Gray nasaan na kayo...
The night was long, and the darkness seemed to swallow us up as Melize and I looked for Gray and our other companions. Panic and worry attacked my insides as we searched the city for any leads we could locate. But each dead end made us even more desperate.
"Melize, we have to find them!" I said, my voice trembling with fear.
Patuloy kaming naghanap hanggang madaling-araw, ngunit wala pa rin kaming makitang anumang palatandaan nina Gray.
Ang bigat ng kawalan ay nagdulot ng pag-alinlangan sa amin, at ang takot na may masamang nangyari sa kanila ay halos hindi na namin maipagpatuloy.
Ano na lang magiging reaction ni Thornfield kapag nalaman niyang nawalala ang kanyang nag iisang anak.
Kahit ako'y nag aalala na, hindi naman kahit papa niya ang pumatay sa mga magulang ko ay papabayan ko na si Gray.
Sa pagtagal ng panahon, unti-unti kong narerealize na ayaw ko siyang mawala, parang nagiging malinaw na sa akin ang magulo kong nararamdaman para sa kanya.
My feelings for him has blossomed in the silent corners of my soul, as special and undeniable as the stars in a midnight sky. It has been a wonderful journey getting to know him. No matter how brief every interaction has had an impact on me. His passion, generosity, and genuine concern for me have captivated my heart.
Pasikat na ang araw ngunit hindi pa namin nahahanap si Gray. Lahat pinuntahan na namin pero wala parin.
"Lumapit na kaya tayo sa mga pulis? Mukhang hindi natin sila mahahanap nang tayo lang," Melize said, her determination matching my own.
Tumango ako.
Hindi ko alam pero kahit ayaw kong mawalan ng pag asa, hindi ko parin mapigilang mangamba dahil hindi lang basta simpleng tao ang nakahawak nina Gray, isang demonyo. At, anytime of now ay puwede niyang patayin sina Gray.
'Wag naman sana.
"Kaya natin, 'to, magtiwala lang tayo," aniya.
Ilang minuto lang ang binyahe namin at nakarating na kami sa paroroonan kasabay ng pagsikat ng araw. Pumasok kami sa loob ng police station at bumungad sa amin ang parents nina Clark at si Mr. Thornfield, daddy ni Gray.
Bakas sa mga mukha nila ang pag aalala kaya nakaramdak ako ng lungkot at takot nang mapagtanto kong isa lang ang ibig sabihin no'n, hindi pa nakakabalik sina Gray.
Lumapit sa amin si Mr. Thornfield at umiyak sa harap namin. "Tell me my son is safe."
Napatingin kami ni Melize sa isa't isa at napatakip ng bibig si Melize kasunod ng kanyang iyak.
"S-sorry po," iyak ni Melize.
Umalingawngaw sa buong station ang iyak. Masakit para sa mga magulang ang mawalay sa anak kaya hindi ko masisi ang mga magulang na nasa harapan namin ngayon.
Ilang sandali pa'y dumating ang mga magulang ni Melize kasunod ng pagdating ni Ivan ang kanyang mga magulang.
Hindi napigilan ni Melize at Ivan na yakapin ang isa't isa.
"Hinanap kita sa loob, Melize," Ivan said. "Sorry if wasn't there by the time that you needed me."
"Ayos lang, Ivan. Tinulungan ako ni Red," sagot ni Melize at bumitaw mula sa pagkakayap ni Ivan.
Napatingin naman sa akin si Ivan na tila ba nahihiya. "Red..."
Nagkatitigan lang kami pero ni isang salita, hindi lumabas sa bibig ko. Hindi rin ako ngumiti, sa tingin ko ay hindi pa ako handa para sa sorry niya. Sariwa pa sa akin ang sakit na dinulot nila sa akin.
It wasn't physical hurt but it caused so much pain in me emotionally. Kaya hindi ko masisisi ang sarili ko kung bakit ako nagkakaganito.
Sana lang ay hindi ako tuluyang lamunin ng kasamaan.
Ilang sandali pa'y dumating ang ibang police at si officer Himeniz kasama ang media.
Cameras flashed, and microphones were thrust in our faces, all demanding answers about the Governor's involvement and his plans for the missing students.
"Totoo po bang kasabwat ang chief niyo sa naturang kidnapping incident?"
"Matagal niyo po bang alam na kasabwat pala ang chief niyo sa kidnapping?"
"Nasaan po ba ang chief niyo?"
"AI generated lang po ba ang video na kumakalat tungkol kay Governor Damzelle?"
Sunod sunod ang tanong ng mga reporter at nagulat sila nang makita kami sa loob.
