# Unicode #
ကိုကိုနဲ့ ထယ်ယောင်း ပြဿနာဖြစ်ပြီးတဲ့ညတည်းက ကိုကိုက ထယ်ယောင်းကို လုံးဝအတွေ့မခံတော့ပေ...ထယ်ယောင်း ဘက်က ဘယ်လိုဘဲ တောင်းပန်တောင်းပန် ကိုကိုက ခွင့်မလွှတ်...
အဲ့ညတည်းက အခန်းခွဲနေပြီး ထယ်ယောင်းမှာ ကိုကို့မျက်နှာလေးကို တွေ့ရသည့်နေ့က ရှားသည်။မနက်ဆို သူ့ရုံးသွားချိန်လောက်မှ ကိုကိုက သမီးလေးကို ခေါ်ပြီး အခန်းတည်းက ထွက်သလို..သူပြန်မလာခင် သမီးကိုခေါ်ကာ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်နေတတ်၏။
ဒေါ်ကြီးဂျုးတို့ကို ကိုကို့ရဲ့ အခြေနေမေးတော့ တစ်နေ့လုံးတမှိုင်မှိုင်တတွေတွေနဲ့မျက်နှာသိပ်မကောင်းသလို တစ်ခါတစ်လေကျရင်ငိုနေတတ်တယ်လို့ ပြောသည်။အဲ့တာတွေက သူ့ကြောင့်...ကိုကိုမျက်ရည်ကျတာမကြိုက်တဲ့သူကိုယ်တိုင်က ကိုကိုရဲ့ မျက်ရည်တွေကို ကျစေခဲ့၏။
သူရုံးပိတ်တဲ့ နေတွေဆိုလည်း သမီးလေးနဲ့ တစ်နေ့လုံး အခန်းထဲမှာနေတတ်သလို လုံးမထွက်မလာတတ်တာပေ...အဲ့တော့ သူကိုကို့ရဲ့ ခွင့်လွှတ်မှုကို ဘယ်လိုတောင်းဆိုရမှန်းမသိတော့ချေ...
~
~
~
ဒီနေ့ ထယ်ယောင်း အလုပ်သွားရက်မို့ သူ အခန်းထဲကထွက်လာလိုက်၏။သမီးလေးကိုလည်း အတူခေါ်ကာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ အရုပ်တွေနဲ့ နေရာချပေးရင်း ဆော့ခိုင်းကာ သူက ဒေါ်ကြီးဂျုးတို့ကို ကူပြီး အိမ်အလုပ်တွေ လုပ်ပေးလိုက်သည်။
ဟိုလူရဲ့ မျက်နှာကို မမြင်ချင်လို့ တမင်ရှောင်နေမိသည်။မျက်နှာမြင်လိုက်တာနဲ့ မုန်းတီးမိပြီး..နာမည်ကြားရုံနဲ့ အလိုလိုနာကျည်းမိ၏။အားလုံးထက်ပိုပြီး ယုံကြည်ရသူက နောက်ကျောကို ဓားနဲ့ထိုးတာလောက် နာကျင်ရတာမရှိ...
တစ်အိမ်တည်းနေပေမဲ့ မျက်နှာ ချင်းမဆိုင်ချင်တာကြောင့် ရှောင်နေမိတာ သူ့အလွန်မဟုတ်...သူစိတ်နဲ့သူကိုယ်ဆိုရင် ဒီအိမ်က ထွက်သွားမိမှာအမှန်...ဒါပေမဲ့ သမီးလေးကိုတော့ မိဘတစ်ကွဲတစ်ပြားမဖြစ်စေချင်တာကြောင့်သာ ဆက်နေရတာ..ပါးပါးတို့ မရှိတော့ သူ့မှာ အားကိုးစရာမရှိတော့ပေ..အရမ်းငိုချင်လွန်းလို့ တိုးဝှေ့ပြီးငိုရမဲ့ ရင်ခွင်မရှိတော့ သူတစ်ယောက်တည်းသာ ကြိတ်မှိတ်သည်းခံရ၏။တစ်ခါတစ်လေ အော်ဟစ်ငိုယိုပြီး ဘာကြောင့် ငါ့မှ ဒီလို လာဖြစ်တာလဲဆိုပြီး အကျယ်ကြီးငိုရှိုက်ချင်ပေမဲ့ လက်တွေ့က လုပ်လို့မှမရတာ။
အိမ်အလုပ်တွေလုပ်လို့ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းးက သမီးကိုကြည့်လိုက်၏။သမီးက အရုပ်တွေအလယ်မှာခွေခွေလေးအိပ်ပျော်ပြီ....အိပ်ပျော်နေတဲ့ သမီးငယ်ကို မနိုးအောင် ပွေ့ချီလိုက်ပြီး သူနဲ့ သမီးနေတဲ့ အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။
