╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Kabanata 57.
Gianna is back
╚══ஓ๑♡๑ஓ══╝
“So, you deceive me, you little brat! Ano pang hinihintay ninyo? Dakpin niyo na sila at paslangin, ngayon din!” Galit na utos ni Lyllian sa mga tauhan niya na nasa loob.
Luna smirked at Lyllian. Lyllian got confused for a while. “Hindi niyo ba narinig ang sinasabi ko?” Singhal niya sa mga tauhan niya. Imbis na sundin ang utos niya ay pinatayo lang ng mga tauhan niya sina Matt at Zyriex.
“Capture them, now!” Utos ni Luna sa mga naglalakihang tauhan.
Hindi alam ni Lyllian na ang mga tauhan niya ay napabagsak na pala sa mga tauhan ni Dahlia na ipinadala sa hideout ng organisasyon niya. She clenched her fist in anger. But eventually, she smiled, “Baka! Watashi o tsukamaerareru to omotteru no? Haha!” (Idiot! Do you think you can capture me? Haha!)
Luna's face wrinkled in confusion. There is something wrong with their plan. She's certain about that. Dapat ay hindi na nakakangiti ngayon si Lyllian but seeing Lyllian smile made her confused.
“Kitty! Plan B!”
Nanlaki na lang ang mata ni Luna sa bilis ng pangyayari. In just a blink of an eye, ay napatumba kaagad ni Kitty ang naglalakihan na kasamahan ni Luna. And much worst ay hawak na Ni Lyllian ngayon si Zyriex at Matt na hindi man lang nakalaban dahil sa bilis ng pangyayari.
“W-What happened?”
“You underestimate me, Missy. Now that you made me angry. I'm gonna kill your whole family and friends. Including these two lovely men. Haha!” Lyllian laughed like a maniac.
But before Luna can act ay may tumusok na lang sa leeg niya. Again? Another one? But this time, it made her dizzy. So dizzy na hindi na niya kayang humakbang pa ng isang beses.
Umawang pa ang labi niya nang makita niyang tinusok sa mala-x-men na kamay ni Kitty si Matt nang manlaban ito sa kanila. For the second time in her life, she felt helpless. Gusto niyang tulungan si Matt at Zyriex but her body again can't move.
“Fvck you! L-Lyllian! I-I'm gonna cut you into p-pieces.” As she said those words ay humihina na ang talukap ng mga mata niya. And the last thing she saw before she lost consciousness was Zyriex held as hostage. Nakita niya pa na isinama nito si Zyriex sa pagtakas at nawalan na nga siya ng malay.
*2 hours later*
Nagising si Luna na mabigat ang katawan. Malalim na ang gabi. Lingid sa kaalaman niya ay nagpatuloy ang labanan nang mawalan siya ng malay. What she will see next will make her shock.
Alikabok. Mausok. Sira-sirang paligid. At duguan na kapaligiran.
Iyan ang nasaksihan niya sa paggising niya. Parang nanlumo siya sa lahat ng nakikita niya ngayon. Si Zyriex, ang mga kasabwat niya sa plano. Buhay pa kaya ang mga ito? She will not forgive herself if ever na wala na ang mga ito nang hindi man lang siya nakatulong.
She scanned the area, hoping that she'll find Matt dahil iyon lang ang huling ala-ala niya nang mawalan siya ng malay. Tiningnan niya ang orasan niya sa kaniyang kamay. It's 11:21 pm. Dalawang oras na pala siyang tulog habang ang mga kasamahan niya ay nakikipaglaban naman para madakip si Lyllian.
Pero wala siyang Matt na nakita. Mabilis siyang naglakad at hinanap ang kasamahan niya. Huli na siya sa labanan. Lahat ng nararaanan niya ay may patay at karamihan doon ay hindi niya kilala. Sira na rin ang kapaligiran na para bang may giyerang nangyari.
Lubha na siyang nag-aalala ngayon. Namumuo na rin ang pangamba sa sarili niya. Paano kung… paano kung patay na ang mga kasamahan niya? Paano kung nahuli na naman siya? Akala niya ay perpekto na ang plano nila ngunit hindi niya tiningnan ang katotohanan na isang daang taon na pala na nabubuhay ang kalaban niyang si Lyllian. There's no way that Lyllian will gonna go down that easily especially when she's the leader of the noxious organization.
