***
Hatırlıyorum hala bazen. Sesli kahkahalar, hoş sohbetler. Bir yolcu olduğumu bilsem de, evin içinden biri gibi oturdum. Davet beklemedim, ve gitmem gerektiği zaman gitmedim.
Çantamın ücra köşelerine iteledim biletimi. Aklımın ücra köşelerine iteledim. Kendime bile unutturana dek, nereden geldiğimi.
Bazen merak ediyorum. Üzdüm mü kimseyi gittiğim için. Bir misafir ve küçük bir bavul, zaten uzun süre kalamazdı.
Bilmeliydim böyle olacağını. Vakit geldiğinde, pişman oldum daha erken gitmediğim için. Oysa asıl istediğim, hep orada kalmaktı.
***