Τι στο καλό είχε γίνει μόλις τώρα ;
Θυμήθηκα τα πάντα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτo
Δεν μου πήρε και πολύ
«Alex...» τον σκούντησα για να ξυπνήσει μιας και κοιμόταν ήσυχα δίπλα μου
Πρέπει να παραδεχτώ ότι ήταν η μόνη φορά που είχα σχολείο και ξυπνούσα ήρεμος και εγώ, και φυσικά τόσο νωρίς
«Alex...ξύπνα...Alex» χάιδεψα την πλάτη του και φίλησα απαλά τον ώμο του
«Έλα πρέπει να φύγεις, να πας να ετοιμαστείς, 6 πήγε η ώρα...δεν θα προλάβουμε»
Κουνήθηκε λίγο και γύρισε να με κοιτάξει με ένα πολύ αγουροξυπνημένο βλέμμα
«Καλημέρα...» είπε αθόρυβα
«Καλημέρα» είπα και εγω
«Είσαι εντάξει; Πως κοιμήθηκες;»
«Καλά...» χαμογέλασε
«Και εγώ» είπα
«Πήγαινε στο μπάνιο αν θες να πλυθείς, να αλλάξεις...»
«Εντάξει» είπε και σηκώθηκε
Μάζεψε τα ρούχα του από το πάτωμα, με κοίταξε κάπως αμήχανα και πήγε στο μπάνιο του δωματίου μου
Χαμογέλασα πάλι και πήγα από πίσω του για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου
Αυτό το χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στα χείλη μου και δεν μπορούσα να το καταλάβω με τίποτα ούτε βέβαια να το εξηγήσω
Είχα σχολείο σε μιάμιση ώρα
Πως γίνεται να είμαι τόσο χαρούμενος ;
Αναρωτιόμουν συνέχεια
Για τους πολύ πλούσιους γονείς μου, παρεμπιπτόντως, ο μήνας έχει εννιά, παλιά θυμάμαι πήγαιναν στην δουλειά, στην εταιρεία δηλαδή, από τα χαράματα. Τέτοια ώρα περίπου...τώρα πάνε κατά τις δέκα, χαίρονται τον ύπνο τους με λίγα λόγια ενώ εγώ πρέπει να πάω σχολείο
Εγώ αυτό το λέω τύχη, όχι σαν εμένα που σηκώνομαι πριν καν λαλήσει ο πετινός
[...]
Ο Alex, είχε φύγει εδώ και πολλή ώρα
Είχε πάει σπίτι του να ετοιμαστεί κανονικά, να μαζέψει τα πράγματά του για να πάμε μαζί στο σχολείο
Εγώ βρισκόμουν ήδη εκεί όμως, είχα μόλις περάσει το πρώτο από τα έξι στάδια της κόλασης κάθε ημέρας
Ο Alex δεν ήρθε μαζί μου
Στα διαλείμματα δεν έλεγε να σταματήσει έτσι και αλλιώς
Τα κορίτσια εννοώ...
Τα παιδιά ούτε αυτά δεν τα είχα δει καθόλου, μόνο τώρα την πρώτη ώρα και ήμουν ακόμη έκπληκτος που ο Alex δεν είχε έρθει ακόμα για μάθημα
Είμασταν στη τάξη με τον
«Καμμένο Υπολογιστή»
Όταν είπα πως όλοι οι καθηγητές έχουν παρατσούκλια, δεν έλεγα ψέματα για ακόμα μια φορά
Πρώτη ώρα λοιπόν είχαμε πληροφορική με τον πιο ωραίο καθηγητή του σχολείου
Breaking News - !!!