Sa paglalakad niya ay may nakita siyang isang pamilyar na tao. Kumikinang ang mata niya at patakbong nagtungo roon. Nang makilala ay kaagad niya itong tinawag.
“Oli—ivia…” Biglang humina ang boses niya nang makita ang itsura ni Olivia nang lingunin siya nito. Kaagad siyang napatakip sa bibig niya. Naiyak na siya nang makita ang kaawa-awang sitwasyon ni Olivia ngayon.
“W-What h-happened to you?” Nanginginig ang boses niya.
Mabilis niya itong nilapitan at kinuha ang isang tela na nakita niya sa tabi ng dalaga. Naiiyak niya itong itinali sa kaliwang braso nito na putol na. Naghihingalo na rin si Olivia at mukhang nawalan na ito ng maraming dugo dahil namumutla na ito.
“N-Nasaan ang iba?”
Patuloy pa rin ang panginginig ng labi niya at ang malakas na kabog ng puso niya. She needs to ready herself. Baka may mas malala pa siyang makikita kaysa kay Olivia na naghihingalo na at wala na ang isang braso. Napalunok siya nang magsimulang humikbi si Olivia at panay iling ang ulo nito.
“L-Luna! Luna!” Umiiyak na tawag ni Olivia sa kaniya.
Dumako ang mata niya kung saan nakatingin si Olivia na umiiyak. May isang lalaki roon na nakahandusay. Katabi lang siya ni Olivia ngunit natatabunan naman ang mukha nito sa hindi kakapalang tela. Her heart beats faster again. Nahirapan rin siyang lumunok at pigil hininga niyang hinawi ang tela na nakatakip sa mukha ng lalaking nakahandusay ngayon na katabi ni Olivia.
Her jaw dropped when she saw who it was. Napabaling siya kay Olivia na nahihirapan pa ring huminga habang umiiyak. Mabilis niyang nilapitan si Olivia at niyakap niya ito ng mahigpit. Doon na rin siya napaiyak.
“Who did this? W-Who the fvck did this to k-kuya Roy?” Galit niyang tanong sa umiiyak na si Olivia.
It was Roydein who was lying on the ground— dead.
Mas lumakas pa ang pag-iyak ni Olivia. “L-Lyllian. She's so strong Luna. All of us… pinagtulungan namin siya, but all our strength is nothing. We can't surpass her power. She's immortal, an evil one!” Luna gritted her teeth in anger.
As for Olivia, she was so devastated by Roydein's death. Parang gusto na lang din niyang sumama sa lalaki kasi hindi na niya alam kung anong gagawin niya. Marami pa siyang tao na naiisip at nag-aalala rin siya sa mga tao na iyon but she already accepted her faith. No, she already accepted their faith. Whether they joined forces or not, they can't defeat that woman, Lyllian. Marami lang muli ang mamamatay. Baka nga patay na rin ang iba pa niyang kasamahan e, including her brother, Enzo. She felt hopeless right now and all she can't think is to stay right by his boyfriend's side.
“Where are they?” Galit na tanong ni Luna sa kayakap niyang si Olivia.
Olivia firmly shakes her head, “No! You can't defeat her Luna. Mamatay ka lang. Please! Just stay here. H-Hindi ko nga alam kung… kung buhay pa ba ang iba. Please, Luna!” Pagmamakaawa nito.
Luna cupped Olivia's face. “Dapat may pipigil sa kaniya Olivia. And I won't die, I promise. Alam mo naman hindi ba?” Ngumiti siya ng bahagya at pinunasan ang mga luha nito. “Sampu ang buhay ko. Galit na nga ata sa'kin si kamatayan e, kasi hindi niya ako makuha-kuha sa raming beses na nag-aagaw buhay ako. 'Di ba?”