The next thing I knew I was facing the media. Nasa loob kami ng isang silid rito sa station at nakaupo ako sa gitna, kaharapan ang media.
Melize and Ivan are standing at my back kasama ang kanilang mga magulang at si Mr. Thornfield.
We will grab the opportunity to expose the Governor and his sinisters activity.
Panahon na upang mamulat ang samabayanan sa kademonyohang ginagawa ni Gov. Damzelle.
"Ako po si Red Deniel Everhart, a student of East Arcanian Nexus High," panimula ko.
Nakatutok sa akin ang mga camera at microphone at alam kong live ito kaya hindi puwedeng harangin ni Governor.
Baka mamaya may magtanong nanaman kung AI generated ang video, baka hindi ako makapagpigil at masungalngal ko ang bibig.
Kidding.
"Kami po ng aking mga kaibigan ang nakadiskubre sa kakaibang nangyayari sa aming paaralan. Inembestigahan namin ang mga nangyayari at nalaman na si kuya Vin, ang janitor ay isa sa mga kidnappers," dagdag ko.
Hindi ko alam bakit nagawa pa nilang magulat sa sinabi ko eh hindi ito ang unang beses na lumabas ang ganitong balita.
"Totoo po ang nasa CCTV footage na nakita niyo. Si kuya Vin po ang sumukay sa sasakyan ng mga kidnappers. Nakita iyon ng dalawang mata ko at hindi po ako nagsisinungaling. Nalaman din po naming magkakaibigan na hindi lang ito ang lugar kung saan nangyari ang kidnapping, last year po ay naganap din ang naturang insidente sa San Valencio kung saan maraming kabataan ang nawala at hanggang ngayon ay hindi pa naibabalik," I confessed.
Kung kailangang detalyado lahat ng sasabhin ko ay gagawin ko para sa kaalaman ng ibang tao. Para aware sila gaano kasama ang pinili nilang pinuno ng aming bayan.
"Bukod sa mga nabanggit mo, ano pang bagay ang magpapatunay na si Vin at si Governor Damzelle ay magkasabwat sa pagkawala ng kabataan?" Tanong no'ng isang reporter.
Tumingin ako sa kanya.
"Base sa nakalap naming impormasyon, may palatandaan na rosas ang mga kidnappers sa kamay at sa likod malapit sa balikat nila. Nakita ko rin po na si kuya Vin ay may tattoong rosas sa kamay," sagot ko.
Sinalaysay ko rin sa harap ng camera ang anonymous video posted on social media. I told them that I was the person behind the anonymous post. Hindi sila makapaniwala nang sabihin ko sa kanila na nahuli ko si Governor Damzelle na umaamin sa anak niyang si Celina.
Pati sina Melize ay nagulat no'ng sabihin kong kasabwat din ang papa ni Kate at tinulungan ako nina Oliver. Nilubos ko na ang pag amin alang alang sa kaligtasan ng iba at sa pangalan kong dinungisan nila.
The next person who shared was Melize. This time, pawang katotohanan na ang sinabi nila. Wala na silang dahilan para magsinungaling dahil malinaw ma malinaw na ang Governor ang tao sa likod ng pangyayari mula sa suicide case nina Joana at Clarina hanggang sa kidnapping incidents.
"Tinakot po kami ni Chief Sandrio dahilan para ilaglag namin si Red," naiiyak na wika ni Melize.
I was too stunned too speak because of what I heard. Kaya pala gano'n na lang nila ako ilaglag dahil tinakot sila ng demonyong tao.
"Chief Sandrino told us that he will kill our parents kung ilabas namin sa lahat ang tungkol sa kanila. At first, hindi po namin alam na si Governor ang nasa likod ng pagkamatay nina Joana at sa Kidnapping incidents not until her daughter, Celina, told us that her dad was the person behind all of the mysterious happenings in our place," patuloy ni Melize.
For sure kalat na kalat sa buong lugar ang balita. Sana lang ay mahuli na agad si Governor at mabayaraan lahat ng ginawa niyang masama.
Mas lalong nanlaki ang mata ko nang si Ivan na ang nagshare tungkol sa Chief at Guard ng East Arcanian Nexus High na kasabwat din ni Governor.
The heck?
Ilang buwan din kaming napaikot ng guard na iyon, no'ng una palang ay suspect na namin sila ni kuya Vin ngayon ay lalabas na kasabwat din pala siya!? WHAT THE FUCK?
The officer on duty, the media, and the parents listened intently as we recounted our recent experiences - the kidnappings, the mysterious van, and the confrontation with the kidnappers.
The media tried to extract more information from us, but we stood our ground, refusing to be swayed by their relentless questions.
