Merhabalarrr
Öncelikle ben k3ndi şansımı skm arkadaşlar bir insan bu kadar mal bi manifest yapamaz ya agliycam sinir krizi gecirc3m sinirden
COCUK sana BIR SEY ANLATICAM DEDIGINDE ANLAT DEDIM ve ne anlattı biliyor musunuz
5(BEŞ) TANE EXINI ANLATTI HEM DE TEKER TEKER KRIZ GWCIRDIM BENDE KI ŞANSSIZLIK KARA KEDI DE YOK (gavat değilim)
Neyse of
Keyifli okumalarrrr
Medya: Mitski - Nobody
***
"Neden yarışmaya katıldığını bize söylemedin?"
Taehyung babasının sorusuyla durmuştu. Okula gitmek için hazırlanmıştı fakat kapıya yaklaştığı an babası yanına gelmiş, konuşmaya başlamıştı.
"Amcam yardım edeceğini söylemişti. Öylesine katılmıştım, kazanacağımı düşünmemiştim."
Taehyung babasının güldüğünü duyduğunda gözlerini kaçırmıştı. Şuan okula gitmesi gerekiyordu. Sabah sabah zaten şişmiş olan gözlerinin daha da şişmesini kesinlikle istemiyordu. Akşam yeteri kadar ağlamıştı zaten.
"Güldürme beni taehyung. Her neyse
Okul sitesinde ismini görünce büyükbaban aradı. Tebrik etti seni. Sonunda bir işe yaradın en azından. Uzun zaman sonra babam beni aramış oldu. Ama sevineyim deme sakın. Hâlâ beceriksizin tekisin."
Taehyung başını kaldırıp derin bir nefes almıştı. Artık susup durmak, laflarını yutmak istemiyordu. Bunu yapmaktan çok sıkılmıştı. Hem artık o da büyümüştü.
"Kendin yapamadığın şeyleri benden beklemeyi ne zaman bırakacaksın!"
Birkaç yıldır içinde tuttuklarını bağırarak söylediğinde annesi koşarak İçeriden gelmişti.
"Aptal! Kendini ne sanıyorsun da böyle konuşuyorsun!?"
Taehyung annesinin bağırdığını duyduğunda gülmüş ve akan göz yaşlarına rağmen konuşmaya devam etmişti. Babası şok içinde kendisine bakıyordu çünkü o hiçbir zaman kendisine karşı gelmemişti.
"Kendimi ne mi sanıyorum! Bana robot gibi davranırken siz kendinizi ne sanıyorsunuz! Küçüklüğümden beri istediğiniz her şeyi yaptım! Babamın yapamadığı şeyleri neden ben yapmak zorundayım!?"
"Siktiğimin çeneni kapat taehyung! Ben senin iyi bir geleceğin olsun diye çabalıyorum. Babamın beni değilde kardeşimi seçmesi iğrençti anladın mı!? Her zaman başarılı ol ve dedeni yüz üstü bırak istedim, onu pişman-"
Taehyung kolundaki çantayı yere fırlatıp babasına doğru yürümüştü. Annesi hemen biraz daha onlara yaklaşmış, olası kavgaya engel olmaya çalışmıştı. Aslında kavga olmayacaktı. Sadece taehyung oldukça dolmuş hissediyordu.
"Dedemi yüz üstü bırakmak ya da pisman etmek zorunda değildim! O hiçbir zaman mina ve bana farklı davranmadı! Senin saçma takıntıların yüzünden bir hayalim bile yok baba! Sana baba derken bile o kelimeyi hissedemiyorum!"
Taehyung'un babası susmuş, ağlayarak kendisine bakan oğlunu izlemeye başlamıştı. İki ebeveyn de sessizce onu izliyordu çünkü taehyung ilk defa karşılarında ağlıyordu.
"Ne zaman bana sevgi gösterdin? Ne zaman başımı okşadın da aferin dedin baba! Küçüklüğümden beri sadece bedenin var! Beni sev diye olmadığım biri gibi oldum! Hayatta istediğim hiçbir şey yok. Sana kötü hiçbir şey yapmadım! Ama sen..."
Derin bir nefes almış ve daha çok ağlamaya başlamıştı. Kendisini asla kontrol edemiyordu. Ağladıkça ağlıyor, konuştukça konuşuyordu.
