Unicode....
"တော်ပါတော့!!"
ဂျွန်ဂယူအသံပြာမတက်အော်လိုက်တော့ တဖက်လူကိုဆက်တိုက်ထိုးကြိတ်နေခဲ့တဲ့ဟာရုတိုရဲ့လက်တွေကရပ်တန့်သွားတော့တယ်။
ထိုင်ရက်သားနဲ့အော်လိုက်တဲ့ဂျွန်ဂယူဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လာပြီး တဖက်လူအားထိုးကြိတ်နေရာမှရပ်တန့်သွားကာအခုမှအသိစိတ်ကပ်သွားဟန်။
အနားကိုခြေလှမ်းကြဲတွေနဲ့လျှောက်လာတော့နှာခေါင်းဝထဲတိုးဝင်လာတဲ့သူ့ဆီကသွေးညှီနံ့ကြောင့် ပျို့တက်ချင်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းလိုက်ကာ မျက်နှာကိုလွှဲလိုက်ရတော့တယ်။
"မင်းခြေထောက်မှာထိထားတာလား"
သူ့ခြေထောက်ကိုသွေးပေနေတဲ့လက်တဖက်ဖြင့်လှမ်းထိဖို့လုပ်နေတာမို့ဂျွန်ဂယူရှောင်လိုက်တော့တယ်။ထိုတော့မှသူ့လက်ကသွေးတွေကိုဘောင်းဘီမှာပွတ်သပ်နေတယ်။
အခုဘယ်သူကဘယ်သူ့ကိုလာစိတ်ပူပေးနေတာလဲ။ခြေခေါက်လဲတဲ့ဂျွန်ဂယူကသေသွားနိုင်တဲ့အနေအထားမှမဟုတ်တာ။
"မင်း မင်းရူးနေလား!!!"
သူအော်လိုက်တော့မထင်မှတ်ထားတဲ့ဟာရုတိုကအနည်းငယ်တွန့်သွားပုံရသည်။လက်တွေကိုဂျွန်ဂယူ့ခြေထောက်ဆီမှဖယ်ခွါသွားလေတော့သည်။
"ငါ့ကိုမေးမဲ့အစားကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်လိုက်ပါတော့လားလို့!!!!!"
"ငါ..."
"ထွက်သွား ငါမင်းမျက်နှာကိုမတွေ့ချင်ဖူး!!"
"ငါဘာအမှားလုပ်မိလို့မင်းကငါ့ကိုနှင်ထုတ်နေတာလဲ"
ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ဘာအမှားလုပ်မိလို့လဲဆိုပြီး သူ့ကိုတောင်အပြစ်ပုံချင်နေသေးတဲ့ ဟာရုတိုကြောင့် အနီးကပ်တွေ့နေရတဲ့မျက်နှာကိုသာဆွဲထိုးပစ်ချင်သည်။
"မင်းဘာလို့သူများကိုသွားထိုးတာလဲ!!"
"လက်အားနေလို့"
မေးတော့လဲ ချက်ချင်းပြန်ဖြေလာတဲ့ပုံကရိုက်သတ်ချင်စရာ။
"ငါအကောင်းပြောနေတာဟာရုတို မင်းအခုလိုလုပ်တာအခက်မသင့်ရင်ပြသနာတက်နိုင်..."
"မင်းကိုထိနေတာငါကဒီအတိုင်းငြိမ်ခံနေရမှာလား"
စကားကိုဖြတ်ပြောလာတဲ့သူက အနည်းငယ်စိတ်မရှည်တော့တဲ့ဟန်။
"ငါ့ကိုဘာလုပ်နေလို့မင်းကအသားလွတ်သွားထိုးရတာလဲ!"
"မင်းဆီကအဖြေတောင်းနေတာကိုငါမှမကြိုက်တာ"
"မကြိုက်ရအောင်မင်းနဲ့ငါကဘာဆိုင်လို့လဲ"
"ငါမင်းကိုကြိုက်လို့ပေါ့~အရူးရဲ့!!"
ဆက်ပြောစရာစကားပျောက်သွားတဲ့ဂျွန်ဂယူက ပါးစပ်အဟောင်းသား။
"ဟိုတနေ့ကလဲ ငါကားမောင်းပြိုင်စရာရှိလို့အဆောင်ကနေထွက်သွားတာကိုမင်းက တကူးတကကောင်မလေးနဲ့သွားဒိတ်လိုက်သေးတယ် အာ့လောက်တောင်ရည်းစားလိုချင်တာလား"
"အာ့~အာ့တာကငါလဲတခါတလေတယောက်ထဲကြီးပဲမနေချင်ဖူးလေ"
သူ့ကိုဆူသလိုပြောနေတဲ့ဟာရုတိုကြောင့်စိတ်တိုနေတာတွေပျောက်သွားကာရုတ်တရက်အပြစ်ရှိသလိုခံစားရလို့ လက်ဖဝါးတွေကိုယှက်ထားရင်းဆင်ခြေပေးမိသည်။
"တယောက်ထဲမနေချင်လို့?ကောင်းပြီလေ ဒီနေ့ကစပြီးငါမင်းရည်းစားလုပ်ပေးမယ် နောက်ထပ်ဒိတ်တာတွေလုပ်လို့ကတော့မင်းအသေပဲ"
ဒါကိုဟာရုတိုလို့ခေါ်တယ်။သူ့ဘာသာသူအဖက်ဖက်မှာဘယ်လိုထူးချွန်နေပါစေ။ရိုဆန်နိုင်မှုကဘိတ်ချေးအဆင့်။
"မဟုတ်သေးဖူးလေကွာ မင်းပြောတော့ကောင်မလေးတွေကိုပဲကြိုက်တာဆို"
"အာ့စကားကမင်းကိုမချစ်မိခင်အထိတော့ဟုတ်သေးတယ်"
သူ့စကားကြောင့်ဂျွန်ဂယူ့မျက်နှာဘယ်နားသွားထားရမှန်းမသိတော့။နီရဲလာတဲ့မျက်နှာနဲ့ခုန်နေတဲ့ရင်ဘတ်ထဲကအသံ။သူရိပ်မိသွားမှာစိုးတာမို့ ထိုနေရာကနေအသဲအသန်ပြေးထွက်လာခဲ့တော့သည်။
ထိုအခါ အနောက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ဟာရုတိုကအောက်မှာကျနေတဲ့ဂျွန်ဂယူနဲ့သူ့လွယ်အိတ်ကိုသယ်လာခဲ့ပြီး ခပ်ပြုံးပြုံးမျက်နှာထားနဲ့ကျောင်းနောက်ဖေးခြံကနေအေးဆေးထွက်လာခဲ့တော့သည်။
ကင်မ်ဂျွန်ဂယူရှက်သွားပေမဲ့လဲမတတ်နိုင်။အရိပ်ပြလဲအကောင်မမြင်တဲ့ငတုံးလေးအတွက်ဒီတနည်းကသာ ဟာရုတိုရဲ့အချစ်တွေကိုမြင်နိုင်တော့မှာမလား။
"ဒီနေ့လဲမင်းကြောင့်နဲ့ ပြိုင်ပွဲကထွက်ခဲ့ရပြန်ပြီ"
****************************************
"မင်းငါ့ကိုတကယ်ချစ်တာလား"
အဆောင်ထဲဝင်လာတဲ့ဟာရုတိုကတဖက်ကုတင်ဘေးက စားပွဲမှာထိုင်ကာ စာအုပ်တွေထုတ်ပြီးနောက် ဘောပင်တချောင်းနဲ့စာတွေထိုင်ရေးနေသည်။
ဂျွန်ဂယူပြောနေတာကိုအဖတ်မလုပ်ပဲစာထိုင်ရေးနေတာမို့အဖြေပေးရမဲ့ဂျွန်ဂယူ့မယ်ရှက်တောင်ရှက်မိတယ်။
"ဟေ့ကောင် ငါပြောနေတာမကြားဖူးလား!!"
"ဒါမင်းစာအုပ်"
စာရေးနေတာကိုလက်စသတ်လိုက်ပြီး သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လာတဲ့ဟာရုတိုက လက်ထဲကစာအုပ်ကိုဂျွန်ဂယူ့မျက်နှာရှေ့ထောင်ပြလာသည်။
ကင်မ်ဂျွန်ဂယူဆိုတဲ့နာမည်နဲ့အပြာရောင်စာအုပ်ကလေး။
ဒီစာအုပ်ကိုဒီနေ့ပဲဆရာ့ဆီတင်ပြီးခဲ့တာလေ။
"ဘာလို့မင်းဆီရောက်နေ..."