Τα κορίτσια εκτός από εμένα και τα παιδιά αποφάσισαν να κηρύξουν και ένα άλλο ζωντανό ον ως ωραίο που περπατούσε στο σχολείο
Aiden Stevens τον έλεγαν και ήταν όντως ένας εμφανίσιμος καθηγητής
Ίσως είμαι υπερβολικός αλλά πραγματικά η κατάσταση με αυτές δεν σταματάει
«Καλημέρα παιδιά» αναφώνησε μόλις μπήκε στην τάξη
«Καλημέρα κύριε» είπαμε με όλα τα υπόλοιπα παιδιά
«Σήμερα το μάθημα δεν θα είναι δύσκολο, θα μιλήσουμε-»
Ξαφνικά ένα χτύπημα στην πόρτα ακούστηκε και το χερούλι της πόρτας γύρισε
«Εμπρός» είπε μονότονα ο Stevens
«Καλημέρα κύριε συγγνώ-»
«Ποιος είσαι εσύ ;» είπε κοιτάζοντας ένα χαρτί με τα ονόματα των μαθητών και σημειώνοντας πιθανόν πως ήρθε
Ούτε τριάντα δευτερόλεπτα από το μάθημα δεν έχασε
«Steelman κύριε, Alex Steelman» του απάντησε
Θα έπρεπε να το ξέρει, σκέφτηκα
Ήταν ένα αδιάφορο γενικότερα άτομο όμως οπότε δεν το ανέλυσα παραπάνω
«Κάθισε» του έδωσε άδεια και ήρθε να κάτσει δίπλα μου
Ο καθηγητής μας άρχισε να παρουσιάζει
«Γιατί άργησες ;» ψιθύρισα διακριτικά
«Ο πατέρας μου, μας έπιασε κουβέντα για την εγχείρηση που έκανε, αυτή που ρωτούσες...»
«Ναι, τη θυμάμαι» απάντησα
«Ναι και ήταν η για αυτόν η δέκατη επιτυχημένη κρανιοτομή που έκανε και ήταν πολύ χαρούμενος. Καθίσαμε μαζί, πιάσαμε κουβέντα-»
Η φωνή του καθηγητή μας τον έκοψε απευθείας
Η βροντοφωνάρα θα έλεγα καλύτερα
Δεν απευθύνθηκε σε εκείνον, ούτε του έκανε παρατήρηση που μου μίλαγε
Στράφηκε σε εμένα όμως και παραξενεύτηκα αρκετά
«Fawks, τώρα που το θυμήθηκα, με συγχωρεις» διέκοψε εκεί το μάθημα που έκανε για λίγο
Κάτι έχει γίνει είμαι σίγουρος, αλλά εγώ που φταίω ;
«Ναι κύριε...» σηκώθηκα από τη θέση μου μήπως με ήθελε κάτι, η να πάω κάπου
«Έλα να μιλήσουμε σε παρακαλώ στο γραφείο μου μετά»
Θα. Τον. Σκοτώσω.
Μάλλον είναι φανερό πως τον συγκεκριμένο καθηγητή δεν τον πάω με τη καμία
«Φυσικά, όποτε θέλετε» απάντησα ενοχλημένος από τον τόνο του σφίγγοντας τις γροθιες μου καθώς έκατσα πάλι κάτω
«Συνεχίζω» φώναξε και γύρισε στην παρουσίαση του
Δεν έδωσα σημασία στο ίδιο το άτομο, το μόνο που με ένοιαζε ήταν τα λόγια του
Ο Alex είδε ότι είχα νευριάσει και μου άνοιξε το χέρι για να το ενώσει με το δικό του κάτω από το θρανίο
Τι το σοβαρό ήθελε να μου πει και με κοίταζε τόσο άγρια ;
Μετά από μισή ώρα χτύπησε πάλι η πόρτα και μας διέκοψε το μάθημα, όχι ότι με ένοιαζε αλλά τέλος πάντων...
Ήταν η Green με τον διευθυντή μας
Αυτό με ένοιαζε παρόλα αυτά και πολύ μάλιστα
Ωχ απλά ωχ
Η καθηγήτρια των μαθηματικών μας, στην τάξη μας μαζί με τον διευθυντή.