သမီးကို ကုတင်ထက် ဖြေးညင်းစွာချလိုက်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ သမီးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိ၏။သူနဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့ ကြားမှာ သမီးလေးက မြေဇာပင်ဖြစ်နေပြီ..သမီးနဲ့ ထယ်ယောင်းကိုလည်း ပေးမတွေ့တာ ကြာပြီ..။ဒယ်ဒီပို ခင်တွယ်တဲ့ သမီးမို့ ညနေထယ်ယောင်း အလုပ်ပြန်လာချိန်တိုင်း သူတို့က အခန်းထဲဝင်နေကြပြီမို့ မျက်လုံးဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး သူ့ဒယ်ဒီကိုရှာနေတတ်ကြသည်။သူ့ရဲ့မျက်နှာရိပ်မကောင်းမှန်းသိတာကြောင့်....ဒီတစ်လော သမီးက အရင်ကလောက် မဆော့ဘဲ ငြိမ်ငြိမ်နေပေးတတ်၏။
သမီးကို သနားပေမဲ့ ဂျောင်ဂု ထယ်ယောင်းကို လက်မခံနိုင်တော့ပေ ... အိမ်ထောင်တစ်ခုက ယုံကြည်မှု၊ နားလည်မှု ၊သစ္စာတရား၊ ချစ်ခြင်းနဲ့ တည်ဆောက်ရတာအဲ့ထဲက တစ်ခုခုပျက်ဆီးသွားရင် အိမ်ထောင်ရေးက သာယာတော့မယ်မဟုတ်...အဲ့လိုဘဲ ငါတို့အိမ်ထောင်ရေးက ယုံကြည်မှုက ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ဆိုရင် ကွဲကြေသွားတဲ့ဖန်ခွက်က ပြန်ဆက်လို့ရရင်တောင် အက်ကွဲရာတွေနဲ့မို့ အကောင်းတိုင်းမဖြစ်နိုင်တော့သလို..နားလည်မှုက ကြိုးတစ်ချောင်းဆို..ပျက်သွားတဲ့ကြိုးက ပြန်ချည်လို့ရတောင် အထုံးရာတွေနဲ့မို့ အသစ်တိုင်းမဖြစ်နိုင်တော့ဘူး...အဲ့လိုဘဲ ငါတို့အိပ်ထောင်ရေစလည်း အရင်လိုပြန်ပြီး သာယာနိုင်တော့မယ်မထင်ဘူး...
မင်းကို ထပ်ပြီး မယုံကြည်ရဲတော့ဘူး.. ငါ့ကို နားလည်အပေးနိုင်ဆုံးလို့ထင်ခဲ့တဲ့မင်းလည်း တကယ်တော့ ငါ့ကို နားမလည်ပါဘူး...အရင်က မင်းရဲ့ရင်ခွင်ဟာ ငါ့အတွက် အနွေးထွေးဆုံးလို့...ဒါပေမဲ့...အဲ့နေ့က မင်းရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ လှုပ်မရအောင် အချုပ်ခံရပြီး ဆေးတိုက်ခံရတာကြောင့် ငါထင်မှတ်ခဲ့တဲ့မင်းရင်ခွင်က မနွေးထွေးဘဲ ငါ့အတွက် ပူလောင်နေခဲ့တယ်....ငါချစ်ခဲ့တဲ့မောင်..ငါ့ကို ချစ်ခဲ့တဲ့မောင် ဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင် ငါထင်မြင်မိတဲ့အထိ..
«« ကိုကို~..မောင့်ကို..ကလေးတွေ အများကြီး မွေးပေးရမယ်နော်..ငါးယောက်..ကလေးငါးယောက် မောင့်ကို မွေးပေးနော် ကိုကို..»»
အရင်တစ်ချိန်က သူပြောဖူးတဲ့စကားတွေကို ပြန်ကြားယောင်လာမိတော့ ဂျောင်ဂု နာနာကျင်ကျင်ပြုံးမိသည်။ကလေးမွေးပေးဖို့တောင်းဆိုတဲ့သူက အခုတော့ သူကလေးမွေးမှာကို ကြောက်ရွံ့နေပြီ..မင်းသတ္တိမရှိရင် ဘာကြောင့်ငါ့ကို အဲ့လိုစကားမျိုးပြောခဲ့လဲ..
