Buhay talaga andaming mga aral na makukuha. Nakakahiya man pero iintroduce ko muna sarili ko. Hi I'm Elizabeth Selma 14 years of age. Una na riyan namatay papa ko at the age of ten. Tapos yung mama ko naman naging lasingera dahil sa papa kong yumao. Kaya't ako nalang nag-iisa na bumubuhay sa saili ko.
Grabeh talaga ang tinuro sa akin ng buhay. Hindi ko sama pagsisisihan ang nangyayari pero ayun, may delikado ngang nangyari sa buhay ko dahil ngayon nagkaroon ako ng boyfriend. Sarap na sarap kami sa pagtatal*k eh kaya talagang nagkaroon kami ng apat na anak na agad sa loob ng apat na taon din. Eh tapos iniwan nya ako nung nakuha nya ako ng ilang beses. Boring na siguro ako para sa kanya eh kaya ayun naghanap nalang ng iba.
So teka... Paano naging apat kamo ang mga anak ko? Dahil nga naging kami ng boyfriend ko na si Drake Delavigne, 15, at sobrang gwapo na gwapo sya. Artistahin yung dating, tapos macho pa kaya sino ba namang mag-aaakalang hanggang sa makuha nya lang pagkatao ko, at aalis lang din pala.
Grabeh talaga eh. Sobrang sarap nung naranasan ko ang panandaliang kalangitan tas yung pagkabirhen ko lang pala talaga ang tanging habol nya. Yung kukunin lang yung iyo tas aalis na. parang eat and run lang ganun. So ngayon I'm left with a mama na laging nagmamajong, nagpapakalasing at andaming bisyo tapos mga anak na napakalikot.
Sana lang talaga di ko na to ginawa dati pa. Eh di sana nakapagtapos ako sa pag-aaral. Sana di ko nalang din niloko yung foreigner na kachat ko na nung naging kami ng ex boyfriend ko. Eh di sana hindi na ako naghihirap ngayon kasi kahit papaano nakakapagsalita naman ako ng Ingles eh.
Kaso nawawalan na ako ng pag-asang makuha ko pa ang pangarap kong mang-ibang bansa at maging batikang direktor ng mga pelikula. Nawawalan na ako ng ganang mabuhay. Hindi na nga ako nakakakain ng tatlong beses sa isang araw eh dulot ng stress at sobrang daming gawain at bayarin.
Gusto ko nalang maging pokpok para kahit papaano kakayanin kong buhayin ang mga anak ko pero hindi ko magagawa kasi alam kong magagalit ang mundo sa akin at baka majudge ako ng sanlibutan kaya wag nalang. Gusto ko ring maging domestic helper sa abroad pero sure ko mawawalan din ako ng oras sa mga anak ko at di ko kakayanin mawala sila sa akin at matira dito sa bahay ng walang mag-aalaga.
Lord, bakit naman ganito ang buhay ko? Bakit naman maaga akong mag-isa na lamang sa buhay kahit pa may mama ako pero parang feeling ko wala eh. Kasi lagi syang wala. Nakakapagod na mabuhay. Kaya heto nalang gagawin ko.
_______________
Pinugutan nya ang sarili nya sa ulo at nagpakat*wakal nalamang ito. Wala na syang magawang iba eh. So ayun nalang. At siguradong sya ay maiimpyerno dahil sa ginawa nya.
Kaya kayo, kung tungkol lang sa pag-aaral eh nagpapakam*tay kayo isipin nyo munang may mga taong hindi kayang mag-aral may mga taong higit pang nangangailangan sa inyo. Isipin nyo mas may mga taong naghihirap pero ginustong mag-aral kaya wag nyong sabihing pagod na kayo mag-aral. Pinagdaanan ko rin ang sobrang pagod sa pag-aaral pero tinapos ko at ngayon medyo may kasaganahan na ang buhay ko.
Again, wag kang mapagod. Bago ka gumawa ng masama sa sarili mo, isipin mong mabuti rin kung wala ka bang iiwan na pamilya mo o nagmamahal sayo. Isipin mo rin sino magbabayad ng pagpahospital mo kung mismo pamilya mo walang pera? Diba?
Yan ang ituturo kong life lessons sa inyo. Sana magustohan ninyo itong inaalay ko. Muli, ito po si Elizabeth Selma, young pero proud mama of four at ito ang aking kwento.