လှမြတ်အိပ်နေရင်း..ဗိုက်ထဲမှာနာသလိုလိုရှိလာတာကြောင့် ဘေးမှာအိပ်နေသည့် လှမြတ်၏အစ်မကို နှိုးရလေသည်..
"အာ့...မမ..မမ.."
"ဟင်...ညီမလေးဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ညီမလေး...ဗိုက်နာနေလို့..မွေးချင်ပြီလားမသိဘူး.မမ"
"နေအုံး...ကြည့်ရအောင်" ဟု ပြောကာ..မမတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်တော့
"ဟင်..ဟုတ်တယ်.ရေမွှာပေါက်တော့မယ်...ခဏလေး..မမအခန်းအပြင်ထွက်ပြီး..အိမ်သားတွေကိုအော်နှိုးလိုက်အုံးမယ်"
"အာ.မမ..မောင့်ကိုအခုသွားခေါ်ပေး"
ကိုယ်ဗိုက်နာနေသည့်အချိန် ကိုယ့်ချစ်တဲ့သူကိုတော့အနားမှာရှိစေချင်တာ..သဘာဝပဲမဟုတ်လား..
ခေတ်အိပ်နေရင်း...ခေတ်၏မရီးဖြစ်သူ၏အသံကြောင့်လန့်နိုးလာခဲ့သည်...အိမ်ထဲမှာအားလုံးကိုအော်နှိုးနေခြင်းဖြစ်သည်...ခေတ်အိပ်ချင်မူးတူးနှင့်ထသွားတော့
"ညီမလေးဗိုက်နာနေတယ်...ဆေးရုံသွားဖို့အဆင်သင့်လုပ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေ..ကားထဲကိုအဆင်သင့်သွားထည့်ထားကြ" ဟု အိမ်အကူတွေကိုပြောသံကြားတော့..ခေတ် တီချယ့်အခန်းသို့အမြန်ပြေးဝင်သွားပြီး..ဗိုက်နာလို့အော်နေသည့်တီချယ့်ကို
"သဲငယ်..ခဏလေးသည်းခံထားနော်..မောင်တို့ဆေးရုံသွားကြမယ်"
"နာတယ်...မောင်...ဆေးရုံအမြန်သွားရအောင်...အာ့ ပြောရင်းဆိုရင်းပိုနာလာပြီ" ဟု ပြောပြီး..ခေတ်ရဲ့ဆံပင်ကိုဆွဲကာ..အော်ငြီးနေသည့်တီချယ့်ကြောင့်
"သဲငယ်..မောင့်ဆံပင်ကိုမဆွဲနဲ့လေ....ဆေးရုံသွားရအောင်"
လှမြတ်ကို ပွေ့ချီပြီးအိမ်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာသည့်တိုင်ဆံပင်ကိုဆွဲထားခြင်းကြောင့် နာပေမယ့်လည်း..ကိုယ့်မိန်းမလည်းဗိုက်နာနေတာဟုတွေးကာ...အားတင်းထားရသည်
အိမ်အောက်ရောက်တော့ တီချယ့်မေမေနှင့်အန်တီလေးတို့..တီချယ့်ကိုပွေ့ချီလာသည့်..ခေတ်ဆီသို့ရောက်လာပြီး..
"ကားထဲမှာ..ဆေးရုံတက်ဖို့လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေထည့်ပြီးပြီ...အိမ်ကdriverကိုပဲကားမောင်းခိုင်းလိုက်..လာ..သွားရအောင်"
အန်တီလေးနှင့်တီချယ့်အမေရော..အစ်မရော..ဆေးရုံသို့ခေတ်တို့နဲ့အတူလိုက်လာပြီး..လမ်းမှာ..တီချယ့်မေမေက အင်္ဂုလိမာလသုတ်ရွတ်နေသည်...
တီချယ်ကတော့ ခေတ်ရဲ့ဆံပင်ကိုဆွဲထားတာမလွှတ်သေးပေ..ခေါင်းတွေလည်းကျိန်းနေပြီ...
"သဲငယ်..မောင့်ဆံပင်တွေကျွတ်ကုန်ပြီလားမသိဘူး..ခေါင်းတွေလည်းကျိန်းနေပြီ..ဆံပင်မဆွဲနဲ့တော့နော်"
"အာ့..နာတယ်...ကျွန်မအခုလိုနာနေရတာ.ရှင့်ကြောင့်...ရှင့်ကိုလည်းနာအောင်ဆွဲထားမှာ" ဟု ဗိုက်နာနေရင်းနဲ့တောင် ခေတ်ကိုရန်ပြန်တွေ့နေသည့်သူကြောင့်..ခေတ်တို့အားလုံးရယ်မိကြသည်..
