"Σωτήρη" του είπα στο άκυρο.
"Έλα" μου είπε.
Τι ακριβώς θα του πεις;
Είσαι το υποσυνείδητο μου θα έπρεπε να ξέρεις.
"Στην τάξη την Τετάρτη μου είχε στείλει μήνυμα η Νεφέλη" είπα.
"Και τι έλεγε;" ρώτησε.
"Ότι θα κάνει τα πάντα για να μας χωρίσει, μου το είχε στείλει και την Τρίτη. Τότε άρχισα να καπνίζω, γιατί δε θελω να ξανά χωρίσουμε και να ξανά τσακωθουμε." είπα γρήγορα και με αγκάλιασε, τον αγκάλιασα και εγώ.
"Υπόσχεση, δε θα ξανά χωρίσουμε" μου είπε.
"Και άλλοι έχουν δώσει υποσχέσεις αλλά δεν τις τήρησαν" είπα.
"Εμείς θα προσπαθήσουμε" είπε.
Εγώ τον φίλησα αυθόρμητα και εκείνος ανταποκρίθηκε. Μετά σταματήσαμε.
Γιατί μεταλλάχθηκε σε γλυκούλης αυτός;
Σκάσε μωρή Λεμονίτσα.
Ε;
Το καινούριο σου όνομα.
Α καλά.
"Και με τις άλλες δύο;" του είπα.
Σκάσε μωρή. Χαλάς τη διάθεση όταν αναφέρεις τις ηλιθιες.
Βούλωνε.
"Ασ' τες αυτές να κάνουν ότι μαλακία τους έρθει στον εγκέφαλο." μου είπε.
"Θα σταματήσεις να καπνίζεις όμως" είπε.
"Αμα μπορουσα θα το ειχα κανει ήδη" είπα.
"Τώρα που ξέρεις ότι οι άλλες δύο δε θα καταφέρουν τίποτα, είναι πιο ευκολο όμως" είπε.
Καλά δεν έχει και άδικο.
"Ναι, θα είναι" του είπα.
"Να φανταστώ έχεις τσιγάρα εδώ" είπε.
"Α ναι" είπα και πηγα στο δωμάτιο, τα πηρα, πήγα στην κουζίνα και τα πέταξα στον κάδο.
Μετά ξαπλώσαμε στο διπλό, με πήρε αγκαλιά και μετά με πηρε ο υπνος.
Το πρωί:
Ξυπνησα τελευταία, όπως κάθε φορά, συγκεκριμένα στις 1 και σηκώθηκα. Πήγα στο μπάνιο, έπλυνα τα δόντια και το πρόσωπό μου. Επίσης μόλις αδιαθέτησα. Ωραία, τα νευρα μου θα είναι χειρότερα από τις άλλες φορές.
Και μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι έχω γενέθλια αυριο, γιατι σήμερα είναι 4 Φεβρουαρίου και εγώ έχω 5 Φεβρουαρίου γενέθλια. Ναι παιδιά δε θυμόμουν ότι είχα γενέθλια, το ξερω είμαι ηλίθια.
Τέλος πάντων πήγα στο δωμάτιό μου, πηρα ένα liposan και πηγαστην κουζίνα, εκεί ήταν και οι άλλοι.
"Καλημέρα" μου είπε η Έλλη.
"Μέρα" της είπα και πηρα μία κουπα από το ντουλάπι για να πιω καφέ.
"Τι έχεις" με ρωτησε.
"Αδιαθέτησα" της απάντησα.
"Α ωραία" είπε.
Έφτιαξα καφέ, τον πήρα και έκατσα στο σαλόνι μαζί με την Έλλη. Οι άλλοι δύο είχαν μείνει στην κουζίνα.
"Θα έρθετε εσείς;" είπε η Έλλη.
"Ε; Ναι" είπαν.
Θα ήθελα να ήξερα τι έλεγαν.
"Να δούμε κάτι;" είπε η Έλλη.
"Ναι θρίλερ" είπε ο Θοδωρής.
"Το βράδυ θρίλερ" είπα.
"Οκ" είπαν.
"Ας μη δουμε κατι τώρα τότε." είπε η Έλλη και συμφωνήσαμε.
Μετά από μισή ώρα ήρθε η Σονια με τον Σταυρο σπίτι. Εγώ τη Σονια με τη Γιάννα την είχα αφήσει τώρα που πήγε μετά δεν ξέρω. Αλλά θα η ρωτησω όταν φυγουν όλοι.
"Γεια σας και αντίο σας" είπε η Σονια και πήγαν στο δωμάτιό της.
Εγώ κοιτάχτηκα με τον Θοδωρή και μετά κοιτάξαμε και οι δύο μπροστά.
Αντικειμενικά δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να κρατήσει αυτή η σχέση με τη λογική ότι πάνε γυμνάσιο και δημοτικό.
Προφανώς δε θέλω να χωρίσουν, αλλά και δε θέλω να έχω κάποια συγγένεια με τον Θοδωρή. Τέλος πάντων.
"Τι γίνεται με τα αδέρφια σας;" ρώτησε ο Σωτήρης.
"Τι γίνεται; Τίποτα δε γίνεται." ρώτησα και εγώ και ο Θοδωρής.
Μπορεί να σκάσει, εγώ θα απαντάω. Ευχαριστώ για την κατανόηση.
"Τίποτα τίποτα αλλά συνέχεια μαζί είναι" είπε η Έλλη.
