Unicode...
"ဟာရုတို!!မင်းဂျွန်ဂယူ့ကိုကြိုက်နေတာလား"
ပတ်ဂျီဟွန်းရဲ့အစ်မေးတဲ့အသံဆုံးတော့ အတန်းသားတွေအကုန်လုံးရဲ့အာရုံက ကျောပေးလျက်မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ဟာရုတိုဆီကိုရောက်ကုန်ကြတော့တယ်။
ဆံပင်နောက်မှီးရှည်လေးတွေကဟာရုတိုရဲ့ဂုတ်ပေါ်မှာထောက်နေသည်။ခန္ဓာကိုယ်ကိုဂျီဟွန်းရှိရာဘက်လှည့်လိုက်တဲ့အခါ ပေါ်လာတဲ့မျက်နှာချောချော။ဆံပင်ခပ်တိုတိုညပ်ထားပြီးကတည်းက သေချာပိုမြင်လာရတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းတွေကချစ်ဖို့ကောင်းနေပေမဲ့ အခုလိုမျိုးတည်တံ့နေချိန်မှာတော့သိပ်ကိုစွဲဆောင်မှုအားကောင်းလွန်းနေပြန်တယ်။
သိချင်စိတ်တွေများနေတဲ့အတန်းထဲကလူတွေအကုန်လုံးကလဲ ဟာရုတိုရဲ့အဖြေကိုစူးစမ်းနေကြတော့တာ။
"မင်းဝန်ခံလားဟာရုတို နေ့တိုင်းမုန့်တွေလာလာပို့တယ် ဓာတုဗေဒအဆောင်ကမင်းတို့ဗိသုကာအဆောင်နဲ့ဆို၁၅မိနစ်လောက်လျှောက်ရတာ!သာမန်လူသာဆိုအပင်ပမ်းခံပြီးလာမနေ..."
"ဟုတ်တယ်!!"
ကြားဖြတ်ပြောလိုက်တဲ့ဟာရုတိုကြောင့် ဂျီဟွန်းစကားစပြတ်သွားတော့တယ်။အံ့ဩလွန်းလို့အာမေဠိတ်သံတောင်ထွက်ဖို့မေ့နေကြတဲ့လူတွေကြားထဲမှာဟာရုတိုရဲ့လေသံကခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲ။
"ကျနော်ကိုကို့ကိုကြိုက်တယ်!!"
ထိုတခွန်းအား လူအုပ်ကြီးထဲမှာမျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့အံ့အားသင့်နေရှာတဲ့ဂျွန်ဂယူကိုစူးစိုက်ကြည့်ပြီး အရဲစွန့်ပြောလိုက်တဲ့စကားဖြစ်သည်။ထိုစကားပြောပြီးချင်းပဲ ဟာရုတိုခြေလှမ်းခပ်ကြဲကြဲနဲ့အခန်းထဲကနေထွက်လာလိုက်တော့တယ်။
ဖွင့်ပြောဖို့ဘယ်တုန်းကမတွေးဖူးပေမဲ့ သိမဲ့သိတော့လဲတခန်းလုံးလိုလိုပါပဲလား။
ချစ်နေတာကိုထုတ်မပြောရင်နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်နေရမခက်ဖူးအထင်နဲ့တဖက်သတ်ကလေးကိုကို့အနားမှာနေသွားဖို့တွေးထားတဲ့ဟာကို...။
"ငါကွာ!!"
ကိုယ်တိုင်ကလဲ ပထမနှစ်ရဲ့ kingတယောက်ဖြစ်တာမို့ popularဖြစ်တာနဲ့အညီနောက်နေ့မနက်ဆိုရင်တကျောင်းလုံးကလူတွေပါးစပ်ဖျားမှာဟာရုတို့သတင်းတွေပြန့်ကုန်တော့မှာမလွဲပေ။
အာ့တာထက်ကိုကိုကသူ့ကိုမုန်းသွားရင် ဟာရုတိုဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။အိမ်နီးချင်းဖြစ်တာနဲ့အညီ ငယ်ငယ်ထဲကသူ့ကိုညီလေးတယောက်လိုမျိုးချစ်ပေးလာတဲ့ကိုကို့အပေါ်မှာ ဟာရုတိုရဲ့နှလုံးသားကအရောင်တွေပြောင်းလဲနေခဲ့တယ်။
အထက်တန်းကျောင်းပြီးသွားတဲ့ကိုကိုကဆိုလ်းတက္ကသိုလ်တက်ဖို့ရွေးချယ်တော့ ဟာရုတိုစိတ်ပူခဲ့ရတာ။သူတယောက်ထဲသာမြင်ရလေ့ရှိတဲ့ကိုကို့ရဲ့မျက်နှာလှလှလေးအားတခြားဘယ်သူတွေကများတစိမ့်စိမ့်ငေးကြည့်နေကြမလဲဆိုတဲ့အတွေးတွေကနှိပ်စက်လှတာမို့ ဟာရုတိုစာကိုအသေအလဲကြိုးစားပြီးကိုကိုရှိတဲ့တက္ကသိုလ်ဆီအရောက်လာခဲ့သည်။
နီးစပ်ဖို့ဘဝတလျှောက်ကြိုးစားလာခဲ့သမျှက အခုမိနစ်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာပဲပျက်သုန်းသွားခဲ့ရတယ်တဲ့လေ။
လေပူတွေအားမှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း ကျောင်းခေါင်းမိုးထပ်ကခုံတန်းလျားလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။စိတ်ရှုပ်လွန်းတာမို့ဆံပင်ကိုဆွဲဖွပစ်လိုက်ရင်း ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကဆေးလိပ်ဗူးလေးကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။
ဆေးလိပ်မီးကိုငြိလိုက်ပြီးနောက် တချက်ရှိုက်လိုက်ရင်းမီးမသေအောင်ဖွာနေလိုက်တော့ အငွေ့တွေနဲ့အတူမီးဖွာရဲရဲတွေကဆေးလိပ်ဖင်မှာထွက်လာတော့တယ်။
ထိုတော့မှ စိတ်တိုင်းကျဖွာပြီး မီးခိုးတွေကိုနှာခေါင်းထဲကလွှင့်ထုတ်လိုက်ရင်းသက်ပြင်းအသာချလိုက်မိတော့တယ်။
ကျနော့်ကိုအမုန်းတွေပေးပြီးပစ်ပစ်ခါခါကြီးတွေတော့မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကိုရာ။
****************************************
ထွက်ခွါသွားပြီဖြစ်တဲ့ထိုကောင်လေးကြောင့်တတန်းလုံးအကြည့်တွေကဂျွန်ဂယူ့ဆီစုပုံလာတော့တယ်။
သူတို့မပြောနဲ့။ကိုယ်တိုင်တောင်အိမ်နီးနားချင်းညီလေးတယောက်ဆီကနေအခုလိုမျိုးပိုးပမ်းခံရလိမ့်မယ်လို့ယောင်လို့တောင်အိပ်မက်ထဲမမက်ဖူးခဲ့တာရယ်ပါ။
အခုသူ့ခံစားချက်တွေကရောထွေးနေတယ်။ရှက်စိတ်နဲ့အံ့ဩနေတဲ့စိတ်ကြောင့် ခေါင်းကိုသာငုံ့ချလိုက်ရင်း ကိုယ့်စာကိုယ်အာရုံစိုက်ချင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်ရတော့တယ်။
အာ့လိုမှန်းသိရင်ငယ်ငယ်တုန်းက ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီးရေတူတူမချိုးခဲ့ပါဖူး။
ကိုယ့်အတွေးတွေကပေါက်ကရတွေဖြစ်နေမှန်းသိပေမဲ့ ရပ်တန့်ဖို့မကြိုးစားမိခဲ့။
ဟာရုတိုရဲ့စိတ်ရင်းအမှန်ကိုသိလိုက်ရတဲ့အခါ ဂျွန်ဂယူရဲ့အတွေးတွေကပေါက်ပမ်းလေးဆယ်တွေဖြစ်ကာယောက်ယက်ခတ်လာရတော့တာ။ဒေါသစိတ်တွေရှိမနေပဲ ဒီအတိုင်းအရှက်အကြောက်ကြီးနေတဲ့စိတ်ကြောင့်မျက်နှာတဝိုက်မှာလဲရဲပတောင်းခတ်နေရှာသည်။
ပိုဆိုးတာကတကျောင်းလုံးရဲ့kingဖြစ်တဲ့ထိုကလေးရဲ့ကောင်းမှုကြောင့်ဒီသတင်းကအနှေးနဲ့အမြန်တကျောင်းလုံးနီးပါးသိကုန်တော့မှာပဲလေ။
ဝေးလားဝါးလားလုပ်ပြီးပျော်ပါးတတ်တဲ့သူမလို့ ထိုသတင်းကြောင့်အာရုံစိုက်ခံရရင်တပတ်လောက်ကငြိမ်ကုပ်နေရမှာဖြစ်သည်။
ပူထူလာတာမို့ဆံပင်တွေကိုဖွပစ်လိုက်ရင်း ဒီကိစ္စတွေကိုစတင်ခဲ့တဲ့ပတ်ဂျီဟွန်းကိုသာမေတ္တာထိုင်ပို့နေလိုက်တော့တယ်။
မျက်နှာကြီးနီမြန်းနေပြီး ပွစိပွစိလုပ်နေတဲ့သူ့ကိုကြည့်ပြီးအတန်းထဲကကျောင်းသားတွေကမှတ်ချက်ကိုယ်စီပေးကြတော့တယ်။
"ဂျွန်ဂယူတော်တော်ဒေါသထွက်နေတာမလား မျက်နှာကနီရဲနေတာပဲ"
"သူလဲအံ့ဩသွားမှာပေါ့"
"ငါတော့ဒီသတင်းကိုကျောင်းpageမှာတင်စေချင်နေပြီ"
အစရှိတဲ့မှတ်ချက်တွေနဲ့တင် ဂျွန်ဂယူ့ခေါင်းကိုဆင်းနင်းနေတဲ့ခံစားချက်ကြီးကိုရရှိနေပြီဖြစ်သည်။
"အာမင်~ ဒါတွေအားလုံးအိပ်မက်ပဲဖြစ်ပါစေ"
****************************************
ညစာစားဖို့အောက်ဆင်းတော့ အမေကဂျွန်ဂယူ့ကိုအံ့ဩတကြီးကြည့်နေရှာသည်။အမှန်ဆိုဒီအချိန်က ဟာရုတို့အိမ်မှာစာလုပ်ဖို့ဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်ဖြင့်ရှိနေရမှာမလား။
ဒါပေမဲ့ အခုချိန်အထိမသွားတဲ့အပြင်ညစာကိုတောင်ဒီမှာစားဖို့လုပ်နေတဲ့သူ့ကြောင့်သတင်းစာဖတ်နေတဲ့အဖေကတောင်သူ့ကိုတချက်လှမ်းကြည့်ကာအကဲခတ်နေလေရဲ့။
"ဟာရုတို့အိမ်မသွားဖူးလား"
"မသွားတော့ဖူး"
မုန်လာဟင်းရည်ကိုခပ်သောက်ရင်း ဂျွန်ဂယူ့အဖြေပြန်ပေးလိုက်တော့ အမေကခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်။
"ရန်ဖြစ်ထားကြပြန်ပြီလား ညီကိုနှစ်ယောက်"
"မ မဖြစ်ပါဖူး "
ညီကိုနှစ်ယောက်ဆိုတဲ့စကားကြောင့်ဂျွန်ဂယူစကားတွေတောင်မှားကုန်တော့မလို့။ဒီနေ့ပဲသူ့ညီလေးလို့သဘောထားတဲ့ကလေးက ညီလေးမဖြစ်ချင်ကြောင်းသွယ်ဝိုက်ပြောသွားတာမလား။
"ရန်မဖြစ်ကြနဲ့နော် မေမေမကြိုက်ဖူး ကိုယ့်ညီလေးကိုလဲအလိုလိုက်..."