«« မောင်ရယ် ကိုကိုရယ်..ကလေးလေးတွေရယ်..အိမ်ကြီးကြီးတစ်လုံးမှာ ပျော်ပျော်ရွင်ရွင် သက်ဆုံးတိုင် နေသွားကြမယ်နော်..»»
မဖြစ်နိုင်တဲ့ စကားတွေပြောပြခဲ့ပြီး..မင်းရဲ့ဆန္ဒက ငါ့ရဲ့အိပ်မက်ဖြစ်အောင်ရိုက်သွင်းခဲ့ပြီးမှ ရိုက်ချိုးခဲ့တော့ ငါဆိုတာဟာ အလူးအလဲခံစားရပြီ..ငါအစွဲလမ်းကြီးတာ မင်းမသိဘူးလား....မင်းရဲ့လုပ်ရက်က ငါ့ရဲ့ခြေထောက်ကိုရိုက်ချိုးလိုက်သလိုဘဲဆိုတာ မင်းလုံးဝနားမလည်ခဲ့ဘူး
*~.မောင်..တကယ်လို့ ကလေးတွေက ငါနဲ့တူနေမယ်ဆိုရင်ရော မောင်လက်ခံမှာလား.~*
*~.ဒါပေါ့ဗျာ..မောင့်ကလေးတွေက ကိုကိုနဲ့ တူလည်းမောင်က လက်ခံမှာပေါ့..ကိုကိုနဲ့ မောင့်ရဲ့သွေးသားလေးတွေဘဲ.~*
တစ်ချိန်က မင်းပြောခဲ့တဲ့ အဲ့စကားကလည်း အတုအယောင်ဘဲ..မင်းက လူလိမ်! ငါမင်းကို အရမ်းချစ်ပေမဲ့ တပြိုင်တည်းမှာ အရမ်းမုန်းတယ်...
~
~
~
" CEO.. ဘာဖြစ်လို့မှိုင်နေတာလည်း..မျက်နှာကလည်း မကောင်းတာကြာပြီ..ကျွန်တော်သတိထားမိသလောက် တစ်လလောက်ရှိပြီနော်.."
အလုပ်ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး အတွင်းရေးမှုးဟန်က ထယ်ယောင်းကို တင်ပြနေပေမဲ့ ထယ်ယောင်းက လုံးဝစိတ်မဝက်စားဘဲ တစ်ခုခုကို တွေးတောနေဟန်ပေါက်နေတာကြောင့် မေးလိုက်မိသည်။အရင်က တက်တက်ကြွကြွရှိခဲ့တဲ့ သူ့ရဲ့ သုဌေးက အခုတော့ တခြားလူလိုဖ့စ်နေ၏။အလုပ်ကိစ္စတွေမှာလည်း မှားတတ်လာတာကြောင့် သူ့မှာ သေချာပြန်ပြီးစစ်ပေးနေရသည်။ဘာ ကိစ္စတွေရှိလို့ သူရဲ့ သူဌေး စိတ်နဲ့ကိုယ်မကပ်တာပါလိမ့်..
" ဟန်~.."
ထယ်ယောင်းက ဟန့်ကိုခေါ်ပြီး ပြောပြသင့်မသင့်စဉ်းသားလိုက်သည်။ဟန်ကတော့ သူခေါ်လိုက်တာနဲ့ ခါးမတ်ပြီး သူ့ကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်လာ၏။
" ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ.. CEO.."
" ဟူး~...ငါ ကိုကို့ကို ဆေးလိမ်တိုက်တဲ့ ကိစ္စ ကိုကိုသိသွားပြီ..အဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးထဲက ငါနဲ့ မျက်နှာချင်မဆိုင်တော့သလို လုံးဝလည်း အတွေ့မခံဘူး.. သမီးလေးနဲ့တောင် တစ်ခါတစ်လေလောက်မှ ဒေါ်ကြီးဂျုးခေါ်လာလို့တွေ့ရတာ..ကိုကို...ငါ့ကို တော်တော်စိတ်စိုးသွားတာထင်တယ်.."
" ဗျာ!! "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ဟန်လည်း တကယ်အံ့ဩမိသွားသည်။ အခုလိုမြန်မြန်သိသွားလိမ့်မယ်လို့လည်းမထင်..