"မင်းတော်တော်စာညံ့တာပဲ ကြည့်စမ်း!!မင်းစာတမ်းကအကုန်တလွဲချည်းပဲ မင်းအာ့လိုပုံမျိုးနဲ့စာတင်ရင်ဇီးရိုးတောင်ကွဲမှာမဟုတ်ဖူး"
သူ့အား ညံ့တယ်ဆိုပြီးနှိပ်ကွပ်နေတဲ့သကောင့်သားရဲ့ဖင်အားဆောင့်ကန်ပစ်ချင်သည်။
"မင်းဘာလို့ယူလာသေးလဲ!!"
"မသိဖူးလေ မင်းနာမည်နဲ့စာအုပ်ကိုဆရာ့စားပွဲမှာတွေ့တာနဲ့ ဒီအသုံးမကျတဲ့လက်တွေကယူလာလိုက်မိတာ အခုတော့စာထိုင်ပြင်နေရပြီ"
ဂျွန်ဂယူ ရန်တွေ့ဖို့ကိုမေ့နေပြီး သူ့ဘာသူအသုံးမကျကြောင်းရေရွတ်နေတဲ့ဟာရုတိုအားကြောင်ကြည့်နေမိတော့တယ်။
"အလေလိုက်နေမဲ့အစား ငါနဲ့အတူတူစာလာလုပ်ပါလား! အနည်းဆုံးတော့ငါကြိုက်တဲ့လူကဘဲဉကွဲသင့်တယ်"
အာ့တော့ သူကြိုက်တာခံရတဲ့ကိုယ်ကပဲသူ့လိုမျိုးတတန်းလုံးရဲ့ဟိုက်ပါဖြစ်အောင်အထိစာကြိုးစားပေးရမလိုလို။
"ဝါး အံ့ဩလိုက်တာ!!တကယ်ထူးဆန်းတယ်~တကယ်ပါပဲ!!"
စာလုပ်ရမှာစိုးလို့အပြင်ပြေးထွက်သွားတဲ့ဂျွန်ဂယူ့မှာအနွေးထည်တောင်မပါ။အဆောင်ရှေ့ကပုခတ်ပေါ်မှာအချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိအေးခဲအောင်ထိုင်နေပြီး အတော်လေးနေလို့ထိုင်လို့မကောင်းတော့မှအဆောင်ထဲပြန်ဝင်လာဖြစ်တော့တယ်။
အခုချိန်အထိစားပွဲကမထသေးတဲ့ဟာရုတိုကြောင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်သိမ်ငယ်လာမိတယ်။
*ငါတကယ်ပဲစာတအားညံ့နေတာလား*
စာအမှားများလို့အခုချိန်အထိထိုင်ပြင်နေတာလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့သိမ်ငယ်သွားပေမဲ့လူကနုံးလာတာမို့ကိုယ့်ကုတင်ပေါ်ကိုတက်လှဲနေကာ စောင်ခြုံပြီးကွေးနေလိုက်တော့တယ်။
တဖြည်းဖြည်းခေါင်းတွေကိုက်လာပြီး နှာခေါင်းတွေပိတ်လာတာမို့နေမကောင်းဖြစ်နေပြီမှန်းသိလိုက်ရသည်။
"ဟင်း ဟင်း"
တဟင်းဟင်းငြီးနေတဲ့ဂျွန်ဂယူကြောင့်စာအုပ်တွေသိမ်းနေတဲ့ဟာရုတိုမှာ တဖက်ကုတင်ကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။
စောင်ကိုခြုံရင်းတဟင်းဟင်းနဲ့ကွေးနေတဲ့ဂျွန်ဂယူ။ခုနတုန်းကအပြင်မှာအကြာကြီးသွားနေလို့အအေးပတ်တာဖြစ်မယ်လို့တွေးလိုက်ကာ ကုတင်အနားအလျင်စလိုလျှောက်သွားသည်။
"ဟေ့ ဂျွန်ဂယူ ဂျွန်ဂယူ"
ပါးဖောင်းဖောင်းလေးအားအသာအယာလက်ဖျားနဲ့လှုပ်နှိုးတော့ မျက်လုံးမပွင့်ပဲထူးရှာတယ်။
"ငါ့ကိုအလုပ်ပေးပြန်ပြီ ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ"
ချက်ချင်းအသိဆရာဝန်တယောက်ကိုဖုန်းဆက်ပြီးလာခိုင်းရတော့တယ်။ကိုယ့်သူငယ်ချင်းဖြစ်နေတာမို့ညတွင်းချင်းအဆောင်ကိုလာခိုင်းနေတဲ့ကိုယ့်အားဆဲဆိုနေတော့တာ။
နောက်တော့လဲ အဆောင်ကိုရောက်လာပြီး ဂျွန်ဂယူအား ဆေးထိုးပေးကာ သောက်ဆေးတွေပေးသွားခဲ့သည်။
အားလုံးပြီးသွားလို့ပြန်တော့မယ်လုပ်တော့ ဟာရုတိုမှာအခြေအနေဘာမှန်းမသိသေးတာမို့မပြန်ခိုင်းပဲဒီမှာပဲညအိပ်ဖို့အတင်းတွေပူနေတာမို့ ဆရာဝန်တဖြစ်လဲ ဂျီဟွန်းဆဲဆိုနေရတော့တယ်။
"ခွေးကောင် အရင်ကဖြင့်ငါလာမှာစိုးလို့တောင်အခန်းသော့နံပါတ်ပြောင်းထား..."
"ရှုး မနက်မှသာပြောတော့ သူအိပ်ပါစေ"
ရင်ထဲကနေလာတဲ့အပြစ်တင်စကားတွေအားသိမ်းဆည်းလိုက်ရင်း တဖက်လွတ်နေတဲ့ကုတင်ပေါ်မှာဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးလှဲချလိုက်တော့တယ်။
တကယ်တည်း။သူ့ကောင်လေးနိုးမှာစိုးလို့ဆိုပြီး အသက်လေးပြင်းပြင်းရှုမိရင်တောင်မျက်လုံးကြီးကိုပြူးပြူးပြပြီးတိတ်တိတ်နေဖို့အချက်ပြနေတာ။
တော်တော်ကဲတဲ့ကောင်။မချစ်ဖူးမှန်းသိသာတယ်။
***************************************
"နိုးပြီလား ကောင်လေး"
"ကောင်လေးမဟုတ်ဖူး ရွယ်တူပဲ"
သူ့အရှေ့မှာရန်ဖြစ်နေတဲ့နှစ်ယောက်သားကြောင့်ဂျွန်ဂယူအိပ်ရာထဲကနေကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေမိတယ်။
"ဟေ့ ဒီမှာ!နောက်တခါထပ်မဖျားစေနဲ့ မဟုတ်ရင်အာ့ကောင်ငါ့ကိုဒီတသက်ဒီအဆောင်ကနေထွက်ခွင့်ပေးမှာမဟုတ်တော့ဖူး"
"ပြောလို့ပြီးပြီလား ပြီးရင်လဲထွက်သွားတော့"
"ခွေးကောင်"
သူ့ကိုဆဲပြီးအခန်းထဲကထွက်သွားတဲ့ဂျီဟွန်းအား အဖက်မလုပ်။နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ဂျွန်ဂယူ့ကုတင်ဘေးကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း လက်ထဲကရေသန့်ဗူးကိုအဖုံးဖွင့်လိုက်တော့သည်။
"တရက်လောက်ကိုယ်လက်မသန့်စင်လဲရတယ်မလား ရော့ရေအရင်သောက်လိုက်"
သူ့ဆီကမ်းလာတဲ့ရေဗူးကိုယူလိုက်ကာ မော့သောက်လိုက်တော့အာခံတွင်းစိုစွတ်သွားတော့တယ်။ပြန်ပေးတော့လဲအသာတကြည်လက်ထဲကဆွဲယူပြီးစားပွဲပေါ်တင်ထားသည်။
