Siguro dahil sa aking nakaraan ay ganito ang nararamdaman ko. Minsan gusto ko nalang matulog ng matulog kaysa mag isip ng kung ano tungkol sa aking nakaraan. Mas sumasakit lang ang aking ulo kapag pipilitin ko na makaalaala.
Alam ko na may naghihintay sakin dahil nararamdaman ko iyon dito sa aking dibdib; longing, betrayed, agony and all.
Pakiramdam ko ay nangangapa ako sa kadiliman. Ang tanging magagawa ko lang ngayon ay ang pagtulong kina tita at magpagaling ng husto para bumalik ang aking mga alaala.
Paano kaya kung bumalik na? Magugustuhan ko ba ang buhay ko noon? O mas gugustuhin ko ang buhay ko ngayon?
Huminga ako ng malalim at natulog na ng gabing iyon. Kuliglig ang naririnig ko sa paligid, ang walang hanggang hampas ng alon at preskong lamig mula sa dagat.
Ang aking higaan ay may kutson na sakto sakin at may kulambo. Wala kaming electricfan dahil hangin mula sa dagat ay sapat na.
Iyong mga isda pala na nahuli namin ni Douglas ay naibenta narin nila tita at nakapacheck up na si tita Mamang. Ngayon, hindi ko alam kung paano uli magkakapera at makakatulong sa kanila.
Ang dami dami kong iniisip ng mga gabing iyon at sa huli ay natulog ako na masakit na naman ang aking ulo.
Hindi ko alam kung nasaan ako. Nasa kasalukuyan ba o...nananaginip ako?
Kinagat ko ang aking labi. I was sweating bullets and nervous! May isang lalaking tahimik at tila nag-iisip and there's a woman on the other hand was thinking too.
Their faces was blurr. All the scenes was foggy and like movie.
"I'm sorry daddy.."
He tsked and massaged his temple. He raised his point finger to shut me up.
The woman gasped and tumabi sakin. "We can get though this." her voice was like a lullaby. She's not touching me but I could feel the urge to touch her!
Mas lalong kumalabog ang dibdib ko!
A little while the door swung open and I saw a man came in.
"Mr. Montemayor-" and the other words was like a gushing wind for my ears. Wala na akong maintindihan at tila ba mabilis ang pangyayari!
"That's good. I want my daughter out of the country. I don't want to see Marco's son again." I saw his hand, fisting.
Tagaktak na ang pawis ko nang nasa isang parking lot na ako at hindi ko alam ang gagawin.
Someone's kissing my lips and my heart pounding while I was clenching my hands on his shirt! His smell is so familiar!
"I'm so stress! It's my first time and... nangyari pa ito! I am such a digrace to my family!"
"Shhh. Hindi na mauulit iyon. I promise you that.." he whispered.
"Sapphire!" may biglang sumilip kaya napatingin ako doon. But as I expected, she was blurr too.
"Make if fast! Uuwi na sila mamaya ni tita at tito."
And after that... I gasped loudly when I saw his dark gray eyes. He's so familiar!
Parang hinugot sa isang panaginip ay napaupo ako sa aking higaan! Buong katawan ko ay namamawis habang malakas ang kalabog ng aking dibdib.
I cried and fist my hair! Ano iyon? Was if part of my past? Panaginip lang ba iyon? Bakit parang totoo?
Bakit umiiyak ako at nasasaktan? Bakit parang kilala ko ang mga tao sa panaginip ko?
Gusto kong isipin na parte sila ng buhay ko dahil hindi ko iyon maaalala kung hindi. Hinilot ko ang aking batok at bumaba sa kama. Nang lumabas ng kwarto ay natanto ko na madaling araw na pala.
Sa mag iisang buwan ko dito sa Semirara ay alam ko na agad ang oras base palang sa ingay ng mga mangingisda sa labas.
Pero...bakit nakabukas ang kwarto nila tita? Nang sinilip ko ang kwarto nila ay wala sila sa loob!
Dinalaw ako ng kaba at nanlamig. Hindi ko alam kung saan nagmula ang ganitong takot ko na baka...may masamang mangyayari na naman sakin?
Ngayon lang nila ako iniwan ng madaling araw! Kailanman ay hindi ito nangyari at wala silang rason upang umalis ng ganitong oras!
Napasinghap ako ng malakas ng marinig ang kalansing ng mga kutsara sa kusina!
Hinanap ko agad ang baseball bat na sinasabi ni tita Mamang na pang protekta namin sa anumang masamang mangyayari. Mahigpit ko iyong hinawakan at nang may nakita akong anino na hahawi sa kurtina ng kusina ay agad ko iyong hinampas ng baseball bat!
"Ahhhhh! Get out! Get out! You-"
"Ow! Damn it!" tatlong beses kong hinampas ang lalaki at nakita kong si Douglas iyon!
Natamaan ko siya sa kilay niya at dumugo iyon! Ang pangalawa at pangatlo ay sa kanyang kamay na pinangsangga niya! Sa laki ng katawan niya ay mas pinili niyang masaktan dahil alam niyang ako ang sasakit sa kanya!
"Shit!" malutong niyang mura! Sa likod niya ay nakita kong nagluluto siya!
Nabitawan ko ang baseball bat agad na hinawakan ang kilay niya.
"S-Sorry." Halata ang pagnginig ng aking kamay at nataranta ako upang maghanap ng igagamot sa kanya!
"Why are you here?!" I hissed at kinuha ang panyo ko sa aparador at nilagay iyon sa kanyang kilay. Natanto ko na halos hindi ko siya maabot kaya nakahawak na ako sa t-shirt niya.
Kinagat niya ang labi niya ng makitang magkalapit kaming dalawa kaya tumigil ako agad. Dumistansiya ako at umupo siya sa upuan.
