“SORRY NA... Jino-joke lang naman kita kanina eh!” nakasimangot niyang saad kay Ruin ng makabalik siya sa room nila. At ang baliw niyang kaibigan, hindi man lamang siya pinapansin.
“Rui...” tawag niya ulit sa kaibigan.
Hindi pa rin ito natinag mula sa pagsusulat ng kung ano-ano sa cathleya note nito. Tumigil naman siya sa pangungulit dito at napabuntong-hininga na lamang.
“Okay fine. Sino ba naman ako para kausapin di ba?” Mahina pa siyang natawa at umayos na lamang sa pagkakaupo. Bubuksan na sana ni Sky ang cellphone niya ng bigla siya nitong yakapin ng sobrang higpit.
“Kasalanan mo naman kasi, eh! Hindi ko naman talaga crush ang kuya Skyde mo—”
“Bakit parang defensive ka kung hindi naman pala? Tapos may pa-walk out ka pang nalalaman kanina, amp!” pagputol niya sa dapat na sasabihin nito.
Natawa naman siya ng humaba ang nguso nito at tiningnan siya ng masama. “Isang asar pa talaga, langit. Matitikman mo na ang mga ulap!” pagbabanta pa nito.
Napailing nalang si Sky sa kabaliwan ng kaibigan niya. Ikinawit nalang niya ang kamay sa isang braso nito at sumandal sa balikat ni Ruin. Bigla naman siyang natahimik ng muling sumagi sa isipan niya ang nangyari kanina.
“Oh, bakit natahimik ka yata?” tanong nito. Mukhang napansin rin yata ang biglang pagtahimik niya.
Umiling lamang siya at muling tumitig sa white board na nasa unahan. Sobrang weird masyado ng ate Skylla niya this last few days. She thought it started since the day she saw her together with Kliev Santejo.
Starting that day, mabilis itong mainis at magalit sa kanya. Kung dati ay nag-uusap pa sila, ngayon ay hindi na. Wala naman siyang ginawang kasalanan dito para magalit ito sa kanya.
“Seriously, langit? Okay ka lang ba talaga? Kanina ka pa napapabuntong -hininga ng malalim eh...” Ruin said. Umalis naman siya sa pagkasandal sa balikat nito at umayos sa pagkakaupo. Kapagkuwan ay umiling siya kay Ruin.
“To be honest, hindi ko alam kung okay ba talaga ako. Nagkasagutan kasi kami kanina ni ate Skylla. Hindi ko alam kung may nagawa ba ako sa kanyang mali or what...” she said in a very low voice, pero sapat lamang para marinig ng katabi niya.
Mukhang naging interesado naman ito sa sinabi niya at mas lalo pa itong dumikit sa kanya. Sa mga ganitong galawan talaga ng isang Ruincell Claveria, napaghahalataan itong masyadong chismosa.
“Kahit kailan ang chismosa mo talaga!” natatawa niyang saad dito.
“Ang ganda ko namang chismosa kung gano'n, haha!”
Ganito sila palagi ni Ruin kapag wala ang instructor nila sa isang subject. Minsan kahit nananahimik lang siya sa tabi, lalapitan talaga siya nito at sabay silang mag-iingay na dalawa.
Ruincell Claveria is a very jolly type of person. Masyado itong approachable na tao kahit hindi nito kilala. At iyon ang mas nakakalungkot minsan. Kasi sa kabila ng mga ngiti nito, hindi halatang may problema rin itong dinadala.
Hindi niya pa nagagawang tanungin si Ruin about sa mga parents niya. The last time she remembered, nag-aaway ang mga ito no'ng tinawagan niya ang kaibigan.
“Rui...” she called her. Tumingin naman ito sa kanya.
“Bakit?”
“I just want to ask you if okay na ba ang mama at papa mo?” mahina niyang tanong dito. Nakita naman niya kung paano ito matigilan sa tanong niya. Akala niya hindi nito sasagutin ang tanong niya pero siya naman ang natigilan nang marinig ang sagot nito.
Isang malungkot na ngiti ang gumuhit sa labi nito bago magsalita. “Hiwalay na sila, langit. Actually, no'ng isang araw pa...” sagot nito sa kanya.
Hindi agad nakapagsalita si Sky. Wala siyang alam na hiwalay na pala ang mga magulang nito. Ayaw naman kasi niyang panghimasukan ang buhay ng kaibigan. She knows how to wait until ito na mismo ang mag-open up ng mga pinagdadaanan nito sa kanya.
Now, she already knows kung bakit hindi nito nagawang tapusin ang mga plates nila sa AVT. Hindi talaga siya naniniwala na dahil naubusan ito ng alcohol markers kaya hindi nito nagawang tapusin ang take home plates nila.
What's the use of her other rendering materials kung hindi nito gagamitin di ba? Alam niya na may malalim itong dahilan.
“I'm sorry, Rui... H-Hindi ko alam”
Napayuko naman ito at tipid siyang nginitian. “N-No, it's okay. Actually, hindi ko na nasabi sayo kasi alam kong may pinagdadaanan ka din eh. 'Yong tungkol naman kay mama at kay papa, ayon na nga hiwalay na sila...”
Hindi nakaligtas sa pandinig niya ang sakit sa boses nito. Kahit sino naman yata, masasaktan din once na naghiwalay ang mga parents nila. Problema ng magulang, pero mas malaki ang impact sa mga anak na nadadamay sa problema nila.
“Where's your parents right now? Si Rocky? Si Raia? Nasaan sila?” sunod-sunod niyang tanong dito.
