~Evelyn Eva Kyla POV~
Tahimik akong naglakad patungo sa sasakyan ni Kier, nabalot ng takot ang puso ko, parang nawala lahat ng energy ko sa mga sinasabi ni tatay kanina, hindi ko na kayang malayo kay Keven, hindi ko na ata kayang magkahiwalay kaming dalawa, hindi ko kaya.
Walang gana akong sumakay sa sasakyang sports car na gagamitin ni Kier sa drag racing ngayon.
Tila nawala ang pansin ko sa malawak na field, nawala ang pansin ko sa maraming tao na nanonood, kahit maingay ay parang nawala na sa akin ang attention ng mga ito, walang gana akong tumingin sa harapan kahit lagpas ang tingin ko doon, tulala lang ako, ni hindi ko na nagawang sagutin ang singhal ni Kier sa akin, dahil sa lungkot na nararamdaman ko.
"Huwag kang mag-alala anak, hindi na mauulit na makiddap ka ulit, hindi ko na hahayaan na mangyayari ito, tama ang nanay mo, hindi ka ligtas sa mga Fernando, hindi ka kayang protektahan ng taong nangako sa akin na protektahan ka niya sa lahat ng oras, tama ang nanay mo lalayo na tayo, lalayo na tayo sa mga Fernando anak, na dapat noon ko pa ginawa, na sana hindi nalang tayo bumalik sa buhay nila, nag usap na kami ng masinsinan nina Lady Hanna at Lord Carlo, ilalayo na kita sa kapahamakan"natigilan ako sa sinabi ni tatay, kumalas ako ng yakap sa kanya.
"Tay promise ayos lang ako, tay napalapit na ko ulit sa mga Fernando, hindi ko ata kayang lumayo pa sa kanila tay"umiling si tatay sa sinabi ko, iba ang awra ni tatay ngayon, seryosong seryoso siya.
Tumingin ako kay Keven na nakatingin lang sa akin, kita ko ang lungkot sa mga mata niya, siya sana ang gusto kung yakapin at kausapin kanina kaya lang hinila ako ni tatay sa kanya at mahigpit na niyakap, nagtatampo pa pala ako kay Keven, kahit miss na miss ko yang boyfriend kong yan.
Hinawakan ni tatay ang kamay ko.
"Anak umuwi na tayo, wala akong paki-alam kung magkagulo dito ang importante maalis kita dito, dilikado ang lugar na ito"umiling ako kay tatay, gustuhin ko mang takasan si tatay pero ayokong magkagulo sa event nato, binantaan na ako ni Kier tungkol dito, kaya hindi ako tatakas.
"hindi tay, hindi pwede kapag ginawa ko yun ay magkagulo isa pa nangako si Kier sa akin na hindi na niya ako guguluhin kahit kailan , na hindi na siya makakalapit sa akin pagkatapos nito, magtiwala ka sa akin tay ayos lang po ako"
"sege papayag ako, pangako anak ilalayo na kita dito, para hindi na ako mag alala ng ganito, hindi ko kakayanin anak kung mapapahamak ka"lumingon si tatay kay Keven, katabi nito si kuya Kyle at pareng Anthon, katulad ng kay Kier ay nakasout din sila para sa gaganaping drag racing mamaya-maya, nagkatinginan kami saglit ni Keven, malungkot ang kanyang mga mata, mahinang umiling-iling.
Mamalim na napabuntong hininga si tatay.
"Alam ko nong una palang anak, alam kung magkasintahan na kayo ni Keven, masaya ako sa inyong dalawa dahil alam kung pareho kayong nagmamahalan, alam ko nong una palang may gusto na kayo sa isat isa, alam naming lahat ang relasyon niyong dalawa, naghihintay lang kami na umamin kayong dalawa, galit na galit ang nanay mo nong malaman niya ang yun, pero wala siyang magagawa dahil nakita niyang nagmamahalan kayong dalawa, hinayaan naming kayong dalawa dahil alam naming may isang salita ka, na hindi mo kami bibiguin sa darating na panahon, pero anak kaligtasan mo ang nakataya dito kahit na palaging galit sayo ang nanay mo ay kaligtasan parin ang inaalala niya, gusto nang nanay mo ay lumayo sa mga Fernando, patawrin mo kami anak pero kailangang na nating lumayo sa kapahamakan, ayoko ko mang bitawan ang sinumpaan ko pero kinakailangan ko yung gawin dahil mahal na mahal kita, ang gusto ko maging ligtas ka"pinahid ko ang tumulong luha ko dahil sa sinabi ni tatay, parang may bumara sa lalamunan ko, ang bigat ng nararamdaman ko.
Narinig namin ang hiyawan ng maraming taong mananood, nag announce ang speaker na sampong minuto nalang ang natitira para maghanda ang mga manlalaro.
Ayokong lumayo, ayokong lumayo sa mga Fernando, ayokong lumayo kay Keven.
Ayoko.
Kung nasa kondisyon ako ngayon ay baka masusuka na ako sa bilis ng takbo ng sasakyan ni Kier, tahimik lang ako habang nakatingin sa harapan, lagpas ang tingin ko doon, wala ako sa mood para singhalan si Kier dahil sa bilis ng kanyang pagpaparakbo.