"မေမေ!!"
ဂျွန်ဂယူအော်လိုက်တာမို့ အမေကစကားစပြတ်သွားတော့တယ်။ဂျွန်ဂယူစိတ်တိုလာပြီ။အခုမေမေကဟာရုတို့အမေလား၊သူ့အမေလားမသဲကွဲဖူး။
"မေမေကဟာရုတို့မေမေလား သားမေမေလား"
"အန်တီ~"
ရုတ်ချည်းအရှေ့ဘက်တံခါးဝကနေကြားလိုက်ရတဲ့ဟာရုတိုရဲ့အသံ။
အသံကြားရုံနဲ့တင် ဂျွန်ဂယူမနေတတ်မထိုင်တတ်တွေဖြစ်လာကာ စားလတ်စထမင်းကိုသာအမြန်ပါးစပ်ထဲထိုးသွတ်နေလိုက်သည်။မျက်နှာနီမြန်းနေမယ်ဆိုတာသိပေမဲ့ ပါးစပ်ထဲထည့်နေတဲ့ထမင်းတွေကိုမရပ်တန့်မိ။
"ဟော ဟာရုလေး ကိုကို့ကိုလာခေါ်တာလားသားကိုကိုကဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲမသိပါဖူး ဆက်ဆက်ထိမခံနဲ့"
"မေမေ!!"
ထမင်းပလုတ်ပလောင်းနဲ့ပြန်အော်နေတဲ့ဂျွန်ဂယူကချစ်ဖို့ကောင်းတာမို့ ဟာရုတိုပြုံးမိသွားတော့တယ်။ကိုကိုကသူ့အပြုံးတွေကိုအသက်ဝင်စေတဲ့လူသားတစ်ဉီးများလားလေ။
"ခေါက်လိုက်ရင်နာတော့မယ်ကင်ဂျွန်ဂယူ!!"
အပြောကနောက်ကျသည်။လက်ကဂျွန်ဂယူခေါင်းပေါ်ကိုရောက်နှင့်ပြီးနေပြီ။
"ခေါက်ပြီးနေပါပြီမေမေရာ"
နာသွားတဲ့ခေါင်းကိုပွတ်ရင်းမျက်စောင်းတထိုးထိုးနဲ့ရန်တွေ့နေလိုက်တော့တယ်။
သူ့အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီးရီနေတဲ့ဟာရုတိုကြောင့် အဆစ်အနေနဲ့မျက်စောင်းပိတ်ထိုးပြီးအပေါ်ထပ်ကိုပြေးတက်သွားလိုက်တော့တယ်။
"ဟဲ့ထမင်းကုန်အောင်စားသွားလေ!!"
"မစားဖူးဗျာ အာ့မှာမွေးစားသားကိုပဲကျွေးလိုက်တော့"
ကိုကိုဟာလေ။ဟာရုတိုမယ်ကိုကို့စကားကြောင့်အော်ရီပစ်ချင်တော့တာပဲ။စကားကိုဘယ်လိုတွေပြောချနေသလဲဗျာ။
"သားထမင်းစားသွားပါလား"
"ကျနော်စားခဲ့ပြီးပါပြီအန်တီ"
"အေးပါအေးပါ!စားပြီးရင်လဲ၊ ဒါနဲ့သားတို့ညီကိုတွေရန်ဖြစ်ထားကြတာလား"
"မဖြစ်~ဖြစ်ပါဖူး"
ညီကိုဆိုတဲ့အန်တီ့စကားကြီးကြောင့် ရုတ်တရက်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိပဲစွံ့အသွားချင်တဲ့အထိပဲ။ကိုကို့ကိုစမြင်ကတည်းက ကိုယ့်ရဲ့အကိုတယောက်လို့တခါမှမတွေးခဲ့ဖူးတာမို့ ကိုယ့်အတွေးကိုယ်မလုံမလဲဖြစ်သွားတော့တယ်။ရှက်ကိုးရှက်ကမ်းဖြင့်နားရွက်နောက်ကဆံပင်တွေကိုပွတ်ဆွဲနေလိုက်တော့တယ်။
"ကျနော်အပေါ်သွားလိုက်ပါအုံးမယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ မုန့်စားချင်တယ်ဆိုလဲပြောနော်အန်တီလာပို့ပေးမယ်"
"ဟုတ်"
အရိုအသေပြုလိုက်ရင်း ကိုကို့အိပ်ခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်ကိုလိုက်သွားလိုက်တော့တယ်။
အခန်းတံခါးကိုသုံးချက်ခေါက်လိုက်တော့တံခါးဖွင့်ပေးလာတဲ့ကိုကို။သူ့ကိုမြင်တော့အကြည့်ချက်ချင်းလွှဲချသွားတော့တယ်။
"ကိုကိုဘာလို့ကျနော့်ကိုမစောင့်တာလဲ ခါတိုင်းလဲအိမ်အတူတူပြန်နေကြပဲကို ပြီးတော့ဘာလို့ကျနော့်အိမ်မလာတာလဲ"
"အာ အာ့တာ ဟိုပတ်ဂျီဟွန်းနဲ့မုန့်သွားစားလိုက်လို့ပါကွာ မင်းအိမ်မလာတာကလဲဒီနေ့ငါ ~ငါနေသိပ်မကောင်းလို့"
ရှေ့နောက်အဆီအလျော်ရှိမဲ့ဆင်ခြေတခုကိုပေးလိုက်တော့အရှေ့ကကောင်လေးကဆံပင်နောက်မှီးကိုပွတ်သပ်နေကာနားရွက်တွေကနီရဲနေတာ။
"ကျနော်~ကျနော်ကဟိုကိစ္စကြောင့်ကိုကိုစိတ်ဆိုးသွားတယ်ထင်နေတာ တော်~တော်သေးတာပေါ့နော်"
"အာ အင်း~အင်း"
နှစ်ယောက်သား စကားအထစ်ထစ်နဲ့ပြောပြီးနောက် ဘာမှဆက်ပြောစရာစကားမရှိတော့သလိုမျိုးတိတ်ဆိတ်သွားရတော့တယ်။သေချာပေါက်ဂျွန်ဂယူ့အတွက်နေရခက်လွန်းတယ်။
အရင်ကဆိုနှစ်ယောက်သားအတူတူရှိနေလိုက်တာနဲ့ ဂိမ်းအကြောင်းဖြစ်ဖြစ်၊ကျောင်းမှာpopularဖြစ်တဲ့လူတွေအကြောင်းဖြစ်ဖြစ်အရေမရအဖတ်မရစကားတွေနဲ့အခန်းကိုဆူညံစေခဲ့တာ။
အခုအခြေအနေကြီးကသေချာပေါက်နှစ်ယောက်လုံးနေရခက်လွန်းကာထွက်ပါပြေးချင်မိတဲ့အထိပဲ။
"အာ့တာဆိုကျနော်ပြန်တော့မယ်နော် ကိုကို"
"အင်း"
အခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီးထွက်သွားဖို့လုပ်ပေမဲ့ ဒီအတိုင်းရေမျောနေသလိုမျိုးအခြေအနေကရှေ့လျှောက်နှစ်ယောက်လုံးကိုဝေးကွာစေလိမ့်မယ်လို့ထင်မြင်မိတယ်။
ထို့ကြောင့်အခန်းတံခါးကိုပြန်ပိတ်လိုက်ကာ ဟာရုတိုပြန်လှည့်လာတော့ ကိုကိုကကုတင်ပေါ်ထိုင်ရက်သားလေးသူ့ကိုကြည့်နေရှာတယ်။မပြန်သေးဖူးလားဆိုတဲ့အကြည့်လေး။
အသည်းယားလာတဲ့စိတ်ကြောင့်ကိုကိုထိုင်နေတဲ့ကုတင်ရှေ့မှာဒူးတဖက်ထောင်ကာထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။ သိပ်မကွာတော့တဲ့အကွာအဝေးမှာကိုကိုရဲ့မျက်နှာလှလှလေးအားရှင်းလင်းစွာတွေ့မြင်နေရသည်။
မျက်လုံးပြူးပြူးလေးဖြင့်ကြည့်နေတဲ့ကိုကိုကြောင့်ဟာရုတိုရဲ့မြတ်နိုးစိတ်တွေကယိုဖိတ်လာတော့တယ်။
"ဆိုလ်းတက္ကသိုလ်မှာတက်ရတဲ့အကြောင်းပြချက်ကအမှတ်ကောင်းလို့လဲမဟုတ်သလို၊ကောင်မလေးတွေထားချင်လို့လဲမဟုတ်ဖူး ကိုကို့ကိုစိတ်မချလို့"
"..."
