Η μέρα χτες κύλισε κανονικά, έφτασα σπίτι μετά την απίστευτη νύχτα που πέρασα στο σπίτι του Alex
Θα το έλεγα υπερβολή ο ίδιος αν μου το έλεγαν. Αυτό που έκανα εγώ.
Το να μείνω, εννοώ σε σπίτι φίλου στο ξεκούδουνο, χωρίς να το ξέρουν οι γονείς του, μέσα στην άγρια νύχτα
Και βρισκόμαστε στο σήμερα, μια ξανά πολύ βαρετή Δευτέρα, και δυστυχώς...έξω από την πόρτα του σχολείου
«Καλημε-» είδα τον Matt και πήγα να του μιλήσω
Δεν πρόλαβα να πατήσω το πόδι μου μέσα όμως και όλα τα κορίτσια αυτή τη φορά περίμεναν έξω
«ρα» τελείωσα απελπισμένα την λέξη που ήθελα να πω και μέσα στο χάος ο Matt εξαφανίστηκε
Άρχισαν τα ουρλιαχτά του τύπου
"Αχ κοιτάξτε ήρθε ο Jean" ναι...χαρά στο πρόσωπο
Κόλλησαν πάνω μου όλες και εγώ συνέχισα να περπατάω να πάω μέσα
Στον διάδρομο τι θα γίνεται...σκέφτηκα με τόσα κορίτσια εδώ πέρα
«Εεεεε χωριστείτε !» φωναξε μια καθηγήτρια, λογικά, που δεν είχα εγώ
Πάντα θα έπρεπε να επέμβει κάποιος, είτε καθηγητής είτε κάποιος από την παρέα μου, έστω και χωρίς επιτυχία
Εγώ δεν θα ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο, έπρεπε έτσι και αλλιώς να το καταλάβουν μόνες τους
Ξέρω ξέρω, απίστευτα τρελό το να είμαστε οι χοτ τύποι του σχολείου και να μας τη πέφτουν όλες χωριστά η και μαζί
Είδα και όμως τον Alex να μπαίνει μέσα και να κατευθύνεται προς τον διάδρομο όσο οι άλλες με έσπρωχναν και έτσι προσπάθησα να ξεφύγω λίγο
«ΕII, ALE-» με έσπρωχναν πολύ
«γαμώτο»...«ΠΕΡΙ-»
Η καθηγήτρια αυτή λογικά φώναξε για ακόμα μια φορά και ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει από το μπράτσο για να με χωρίσει από την μαύρη αυτή κατάρα
Ο Matt...
Τον κοίταξα, αυτή τη φορά ήταν σίγουρα εκείνος
«Δεν υπάρχει σωτηρία, με εμάς φίλε...ήρθα πιο νωρίς για να εχω το κεφάλι μου ήσυχο και πέτυχα και εγώ όλες αυτές που επιτέθηκαν σε εσένα, καλά όχι όλες...το ένα δεύτερο, αλλά τέλος πάντων ευτυχώς που ήρθες-»
«Πως πήγε προχτές ;» τον ρώτησα και αρχίσαμε να προχωράμε μέσα
«Καλά, έπρεπε να άκουγες τον Benny...περάσαμε πολύ όμορφα, εσύ όμως, κουρασμένος ήσουν και δεν ήρθες μετά αφού άφησες τον Alex ;»
«Οχι κοιμήθηκα σπίτι του τελικά, ζαλιζόμουν και-» με διέκοψε
«Ποιος είσαι εσύ και τι έκανες στον Jean ;!» μου είπε
«Εγω είμαι Matt, απλά εκείνη τη στιγμή δεν ήθελα να πάω σπίτι μου, σοβαρά»
«Ε μα ! Ποιο αγενής άνθρωπος από σένα δεν υπάρχει ! Ούτε καν τον ρώτησες να φανταστώ από πριν ε ;» είπε κάπως χαμογελαστός αλλά με το τύπου απογοητευμένο βλέμμα
«Οχι, αλλά τελικά κοιμηθήκαμε...τέλος πάντων. Είσαι καλα για σήμερα;» ρώτησα εγώ
«Ναι, ξύπνησα ή μάλλον προσπάθησα να ξυπνήσω τους άλλους αλλά βάλανε ξυπνητήρια για έναν λόγο μου είπανε και τώρα χαίρονται τον ύπνο τους...θα είναι όρθιοι τώρα και σε 20 λεπτά θα έχουν έρθει εδώ πιστεύω» μου είπε
Περπατήσαμε προς τον διάδρομο, κάποια κορίτσια κόλλησαν στα χέρια του Matt άλλες δύο σε εμένα
Τα γνωστά συμπονετικά βλέμματα των αγοριών έπεφταν πάνω μας, σαν να μας έλεγαν για άλλη μια φορά να κάνουμε κουράγιο
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί έχει κρατήσει τόσο πολύ...