"... ama sen hiçbir zaman beni sevmedin. Siz beni hiçbir zaman sevmediniz. Büyükbabam ayrımcılık yaptı diye ona nefret duydun. Ama sende aynısını yaptın baba! Kendimden nefret etmemi sağladın..."
Çantasını almadan arkasını dönüp kapıya yönelmişti. Hâlâ bir şey söylememiş olmaları onu oldukça şaşırmıştı ama buna takılmadı. Kapıyı açtığı anda koluna dolanan ellerle yutkunup gözlerini sıkıca kapatmıştı.
"Taehyung saçma sapan kafanda kurmuşsun. Biz-"
Taehyung sinirle annesinin elini itmiş, kapıyı tutan elini bırakmıştı.
"Siz beni tanımıyorsunuz bile. Kafamda kurduğum bir şey de yok. Keşke küçükken abim beni de yanında götürseydi. Belki içiniz rahat ederdi de size yetersiz gelen biriyle uğraşmak zorunda kalmazdınız."
Babası hızlıca ikiliye ilerlemiş ve taehyung'u omuzlarından tutarak kendisine çevirmişti. Taehyung yine de bir sarılma ya da iyi söz beklemişti o an. O kadar yaşanana rağmen belki özür diler diye düşünmüştü. Ama tam aksi olmuştu.
Yanağından hissettiği acıyla göz yaşları tekrar akmaya başlamıştı. Bunu hak etmemişti. Kendisini açıklamıştı. Onlara hiçbir şey yapmamıştı. Her zaman istedikleri kişi olmuştu. Ama ailesi için hiçbir zaman bu yeterli değildi.
"Kafanı topla tamam mı! Hangi aile çocuğuna bu kadar imkan veriyor. Yetersiz olduğunu söylüyorsak öylesin demektir. Aileler her zaman doğruyu söyler. Abin de gerizekalının tekiydi tamam mı!? Ölmesi kendi aptallığı yüzünden oldu!"
Taehyung gözündeki yaşlara rağmen koca bir kahkaha atmıştı. Neredeyse kriz geçirmek üzereydi. O kadar birikmişti ki, okulu bile kaçırmış olabilirdi.
"Baba, geçmişe ve şimdiye bak. Hiç bir aile gibi gözüküyor muyduk? Sence biz bir aile miyiz? Biraz göz gezdirdiğin zaman göreceksin ki, biz aynı evde olan yabancılarız. Abim bunları görseydi eğer, iyi ki ölmüşüm derdi."
Taehyung son gücüyle babasını itmiş ve hızlıca evden çıkmıştı. Evden çıktığı gibi göz yaşları tekrar akmaya başlamıştı.
Ailesinin sevgisini isterken her zaman nefretini kazanmıştı. Hiçbir zaman onlara yetmemişti. Halbuki hâlâ içindeki çocuk onlara muhtaçtı. Onların sevgisini istiyordu. Mina'nın ailesi gibi olmak istiyordu. Onlar gibi mutlu olmak, eğlenmek istiyordu. Ama bunlar hep istemekle kalıyordu.
Cebinden hızla telefonunu çıkarıp saate bakmıştı. Saat sekizi 20 geçiyordu. Ders çoktan başlamıştı. Hoş, okula gitmek de istemiyordu zaten.
Okulun ters yönüne doğru koşmaya başlamıştı şimdi. Gidecek hiçbir yer aklıma gelmemişti. Bu yüzden ağlayarak birisini önerdiği yere gidiyordu. Rahatlatıcı olduğunu söylemişti nasılsa, rahatlardı.
Değil mi?
Tabii orada biri daha olursa daha çok rahatlardı.
Kim bilir, belki de zaten oradadır.
***
AĞLIYORUM EVET
ARKADAŞLAR STREAM TAEHYUNG! (KRIZ GECIRMEK UZEREYIM AMK)
İkisi de best bu arada😭
SHOPLAR BENI AGLATIYOR DAHA FAZLA AGLAMAM ICIN ACILEN GERCEKLESSIN!!!
VE BIR SEY UNUTMUSKEN ARKADASIMINinglasser(💐🩷)
FICINE DE BAKABILI4SINIZ BIRAZ(!) JUNGKOOK KRIZE SOKUYOR AMA😊 OLSUN🫡🫡🫡
OKUYUN💃
Okuduğunuz için teşekkür ederimmm
Baysss
Öptüm