" အစ်ကိုလေးကို .. မတောင်းပန်ကြည့်ဘူးလား CEO "
" ငါတောင်းပန်ကြည့်တာပေါ့ ဒါပေမဲ့ ကိုကိုက လုံးဝအတွေ့မခံဘူး..ငါ့ကိုတွေ့ရင်လည်း နာကျည်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်တတ်တာမို့ ငါလုံးဝခံနိုင်ရည်မရှိဘူးဟန်~..ငါမှားမှန်းသိပါတယ် .. ငါသာ ပတ်ဝန်းကျင်ကစကားတွေနဲ့ အတွေးမလွန်ခဲ့ရင် ကိုကိုအခုလို ခံစားနေရမှာမဟုတ်ဘူး..ငါက ဉာဏ်တိမ်ခဲ့တယ် ဟန်..ငါသတ္တိမရှိတာနဲ့ ကိုကို့ရဲ့ ဆန္ဒကို ရိုက်ချိုးမိခဲ့တယ်..ငါ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဟန်..တစ်ခုခုလောက်အကြံပေးပါအုံး.."
ဟန်လည်း သူဌေးရဲ့စကားကြောင့် စဉ်းစားနေလိုက်မိ၏။အစ်ကိုလေးဂျောင်ဂုကစိတ်ဓာတ်မာပြီး အမှတ်ကြီးတဲ့သူမို့ သူဌေးကို တော်ရုံနဲ့ ခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူသိသည်။အဲ့တော့ သေသေချာချာ ဆွေးနွေးမှရမယ်ထင်တယ်..
"အစ်ကိုလေးနဲ့ တစ်ရက်လေူက် သေချာတွေ့ပြီး ရှင်းပြကြည့်ပါလား အခုလို အစ်ကိုလေးရှောင်နေမှန်းသိသိနဲ့ CEO က သွားမတွေ့ဘဲ အလုပ်လာနေတော့ ပိုပြီး အခြေနေတွေဆိုးကုန်မယ်ထင်တယ် "
" အွန်း!..မင်းပြောတာ မှန်တယ်..ကိုကိုက ငါရှိရင် အခန်းထဲက မထွက်ဘဲနေတတ်တာကြောင့် ကိုကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရအောင် ငါအလုပ်ကိုလာတာ..ငါကိုကို့ကို တစ်ယောက်တည်းနေချိန်ပေးတာတော်သင့်ပြီထင်တယ်.. ငါတို့ အခန်းခွဲနေတာ တစ်လကျော်နေပြီလေ.."
" ဟုတ်တယ် CEO အဲ့တော့မနက်ဖြန် အလုပ်မလာဘဲ အစ်ကိုလေးနဲ့ အေးဆေးစကားပြောပြီး တောင်းပန်လိုက်.."
ဟန့်စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။ဒါပေမဲ့ သူအလုပ်မသွားမှန်း ကိုကိုသိရင် အခန်းထဲက ထွက်မှာ မဟုတ်တာကြောင့် အလုပ်သွားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး..လမ်းတစ်ဝက်ကနေပြန်လာပြီး ကိုကို့ရဲ့ အခန်းထဲမှာ ဝင်စောင့်နေမှဖြစ်မည်။
~
~
~
ထယ်ယောင်းအလုပ်သွားတော့ ဂျောင်ဂုလည်း သမီးလေးကိုခေါ်ပြီး အောက်ထပ်ကိုဆင်းလိုက်သည်။သမီးကို အိမ်အကူအချို့နဲ့ဆော့ကစားစေပြီး သူက လုပ်စရာရှိတာလုပ်နေလိုက်၏။