"Δεν είναι συνέχεια μαζί. Και επίσης μπορεί να είναι φίλοι" είπα.
"Είχες πει πριν από εμένα ότι δεν υπάρχει φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι και ένα κορίτσι" είπε η Έλλη.
"Για συγκεκριμένες περιπτώσεις μιλουσα" είπα και ο Σωτήρης γυρισε να με κοιτάξει.
Κατάλαβε τη σπόντα το παιδί.
"Για εμένα πήγαινε αυτό" ρώτησε.
"Λίγο" είπα.
"Ναι παιδιά το θέμα μας ήταν ο Στράτος και η Σονια." είπε η Έλλη.
"Α ναι" είπε ο Σωτήρης.
"Βασική το δικό σας θέμα ήταν αυτό" είπα και εγώ και ο Θοδωρής.
"Τι σκατά; Γιατί σήμερα λέμε τα ίδια πράγματα και ταυτόχρονα;" είπαμε πάλι μαζί.
"Γαμω" είπα.
"Κυριολεκτικά ή όχι;" ρώτησε η Έλλη.
"Αλήθεια τώρα;" της είπα.
"Οκ θα σκάσω" είπε.
"Καλά θα κάνεις" είπα.
"Τελικά τι γίνεται με τα αδέρφια σας;" ρώτησε ο Σωτήρης.
"Τίποτα" είπαμε παλι και οι δύο μαζί.
Πω! Τα νευρα μου. Μπορεί να υπάρξει μία φράση που να πει μόνο ο ένας; Τι σκατά παθαίνουμε.
"Τίποτα τίποτα αλλά μια χαρά βρίσκονται συνέχεια" είπε η Έλλη.
"Ναι, αλλά φιλικά" είπε ο Θοδωρής.
"Δίκιο έχει" είπα.
"Κάτσε, γιατί συμφώνησα μαζί του;" είπα.
"Γιατί λέω σωστά πράγματα" είπε.
"Θα 'θελες" του είπα.
"Σκάτε μία;" είπε η Έλλη.
"Οχι" είπαμε ταυτόχρονα.
Τι θα γίνει σήμερα ρε παιδιά;
[ ... ]
Μετά απο αρκετή ώρα που έβρισα τον Θοδωρή και εμ έβρισε, φυγαν οι άλλοι.
Ο Σταυρος και ο Θοδωρής δυστυχώς για εμένα έμειναν εδώ.
Τόση ώρα είμαι στο σαλόνι με τον Θοδωρή και απλά κοιτάμε τα κινητά μας, εγώ στέλνω στην Έλλη και της λέω τον πονο μου, δηλαδή ότι είναι εδώ ο Θοδωρής και ο Θοδωρής δνε ξέρω τι κάνει. Πιθανότατα στέλνει ή στον Σωτήρη ή στην Έλλη. Μάλλον στον Σωτήρη.
Και τωρα θα μου πείτε γιατί δε φευγει. Γιατι για κάποιον ανεξήγητο λόγο αποφασίσαμε να φυγει μαζί με τον Σταυρο. Τώρα τι σκατά κάνουν δέκα χρόνια η Σονια και ο Σταύρος δεν ξέρω.
Άκουσα κάποιον να κατεβαίνει τα σκαλιά και γυρισα να δω. Επιτέλους! Θα ξεκουμπιστούν και οι δύο.
"Εμείς φευγουμε" είπε ο Θοδωρής και έφυγαν.
Ναι! Ναι! Ναι! Επιτέλους!
"Εγώ στη Γιάννα σε άφησα εσύ πώς βρέθηκες με τον Σταυρο;" τη ρώτησα.
"Τον συνάντησα στον δρόμο." είπε.
"Αχα" είπα.
"Τέλος πάντων, πριν ρωτήσεις τι κάναμε μου έλεγε τις απαντήσεις στα μαθηματικά και τη φυσική." είπε.
"Οκ" της είπα.
"Τι έχουμε να φαμε;" ρώτησε.
"Τίποτα, θα παραγγείλω τι θες;" της είπα.
"Σουβλάκια" είπε.
"Οκ, το γνωστό;" τη ρώτησα.
"Ναι" απάντησε.
Πήρα τηλέφωνο και παρήγγειλα.
Μετά από μισή ώρα χτυπησε το κουδουνι.
Άνοιξα και ήταν ντελιβερας.
Μου εδωσε την παραγγελία και ένα χαρτάκι.
"Παρε με" μου είπε.
"Πάνε σε άλλη κοπέλα να σε πάρει, αρκεί να μην έχει και αυτή αγόρι." του είπα του έδωσα πίσω το χαρτάκι και έκλεισα την πόρτα.
Μην αγχωνεστε, είχα πληρώσει με κάρτα από πριν.
Ήρθε η Σόνια στο σαλόνι και αφου έφαγε, βγήκε βόλτα με την Γιάννα, τον Γιώργο (ο αδερφός της Έλλης) και τον Σταυρο.
Χτυπησε κουδουνι. Εγώ δεν περιμένω κάποιον.
Πήγα και άνοιξα...
Και κατ!
Τι κάνετε;
⭐️ και 💬 αν σας άρεσε.
Επίσης ευχαριστώ παρά πολυ για τις 2,17 προβολές.
Μπαι!
Τα λέμε σύντομα!
Σας αγαπώ!
<3333