Saklambaç
Son sayfanın ardında saklı bir cümle,
Ağacın dalından aşağıya, süzülür sakince.
Karanlık gökyüzüne eşlik eder ay ışığı,
Camdan içeri vurup yansır yüzüne.
Yeni bir sayfa açıp unutabilsen keşke,
Gece olunca bir kenara çekiliyorsun sessizce.
Ne kadar gürültülü söylemediğin bütün şeyler,
Kara bir duman gibi dolanıyor evin içinde.
Parmaklarımın üzerinde yürüyorum bazen,
Bir yol arıyorum yeniden başlamak için.
Sen üzerimden bir yük aldığını sanırken,
Bu sessizliğin altında ezilir gibiyim.
Temiz bir sayfa açabilsek keşke,
Eksiliyoruz biz de, zaman geçtikçe.
Saklambaç oynuyorum kayıp cümlelerinle,
Nereye saklandıklarını hiç bulamıyorum.