"ကျနော်ငယ်ငယ်ထဲကကိုကို့အနားမှာအရိပ်အခြေကြည့်ပြီးနေခဲ့တာက ကိုကို့မျက်စိအရှေ့မှာကျနော်ကလိမ်လိမ်မာမာနဲ့ကြီးပြင်းလာတဲ့လူတယောက်လို့မြင်စေချင်လို့..."
"ကျနော်ဒီစကားတွေပြောနေလို့ကိုကို့အပေါ်အထင်သေးတာလဲမဟုတ်ရပါဖူး ကိုကိုကကျနော့်အတွက်အများကြီးတန်ဖိုးရှိပါတယ်
.
.
.
ပြီးတော့ကျနော်ဒီစကားပြောဖို့အတွက်အများကြီးအားတင်းထားခဲ့ရတာမို့"
"ကျနော့်ကိုမချစ်နိုင်ရင်တောင်မုန်းတော့မမုန်းလိုက်ပါနဲ့"
ဒူးထောက်ထိုင်နေရင်း သူ့ရင်ဘတ်ထဲကခံစားချက်တွေကိုလေးနက်စွာပြောပြနေတော့ ကိုကိုကမျက်လုံးတွေရီဝေနေကာဟာရုတို့စကားတွေကိုနားထောင်ပေးလေရဲ့။
အမြဲတမ်းနမ်းရှိုက်ချင်ခဲ့မိတဲ့ကိုကို့ရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးဆီကိုနှာဖျားလေးထိကပ်ရုံတိုးဝင်လိုက်ရင်း လာဗင်ဒါအနံ့လေးကိုရှုရှိုက်နေမိတော့တယ်။
ငါးစက္ကန့်လောက်ထိကပ်ရုံနမ်းပြီး ဖြည်းဖြည်းသာသာခွါလိုက်တော့ကိုကိုကမျက်လုံးမှိတ်ထားရကနေတဖြည်းဖြည်းဖွင့်လာတော့တယ်။
"ချစ်တယ်ကိုကို"
ကျနော့်ရဲ့စိတ်နှလုံးသားလေးဆက်ရှင်သန်ဖို့ မခါးသပ်တဲ့ဆေးကုထုံးလေးပဲပေးပါ...နော်။
****************************************
"ငါပြောပါတယ် မင်းကိုကရိုးသားလွန်းနေတာ အာ့ကောင်လေးမင်းကိုကြိုက်နေတယ်ဆိုတာမင်းပဲမသိတာ"
"အေးလေ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်တာပေါ့"
ဂျွန်ဂယူမကျေမနပ်ပြောလိုက်တော့ အရှိုက်ထိသွားတဲ့ပတ်ဂျီဟွန်းမှာ ဆက်တောင်မပြောနိုင်တော့ပဲအရှေ့က sodaကိုမော့ချလိုက်တော့တယ်။
ပတ်ဂျီဟွန်းက အားကစားနည်းပြဆရာဟျွန်းဆော့ကိုကြိုက်နေတာလူတိုင်းသိတဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပါလား။
ကိုယ့်ဘာကိုယ်တောင်မနေ့ကတုန်းက ဟာရုတိုပြောသွားတဲ့စကားတွေကြောင့်ကော်ဖီမသောက်ပဲနဲ့ရင်တုန်သလိုမျိုးခံစားနေရတာ။
ခံစားချက်တွေကိုနားဝင်အောင်ဖြည်းဖြည်းချင်းပြောပြနေတဲ့ ဟာရုတိုရဲ့မျက်လုံးတွေကတစိမ့်စိမ့်ငေးချင်စရာကောင်းလောက်အောင်စွဲဆောင်မှုရှိခဲ့တာ။သူ့ပါးပြင်ကိုနမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာရလာတဲ့ သစ်ခွပန်းအနံ့လေးကြောင့်သူ့ရင်ဘတ်ထဲကတဒိတ်ဒိတ်ဖြင့်ခုန်ပေါက်နေတာ။
သူကိုယ်တိုင် ထိုကောင်လေးရဲ့အချစ်တွေကိုခံစားမိနေခဲ့တာမို့ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကိုနားလည်သယောင်ရှိလာပြီထင်ပါရဲ့။
"ဟိုဟာက queenမီနာမလား ဟာရုတိုကိုဘာပေးနေတာလဲ"
ကန်တင်းထဲကလူတွေအကုန်လုံးကလဲ အပြင်မှာမတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ kingနဲ့queenကိုတလှည့်၊တလောကမှနာမည်ကြီးသွားတဲ့ဂျွန်ဂယူကိုတလှည့်ကြည့်ကာ တီးတိုးပြောနေကြတော့တယ်။
ဂျွန်ဂယူအာ့တာတွေကိုအာရုံမထားမိသေး။စကားရပ်ပြောနေကြတုန်းဖြစ်တဲ့ဟာရုတိုနဲ့မီနာတို့ကိုသာ ကြည့်နေမိသည်။
သူ့ရင်ဘတ်ထဲနေလို့မကောင်းဖူး။ဟာရုတိုနဲ့အာ့ဒီမိန်းကလေးကသိပ်ကိုလိုက်ဖက်လွန်းနေတာမို့ ဂျွန်ဂယူ့စိတ်ထဲဝမ်းသာပေးရမဲ့အစား စိတ်တွေရှုပ်လာမိတော့တယ်။
"ဟေ့ကောင် မင်းသဝန်တိုနေတာလား"
"တိုစရာလား သူ့ဘာသူဘာဖြစ်ဖြစ်ငါနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဖူး"
"အော် အော် ပြောနေတဲ့ပုံကိုကသိပ်သဝန်မတိုရှာပါဖူး"
ပတ်ဂျီဟွန်းရေသိနေရင်လဲတိတ်နေလိုက်ပါတော့လားကွာ။ဟုတ်တယ်လို့ ဟိုအရှေ့ကငတုံးလေးရေ၊ငါသဝန်တိုနေတာဟ။
ဟင်း~သဝန်တိုတဲ့ခံစားချက်ကဒီလိုမျိုး ကသိကအောက်ဖြစ်စရာကြီးတဲ့လား။
"ဟိုမှာလာနေပြီ"
ကန်တင်းထဲဝင်လာတဲ့ဟာရုတိုကြောင့်ဂျွန်ဂယူထသွားဖို့ပြင်ပေမဲ့ ပတ်ဂျီဟွန်းကအားဖြင့်ဆွဲထားတာမို့သူ့မှာဖင်နဲ့ခုံကဆက်ထားတဲ့အတိုင်းကြွလို့တောင်မရပေ။
"ဟာရုတို ဒီလာထိုင်လေကွာ"
ဂျီဟွန်းခေါ်လိုက်တော့မှတွေ့သွားတဲ့ကောင်လေးက သူ့ကိုတချက်မော့ကြည့်ရင်း နားရွက်တွေကရဲပတောင်းခတ်လာတော့တာ။
နေပါအုံး၊အခုသူကဘာတွေရှက်နေတာလဲ။
"ကျနော်ထိုင်မယ်နော် ကိုကို"
ထိုင်ဖို့အရေးသူ့ကိုခွင့်တောင်းနေတဲ့သူ့ကြောင့် ဂျွန်ဂယူအမြင်ကပ်လာရသည်။ဘာစကားမဆိုပဲ မှာထားတဲ့ chocolate milkဗူးကိုပဲအာရုံစိုက်သောက်နေလိုက်သည်။
ထိုင်ခွင့်မပေးသေးတဲ့ကိုကို့ကြောင့်ဟာရုတိုမတ်တပ်ရပ်လျက်သားဖြင့်ဘာလုပ်ရမလဲမသိဖြစ်နေတုန်း အကိုဂျီဟွန်းကလက်ကိုဆွဲချလိုက်တာမို့ခုံပေါ်ထိုင်လျက်သားဖြစ်သွားရတော့တယ်။
"ဘာသောက်မလဲဟာရုတို မှာလေ"
"ကိုလာ"
"ကိုကိုလာအောင်ကိုလာတဗူး!!!!"
အသံကျယ်ကြီးနဲ့အော်ချလိုက်တဲ့အကိုဂျီဟွန်းကြောင့်ဟာရုတိုမယ်မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြစ်ပြီးကျောက်ရုပ်လိုတောင့်တင်းသွားတော့တယ်။ မျက်စိအရှေ့ကကိုကိုကလဲမျက်နှာကိုဖော်မလာတော့ပဲနားရွက်ကလေးတွေကတော့နီရဲနေတော့တယ်။
သူကဒီအတိုင်းသဘောရိုးနဲ့သောက်နေကျ ကိုလာကိုပဲမှာလိုက်တာပါ။အကိုဂျီဟွန်းကအခုလိုပြောလိုက်တော့...။
မျက်နှာငယ်လေးဖြစ်သွားတဲ့ဟာရုတိုကိုကြည့်ပြီး ဂျီဟွန်းမယ်ရီပစ်ချင်တာ။အာ့လောက်တောင်မှကင်ဂျွန်ဂယူ့ကိုကြောက်ရသလားလေ။
"ပတ်ဂျီဟွန်း မင်းနောက်မှသေဖို့ပြင်!!"
နို့ဗူးကိုဆွဲပြီးပြေးထွက်သွားတဲ့ဂျွန်ဂယူကမျက်နှာကြီးနီရဲနေကာအနောက်ကိုလုံးဝလှည့်မကြည့်။
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကျန်ခဲ့တဲ့ဟာရုတိုအားကြည့်ရင်းသနားလာတာမို့ဂျီဟွန်းကူညီပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"ဟေ့ကောင် လိုက်သွားလိုက်လေ"
"မလိုက်တော့ပါဖူး ကျနော်လာကတည်းကကိုကိုကသဘောကျပုံမရတာ"
ဒူလိုက်တဲ့ကောင်လေးပါလားလို့ဂျီဟွန်းတွေးလိုက်မိတယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကြားကိုယ်တိုင်ဝင်မကူညီလို့မဖြစ်တော့ဖူးလို့ထင်မိလိုက်တာမို့ဟာရုတိုကိုပခုံးကဆွဲဖက်ကာ...
