2.9k Okunma??!!!<33333333
Evet lafı uzatmadan sizi yb ile bakışmanız için bırakacağım,
Kurallar;
Okurken su içmemezlik yapmak yok,fazla dramatikleşmek yasak.Karakterlere ship yaptığımız için aşık olmak yok.(bu kuralları çiğneyenler var sanki,hm?)
Pekala,
!EĞER YB KESİTLERİ GÖRMEK İSTERSENİZ BENİ TAKİP EDİP PROFİLDE PAYLAŞACAĞIM İLETİLERDEN HABERDAR OLABİLİRSİNİZ!
İyi okumalar<3
Hikaye sizin ağzınızdan;
Onları orada bıraktıktan sonra telefonumun titrediğini hissedince elimi cebime attım,
Mesajlar:
Rus Radarı;Onee-san mangala gitmek için yarım saate Furuyalar ve Erika-chan ile metro durağında olacağız sende gelecek misin?
Y/n;Geleceğim galiba
Rus Radarı,Pekala Onee-san sonra görüşüürüüzzz<3333333
Shou'nun sonda attığı kalbe bakarak gülümsedim ve yol üstünde bir tane markete girip hızlıca orada yemeğimi yemeye çalıştım,ki ne kadar hızlı olduğumu bilmiyorum çünkü antrenmandan ve ilaçlardan dolayı mayışıktım.
Yemeğimi bitirince kalkıp saatimi kontrol edince biraz hızlı yürümem gerektiğini anladım.
Çıkar çıkmaz metro durağına doğru yürürken elim ağzıma gitti,
Maske almamıştım.
Fark ettiğim şey bir kaç saniye durgunlaşmama sebep olmuştu.
Son sefer mi bu?
Belki son değildir?
Henüz sana ihtiyaçları var!
Düşüncelerimden sıyrılmak için başımı iki yana deli gibi görünmemi umursamadan salladım ve çantamdaki yedek maskemi çıkartıp taktım.
Elime telefonu alıp istemsizce yazmaya başladım,
Mesajlar:
Y/n;Ben mangala gelmiyorum.
Ardından gelen bildirim seslerini duymamak için telefonu kapattım.
Ne yapacağım ben?
***
Pekala size şuan neden eskiden yattığım ağacın tepesinde saklandığımı söylememde yarar var.
Telefonu kapattıktan sonra zamanı henüz gelmemesine rağmen ilaç almıştım ve bu da psikolojik olarak yan etki göstermişti.
Halsizlik ve mide bulantım da canımı sıkıp beni sinirlendirdiği için bir kaç çocuğa çatmış,onları peşime takıp kaçacak yerim olmayınca da burayı seçmiştim.
Kaçarken aralarından biri bileğimi tekmelemiş,bir diğerine karşı koyduğumdan az biraz sert bir tokattan başka bir şey olmamıştı.Yine de yüzümün kızardığına ve şamarın yerini belli ettiğine emindim.
Ağacın tepesinde dururken elimle maskenin üstünden ağzımı kapatmıştım.
Çünkü adım sesleri yaklaşıyordu,
-'Nereye kayboldun ha??!Dediklerini bir de karşımıza çıkıp söylesene!!'-#Pich1
Dediklerine göz devirdim,
-'Ama bende adamsan bana attığın o futbol topunun hıncını söke söke almaz mıyım!!!'-#Pich1
İçimden onun küfürlerine karşılık veriyordum.
-'Almaz mıyım dedim lan!!??'-#Pich1
Almazsın diyesim geldi ama elimi ağzıma bastırarak tuttum kendimi.
-'A-alırsın abi sakin ol bende bana attığı uçan tekmenin hesabını alacağım.Ağzım yana kaydı amk.'-#2
Dediklerine sırıtırken gururum okşanmıştı ama en nihayetinde ben de çocuktum ve vur kaç taktiği her zaman işe yaramayabilirdi.
Onların adımlarının uzaklaştığını hissedince rahatlayıp hızlıca ağaçtan indim.
İnmez olaydım.
Ağaçtan indiğim gibi birisi ağzıma elini bastırmış,diğeri de kollarımı tutmaya çalışırken atik davranıp onun dükkana dizimle koymuştum ama diğerleri hala sağlamdı ve benim gözlerim kararıyordu.
Karnıma yediğim tekme ile iki büklüm olduğumda kulaklarım uğultudan başka bir şey işitmiyordu.
