"Minho."
Dedi Felix sesizce Minhoya. Ancak Minhodan tık yoktu.
"Minho."
Dedi tekrar Minhoyu dürterek. Minho yine uyanmamıştı.
"MİNHO!"
"ANANI SİKEYİM NE OLUYOR LAN!?"
Diye bağırarak uyandı Minho. Tabikide Felixin bağırmasıyla Jeongin ve Seungminde uyanmış, Minhohun odasına gelmişti.
"Ne oluyor ebesini siktiklerim!?"
Dedi sesi uykulu olan Seungmin.
"Gecenin köründe ne oluyor bu aşağlık yerde!?"
Dedi Jeongin.
"Şimdi şöyleki. Hyunjin ve diğerlerini bulmalıyız."
...
"Felix gerizekalı mısın kanka? Alınma ama yani nasıl bulalım biz onları şimdi?"
Dedi minho olayların hepsini dinleyince.
Şu an dörtlü oturma odasında oturmuş, nerede oldukları hakkında dönüşüyordu.
"Bence sen Hyunjini unut kanka. Çocuğun ağzına sıçtığın günün akşamı çocuğu merak etmen yani."
Dedi jeongin. Şu an Felixi korkutmaya çalışıyordu.
"Bencede. Zaten bulamayız bence. Sabah başka bir yerde uyanır. Eve gelmek için borç falan iser bizdende."
Dedi Seungminde. Minho ne yaptıklarını anlamıştı.
"Bende katılıyorum Jeongin ve Seungmine."
Felix çok korkmuş görünüyordu.
"Jisung o kadar içmelerine izin vermezdi aslında. Nasıl içtilerki o kadar?"
"Jisungda içmiş çünkü. Öyle demişti Hyunjin..."
Dedi Felix. Ortamda bir sesizlik olmuştu ki Felixin telefonu çaldı.
Felix hemen telefonunu alıp kimin aradığına baktı.
"HYUNJİN! HYUNJİN ARIYOR!"
Dedi bağırarak.
"Aç hemen! Hoparlöre ver."
Felix telefonu açıp hoparlöre verdi.
"Hyunjin gerizekalı mısın? Madem sızacaksın bana adresi at ve öyle sız. Kafana sıçayım senin. Nerdesin. Hemen söyle çabuk."
Dedi Felix azarlarcasına.
"Uhm."
Diye bir erkek sesi duyuldu telefondan. Felix bu sesi daha önce hiç duymamıştı.
"Sanarım sen Hyunjinin arkadaşısın."
Dedi karşıdaki ses. Felix gerçekten korkuyordu. Dürüst olmak gerekirse Minho, Jeongin ve Seungmin bile korkmuştu.
"E-Evet sayılabilir."
Felix sesindeki titremeyi dindirmeye çalışıyordu.
"Normalde Hyunjini eve götürecektim. Hatta götürmeye gelmiştim. Ama kulağında telefonla uyuduğunu gördüm. Telefona baktığımdada en son sizinle konuşmuştu. Bende meraklanmışsınızdır diye düşündüm. Bu yüzden aradım. Merak etmeyin. Hyunjin benimle. En iyi şekilde bakacağım Hyunjine."
Dedi karşıdaki ses. Kimdi bu amına koduğumun çocuğu dedi Felix içinden.
"Siz kimsiniz?"
Dedi dominat sesi.
"Ben Hyunjinin arkadaşı, Choi San. Tanıştığımıza memnun oldum Felix."
Dedi karşıdaki ses.
"Adımı nereden biliyorsun?"
"Telefonda F siyah kalp diye kayıtlısın. Birde Hyunjin içip içip Felix diye sayıkladı. O olabilirsin diye düşündüm."
"Anladım."
"Konuşma gereksiz yere uzadı Felix. Ben Hyunjini evime götürüyorum endişelenmene gerek yok."
"Hayır. Götürmene gerek yok. Konum atman benim ve Hyunjin için yapabileceğin tek ve en iyi şey olacak San."
Dedi Felix. Çoktan ceketini alıp çıkmıştı. Arkasındanda Jeongin, Seungmin ve Minho çıkmıştı evden.
"Uhm, emin misin Felix? Arabamla bırakabilirim. Çünkü fazla uyanabilecek gibi değiller."
"Sorun yok San. Şimdi lütfen konum at."
Dedi Felix.
"Peki o zaman. Kendine iyi bak Felix~shii!"
Dedi San neşeyle. Felix ise shii demesine gülmüş ve ne alaka diye düşünmüştü. Ama üstelemedi.
"Sende San~shii."
Dedi karşılık olarak. Telefonu kapattıktan sonra iki dakika gibi bir sürede konum elindeydi.
"Harika" dedi Felix sesizce. Çünkü bahsedilen konum Wooyoungun evine çok yakındı.
...
Felix ve Minho önden hızlı hızlı yürürlerken Seungin ikilisi ise koşarak onlara yetişmeye çalışıyordu. Zaten mekan evlerine oldukça yakındı.
"Ya bi durun, çok yoruldum hatta o kadar yoruldum ki altıma sıçıcam şimdi!"
Dedi Seungmin bağırarak. Minho ve Felix aniden durunca Jeongin başını Minhohun omuzlarına çarptı.
"Sakın sen sıçma Seungmin! Adamlar logarın taştığını sanarlar."
Dedi Minho. Ardındanda Felix konuştu.