"ငါပြောတာနားထောင် သူမင်းကိုကြိုက်နေတာသေချာတယ်ကွာ ခုနကမင်းနဲ့မီနာစကားပြောနေတုန်းကသဝန်တွေတိုပြီးမှုန်ကုပ်နေတာ"
"ဗျာ"
"မဗျာနဲ့ သွား အခုလိုက်သွားပြီးအဖြေတခါထဲတောင်းခဲ့လိုက် သွား!!"
သူ့ကိုတွန်းလိုက်တာမို့ဟာရုတိုမတ်တပ်ရပ်လျက်ဖြင့်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားရတော့တယ်။
ဒါကိုမှသူ့ကိုသွားလေဆိုပြီး မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲပြနေတာမို့ ဟာရုတိုလေပူတွေကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ကာကန်တင်းထဲကပြေးထွက်သွားတော့သည်။
အရှိန်နဲ့ပြေးလာတာမို့ ခဏလေးနဲ့တင် တလှုပ်လှုပ်ဖြင့်လမ်းလျှောက်နေတဲ့ကိုကို့ကိုအားကစားကွင်းနားမှာတွေ့လိုက်ရတော့တယ်။
"ကိုကိုခဏနေပါအုံး!!"
သူ့အသံကြားတော့လှည့်ကြည့်လာတဲ့ကိုကိုကမျက်မှောင်အော်တိုကြုံ့သွားကာရှေ့ကိုဆက်လျှောက်သွားသည်မို့ဟာရုတိုခြေထောက်တွေကိုပိုပြီးအလုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်။
မှီသွားတော့မှပုခုံးကနေဆွဲလှည့်လိုက်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး....
"ခုနကမီနာနဲ့စကားပြောနေတာကလေ~သူကြိုက်နေတဲ့ကောင်လေးကကျနော်တို့အတန်းထဲကမို့လို့တဲ့၊ ကျနော့်ကိုဒီစာပေးခိုင်းလို့ကျနော်လဲကူပေးမယ်လို့ပြောပြီးကိုကိုတို့ဆီရောက်လာတာ ကိုကိုကျနော့်ကိုအထင်မလွဲပါ..."
တရစက်ဖြေရှင်းနေတဲ့ဟာရုတိုကြောင့်ဂျွန်ဂယူဟာရုတိုရဲ့ပါးစပ်ကိုလက်ဖြင့်ပိတ်ထားလိုက်တော့တယ်။
"ငါမမေးပဲဘာလို့ဖြေနေတာလဲ"
လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်တော့ တဖန်ပြန်ဆွဲယူလိုက်တဲ့ဟာရုတိုရဲ့လက်တွေ။
"ကိုကိုကသဝန်တိုသွားတာတဲ့ အကိုဂျီဟွန်းကပြောတယ်"
ဒီပတ်ဂျီဟွန်းကတော့အကုန်လုံးကိုလိုက်ပြောပြနေမှဖြစ်မှာလားမသိ။
မျက်စိအရှေ့ကကောင်လေးကလဲသူစိတ်မဆိုးဖူးလို့မဖြေမချင်းလက်ကိုလွှတ်ပေးမည့်ပုံမရ။အတင်းဆွဲထားတဲ့အပြင် နူးနူးညံံ့ညံ့တွေကြည့်နေတာမို့ ဂျွန်ဂယူအကြည့်တွေကတသမတ်ထဲမရှိနေပဲ ဟိုငေးဒီငေးဖြင့်လွှဲထားရတော့တယ်။
တော်သေးတာကအားကစားကွင်းကိုလူအလာနည်းတာကြောင့် ဖြတ်သွားဖြတ်လာတယောက်စ၊နှစ်ယောက်စလောက်ကသာသူတို့အဖြစ်ကိုမြင်ကြမှာဖြစ်သည်။
"စိတ်မဆိုးဖူး သဝန်လဲမတိုလို့လွှတ်ပေးတော့"
"ကျနော့်ကိုဟိုမရောက်၊ဒီမရောက်အခြေအနေကြီးတော့မလုပ်နဲ့လေကိုကိုရာ တိကျတဲ့အဖြေတခုခုလောက်တော့ပေးပါနော် ကိုကို့ဆုံးဖြတ်ချက်တိုင်းကိုကျနော်အလေးထားပါ့မယ်"
သူ့လက်ကိုဆုတ်ကိုင်ထားရင်းအလေးအနက်ပြောနေတဲ့ဟာရုတိုကြောင့်ဂျွန်ဂယူရင်တွေခုန်လာကာ မျက်နှာဖောင်းဖောင်းလေးကနီရဲလာတော့တယ်။
"ကောင်း~ကောင်းပြီလေ မင်းရဲ့အပြုအမူပေါ်ကြည့်ပြီးအဖြေပေးသင့်မပေးသင့်စဉ်းစားပေးမယ်"
သူ့အဖြေကိုသဘောကျသွားတဲ့ဟာရုတိုကပြုံးပြလာပြီး ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခေါင်းငြိမ့်ကာလက်ကိုလွှတ်ပေးလာတော့တယ်။
"ကိုကိုကျနော့်ကိုချစ်လာဖို့ကြိုးစားပါ့မယ်"
"ဒါကတော့မင်းအပိုင်းပဲ ငါသွားပြီ"
"လိုက်ပို့ပေးမယ်"
သဘောပဲဆိုပြီးအရှေ့ကထွက်သွားတဲ့ကိုကို့ရဲ့အနောက်ကနေအနည်းငယ်ခွါလျှောက်ပြီးလိုက်လာခဲ့တော့သည်။အတန်းထဲကထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်ပြီဆိုတော့မှသူ့အတန်းဆီကိုပြန်သွားတော့တယ်။
အာ့ကစလို့ သာမန်နေ့တွေကလိုလုပ်နေကြအတိုင်း မုန့်နဲ့အအေးတွေပို့ပေးတယ်။ညဘက်တွေဆိုကိုကို့အိမ်မှာစာအမြဲလုပ်ဖြစ်တယ်။ဆေးလိပ်တွေတအားမသောက်နဲ့ဆိုတဲ့ကိုကို့ကြောင့်တလနေလို့မှတလိပ်၊နှစ်လိပ်သောက်ဖြစ်တော့တယ်။
ပြောစကားနားထောင်တဲ့ဟာရုတိုအားသိသိသာသာအခွင့်အရေးပေးခဲ့တဲ့ကိုကို့ကြောင့်ပိုပြီးသတ္တိရှိလာတယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ပထမဆုံးချစ်သူဖြစ်ခွင့်ရတဲ့နိုဝင်ဘာ၂၃ရက်နေ့မှာကိုကိုကသူ့အား လိပ်ပြာဆွဲကြိုးလေးလက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။
တစ်လပြည့်အထိန်းအမှတ်နေ့မှာဟာရုတိုကကိုကို့အတွက်လွယ်အိတ်လေးကိုလက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။
၅နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့မှာတော့ဟာရုတို ကိုကို့ကိုလက်ထပ်ခွင့်တောင်းခဲ့ပြီးနှစ်ဖက်မိဘတွေကဉီးဆောင်လို့လက်ထပ်ပေးခဲ့ကြတယ်။
၁၀နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့မှာ Rubyလို့ခေါ်တဲ့ကြောင်လေးတကောင်ကိုမွေးထားခဲ့တယ်။ပန်းပင်လေးတွေကြိုက်တတ်တဲ့ကိုကို့အတွက်ဟာရုတိုကိုယ်တိုင်နေကြာပန်းတွေကိုစိုက်ပျိုးပေးခဲ့တယ်။
ယုန်ကလေးတွေမွေးချင်တယ်ပြောတော့ ခြံထဲမှာပဲယုန်တွေနေဖို့အိမ်ကလေးကို ကိုယ်တိုင်ဆောက်ပေးခဲ့ပြီးဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တယ်။
ညနေတိုင်းကားဖြင့်လျှောက်လည်ရတာကြိုက်တဲ့ကိုကို့အတွက်ဟာရုတိုအလုပ်ကပြန်လာတိုင်း မြို့ပြင်ဘက်အထိကားထွက်မောင်းပေးတတ်တယ်။
တခါတလေကတောက်ကဆဖြစ်ရတဲ့အခိုက်အတန့်တွေရှိတတ်တယ်။ကိုကိုထမင်းမစားပဲညအိပ်သွားရင် စိတ်ပူတဲ့ဟာရုတိုကဆူပြီး ၂ရက်လောက်စကားမပြောပဲနေတတ်တယ်။အာ့အခါကျရင်ကိုကိုကခါးတူးနေတဲ့ကော်ဖီတခွက်ကိုဖျော်တတ်သလိုလေးဖျော်ပြီး ချော့တော့တာပဲ။
ကော်ဖီခါးတူးနေလဲချစ်တယ်။တပတ်လုံးကြက်ဉအတူးလေးတွေကြော်ကျွေးလဲချစ်တယ်။ဆံပင်ရွှေဝါရောင်လေးတွေကိုလဲမြတ်နိုးမိတယ်။
သဘောမကျရတဲ့အရာတွေက ကိုကို့ဆီမှာဖြစ်တည်လာခဲ့ရင်တော့ ကျနော်အကြိမ်ကြိမ်ကြိုက်နှစ်သက်ဖို့ကြိုးစားမိမှာ...။
ကိုကိုပေးတဲ့မေတ္တာတွေကိုလဲယူထားမယ်။ကိုကို့ကိုပေးတဲ့မေတ္တာနွေးနွေးတွေကိုလဲလက်ခံပေးပါ။
****************************************
တစ်ဉီးက တစ်ဉီးကိုချစ်တယ်ဆိုတာ ဘုရားစိုက်တဲ့ပန်းကလေးပွင့်လာတာပါ။
တာရာမင်းဝေ
***************************************
The End...
Zawgyi...