"ဘယ်လိုနေသေးလဲ"
ဟာရုတိုပြောသမျှစကားထဲမှာအနူးညံ့ဆုံးဖြစ်တာမို့ ဂျွန်ဂယူမျက်လုံးလေးတွေဝိုင်းစက်ကာငြိမ်ပြီးနားထောက်နေမိသည်။
"ဗိုက်ဆာနေပြီလား ဆန်ပြုတ်မှာထားတာရောက်တော့မယ်"
ဟာရုတို ဂျွန်ဂယူနှဖူးလေးကိုလက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ကာတိုင်းတော့ အလုပ်ရှုပ်သွားတဲ့ဂျွန်ဂယူရဲ့မျက်လုံးလေးတွေ။
အဖျားကျသွားပြီမို့သက်ပြင်းအသာချနေတဲ့ဟာရုတိုကတော့ဂျွန်ဂယူဘာဖြစ်သွားသလဲမသိလိုက်။
"နောက်ထပ်မဖျားနဲ့တော့"
"ငါအိပ်ရေးပျက်တယ်"
တညလုံး ဖုတ်ပူမီးတိုက်အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့တာမို့အိပ်ရေးပျက်ရတာကိုအပြစ်ပြောချင်တာမဟုတ်။ဂျွန်ဂယူနေမကောင်းထပ်ဖြစ်မှာကိုသဘောမကျတာကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဒါပေမဲ့ သူကဘယ်သူမို့လို့လဲ။ဟာရုတိုပဲလေ။သေချာပေါက်ရိုဆန်နိုင်မှုကဘိတ်ချေးအဆင့်။
****************************************
"ပါးစပ်ကနေချစ်တယ်လို့ပြောဖို့အာ့လောက်ခက်နေလား"
ဂျွန်ဂယူ့စကားဆုံးတော့ ဒိုယောင်းကအူတူတူလေးလှည့်ကြည့်လာတယ်။
"ဘာကိုလဲ"
"အော် ဒီလိုလေ ငါ့ကိုချစ်တယ်လို့မပြောပဲနဲ့အဖြေကျလိုက်တောင်းနေတာ အာ့တော့ငါ့ဘက်ကအဖြေပေးလိုက်ရင်တဖက်လူဘယ်လိုထင်မလဲ"
"ဘာထင်ရမှာလဲ ချစ်ရင်ချစ်တယ် မချစ်ရင်မချစ်ဖူး နှစ်ခုထဲကတခုကိုရွေးရင်ပြီးပြီမဟုတ်ဖူးလား"
ဒိုယောင်းပြောတော့လဲ နှုတ်ခမ်းကြီးကိုစူပြီးခေါင်းကုတ်ကာစဉ်းစားခန်းဝင်နေပြန်သည်။
ဟာရုတိုကိုအဖြေပေးဖို့အတွက်အာ့သလောက်ထိစဉ်းစားခန်းဝင်ဖို့လိုလား။ကြိုက်နေရဲ့သားနဲ့မူနေချက်ကတော့ လက်ဖျားတောင်ခါတယ်။
အခုလဲဟာရုတိုကသူတို့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေထွက်လာပြီး ဂျွန်ဂယူကိုမြင်သွားပြီ။
ဂျွန်ဂယူကလဲရုပ်တည်ကြီးနဲ့သူတို့ဆီလျှောက်လာတဲ့ဟာရုတိုကိုမြင်တော့အနောက်ပြန်လှည့်ပြီး အတန်းထဲပြန်ဝင်သွားတယ်။
တယောက်ကမပွင့်လင်း၊တယောက်ကမူပိုနေတာနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သားအကြီးကြီးလွဲကြတော့မှာပါလားနော်။
**************************************
ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာကာရေသုတ်ဖို့လုပ်တော့သူ့လက်အားဆွဲကာ နံရံမှာဖိကပ်ပစ်လိုက်တဲ့ဟာရုတို။
"အ့ နာတယ်ကွ!!"
"ငါ့ကိုဘာလို့ရှောင်နေတာလဲ!"
သူ့ကိုတကယ်ကြီးစိတ်ဆိုးနေသလားဆိုတာမသဲကွဲ။ဘာလို့ဆိုတချိန်လုံးမျက်နှာထားတည်တည်ကြီးဆိုတော့ စိတ်ဆိုးလဲဒီရုပ်၊ပျော်နေလဲဒီရုပ်၊ဝမ်းနည်းလဲဒီရုပ်ပဲမြင်နေရတာလေ။
"ငါ့ဘာငါဘယ်လိုနေနေလေ"
"မင်းငါ့ကိုလာကစားနေတာလား ဂျွန်ဂယူ!!!!"
"လာမအော်နဲ့ ငါ့ကို!!!"
"..."
"ချစ်လားလို့မေးတော့လဲဘာမှမပြောဖူး ငါတယောက်ထဲကပဲမင်းကိုသဝန်တိုရ၊အရူးလိုမျိုးစိတ်ဆိုးရနဲ့ ငါပင်ပမ်းတာမင်းသိလား!!!"
သူ့ကိုလာအော်နေတဲ့ဟာရုတိုအား သူ့ရင်ထဲကခံစားနေရတာတွေကိုထုတ်ပြောတော့ဒေါသအရှိန်ပြေသွားတဲ့ဟာရုတိုရဲ့မျက်လုံးတွေကနီရဲမနေတော့။
"ငါမင်းကိုချစ်တယ်ဂျွန်ဂယူ ဒါပေမဲ့ငါပါးစပ်ကပြောရတာထက်လက်တွေ့ကိုပိုသဘောကျတယ်"
သူ့လက်ကိုဖမ်းဆုတ်ထားတဲ့ဟာရုတိုရဲ့လက်တွေကတင်းကျပ်လာကာ မျက်နှာခပ်ချောချောကသူ့ဆီတိုးကပ်လာသည်။
ဆံပင်အရှည်နဲ့ဟာရုတိုကမျက်မှန်မတပ်ထားတဲ့အခုလိုအချိန်မျိုးမှာဆို အရမ်းကြည့်လို့ကောင်းလွန်းသည်။
တဒုန်းဒုန်းခုန်ပေါက်လာတဲ့အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ ရင်ဘတ်ထဲကအသံအား ဟာရုတိုမကြားသွားဖို့ဆုတောင်းနေရင်းမျက်လုံးကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။
နူးညံ့တယ်လဲမဟုတ်တဲ့အနမ်းတွေကရမက်မပါပေမဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြစ်နေတာမို့ပိုမိုကျယ်လောင်လာတဲ့အသက်ရှုသံတွေနဲ့အတူ စက္ကန့်အတော်ကြာမြင့်သွားခဲ့သည်။
"ချစ်တယ် ဂျွန်ဂယူ ငါမင်းကိုအရမ်းချစ်တာမို့ ငါ့အပေါ်မှာထပ်မဆိုးနဲ့တော့"
ထိုတော့မှသဘောကျသွားတဲ့ဂျွန်ဂယူကဟာရုတိုရဲ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လိုက်ပြီး နှလုံးသားလို့ယူဆရတဲ့နေရာမှာခေါင်းကိုတင်ထားရင်း သူ့ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ရင်ခုန်သံအားနားထောင်နေမိတယ်။
ဘယ်သူကထင်မှာလဲ ကျောင်းရဲ့ဟိုက်ပါကြီးနဲ့ဂျွန်ဂယူတို့ရည်းစားဖြစ်သွားကြမယ်လို့။
****************************************
"Happy Birthday to you!!"