“But…”
“Ako ang kailangan niya. Alam kong titigil siya. May paraan pa, Olivia. So, promise me. You'll fight for your life, okay? Tatawag ako ng ambulansya par—”
Muling umiling sa kaniya si Olivia, “No! It's useless. This whole place was covered by some barrier. Kung anumang nangyayari sa atin dito ngayon ay hindi alam ng buong mundo. Kahit tumawag ka ay hindi nila tayo mahahanap. In their eyes, we are invisible in this place, so there's no use of it.”
Napamura na lang sa isipan si Luna. She's so angry right now. Kapag talaga nakita niya si Lyllian ay pupugutan niya ito ng ulo. Tumayo na siya na nagngingitngit sa galit.
“Mag-ingat ka. Atsaka, sorry sa nagawa ko sa'yo, Abigail. If the universe will be grateful to us… I would like to meet you again, Luna Abigail.”
Napatigil naman si Luna sa paghakbang nang marinig niya ang sinabi ni Olivia sa kaniya. Nilingon niya ito, “DON'T SAY THAT! YOU PROMISED OLIVIA! I WON'T FORGIVE YOU IF EVER NA NAKABALIK AKO AT WALA KA NA! Do you understand that?” She angrily shouted while tears are now continuously falling down her cheeks.
Olivia just bit her lips and then close her eyes. Ayaw niyang mangako. Atsaka, nanghihina na rin siya at parang hindi na rin niya ramdam ang katawan niya dahil sa mga sugat at pasa na natamo niya sa paglalaban niya kanina. But still, she nodded in response. Hindi man siya sigurado na mabubuhay pa siya basta't nabigyan niya ng rason si Luna para hindi ito magpapatalo sa kalaban nila.
Lumakad na si Luna para hanapin si Lyllian. Galit na ang namumuno sa kaniya ngayon. Lingid sa kaalaman niya ay nag-activate at parang gumalaw na naman ang gamot na naitusok sa kaniya noon. Parang nabuhayan ang gamot na nasa katawan niya at nagsisimula na naman itong umepekto sa kaniyang katawan. The booster drug.
May narinig siyang pagsabog malapit lang sa nilalakaran niya. Kaagad siyang nagtungo doon. Ngunit ang unang sumalubong sa kaniyang dinadaanan ay ang katawan nina Shamil at Miles. Magkayakap pa ang dalawa na parang nasunog ang katawan at wala ng malay. Nabigla siya sa kaniyang nakita. Saglit siyang napahinto sa paglalakad.
She scans the whole area. Doon rin niya nakita si Darcey na nakahundasay sa lupa at duguan habang may malay pa naman at si Lyka na may nakatarak na espada sa noo nito at wala ng buhay. Si Atlas na hindi mo na makikilala dahil puno ng dugo sa buong katawan habang nakahandusay na wala ng malay. Hindi sigurado kung buhay pa ba o patay na.
Nakita niya rin ang kapatid niya na si Blaze, kasama nito ang asawa na si Tazia. Thankfully may malay pa naman ang mga ito ngunit hindi na nga lang nito kaya ang muling lumaban pa. Ang dalawang magkakambal ay wala sa paningin ni Luna, pati na sina Matt, Zyriex, Damonn, Mirra at Auilliam.
Sa 'di kalayuan ay may narinig siyang mga boses na tila nag-aaway.
“Tigilan mo na 'to Lyllian! Ako… ako na lang ang paslangin mo! Pakawalan mo na ang mga bata kasi wala naman silang kasalanan. Pinatay mo na ang iba! Please, just let them off!”
It was Dahlia. She taught that their plan was perfect and that she can now defeat Lyllian. Pero hindi niya inakala na makakagawa ito ng bagong gamot na nagpalakas nito ngayon. Kaya hindi niya magawang matalo ito dahil sa napakalakas nitong kapangyarihan na hindi niya mapantayan. Lingid sa kaalaman niya ay ang gamot na iyon ay ang mga dugo nina Zyriex, Matt at Luna. Na pinaghalo-halo para gawing mas malakas na booster.
“Dahlia! Nagpapatawa ka ba? Alam mo naman na hindi ka mamamatay e, hanggat hindi napupuksa ang kwentas na orasan.” Lyllian answers sarcastically.
