«Χριστέ μου, είχαμε καιρό να έρθουμε εδω!» και αλήθεια είναι φυσικά
Ένα μαγαζί, μέχρι και σήμερα είναι το μέρος που πάντα θα πηγαίναμε για διασκέδαση
Τα πράγματα έχουν ως εξής, ο Matt ήρθε σπίτι μου, ο επόμενος ήταν ο Alex αφού θα φεύγαμε μαζί
Είμαστε τώρα εδώ και ακούγαμε τη μουσική η οποία ηχουσε στον δρόμο από μέτρα μακριά
«Καλά, πολύ ωραίο αυτό το μέρος !» φώναξε με όλη του τη δύναμη ο Alex προσπαθώντας να ακουστεί μέσα από τη μουσική
«Εδω ερχόμαστε κάπου κάπου, μας αρέσει πάρα πολύ !» φώναξα και εγώ με τον ίδιο τρόπο
Θέλαμε να μιλήσουμε και λίγο οπότε ο ίδιος πρότεινε να πάμε στο μπάνιο όπου η μουσική σώπαζε λίγο
«Τα παιδιά ούτε να σκεφτούν να έρθουν εδώ ! Κατευθείαν πηγαίνουν και χορεύουν, κάθε φορά...» χαμογέλασα περήφανος και σκεπτόμενος ότι έχω την καλύτερη παρέα όλου του κόσμου
«Δεν έχω ξανάρθει εδώ» ήταν όντως πολύ όμορφα για ένα πρωτόγνωρο μέρος στον Alex
«Τι σκέφτεσαι ;» τον ρώτησα
«Τιποτα απλά, το γεγονός ότι σκέφτηκες να με πάρεις μαζί...κοιτα, δεν μου έχει ξανατύχει, δηλαδή να με καλέσει κάποιος να βγούμε, με παρέα και-» τον έκοψα
«Πολυ μιλάς» τον έκοψα και χαμογέλασε στην συνειδητοποίηση
«Αυτο που σου είπα είναι, δεν το έχω συνηθίσει...δεν με καλούσαν και πολύ συχνά, ενώ εσύ βγαίνεις, όλες πάνω σου πέφτουνε ακόμα και εδω»
Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι τα βλέμματα καρφώθηκαν πάνω μας, συνέβαινε κάθε φορά που πατούσαμε το πόδι μας
«Ναι, να μου υπενθυμίζετε όλοι συνέχεια το ότι με θέλει όλος ο κόσμος κάνει τα πράγματα χειρότερα» απάντησα
«Δεν θα έπρεπε να το θεωρείς καλό ; Είσαι πολύ πιο όμορφος από ότι νομίζεις και εσύ απλά το αρνείσαι.
Το χειρότερο πράγμα είναι αυτό, το να το αρνείσαι στον ίδιο σου τον εαυτό»
«Δηλαδή εσύ θες να συμφωνήσω με το ότι είμαι ένας “καυτός μπάτσος” και αρέσω σε χίλιους δεκατρείς μαζί με το σχολείο;»
«Δεν είπα αυτό, αλλά αν το θες για παρατσούκλι εγώ το κρατάω» χαμογέλασε
«Και δεύτερον-...εγώ δεν το κοροϊδεύω αυτό, είναι φυσικό να είσαι ωραίος Jean, και ειδικά να αρέσεις σε πολλές-» έκανε παύση ξανά για να συνεχίσει «Βέβαια, πάλι μου κάνει εντύπωση, πως βγήκε το “καυτος μπάτσος” όμως»
Xαμογελασα και κοίταξα λίγο κάτω, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου πάρα να σκάσω ένα μικρό χαμόγελο
«Θα στα πω στον γυρισμό, είναι μεγάλη ιστορία...και ούτως η άλλως τα παρατσούκλια βγαίνουν, κάπως τυχαία μερικές φορές. Έχεις σκεφτεί τι θα πάρεις ;» ρώτησα και ακούμπησα το χέρι μου στον πάγκο με τους νιπτήρες, για κάποιο λόγο αυτό ανέδειξε λίγο το ύψος μου και ο Alex αναγκάστηκε να κοιτάξει λίγο πιο ψηλά στα μάτια μου
«Μμμ...κάτι χωρίς αλκοόλ, όχι ότι δεν πίνω αλλά σήμερα λέω να μην το παρακάνω» είπε κάπως αποφασισμένος
«Μάλιστα, δεν έχεις σκεφτεί. Θα πάρεις ότι και γω...Θα το λατρέψεις άκου με»
«Όσο με αφήνει η μουσική, σε ακούω» χαμογέλασε
«Οτιδήποτε με βότκα πίνουμε πάντα εμείς, οπότε να η ευκαιρία σου να δοκιμάσεις»
«C-cocktail δηλαδη ;» με ρωτάει
«Γιατι σου φαίνεται περίεργο ; Ότι μου αρέσει εμένα θα σου αρέσει και εσένα...το ξέρεις ήδη νομίζω» του είπα
«Σου είπα όχι αλκοόλ !»
