"Bela!"
"Hello po." Bati ko nang makita si tito Saturn. Wala pa ding kupas ang ka-gwapuhan nito kahit na may edad na. He smiled widely at me and gave me a hug.
"Oh, look at you! You're still beautiful as always. How are you, Bela? It's been what? Six years since we last meet. Panigurado ay matutuwa ang asawa ko na makita ka."
"Maayos naman po ako, tito. Heto, naghahanap ng trabaho. Mabuti at nakita ko si Jupiter kahapon at nag-offer siya ng trabaho. Nakakahiya man po pero salamat po sa pagtanggap n'yo sa'kin."
"No problem, hija. You're always welcome in our family. Nakakalungkot nga at hindi ka na nagpakita sa'min noon."
"Pasensya na po." Saad ko. Tumango-tango ito bago ako inaya papasok ng malaking kompanya. Biglang nabuhay ang kaba sa dibdib ko nang makatapak ako sa loob ng Montenegro Corporation. Ito ang naging saksi ng pagkakabigo ko noon kay Zephyr. This place witnessed everything. The heartbreak I had when I told Zephyr I'm pregnant and the last day that Zephyr and I talked.
"I'm pretty sure he'll be surprised."
"I know, son."
Napatingin ako kay tito Saturn at Jupiter na nagbubulungan habang mahinang tumatawa. Ano kayang pinaguusapan nila?
Tahimik lang akong sumunod sa kanila hanggang sa sumakay kami sa elevator. Kinamusta ako ni tito Saturn at nag-kwentuhan kami hanggang sa mag-stop ang elevator sa pinaka-tuktok na floor ng building. Ngiting-ngiti si Jupiter sa'kin na pinagtaka ko.
"You look good today ate Bela. Ang sexy mo." Saad ni Jupiter.
"Right, Bela. I pretty sure he will—oh nevermind." Si tito Saturn naman ay natawang muli. Kumunot ang noo ko sa mag-ama na to dahil nawiwirduhan ako sa kanila.
"I still want the hairy one, ate Bela."
"Ha?"
"Nothing." Sagot nito at ngumisi. Nang makarating kami sa isang black double door ay bigla kong kinabahan sa di malamang dahilan. Sa pagkakaalam ko ay nasa ibang bansa si Zephyr kaya dapat wala kong ipagalala 'di ba? Pero bakit parang mahihimatay ata ako sa nerbyos?
"Welcome to Montenegro Corporation, Bela. You'll be the new secretary of the CEO from now on. I hope you can enjoy your work with us." Tito Saturn said and smiled. Nagpasalamat naman ako.
"Don't let your hormones control you." Habol ni Jupiter. Kumunot ang noo ko nang kumindat ito, "Good luck."
"S-Salamat." Sagot ko. Binuksan ni Jupiter ang pinto kaya tumango ako at pumasok don. Inayos ko ang gusot sa palda ko at taas noong lumakad papunta sa boss ko at natigilan ako sa lalaking nakatayo at nakatanaw sa labas ng glass wall. Umatras ako at lumingon kila Jupiter na naka-silip na sumesenyas ng heart shape sa kamay bago sila umalis.
Binalik ko ang tingin ko sa lalaking nakatalikod sa'kin at nanlamig ang kamay ko. Kelan pa siya bumalik? Bakit nandito siya? Bakit hindi ko to inasahan? Dapat alam kong siya ang magiging boss ko pero bakit nagulat ako? Dahil ba alam kong nasa ibang bansa siya? But no! He's really here!
"I need my schedule for today and the rest of the week. Bring me a black coffee afterwards and prepare my meeting with Mr. Tuazon. I have a merging proposal with Narciso Incorporation at four PM, cancel it. You understand?"
Sunod-sunod ang utos niya ngunit ni isa ay walang pumasok sa utak ko. Ang tanging naiisip ko lang ngayon ay ang pagka-miss ko sa kanya. Kung gaano ka-baritono ang boses niya at ang pagsariwa ng mga alaala ng nakaraan namin.
"Do you understand?" Ulit niya at humarap sa'kin. Pareho kaming natigilan nang magtama ang mata namin. Wala ni isang salita ang lumabas mula sa bibig namin at tanging ang tunog ng aircon lang ang maririnig sa mga sandaling ito.
Zephyr looked more manly than before. His eyes were cold and it's like he's staring at my soul. His beard were neatly shaved and his hair is perfectly waxed. Nakasuot ito ng itim na armani suit at ang gwapo gwapo niya. Mukhang mas gumanda pa ang katawan nito dahil lumapad ang balikat niya.