"Geldik. Burası."
Dedi Felix önündeki Wave isimli mekana bakarken.
Bir dakika bile durmadan hemen içeriye girdi Felix.
Mekan boşalmış sadece koltukların üzerinde, birbirlerine yaslanmış uyuyan dört kişi vardı.
Birde onların başında bekleyen takım elbiseli bir adam.
"Selam Felix!"
Dedi karşıdaki adam. Bu San olmalıydı.
"Selam San. Teşekkürler. Yani onlara baktığın için."
"Ah tabikide! Benim görevim."
Dedi San. O sırada Minho Jisungu, Jeongin zorlukla kaslı Changbini, Seungmin ise Chanı tutuyordu.
Felix Hyunjinin beline kolunu geçirip Hyunjinin kolunu kendi boynuna doladı. Sana son kez başıyla teşekkür ettikten sonra kapıya doğru yürümeye başladılar. O sırada arkadan San seslendi.
(🎧: O bir karamel - Ozbi)
"Hey Felix!"
Dedi San. Felix arkasını döndü. San ile göz göze geldiler.
"Hyunjine söyleyebilir misin? Ben hergün buradayım. Ve Hyunjini bekliyor olacağım."
Dedi San. Felix içinden 'piçe bak' diyordu.
"Unutmazsam söylerim. İyi geceler."
Dedi ve mekandan çıktı.
"Puşta bak. Birde bekliyorum diyor. Gerizekalı."
Dedi Felix.
"Ne oldu çilli tavuk?"
Dedi Jeongin çocukları taşımaya çalışarak.
"Boşver sonra anlatırım."
Dedi Felix. Minho ise;
"Bizim eve mi götürelim bunları?"
Diye sordu. Yarı uyanık olan Chan ise,
"Hayır... Eve... Gidelim."
Dedi bayık bayık. Felixin aklına bir fikir gelmişti.
"Minho taksi çağrıyorum. Siz bu üçünü alın Hyunjinlerin eve gidin. Bende Hyunjinle bizim eve geçeceğim."
"Ooo eve oğlan atıyor Felix!"
Dedi Jeongin.
"Hakikaten lan çocuktan yararlanmayacaksın değil mi?"
"Saçmalama Minho. Dediğimi yapın sadece."
O sırada taksi çoktan gelmiş, Minholar taksiye binmişti.
"Gözüm üzerindee!"
Diye bağırdı Seungmin giderken.
Felix ise Hyunjini taşıyarak 10 dakikalık yolu 20 dakikada gelmişti.
"Neden bu kadar içtin ki aptal? Haline bak daha ayakta bile duramıyorsun."
Dedi binalarındaki asansöre binerken.
Hyunjin ise birazdaha uyanık görünüyordu.
"San..."
Dedi kısık sesle. Felixi San denilen o adam sanmıştı.
"San ben... midem... kusucam.. sanarım."
Dedi Hyunjin. Felix ise ona San demiş olmasına takılmıştı.
Asansörden inerken bir kez daha "San.." demişti Hyunjin.
Felix evin kapısını açarak eve girdiğinde Felix Hyunjini odasına, yatağa götürdü. Daha sonra otutturdu Hyunjini.
"San... beni tuvalete mi getirdin?"
Diye sordu Hyunjin. Felix ise ellerini Hyunjinin yapılı omuzlarına koyup sarstı Hyunjini.
"Bana bak Hwang! Gözlerime bak!"
Dedi sarsarak. Hyunjin ise gözlerini zorla kaldırıp karşısındaki bir çift göze baktı.
"Ben o herif değilim anladın mı beni!?"
Dedi Felix.
"Şu an onun yanında değil benim yanımdasın!"
Dedi Felix azarlayarak. Hyunjin ise ellerini kaldırıp ayakta duran Felixin beline sardı kollarını.
"Tanrım daha önce hiç bu kadar güzel bir rüya görmemiştim..."
Dedi Hyunjin. Felixte nasılsa hatırlamayacak diyeren kollarını sardı Hyunjine.
"Rüya değil Hwang. Karşındayım şu anda. Sarılıyorum hatta sana."
Dedi Felix.
"Rüyaların hiç bu kadar gerçekçi olduğunu bilmiyordum..."
Dedi bu seferde. Felix ise daha sıkı sarılmıştı Hyunjine. Hatta o kadar sıkı sarıldılar ki birbirlerine Hyunjin yatağa düştüğünde, Felixle onunla yatağa düştü.
Hyunjinin tekrar sızdığını anlamıştı Felix. Hyunjin sızmadan önce tek bir cümle söylemişti.
"Tanrım lütfen, bu rüyadan asla uyanmayım. Beni gerçekliğe döndürme..."
Felix Hyunjinin sızdığına emin olduğunda üzerlerine pikeyi çekmişti.
Ona sarılarak uyuyacaktı. Uyumadan önce Hyunjinin yüzüne baktı. Ve asla yapmaması gerektiğini hissettiren bir şey yaptı.
Evet Hyunjini öptü. Hemde sömürcesine.
(HIÇ BITMESIN BU MEDCEZIRLEEEEER MEDCEZIRLEER)
Bu ficde Felixe karma yasattiracam arkadaslar kimse yasattigini yasamadan olmes.
Ama yinede soyle bir sahne gelir ya
Ozbi niye bu kadar huzur veriyo
1000 KELIME