Malikenin girişine hızlı adımlarla varıp kapıyı var gücümle çaldığımda kapıyı açan Jeff oldu elinde havlu vardı,Bir dakika o benim mi havlumdu?
Her neyse havludan daha önemli meseleler vardı,Onu kenara ittiğimde şaşkınca bana baktı.
"Sana da günaydın milli yüzücü..." Merdivene doğru koşarken sözlerine aldırış etmemem onu meraklandırmış olmalı ki peşimden koşmaya başladı.
"Hey,Sana günaydın dedim...Kulağına yüzmekten su mu kaçtı?"
"Ya bir siktir git" diye bağırdığımda ikimizde odamın kapısının önünde durmuştuk,Beklemediği bir bağırışla yerinden sıçradı.
"Ne oluyor ya..." diye mırıldanırken cebimden anahtarı çıkartıp deliğe soktum,Anahtarı çevirdiğimde kapı açıldı ve oda bomboştu.
"Gitmiş..." diye mırıldandım ve yanımda duran Jeff'e baktım,Yüzünde meraklı bir ifadeyle bana bakıyordu.
"Kim gitmiş,Neyden bahsediyorsun?" Yatağımı işaret parmağımla gösterip mırıldandım.
"S/A'yı buraya bırakmıştım...Güvende olması için,gitmiş" Yatağıma çöküp nereye gidebileceğini düşünmeye başladım evine gidemezdi ormanı aşması imkansızdı,en azından tek başına...
"Onu kaçırdılar..." diyip yerimden zıpladım tam odamdan çıkacakken Jeff beni kolumdan tuttu ve yatağa geri oturturdu.
"Kızı buraya mı getirdin,Ne halt yediğinin farkında mısın? Sence burası iyi bir yer mi?" Kaşlarımı sinirle çatıp yumruklarımı sıktım.
Jeff haklıydı burada kalamazdı ama zaten ben gelince onu daha güvenli bir yere götürecektim fakat şimdi o neredeydi bilmiyordum bile...
"Bunu konuşmanın sırası değil" diyip yatağımdan kalktım ve koşar adımlarla Slenderman'in odasına girdim,kapıyı çalmamıştım bile.
Beni görünce kaşlarını çattı ve yüzünü hiddetle buruşturdu,Yavaş adımlarla tam önümde dikildi insan formundayken bile normal insandan uzundu.
"En azından kapımı çalabilirdin...Neyse bu seferlik affedeceğim bir daha olmasın,Sorunun nedir benim küçük proxym?" Sesindeki aşağılayıcı ton sinirimi körüklerken yutkundum.
"Kızı odama getirdim...Kısa bir süre içindi,Ama o yok-"
"Hmmm...Demek evimdeki o sinir bozucu enerji ondan geliyordu,Gitmesi daha iyiydi ben" Diyip gözlerini bana dikti ve derince irislerime baktı,sanki ruhumun derinliğini bile görebiliyordu.
"O gitmedi efendim,Biri onu kaçırmış olmalı" Kendimden emin bir tonla konuşmam aramızdaki gerilimi daha da arttırmış gibiydi.
"Unut onu ben drowned ve işine odaklan,Kendini biraz geliştir dünki çocuk değilsin"
"Kendimi geliştireceğime dair söz verdim efendim buna da sadık kalacağım,Ama onu bulmama yardım edin..." derin bir iç çekti ve serttçe bana baktı.
"Onu kendi ellerinle bir gün öldüreceksin,bana bile gerek kalmayacak...Bu sana bu kız hakkındaki son yardımım olucak..." Başımı olumlu manada salladım.
Zaten S/A'yı bulduğumda bu son olacaktı bir daha kimseye ihtiyacımız olmayacaktı,Sadece ikimiz kalacaktık.
"Sana en kısa sürede nerede olduğuna dair haber vereceğim...Şimdi git ve hazırlan toby ile göreve gideceksiniz" Sözleriyle baka kaldım,Ben ve Toby neden göreve çıkıyorduk ki? Toby hep hoodie ve masky ile göreve çıkardı.
"Ben neden tobyle göreve çıkıyorum ki-" Sözümü hiddetli bir ses tonuyla kesti ve kaşlarını çattı.
"Ne zamandır beridir kararlarımı sorguluyorsun? Gidiyorsunuz işte,O kadar şimdi odamdan çık" Ayaklarım istemsizce odadan beni dışarı çıkarırken odanın dışında beni bekleyen jeff'i gördüm.
"Ne oldu,Slenderman ile ne konuştunuz?" Kafamı iki yana salladım ve ona baktım.
"Kızı bulmama yardımcı olacak..." Alaycı bir şekilde güldü ve ellerini göğsünde birleştirdi.
"Ben buna pek inanmadım ama neyse başka şansın yok değil mi?" Kafamı olumlu manada salladım,Evet başka şansım yoktu.
"Beni toby ile göreve yollayacak" dediğimde bana inanmaz gözlerle bakmaya başladı.
"Ne alaka? Toby'nin göreve gideceği ekibi yok mu?"
"Var da bilemiyorum jeff..." Diyip duvara yaslandım bir kaç dakika sessizce durduktan sonra merdivenlerin başında Toby belirdi.
"Efendi Slenderman birlikte göreve gideceğimizi söyledi" Onun da kafası benimki kadar karışık görünüyordu.
