Elimdeki telefonu cama fırlatmak istedim.
Ama tabiki yapamadım buna çok para verdim.
Zeynep:Tuana bizi dinler misin?
Tuana:neyi Zeynep?
Dedim derin bir nefes verip.
Tuana:nasıl evlendiklerini mi?
Zeynep:Tuana bak biliyorum ama dinlemen lazım-
Tuana:adam evli çıktı Zeynep! Evli!
Dediğimde ağlamak istedim.
Tuana:çağan evli! Ve bir çocuğu var?
Dediğimde sinirden gözlerim doldu.
Tuana:amına koyayım kızının adı bile Tuana naz!
Madem evlendin ve bir çocuğun oldu ne diye çocuğun adını Tuana koydun ki?
Zeynep:bu bile hala sana aşık olduğunun kanıtı.
Dediğinde ağzıma gelen bütün küfürleri sıraladım.
Tuana:neden söylemediniz?
Diye sorduğumda sadece bir cevap bekledim.
Medem evlenmişti ve bir kızı vardı neden benden sakladı?
En azından evli olduğunu bilseydim ondan uzak dururdum.
Beni defalarca öptü,karısını aldatı!
Evliyken neden bana bu kadar yakın davrandı?
Madem benden sonra başka bir kadını hayatına almıştı şimdi neden benimle ilgileniyordu?
Zeynep:ben...bilmiyorum evet sana söylemek istemeyen bir diğer kişi bendim ama.
Dedi ve sustu.
Verecek bir cevabı mı yoktu yoksa başka bir şeyler mi vardı?
Zeynep:Tuana gelip konuşmalısın.
Gelip hala o adamla konuşmamı mı bekliyordu?
Tuana:adam evli ve bir çocuğu var!
Zeynep:evli olan ben değilim o en azından gelip benimle konuş!
Tuana:bunu benden sakladınız! Hepiniz!
Sorun çağanın evli olması değildi ki -en büyük sorun o- benden saklamalarıydı.
Zeynep:öyle olması gerekiyordu.
Tuana:gerekmezdi.
Dedim yutkunup.
Tuana:bilseydim o adama yaklaşmazdım!
Dediğimde bağrıyordum.
Tuana:o adama bağlanmaz,ondan uzak dururdum!
Karşı taraftaki sesler susumuştu.
Hepsinin sadece beni dinlediğini biliyordum.
Tuana:o adama çekilmezdim!
Dedim bir hıçkırık yükseldi dudaklarımdan.
Tuana:evli olan bir adamı sevmezdim aptal!
Dediğimde göz yaşlarım akmaya başladı.
Tuana:evli ve çocuğu olan bir adamı sevmezdim!
Yine duygularıma yenik düşmüş ağlıyordum.
Yağız:tuana-
Dediğinde telefonu yüzüne kapatım.
Elimi yere bastırdım.
Derin derin nefes alıp göz yaşlarımı durdurmaya çalıştım ama başarısız oldum.
Göz yaşlarım elime damlıyordu.
Hıçkırarak ağlamaya başladım.
Nerdeyse o adamla yatacaktım.
O adamı öpmüştüm!
Bunca yaşadığımız şeyden sonra onun evli çıkması yanlıştı.
Ne diye evlenmişti bu adam?
Tamam bu biraz yanlış olurdu.
Evlendiyse ne diye bana ilgi duyuyormuş gibi davaranıyordu?
Göz yaşlarım akmaya devam ederken sırt üstü yere uzandım.
Dizlerimi kendime çektim ve ağlamaya devam ettim.
Saatlarce ağladım.
Sadece ağladım.
Hiçbir şey yapmadan ağladım.
Aklımda sadece bir soru vardı.
Belki de iki.
Besteye de bana davrandığı gibi davranıyor muydu?
Bana davrandığının fazlasını yaşatıyordu belki de.
Besteyi gerçekten çok mu seviyordu?