Anong mangyayari pagkatapos nito? lalayo naba kami agad agad? Gusto ko mang tumutol kina tatay at nanay pero wala din naman akong magagawa, gustong gusto ko na yakapin si Keven ngayon, miss na miss ko na siya, ayokong malayo sa kanya.
Yumuko ako tahimik na umiiyak, hindi ko mapigilan.
"What happened to you? why are you crying?"usisang tanong ni Kier sa akin, hindi ko siya pinansin, walang kong paki-alam kung nandyan siya, sadyang hindi ko lang mapipigilan ang nababalot na emoiton na nararamdaman ko.
Kasalanan to lahat ni Kier at Maria the bruha, kung hindi nila ako dinukot ay hindi magdediside si tatay at nanay na lumayo sa mga Fernando, kay Keven, naimagine ko palang ay parang mamatay na ako sa lungkot.
"fvcking answer me"singhal na naman ni Kier sa akin habang nag concentrate sa pagmamaneho.
"tumahimik ka, mag fucos kanalang sa pag mamamaneho para manalo ka, wag kang magtanong kung bakit ako umiiyak dahil ikaw ang dahilan kung bakit ako umiiyak ngayon, tang*no mo"singhal ko ron sa kanya kaya natahimik naman siya at hindi na nagtanong pa sa akin.
Napatingin ako sa labas saktong nagtagpo ang mga paningin namin ni Keven, magkasabay sila Kier sa pagpapatakbo ng sasakyan, kita ko ang lungkot sa mga mata niya habang nagkatitigan kaming dalawa, totoo ngang ka partner niya si Maria ngayon, umiwas ako ng tingin sa kanya, kailangan niyang mag fucos sa daan, baka mapahamak siya.
"Fvck"mura ni Kier ng may sasakyang nag overtake sa kanya at mabilis na nagpatakbo kaya naging sobrang bilis din magpapatakbo si Kier, tila naging doble ang nararamdaman ko dahil sobrang bilis niyang magpatakbo, napalitan ng dibleng kaba ang lungkot nang nararamdaman ko.
"I thought we had a conversation with Fernando? I thought he talked a lot about Parker? I can't not win this game, I won't allow it"kunot noo ko siyang tiningnan, gago pala to.
"Gago ka pala eh mag fucos ka lang sa pagmamaneho wag kang tumingin sa mga nakalaban mo, hindi porket naki usap si Keven kay pareng Anthon ay tutupad na ito sa usapan, Work hard if you want to win, don't be a cheater Kier, ngayon mag fucos ka isipin mo ang gusto mo, ang maging manalo sa larong to, wag kang padumi maglaro, maging patas ka naman"mahabang singhal ko sa kanya, tumingin ito saglit sa akin nang walang emoiton, inirapan ko siya at tumingin saa harapan, agad naman siyang tumingin sa harapan at binilisan ang pagmamaneho, mabilis niyang naunahan ang isang magarang sportscar, napatingin ako sa nagmamaneho nito, sakto naman na nagkatinginan kami sa taong nagmamaneho non, si pareng Anthon, may kasama itong gwapong lalaki, mabilis lang kaming nagtitigan ni pareng Anthon dahil sobra na ang bilis ng takbo ng sasakyan ni Kier.
Naramdaman kung parang susuka na ako, kahit nag fucos sa mamaneho si Kier ay nagawa parin niyang ibigay sa akin ang isang plasitic, agad ko na itong kinuha at doon sumuka ng sumuka.
Hindi ko na namalayan na huminto na pala si Kier sa pagmamaneho, napalinga linga namana ako, nakahinto na lahat, seguro tapos na ang laro.
"finally for the first time, i won, my father can be proud of me."rinig kung masayang salita ni Kier, hindi ko siya pinansin dahil suka parin ako ng suka, dahil narin sa naamoy ko yung sinuka ko sa plastic kaya parang naging malala, lahat na atang kinain ko kanina ay nasuka ko na lahat.
"are you okay?"tila nag alalang tanong sa akin ni Kier.
"Tumahimik ka tang*na, kasalanan mo to"nagawa ko pang singhal kay Kier at saka sumuka ulit this time ay puro laway na ang sinuka ko.
Napatingin ako sa nagbukas ng pintuan ng sports car ni Kier, dahil sa panghihina ko ay hindi ko na alam kung sino ang nagbuhat sa akin palayo sa sasakyan ni Kier, nanghihina na kasi ako, hindi ko na din namalayan kung nasaan na yung plastic na sinukaan ko kanina, naramdaman kung nakasakay na naman ako sa isang kotse pero hindi na ito sports car.
Nanghihina akong sumandal sa upuan ng kotse, nakapikit lang ako dahil sa panghihina, ang dami kung nilabas, ang dami kung sinuka.
Naramdaman kung may nagpunas ng bibig ko at ng pawis ko at pina-inum ako ng tubig kaya parang bumabalik na sa akin ng lakas ko.
"are you feeling okay? I miss you"tanong nito sa akin at saka niyakap ko, napangiti ako habang unti unting dumilat.
"Keven"mahina kung sambit at tumugon sa yakap niya.
"miss na miss kita Keven, mahal na mahal kita......."
****
😭😭😭😭😭😭