"ဟာ႐ုတို!!မင္းဂြၽန္ဂယူ႕ကိုႀကိဳက္ေနတာလား"
ပတ္ဂ်ီဟြန္းရဲ႕အစ္ေမးတဲ့အသံဆုံးေတာ့ အတန္းသားေတြအကုန္လုံးရဲ႕အာ႐ုံက ေက်ာေပးလ်က္မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ဟာ႐ုတိုဆီကိုေရာက္ကုန္ၾကေတာ့တယ္။
ဆံပင္ေနာက္မွီးရွည္ေလးေတြကဟာ႐ုတိုရဲ႕ဂုတ္ေပၚမွာေထာက္ေနသည္။ခႏၶာကိုယ္ကိုဂ်ီဟြန္းရွိရာဘက္လွည့္လိုက္တဲ့အခါ ေပၚလာတဲ့မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ။ဆံပင္ခပ္တိုတိုညပ္ထားၿပီးကတည္းက ေသခ်ာပိုျမင္လာရတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေပမဲ့ အခုလိုမ်ိဳးတည္တံ့ေနခ်ိန္မွာေတာ့သိပ္ကိုစြဲေဆာင္မႈအားေကာင္းလြန္းေနျပန္တယ္။
သိခ်င္စိတ္ေတြမ်ားေနတဲ့အတန္းထဲကလူေတြအကုန္လုံးကလဲ ဟာ႐ုတိုရဲ႕အေျဖကိုစူးစမ္းေနၾကေတာ့တာ။
"မင္းဝန္ခံလားဟာ႐ုတို ေန႕တိုင္းမုန့္ေတြလာလာပို႔တယ္ ဓာတုေဗဒအေဆာင္ကမင္းတို႔ဗိသုကာအေဆာင္နဲ႕ဆို၁၅မိနစ္ေလာက္ေလွ်ာက္ရတာ!သာမန္လူသာဆိုအပင္ပမ္းခံၿပီးလာမေန..."
"ဟုတ္တယ္!!"
ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္တဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ ဂ်ီဟြန္းစကားစျပတ္သြားေတာ့တယ္။အံ့ဩလြန္းလို႔အာေမဠိတ္သံေတာင္ထြက္ဖို႔ေမ့ေနၾကတဲ့လူေတြၾကားထဲမွာဟာ႐ုတိုရဲ႕ေလသံကခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ။
"က်ေနာ္ကိုကို႔ကိုႀကိဳက္တယ္!!"
ထိုတခြန္းအား လူအုပ္ႀကီးထဲမွာမ်က္လုံးအဝိုင္းသားနဲ႕အံ့အားသင့္ေနရွာတဲ့ဂြၽန္ဂယူကိုစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး အရဲစြန့္ေျပာလိုက္တဲ့စကားျဖစ္သည္။ထိုစကားေျပာၿပီးခ်င္းပဲ ဟာ႐ုတိုေျခလွမ္းခပ္ႀကဲႀကဲနဲ႕အခန္းထဲကေနထြက္လာလိုက္ေတာ့တယ္။
ဖြင့္ေျပာဖို႔ဘယ္တုန္းကမေတြးဖူးေပမဲ့ သိမဲ့သိေတာ့လဲတခန္းလုံးလိုလိုပါပဲလား။
ခ်စ္ေနတာကိုထုတ္မေျပာရင္ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ေနရမခက္ဖူးအထင္နဲ႕တဖက္သတ္ကေလးကိုကို႔အနားမွာေနသြားဖို႔ေတြးထားတဲ့ဟာကို...။
"ငါကြာ!!"
ကိုယ္တိုင္ကလဲ ပထမႏွစ္ရဲ႕ kingတေယာက္ျဖစ္တာမို႔ popularျဖစ္တာနဲ႕အညီေနာက္ေန႕မနက္ဆိုရင္တေက်ာင္းလုံးကလူေတြပါးစပ္ဖ်ားမွာဟာ႐ုတို႔သတင္းေတြျပန့္ကုန္ေတာ့မွာမလြဲေပ။
အာ့တာထက္ကိုကိုကသူ႕ကိုမုန္းသြားရင္ ဟာ႐ုတိုဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ။အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တာနဲ႕အညီ ငယ္ငယ္ထဲကသူ႕ကိုညီေလးတေယာက္လိုမ်ိဳးခ်စ္ေပးလာတဲ့ကိုကို႔အေပၚမွာ ဟာ႐ုတိုရဲ႕ႏွလုံးသားကအေရာင္ေတြေျပာင္းလဲေနခဲ့တယ္။
အထက္တန္းေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ကိုကိုကဆိုလ္းတကၠသိုလ္တက္ဖို႔ေ႐ြးခ်ယ္ေတာ့ ဟာ႐ုတိုစိတ္ပူခဲ့ရတာ။သူတေယာက္ထဲသာျမင္ရေလ့ရွိတဲ့ကိုကို႔ရဲ႕မ်က္ႏွာလွလွေလးအားတျခားဘယ္သူေတြကမ်ားတစိမ့္စိမ့္ေငးၾကည့္ေနၾကမလဲဆိုတဲ့အေတြးေတြကႏွိပ္စက္လွတာမို႔ ဟာ႐ုတိုစာကိုအေသအလဲႀကိဳးစားၿပီးကိုကိုရွိတဲ့တကၠသိုလ္ဆီအေရာက္လာခဲ့သည္။
နီးစပ္ဖို႔ဘဝတေလွ်ာက္ႀကိဳးစားလာခဲ့သမွ်က အခုမိနစ္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပဲပ်က္သုန္းသြားခဲ့ရတယ္တဲ့ေလ။
ေလပူေတြအားမႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း ေက်ာင္းေခါင္းမိုးထပ္ကခုံတန္းလ်ားေလးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။စိတ္ရႈပ္လြန္းတာမို႔ဆံပင္ကိုဆြဲဖြပစ္လိုက္ရင္း ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကေဆးလိပ္ဗူးေလးကိုထုတ္ယူလိုက္သည္။
ေဆးလိပ္မီးကိုၿငိလိုက္ၿပီးေနာက္ တခ်က္ရွိုက္လိုက္ရင္းမီးမေသေအာင္ဖြာေနလိုက္ေတာ့ အေငြ႕ေတြနဲ႕အတူမီးဖြာရဲရဲေတြကေဆးလိပ္ဖင္မွာထြက္လာေတာ့တယ္။
ထိုေတာ့မွ စိတ္တိုင္းက်ဖြာၿပီး မီးခိုးေတြကိုႏွာေခါင္းထဲကလႊင့္ထုတ္လိုက္ရင္းသက္ျပင္းအသာခ်လိဳက္မိေတာ့တယ္။
က်ေနာ့္ကိုအမုန္းေတြေပးၿပီးပစ္ပစ္ခါခါႀကီးေတြေတာ့မလုပ္ပါနဲ႕ ကိုကိုရာ။
****************************************
ထြက္ခြါသြားၿပီျဖစ္တဲ့ထိုေကာင္ေလးေၾကာင့္တတန္းလုံးအၾကည့္ေတြကဂြၽန္ဂယူ႕ဆီစုပုံလာေတာ့တယ္။
သူတို႔မေျပာနဲ႕။ကိုယ္တိုင္ေတာင္အိမ္နီးနားခ်င္းညီေလးတေယာက္ဆီကေနအခုလိုမ်ိဳးပိုးပမ္းခံရလိမ့္မယ္လို႔ေယာင္လို႔ေတာင္အိပ္မက္ထဲမမက္ဖူးခဲ့တာရယ္ပါ။
အခုသူ႕ခံစားခ်က္ေတြကေရာေထြးေနတယ္။ရွက္စိတ္နဲ႕အံ့ဩေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုသာငုံ႕ခ်လိဳက္ရင္း ကိုယ့္စာကိုယ္အာ႐ုံစိုက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားလိုက္ရေတာ့တယ္။
အာ့လိုမွန္းသိရင္ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ၿပီးေရတူတူမခ်ိဳးခဲ့ပါဖူး။
ကိုယ့္အေတြးေတြကေပါက္ကရေတြျဖစ္ေနမွန္းသိေပမဲ့ ရပ္တန့္ဖို႔မႀကိဳးစားမိခဲ့။
ဟာ႐ုတိုရဲ႕စိတ္ရင္းအမွန္ကိုသိလိုက္ရတဲ့အခါ ဂြၽန္ဂယူရဲ႕အေတြးေတြကေပါက္ပမ္းေလးဆယ္ေတြျဖစ္ကာေယာက္ယက္ခတ္လာရေတာ့တာ။ေဒါသစိတ္ေတြရွိမေနပဲ ဒီအတိုင္းအရွက္အေၾကာက္ႀကီးေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာတဝိုက္မွာလဲရဲပေတာင္းခတ္ေနရွာသည္။
ပိုဆိုးတာကတေက်ာင္းလုံးရဲ႕kingျဖစ္တဲ့ထိုကေလးရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္ဒီသတင္းကအေႏွးနဲ႕အျမန္တေက်ာင္းလုံးနီးပါးသိကုန္ေတာ့မွာပဲေလ။
ေဝးလားဝါးလားလုပ္ၿပီးေပ်ာ္ပါးတတ္တဲ့သူမလို႔ ထိုသတင္းေၾကာင့္အာ႐ုံစိုက္ခံရရင္တပတ္ေလာက္ကၿငိမ္ကုပ္ေနရမွာျဖစ္သည္။
ပူထူလာတာမို႔ဆံပင္ေတြကိုဖြပစ္လိုက္ရင္း ဒီကိစၥေတြကိုစတင္ခဲ့တဲ့ပတ္ဂ်ီဟြန္းကိုသာေမတၱာထိုင္ပို႔ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
မ်က္ႏွာႀကီးနီျမန္းေနၿပီး ပြစိပြစိလုပ္ေနတဲ့သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီးအတန္းထဲကေက်ာင္းသားေတြကမွတ္ခ်က္ကိုယ္စီေပးၾကေတာ့တယ္။
"ဂြၽန္ဂယူေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ေနတာမလား မ်က္ႏွာကနီရဲေနတာပဲ"
"သူလဲအံ့ဩသြားမွာေပါ့"
"ငါေတာ့ဒီသတင္းကိုေက်ာင္းpageမွာတင္ေစခ်င္ေနၿပီ"
အစရွိတဲ့မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႕တင္ ဂြၽန္ဂယူ႕ေခါင္းကိုဆင္းနင္းေနတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးကိုရရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
"အာမင္~ ဒါေတြအားလုံးအိပ္မက္ပဲျဖစ္ပါေစ"
****************************************
ညစာစားဖို႔ေအာက္ဆင္းေတာ့ အေမကဂြၽန္ဂယူ႕ကိုအံ့ဩတႀကီးၾကည့္ေနရွာသည္။အမွန္ဆိုဒီအခ်ိန္က ဟာ႐ုတို႔အိမ္မွာစာလုပ္ဖို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ရွိေနရမွာမလား။
ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္အထိမသြားတဲ့အျပင္ညစာကိုေတာင္ဒီမွာစားဖို႔လုပ္ေနတဲ့သူ႕ေၾကာင့္သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့အေဖကေတာင္သူ႕ကိုတခ်က္လွမ္းၾကည့္ကာအကဲခတ္ေနေလရဲ႕။
"ဟာ႐ုတို႔အိမ္မသြားဖူးလား"
"မသြားေတာ့ဖူး"
မုန္လာဟင္းရည္ကိုခပ္ေသာက္ရင္း ဂြၽန္ဂယူ႕အေျဖျပန္ေပးလိုက္ေတာ့ အေမကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္။
"ရန္ျဖစ္ထားၾကျပန္ၿပီလား ညီကိုႏွစ္ေယာက္"
"မ မျဖစ္ပါဖူး "
ညီကိုႏွစ္ေယာက္ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ဂြၽန္ဂယူစကားေတြေတာင္မွားကုန္ေတာ့မလို႔။ဒီေန႕ပဲသူ႕ညီေလးလို႔သေဘာထားတဲ့ကေလးက ညီေလးမျဖစ္ခ်င္ေၾကာင္းသြယ္ဝိုက္ေျပာသြားတာမလား။
"ရန္မျဖစ္ၾကနဲ႕ေနာ္ ေမေမမႀကိဳက္ဖူး ကိုယ့္ညီေလးကိုလဲအလိုလိုက္..."