ဂျွန်ဂယူရဲ့မွေးနေ့ကိုဟာရုတိုနဲ့နှစ်ယောက်ထဲလုပ်ချင်တာမို့ အဆောင်ခန်းထဲမှာနှစ်ယောက်သား မွေးနေ့ကိတ်အပြင် ဆိုဂျု၂ပုလင်းဖြင့်ပွဲခံနေကြတော့တယ်။
တကယ်တော့ဂျွန်ဂယူ့မှာအစီအစဉ်တခုရှိနေသည်။အာ့တာကဟာရုတိုကိုအရက်မူးနေအောင်တိုက်ပြီး စကားတွေအများကြီးပြောခိုင်းမယ်လို့။
ဟာရုတိုကဆိုဂျုကို၆ခွက်ထက်ပိုပြီးမသောက်နိုင်တဲ့အကြောင်းကိုဂျီဟွန်းဆီကနေအတိအကျသိထားတာမို့ သူ့ရဲ့အစီအစဉ်ကိုအကောင်အထည်ဖော်တဲ့အနေနဲ့ဆိုဂျုကိုပါ မွေးနေ့ပါတီထဲတမင်ထည့်လိုက်တာဖြစ်သည်။
"မင်းလဲသောက်ရမယ်ဟာရုတို ငါ့ခွက်ထဲပဲမထည့်နဲ့"
လူလည်ကောင်က ဂျွန်ဂယူခွက်ထဲကိုပဲဆိုဂျုတွေဆက်တိုက်ထည့်ပြီး သူကျအခုထိ၂ခွက်သာသောက်ရသေးတယ်ရယ်။
"မရဖူးထည့်ပြီးသောက် တပုလင်းကငါ့ကြောင့်နဲ့ကုန်တော့မယ်"
ပွစိပွစိပြောပြီးသူ့ခွက်ထဲထည့်ပေးတော့မငြင်းပဲချက်ချင်းသောက်ရှာတယ်။စိတ်ထဲကနေကြိတ်ရီနေရင်းနောက်တခွက်ထည့်ပေးလိုက်တော့လဲ တကျိုက်ထဲသောက်ချပစ်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နောက်တခွက်၊ပြီးတော့ နောက်တခွက်.......။
"ဟာရုတို"
"ဟင်"
၆ခွက်မြောက်မှာယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်နေတဲ့ဟာရုတိုက ဂျွန်ဂယူခေါ်သံကြားတော့ အသံခပ်လေးလေးဖြင့်ထူးရှာသည်။
"မင်းငါ့ကိုချစ်လား"
"ချစ်တယ် မင်းကိုအရမ်းချစ်တာ"
"ဟုတ်လို့လားကွာ မင်းကအားနေစာလုပ်လိုက်၊ကားracingပြိုင်လိုက်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေပြီးတော့များ"
ဂျွန်ဂယူက တမင်ကျပ်ပေးလိုက်တော့ ဟာရုတိုကခေါင်းတခါခါ...။
"အာ့တာတွေကမင်းလောက်အရေးမပါဖူး မင်းအတွက်ဆိုရင်ငါကအကုန်လုံးကိုတောင်ပစ်ထားရဲတယ်"
မူးနေတော့ သူ့ရင်ထဲကမပြောဖြစ်ပဲသိမ်းထားတဲ့စကားသံတွေကိုအာလေးလျှာလေးကြီးနဲ့အကုန်ဖွင့်ချနေတော့တာပဲ။
ဂျွန်ဂယူကြိတ်ရီလိုက်ရင်း အမူးသမားအားမေးထောက်ကာထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။
"မင်းကကောငါ့ကိုယုံလား"
ဟော~ဒီတခါတော့သူ့ဘက်ကိုပြန်ပြီးမေးခွန်းထုတ်လာတဲ့အမူးသမားလေး။
"ဘာလို့မေးတာလဲ"
"ငါသိချင်တယ်~မင်းရဲ့စိတ်ထဲမှာငါ့ကိုဘယ်လိုမြင်နေလဲဆိုတာသိချင်တယ် ငါမင်းအနားတလှမ်းတိုးဖို့ကြိုးစားတိုင်းမင်းကငါ့ကိုပြသနာရှာပြီးရှောင်ထွက်ဖို့လုပ်တယ် ငါဒေါသထွက်ရတယ် မင်းကိုချစ်တယ်လို့ဒီလောက်ပြောနေတာတောင်မင်းကမယုံဖူး"
မျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ပြီးသူအလိုမကျတဲ့အကြောင်းတွေကိုအသေးစိတ်အာလေးလေးကြီးနဲ့ရှင်းပြနေတာမို့ ဂျွန်ဂယူရီတောင်မရီနိုင်တော့ပေ။
ဟာရုတိုရဲ့နီရဲနေတဲ့ပါးပြင်ကိုလက်ဖဝါးနဲ့အုပ်မိုးကာအနမ်းပေးလိုက်တော့လဲ လိုလိုလားလားနဲ့လက်ခံရှာတယ်။
"ငါယုံတယ်ဟာရုတို ငါလဲမင်းကိုချစ်တယ်နော်"
ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ငြိမ်သက်သွားတဲ့ဟာရုတိုကြောင့်နောက်တခွက်ထပ်တိုက်ဖို့လုပ်တော့...။
"စာသွားလုပ်တော့"
"ဟာ~မွေးနေ့တောင်စာလုပ်ခိုင်းတာပဲလား"
ဂျွန်ဂယူခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆင်းကာတမင်ကလေးတွေဂျီကျသလိုမျိုးပွတ်တိုက်နေလိုက်တော့သည်။အမှန်တော့သူကိုယ်တိုင်လဲအရည်ကလေးဝင်ထားတော့အာသွက်လျှာသွက်ပြီးလက်ရဲဇာတ်ရဲဖြစ်နေတာ။
"မနက်ဖြန်မှစာလုပ်မယ်လေ အခုတော့အိပ်ရအောင်နော်"
"အင်း"
ဂျွန်ဂယူတယိမ်းတယိုင်မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ထိုင်နေတဲ့ဟာရုတိုရဲ့လက်မောင်းကနေအသာဆွဲထူလိုက်တော့ လေးနစ်နေတဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကသူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုမတရားမှီချလာတော့တယ်။
အိပ်ရာပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ခြေကားယားလက်ကားယားကြီးနဲ့။အိပ်ပျော်သွားသလားမသိသေးတာမို့ဂျွန်ဂယူ သူ့လက်မောင်းတွေကိုလှုပ်နှိုးကြည့်လိုက်တော့....။
"ဟာရုတို"
"ဟင်"
"ငါ့ကိုဘယ်လောက်အထိချစ်လဲ"
"မင်းထင်ထားတာထက်ပိုချစ်တယ်"
လူကမလှုပ်နိုင်ပေမဲ့ပါးစပ်ကတော့ မေးသမျှဖြေနိုင်သေးသည်။ဂျွန်ဂယူတဟီးဟီးနဲ့ကြိတ်ရီကာ ဟာရုတိုအားဆက်တိုက်မေးခွန်းတွေမေးတော့သည်။ဟာရုတိုကလဲမရပ်မနားပဲဆက်တိုက်ပြန်ဖြေပေးသည်။
"ငါ့ကို၃မိနစ်လောက်ရရင်ဘာလုပ်ချင်လဲ"
"ညတိုင်းမင်းကိုဖက်ထားပြီးမင်းဆံပင်တွေကိုသပ်တင်ပေးမယ် နားမလည်တဲ့စာတွေကိုရှင်းပြပေးမယ် မင်းလက်ကလေးတွေကိုနမ်းချင်တယ်"
သိလိုက်ရတာတခုကဟာရုတိုအရက်မူးရင် ဘာမေးမေးအကုန်အမှန်တိုင်းဖြေပေးတယ်ဟူ၍သာ။
"အိပ်သွားပြီလား ဟေ့ ဟာရုတို"
"ထပ်မေးရင်မင်းကိုကုတင်ပေါ်က ကန်ချမယ်"
နိုးသွားတာလားဆိုတဲ့အသိနဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေအလန့်တကြားလှမ်းမော့ကြည့်တော့မျက်လုံးမပွင့်ပဲအိပ်နေတဲ့ဟာရုတို။
ဆက်မမေးတော့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ရင်း ဟာရုတိုရဲ့လက်မောင်းကြားမှာပဲအိပ်စက်ဖို့ကြိုးစားလိုက်ရတော့တယ်။
တကယ်ကိုကမောက်ကမနိုင်တဲ့ ဂျွန်ဂယူ့ရဲ့မွေးနေ့လေးပါပဲ။
သို့ပေမဲ့ ဟာရုတိုရဲ့စိတ်ရင်းအမှန်တွေကိုသိရတဲ့အခါမှာရရှိတဲ့အပျော်ကသိပ်ကိုကျေနပ်စရာကောင်းတာမို့ဂျွန်ဂယူ့အတွက်အဖိုးတန်နေ့ရက်အဖြစ်မှတ်တမ်းဝင်နေမှာသေချာသည်။
နောက်ထပ်ရီစရာကောင်းတဲ့အချက်ကတော့ သူ့ကိုချစ်ကြောင်းရှင်းပြနေတဲ့ဟာရုတိုရဲ့အားပါမှုက ဘယ်လောက်တောင်ပြင်းလဲဆို မွေးနေ့ကိတ်ပေါ်ကလက်ဖဝါးအရာကြီးကသက်သေဖြစ်ကြောင်း...။
**************************************
The End...
Happiest Birthday everပါ ကင်မ်ဂျွန်ဂယူလေးရေ။အမြဲတမ်းပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့စိတ်တိုင်းကျတဲ့ဘဝတစ်ခုကိုပိုင်ဆိုင်နိုင်ပါစေ။
ရည်းစားလေးနဲ့လဲအပြင်ထွက်လည်ပေးလိုက်ပါအုံးနော်။🥺
ဒါလေးကအရှည်အနေနဲ့ရေးမလို့ကို bdအမှီမို့တပိုင်းစာပဲဒိတ်လိုက်ပါတယ်။အချိန်ရရင်ကိုယ်ရေးခဲ့တဲ့ one shotတိုင်းကိုအရှည်တွေရေးသွားပေးမှာပါ။ခုထိဖတ်ပေးနေကြလို့ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။🥺🤍
Zawgyi....
"ေတာ္ပါေတာ့!!"
