Sorry for the late and short update, again. I'm kinda busy sa acads kase. Happy Saturday!
___________________
Third Person's PoV
"Nagawa mo ba ng maayos ang aking pinag utos?" her voice echoed in every corners of the room.
"Y—Yes, milady. Nagawa ko na po. Walang kahit anong bakas ang natira," wika ng isang babaeng, hawak ang isang halamang may kakaibang kulay at itsura.
"How about the Monster of Bel?" She took a sip on her wine glass elegantly, eyes fixed on the lady infront of her who's on her knees, head facing the floor.
"It's sealed in the deepest abyss of the dark dungeon, milady. Hindi na siya makakapinsala," tugon ng babae, nakayuko pa'rin, takot salubungin ang malamig at nanghihigop ng lakas na titig ng kaniyang pinagsisilbihan.
"Good. You're dismissed. You did a great job today," her cold stares sparkled for a while as a smile formed in her natural red lips.
The lady stood up, face still facing the floor. She felt relieved. She's happy, because finally, for the very first time of her life, someone complimented and appreciated her. She could ask no more.
"ευχαριστώ, κυρία μου," a smile drew across her lips as she said those words.
[Read as 'efcharistó kyría mou'. It means "Thank you, my lady."]
The princess nodded gently, putting back the glass on the golden serving plate held by the princess' butler.
"Please excuse me, milady." Respect. Her voice filled with respect and admiration toward the princess.
"I'll give you a break. Take a rest and enjoy for a week, Rhena..." Her voice became soft yet lack of emotions.
Rhena bowed down her head once again before turning her back against the throne where the princess is seated.
The princess stood from her throne as her hair and eyes changed its color, as well as her floor length gown. Her hair seems to shine so bright as it flipped through the air, and her eyes... It's tantalizing and sparkling, like an ocean reflecting the light from the sun.
"Tell him that we're leaving," utos ng prinsesa sa butler na nasa tabi ng kaniyang tronong kinauupuan kanina.
"Yes, your highness." Yumuko ito nang kaunti saka nilisan ang kwartong kinasasadlakan ng kaniyang trono. Napabuntong hininga ang prinsesa saka inilibot ang paningin sa madilim at tila walang buhay na kaharian. The kingdom is dull... And lonely... But she's not sad. In the matter of fact, she loves the place, because for her, it's beautiful.
"Your highness," napatigil sa pagmumuni muni ang prinsesa nang marinig ang malalim at buong buong boses ng isang lalake na pakiwari niya'y nakatayo na sa kaniyang likuran.
Her lively demeanor became cold and scary. She faced the guy standing behind her emotionlessly. "Are they ready?" Tukoy ng prinsesa sa kaniyang nga alagang pegasus na siyang gagamitin nilang transportasyon patungo sa lugar na kanilang pupuntahan.
"Yes, your highness. Handa na po sila," aniya sa seryosong tono.
"Act as what we planned," huling sabi ng prinsesa saka niya iniwan ang lalake sa tanggapan kung saan naroroon ang kanyang trono.
Samantala, sa kabilang dako ng Mundo ng Xenoa, papalabas sa gubat na kanilang tinahak kanina nang tinungo nila ang bundok ng Kauji, nanghihinang naglalakbay pabalik ang mga kasamang taga Class A ng mga Alphas. Kahit ang mga elite students ng akademya ay halata na ang pagod sa itsura. Pasuray suray na halos sila maglakad, kahit si Alissy na puno ng energy nang pumunta sila sa misyon ay nanghihina nang naglalakad.
"Matagal pa ba tayo, kuya?" Hindi na nila mabilang Kung ilang beses na iyong itinanong ni Alissy, lahat tinatanong niya.
"We're almost there," ang paulit ulit na sagot ng mga kasama niya sa kanya.
"Kanina niyo pa sinasabing malapit na tayo, eh hanggang ngayon di pa nga tayo nakakalabas sa gubat," pagmamaktol ni Alissy.