İnsan sevmediği biri ile evlenir miydi?
Besteyi seviyordu. Belki de canımı en çok acıtan buydu.
Birini sevmesi.
Benden başka birini benden fazla sevmesi...
***
Kaç gün geçti saymamıştım.
Gün geçtikçe iyileşiyordum.
Ya da daha çok yaralanıyordum.
Hiç biriyle konuşmuyordum.
Arda birkaç kere konuşmak istemişti ama onu da defalarca red ettim.
Hiç birini görmeye hazır değildim.
Sanırım hepsi artık bunu kabul etmişlerdi.
Hergün defalarca arayıp rahatsız etmiyorlardı.
Mesaj atıp durmuyorlardı.
Artık gitmemi gerektirecek bir şey kalmadı.
Nerde olduğumu bilmiyorlardı.
Ne yaptığımı da.
O yüzden rahatım.
***
Yazarın anlatımı ile...
Demir:bu yaptığımız ne kadar doğu?
Dedi çağanın omzuna elini koyup.
Çağan:sadece birkaç gün sonuçta demir.
Dedi omzunu silkip önündeki kameraya döndü.
Demir:eve polis geldi.
Dediğinde çağan hala onu umursamıyordu.
Çağan:sadece otel de yakalandık.
Dedi bir sigara yakıp.
Çağan:sonra da milyonlar verdik. Bence bunda yanlış bir şey yok sonuçta parasını verdik.
Dediğinde demir hala onu onaylamıyordu.
Ama ona yardım ediyordu.
Çağan sigarasını yakıp arkasına yaslandı.
Odanın kapısı aninden açılınca üç bilgisayarı da birden kapatı.
Beste:ne yapıyorsunuz?
Diye sordu odaya girip.
Çağan:şu odaya girerken kapıyı çal!
Diye uyardı.
Beste:ne saklıyorsunuz?
Çağan:leyadan gizli şeker çaldık onu saklıyoruz beste.
Dedi sert bir sesle.
Çağan:ne saklayabiliriz?
Beste:bu kadar sinir kime?
Diye sordu iki elini de çağanın omzuna koyup.
Demir sert bakışlarla bestenin eline bakıyordu.
Sanırım besteden nefret eden bir diğer kişi demirdi.
Demir:çık beste.
Dedi sadece.
Beste:sebep?
Demir:seni istemiyorum yetmez mi?
Beste derin bir nefes verdi.
Beste:o kız gitiği için beni mi suçluyorsunuz?
Dediğinde gıram pişmanlık yoktu.
Demir:her şey için seni suçluyorum.
Dedi odadan çıkacakken.
Beste:tek suçlu sizsiniz. O kızın gitmesi,yılarca ölü olarak gösterilmesi. O kızın hafızasını kaybetmesi bile sizin suçunuz.
Tek suçlu oydu halbuki.
Olan her şeyin suçlu besteydi.
Bunu oda çok iyi biliyordu.
Çağan:kes artık beste! Çık odadan.
Dedi hızla.
Beste:yalan mı çağan? O gün geç kaldığın için olmadı mı her şey?
Çağan hızla ayağa kalktı.
Çağan:defol git beste!
Diye bağırdı.
Eli bestenin bileğini kavradı ve nerdeyse kıracak derece de sıktı.
Bestenin dudaklarından acı bir inilti çıktı ama çağan bunu umursamadı.
Tuana:anne!
Diye odaya girdi.
Çağan onun sesiyle kendine gelip geri çekildi.
Beste:efendim.
Dedi bileğini tutarak.
Babası sandığı adama baktı.
Tuana:yine mi tartışıyorsunuz?
Diye sordu.
Çağanın elini tutu.
Tuana:yine mi bağırdın anneme?
Çağan cevap vermedi.
Tuana:anne neden durmadan babamı sinirlendiriyorsun?
Diye sordu annesine.
Beste:yok bir şey kızım.