«Θα ξετρελαθείς...» του είπα
«Πάμε προς τα έξω σιγά σιγά ;» προτείνει αγνοώντας τα λόγια μου και γνέφω καταφατικά
«Ναι, ας αρχίσουμε από εκεί τουλάχιστον» λέω και ανοίγει την πόρτα ώστε να βγούμε προς τα έξω
Τα έξω τραπέζια εννοώ, το μαγαζί είναι στην απέναντι πλευρά του δρόμου, στην αριστερή, ενώ προς την δεξιά μεριά είναι τα τραπέζια που εμείς καθόμασταν
«Αντε καλέ ! Που χαθήκατε ;» ρώτησαν τα παιδιά όταν φτάσαμε
«Καπου, μη σε νοιάζει...πήρατε ;» ρώτησα
«Ναι, τα ίδια και ο Steve είναι ακόμα εδώ!» ο σερβιτόρος και παράλληλα ο μπαρμαν, μας ξέρει επειδή ερχόμαστε πολύ συχνά...μετά από τρία χρόνια δουλεύει ακόμα εκεί «Ήθελες κάτι διαφορετικό ;» φώναξε ο Ralph
«Οχι ! Ισα ίσα ! Ελπίζω να πήρατε και για τον Alex το ίδιο !» φώναξα και εγώ πίσω
«Δεν υπήρχε περίπτωση να τον ξεχάσουμε !» φώναξε
Ωραία...σκέφτηκα, φανταστικά
Έτσι με αυτό, καθίσαμε στο τραπέζι μας και περιμέναμε
«Καλως τα, τα παιδιά μου !» ήρθε με έναν δίσκο σερβίροντας τα ποτά μας «Τι κάνετε, πως παει ; Μα-» έριξε το βλέμμα του στον Alex που τον κοίταζε «Ποιος είσαι εσύ ; Καινούργιος ; Καλησπέρα» τον χαιρέτησε «Τι έκπληξη ;» γέλασε
«Καλησπέρα ! Ευχάριστη ελπίζω ! Με λένε Alex !» φώναξε και εκείνος για να ακουστεί
«Φιλος μας, καινούργιος στην παρέα !» χαμογελάσαμε όλοι μαζί και ο Steve έδωσε το χέρι του
«Χάρηκα Alex ! Εδώ Steve...ξέρω αυτούς τους μαλάκες από 16 χρονών, φύλα τα νώτα σου και φέρσου έξυπνα : Βάλτο στα πόδια»
«Δεν νομίζω ότι διατρέχω κάποιον κίνδυνο ακόμα, ευχαριστώ !» είπε ο Alex και εγώ διέκρινα μια διακριτική θα ελεγα ειρωνεία στο ύφος του
«Καλε ωραίος είσαι εσύ τελικά, εντάχθηκες επισήμως βλέπω...λοιπόν θέλετε κάτι άλλο ;» μας ρώτησε
«Οχι...ακόμα» είπε ο Matt και τσουγκρίσαμε όλοι μαζί
Εγώ πριν πιω ήθελα να δω τον Alex να δοκιμάζει
Θα του άρεσε αυτό που του είχα προτείνει; Ίσως δεν ήθελε να πιει και τον πίεσα...δεν ήθελε αλκοόλ εξαρχής
Είμαι πολύ απερίσκεπτος τελικά
Ήπιε μια γουλιά όμως και το πρόσωπο του φωτίστηκε
«Σου αρέσει ;» δεν άντεξα, τον ρώτησα
«Μμμμμ ωραίο, μου αρέσει και πολύ μάλιστα αλλα δεν θα πιω άλλο, θα στο πω από τώρα»
Χαμογέλασα και σταμάτησα για λίγο, η συνείδηση με ξύπνησε όμως και ήπια και εγώ μια γερή γουλια από το δικό μου
Ξαφνικά μπαίνει ένα φανταστικό τραγούδι, φάνηκε να αρέσει και στον Alex αρκετά ώσπου κάποια στιγμή με ρώτησε
«Θες να χορέψουμε ; Έλα, πάμε στη πίστα !»
Δεν ήθελα να χάσω άλλο χρόνο με το να συνεχίζει το τραγούδι, εκείνος με έπιασε από το χέρι, έτσι σηκωθήκαμε και προχωρήσαμε
Περάσαμε τον δρόμο, μολις φτάσαμε απέναντι αρχίσαμε να χορεύουμε όπως όλοι οι άλλοι
Δηλαδή ο Alex.
