İşte o beklediğiniz bölümle geldim canlarımm
Uzatmadan sizi bölümle baş başa bırakıyorum
Bölüm şarkımız Hakan Altun&Bengü ~Sanki
NOT : Bu hikayedeki tüm kişi, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. Türk Silahlı Kuvvetleriyle bir ilgisi yoktur.
✈️☁️✈️
Aynada son kez kendime bakarken saçlarımı düzeltmek için ellerim titreyerek tarağıma uzandım.
Heyecanımı bastırmakta güçlük çekiyordum.
Son kez kendime baktım. Beyaz tişörtümüm üzerine mavi kot ceket ve altıma da mavi kot pantolon giymiştim.
Görüntüden memnun bir şekilde çantamı elime alıp anneme haber vermeden evden çıktım. Kerem kapının önünde arabasıyla beni bekliyordu.
Kapıyı açıp yanına oturdum.
"Naber?"
"Fena sayılmaz." diyebildim sadece konuşmakta bile zorlanıyordum.
Güç vermek istercesine elimi tuttu.
"Hazır olduğunda gidelim. İstersen erteleye-"
"Hazırım Kerem. Biraz daha beklemek istemiyorum. Hadi gidelim." diye onu durdurdum
Kafa sallayıp direksiyona döndü. Yol boyunca sessizdik.
Yarım saat sonra ise evin önüne geldik.
"Dizlerimin bağı çözülmüş gibi hissediyorum Kerem."
"Sakin ol. Eminim güzel olacak her şey. "
"Umarım her şey düzelir ve tüm bunlar geçer Kerem. "
"Seninle gelmemi ister misin?"
"Hayır sen burada bekle. Ben yalnız gideceğim."
"Peki canım sen bilirsin."
Titremesi hiç durmayan ellerim arabanın kapısını açtı. Yavaşça evin kapısına yürüdüm ve önünde durdum.
Zile basarken ayaklarım beni taşımakta zorlanıyordu.
Ayakta kalmak için duvardan destek aldım.
Ve kapı açıldı.
Karşımdaydı.
İnanamaz gibi gözlerimi iki kez açıp kapattım.
Hayal değildi. Düpedüz Karşımdaydı işte.
Göz altları morarmış. Hafif sakalları çıkmıştı.
"Şahin."
Gözlerim dolu dolu oldu.
"İşte buradasın."
Tek kelime etmeden içeri girmem için kapının önünden çekildi. İçeri girdiğimde etrafı kolaçan edip kapıyı kapattı.
Kısa bir süre bakıştıktan sonra ikimiz de ağlayarak birbirimize sarıldık.
"Seni çok özledim Pembe Penam. Bir bilsen sensiz geçen her günüm cehennemden beterdi."
"Ben o cehennemin kendisindeydim Şahin. Neredeydin Ha?"
Şahin karşımda ilk defa ağlıyordu ve oldukça şiddetli bir ağlamaydı. Yılların acısını çıkarıyor gibiydi.
Benden ayrılıp yüzümü okşadı.
"Her şeyi anlatacağım. Gel önce bir oturalım."
Elimden tutup şömineli odaya götürdü. Aklıma evlenme teklifini ettiği gün gelirken hala ağlıyordum.
Beni koltuğa otururken "İçecek bir şeyler getireceğim. İki dakika bekler misin?" diyip elini elimden ayırmaya çalışırken onu durdurdum.
" Hayır. Gitme. Bir kere daha hayal görüyorsam bunu kaldıramam."
"Tüm benliğimle gerçeğim Pembe Penam. Hemen gidip geleceğim. Korkma."
Mutfağa gidip gerçekten de dediği gibi bir dakika sonra elinde iki fincanla döndü sıcak fincanı elime tutuşturup yanıma oturdu.
"Hala inanamıyorum. Nasıl olabilir böyle bir şey?"
Elindeki fincanı masaya bırakıp ellerimi ellerinin arasına aldı.
"Buradayım işte."
"Evet, ben de tam olarak bunu merak ediyorum. Bana her şeyi anlatman gerekiyor şu anda."
Kafa salladı.
"Biz çok uzun zamandır bir örgütle çatışıyoruz Alin. Bu kadar yıllık meslek hayatımda belki de görüp görebileceğim en pis en belalı örgüt. Örgütün ismini duymak bile burnuna kan kokusu getirmeye yeter. Sayısız sivilin canına kıydılar. Hala da devam ediyorlar "
Derince bir nefes aldı. Ardından fincanı dudaklarına götürüp devam etti.