"Kanina ka pa'rin tanong ng tanong," inis na sabi ni Razer na nasa likuran nila Alissy at Lhyre.
"Ihh—" natigil Ang dapat sana'y pagngawa ni Alissy nang makita nila ang isang carriage na nasa likuran ng mga puting Pegasus. Nasa bukana lamang sila ng kagubatan, tila may hinihintay. Lahat natigilan, kabilang na dun si Azrael na kanina pa napapangiwi sa sakit ng kaniyang likod.
"K—Kanino yan?" Trisha was the first one to recover.
"Sumakay na kayo," napapitlag silang lahat sa gulat nang may marinig silang nagsalita na tila ibinulong lamang sa hangin.
"S—Sino yun?" Napahawak sa manggas nang suot na shirt ng kaniyang kuya si Alissy dahil sa takot na baka may panganib na paparating.
"Sumakay na kayo sa karwahe na aming dala. Ipinag utos lamang ng aming pinuno na ihatid kayo ng matiwasay sa akademya," napalingon sila sa mga pegasus na nasa kanilang harapan.
"What the fudge?! Nagsasalitang pegasus?! Are you fucking kidding me?!" Gulat na sabi ni Myles at saka nilapitan ang mga pegasus.
"Myles, baka trap yan!" Saway ni Trisha sa kapatid pero di ito nakinig, bagkus ay mas lumapit pa ito sa karwaheng nagliliwanag dahil sa liwanag ng papalubog nang araw na tumatama sa gigintuing karwahe.
"Hindi kami delikado. Sumakay na kayo bago tayo abutin ng dilim patungo sa akademya," anang boses na di nila alam kung sino sa anim na pegasus ang nagsasalita. There are two carriages and there are three white pegasus for each carriage.
"Paano kami makakasiguro?" Napalingon ang lahat kay Kalix nang sa wakas ay magsalita na ito.
"Ang sabi ng aming pinuno'y dapat ligtas kayong maihatid pabalik sa akademya. Walang kahit anong sugat o galos man lang. Mabait siya. Mabait kami," anang boses, kasabay nun ang sabay sabay na pagbuka ng kanilang mga pakpak.
It's beautiful. It's heavenly in their sights. The way they open their wings, it's mesmerizing.
"Sinong pinuno?" Nakapamulsang tanong ni Kalix.
"Hindi namin maaaring sabihin. Ngunit ang aming pinuno ay nasa inyong akademya na. May dala siyang surpresa para sa inyo," sagot ng boses.
"Anong surpresa?" Sabat naman ni Sienne.
"Maganda... Kahanga hanga..."
Nagkatinginan sila nang marinig ang sagot ng pegasus. 'Anong maganda? Anong kahanga hanga?'. Takang taka ang mga reaksyon nila, nang walang ano ano'y naglakad patungo sa karwahe si Kalix.
"He's...?" Nagpalitan silang lahat ng tingin.
"Sinong dala ng pinuno niyo?" Malamig na tanong ni Kalix bago tuluyang sumakay sa karwahe. Napasunod naman agad silang lahat at nag unahan pa sa pagsakay.
"Sinong dala?" Takang tanong ni Azrael nang makaupo.
"Ang ilang buwan niyo nang hinahanap," sagot ng boses kasabay ng sabay na pagpagaspas ng mga pakpak ng mga pegasus.
Nasa ere na sila, hila hila ng mga pegasus ang sinasakyang karwahe, nang biglang magsalita si Alissy. "Ilang oras ang byahe natin kuya?" Pagbasag nito sa katahimikang namayani.
Bumuntong hininga si Azrael at tumingin sa mga ulap na kanilang dinadaanan. "An hour and a half," sagot nito at sumandal saka ipinikit ang mga mata.
Napangalumbabang pinagmasdan ni Alissy ang himpapawid. She wanted to enjoy the moment, pero hindi niya magawa dahil sa mga seryoso niyang kasama na paniguradong pagod na buhat nang kanilang misyon. Nakanguso niyang pinagmasdan ang karwahe na sinasakyan ng kanilang mga kasama na kapanabay lamang nila sa paglipad nang maalala niya si Iaxah.