Dumako ang mga mata ni Luna sa nasa itaas na parang stage. Doon niya nakita si Lyllian na may hawak pa na hostage. And her eyes widened when she saw who it was.
“Zyriex?”
Bulalas niya dahilan kung bakit napalingon sa kaniya ngayon ang duguan na si Dahlia na marami na ring nakatarak na kutsilyo sa katawan. Ni hindi nga alam ni Luna kung paano nakayanang tumayo ni Dahlia sa dami ng sandata na nakasaksak sa katawan nito.
“Oh, this is so exciting! Look, Missy! This is the outcome of your actions. Do you like my gift?” Lyllian playfully said while pointing a different kind of sword into Zyriex's neck.
“Luna! No! You shouldn't be here!” Singhal ni Dahlia kay Luna.
But seems like Luna can't hear anything. Parang na estatwa siya nang makita niya ang nanghihinang Zyriex.
Zyriex, on the other hand, felt hopeless. Wala pa sa kalahati ng kapangyarihan niya ang lakas ngayon ni Lyllian. And now that he's seeing Luna from afar makes him at ease. Kung mamamatay man siya ngayon, at least nakita niya ang mukha ng babaeng mahal niya. Hindi man niya nasabi na mahal niya ito but he knows that the universe will make a way for them to meet again in another life. If and only if he will die in this battle.
“PAKAWALAN MO SIYA!”
Isang boses ang nagpalingon sa kanilang lahat.
Nagulat si Blaze nang makita kung sino ito. Bigla siyang nangamba at pinilit na tumayo para mapuntahan ito. Luna was also shocked.
“Arabella? What the fvck are you doing here?” Galit na usal ni Luna sa nakababata niyang kapatid. Pero tiningnan lang siya nito nang masama.
Dahlia, on the other hand, lost consciousness. Tila hindi na nito nakayanan ang mga sugat sa katawan niya. She's immortal, kaya kahit anong sugat ang meron siya ay naghihilom lang ito ng sa kaniya. Though it takes too much time dahil na rin sa dami ng sugat na natamo niya ngayon.
“Haha! Great. I'll wipe out all your family and friends so that you'll regret what you did to me, Missy!”
“Don't fvcking call me by that name! Hindi ako ang anak mo, baliw!” Singhal ni Luna tsaka tumingin muli kay Arabella ng masama.
“Arabella! Sagutin mo ako! Paano ka nakapasok d—”
“She's not Missy! Because I am, Lyllian!”
Saglit na katahimikan ang bumalot sa kapaligiran. Anong pinagsasabi niya? Naguguluhang tumitig si Luna kay Arabella.
“Oh, dear. Don't make me laugh! Missy, will never gonna be—”
“I will someday come back to you! And fulfill my mission, damn monster!” Sigaw ni Arabella.
Nagitla si Lyllian. Bigla niyang naalala ang mga katagang iyon. That was the last thing she heard from the past to her daughter na hindi niya pa alam noon na anak niya pala iyon. Ang batang minsan na niyang nakalaban sa nakaraan, ang batang pinaslang niya nang hindi man lang niya alam na anak niya na pala ito.
“Dala ko ang mahiwagang orasan. Pakawalan mo na ang batang iyan at ako ang harapin mo, Lyllian. Ako naman ang—NO!” Parehong napasinghap sina Luna at Gianna. Si Gianna na nasa katawan ngayon ni Arabella.
Pinaslang lang naman ni Lyllian si Zyriex. Ginilitan niya ito sa leeg gamit ang kakaiba nitong sandata. Doon na nangilid ang luha ni Luna.
Dumating rin sina Elleanor, Ellesse, Mirra, Auilliam at Aadann. Si Aadann na nasa katawan ni Damonn. Lahat din sila ay napasinghap nang makita nilang pinaslang ni Lyllian si Zyriex. Sugatan pa nga si Aadann habang inalalayan ni Auilliam. Ang dalawang magkakambal naman ay sugatan rin at inaalalayan ang isa't isa habang si Mirra ay may malaking sugat sa tiyan at paika-ika kung maglakad kasi nabali ang isang paa nito.
─•~❉᯽❉~•─
Leave a vote and comment(^^)