Jeff eliyle omzuma hafifçe vurdu ve odasına doğru ilerlemeye başladı,Gözden kayboluncaya kadar istemsizce onu izledim.
"Hadi Ben gidelim,detayları yolda ben sana anlatırım" Toby'nin sesiyle bakışlarımı ona diktim,Kafamı olumlu anlamda salladım ve birlikte merdivenleri inmeye başladık.
***
"Hadi s/a aç kapıyı..." Kafamı görmeyeceğini bile bile olumsuz bir şekilde salladım.
"Çıkmayacağım işte dışarı,Defol git başımdan ufuk" Sinirle söylediğim sözlerin ardından bir iç çekiş duyuldu.
"Bana bak sabrımı sınama,Kırarım kapıyı alırım seni" Sessiz kaldım,yapar mıydı ki? Dakikalarca ikimizden ses gelmemişti ama orada olduğunu biliyordum.
"Benden günah gitti" dedi ve kapıyı zorlamaya başladı,Kapının ardındaki bedenim ufuğun gücüne dayanamıyordu ittirsem de kapı yavaş yavaş açılıyordu.
"Git ya git,Yapma istemiyorum işte anlamıyor musun?" Elini kapının aralağından geçirdiğinde sinirli bir tonda hafifçe güldü.
"Anlamıyorum ama bence sende anlamıyorsun" diyince ayaklarımı küçük bir çocuk gibi birbirine vurmaya başladım ama nafileydi.
İçeriye girecek kadar boşluk oluşturduktan sonra kapıdan sıyrılarak içeri girdi ve tam karşıma dikildi.
"Sana bakınca beş yaşındaki bir kız çocuğunu görüyorum sanki,Biraz olgun olsan ölür müsün?" Bacaklarımı karnıma çekip ona iğrentiyle baktım.
"Bana şöyle bakmayı keser misin artık? Ben senin hayatını kurtardım"
"Ben mi sana gel beni kurtar dedim ha? Kurtarmak zorunda değildin" Bağırır bir ses tonuyla söylediğim için kaşlarını çatmıştı,Bir kaç adım yaklaşıp ellerinin pantolunun cebine koyup eğildi.
"Kurtarmak zorundaydım küçük hanım..." Aniden ayağa kalkıp karşısında dikilince,duruşunu dikleştirdi.
"Tamam kurtardın eyvallah,Ama yeter artık evime geri dönüyorum iki gün oldu...Babam eve gelip beni göremeyince çıldırır." Bana küçümser bir bakış atıp gülümsedi.
"Ne sanıyorsun sen böyle? Gitmişsin bir seri katile bulaşmışsın ve öylesine hayatına geri dönmek mi istiyorsun, Çocuk oyunu mu sanıyorsun? Yutkundum ve gözlerimi ondan kaçırdım her an ağlayabilirdim.
"Nereden bilebilirdim ki gerçek olduğunu? Ben onu bir creepypasta karakteri sanıyordum..." Yere bakarak söylediğim sözlerle ufak bir kahkaha attı.
"İşte gördün gerçekmiş...Bana bak" Çenemden tutup ona bakmamı sağladı ve kaşlarını çattı.
"Sana dokunacak sana zarar verecek kadar gerçekti küçüğüm,İşin ciddiyetini kavra artık bırakta seni bu illetten kurtarayım" dediklerini dikkatlice dinledikten sonra merakla ona baktım.
"Nasıl? Ve neden? Bunların hiç birini yapmak zorunda değilsin bak" Kollarımdan tuttuğunda vücudumu bir ürperti dalgası kapladı.
"Hayır zorundayım,Annene bir borcum var bunu seni ondan kurtarak ödeyeceğim,Nasıl olduğuna gelince orasına sen karışma" Yüzüne dikkatlice bakıyordum,gördüğüm en karmaşık insanlardan biri olabilirdi.
Kollarımdan tutmayı bıraktı ve hafifçe gülümsedi.
"Hadi şimdi yemek yemeye gidelim..." diyip bileğimden tutup beni odadan çıkardı,Ona dikkatlice bakıyordum sanki aklından geçenlerini okuyabilecekmişim gibiydi.
Beni yemek masasına oturttu ve karşımda yerini aldı,Kendisi yemeye başlamıştı ama ben ona bakıyordum sadece rahatsız olmuş gibi yerinde kıvrandı ve bana baktı.
"Sorunun ne? Yemeğini yesene" Kafamı olumsuz manada sallayınca suyunu içti ve boğazını temizledi.
"Neden yemiyorsun...Merak etme aşçılık diplomam var seni zehirlemem" Aşçılık diplomasının olması beni şaşırtsa da konu bu değildi.
"Kimin nesi olduğunu anlatmadan bir bardak su dahi içmeyeceğim" diyip gözlerimi kıstım.
"Yapma s/a,İki gündür hiç bir şey yiyip içmedin zaten..."
"Anlat dedim sana." Kararlı ses tonumla ellerini teslim olurcasına kaldırdı.
"Zaten saklanacak bir şey değil...Anlatacağım" diyince zafer kazanmış gibi gülümsedim,Anlatacaktı.
Oh yarabbi şükür bir bölüm daha yazdım,Vallahi ballarım bende bölüm yazmak istiyorum ama her şey üst üste geliyor pek yazmaya zamanım olmuyor ama sizi çok seviyorum hepinizi öpüyorum,Sizi kimse sevmiyorsa burada ben verim anam hepinizi seviyorum öpüldünüz 💋💋💋