"ေမေမ!!"
ဂြၽန္ဂယူေအာ္လိုက္တာမို႔ အေမကစကားစျပတ္သြားေတာ့တယ္။ဂြၽန္ဂယူစိတ္တိုလာၿပီ။အခုေမေမကဟာ႐ုတို႔အေမလား၊သူ႕အေမလားမသဲကြဲဖူး။
"ေမေမကဟာ႐ုတို႔ေမမလား သားေမေမလား"
"အန္တီ~"
႐ုတ္ခ်ည္းအေရွ႕ဘက္တံခါးဝကေနၾကားလိုက္ရတဲ့ဟာ႐ုတိုရဲ႕အသံ။
အသံၾကား႐ုံနဲ႕တင္ ဂြၽန္ဂယူမေနတတ္မထိုင္တတ္ေတြျဖစ္လာကာ စားလတ္စထမင္းကိုသာအျမန္ပါးစပ္ထဲထိုးသြတ္ေနလိုက္သည္။မ်က္ႏွာနီျမန္းေနမယ္ဆိုတာသိေပမဲ့ ပါးစပ္ထဲထည့္ေနတဲ့ထမင္းေတြကိုမရပ္တန့္မိ။
"ေဟာ ဟာ႐ုေလး ကိုကို႔ကိုလာေခၚတာလားသားကိုကိုကဒီေန႕ဘာျဖစ္ေနတာလဲမသိပါဖူး ဆက္ဆက္ထိမခံနဲ႕"
"ေမေမ!!"
ထမင္းပလုတ္ပေလာင္းနဲ႕ျပန္ေအာ္ေနတဲ့ဂြၽန္ဂယူကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာမို႔ ဟာ႐ုတိုၿပဳံးမိသြားေတာ့တယ္။ကိုကိုကသူ႕အၿပဳံးေတြကိုအသက္ဝင္ေစတဲ့လူသားတစ္ဉီးမ်ားလားေလ။
"ေခါက္လိုက္ရင္နာေတာ့မယ္ကင္ဂြၽန္ဂယူ!!"
အေျပာကေနာက္က်သည္။လက္ကဂြၽန္ဂယူေခါင္းေပၚကိုေရာက္ႏွင့္ၿပီးေနၿပီ။
"ေခါက္ၿပီးေနပါၿပီေမေမရာ"
နာသြားတဲ့ေခါင္းကိုပြတ္ရင္းမ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးနဲ႕ရန္ေတြ႕ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
သူ႕အျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီးရီေနတဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ အဆစ္အေနနဲ႕မ်က္ေစာင္းပိတ္ထိုးၿပီးအေပၚထပ္ကိုေျပးတက္သြားလိုက္ေတာ့တယ္။
"ဟဲ့ထမင္းကုန္ေအာင္စားသြားေလ!!"
"မစားဖူးဗ်ာ အာ့မွာေမြးစားသားကိုပဲေကြၽးလိုက္ေတာ့"
ကိုကိုဟာေလ။ဟာ႐ုတိုမယ္ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ေအာ္ရီပစ္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။စကားကိုဘယ္လိုေတြေျပာခ်ေနသလဲဗ်ာ။
"သားထမင္းစားသြားပါလား"
"က်ေနာ္စားခဲ့ၿပီးပါၿပီအန္တီ"
"ေအးပါေအးပါ!စားၿပီးရင္လဲ၊ ဒါနဲ႕သားတို႔ညီကိုေတြရန္ျဖစ္ထားၾကတာလား"
"မျဖစ္~ျဖစ္ပါဖူး"
ညီကိုဆိုတဲ့အန္တီ့စကားႀကီးေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိပဲစြံ႕အသြားခ်င္တဲ့အထိပဲ။ကိုကို႔ကိုစျမင္ကတည္းက ကိုယ့္ရဲ႕အကိုတေယာက္လို႔တခါမွမေတြးခဲ့ဖူးတာမို႔ ကိုယ့္အေတြးကိုယ္မလုံမလဲျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ရွက္ကိုးရွက္ကမ္းျဖင့္နား႐ြက္ေနာက္ကဆံပင္ေတြကိုပြတ္ဆြဲေနလိုက္ေတာ့တယ္။
"က်ေနာ္အေပၚသြားလိုက္ပါအုံးမယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ မုန့္စားခ်င္တယ္ဆိုလဲေျပာေနာ္အန္တီလာပို႔ေပးမယ္"
"ဟုတ္"
အရိုအေသျပဳလိုက္ရင္း ကိုကို႔အိပ္ခန္းရွိရာအေပၚထပ္ကိုလိုက္သြားလိုက္ေတာ့တယ္။
အခန္းတံခါးကိုသုံးခ်က္ေခါက္လိုက္ေတာ့တံခါးဖြင့္ေပးလာတဲ့ကိုကို။သူ႕ကိုျမင္ေတာ့အၾကည့္ခ်က္ခ်င္းလႊဲခ်သြားေတာ့တယ္။
"ကိုကိုဘာလို႔က်ေနာ့္ကိုမေစာင့္တာလဲ ခါတိုင္းလဲအိမ္အတူတူျပန္ေနၾကပဲကို ၿပီးေတာ့ဘာလို႔က်ေနာ့္အိမ္မလာတာလဲ"
"အာ အာ့တာ ဟိုပတ္ဂ်ီဟြန္းနဲ႕မုန့္သြားစားလိုက္လို႔ပါကြာ မင္းအိမ္မလာတာကလဲဒီေန႕ငါ ~ငါေနသိပ္မေကာင္းလို႔"
ေရွ႕ေနာက္အဆီအေလ်ာ္ရွိမဲ့ဆင္ေျခတခုကိုေပးလိုက္ေတာ့အေရွ႕ကေကာင္ေလးကဆံပင္ေနာက္မွီးကိုပြတ္သပ္ေနကာနား႐ြက္ေတြကနီရဲေနတာ။
"က်ေနာ္~က်ေနာ္ကဟိုကိစၥေၾကာင့္ကိုကိုစိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္ေနတာ ေတာ္~ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္"
"အာ အင္း~အင္း"
ႏွစ္ေယာက္သား စကားအထစ္ထစ္နဲ႕ေျပာၿပီးေနာက္ ဘာမွဆက္ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့သလိုမ်ိဳးတိတ္ဆိတ္သြားရေတာ့တယ္။ေသခ်ာေပါက္ဂြၽန္ဂယူ႕အတြက္ေနရခက္လြန္းတယ္။
အရင္ကဆိုႏွစ္ေယာက္သားအတူတူရွိေနလိုက္တာနဲ႕ ဂိမ္းအေၾကာင္းျဖစ္ျဖစ္၊ေက်ာင္းမွာpopularျဖစ္တဲ့လူေတြအေၾကာင္းျဖစ္ျဖစ္အေရမရအဖတ္မရစကားေတြနဲ႕အခန္းကိုဆူညံေစခဲ့တာ။
အခုအေျခအေနႀကီးကေသခ်ာေပါက္ႏွစ္ေယာက္လုံးေနရခက္လြန္းကာထြက္ပါေျပးခ်င္မိတဲ့အထိပဲ။
"အာ့တာဆိုက်ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ကိုကို"
"အင္း"
အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီးထြက္သြားဖို႔လုပ္ေပမဲ့ ဒီအတိုင္းေရေမ်ာေနသလိုမ်ိဳးအေျခအေနကေရွ႕ေလွ်ာက္ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုေဝးကြာေစလိမ့္မယ္လို႔ထင္ျမင္မိတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္အခန္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ကာ ဟာ႐ုတိုျပန္လွည့္လာေတာ့ ကိုကိုကကုတင္ေပၚထိုင္ရက္သားေလးသူ႕ကိုၾကည့္ေနရွာတယ္။မျပန္ေသးဖူးလားဆိုတဲ့အၾကည့္ေလး။
အသည္းယားလာတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ကိုကိုထိုင္ေနတဲ့ကုတင္ေရွ႕မွာဒူးတဖက္ေထာင္ကာထိုင္ခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။ သိပ္မကြာေတာ့တဲ့အကြာအေဝးမွာကိုကိုရဲ႕မ်က္ႏွာလွလွေလးအားရွင္းလင္းစြာေတြ႕ျမင္ေနရသည္။
မ်က္လုံးျပဴးျပဴးေလးျဖင့္ၾကည့္ေနတဲ့ကိုကိုေၾကာင့္ဟာ႐ုတိုရဲ႕ျမတ္နိုးစိတ္ေတြကယိုဖိတ္လာေတာ့တယ္။
"ဆိုလ္းတကၠသိုလ္မွာတက္ရတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကအမွတ္ေကာင္းလို႔လဲမဟုတ္သလို၊ေကာင္မေလးေတြထားခ်င္လို႔လဲမဟုတ္ဖူး ကိုကို႔ကိုစိတ္မခ်လိဳ႕"
"..."