ဂြၽန္ဂယူအသံျပာမတက္ေအာ္လိုက္ေတာ့ တဖက္လူကိုဆက္တိုက္ထိုးႀကိတ္ေနခဲ့တဲ့ဟာ႐ုတိုရဲ႕လက္ေတြကရပ္တန့္သြားေတာ့တယ္။
ထိုင္ရက္သားနဲ႕ေအာ္လိုက္တဲ့ဂြၽန္ဂယူဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာၿပီး တဖက္လူအားထိုးႀကိတ္ေနရာမွရပ္တန့္သြားကာအခုမွအသိစိတ္ကပ္သြားဟန္။
အနားကိုေျခလွမ္းႀကဲေတြနဲ႕ေလွ်ာက္လာေတာ့ႏွာေခါင္းဝထဲတိုးဝင္လာတဲ့သူ႕ဆီကေသြးညွီနံ႕ေၾကာင့္ ပ်ိဳ႕တက္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းလိုက္ကာ မ်က္ႏွာကိုလႊဲလိုက္ရေတာ့တယ္။
"မင္းေျခေထာက္မွာထိထားတာလား"
သူ႕ေျခေထာက္ကိုေသြးေပေနတဲ့လက္တဖက္ျဖင့္လွမ္းထိဖို႔လုပ္ေနတာမို႔ဂြၽန္ဂယူေရွာင္လိုက္ေတာ့တယ္။ထိုေတာ့မွသူ႕လက္ကေသြးေတြကိုေဘာင္းဘီမွာပြတ္သပ္ေနတယ္။
အခုဘယ္သူကဘယ္သူ႕ကိုလာစိတ္ပူေပးေနတာလဲ။ေျခေခါက္လဲတဲ့ဂြၽန္ဂယူကေသသြားနိုင္တဲ့အေနအထားမွမဟုတ္တာ။
"မင္း မင္း႐ူးေနလား!!!"
သူေအာ္လိုက္ေတာ့မထင္မွတ္ထားတဲ့ဟာ႐ုတိုကအနည္းငယ္တြန့္သြားပုံရသည္။လက္ေတြကိုဂြၽန္ဂယူ႕ေျခေထာက္ဆီမွဖယ္ခြါသြားေလေတာ့သည္။
"ငါ့ကိုေမးမဲ့အစားကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂ႐ုစိုက္လိုက္ပါေတာ့လားလို႔!!!!!"
"ငါ..."
"ထြက္သြား ငါမင္းမ်က္ႏွာကိုမေတြ႕ခ်င္ဖူး!!"
"ငါဘာအမွားလုပ္မိလို႔မင္းကငါ့ကိုႏွင္ထုတ္ေနတာလဲ"
႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႕ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲဆိုၿပီး သူ႕ကိုေတာင္အျပစ္ပုံခ်င္ေနေသးတဲ့ ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ အနီးကပ္ေတြ႕ေနရတဲ့မ်က္ႏွာကိုသာဆြဲထိုးပစ္ခ်င္သည္။
"မင္းဘာလို႔သူမ်ားကိုသြားထိုးတာလဲ!!"
"လက္အားေနလို႔"
ေမးေတာ့လဲ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလာတဲ့ပုံကရိုက္သတ္ခ်င္စရာ။
"ငါအေကာင္းေျပာေနတာဟာ႐ုတို မင္းအခုလိုလုပ္တာအခက္မသင့္ရင္ျပသနာတက္နိုင္..."
"မင္းကိုထိေနတာငါကဒီအတိုင္းၿငိမ္ခံေနရမွာလား"
စကားကိုျဖတ္ေျပာလာတဲ့သူက အနည္းငယ္စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ဟန္။
"ငါ့ကိုဘာလုပ္ေနလို႔မင္းကအသားလြတ္သြားထိုးရတာလဲ!"
"မင္းဆီကအေျဖေတာင္းေနတာကိုငါမွမႀကိဳက္တာ"
"မႀကိဳက္ရေအာင္မင္းနဲ႕ငါကဘာဆိုင္လို႔လဲ"
"ငါမင္းကိုႀကိဳက္လို႔ေပါ့~အ႐ူးရဲ႕!!"
ဆက္ေျပာစရာစကားေပ်ာက္သြားတဲ့ဂြၽန္ဂယူက ပါးစပ္အေဟာင္းသား။
"ဟိုတေန႕ကလဲ ငါကားေမာင္းၿပိဳင္စရာရွိလို႔အေဆာင္ကေနထြက္သြားတာကိုမင္းက တကူးတကေကာင္မေလးနဲ႕သြားဒိတ္လိုက္ေသးတယ္ အာ့ေလာက္ေတာင္ရည္းစားလိုခ်င္တာလား"
"အာ့~အာ့တာကငါလဲတခါတေလတေယာက္ထဲႀကီးပဲမေနခ်င္ဖူးေလ"
သူ႕ကိုဆူသလိုေျပာေနတဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္စိတ္တိုေနတာေတြေပ်ာက္သြားကာ႐ုတ္တရက္အျပစ္ရွိသလိုခံစားရလို႔ လက္ဖဝါးေတြကိုယွက္ထားရင္းဆင္ေျခေပးမိသည္။
"တေယာက္ထဲမေနခ်င္လို႔?ေကာင္းၿပီေလ ဒီေန႕ကစၿပီးငါမင္းရည္းစားလုပ္ေပးမယ္ ေနာက္ထပ္ဒိတ္တာေတြလုပ္လို႔ကေတာ့မင္းအေသပဲ"
ဒါကိုဟာ႐ုတိုလို႔ေခၚတယ္။သူ႕ဘာသာသူအဖက္ဖက္မွာဘယ္လိုထူးခြၽန္ေနပါေစ။ရိုဆန္နိုင္မႈကဘိတ္ေခ်းအဆင့္။
"မဟုတ္ေသးဖူးေလကြာ မင္းေျပာေတာ့ေကာင္မေလးေတြကိုပဲႀကိဳက္တာဆို"
"အာ့စကားကမင္းကိုမခ်စ္မိခင္အထိေတာ့ဟုတ္ေသးတယ္"
သူ႕စကားေၾကာင့္ဂြၽန္ဂယူ႕မ်က္ႏွာဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိေတာ့။နီရဲလာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ခုန္ေနတဲ့ရင္ဘတ္ထဲကအသံ။သူရိပ္မိသြားမွာစိုးတာမို႔ ထိုေနရာကေနအသဲအသန္ေျပးထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ထိုအခါ အေနာက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ဟာ႐ုတိုကေအာက္မွာက်ေနတဲ့ဂြၽန္ဂယူနဲ႕သူ႕လြယ္အိတ္ကိုသယ္လာခဲ့ၿပီး ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးမ်က္ႏွာထားနဲ႕ေက်ာင္းေနာက္ေဖးၿခံကေနေအးေဆးထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ကင္မ္ဂြၽန္ဂယူရွက္သြားေပမဲ့လဲမတတ္နိုင္။အရိပ္ျပလဲအေကာင္မျမင္တဲ့ငတုံးေလးအတြက္ဒီတနည္းကသာ ဟာ႐ုတိုရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုျမင္နိုင္ေတာ့မွာမလား။
"ဒီေန႕လဲမင္းေၾကာင့္နဲ႕ ၿပိဳင္ပြဲကထြက္ခဲ့ရျပန္ၿပီ"
****************************************
"မင္းငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား"
အေဆာင္ထဲဝင္လာတဲ့ဟာ႐ုတိုကတဖက္ကုတင္ေဘးက စားပြဲမွာထိုင္ကာ စာအုပ္ေတြထုတ္ၿပီးေနာက္ ေဘာပင္တေခ်ာင္းနဲ႕စာေတြထိုင္ေရးေနသည္။
ဂြၽန္ဂယူေျပာေနတာကိုအဖတ္မလုပ္ပဲစာထိုင္ေရးေနတာမို႔အေျဖေပးရမဲ့ဂြၽန္ဂယူ႕မယ္ရွက္ေတာင္ရွက္မိတယ္။
"ေဟ့ေကာင္ ငါေျပာေနတာမၾကားဖူးလား!!"
"ဒါမင္းစာအုပ္"
စာေရးေနတာကိုလက္စသတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ဘက္လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ဟာ႐ုတိုက လက္ထဲကစာအုပ္ကိုဂြၽန္ဂယူ႕မ်က္ႏွာေရွ႕ေထာင္ျပလာသည္။
ကင္မ္ဂြၽန္ဂယူဆိုတဲ့နာမည္နဲ႕အျပာေရာင္စာအုပ္ကေလး။
ဒီစာအုပ္ကိုဒီေန႕ပဲဆရာ့ဆီတင္ၿပီးခဲ့တာေလ။
"ဘာလို႔မင္းဆီေရာက္ေန..."
"မင္းေတာ္ေတာ္စာညံ့တာပဲ ၾကည့္စမ္း!!မင္းစာတမ္းကအကုန္တလြဲခ်ည္းပဲ မင္းအာ့လိုပုံမ်ိဳးနဲ႕စာတင္ရင္ဇီးရိုးေတာင္ကြဲမွာမဟုတ္ဖူး"
သူ႕အား ညံ့တယ္ဆိုၿပီးႏွိပ္ကြပ္ေနတဲ့သေကာင့္သားရဲ႕ဖင္အားေဆာင့္ကန္ပစ္ခ်င္သည္။
"မင္းဘာလို႔ယူလာေသးလဲ!!"