Θα έπρεπε να έχει σταματήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό η αλήθεια ειναι αλλά δυστυχώς μέχρι και σήμερα δεν βλέπω να διορθώνεται τίποτα
Όλες μας χτυπάνε, με την έννοια του ότι έρχονται πάνω μας για την ελάχιστη προσοχή που τους δίνουμε με το να τις σπρώχνουμε μακριά μας
Για έναν λόγο ερχόμαστε στο σχολείο, να μάθουμε δυο γράμματα να πάμε να σπουδάσουμε και να φτιάξουμε τη ζωή μας, όχι να έχουμε τις βδέλλες πάνω μας κάθε μέρα...
«Πήγαινε στην τάξη Jean, θα κάτσω λίγο να περιμένω τους άλλους τους βλάκες» γέλασα λίγο αλλά έγνεψα και περπάτησα λίγο ακόμα στον ατελείωτο διάδρομο μέχρι να φτάσω στο τμήμα μας
Μπήκα στην τάξη και είδα τον Alex να γυρνά μια σελίδα από ένα βιβλίο, από ένα τεράστιο βιβλίο
Πριν προλάβω να μιλήσω, με έκοψε
«Καλη-» πήγα να πω, με κοίταξε όμως και χαμογέλασε και με έκοψε
«A craniotomy...» (κρανιοτομή βλ. προηγούμενο κεφάλαιο)
Είπε αμεσως και σηκώθηκε, άρχισε να περπατάει μπροστά από το θρανίο αργά
«Ιs a surgical operation in which a bone flap is temporarily removed from the skull to access the brain. Craniotomies are often critical operations, performed on patients who are suffering from brain lesions (κακώσεις) , such as tumors, blood clots, removal of foreign bodies such as bullets, or traumatic brain injury» μέχρι να διαβάσει όλο αυτό είχε φτάσει μπροστά μου και μου έδειξε τι ακριβώς βιβλίο κρατούσε
«Είναι του μπαμπά μου...» τελείωσε
«Οπα όπα τι ;» ρώτησα εγώ έχοντας μπερδευτεί από την ξαφνική ανάλυση
«Χτες το πρωί με ρώτησες τι είναι αυτή η επέμβαση, δεν είχα χρόνο να σου απαντήσω γιατι έπρεπε να φύγεις χωρίς να σε πάρουν οι δικοί μου χαμπάρι, όμως τώρα...» κόλλησε για μια στιγμή
«Πως πήγαμε απ'το θέμα στ'ανάθεμα ;» γέλασα
«Κατάλαβες ή να σου εξηγήσω ;» μειδίασε και εκείνος
Γέλασα για ακόμα μια φορά και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά μου
«Η κρανιοτομή είναι μια χειρουργική επέμβαση....κατά την οποία....ένας οστικός κρημνός αφαιρείται προσωρινά από το κρανίο για πρόσβαση στον εγκέφαλο...»
Χαμογέλασε και έγνεψε θετικά αυτή τη φορά
«Θες να το πάρεις να διαβάσεις ολόκληρο και για άλλες επεμβάσεις ; Εγώ τις ξέρω απ'έξω δεν το χρειάζομαι προς το παρόν. Είναι αχρηστες βέβαια, αλλά θα σου αρεσουν σαν πληροφορίες»
«Σ-σίγουρα, θα το δω, ναι...ναι, βέ-βέβαια αλλά καλημέρα βασικά...»
Με κοίταξε όμως λες και είπα κάτι περίεργο
«Καλημέρα...» πίεσε το βιβλίο στο στέρνο μου για να το πάρω και γαμώ ήταν βαρύ
Εκείνος γύρισε πλάτη και μου μίλησε ξανά
«Κοιμήθηκες καλά ;» ρώτησε αμέσως
«Για πότε λες εσύ ;»
«Για όποτε θες, σήμερα...χτες» μου είπε
«Στο σπίτι σου μια χαρά κοιμήθηκα. Κυριακή ήταν, μίλησα στους γονείς μου, τους είπα ότι έμεινα στα παιδιά και δεν άργησα, σήμερα με το άγχος και την ιδέα ότι θα ξαναπέσουν οι γύπες πάνω μου δεν είχα και τον πιο ευχάριστο ύπνο...αλλά κατά τα άλλα, όλα καλά. Και για σένα να υποθέσω»
«Ναι αν και δεν έχω ξανακοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι με κάποιον άλλον...και αν σε αγκάλιασα, συγγνώμη ήταν λογικά από τον εφιάλτη» μου είπε
«Τι κάνεις όταν έχεις εφιάλτες ;» τον ρώτησα
«Ξυπνάω και...αναπνέω, παίρνω βαθιές ανάσες για να μπορώ να επανέλθω στην πραγματικότητα, θα πιω βέβαια ίσως λίγο νερό η κανένα ηρεμιστικό αλλά σπάνια τα χάπια
Αλλά ναι, δυσκολεύομαι κάποιες φορές να με πάρει ο ύπνος» μου απάντησε, πολύ λογικά