'Baguhan pa lamang siya pero nabiktima na,' aniya sa isip.
Headmaster Cever's PoV
Tulala kaming lahat. Hindi namin alam kung dapat ba kaming magtiwala sa lalakeng nasa aming harapan ngayon, subalit sa nakikita ko, lalo na ang maamong mukha ng babaeng ilang buwan na naming hinahanap, kailangan kong sumugal.
"Saan mo siya nahanap?" Tanong ko sa seryoso at mababang tono.
"I saw her in the woods. Marumi siya, puno ng galos sa katawan, so I brought her into the palace para magamot at makapagpahinga siya ng maayos," sagot ng lalakeng may matipunong pangangatawan na sa aking hinuha'y isang taon lamang ang agwat nito sa babaeng katabi— ni Iaxah.
"I thought I would become a cold corpse... nawalan na ako ng pag asa... but then, Clifford came. He saved me. Inalagaan nila ako sa kanilang palasyo at itinuring na kawangis ng kanilang kaharian. Hindi nila ipinaramdam sa akin na iba ako. I'm blessed." naluluhang ani Iaxah habang nakatingala sa katabing lalake.
"Clifford..." naiusal ko nang marinig ang pangalang binanggit ni Iaxah. Clifford... he's...
Napatingin ako sa lalake nang magsalita ito. "Yes, headmaster. I am Clifford Fabian, the youngest and the strongest knight of our world." Taas noong pagpapakilala ng lalake. I looked at him with awe. Siya ang natatanging knight na walang pinapanigan.
"Don't worry, headmaster. I am no enemy. Hindi ako pumapabor sa kahit saang panig. I am a powerful and wealthy enough to let anyone control and command me." aniya sa tonong hindi naman nagmamalaki subalit ganoon ang aking pagkakaintindi. Oh well, what he said is true so I'll just give it to him now.
"Alright. I'll ask the butler to guide you in your own dorms," I sighed as I looked at Iaxah whose gaze were trying to avoid anyone's. "Miss Jaix, ipapatawag kita mamaya. We need to know every single details mula sa araw nang pagkawala mo hanggang sa pananatili mo sa kanilang kaharian." I said it with full authority.
"Yes, headmaster." Aniya habang ang mga mata ay nanatili sa kaniyang paanan.
"Alright. Magpahinga muna kayo ngayon," I turned my back at saka pumasok sa aking silid. Nakita ko pa ang bahagyang pag tango ni Clifford sa akin bago sila sumama sa mga butler na aking ipinatawag.
'This will be a misery that we need to solve as soon as possible, again...'
Third Person's PoV
Agad bumaba si Kalix sa karwahe at mabilis na naglakad papasok sa akademya. Sumunod naman agad sa kaniya si Azrael at ang iba pa.
Bumadha ang gulat at pagkamangha sa mukha ng mga estudyanteng kanilang nakakasalubong. Suguro'y gulat dahil sa dungis ng kanilang kasuotan at pagkamangha dahil sa lakas ng kanilang dating sa kabila ng karungisan.
"Where is she?" Bungad ni Kalix nang makapasok sa opisina ng headmaster.
"Paano niyo nalaman?" Balik tanong ng headmaster.
Hindi iyon sinagot ni Kalix, bagkus ay padabog siyang tumukod sa mesa na nasa harap ng kinauupuang swivel chair ng headmaster.
"Where. Is. She?!" Bakas ang galit sa tono ng boses nang itanong niya iyon. Napabuntong hininga na lamang ang headmaster sa turan ng estudyante.
"Nasa dorm niya—" Hindi na pinatapos ni Kalix ang sasabihin ng headmaster dahil agad na siyang kumaripas ng takbo patungo sa dorm ng babae, leaving his group behind dumbfounded.
"What the actual... fuck?!" Turan ni Myles habang di makapaniwalang nakatitig sa pintong nilabasan ng kanilang leader.