"က်ေနာ္ငယ္ငယ္ထဲကကိုကို႔အနားမွာအရိပ္အေျခၾကည့္ၿပီးေနခဲ့တာက ကိုကို႔မ်က္စိအေရွ႕မွာက်ေနာ္ကလိမ္လိမ္မာမာနဲ႕ႀကီးျပင္းလာတဲ့လူတေယာက္လို႔ျမင္ေစခ်င္လို႔..."
"က်ေနာ္ဒီစကားေတြေျပာေနလို႔ကိုကို႔အေပၚအထင္ေသးတာလဲမဟုတ္ရပါဖူး ကိုကိုကက်ေနာ့္အတြက္အမ်ားႀကီးတန္ဖိုးရွိပါတယ္
.
.
.
ၿပီးေတာ့က်ေနာ္ဒီစကားေျပာဖို႔အတြက္အမ်ားႀကီးအားတင္းထားခဲ့ရတာမို႔"
"က်ေနာ့္ကိုမခ်စ္နိုင္ရင္ေတာင္မုန္းေတာ့မမုန္းလိုက္ပါနဲ႔"
ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရင္း သူ႕ရင္ဘတ္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုေလးနက္စြာေျပာျပေနေတာ့ ကိုကိုကမ်က္လုံးေတြရီေဝေနကာဟာ႐ုတို႔စကားေတြကိုနားေထာင္ေပးေလရဲ႕။
အၿမဲတမ္းနမ္းရွိုက္ခ်င္ခဲ့မိတဲ့ကိုကို႔ရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးဆီကိုႏွာဖ်ားေလးထိကပ္႐ုံတိုးဝင္လိုက္ရင္း လာဗင္ဒါအနံ႕ေလးကိုရႈရွိုက္ေနမိေတာ့တယ္။
ငါးစကၠန့္ေလာက္ထိကပ္႐ုံနမ္းၿပီး ျဖည္းျဖည္းသာသာခြါလိုက္ေတာ့ကိုကိုကမ်က္လုံးမွိတ္ထားရကေနတျဖည္းျဖည္းဖြင့္လာေတာ့တယ္။
"ခ်စ္တယ္ကိုကို"
က်ေနာ့္ရဲ႕စိတ္ႏွလုံးသားေလးဆက္ရွင္သန္ဖို႔ မခါးသပ္တဲ့ေဆးကုထုံးေလးပဲေပးပါ...ေနာ္။
****************************************
"ငါေျပာပါတယ္ မင္းကိုကရိုးသားလြန္းေနတာ အာ့ေကာင္ေလးမင္းကိုႀကိဳက္ေနတယ္ဆိုတာမင္းပဲမသိတာ"
"ေအးေလ ေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္တာေပါ့"
ဂြၽန္ဂယူမေက်မနပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ အရွိုက္ထိသြားတဲ့ပတ္ဂ်ီဟြန္းမွာ ဆက္ေတာင္မေျပာနိုင္ေတာ့ပဲအေရွ႕က sodaကိုေမာ့ခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။
ပတ္ဂ်ီဟြန္းက အားကစားနည္းျပဆရာဟြၽန္းေဆာ့ကိုႀကိဳက္ေနတာလူတိုင္းသိတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါလား။
ကိုယ့္ဘာကိုယ္ေတာင္မေန႕ကတုန္းက ဟာ႐ုတိုေျပာသြားတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ေကာ္ဖီမေသာက္ပဲနဲ႕ရင္တုန္သလိုမ်ိဳးခံစားေနရတာ။
ခံစားခ်က္ေတြကိုနားဝင္ေအာင္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာျပေနတဲ့ ဟာ႐ုတိုရဲ႕မ်က္လုံးေတြကတစိမ့္စိမ့္ေငးခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္စြဲေဆာင္မႈရွိခဲ့တာ။သူ႕ပါးျပင္ကိုနမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာရလာတဲ့ သစ္ခြပန္းအနံ႕ေလးေၾကာင့္သူ႕ရင္ဘတ္ထဲကတဒိတ္ဒိတ္ျဖင့္ခုန္ေပါက္ေနတာ။
သူကိုယ္တိုင္ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုခံစားမိေနခဲ့တာမို႔ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကိုနားလည္သေယာင္ရွိလာၿပီထင္ပါရဲ႕။
"ဟိုဟာက queenမီနာမလား ဟာ႐ုတိုကိုဘာေပးေနတာလဲ"
ကန္တင္းထဲကလူေတြအကုန္လုံးကလဲ အျပင္မွာမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ kingနဲ႕queenကိုတလွည့္၊တေလာကမွနာမည္ႀကီးသြားတဲ့ဂြၽန္ဂယူကိုတလွည့္ၾကည့္ကာ တီးတိုးေျပာေနၾကေတာ့တယ္။
ဂြၽန္ဂယူအာ့တာေတြကိုအာ႐ုံမထားမိေသး။စကားရပ္ေျပာေနၾကတုန္းျဖစ္တဲ့ဟာ႐ုတိုနဲ႕မီနာတို႔ကိုသာ ၾကည့္ေနမိသည္။
သူ႕ရင္ဘတ္ထဲေနလို႔မေကာင္းဖူး။ဟာ႐ုတိုနဲ႕အာ့ဒီမိန္းကေလးကသိပ္ကိုလိုက္ဖက္လြန္းေနတာမို႔ ဂြၽန္ဂယူ႕စိတ္ထဲဝမ္းသာေပးရမဲ့အစား စိတ္ေတြရႈပ္လာမိေတာ့တယ္။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းသဝန္တိုေနတာလား"
"တိုစရာလား သူ႕ဘာသူဘာျဖစ္ျဖစ္ငါနဲ႕ဘာမွမဆိုင္ဖူး"
"ေအာ္ ေအာ္ ေျပာေနတဲ့ပုံကိုကသိပ္သဝန္မတိုရွာပါဖူး"
ပတ္ဂ်ီဟြန္းေရသိေနရင္လဲတိတ္ေနလိုက္ပါေတာ့လားကြာ။ဟုတ္တယ္လို႔ ဟိုအေရွ႕ကငတုံးေလးေရ၊ငါသဝန္တိုေနတာဟ။
ဟင္း~သဝန္တိုတဲ့ခံစားခ်က္ကဒီလိုမ်ိဳး ကသိကေအာက္ျဖစ္စရာႀကီးတဲ့လား။
"ဟိုမွာလာေနၿပီ"
ကန္တင္းထဲဝင္လာတဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ဂြၽန္ဂယူထသြားဖို႔ျပင္ေပမဲ့ ပတ္ဂ်ီဟြန္းကအားျဖင့္ဆြဲထားတာမို႔သူ႕မွာဖင္နဲ႕ခုံကဆက္ထားတဲ့အတိုင္းႂကြလို႔ေတာင္မရေပ။
"ဟာ႐ုတို ဒီလာထိုင္ေလကြာ"
ဂ်ီဟြန္းေခၚလိုက္ေတာ့မွေတြ႕သြားတဲ့ေကာင္ေလးက သူ႕ကိုတခ်က္ေမာ့ၾကည့္ရင္း နား႐ြက္ေတြကရဲပေတာင္းခတ္လာေတာ့တာ။
ေနပါအုံး၊အခုသူကဘာေတြရွက္ေနတာလဲ။
"က်ေနာ္ထိုင္မယ္ေနာ္ ကိုကို"
ထိုင္ဖို႔အေရးသူ႕ကိုခြင့္ေတာင္းေနတဲ့သူ႕ေၾကာင့္ ဂြၽန္ဂယူအျမင္ကပ္လာရသည္။ဘာစကားမဆိုပဲ မွာထားတဲ့ chocolate milkဗူးကိုပဲအာ႐ုံစိုက္ေသာက္ေနလိုက္သည္။
ထိုင္ခြင့္မေပးေသးတဲ့ကိုကို႔ေၾကာင့္ဟာ႐ုတိုမတ္တပ္ရပ္လ်က္သားျဖင့္ဘာလုပ္ရမလဲမသိျဖစ္ေနတုန္း အကိုဂ်ီဟြန္းကလက္ကိုဆြဲခ်လိဳက္တာမို႔ခုံေပၚထိုင္လ်က္သားျဖစ္သြားရေတာ့တယ္။
"ဘာေသာက္မလဲဟာ႐ုတို မွာေလ"
"ကိုလာ"
"ကိုကိုလာေအာင္ကိုလာတဗူး!!!!"
အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႕ေအာ္ခ်လိဳက္တဲ့အကိုဂ်ီဟြန္းေၾကာင့္ဟာ႐ုတိုမယ္မ်က္လုံးအဝိုင္းသားျဖစ္ၿပီးေက်ာက္႐ုပ္လိုေတာင့္တင္းသြားေတာ့တယ္။ မ်က္စိအေရွ႕ကကိုကိုကလဲမ်က္ႏွာကိုေဖာ္မလာေတာ့ပဲနား႐ြက္ကေလးေတြကေတာ့နီရဲေနေတာ့တယ္။
သူကဒီအတိုင္းသေဘာရိုးနဲ႕ေသာက္ေနက် ကိုလာကိုပဲမွာလိုက္တာပါ။အကိုဂ်ီဟြန္းကအခုလိုေျပာလိုက္ေတာ့...။
မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္သြားတဲ့ဟာ႐ုတိုကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ီဟြန္းမယ္ရီပစ္ခ်င္တာ။အာ့ေလာက္ေတာင္မွကင္ဂြၽန္ဂယူ႕ကိုေၾကာက္ရသလားေလ။
"ပတ္ဂ်ီဟြန္း မင္းေနာက္မွေသဖို႔ျပင္!!"
နို႔ဗူးကိုဆြဲၿပီးေျပးထြက္သြားတဲ့ဂြၽန္ဂယူကမ်က္ႏွာႀကီးနီရဲေနကာအေနာက္ကိုလုံးဝလွည့္မၾကည့္။
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕က်န္ခဲ့တဲ့ဟာ႐ုတိုအားၾကည့္ရင္းသနားလာတာမို႔ဂ်ီဟြန္းကူညီေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ လိုက္သြားလိုက္ေလ"
"မလိုက္ေတာ့ပါဖူး က်ေနာ္လာကတည္းကကိုကိုကသေဘာက်ပဳံမရတာ"
ဒူလိုက္တဲ့ေကာင္ေလးပါလားလို႔ဂ်ီဟြန္းေတြးလိုက္မိတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကိုယ္တိုင္ဝင္မကူညီလို႔မျဖစ္ေတာ့ဖူးလို႔ထင္မိလိုက္တာမို႔ဟာ႐ုတိုကိုပခုံးကဆြဲဖက္ကာ...