"ဟား...ဟုတ်ပါပြီဗျာ...ရတယ် ဆွဲဆွဲ..ကျေနပ်ရင်ပြီးတာပဲ"
အန်တီလေးနဲ့တီချယ့်မေမေတို့နှစ်ယောက်ကတော့...မနိုင်ဘူးဆိုသည့်အကြည့်ဖြင့်..ကြည့်နေကြသည်...
ဆေးရုံသို့ရောက်တော့....အန်တီလေးဖုန်းကြိုဆက်ထားသည်ဖြစ်သောကြောင့်...ခွဲခန်းအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီး...ဆရာဝန်တွေသူနာပြုတွေလည်း..အဆင်သင့်စောင့်နေကြသည်..
ခွဲခန်းသို့မဝင်ခင် Trolleyပေါ်က တီချယ့်လက်ကိုကိုင်ကာနဖူးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး
"မောင်အပြင်ကစောင့်နေမယ်နော်..သဲငယ်"
"ဟဲ့...နင်တို့တွေ.ဒါဆေးရုံနော်..ဘေးမှာလည်းငါတို့ရှိတာ..သတိထားကြအုံး"
ခေတ်တို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီးအော်နေသည့်...မရီးဖြစ်သူကြောင့်..ရှက်ရှက်နှင့်လည်ပင်းကိုပွတ်ကာရယ်နေမိသည်..
"လူနာကို..ခွဲခန်းထဲခေါ်သွားပါတော့မယ်" ဟုWorker၏ အသံကြားသည်နှင့်
"သမီးလေး...မေမေတို့အပြင်ကစောင့်နေမယ်နော်..ဘာမှမကြောက်နဲ့သိလား" တီချယ့်မေမေ၏ စကားသံအဆုံး.တီချယ့်ကိုခွဲခန်းထဲသို့..ခေါ်သွားလေသည်..
ခွဲခန်းအပြင်ကနေ..တီချယ့်ကိုစိတ်မချသဖြင့်..ခေတ်မှာ ထိုင်လိုက်.ထလိုက်..နှင့်ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေမိသည်...
"ဟဲ့..ထိုင်နေ..နင့်မိန်းမဘာမှမဖြစ်ဘူး...စိတ်မချရင် ငါပါခွဲခန်းထဲလိုက်ဝင်မှာပေါ့...စိတ်ချရလို့ငါလိုက်မဝင်တာ..နင့်ကြည့်ရတာ..မျက်စိနောက်တယ်"
ဆူနေသည့်တီချယ့်အစ်မကြောင့် ငြိမ်ငြိမ်လေးပြန်ထိုင်နေရသည်...အန်တီလေးနှင့်တီချယ့်မေမေမှာ ထိုင်ပြီးဘုရားစာရွတ်နေကြသည်
ခွဲခန်းထဲကထွက်လာသည့်.သူနာပြုဆရာမလေးက
"ဒေါက်တာ...ဒေါက်တာ့ညီမမွေးပြီးပါပြီ...ယောက်ျားလေးမွေးပါတယ်..မိခင်ရောကလေးပါကျန်းမာပါတယ်" ဟု တီချယ့်အစ်မကို လာပြောသည့်အခါမှ ခေတ်မှာစိတ်ချမ်းသာသွားသည်..
"ကဲ..ကြားလား..လွင်ဘုန်းခေတ်..သွားတော့အခန်းထဲကသွားစောင့်နေ...ပြီးရင်ငါတို့လာခဲ့မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ...အစ်မ"
မရီးဖြစ်သူကိုပြောပြီး..ဆေးရုံရှိVVIPလူနာခန်းထဲကနေသွားထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်..
အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားလို့ကြည့်လိုက်တော့....Trolleyပေါ်မှာတီချယ်ပါလာပြီး..အနှီးထုပ်လေးနှင့်သားလေးကိုတော့ တီချယ့်မေမေကပွေ့ချီထားသည်..အရင်ဆုံးတီချယ့်ကိုTrolleyပေါ်ကနေကုတင်ပေါ်သို့တင်ပေးပြီး..ယောက္ခမဖြစ်သူဆီက သားလေးကိုပျော်ရွှင်စွာပွေ့ချီလိုက်ပြီး..