"Sumama kina Karding mangisda." aniya.
Napalunok ako ng makita siyang nakasimpleng puting sando at cotton pants.
"E, ikaw? Anong ginagawa mo dito?" humalukipkip ako at tinaasan siya ng kilay.
"You did not greet me last night."
"Huh?" kailangan pa ba iyon? Hindi naman kami close!
"Never mind. Nakisuyo lang sila Mamang na samahan ka." hindi nakaligta sakin ang pagtingin niya sa katawan ko kaya inekis ko agad ang aking kamay sa aking dibdib!
Wala akong bra!
"Kaya ko naman dito. Uh, magbibihis lang ako."
Gustuhin ko man na intindihin ang sugat niya pero pakiramdam ko malulusaw ako kapag lalapit pa ng husto sa kanya.
Kung nakisuyo nga sila tita sa kanya tingin ko ay wala na akong magagawa.Hinayaan ko siya doon sa kung anuman ang kanyang gagawin habang nakaupo ako sa mahabang upuan at iniinom ang kapeng tinimpla niya.
I don't know but...
"Uh, paano mo tinitimpla itong kape?"
"Just more milk. You like it with more milk."
"How did you know?"
Kumalabog ang puso ko bawat tanong ko sa kanya.
"Iyan ang palagi mong hinihingi sa tuwing nasa kwarto kita."
Sumakit ang puso ko sa kanyang sinabi at mas piniling itikom ang aking labi. Parang natatakot akong may maalaman pang muli lalo na nakikita ko ang pares na mga matang nakita ko sa aking panaginip.
I would like to assume that he's lying or joking but...I know deep inside me..something is bothering my mind and heart when I'm with him.
"What a brute. Kwarto mo? So you assume that we already had sex?" I said, slowly.
Pero imbes na mahiya siya ay tinukod niya ang dalawang kamay sa mesang nasa harapan ko.
Parang malulunod ako ngayon sa aking nararamdaman. Galit ngunit humahabol ang kakaibang damdamin.
"Many...times. Don't worry." ang isa niyang kamay ay humaplos sa aking pisngi. "I will do anything for you to forgive me to remember me."
Uminit ang bawat sulok ng aking mga mata. Umiling ako at padarag na tinanggal ang kamay niya.
"Ibig sabihin nandito ka para sakin? All of this is a show?"
Napalunok siya at hindi sumagot.
"And how full of yourself to think that I will surely forgive you? Hindi ko nga alam kung gugustuhin ko pa ang nakaraan ko dahil sa bawat bumabalik na alaala ay palagi akong nasasaktan!?" bumuhos ang aking luha at nakit kong namula ang kanyang mga mata.
"Maybe all of this happened blessing in disguise so I can ran away from my hell past? Akala mo ba magiging masaya ako kapag dahil sayo maaalala ko ang aking nakaraan? No, Douglas or who fucking you are! I would never!"
"Sapphire.." napalunok siya at gusto niyang lumuhod sa harapan ko ngunit inunahan ko na siya.
Tumayo ako at lumayo. "Please...stop it! Stop this! Ngayon pa nga lang hindi ko na mawari ang sakit na nararamdaman ko how much more if all my memories comes back? Baka mas pipiliin ko na lang na sana meron nalang akong amnesia habang buhay?!" patuloy na bumubuhos ang luha ko.
Pakiramdam ko ang presensiya niya ay isang udyok na lumabas lahat ng hinanakita ko.
"Your presence fuck my mind! Your presence fuck my heart kaya sana kahit sa mundong ito..sa alaala kong' ito ay pagpahingahin mo ako? Kasi pakiramdam ko pagod na pagod na ako Douglas. Gusto ko nalang mapag isa! Kung may gusto mang pumatay sakin then let them! I will die happily!"
Natuod siya at nanlaki ang mga mata sa sinabi ko. Tila hindi niya iyon inaasahan mula sakin. Tinabunan ko ang aking mga mata at umiyak ng lubos.
"Leave.." my voice trembled.
I heard him sigh deeply.
"Alright, I'll leave. Pero gusto ko lang sabihin na...inilaban kita ng patayan noon dahil ayokong may mangyaring masama sayo. I don't want to lose you. Forgive me if I lied. Forgive me for loving you. Sapphire, alam ko noon pa man ay hindi ka masaya sa buhay mo...that's why I always makes you happy. Ginawa ko lahat...binigay ko lahat dahil nasasaktan akong makita kang mas gustuhin na mawala."
"I know how hard the life for you. I was there. I always there. Nalalaman ko na umiiyak ka and then you acted like nothing's happened, like you feel nothing. Sapphire, don't doubt yourself dahil hinihintay ka ng ina at ama mo."
Nanlaki ang aking mga mata. I don't know...the word 'ama' hurt my heart.
"Yes baby, yung akala mong ayaw ko na sayo noon. Yung akala mong sinasaktan kita...I did it for you. Para maibalik ko ang ama mo at mailigtas ka."
Umalpas ang panibagong hikbi mula sa akin. Ang sakit sakit lalo ng aking ulo ngayon.
"Give your life a value kasi dahil sayo ay ginusto ko pang mabuhay. Do you think I still wanted to live? Noong nawala ka ay hinahanap ko rin ang buhay at halaga ko. Sana huwag mo yung' ipagkait sakin."
~~~~
Bitin ba? Gusto mo mabasa ang susunod pa na mga kabanata? Maging parte na ng aming VIP page at maging isa sa aking vip readers for only 200 php membership!
Montemayor second generation ay doon lamang mababasa at iba pang akda ko. Message lamang sa aking facebook for membership! Click the linm below or copy and paste on facebook.
https://www.facebook.com/frezbae.montemayor.9?mibextid=ZbWKwL