Τι στο καλό συμβαίνει ρε, μου λέει κάποιος ;
«Jean Fawks παρακαλώ έλα μαζί μου» μου είπε και εκεί άρχισα πραγματικά να ανησυχώ λες και θα με πήγαιναν για εκτέλεση
«Susan είπα θα αναλάβω εγώ, στο τέλος του μαθήματος» επενέβη ο κύριος Stevens
«Τ-τι έχει γίνει ;» ρώτησα γεμάτος άγχος αυτή τη φορά
Ο Alex είχε μείνει κυριολεκτικά ακίνητος, και με τη άκρη του ματιού μου είδα τα παιδιά (την παρέα μου) να με κοιτάνε και αυτοί εντελώς ακίνητοι
Δεν ήξεραν τίποτα, ούτε θα μάθαιναν ευελπιστούσα
«Αγόρι μου, έλα σε παρακαλώ» είπε ήρεμα ο διευθυντής μας
Έγνεψα και κοίταξα τον Alex, μαζί με όλη την τάξη
Στη διάρκεια της διαδρομής ο διευθυντής μου κρατούσε το χέρι με όλη του τη δύναμη και με έσερνε λίγο προς το γραφείο του
«Καθισε» μου είπε η Green που είχε έρθει μαζί μας
«Γνωρίζεις την Nadine Elison, αγόρι μου ;» ρώτησε έχοντας ένα τρομαγμένο ύφος
Και τότε ήταν που το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος μόνο στο άκουσμα του ονόματός της
Άρχισα να ανησυχώ πολύ και ακόμα πιο πολύ οσο σκεφτόμουν τι είχε προηγηθεί αλλά είπα ότι τη γνωρίζω μόνο και μόνο που ήταν στην τάξη μας
«Θα αντιλήφθηκες βέβαια και την απουσία της σημερα αλλα πως να σου το πω αυτό αγόρι μου, οι γονείς της-» συνέχισε
«Μας τηλεφώνησαν νωρίς το πρωί πως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.» πετάχτηκε η Green
«Ο Χριστός και η Παναγία, γιατί;» ρώτησα γεμάτος άγχος πάλι
«Δεν ξέρεις ;» έκανε αυτή η στρίγγλα με ένα κάπως ειρωνικό και αυστηρό ύφος
«Δεν έχω ιδέα, σας ορκίζομαι !» φώναξα κοιτώντας και τους δύο
Δεν ήξερα γιατί πήγε στο νοσοκομείο, αλλά ήξερα το κάτι που είχε γίνει πριν μεταφερθεί εκεί η Nadine
«Οι γονείς της χτες βράδυ τη βρήκαν με ένα ξυράφι στα χέρια της... βγαλμένο από το εργαλείο που χρησιμοποιείται για τις χειροτεχνίες εδώ κτλ.
Προσπαθούσε να χαρακωθεί αγόρι μου και για να μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο τα κατάφερε από ότι καταλάβαμε, φυσικά με μεγάλες πληγές κοντα στις φλέβες της»
«Τ-τι ακριβώς θέλετε να μου πείτε ;»
«Αγόρι μου σήμερα το πρωί, ξύπνησε...»
«Δόξα τω θεώ, η κοπέλα» ψέλλισα χωρίς να είμαι σίγουρος αν χαιρόμουν επειδή ήταν καλά
«Και οι γονείς της μας ανέφεραν πως τους είπε ότι ο λόγος που πήγε να αυτοκτονήσει είναι ο Jean Fawks, δηλαδή εσύ»
Τα μάτια μου είχαν πια γεμίσει δάκρυα που δεν θα έριχνα, τα νεύρα μου είχαν γίνει κρόσια
«Πως μπορείτε να με κατηγορείτε για τέτοιο πράγμα ;!» σηκώθηκα χάνοντας τον έλεγχο
Ήξερα πως είχα μερίδιο ευθύνης χτες το βράδυ αλλά όχι για τόσο μεγάλο θέμα
«Jean, οι γονείς σου δεν έχουν ειδοποιηθεί για τίποτα... θέλουμε να μας πεις την αλήθεια, αλλιώς ειλικρινά θα ενημερωθούν σχετικά με την κατάσταση και το σχολείο θα λάβει τα μέτρα του εναντίον σου. Αυτό θεωρείται απειλή. Και εσύ ο ίδιος επικίνδυνος ! Μην μας αναγκάσεις να μπλέξουμε την αστυνομία» είπε η Green
«Μα...ποια αστυνομία!; Τι λέτε;!» είπα παραλίγο να τη χτυπήσω
Οι γονείς μου θα ήταν τόσο απογοητευμένοι
«Δεν έκανα τίποτα ούτε καν την είδα...» έκανα μια παύση και θυμήθηκα πάλι τα χθεσινά γεγονότα
*Γιατί είσαι τόσο άδικος ;!*
Τα λόγια της μου γέμιζαν το κεφάλι
*Ούτε εσύ... ούτε καμία άλλη από το σχολείο*
Και οι δικές μου απαντήσεις, σαν σκηνές από ταινία
Την απέρριψα και πήγε να αυτοκτονήσει; Μα πόσο βλακεία ήταν αυτό; Θα χαράμιζε τη ζωή της για ένα αγόρι
«Jean με ακούς ;» είπε ο διευθυντής και χτύπησε το χέρι του στο γραφείο για να δώσω προσοχή
«Αν έχεις σχέση με το οτιδήποτε, θέλω την κάθε ακριβή λεπτομέρεια !» μου είπε
«Μα αλήθεια σας λέω γιατί να κάνω τέτοιο πράγμα στη κοπέλα !;» κατάφερα να τους πω
«Jean, οι γονείς της επέμεναν πως εσύ είσαι η αιτία, να αισθάνεσαι τυχερός που δεν σε έχουν καταγγείλει ! Αν η κόρη τους ήταν νεκρή θα σου είχαν κάνει τη ζωή κόλαση...» φώναξε η Green
«Το κορίτσι πήγε να αυτοκτονήσει εξαιτίας σου, δεν μπορεί να το λένε έτσι απλά…» συμπέρανε ο διευθυντής
«Δεν έχω κάνει τίποτα σας λέω ! Σας το ορκίζομαι σε ότι έχω ιερό, δεν της έκανα τίποτα»
«Tóτε Jean φοβάμαι πως δεν έχω άλλη επιλογή παρά να πάρω το κινητό σου και να το ελέγξω μέχρι και να το κρατήσω, δεν θα σου επιτραπεί η επαφή με κανέναν...»