"သားလေး...ကြည့်ပါအုံး..ငါ့သားလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ...သဲငယ်ကိုကျေးဇူးတင်တယ်နော်...မောင့်ကိုချစ်စရာကောင်းတဲ့သားလေးမွေးပေးလို့" ဟု ပြောရင်း.ခေတ်ပျော်နေသည်ကိုပြုံးကာကြည့်နေသည့်တီချယ့်နဖူးကို နမ်းလိုက်လေသည်..
"မောင်..သားလေးကိုပေးအုံး...နို့တိုက်ရအုံးမယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျ"
သားလေးကိုချီကာ..တီချယ့်ကုတင်ပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်ပြီး...ခေတ်နှင့်တီချယ်တို့နှစ်ယောက်..သားလေးကိုကြည့်နေသည်ကို..အန်တီလေးက ဖုန်းနှင့်ဓာတ်ပုံခိုးရိုက်လေသည်..
"မောင်..အပြင်ခဏထွက်နေ...သားလေးကိုနို့တိုက်မလို့"
"သားလေးကိုနို့တိုက်တာပဲ...တိုက်ပေါ့..မောင်ကဘာလို့အပြင်ထွက်နေရမှာလဲ"
"မရဘူး..အပြင်ထွက်နေ..."
ခေတ်ရှေ့မှာ ကလေးကိုနို့တိုက်ရမှာရှက်နေသည့်..တီချယ့်ကို နောက်ချင်လာတာကြောင့်...ကျန်တဲ့သူတွေမကြားအောင်..တီချယ်နှင့်သားလေးအနားသို့ကပ်၍
"သားရေ..မင်းမေမေက အရမ်းရှက်တတ်တာကွ...လူကြားထဲမှာနို့ဆာလို့အော်မငိုမိစေနဲ့ မင်းအမေရှက်သွားလိမ့်မယ်" ဟု ပြောပြီးအခန်းအပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်..
အခန်းအပြင်မှာ လူနာစောင့်ပုံစံမပေါက်သည့်လူသုံးဦးသည်..ခေတ်တ်ို့အခန်းရှေ့သို့ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လျှောက်နေသည်ကို ခေတ်သတိထားမိသည်...
ထို့နောက်အခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လာကာ..အန်တီလေးအား..တိုးတိုးတိတ်တိတ်ခေါ်ကာ အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီးမနန္ဒာဆီသို့ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်..
"ဟဲလို..CEO"
"ဟုတ်ကဲ့ မနန္ဒာ...အခုချက်ချင်းလူစုပြီး...ကျွန်တော့်အမျိုးသမီးကလေးမီးဖွားတဲ့ဆေးရုံကိုလာခဲ့ပါ...အပြင်မှာ ကြွက်သုံးကောင်ရောက်နေလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ..CEO...CEOလည်း...ကင်မရာနဲ့GPSပါတဲ့..ရင်ထိုးလေးကိုတပ်ထားပါ....ကျွန်မတို့တစ်နာရီအတွင်းရောက်အောင်လာခဲ့ပါ့မယ်"
"ကျေးဇူးပါ မနန္ဒာ"
ခေတ်အရင်ရက်တွေကတည်းကကိုယ်နှင့်မကွာဆောင်ထားသည့် ကင်မရာနှင့်GPSပာသည့်ရင်ထိုးလေးကို..ဒီနေ့ညလည်းယူဖို့သတိရလာလို့တော်သေးသည်..
မနန္ဒာနှင့်ဖုန်းပြောပြီး ထိုင်ခုံတစ်ခုံကိုတီချယ့်ကုတင်ဘေးနားသို့ ဆွဲထိုင်ကာ နို့စို့ရင်းအိပ်ပျော်သွားသည့်သားလေးကိုတီချယ်နှင့်အတူကြည့်၍..
"မောင့်ကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့သားလေး မွေးပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သဲငယ်"
"မလိုပါဘူး.မောင်ရယ်..မောင်နဲ့အတူတူမိသားစု ဘဝတည်ထောင်ချင်ခဲ့တာ..မောင်၉တန်းကျောင်းသားအရွယ်ကတည်းကပါ...မောင့်ကို ကျောင်းမှာပြန်ပြီးတွေ့ရတဲ့နေ့ကတည်းက မောင်နဲ့အတူတူနေရဖို့စိတ်ကူးယဥ်ခဲ့ရတာပါ"
လှမြတ်အနေနဲ့မောင့်ကို သေချာသိရအောင်လို့ မောင်တို့ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ကတည်းက..လသာ(၂)က ပြောင်းလာတဲ့တစ်ယောက်မတ်တပ်ရပ်ဆိုပြီး..မောင့်ကိုသေချာကြည့်ခဲ့ရသည်...ငယ်ငယ်ကတွေ့ခဲ့ဖူးသည့်အတိုင်းဆံပင်ကိုဘေးခွဲလေးနှင့်ရယ်လိုက်ရင်...ချစ်ဖို့ကောင်းတာကလည်း..အခုချိန်အထိဖြစ်သည်...
