့အန်တီ့ပေါ်ကနေအုပ်မိုးပီး
"ဒီလိုနေရာကို မကြောက်မလန့်ခေါ်လာရဲတဲ့
အန်တီကသိပ်မိုက်တာပဲ "
ပြောပီးအန်တီ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုစိတ်ကြိုက်စားသုံးရင်း လက်တွေကအန်တီ့ရဲ့ ဂါဝန်ဇစ်ကိုဆွဲချဖို့ပြင်တော့
"တို့ကြောက်တယ်"
မေမီ အန်တီ့နဖူးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းရင်
"မကြောက်ပါနဲ့မောင့်ကိုယုံနော်"
ဟုပြောတော့ အန်တီကခေါင်းညိမ့်ပီးပြန်ဖြေသည် နှုတ်ခမ်းတွေကိုအလွတ်ပေးပီး လည်တိုင်တွေကိုအရာထင်သည်ထိစုပ်နမ်းနေမိသည် လက်တွေကလဲအန်တီအပေါ်မာကာရံနေတဲ့ပိတ်စတွေကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဖယ်ရှားပေးပီး
အဝတ်ကင်းသွားတော့ အန်တီ့ရဲ့ရင်သားမို့မို့တွေကိုစုပ်နယ်ပီး ရင်ညွန့်တွေထိနှုတ်ခမ်းတွေဆင်းလာပီး အဆီမရှိသည့်ဗိုက်လေးအားခပ်ဖွဖွနမ်းကာ။ အန်တီ့ခြေထောက်တွေကို အနဲငယ်မလိုက်တော့ အန်တီမှအလန့်တကြား
"မလုပ်နဲ့မာင် ငရဲကြီးလိမ့်မယ်"
"မောင်ကအငယ်ပါ"
ဟုပြောပီး အန်တီ့ပန်းလေးအားတယုတယပျိုးနေမိတော့သည် အန်တီ့လက်တွေဟာလံမောင့်ဆံပင်တိုတိုတွေကိုထိုးဖွရင်း
"မောင် ဖယ်တော့"
မေမီမဖယ်မိပါ အန်တီ့ကိုအဆုံးထိခေါ်သွားချင်တာကြောင့် အားနဲ့စုပ်လိုက်တော့ ခါးလေးကော့ကာ အန်တီပီးဆုံးခြင်းကိုရောက်ခဲ့သည်
ထို့နောက်အန်တီနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းရှိုက်ပီးေနာက် ချယ်ရီသီးလေးတွေကိုစားသုံးတော့
နဖူးမာချွေးလေးတွေစို့နေတဲ့အန်တီက
"တော်ပီလေ မောင် တို့မောနေပီ"
"မောင်မှမပီးသေးတာ အသက်ကလဲ"ဟု ဆိုကာ
နောက်တစ်ချီပြန်စသည်
ဒီလိုနဲ့အခန်းထဲ၌ညီးသံတွေတစ်ဖန်ဖုံးလွှမ်းသားပြန်သည်