"မသိဖူးေလ မင္းနာမည္နဲ႕စာအုပ္ကိုဆရာ့စားပြဲမွာေတြ႕တာနဲ႕ ဒီအသုံးမက်တဲ့လက္ေတြကယူလာလိုက္မိတာ အခုေတာ့စာထိုင္ျပင္ေနရၿပီ"
ဂြၽန္ဂယူ ရန္ေတြ႕ဖို႔ကိုေမ့ေနၿပီး သူ႕ဘာသူအသုံးမက်ေၾကာင္းေရ႐ြတ္ေနတဲ့ဟာ႐ုတိုအားေၾကာင္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။
"အေလလိုက္ေနမဲ့အစား ငါနဲ႕အတူတူစာလာလုပ္ပါလား! အနည္းဆုံးေတာ့ငါႀကိဳက္တဲ့လူကဘဲဉကြဲသင့္တယ္"
အာ့ေတာ့ သူႀကိဳက္တာခံရတဲ့ကိုယ္ကပဲသူ႕လိုမ်ိဳးတတန္းလုံးရဲ႕ဟိုက္ပါျဖစ္ေအာင္အထိစာႀကိဳးစားေပးရမလိုလို။
"ဝါး အံ့ဩလိုက္တာ!!တကယ္ထူးဆန္းတယ္~တကယ္ပါပဲ!!"
စာလုပ္ရမွာစိုးလို႔အျပင္ေျပးထြက္သြားတဲ့ဂြၽန္ဂယူ႕မွာအေႏြးထည္ေတာင္မပါ။အေဆာင္ေရွ႕ကပုခတ္ေပၚမွာအခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိေအးခဲေအာင္ထိုင္ေနၿပီး အေတာ္ေလးေနလို႔ထိုင္လို႔မေကာင္းေတာ့မွအေဆာင္ထဲျပန္ဝင္လာျဖစ္ေတာ့တယ္။
အခုခ်ိန္အထိစားပြဲကမထေသးတဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္သိမ္ငယ္လာမိတယ္။
*ငါတကယ္ပဲစာတအားညံ့ေနတာလား*
စာအမွားမ်ားလို႔အခုခ်ိန္အထိထိုင္ျပင္ေနတာလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕သိမ္ငယ္သြားေပမဲ့လူကႏုံးလာတာမို႔ကိုယ့္ကုတင္ေပၚကိုတက္လွဲေနကာ ေစာင္ၿခဳံၿပီးေကြးေနလိုက္ေတာ့တယ္။
တျဖည္းျဖည္းေခါင္းေတြကိုက္လာၿပီး ႏွာေခါင္းေတြပိတ္လာတာမို႔ေနမေကာင္းျဖစ္ေနၿပီမွန္းသိလိုက္ရသည္။
"ဟင္း ဟင္း"
တဟင္းဟင္းၿငီးေနတဲ့ဂြၽန္ဂယူေၾကာင့္စာအုပ္ေတြသိမ္းေနတဲ့ဟာ႐ုတိုမွာ တဖက္ကုတင္ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။
ေစာင္ကိုၿခဳံရင္းတဟင္းဟင္းနဲ႕ေကြးေနတဲ့ဂြၽန္ဂယူ။ခုနတုန္းကအျပင္မွာအၾကာႀကီးသြားေနလို႔အေအးပတ္တာျဖစ္မယ္လို႔ေတြးလိုက္ကာ ကုတင္အနားအလ်င္စလိုေလွ်ာက္သြားသည္။
"ေဟ့ ဂြၽန္ဂယူ ဂြၽန္ဂယူ"
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးအားအသာအယာလက္ဖ်ားနဲ႕လႈပ္ႏွိုးေတာ့ မ်က္လုံးမပြင့္ပဲထူးရွာတယ္။
"ငါ့ကိုအလုပ္ေပးျပန္ၿပီ ကင္မ္ဂြၽန္ဂယူ"
ခ်က္ခ်င္းအသိဆရာဝန္တေယာက္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီးလာခိုင္းရေတာ့တယ္။ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတာမို႔ညတြင္းခ်င္းအေဆာင္ကိုလာခိုင္းေနတဲ့ကိုယ့္အားဆဲဆိုေနေတာ့တာ။
ေနာက္ေတာ့လဲ အေဆာင္ကိုေရာက္လာၿပီး ဂြၽန္ဂယူအား ေဆးထိုးေပးကာ ေသာက္ေဆးေတြေပးသြားခဲ့သည္။
အားလုံးၿပီးသြားလို႔ျပန္ေတာ့မယ္လုပ္ေတာ့ ဟာ႐ုတိုမွာအေျခအေနဘာမွန္းမသိေသးတာမို႔မျပန္ခိုင္းပဲဒီမွာပဲညအိပ္ဖို႔အတင္းေတြပူေနတာမို႔ ဆရာဝန္တျဖစ္လဲ ဂ်ီဟြန္းဆဲဆိုေနရေတာ့တယ္။
"ေခြးေကာင္ အရင္ကျဖင့္ငါလာမွာစိုးလို႔ေတာင္အခန္းေသာ့နံပါတ္ေျပာင္းထား..."
"ရႈး မနက္မွသာေျပာေတာ့ သူအိပ္ပါေစ"
ရင္ထဲကေနလာတဲ့အျပစ္တင္စကားေတြအားသိမ္းဆည္းလိုက္ရင္း တဖက္လြတ္ေနတဲ့ကုတင္ေပၚမွာေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးလွဲခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။
တကယ္တည္း။သူ႕ေကာင္ေလးနိုးမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး အသက္ေလးျပင္းျပင္းရႈမိရင္ေတာင္မ်က္လုံးႀကီးကိုျပဴးျပဴးျပၿပီးတိတ္တိတ္ေနဖို႔အခ်က္ျပေနတာ။
ေတာ္ေတာ္ကဲတဲ့ေကာင္။မခ်စ္ဖူးမွန္းသိသာတယ္။
***************************************
"နိုးၿပီလား ေကာင္ေလး"
"ေကာင္ေလးမဟုတ္ဖူး ႐ြယ္တူပဲ"
သူ႕အေရွ႕မွာရန္ျဖစ္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္သားေၾကာင့္ဂြၽန္ဂယူအိပ္ရာထဲကေနေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနမိတယ္။
"ေဟ့ ဒီမွာ!ေနာက္တခါထပ္မဖ်ားေစနဲ႕ မဟုတ္ရင္အာ့ေကာင္ငါ့ကိုဒီတသက္ဒီအေဆာင္ကေနထြက္ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ေတာ့ဖူး"
"ေျပာလို႔ၿပီးၿပီလား ၿပီးရင္လဲထြက္သြားေတာ့"
"ေခြးေကာင္"
သူ႕ကိုဆဲၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့ဂ်ီဟြန္းအား အဖက္မလုပ္။ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ဂြၽန္ဂယူ႕ကုတင္ေဘးကခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း လက္ထဲကေရသန့္ဗူးကိုအဖုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့သည္။
"တရက္ေလာက္ကိုယ္လက္မသန့္စင္လဲရတယ္မလား ေရာ့ေရအရင္ေသာက္လိုက္"
သူ႕ဆီကမ္းလာတဲ့ေရဗူးကိုယူလိုက္ကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္ေတာ့အာခံတြင္းစိုစြတ္သြားေတာ့တယ္။ျပန္ေပးေတာ့လဲအသာတၾကည္လက္ထဲကဆြဲယူၿပီးစားပြဲေပၚတင္ထားသည္။
"ဘယ္လိုေနေသးလဲ"