"သဲငယ်က မောင့်ကို အဲ့ကတည်းကကြွေနေတာပေါ့..ဟုတ်လား..ပြောပါအုံး"
"ဟာ..မောင်နော်..သားလေးအိပ်နေတယ်..စကားမများနဲ့"
"ချစ်တယ်..." တီချယ့်ကိုကြည့်၍ပြောလိုက်ရာ
"ဘယ်သူ့ကိုလဲ..မောင်"
တီချယ့်ထံက မေးသောမေးခွန်းကို
"သားလေးကို ချစ်တာ" ဟု နောက်လိုက်ရာ
"သွား..အနားကိုမလာခဲ့နဲ့ ..သွား" စိတ်ဆိုးကာမောင်းထုတ်နေသည့်တီချယ့်ကို ချစ်မဝစွာဖြင့်နမ်းလိုက်သည့်အခါ...အနောက်က အန်တီလေးနှင့်တီချယ့်အမေတို့နှစ်ယောက်မှာ
"ဟေ့...ဒါဆေးရုံနော်...အခုမှသွေးနုသားနုပဲရှိသေးတဲ့သူကို အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ...နင်တို့နှစ်ယောက်တော့..ငါတို့မပြောချင်တော့ဘူး..ကလေးလည်းအိပ်နေတာကို..ချစ်ချင်ရင် ကလေး၄၅ရက်ပြည့်မှချစ်ကြဟေ့" ဟု တားနေသည့်သူနှစ်ယောက်ကြောင့် ခေတ်တို့နှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း..ရယ်နေမိကြသည်...
*******
အချိန်သည်ကား..မနက်၈နာရီထိုးပြီဖြစ်သည်..ညကလည်း..တစ်ညလုံးမအိပ်ရသေးခြင်းကြောင့် လူလည်းငိုက်နေပြီဖြစ်သည်...သားလေးကိုနို့တိုက်ရင်းနဲ့တီချယ်လည်း..အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်သည်..လူကြီးတွေကတော့ အိမ်ခဏပြန်သွားကြပြီး..ခေတ်နဲ့တီချယ်သာ..သားလေးအနားမှာရှိသည်..
မနန္ဒာဆီကဖုန်းလာသောကြောင့်
"ဟဲလို"
"ဟဲလို..မနန္ဒာ"
"ကျွန်မတို့ရောက်နေပြီ..CEO.."
"ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်တော်အခုထွက်လာခဲ့မယ်" ဟု ပြောကာဖုန်းချလိုက်ပြီး...အိပ်နေသည့်တီချယ့်ကိုမနှိုးတော့ပဲ......ဆေးရုံအောက်ထပ်ရှိကားပါကင်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်..
လွင်ဘုန်းခေတ် တစ်ယောက်အခန်းအပြင်သို့..ထွက်လာသည်နှင့် ဆေးရုံဝန်ထမ်းဝတ်စုံနှင့်ဆေးရုံဝန်ထမ်းအယောင်ဆောင်ထားသော လူတစ်ဦးသည်.အိပ်ပျော်နေသည့်လှမြတ်တို့ရှိရာအခန်းသို့..ဝင်လာပြီး..ကလေးကိုကောက်ချီခိုးယူကာ အခန်းအပြင်သို့ထွက်လာသည်..
ထိုအချိန်တွင် လှမြတ်၏အစ်မနှင့်အစ်ကိုဖြစ်သူတို့ရောက်လာပြီး..အခန်းအပြင်သို့ကလေးခိုးကာထွက်လာသည့်သူနှင့်တိုးလေရာ
"ရှင်..ဘာလုပ်တာလဲ..အခုချက်ချင်းကလေးပြန်ပေးစမ်း...ကလေးသူခိုးဗျို့" ဟု အော်လေရာ..ကလေးကိုပိုက်ပြီးထွက်ပြေးလေသည်...