Nasabi na namin ang dapat naming sabihin kaya wala na kaming panahon para makipag usap nang matagal sa kanila dahil kailangan kami ng mga nawawlang mga bata.
Si officer ang pinaulanan nila ng tanong.
"Officer, ano po plano niyo sa mga nawawalang bata?" Tanong no'ng lalaki.
"Patuloy parin kami sa paghahanap sa kanila at hindi kami titigl hangga't hindi namin sila mahanap, " sagot ni officer.
*****
Sinama ako ni Ivan sa bahay nila dahil hindi ako puwedeng tumuloy sa bahay. Baka doon ako matunton ng mga kalaban.
"Here." Iniabot sa akin ni Ivan ang shirts and pants. Napansin siguro niyang halos hindi na ako makilala sa suot kong punong puno ng kulay pula na bumuhos sa prom kagabi.
Hindi ko nga alam kung dugo ba iyon o food coloring lang.
"Don't worry, hindi ko pa nasusuot mga 'yan. Bigay sa akin ni mommy no'ng birthday ko," aniya.
I smiled. "Salamat."
"Magbihis ka na at ihahanda ko ang kakainin natin," paalam niya saka lumabas ng kwarto.
Napatingin ako sa mga damit na may price tag pa, bago nga. Nagbihis na ako at bumaba. Tulad ng sabi ni Ivan, nakahanda na ang pagkain at nahihiya akong lumapit doon dahil kasabay namin ang kanyang mama't papa.
"Have a sit." Nakangiting sabi sa akin ng papa ni Ivan. Hindi ko alam bakit mukhang mabait ang papa niya or magaan lang talaga ang loob ko sa kanya.
Mukhang tama si Gray, may lahi talaga si Ivan dahil may accent ang papa niya.
"Red, 'wag kang mahihiya ah! Kain ka lang," sabi naman ng mama ni Ivan.
Mukhang alam ko na kung saan nagmana si Ivan. Mas may resemblance sila ng mommy niya kumapara sa papa niyang parang ilong lang ang nakuha.
Nag lead ng of prayer si Ivan and right after that, we started eating. I wanna ask Ivan kung siya nagluto pero nahihiya ako kaya tahimik na lang akong kumain hanggang sa matapos kami.
I was just staring at the picture frames near the living room. Hindi ko maiwasang mapaisip kung sino ang naalala ko sa daddy ni Ivan. Para kasing may lukso ng dugo.
Biglang naagaw ng tv ang atensiyon ko nang marinig ko ang balita mula roon kaya lumapit ako kay Ivan na kakaupo lang sa couch.
"Si Celina," aniya.
Umupo ako sa tabi niya. "Ano nanaman ba 'to?"
The TV screen showed Celina furiously defending her father against the accusations. As we watched her speak passionately, the weight of the situation hung heavily in the air, her words resonating in our minds.
"Lahat po ng paratang nila against my dad are all fake, mas kilala namin si dad at hinding hindi niya iyon magagawa!" Celina on the screen said.
Biglang kumulo ang dugo ko dahil do'n.
"It's hard to believe that she's defending her dad so fiercely," I murmured, my brow furrowed with concern.
"Matapos niyang ilaglag daddy niya ngayon lalabas siya sa media at sasabihing walang kasalanan ang papa niya? Is she okay?" Iretadong sambit ni Ivan.
"How could she do that?"
"You know what, Ivan, hindi ko alam bakit pati si Celina ay bumaliktad wherein fact, she even defended us when I saw her with his dad," saad ko.
Baka na brainwash na si Celina ng tatay niyang kidnapper at walang puso. She can't do this to us, tinuring namin siyang kaibigan.
"Pilit nilang dinidiin si dad sa kabila ng lahat ng naitulong ni dad sa school at sa ating bayan," patuloy ni Celina.
My brows still furrowing. Kilabotan ka naman Celina!
"Of course she will defend her dad," napipikon kong sabi.
Ivan nodded, his expression troubled. "Yeah, it's like she's in denial about the possibility that her father is the mastermind."
Ivan's phone rang as we were discussing the matter. He furrowed his brows as he looked at the screen. "It's Melize," he continued, his voice worried.
He answered the phone. "Yes, Melize?"
Seryoso akong tumingin sa kanya.
"What!?"
I could tell something was wrong by the urgency in his voice. Ivan hung up after a brief talk and gave me a determined look.
"Red, we need to go to Celina's house, papunta na roon si Melize," he said firmly.
I nodded, my curiosity piqued. "Ano ba nangyayari?"
"Hindi ko alam, let's just go!"
We didn't waste any time getting to Celina's in place. The uncertainty of the situation gnawed at me during the drive.
_________________________________________________________________________________________________________________________________