"Z-Zephyr." Ako ang unang nagsalita kaya napakurap siya mula sa pagtitig sa'kin. Tumikhim ito at umiwas ng tingin.
"Naalala mo ba ang mga utos ko?" Tanong niya kaya napayuko ako, "I need my schedule right now. Send it to me."
"Y-Yes...sir." Mahinang bulong ko bago lumapit sa table sa gilid ng pinto. May glass partition ito mula sa mismong opisina ni Zephyr at sa pwesto ko kaya nakikita ko pa din siya kahit nakaupo ako dito.
Marahas akong napabuga ng hangin nang makaupo ako sa table ko. Kanina ko pa pala pinipigilan ang paghinga ko dahil sa tension na naramdaman ko nang makita si Zephyr. God, after six long years nagkita kaming muli. Ano bang dapat na reaction ko? Dapat ba ko maging masaya? Kailangan ko bang tanungin kung kamusta ang anak namin? But how can I do that if I can't utter a word when I'm looking at him?
Tinapos ko ang pagsusulat ng schedule ni Zephyr para sa linggong ito at gumawa ng black coffee. Bumuntong hininga ko bago lumapit sa mesa niya. Nagbabasa ito ng kung anong papeles kaya tahimik kong nilapag ang coffee sa mesa niya at nilapag sa gilid ang schedule niya.
Nga''yung malapit ako sa kanya ay parang gusto ko siyang yakapin. Gusto kong sabihin na miss na miss ko na siya pero pinigilan ko ang sarili ko. Galit pa ba siya sa'kin? Napatawad na ba niya ko? Napayuko ako nang maalala ang sinagot niya sa'kin noon na hindi niya ko mapapatawad. Siguro nga hanggang doon na lang kami.
Muli akong bumalik sa pwesto ko at nag-basa ng mga e-mail na nagpapa-appointment kay Zephyr. Hindi ko namalayan na lunch na pala dahil sa dami ng binabasa ko. Nag-order ako ng lunch para kay Zephyr at inantay 'yun dumating.
Nang makarating ang inorder ko ay kinuha ko 'yun at lumapit kay Zephyr na nagta-type sa laptop niya. Umangat ang mata nito sa'kin kaya napatigil ako sa paglapit sa kanya. Para kong na-estatwa habang nakatingin ang mata niya sa'kin.
"S-Sir y-your lunch." Mahinang saad ko.
"Leave it here." Malamig na sagot niya. Lumapit ako at nilapag sa mesa niya ang paper bag ng pagkain nang bumukas ang pinto ng opisina niya at isang bata ang tumatakbo palapit sa kanya. Tila napako ang mata ko sa batang to nang dumaan siya sa'kin.
"Dad, I asked the driver to bring me here."
"Zach, I told you that I'll be busy today. You should've asked your uncle Jupiter to play with you."
"Z-Zach..." Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ko. Kusang lumakad ang mga paa ko palapit sa kanya at napaluhod ako tsaka hinawakan ang mukha niya. Nag-salubong ang kilay nito habang tinitignan ako. Marahan kong hinila ang ulo nito at niyakap sa dibdib ko. I cried hard as I hug him tight.
Parang may pumipiga sa puso ko habang nakayakap sa anak ko. Six years without him was a torture to me. Walang gabi na hindi ko to inisip at pinagdasal na sana makita ko to, na mayakap tulad ng ganito at mahagkan habang nasa bisig ko to. I've longed so much for my son and I can't stop myself from hugging him like this now that we meet again.
"Who are you?" Tanong nito at tinulak ako. Nagulat ako sa inasal niya sa'kin, "Who the fuck are you and why are you hugging me?"
"Zacharias." Madiing saad ni Zephyr kaya tumingin ako dito bago tumayo.
"Dad who is she?" Turo nito sa'kin. Kunot ang noo niya at naka-isang guhit ang mapupulang labi niya. What happened to my son? Bakit ganito ang ugali niya?
"She's my..." Tumingin sa'kin si Zephyr. Malamig ang mata nito bago binalik ang tingin kay Zach, "She's my secretary, Zach."
"You're hiring a creep as your secretary?" Pabalang na sagot nito sa ama bago lumingon sa'kin at dumila. Bigla niya kong nilapitan at sinipa sa paa tsaka tumakbo palayo. Ako naman ay namilipit sa sakit habang nakahawak sa paa ko.
"Zacharias!" Sigaw ni Zephyr ngunit nakalabas na to ng opisina. Bumalik si Zephyr sa pagkakaupo sa swivel chair niya at parang walang nangyari kung umakto siya.