Τον άκουσα μιας και έχω και εγώ πολλούς εφιάλτες που δεν ξέρω τι να κάνω στους περισσότερους
Το δωμάτιο μου έχει αρκετά καλή ηχομόνωση και δεν ακούγομαι σχεδόν ποτέ
«Μάλιστα...κατάλαβα» είπα
«Το άλλο βιβλίο που διάβαζες, το τελείωσες ;» ρώτησα
Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά ήταν ένα το τεράστιο βιβλίο που θυμάμαι να διάβαζε στην αρχή, που αρχίσαμε να μιλάμε
Κάτι ψυχολογικό ήταν, δεν είμαι και πολύ σίγουρος
«Δεν μπόρεσα, ήταν πολύ βαρύ...έφτασα μέχρι την εκατό σελίδα και δεν άντεξα αλλο, με αρρώσταινε»
Έγνεψα θετικά
«Εντάξει δηλαδή-»
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα, δηλαδή έκανε θόρυβο από τη δύναμη
Ωχχχ...λέω από μέσα μου
Τα μάτια μου κυριολεκτικά έμειναν ορθάνοιχτα όπως και του Alex δίπλα μου, αλλά με μια δεύτερη σκέψη στο εν τέταρτο του δευτερολέπτου δεν κάναμε τίποτα για να φοβόμαστε απλά...μιλάγαμε, και για χειρουργεία μάλιστα
Άλλωστε, έτσι και αλλιώς επιτρέπεται να έρχεται οποίος θέλει εδώ μέσα, ότι ώρα και να είναι, ακόμα και στα διαλείμματα
«Επ, παιδιά...καλημέρα ! Δεν ήξερα ότι έρχονταν ακόμα παιδιά στην τάξη το πρωί, συνήθως άδειες τις πετυχαίνω τις αίθουσες»
Πήραμε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και δείξαμε ένα χαμόγελο
«Γεια σας κυρία...» είπε ο Alex
Η καθηγήτρια μας χαμογέλασε
«Συγγνώμη κυρία απλά μου έδειχνε κάτι ο Alex για...το κρανίο, για αυτό είμαστε εδώ και-»
Επίκαιρο βασικά, καθώς και αυτή που μπήκε μέσα ήταν η καθηγήτρια ανατομίας μας, Eva Collins
«Γιατι κρανίο μιλάει αυτός ;» χαμογέλασε πάλι στον Alex και εκείνος ανταπέδωσε στο χαμόγελο κοιτώντας για πολύ λίγο κάτω
Έσυρα πρώτα εγώ το βλέμμα μου σε αυτόν και εκείνος στην καθηγήτρια μας, η οποία είναι και η πιο καλή μάλιστα...
Μας κάνει πλάκα, συμμερίζεται στον πόνο μας και πολλών άλλων παιδιών, μας εξηγεί το μάθημα να καταλάβουμε και μας πειράζει, με την καλή έννοια πάντα
Αυτηνής το παρατσούκλι
είναι : "η ψυχολόγος"
Γνωρίζει τι παίζει με εμένα και όλα τα κορίτσια που αρέσω, εγώ σε αυτές και όχι αυτές σε εμένα, και με φωνάζει θεό έρωτα που έχω κιόλας ξεμείνει από βέλη να χτυπάω, βέβαια με έχει η ίδια βοηθήσει πολύ κυρίως στο συγκεκριμένο μάθημα
Θεόσταλτη αυτή η γυναίκα σοβαρά
Κάθε καθηγητής έχει ένα παρατσούκλι για μας, το ξέρετε καλά, όπως και ο καθηγητής της ιστορίας μας ο Bernard, ο κύριος σωστός.
Δηλαδή "mr...right" που λογικά θα έχει αναφερθεί ξανά, και κάπου-κάπου μπαίνει ένα "always" ανάμεσα στο όνομα του
“ Ο κύριος ΠΑΝΤΑ σωστός ”
Είναι πολύ άνθρωπος της φιλοσοφίας και της λογικής, αποφεύγει δυσάρεστες καταστάσεις και τις χειρίζεται άψογα
Τον ζηλεύω λίγο...εγώ μακάρι να μπορούσα να κάνω το ίδιο οποτεδήποτε
«Τι βιβλίο είναι αυτό ;» ρωτάει η κυρία μας ξαφνικά
Μεγάλη ιστορία το πώς κατέληξε εδώ...
«Γ-για τη κρανιοτομή κυρία, μια επέμβαση που μου είχε ζητήσει να του εξηγήσω ο Jean, και βρήκα αυτό το βιβλίο του πατέρα μου και-» συνέχισε ο Alex αλλά διακόπηκε με μιας από την Collins
«Μάλιστα, μάλιστα κατάλαβα, ο Will...» συμπέρανε
«Δεν υπάρχει επέμβαση που να μην μπορεί να κάνει, τον ξέρω εγώ, αποκλείεται να μην είναι και καλά. Jean, δεν το ξέρεις αλλά η Emma-»
«-δηλαδή η κόρη της, είναι και ειδικευόμενη του, είναι πολύ καλή μου έχει πει, είστε τυχερή» συμπλήρωσε ο Alex κοιτάζοντας εμένα μετά
«Ποιος Will;» ρώτησα ανίδεος ακόμα να καταλάβω πως μιλούσαν για τον πατέρα του Alex
«Will, λένε τον μπαμπά μου Jean»
«Είστε έτοιμοι για μάθημα σήμερα ;» μας ρώτησε