ဟာ႐ုတိုေျပာသမွ်စကားထဲမွာအႏူးညံ့ဆုံးျဖစ္တာမို႔ ဂြၽန္ဂယူမ်က္လုံးေလးေတြဝိုင္းစက္ကာၿငိမ္ၿပီးနားေထာက္ေနမိသည္။
"ဗိုက္ဆာေနၿပီလား ဆန္ျပဳတ္မွာထားတာေရာက္ေတာ့မယ္"
ဟာ႐ုတို ဂြၽန္ဂယူႏွဖူးေလးကိုလက္ဖဝါးနဲ႕အုပ္ကာတိုင္းေတာ့ အလုပ္ရႈပ္သြားတဲ့ဂြၽန္ဂယူရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြ။
အဖ်ားက်သြားၿပီမို႔သက္ျပင္းအသာခ်ေနတဲ့ဟာ႐ုတိုကေတာ့ဂြၽန္ဂယူဘာျဖစ္သြားသလဲမသိလိုက္။
"ေနာက္ထပ္မဖ်ားနဲ႕ေတာ့"
"ငါအိပ္ေရးပ်က္တယ္"
တညလုံး ဖုတ္ပူမီးတိုက္အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တာမို႔အိပ္ေရးပ်က္ရတာကိုအျပစ္ေျပာခ်င္တာမဟုတ္။ဂြၽန္ဂယူေနမေကာင္းထပ္ျဖစ္မွာကိုသေဘာမက်တာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဒါေပမဲ့ သူကဘယ္သူမို႔လို႔လဲ။ဟာ႐ုတိုပဲေလ။ေသခ်ာေပါက္ရိုဆန္နိုင္မႈကဘိတ္ေခ်းအဆင့္။
****************************************
"ပါးစပ္ကေနခ်စ္တယ္လို႔ေျပာဖို႔အာ့ေလာက္ခက္ေနလား"
ဂြၽန္ဂယူ႕စကားဆုံးေတာ့ ဒိုေယာင္းကအူတူတူေလးလွည့္ၾကည့္လာတယ္။
"ဘာကိုလဲ"
"ေအာ္ ဒီလိုေလ ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔မေျပာပဲနဲ႕အေျဖက်လိဳက္ေတာင္းေနတာ အာ့ေတာ့ငါ့ဘက္ကအေျဖေပးလိုက္ရင္တဖက္လူဘယ္လိုထင္မလဲ"
"ဘာထင္ရမွာလဲ ခ်စ္ရင္ခ်စ္တယ္ မခ်စ္ရင္မခ်စ္ဖူး ႏွစ္ခုထဲကတခုကိုေ႐ြးရင္ၿပီးၿပီမဟုတ္ဖူးလား"
ဒိုေယာင္းေျပာေတာ့လဲ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးကိုစူၿပီးေခါင္းကုတ္ကာစဥ္းစားခန္းဝင္ေနျပန္သည္။
ဟာ႐ုတိုကိုအေျဖေပးဖို႔အတြက္အာ့သေလာက္ထိစဥ္းစားခန္းဝင္ဖို႔လိုလား။ႀကိဳက္ေနရဲ႕သားနဲ႕မူေနခ်က္ကေတာ့ လက္ဖ်ားေတာင္ခါတယ္။
အခုလဲဟာ႐ုတိုကသူတို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေနထြက္လာၿပီး ဂြၽန္ဂယူကိုျမင္သြားၿပီ။
ဂြၽန္ဂယူကလဲ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႕သူတို႔ဆီေလွ်ာက္လာတဲ့ဟာ႐ုတိုကိုျမင္ေတာ့အေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး အတန္းထဲျပန္ဝင္သြားတယ္။
တေယာက္ကမပြင့္လင္း၊တေယာက္ကမူပိုေနတာနဲ႕ပဲ ႏွစ္ေယာက္သားအႀကီးႀကီးလြဲၾကေတာ့မွာပါလားေနာ္။
**************************************
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာကာေရသုတ္ဖို႔လုပ္ေတာ့သူ႕လက္အားဆြဲကာ နံရံမွာဖိကပ္ပစ္လိုက္တဲ့ဟာ႐ုတို။
"အ့ နာတယ္ကြ!!"
"ငါ့ကိုဘာလို႔ေရွာင္ေနတာလဲ!"
သူ႕ကိုတကယ္ႀကီးစိတ္ဆိုးေနသလားဆိုတာမသဲကြဲ။ဘာလို႔ဆိုတခ်ိန္လုံးမ်က္ႏွာထားတည္တည္ႀကီးဆိုေတာ့ စိတ္ဆိုးလဲဒီ႐ုပ္၊ေပ်ာ္ေနလဲဒီ႐ုပ္၊ဝမ္းနည္းလဲဒီ႐ုပ္ပဲျမင္ေနရတာေလ။
"ငါ့ဘာငါဘယ္လိုေနေနေလ"
"မင္းငါ့ကိုလာကစားေနတာလား ဂြၽန္ဂယူ!!!!"
"လာမေအာ္နဲ႕ ငါ့ကို!!!"
"..."
"ခ်စ္လားလို႔ေမးေတာ့လဲဘာမွမေျပာဖူး ငါတေယာက္ထဲကပဲမင္းကိုသဝန္တိုရ၊အ႐ူးလိုမ်ိဳးစိတ္ဆိုးရနဲ႕ ငါပင္ပမ္းတာမင္းသိလား!!!"
သူ႕ကိုလာေအာ္ေနတဲ့ဟာ႐ုတိုအား သူ႕ရင္ထဲကခံစားေနရတာေတြကိုထုတ္ေျပာေတာ့ေဒါသအရွိန္ေျပသြားတဲ့ဟာ႐ုတိုရဲ႕မ်က္လုံးေတြကနီရဲမေနေတာ့။
"ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္ဂြၽန္ဂယူ ဒါေပမဲ့ငါပါးစပ္ကေျပာရတာထက္လက္ေတြ႕ကိုပိုသေဘာက်တယ္"
သူ႕လက္ကိုဖမ္းဆုတ္ထားတဲ့ဟာ႐ုတိုရဲ႕လက္ေတြကတင္းက်ပ္လာကာ မ်က္ႏွာခပ္ေခ်ာေခ်ာကသူ႕ဆီတိုးကပ္လာသည္။
ဆံပင္အရွည္နဲ႕ဟာ႐ုတိုကမ်က္မွန္မတပ္ထားတဲ့အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆို အရမ္းၾကည့္လို႔ေကာင္းလြန္းသည္။
တဒုန္းဒုန္းခုန္ေပါက္လာတဲ့အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိ ရင္ဘတ္ထဲကအသံအား ဟာ႐ုတိုမၾကားသြားဖို႔ဆုေတာင္းေနရင္းမ်က္လုံးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။
ႏူးညံ့တယ္လဲမဟုတ္တဲ့အနမ္းေတြကရမက္မပါေပမဲ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျဖစ္ေနတာမို႔ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာတဲ့အသက္ရႈသံေတြနဲ႕အတူ စကၠန့္အေတာ္ၾကာျမင့္သြားခဲ့သည္။
"ခ်စ္တယ္ ဂြၽန္ဂယူ ငါမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာမို႔ ငါ့အေပၚမွာထပ္မဆိုးနဲ႕ေတာ့"
ထိုေတာ့မွသေဘာက်သြားတဲ့ဂြၽန္ဂယူကဟာ႐ုတိုရဲ႕ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လိုက္ၿပီး ႏွလုံးသားလို႔ယူဆရတဲ့ေနရာမွာေခါင္းကိုတင္ထားရင္း သူ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ရင္ခုန္သံအားနားေထာင္ေနမိတယ္။
ဘယ္သူကထင္မွာလဲ ေက်ာင္းရဲ႕ဟိုက္ပါႀကီးနဲ႕ဂြၽန္ဂယူတို႔ရည္းစားျဖစ္သြားၾကမယ္လို႔။
****************************************
"Happy Birthday to you!!"