လှမြတ်၏အစ်ကိုဖြစ်သူမှာ ထိုလူနောက်ကိုပြေးလိုက်၍...လိုက်ဖမ်းနေလေသည်...
အပြင်မှာဆူညံသံတွေကြား၍..လှမြတ်နိုးလာကာ..သားလေးကိုကြည့်တော့ အနားမှာမရှိတော့ပေ...
မမဝင်လာသည်နှင့် "မမ..မမ..သားလေးနဲ့.မောင်ရော..ဘယ်မှာလဲ" ဟု အလန့်တကြားမေးနေသည့်..ညီမဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ
"ခဏလေး..မမ လွင်ဘုန်းခေတ်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ်"
ညီမဖြစ်သူကိုပြန်ပြောပြီး..လွင်ဘုန်းခေတ်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်ရာ
"ဟဲလို အစ်မ"
"ဟဲလို..လွင်ဘုန်းခေတ် နင်ဘယ်မှာလဲ..နင့်သားလေးကို ဆေးရုံဝန်ထမ်းဝတ်စုံနဲ့တစ်ယောက်ခိုးသွားတယ်" ဟု တီချယ့်အသ်မဆီက စကားကိုကြားတော့
"ဟမ်...အဲဒါဆို အဲ့လူအခုဆေးရုံထဲမှာပဲ ရှိအုံးမယ်..ကျွန်တော်တို့လိုက်ရှာလိုက်မယ်"
ဖုန်းကိုချက်ချင်းချကာ..မနန္ဒာတို့ကို
"ကျွန်တော့်သားလေးကို ဆေးရုံဝန်ထမ်းဝတ်စုံနဲ့လူ ခိုးသွားလို့တဲ့ အခုလိုက်ရှာပေးကြပါ..ဆေးရုံထဲမှာပဲရှိအုံးမယ်..လူစုခွဲရှာကြပါ..ဆေးရုံထဲကနေဘယ်သူ့ကိုမှအပြင်ပေးမထွက်ပါနဲ့" ဟု ပြောကာ..အပေါ်တက်တပ်သည့်ဓာတ်လှေကားနှင့်တက်ကာသွေးနုသားနုတီချယ့်ဆီသို့အရင်ဆုံးပြေးရသည်..
မမဖုန်းဆက်နေသည့်အကြောင်းကိုကြားတော့
"မမ...သားလေးရောလို့မေးနေတာ..ဘာလို့မောင့်ကိုဖုန်းဆက်နေတာလဲ"
"မမပြောတာကိုစိတ်အေးအေးနဲ့သေချာ နားထောင်နော်..ညီမလေးရဲ့သားလေးကို ခိုးသွားလို့ အဲ့လူနောက်ကနေ ညီမလေးရဲ့ကိုကိုလိုက်ဖမ်းနေတယ်"
မမ၏စကားကိုကြားတော့ လှမြတ်မှာဘာလုပ်ရမှန်းမသိပေ...သားလေးကိုပြန်ရှာတွေ့မှဖြစ်မည်..သားလေးသည်လှမြတ်နဲ့မောင်ရဲ့ကြားကသံယောဇဥ်ကြိုးလေးဖြစ်သည်..
"မောင်ရော.မောင်.ဘယ်မှာလဲ"
တီချယ့်အခန်းသို့ခေတ်အမြန်ပြေးသွားပြီး..တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာငုတ်တုပ်လေးထိုင်ကာ..ငိုနေသည့်တီချယ့်ဆီသို့ပြေးသွားပြီး..တီချယ့်ကိုဖက်လိုက်ကာ
"သဲငယ်..မငိုနဲ့နော်..သားလေး..ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး...မောင်ကတိပေးတယ်...မောင်ရအောင်ပြန်ခေါ်ခဲ့မယ်"
"မောင်...သားလေးကိုတွေ့အောင်သွားရှာပေးပါနော်'' ဟု ငိုကာပြောနေသည့်တီချယ့်ကိုဖက်ထားတာ ခွာလိုက်ပြီး
"မောင်..သားလေးကိုရအောင်ရှာခဲ့ပါ့မယ်..မတွေ့မချင်းမောင်ပြန်မလာဘူး...သဲငယ်စိတ်အေးအေးထားပါ..မောင်သွားတော့မယ်'' ဟု နှုတ်ဆက်ကာ..ထိုကလေးသူခိုးကိုခိုင်းတဲ့လူလို့ထင်ရသည့်..နေရာသို့ထွက်လာခဲ့သည်