ထယ်ယောင်းလည်း ကားကို လမ်းတစ်ဝက်မှာ ပြန်ကွေ့ပြီး အိမ်နဲ့လှမ်းတဲ့နေရာလောက်မှာ စက်ရပ်ပြီး သော့ခတ်ကာ လမ်းဆင်းလျှောက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ အိမ်နောက်ဘက်လျှို့ဝှက်အပေါက်ကနေ အိမ်ထဲဝင်ပြီး အားလုံးအလစ်မှာ ကိုကို့ရဲ့အခန်းထဲဝင်ပြီးပုန်းနေလိုက်၏။ဒီလိုမှ မလုပ်ရင် ကိုကိုနဲ့သူတွေ့လို့ရတော့မှာမဟုတ်..ကိုကိုက အခန်းကို လောခ်ျ့ချထားတတ်တာမို့ သူဝင်လို့မရသလို သော့အပိုနဲ့ဝင်ရင်ရပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ထပ်ပြီး ပြဿနာမဖြစ်ချင်တာကြောင့် သူ့မဝင်ခဲ့..အခုတော့ ကိုကိုက သူအိမ်မှာမရှိဘူးအထင်နဲ့ အခန်းတံခါးကို လော့ချ်မချထားတာကြောင့်အလွယ်တကူဝင်လို့ရသည်။အခန်းထဲက ဗီရိုအကွယ်မှာ ဝင်ပုန်းနေလိုက်ပြီး..ကိုကိုအလာကိုစောင့်နေလိုက်၏။
နေ့လယ်လောက်ရောက်တော့ ဂျောင်ဂုလည်း အလုပ်တွေပြီးတာနဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ သမီးငယ်ကိုချီပြီး အခန်းထဲဝင်ကာ တံခါးကို လော့ခ်ျလိုက်သည်။သမီးငယ်ကို ပုခက်ထဲထည့်ပြီး ပြန်သိပ်လိုက်၏။တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်သာတွန့်သားတဲ့သမီးကို တင်ပါးလေးကို ဖွဖွလေးပုတ်ပေးလိုက်တော့ပြန်ပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားသည်။ သမီးငယ်အိပ်မောကျသွားတာသေချာမှ ရေချိုးဖို့ပြင်လိုက်၏။အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး တပတ်ကိုယူကာ ရေချိုးပြီးရင် ဝတ်ဖို့ အင်္ကျီတစ်စုံကို ဗီရိုထဲကနေထုတ်နေတုန်းသူ့ခါးကို ရစ်တွယ်လာတဲ့ လက်တစ်စုံကြောင့် ဘယ်သူမှန်းသိပြီး ရုန်းလိုက်မိသည်။
ထယ်ယောင်း အခန်းထဲမှာစောင့်နေတုန်း...အတော်ကြာမှ ကိုကိုက နူးနူးလေူကို ချီပြီး အခန်းထဲဝင်လာ၏။ပြီးတော့ လော့ခ်ျချကာ နူးနူးလေးကို ပုခတ်ထဲ ထည့်ပြီးသိပ်နေတာကြောင့် ထယ်ယောင်းပုန်းနေတဲ့နေရာကနေထွက်မလာသေး...သမီးငယ်အိပ်ပျော်မှထွက်မယ်ဆိုပြီး ဆက်ပြီး ပုန်းနေလိုက်သည်။ထွက်ဖို့အလုပ်မှာ ကိုကိုက ရေချိုးဖို့ အင်္ကျီချွတ်လိုက်တာကြောင့် ထယ်ယောင်းရဲ့ ကိုယ်ထဲမှာရှိတဲ့သွေးတွေပြောင်းပြန်ဆင်းသွားသလိုဖြစ်သွား၏။
ဖြူဥနေတဲ့အသားရည်က ပေါ်လာကာ ကျောပေးထားတာကြောင့် သွယ်လျတဲ့ခါးလေးက အထင်းသား...နောက်ဘက်ကကြည့်တာတောင် လှရက်နိုင်သူမို့ ထယ်ယောင်း ရဲ့စိတ်တွေအလိုလိုမရိုးမရွဖြစ်လာ၏။ဒါကြောင့်အနားကိုသွားပြီး ခါးသွယ်သွယ်လေးကိုဖတ်လိုက်ဝောာ့ တုန်သွားပြီးချက်ချင်းဆိုသလို ရုန်းလာတဲ့ ကိုကို...