Gözlerimi açık tutmaya çalışırken ise birden durup beni yere fırlattıklarını hissettim.
Arkalarına bakmadan kaçıyorlardı.
Ne oldu diye bakınırken aklıma tek bir kişi gelmişti.
Doktor mu geldi??
Bakışlarımı o yüzden yerden kaldırmaya çalışırken Kyouko-san'ın güzel yüzü ile karşılaşınca içim titredi.
Elindeki çakı beni germişken o çakıyı yanımda bir yere bırakırken sanki kulaklarım yeniden duymaya başlamıştı.
-'Y/n??Ne oldu??O oğlanlar sana neden bulaştı?Ah,tanrım!Lütfen kıpırdama da neren ağrıyor onu göster bana!'-Kyouko-san
Onun iyi niyeti ile burnumun direği sızlamıştı.
Arkamdaki ağaca bu sefer yanımda birisiyle yaslanmıştım.Ona karnımı gösterdiğim zaman kaşlarını dikkatli olmak ister gibi çatmış,yavaşça tişörtümü döküntü şeklinde görünen mor lekeyi görecek şekilde sıyırmıştı.
Ağzı şaşkınlık ile beraber açılırken kapalı olan telefonumu ikinci deneyişimde açmayı başarmıştım.
Ardı arkası kesilmeyen bildirim sesi ile yüzümü buruştururken gözlerimi devirmemek için zor tutmuştum kendimi.
Doktor ile olan özel sohbete girip ona kısaca konum attım.Görüldü işaretine gerek yoktu,konumu ise sadece kolaylık olsun diye atmıştım.
Yoksa Doktor istesem de istemesem de beni hep bulurdu.
Her zaman yaptığı gibi.
Kyouko-san'ın telefonuma şaşkın bakışını görünce ona,
-'Doktor'u çağırdım Kyouko-san,gidebilirsiniz.'-Y/n
Gözleri irileşti,
-'Doktor seni gelip alana kadar içim rahat etmez benim!Ayrıca o oğlanlarla ne alıp veremediğin vardı?Haddim olmasa bile çok merak ediyorum.'-Kyouko-san
Bakışlarımı kucağıma eğmiştim.Ne diyecektim ki?Sinirlenince onlara çattığımı mı?
-'Çatıştık işte biraz...'-Y/n
Sözlerime devam etmek istenmezken aklına bir şey gelmiş gibi ellerini çırptı.Onun bu görüntüsüne kıkırdamadan edememiştim.
-'Sen bu yüzden mi gelmedin mangala?Hepimiz mangaldan çıkınca Doktor'un telefonlarını açmadığın için seni aramaya çıkmıştık.'-Kyouko-san
Duyduklarım ile gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.
Beni aramaya çıkmışlardı.
Benim için endişelenmişlerdi.
Çünkü kendime göz kulak olamıyorum ve sürekli yaralanıyorum.
Onları tekrar korkutmuştum.
Ben...
Güçten düşüyordum...
Gözlerim istemsizce dolmuştu.Kyouko-san'ın bitirdiği aramayı da o sırada fark etmiştim.Anlaşılan diğerlerine haber vermişti.
Eskisi kadar güçlü olmadığım gerçeği canımı yakmıştı.
Cidden hasta olduğum gerçeğini arka plana atsam da başıma aldığım belalar ile yavaş yavaş güçten düşüyordum.
Bedenimde göz gezdirdim.
Yaralar ve sargılarla doluydu.Şu ana kadar yaşadıklarımın hepsinin izlerini üzerimde hissedince kendimi üzerimde toz varmışçasına silkelemeye başlamıştım.
Kyouko-san'ın endişeli seslenmelerini umursamamaya çalışıyordum.Onun tek yapabildiği ise rahatça nefes alabilmem için maskemi açmaktı.
Artık ellerim ile kendime vurma raddesine geldiğimde önümde dizleri üstünde otururken ellerimi elleri arasına aldı.
-'Y/n-chan bana bak!'-Kyouko-san
Onu ilk defa bu kadar ciddi görürken yüzüne doğruları söylemekten kendimi alamadım.
-'Güçsüzleşiyorum...Yaralarım iğrençleşip tenimden iğrenmemi sağlıyorlar...'-Y/n
Bir sır verir gibi fısıldamıştım Kyouko-san'a derdimi çözmesini içten içe isterken.