Ζούσε κυριολεκτικά τη στιγμή και εγώ καθόμουν και κουνούσα στην αρχή τα χέρια μου αμήχανα μόνο ακούγοντας το τραγούδι και απολαμβάνοντας το
Οι προβολείς πήγαιναν σαν τρελοί και άλλαζαν χρώματα πολύ ξαφνικά
Τόσο καιρό ερχόμαστε, δεν...δεν έχουμε πάει με τα παιδιά να χορέψουμε έτσι μαζί τουλάχιστον
Συνήθως θα συμφωνούσαμε να ενοχλήσουμε και να τη πέσουμε στα κορίτσια που βρίσκονταν εκεί, αυτή θα ήταν η δικιά μας διασκέδαση.
Τις περισσότερες φορές όλες τους υπέκυπταν στην γοητεία μας αλλά αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά
Πολύ διαφορετικά...
Με ξεσήκωσε κανονικότατα ο Alex και δεν το περίμενα
Δεν φαίνεται για τέτοιος τύπος καθόλου, αλλά ξέρει να κρατά ισορροπία στη ζωή του και ξέρει να τη χαίρεται καλά...τον ζηλεύω για αυτό
Το τραγούδι τελειώνει, λογικό, κάποια στιγμή
«Δεν ήταν τέλειο ;» με ρώτησε χαμογελώντας, είχε λίγο ιδρώσει από τον χορό
«Ναι...πολύ» ένιωσα τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, από την ξαφνική αλλαγή, το συναίσθημα αυτό. Είχα συνηθίσει να έρχομαι εδώ και να αράζω, αλλά σήμερα έκανα κάτι άλλο και μου άρεσε...το λάτρεψα για την ακρίβεια
Η βραδιά δεν πέρασε βαρετά, το ζήσαμε πιο πολύ από ποτέ πέρασα τον περισσότερο χρόνο μου μιλώντας με τον Alex απορώντας γιατί δεν μιλούσαμε τόσο καιρό
Έπρεπε να τα κάνουμε όλα τώρα ; Θα τελειώσει η χρονιά και δεν θα τον ξαναδώ...
«Καλα ! Ρεκόρ, 2:30 η ώρα, δεν έχουμε μείνει τόσο πολύ ξανα» λέει ο Ben λίγο πριν φύγουμε
Συνήθως μέχρι τις μια το τραβούσαμε, όχι για τίποτα άλλο, απλά είχαμε σχολείο και δεν θέλαμε να αργήσουμε την επομένη
«Ελα Alex, πάμε να φύγουμε μαζί...να πας να ξεκουραστείς, μη ζορίζεσαι να μένεις ξύπνιος» του λέει ο Matt και του πιάνει το χέρι να τον οδηγήσει στη άλλη άκρη του δρόμου
«Ευχ-» πήγε να πει
«Κοντά τα χέρια σου μη στα κόψω απ'τον ώμο !» λέω και μπαίνω στη μέση
«Μα δεν θα- ;»
«Το ότι ήρθαμε μαζι δεν σημαίνει ότι θα φύγουμε μαζί κιόλας, εξάλλου μένουμε και στην ίδια γειτονιά οπότε δεν θα είναι κόπος» σκύβωπρος το αυτί του Matt «Πρέπει να είσαι και εσύ πολύ κουρασμένος, γιατί δεν πας να μείνεις σε κάποιον απο τα παιδιά, θα περάσετε καλά...» του έκανα ένα νόημα με τα μάτια
Δεν ήξερα γιατί, αλλά ήθελα να μιλήσουμε και λίγο παραπάνω με τον Alex
Ο Matt, χαμογελά άχνα λίγο στη σκέψη και μου χτυπά τον ώμο, ήθελε να μείνει ο ίδιος κιόλας λίγο παραπάνω με τους υπόλοιπους
«Εχεις δίκιο, θα πάω...αντε γεια»
«Μην σε πάρω αύριο και είσαι σαν το ζόμπι ! Πέσε κοιμήσου, ήπιες πιο πολύ απ'όλους» τον προειδοποίησα και μου χαμογέλασε πίσω
«Jean...» έσυρα το βλέμμα μου κατευθείαν όταν άκουσα τη φωνή του Alex
«Μμ ;»
«Μην...έρθεις μαζί μου, α-απλα δεν θέλω να κάνεις ούτε εσύ τον κοπο, οι γονείς μου-»
«Δεν πειράζει...δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα» πέρασα το χέρι μου γύρω από τον λαιμό του και εκείνος έβαλε τα χέρια του στις τσέπες διαπιστώνοντας πως θα πήγαινα μαζί του έτσι και αλλιώς
«Να σε ρωτήσω κάτι ;» ήμουν έτοιμος να φέρω λίγο τα πάνω κάτω στο μυαλό του
Η ώρα της αλήθειας
«Ότι θες...αρκεί να μην...ξέρεις, να μην είναι πολύ αδιάκριτο»
Χαμογέλασα και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά από το στέρνο μου κοιτώντας ευθεία βαδίζοντας
«Ήσουν πραγματικά σοβαρός όταν έλεγες πως είχες κοπέλα ;»