Kawawa naman ang dalawang kapatid nito. Masyado pang mga bata para lumaki na hiwalay ang mga magulang.
Humugot muna ito ng isang malalim na buntong-hininga bago sagutin ang mga tanong niya.
“Umalis si papa at iniwan kaming tatlo na magkakapatid kay mama. Dati palang ay madalas na talaga silang mag-away na dalawa pero at the end of the day, nagkakabati din. Itong away lang nila ang masasabi kong sobra na yata...”
Nanatili namang nakikinig si Sky.
“So, napagpasiyahan nilang dalawa na maghiwalay nalang. Papa chose to leave us. Kung sa akin lang, kaya ko naman eh. At kahit hindi, pilit kong kakayanin. Pero langit, paano naman ang mga kapatid ko? Rocky was only 10 years old, while Raia just turned 4 years old last two months...” she added. Ramdam niya ang sakit sa bawat salitang binibitawan nito.
Nilapitan niya ulit ito at niyakap ng mahigpit. It's a good thing dahil nasa hulihan sila banda nakaupo. Hindi sila masyadong pansin ng mga classmates nila dahil mahina lamang ang boses nila habang nag-uusap.
Walang alam si Sky kung paano pagagaanin ang loob ng kaibigan niya kaya niyakap niya nalang ito. Hinaplos niya pa ang likod na Ruin lalo na nang maramdaman niya ang pagyugyog ng mga balikat nito at pagkabasa ng damit niya.
Ruin cried. Ibang-iba ito ngayon sa Ruincell Claveria na nakilala niya. Kahit talaga pilit na ipakita ng isang tao na masaya siya, minsan hindi talaga maiwasang umagos ang mga luha sa mata.
It's normal to cry. Hindi porket umiyak ang tao, mahina na. Hindi porket pinanghinaan ng loob, sumusuko na. Sometimes, kailangan din masaktan ng isang tao para maging balance ang sarili niya. Walang patutunguhan kung puro saya lang at walang lungkot na mararamdaman.
“Sshh... It's okay, Rui. You can count on me. I'm just here, always willing to listen...” she comforted her.
“BAKIT ba ako nalang palagi ang napapansin mo, kuya Skyde? Everytime na late akong umuuwi, palagi mo akong sini-sermunan. Pero kapag si Sky ang late umuwi, okay lang sayo!”
Iyon ang kaganapang naabutan ni Sky pag-uwi niya pa lamang sa bahay nila. As always, wala na naman ang parents nila dahil may trabaho ang mga ito.
Tahimik siyang pumasok sa main door. Nakauwi na pala ang dalawang kapatid niya, at ito ngayon mukhang nag-aaway pa yata.
“Alam mo namang may schedule sila from 6:30pm to 8:00pm di ba? At isa pa, hindi kita sini-sermunan, Skylla Denice. I'm just not tolerating that act of yours! Same room and same sched lang tayo, if ever you forgot...” seryosong saad naman ng kuya Skyde nila.
Nagtago naman si Sky sa likod ng pinto habang nakikinig sa usapan ng dalawang kapatid. Alam niyang mali ang ginagawa niyang pakikinig sa usapan ng mga ito pero curious talaga siya. She also wants to know her ate Skylla's side for being mean towards her. Wala naman siyang masamang ginagawa dito pero lagi nalang itong galit sa kanya.
“Then what? Isusumbong mo ako kay mom and dad? Sige! Isumbong mo ako. As if naman natatakot akong pagalitan nila. And you know what, kuya Skyde? Bakit hindi si Sky ang pagsabihan mo? Akala mo ba hindi ko siya nakita kanina doon sa likod ng cafeteria?” her ate Skylla said.
Napakunot-noo naman si Sky sa narinig. Ano bang pinagsasabi ng ate niya? Likod ng cafeteria? As far as she remembered, sa labas ng cafeteria sila nagkita kanina sa school.
Gusto pa nga niya itong tulungan dahil mukhang kagagaling lang nito sa pag-iyak, pero nagalit na naman ito.
Ano bang kasalanan ko sa iyo, ate? Bakit bigla ka nalang nagbago sa akin?
Napahawak siya sa may bandang dibdib niya ng sumakit iyon. Parang paulit-ulit na tinusok iyon dahil sa narinig mula sa ate Skylla niya. Wala talaga siyang kaalam-alam sa mga nangyayari.
Nang hindi sumagot ang kuya Skyde nila ay do'n lamang lumabas mula sa pagkakatago sa likod ng pinto si Sky. Walang imik niyang hinubad ang sapatos niya at nagpanggap na para bang wala siyang narinig at kadarating pa lamang niya.
Tiningnan niya naman ang ate at kuya niya na nakatingin din pala sa kanya. Isang matamis na ngiti lamang ang ibinigay niya sa dalawa.
Smile, Sky. Kalimutan mo nalang ang mga narinig mo kani-kanina lang...
At iyon nga ang ginawa niya. She smiled sweetly at her kuya Skyde and ate Skylla, pero nag-iwas agad siya ng tingin sa dalawa at muling nagpatuloy sa pagtanggal ng suot niyang sapatos.
“Kadarating mo lang?” tanong ng kuya Skyde niya sa kanya. Agad niya naman itong tiningala.
Actually hindi, kanina pa ako at narinig ko ang usapan niyo... “Opo, kuya... Kadarating ko lang po.”
And for the nth times, nagsinungaling na naman siya.
A/N: I'm really sorry for slow update, Arkiess. Medyo busy na kasi ^^ Anyway, enjoy reading po!