"Şehit olduğumu sandığın operasyonda onların çete liderini çökertmek için binmiştim uçağıma ama uçak arızalandı. Ben ise ellerine esir düştüm beni ölü gösterdiler sen dahil herkes beni şehit sandı. Yıllarca türlü işkenceler yaptılar. Bu kadarla da kalmadı. Başları tam bir piçti. Sadece bana değil benim sevdiklerime de işkence etmek için hazırdı. Hakkımda detaylı bir araştırmaya girdi. "
Daha sonra kendiyle dalga geçer gibi güldü.
" Tabii ki yuvada büyüyen birinin ana babası yoktu. Bir şey bulamadı. Taa ki seni öğrenene kadar. "
Ağlamaya başladı.
"Sana yemin ederim Alin. "
Ellerimi tuttu.
"Kendi canımdan bir saniye bile korkmadım. O acıları çekerken tek düşündüğüm sendin. Benim yüzümden saçının bir teline bile zarar gelseydi kendimi asla affetmezdim."
"Ama Yavuz Komutan sana sahip çıkmış. O piçin nasıl biri olduğunu bildiği için Kerem, Doğa ve Meva'yı yurtdışına göndermiş. Başlarına bir şey gelmesin diye. Anneni de bilgilendirmiş. Seni ise..."
Durdu.
Kahkaha attım. Sinirim bozulmuştu.
"Tımarhaneye kapattı!?"
Kafayı yemiş gibi ayağa kalktım.
"Bu ne demek Şahin! Ben orada neler yaşadım senin haberin var mı!?"
"Biliyorum güzelim ama inan ki sen bunları yaşarken ben hala esirdim yoksa izin verir miydim? "
Eğilip dudağıma küçük bir buse bıraktı.
Koca bir iç çekip yerime oturdum.
"Tamam. Devam et seni dinliyorum."
Kafa salladı.
"Seni de yurtdışına gönderebilirdi ama o orospu çocuğu için seni bulmak çok kolay olurdu. Sana akıl hastası süsü verip aslında hiç tanışmamışız izlenimi yaratmış. O da senin peşini böylece bırakmış. Şayet takıntı yapsaydı hastanedekinden daha kötü durumda olurdun.Tabi ben bunları kurtarıldıktan sonra öğrendim."
"Sahi sen nasıl kurtuldun oradan?"
"Bizden biri şehit olursa onlardan bir tane canlı kalmaz Alin. Yavuz Komutan ekibiyle intikam için döndü. İşte o sırada bir çatışma çıktı ve ben vuruldum. Bir şekilde oradan çıktım. Sonra Yavuz Komutanla irtibat kurdum. Beni ölü gösterdiler. Yani o piç beni ölü biliyor. O yüzden karşına hiç çıkamadım. "
Ağlayarak boynuna sarıldım.
"Şimdi benim arkadaşlarım da hayal değildi"
Kafasını salladı.
"Sen hiç delirmedin Alin."
"Hastanedeki doktorlar peki?"
"İsimlere varana kadar hepsi özel ayarlanmış. Kerem'in, Meva'nın ve Doğa'nın fiziksel özellikleriyle uyuşan doktorlar seçilip hastaneye yerleştirildi böylece onların yerlerine geçtiler. İçlerinde askerler de vardı seni korumak için. "
Olayları idrak etmede güçlük çekiyordum.
"Ama bu çok saçma neden bana haber vermek yerine yıllarca ilaçla uyuttular beni!"
"Her ay seni kontrol ediyordu orospu çocuğu. Yavuz Komutan garanticidir. Açık vermememiz gerekiyordu."
"Çöp olan o kadar yıl..."
Sadece durdum. Olayların gerçekliğini kavramaya çalışıyordum.
"Sensiz geçen her yılın her saatini her dakikasını her saniyesini her salisesini telafi edeceğim söz veriyorum Pembe Penam"
"Söylemesi kolay be F16'CIm"
"Bu kelimeni o kadar özlemişim ki."
Kolunu boynuma atıp sırtımı göğsüne yasladı.
"Her şey düzelecek ve biz ayrı geçirdiğimiz her yılı misliyle telafi edeceğiz. "
"Umarım."
BÖLÜM SONU
Ayy çok acayip bir bölüm oldu. Ama her şey oturdu gibi ha?
Mantık hatalarım varsa yazın bebekler.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Kendinize cici bakın.