ဂြၽန္ဂယူရဲ႕ေမြးေန႕ကိုဟာ႐ုတိုနဲ႕ႏွစ္ေယာက္ထဲလုပ္ခ်င္တာမို႔ အေဆာင္ခန္းထဲမွာႏွစ္ေယာက္သား ေမြးေန႕ကိတ္အျပင္ ဆိုဂ်ဳ၂ပုလင္းျဖင့္ပြဲခံေနၾကေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ဂြၽန္ဂယူ႕မွာအစီအစဥ္တခုရွိေနသည္။အာ့တာကဟာ႐ုတိုကိုအရက္မူးေနေအာင္တိုက္ၿပီး စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခိုင္းမယ္လို႔။
ဟာ႐ုတိုကဆိုဂ်ဳကို၆ခြက္ထက္ပိုၿပီးမေသာက္နိုင္တဲ့အေၾကာင္းကိုဂ်ီဟြန္းဆီကေနအတိအက်သိထားတာမို႔ သူ႕ရဲ႕အစီအစဥ္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အေနနဲ႕ဆိုဂ်ဳကိုပါ ေမြးေန႕ပါတီထဲတမင္ထည့္လိုက္တာျဖစ္သည္။
"မင္းလဲေသာက္ရမယ္ဟာ႐ုတို ငါ့ခြက္ထဲပဲမထည့္နဲ႕"
လူလည္ေကာင္က ဂြၽန္ဂယူခြက္ထဲကိုပဲဆိုဂ်ဳေတြဆက္တိုက္ထည့္ၿပီး သူက်အခုထိ၂ခြက္သာေသာက္ရေသးတယ္ရယ္။
"မရဖူးထည့္ၿပီးေသာက္ တပုလင္းကငါ့ေၾကာင့္နဲ႕ကုန္ေတာ့မယ္"
ပြစိပြစိေျပာၿပီးသူ႕ခြက္ထဲထည့္ေပးေတာ့မျငင္းပဲခ်က္ခ်င္းေသာက္ရွာတယ္။စိတ္ထဲကေနႀကိတ္ရီေနရင္းေနာက္တခြက္ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့လဲ တက်ိဳက္ထဲေသာက္ခ်ပစ္သည္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနာက္တခြက္၊ၿပီးေတာ့ ေနာက္တခြက္.......။
"ဟာ႐ုတို"
"ဟင္"
၆ခြက္ေျမာက္မွာယိုင္တိုင္တိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ဟာ႐ုတိုက ဂြၽန္ဂယူေခၚသံၾကားေတာ့ အသံခပ္ေလးေလးျဖင့္ထူးရွာသည္။
"မင္းငါ့ကိုခ်စ္လား"
"ခ်စ္တယ္ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာ"
"ဟုတ္လို႔လားကြာ မင္းကအားေနစာလုပ္လိုက္၊ကားracingၿပိဳင္လိုက္နဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီးေတာ့မ်ား"
ဂြၽန္ဂယူက တမင္က်ပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဟာ႐ုတိုကေခါင္းတခါခါ...။
"အာ့တာေတြကမင္းေလာက္အေရးမပါဖူး မင္းအတြက္ဆိုရင္ငါကအကုန္လုံးကိုေတာင္ပစ္ထားရဲတယ္"
မူးေနေတာ့ သူ႕ရင္ထဲကမေျပာျဖစ္ပဲသိမ္းထားတဲ့စကားသံေတြကိုအာေလးလွ်ာေလးႀကီးနဲ႕အကုန္ဖြင့္ခ်ေနေတာ့တာပဲ။
ဂြၽန္ဂယူႀကိတ္ရီလိုက္ရင္း အမူးသမားအားေမးေထာက္ကာထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"မင္းကေကာငါ့ကိုယုံလား"
ေဟာ~ဒီတခါေတာ့သူ႕ဘက္ကိုျပန္ၿပီးေမးခြန္းထုတ္လာတဲ့အမူးသမားေလး။
"ဘာလို႔ေမးတာလဲ"
"ငါသိခ်င္တယ္~မင္းရဲ႕စိတ္ထဲမွာငါ့ကိုဘယ္လိုျမင္ေနလဲဆိုတာသိခ်င္တယ္ ငါမင္းအနားတလွမ္းတိုးဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္းမင္းကငါ့ကိုျပသနာရွာၿပီးေရွာင္ထြက္ဖို႔လုပ္တယ္ ငါေဒါသထြက္ရတယ္ မင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔ဒီေလာက္ေျပာေနတာေတာင္မင္းကမယုံဖူး"
မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕ၿပီးသူအလိုမက်တဲ့အေၾကာင္းေတြကိုအေသးစိတ္အာေလးေလးႀကီးနဲ႕ရွင္းျပေနတာမို႔ ဂြၽန္ဂယူရီေတာင္မရီနိုင္ေတာ့ေပ။
ဟာ႐ုတိုရဲ႕နီရဲေနတဲ့ပါးျပင္ကိုလက္ဖဝါးနဲ႕အုပ္မိုးကာအနမ္းေပးလိုက္ေတာ့လဲ လိုလိုလားလားနဲ႕လက္ခံရွာတယ္။
"ငါယုံတယ္ဟာ႐ုတို ငါလဲမင္းကိုခ်စ္တယ္ေနာ္"
ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႕ၿငိမ္သက္သြားတဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ေနာက္တခြက္ထပ္တိုက္ဖို႔လုပ္ေတာ့...။
"စာသြားလုပ္ေတာ့"
"ဟာ~ေမြးေန႕ေတာင္စာလုပ္ခိုင္းတာပဲလား"
ဂြၽန္ဂယူေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆင္းကာတမင္ကေလးေတြဂ်ီက်သလိုမ်ိဳးပြတ္တိုက္ေနလိုက္ေတာ့သည္။အမွန္ေတာ့သူကိုယ္တိုင္လဲအရည္ကေလးဝင္ထားေတာ့အာသြက္လွ်ာသြက္ၿပီးလက္ရဲဇာတ္ရဲျဖစ္ေနတာ။
"မနက္ျဖန္မွစာလုပ္မယ္ေလ အခုေတာ့အိပ္ရေအာင္ေနာ္"
"အင္း"
ဂြၽန္ဂယူတယိမ္းတယိုင္မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႕ထိုင္ေနတဲ့ဟာ႐ုတိုရဲ႕လက္ေမာင္းကေနအသာဆြဲထူလိုက္ေတာ့ ေလးနစ္ေနတဲ့ကိုယ္လုံးႀကီးကသူ႕ကိုယ္ေပၚကိုမတရားမွီခ်လာေတာ့တယ္။
အိပ္ရာေပၚတင္ေပးလိုက္ေတာ့ေျခကားယားလက္ကားယားႀကီးနဲ႕။အိပ္ေပ်ာ္သြားသလားမသိေသးတာမို႔ဂြၽန္ဂယူ သူ႕လက္ေမာင္းေတြကိုလႈပ္ႏွိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့....။
"ဟာ႐ုတို"
"ဟင္"
"ငါ့ကိုဘယ္ေလာက္အထိခ်စ္လဲ"
"မင္းထင္ထားတာထက္ပိုခ်စ္တယ္"
လူကမလႈပ္နိုင္ေပမဲ့ပါးစပ္ကေတာ့ ေမးသမွ်ေျဖနိုင္ေသးသည္။ဂြၽန္ဂယူတဟီးဟီးနဲ႕ႀကိတ္ရီကာ ဟာ႐ုတိုအားဆက္တိုက္ေမးခြန္းေတြေမးေတာ့သည္။ဟာ႐ုတိုကလဲမရပ္မနားပဲဆက္တိုက္ျပန္ေျဖေပးသည္။
"ငါ့ကို၃မိနစ္ေလာက္ရရင္ဘာလုပ္ခ်င္လဲ"
"ညတိုင္းမင္းကိုဖက္ထားၿပီးမင္းဆံပင္ေတြကိုသပ္တင္ေပးမယ္ နားမလည္တဲ့စာေတြကိုရွင္းျပေပးမယ္ မင္းလက္ကေလးေတြကိုနမ္းခ်င္တယ္"
သိလိုက္ရတာတခုကဟာ႐ုတိုအရက္မူးရင္ ဘာေမးေမးအကုန္အမွန္တိုင္းေျဖေပးတယ္ဟူ၍သာ။
"အိပ္သြားၿပီလား ေဟ့ ဟာ႐ုတို"
"ထပ္ေမးရင္မင္းကိုကုတင္ေပၚက ကန္ခ်မယ္"
နိုးသြားတာလားဆိုတဲ့အသိနဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေနအလန့္တၾကားလွမ္းေမာ့ၾကည့္ေတာ့မ်က္လုံးမပြင့္ပဲအိပ္ေနတဲ့ဟာ႐ုတို။
ဆက္မေမးေတာ့ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ရင္း ဟာ႐ုတိုရဲ႕လက္ေမာင္းၾကားမွာပဲအိပ္စက္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ရေတာ့တယ္။
တကယ္ကိုကေမာက္ကမနိုင္တဲ့ ဂြၽန္ဂယူ႕ရဲ႕ေမြးေန႕ေလးပါပဲ။
သို႔ေပမဲ့ ဟာ႐ုတိုရဲ႕စိတ္ရင္းအမွန္ေတြကိုသိရတဲ့အခါမွာရရွိတဲ့အေပ်ာ္ကသိပ္ကိုေက်နပ္စရာေကာင္းတာမို႔ဂြၽန္ဂယူ႕အတြက္အဖိုးတန္ေန႕ရက္အျဖစ္မွတ္တမ္းဝင္ေနမွာေသခ်ာသည္။
ေနာက္ထပ္ရီစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ သူ႕ကိုခ်စ္ေၾကာင္းရွင္းျပေနတဲ့ဟာ႐ုတိုရဲ႕အားပါမႈက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျပင္းလဲဆို ေမြးေန႕ကိတ္ေပၚကလက္ဖဝါးအရာႀကီးကသက္ေသျဖစ္ေၾကာင္း...။
**************************************
The End...
Happiest Birthday everပါ ကင္မ္ဂြၽန္ဂယူေလးေရ။အၿမဲတမ္းေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႕စိတ္တိုင္းက်တဲ့ဘဝတစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစ။
ရည္းစားေလးနဲ႕လဲအျပင္ထြက္လည္ေပးလိုက္ပါအုံးေနာ္။🥺
ဒါေလးကအရွည္အေနနဲ႕ေရးမလို႔ကို bdအမွီမို႔တပိုင္းစာပဲဒိတ္လိုက္ပါတယ္။အခ်ိန္ရရင္ကိုယ္ေရးခဲ့တဲ့ one shotတိုင္းကိုအရွည္ေတြေရးသြားေပးမွာပါ။ခုထိဖတ္ေပးေနၾကလို႔ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။🥺🤍