Dedi şefkatle kızının yanağını okşadı.
Tuana:duydum anne. Demir abi sana git diyordu ve sen gitmiyordun. Sonra babamı suçladın ve sana bağırdı.
Dediğinde gözleri doluyordu.
Tuana:sürekli kavga ediyorsunuz!
Diye bağırdı.
Tuana:hergün sizin yüzünden ağlıyorum!
Dediğinde tekrardan ağlıyordu.
Tuana:birbirinize bağırmanızdan bıktım.
Adını aldığı kişinin çocukluğunun benzerini yaşıyordu.
Hergün bağrış,kavga,gürültü.
Her aile tartışırdı.
Ama bu çocukların yanlarında olmamalıydı.
O bağrış seslerini çocukları duymamalıydı.
Kim bilir beki de büyüyünce yüksek ses o çocuğun tranvası olabilirdi...
Ülkü:Tuana.
Diye hızla sesin olduğu odaya girdi.
Ülkü:gel aşkım biz gidip oyun oynayalım.
Dedi minik kızın göz yaşlarını silip.
Abisine ters bir bakış atıp tuanayı kucağına aldı.
Ülkü:sil göz yaşlarını.
Dedi kızı kucağına alıp yanağına bir öpücük kondurup.
Tuana ile odadan çıkarken çağanların duyduğu son ses.
Tuana:teyze annem ve babamın kavgaları ne zaman bitecek?
Olmuştu.
Birbirlerini sevmiyorlardı evet ama bunu o minik çocuğa yansıtmamalılardı.
Çağan:çık beste.
Dedi bu sefer daha sakin bir sesle.
Beste bu sefer odadan çıktı.
Çağan daha bitmemiş olan sigarasını dudaklarına yerleştirdi.
Bilgisayarları tekrar açtı.
Sesini duyamadığı ama yüzünü gördüğü kızı tekrardan görünce gülümsedi.
Üç bilgisayar vardı önünde.
Üçünde de kamera görüntüleri vardı.
Biri otele aitti.
Biri çalıştığı yere.
Biri de nerdeyse hergün vakit geçirdiği kütüpahaneye aitti.
Ama hepsi de tuanaya aitti.
Buna çağan da dahil.
Çağan uzun uğraşlar sonucu bu üç yerin kamera görüntülerini alabilmişti.
Bu çok zor olmuştu ve tamı tamına üç hafta sürmüştü.
Sesini duyamasa da yüzünü görmesi onun için yeterliydi.
Bu yanlıştı?
Onu izliyordu ve bu saygısızlık hata daha fazlası tacizdi.
Otel de kaldığı odayı.
Çalıştığı yeri.
Hergün gitiği kütüphaneyi.
Her şekilde onu izliyordu.
Onu takip ettirmek dahi istemişti ama sonradan bunu yapabilecek kişilerin sadece erkek olduğunu öğrenince vazgeçmişti.takıntılı derece de Kıskaçlık.
Bunu bilen sadece demirdi.
Diğerlerinin karşı çıkacağını biliyordu o yüzden sadece demire söylemişti. Demir kabul etmek istemese de ona yardım etmişti.
Bu takıntılıktı.
Bu piskopat bir insanın yapabileceği bir şeydi.
Belki de tedavi olması gerekiyordu.
Ama çağanın asıl amacı burdan gitmemesini sağlamaktı.
Eyer bir gün burdan gidecek olursa gidip onu engelleye bilirdi.
Ve en büyük sebep o ilaçları kulanmadığından emin olmaktı.
Her gece çağanın uyuksunu kaçıran Asıl diğer sebep de şuydu. İntahar etmesine engel olmaktı.
Tuana intahara meyilli biriydi ve o bunun farkındaydı. Bunun gerçekleşmesini istemiyor ve onu durmadan kontrol ediyordu.
Ya da sadece bunları kendine inandırmaya çalışıyordu...