"Anong nangyari sa anak ko?" Tanong ko. Bumaling ang tingin nito sa'kin at tumaas ang kilay niya, "Bakit naging gano'n ang ugali ni Zach? Anong pagpapalaki ang ginawa mo sa anak ko Zephyr?!"
"Excuse me?" He scoffed, "Who are you?" Aniya pa at para kong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinagot niya. Umiwas ako ng tingin dahil napahiya ako. Parang wala nang salita ang gustong lumabas sa bibig ko pero pinilit ko pa ding salubungin ang nanguuyam niyang tingin.
"I think you forgot me already Zephyr. Fine, magpapakilala ako." Sagot ko at matapang na sinalubong ang mapanghusga niyang tingin, "I'm your son's mother and your ex lover. Apat na buwan kitang pinasaya pero dahil sa pagbibingi-bingihan mo ay naghiwalay tayo. We could've been happy if you just listened to me."
Hindi agad ito nakasagot at tumalim ang tingin niya sa'kin. Ngumiti ako at nakipagtitigan sa kanya. Ayos na sa'kin na hindi na ko balikan ni Zephyr. But I will not be okay if my son will grow up with a rotten attitude. Ano bang ginagawa ni Zephyr sa America at naging gano'n ang ugali ng anak ko?
"Oh, I completely forget about you." He answered and gave a low, cold chuckle, "Oo nga pala. May babaeng dumaan sa buhay ko noon na iniwan ang sariling anak niya at nag-sinungaling sa'kin dahil sa gusto niyang gumanti. Ikaw pala 'yun? I'm sorry but I already erased you in my life. Ano ngang pangalan mo?"
Ako naman ngayon ang hindi nakasagot kaya ngumisi ito sa'kin. Ang sakit ng sinabi niya pero hindi ko pinahalata na nasaktan ako. He wants to be a jerk then fine! I'll be a bitch too! Umasa pa naman ako na magkakaayos kami pero malabo pala.
"I want to talk to my son—"
"Before anything else, miss secretary. I want you to know that it is working hours. Kung may personal kang gustong iparating sa'kin, antayin mong matapos ang trabaho mo. I'm a professional and I don't want any personal matters in my office when I'm working. You understand?"
Kumibot ang labi ko at naiinis na tinignan ko siya. His lips formed an amused grin as his cold eyes are looking back at me. Kuyom ang kamao na bumalik ako sa pwesto ko kanina. Hindi pa ko nakakaganti sa sinabi niya sa'kin kanina pero hindi ako papayag na matalo. I want my right to my son and I won't stop until I get it.
Wala kong pakialam kung galit pa din sa'kin si Zephyr. Wala kong pakialam kung masakit ang mga sinasabi niya sa'kin. Wala kong pakialam kahit na nasasaktan ako ngayon. Ang mahalaga ay makilala ko si Zach at maalagaan ko siya. He's all that matters to me now dahil hindi na ko umaasa na magkakaayos kami ni Zephyr.
Tumingin ako sa kanya mula sa glass partition na naghaharang sa'min. Nagbabasa ito ng papeles kaya napayuko ako. Aminado ako na may lungkot pa din sa puso ko sa isiping wala na kaming pag-asa at tanging si Zach na lang ang naguugnay sa'ming dalawa. He will just be a sweet memory from the past that I will cherish forever.
Tulad ng sinabi ni Zephyr ay inantay ko tong matapos mag-trabaho bago kami mag-usap. He was looking intently at me as I stood in front of his table with his arms clutched in his chest.
"About Zach..." I started. Nagsalin ito ng wine sa kopita at humigop dito.
"My son doesn't need to know about you." Aniya at tumayo tsaka tumanaw sa labas ng glass wall.
"Hindi ako papayag Zephyr. May karapatan ako sa anak ko!"
"May karapatan ka pa ba kung iniwan mo siya noon?" Aniya at humarap sa'kin. His cold eyes sent shivers down my spine, "What do you think my son will feel if he knows that his own mother left him in front of my door, huh?"
"Zeph, ang tagal na 'yun. Hindi ba puwedeng kalimutan na natin 'yun? I already regret everything! I already said sorry! Kulang pa ba?"
"Sorry ain't enough."
"I just want to be with my son." I said as tears fall from my eyes. Nilagok nito ang wine sa hawak niyang glass at nilapag 'yun sa mesa niya.
"No, you can't be with my son. Kung kailangan kong mag-issue ng restraining order para sa'yo ay gagawin ko. Hindi ka niya kailangan."
"How can you be so cold?"
"You made me who I am now. Don't ask me that stupid question because you're the reason why I can be this heartless."