Bana buruk bir şekilde gülümsemesi dudaklarımı ısırarak gözlerimde tutmaya çalıştığım göz yaşlarının boşalmasına sebep olmuştu.
Kyouko-san günler önce elime sarılmış sargıyı ortaya çıkartmak için eldiveni açtı ve sargıya parmak uçlarıyla rahatlatıcı hafif vuruşlar yapmaya başladı.
Ağlayışımın haddinden hızlı bir şekilde iç çekişlere dönmesine kendim bile hayretler ederken bakışlarımı elimden Kyouko-san'ın gözlerine kaydırdım.
-'Peki Y/n-chan,yaralarının teninde bir kusur olduğunu düşünebilirsin ama seni kusursuz yapan şeyleri de görmezden gelemezsin değil mi?'-Kyouko-san
Ona sorgulayan bakışlarla bakmamla beraber devam etti,
-'Çocuklar sadece yere düştükleri zaman bile canın acımış gibi gözlerini kısıp odak noktanı onlara yöneltmen mesela,haksızlığa olabildiğince göz yummaman ve her zaman en doğrusunu seçmeye çalışman.'-Kyouko-san
Cümlelerini arka arkaya sıralarken etrafında göz gecdirmiş,sözü bitince tekrar gözlerime bakmıştı.
Ben ona sarılmak için eğilirken karnımdaki acı yüzünden sıktığım dişlerimin arasından bir tıslama çıkmıştı ve Kyouko-san hemen beni tekrar arkama yaslandırmıştı.
Ona hala büyülenmiş gözlerle bakarken tüm vücudumu esir aldığını düşündüğüm hastalıklarım umurumda değildi çünkü Kyouko-san'ın dedikleri çok güzeldi.
Kyouko-san benim yerime hayıflanmaya başlarken bakışlarım ilerideki yolsa duran arabaya kaydı.Arkasında da bir taksi vardı.
Doktor arabasından inmişken Doktor'un arabasından Üçüzlerin çıktığını görünce gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Bunun üstüne Erika,Reika,Shou ve Masaru da taksiden inince gözlerimi hemen eteklerini çekiştirip karnımı kapattığım elime indirdim.
Zar zor eldivenimi takmış ve tişörtümle karnımı kapatmıştım.
Bakışlarım yerden kalkmazken kulağımda uğultuların tekrar başlaması beni korkutmuştu.
Ve düşünmem gereken çok fazla şey vardı.
Neden hiçbir şey duyamamaya başladım,beynim bulanıklaşıyor.
Doktor sadece neremde yara var kontrol etmek için eliyle karnıma hafif baskı uyguladığı zaman ağzıma dolan metal tatlı sıvı ile gözlerimi kırpıştırmış,elimin tersini ağzıma siper etmeye çalışsam da ağzımın kenarından akan kanı engelleyememiştim.
Doktor Masaru'ya elindeki telefonu gösterip bir şeyler yapması gerektiğini söylerken bir eli belimi tutup diğer eli de diz içlerimden tutup beni havaya kaldırmışken mecalim olmadığı için sadece başımı yaslamıştım ona.
Doktor'un bugün ilk defa giydiğini fark ettiğim bembeyaz elbisesi kırmızıya bulanırken duymadığım bağırmalardan kulak zarımın sızladığını hissetmiştim.
Gözlerimi artık açamamaya başladığımda kaskatı kesilmiş olan eklemlerimin gevşediğini ve kulaklarımdaki uğultunun geçtiğini hissettim.
Son duyduklarımdan sonra gözlerimi açmaya çalışsam da başaramamıştım.
-'Y/n!O ilaçları nereden buldun ki,ah!?Kafayı yiyeceğim!Kapatma gözlerini tamam mı ben buradayım!!'-Doktor
Sonrası ise karanlık ama rahat bir yer.
Neresi olduğunu bilmiyorum.
***
Deli dolu bir bölümdü,drama yerlerini beğendiniz mi?
Bu arada bu kitabın ilk bölümlerini hatırlıyorsunuzdur,kendimi geliştirdiğimi hissediyorum.Sayenizde<3
Y/n'nin hastalığı onu şimdiden ölüm raddesine getirir mi acaba,çok merak ediyorum.
Her neyse diğer bölüme kadar hoşça kalın veee
Görüşürüz<3