"ငါေျပာတာနားေထာင္ သူမင္းကိုႀကိဳက္ေနတာေသခ်ာတယ္ကြာ ခုနကမင္းနဲ႕မီနာစကားေျပာေနတုန္းကသဝန္ေတြတိုၿပီးမႈန္ကုပ္ေနတာ"
"ဗ်ာ"
"မဗ်ာနဲ႕ သြား အခုလိုက္သြားၿပီးအေျဖတခါထဲေတာင္းခဲ့လိုက္ သြား!!"
သူ႕ကိုတြန္းလိုက္တာမို႔ဟာ႐ုတိုမတ္တပ္ရပ္လ်က္ျဖင့္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားရေတာ့တယ္။
ဒါကိုမွသူ႕ကိုသြားေလဆိုၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲျပေနတာမို႔ ဟာ႐ုတိုေလပူေတြကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္ကာကန္တင္းထဲကေျပးထြက္သြားေတာ့သည္။
အရွိန္နဲ႕ေျပးလာတာမို႔ ခဏေလးနဲ႕တင္ တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ကိုကို႔ကိုအားကစားကြင္းနားမွာေတြ႕လိုက္ရေတာ့တယ္။
"ကိုကိုခဏေနပါအုံး!!"
သူ႕အသံၾကားေတာ့လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ကိုကိုကမ်က္ေမွာင္ေအာ္တိုႀကဳံ႕သြားကာေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္မို႔ဟာ႐ုတိုေျခေထာက္ေတြကိုပိုၿပီးအလုပ္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။
မွီသြားေတာ့မွပုခုံးကေနဆြဲလွည့္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး....
"ခုနကမီနာနဲ႕စကားေျပာေနတာကေလ~သူႀကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကက်ေနာ္တို႔အတန္းထဲကမို႔လို႔တဲ့၊ က်ေနာ့္ကိုဒီစာေပးခိုင္းလို႔က်ေနာ္လဲကူေပးမယ္လို႔ေျပာၿပီးကိုကိုတို႔ဆီေရာက္လာတာ ကိုကိုက်ေနာ့္ကိုအထင္မလြဲပါ..."
တရစက္ေျဖရွင္းေနတဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ဂြၽန္ဂယူဟာ႐ုတိုရဲ႕ပါးစပ္ကိုလက္ျဖင့္ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
"ငါမေမးပဲဘာလို႔ေျဖေနတာလဲ"
လက္ကိုျပန္႐ုတ္လိုက္ေတာ့ တဖန္ျပန္ဆြဲယူလိုက္တဲ့ဟာ႐ုတိုရဲ႕လက္ေတြ။
"ကိုကိုကသဝန္တိုသြားတာတဲ့ အကိုဂ်ီဟြန္းကေျပာတယ္"
ဒီပတ္ဂ်ီဟြန္းကေတာ့အကုန္လုံးကိုလိုက္ေျပာျပေနမွျဖစ္မွာလားမသိ။
မ်က္စိအေရွ႕ကေကာင္ေလးကလဲသူစိတ္မဆိုးဖူးလို႔မေျဖမခ်င္းလက္ကိုလႊတ္ေပးမည့္ပုံမရ။အတင္းဆြဲထားတဲ့အျပင္ ႏူးႏူးညံံ့ညံ့ေတြၾကည့္ေနတာမို႔ ဂြၽန္ဂယူအၾကည့္ေတြကတသမတ္ထဲမရွိေနပဲ ဟိုေငးဒီေငးျဖင့္လႊဲထားရေတာ့တယ္။
ေတာ္ေသးတာကအားကစားကြင္းကိုလူအလာနည္းတာေၾကာင့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာတေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စေလာက္ကသာသူတို႔အျဖစ္ကိုျမင္ၾကမွာျဖစ္သည္။
"စိတ္မဆိုးဖူး သဝန္လဲမတိုလို႔လႊတ္ေပးေတာ့"
"က်ေနာ့္ကိုဟိုမေရာက္၊ဒီမေရာက္အေျခအေနႀကီးေတာ့မလုပ္နဲ႕ေလကိုကိုရာ တိက်တဲ့အေျဖတခုခုေလာက္ေတာ့ေပးပါေနာ္ ကိုကို႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္တိုင္းကိုက်ေနာ္အေလးထားပါ့မယ္"
သူ႕လက္ကိုဆုတ္ကိုင္ထားရင္းအေလးအနက္ေျပာေနတဲ့ဟာ႐ုတိုေၾကာင့္ဂြၽန္ဂယူရင္ေတြခုန္လာကာ မ်က္ႏွာေဖာင္းေဖာင္းေလးကနီရဲလာေတာ့တယ္။
"ေကာင္း~ေကာင္းၿပီေလ မင္းရဲ႕အျပဳအမူေပၚၾကည့္ၿပီးအေျဖေပးသင့္မေပးသင့္စဥ္းစားေပးမယ္"
သူ႕အေျဖကိုသေဘာက်သြားတဲ့ဟာ႐ုတိုကၿပဳံးျပလာၿပီး ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးေခါင္းၿငိမ့္ကာလက္ကိုလႊတ္ေပးလာေတာ့တယ္။
"ကိုကိုက်ေနာ့္ကိုခ်စ္လာဖို႔ႀကိဳးစားပါ့မယ္"
"ဒါကေတာ့မင္းအပိုင္းပဲ ငါသြားၿပီ"
"လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
သေဘာပဲဆိုၿပီးအေရွ႕ကထြက္သြားတဲ့ကိုကို႔ရဲ႕အေနာက္ကေနအနည္းငယ္ခြါေလွ်ာက္ၿပီးလိုက္လာခဲ့ေတာ့သည္။အတန္းထဲကထိုင္ခုံတြင္ဝင္ထိုင္ၿပီဆိုေတာ့မွသူ႕အတန္းဆီကိုျပန္သြားေတာ့တယ္။
အာ့ကစလို႔ သာမန္ေန႕ေတြကလိုလုပ္ေနၾကအတိုင္း မုန့္နဲ႕အေအးေတြပို႔ေပးတယ္။ညဘက္ေတြဆိုကိုကို႔အိမ္မွာစာအၿမဲလုပ္ျဖစ္တယ္။ေဆးလိပ္ေတြတအားမေသာက္နဲ႕ဆိုတဲ့ကိုကို႔ေၾကာင့္တလေနလို႔မွတလိပ္၊ႏွစ္လိပ္ေသာက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
ေျပာစကားနားေထာင္တဲ့ဟာ႐ုတိုအားသိသိသာသာအခြင့္အေရးေပးခဲ့တဲ့ကိုကို႔ေၾကာင့္ပိုၿပီးသတၱိရွိလာတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ပထမဆုံးခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္ရတဲ့နိုဝင္ဘာ၂၃ရက္ေန႕မွာကိုကိုကသူ႕အား လိပ္ျပာဆြဲႀကိဳးေလးလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။
တစ္လျပည့္အထိန္းအမွတ္ေန႕မွာဟာ႐ုတိုကကိုကို႔အတြက္လြယ္အိတ္ေလးကိုလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။
၅ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕မွာေတာ့ဟာ႐ုတို ကိုကို႔ကိုလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းခဲ့ၿပီးႏွစ္ဖက္မိဘေတြကဉီးေဆာင္လို႔လက္ထပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။
၁၀ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕မွာ Rubyလို႔ေခၚတဲ့ေၾကာင္ေလးတေကာင္ကိုေမြးထားခဲ့တယ္။ပန္းပင္ေလးေတြႀကိဳက္တတ္တဲ့ကိုကို႔အတြက္ဟာ႐ုတိုကိုယ္တိုင္ေနၾကာပန္းေတြကိုစိုက္ပ်ိဳးေပးခဲ့တယ္။
ယုန္ကေလးေတြေမြးခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ ၿခံထဲမွာပဲယုန္ေတြေနဖို႔အိမ္ကေလးကို ကိုယ္တိုင္ေဆာက္ေပးခဲ့ၿပီးျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္။
ညေနတိုင္းကားျဖင့္ေလွ်ာက္လည္ရတာႀကိဳက္တဲ့ကိုကို႔အတြက္ဟာ႐ုတိုအလုပ္ကျပန္လာတိုင္း ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္အထိကားထြက္ေမာင္းေပးတတ္တယ္။
တခါတေလကေတာက္ကဆျဖစ္ရတဲ့အခိုက္အတန့္ေတြရွိတတ္တယ္။ကိုကိုထမင္းမစားပဲညအိပ္သြားရင္ စိတ္ပူတဲ့ဟာ႐ုတိုကဆူၿပီး ၂ရက္ေလာက္စကားမေျပာပဲေနတတ္တယ္။အာ့အခါက်ရင္ကိုကိုကခါးတူးေနတဲ့ေကာ္ဖီတခြက္ကိုေဖ်ာ္တတ္သလိုေလးေဖ်ာ္ၿပီး ေခ်ာ့ေတာ့တာပဲ။
ေကာ္ဖီခါးတူးေနလဲခ်စ္တယ္။တပတ္လုံးၾကက္ဉအတူးေလးေတြေၾကာ္ေကြၽးလဲခ်စ္တယ္။ဆံပင္ေ႐ႊဝါေရာင္ေလးေတြကိုလဲျမတ္နိုးမိတယ္။
သေဘာမက်ရတဲ့အရာေတြက ကိုကို႔ဆီမွာျဖစ္တည္လာခဲ့ရင္ေတာ့ က်ေနာ္အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဖို႔ႀကိဳးစားမိမွာ...။
ကိုကိုေပးတဲ့ေမတၱာေတြကိုလဲယူထားမယ္။ကိုကို႔ကိုေပးတဲ့ေမတၱာေႏြးေႏြးေတြကိုလဲလက္ခံေပးပါ။
****************************************
တစ္ဉီးက တစ္ဉီးကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားစိုက္တဲ့ပန္းကေလးပြင့္လာတာပါ။
တာရာမင္းေဝ
***************************************
The End...