«Δ-δεν το έφερα μαζί μου, ξύπνησα αργά και ξέχασα να το πάρω, κοιτάξτε την τσάντα μου δεν λέω ψέματα»
Έλεγα αλήθεια, και αυτή τη φορά δεν ήξερα πόσο χρήσιμο μπορούσε να μου φανεί το γεγονός ότι δεν έφερα το κινητό μου για μια μέρα
«Θα σου κάνω τη χάρη Fawks, δεν θα διαρρεύσει πουθενά...το καλό που σου θέλω να λες αλήθεια. Το ξέρεις πόσο σε αγαπώ αγόρι μου, σε εκτιμώ και σε σέβομαι όπως και εσύ τόσα χρόνια. Μόλις άκουσα τέτοιο πράγμα τι νόμιζες να πετάω στα σύννεφα ;»
«Οχι κύριε ! Αλλά μένω άναυδος ! Πως θα μπορούσα να ξέρω κάτι τέτοιο ;»
Φάνηκε να σκέφτεται ακόμα περισσότερο μαζί με τη Green
«Βγες έξω στο προαύλιο για διάλειμμα...τελείωσε η πρώτη ώρα. Μη χάσεις τον χρόνο σου»
«Γεια σας» έκανα μια μικρή κίνηση και είχα φύγει από το γραφείο
Στο προαύλιο τα παιδιά μαζί με τον Alex ηρθαν να με βρουν στην καφετέρια
«Καλε που είσαι;
Χτες πέρασα απίστευτα σου λέω...δεν με άκουσες καν, επεσες για ύπνο-» είπε ο Ben
Η αλήθεια είναι πως χτες το βράδυ με είχε πάρει τηλέφωνο
Τα νέα του ήταν πως εκείνος και η Jane επιτέλους τα φτιάξανε
«Και όμως Ben, σε άκουσα, ήσουν με την Jane και πηδιό-»
«ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ !» με αγριοκοίταξε «Τι έχεις ;» συνέχισε πάραυτα
«Ναι σε πήρανε πολύ απότομα, ανησύχησα» είπε ο Ralph
«Η Nadine...» o Alex γούρλωσε τα μάτια του και με κοίταξε
«Είπε τίποτα στον- ;» ρώτησε ο Alex
«Οχι, ακόμα χειρότερο» είπα
«Για αυτή τη κολλιτσίδα λες ;» ρώτησε ο Matt
«Για αυτήν…αλλά» απάντησα «πήγε να κόψει τις φλέβες τις, να αυτοκτονήσει-»
«ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ ;!» έκανε ο Alex
«Παναγία μου...» έκανε επίσης ο Lucas
«Δεν είναι δυνατόν» ακολούθησε και ο Alex για άλλη μια φορά
«Και όμως παιδιά, το έκανε» τους είπα
«Ειναι-...είναι καλά ;» μου είπε ο Matt
«Ναι, την προλάβανε ευτυχώς»
«Και τότε γιατί το είπαν σε εσένα ;» ρώτησε ο Ben
«Οι γονείς της είπαν στο σχολείο πως ο λόγος που προσπάθησε να αυτοκτονήσει...είμαι εγώ...»
«ΤΙ !!!» είπαν όλοι μαζί με μια φωνή και όλη η καφετέρια γύρισε με όλη την αδιακρισία να μας δει
«Jean, δεν είναι αυτό-...δεν...θέλω αέρα» βγήκε έξω ο Alex
«Περιμενε! Alex !»
Ωραία τα κατάφερα πάλι