ထယ်ယောင်းလည်းအလျှော့မပေးဘဲ မြဲမြံစွာဖက်ထားလိုက်သည်။ကိုကိုကလည်း ရုန်းကန်လာ၏။ရုန်းနေတဲ့ကိုကို့ကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။အပေါ်ပိုင်းကိုယ်ကျွတ်နဲ့မို့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရင်ဘတ်လေးက အတိုင်းသားမြင်နေရပြီး နီဆွေးဆွေးအသီးတို့က ပနံသင့်စွာတည်ရှိနေသည်။ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးနဲ့ လိုက်ဖက်စွာ ကျော့ရှင်းတဲ့ ပခုံးသားလေးတွေက အမှတ်ပေးချင်စရာ...ငုံမိုးပြီး ပခုံးသားနုနုလေးကို နမ်းရှိုက်ပြီး လည်တိုင်လေးကို အရာဖြစ်အောင်ဆုပ်ယူလိုက်၏။
လာရင်းကိစ္စက ဆွေးနွေးဖို့ဆိုပေမဲ့ အတူမနေရတာကြာသလို ကိုကို့ရဲ့ အလှကြောင့် သွေးသားနဲ့ဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ထားတဲ့ ပုထုစဉ်ပီပီ ကာမရမက်သွေးကထကြွလာသည်။ရုန်းနေတဲ့ ကိုကို့ကို အတင်းချုပ်ပြီး ကျန်ရှိနေတဲ့ ချည်သားဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့ သူ့ရှေ့က ကိုကိုရဲ့ အလှကို အတိုင်းသားမြင်နေရ၏။အလျင်အမြန်ပင် သူ့ရဲ့ အဝတ်တွေကိုချွတ်ကာ ပြေးဖို့ကြံနေတဲ့ကိုကို့ကို ပြန်ပြီး အုပ်မိုးလိုက်သည်။အကူညီတောင်းလို့မရလို့ ထယ်ယောင်း အနိုင်ကျင့်နေတာမဟုတ်...ချစ်ရသူမို့ ရယူမိရုံသာ...ဒီလိုလုပ်လို့ ရင်သွေးလေးရမယ်ဆိုတာလည်း သူသိသည်။ဒါပေမဲ့ မနေ့ညတည်းက သူဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီ ။ ကိုကိုနဲ့အတူ ရင်သွေးယူမည်။ကိုကိုရဲ့ဆန္ဒကိုသာကြည့်ပြီး ကျန်တာတွေကို ဂရုမစိုက်တော့ ..ကိုကိုပြောသလို ကလေးတိုင်းက ကိုကိုလို့ဖြစ်မလာနိုင်ဘူးလေ..
ရုန်းနေတဲ့ကိုကို့ရဲ့လက်တွေကို ထယ်ယောင်းရဲ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ချုပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းပေါ်မြှောက်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ သူ့ရဲ့အသွေးသားကို ကိုကို့ထဲတိုင်းဝင်လိုက်သည်။ရုန်းနေတဲ့ကိုကိုဟာလည်း နောက်ဆုံးတော့ သူ့ကိုမတားနိုင်မှန်းသိတာကြောင့် မျက်နှာလွှဲကာ ငြိမ်သက်ပေးနေသည်။ဝောင်းပန်ပါတယ် ကိုကို..အခုကစပြီးမောင်က ပြင်တော့မှာမလို့ ကိုကိုက ခွင့်လွှတ်ပေးပါ...
* မင်း ငါ့ရဲ့ရင်သွေးကို မလိုချင်ဘဲ ဘာကြောင့်အခုလို လာလုပ်နေတာလဲ..ငါဆန္ဒက မင်းအတွက်ဘာမှ အရေးမပါတော့ဘူးလား..အရင်တုန်းက မင်းနဲ့ကလေးယူဖို့ သွေးသားဆက်ယှက်ပေမဲ့ ငါ့ရဲ့ရင်သွေးကို မလိုချင်ဘဲ ငါ့ကိုသွေးသားဆက်ယှက်မှုလာလုပ်တာကိုမုန်းတယ်...မင်းက တဏာကောင်ဘဲ အရင်ကလည်း ကလေးယူဖို့လို့ လိမ်ပြီး ငါ့ရဲ့သွေးသားကိုယူတယ်..အခုလည်း ငါသဘောမတူတာတောင် အတင်းအကျပ် ငါ့ကို အဓမ္မလုပ်နေတယ်..ယူပါ မင်းကြိုက်သလောက်ယူ..ပြီးရင်တော့ မင်း ငါ့ဘဝကနေအပြီးပိုင်ထွက်သွားရမယ်..*
မျက်ရည်တွေနဲ့ အိပ်ရာခင်းကို အားတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့အပေါ်မှာ စိတ်ကြိုက် ရယူနေတဲ့ ထယ်ယောင်းကို နာနာကျည်းကျည်းကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကနေပြောလိုက်မိသည်။သာသာယာယာဖြစ်နေတဲ့ ထိုလူ့ရဲ့မျက်နှာကို မကြည့်နိုင်တော့တာကြောင့် ဘေးဘက်ကိုသာလွှဲထားလိုက်သည်။ဘာကြောင့် သူရဲ့ဆန္ဒမပါဘဲ အတင်းအကျပ်လုပ်ရတာကို ထိုလူကြိုက်နေမှန်း မသိတော့ချေ...ဒါမှမဟုတ် သူက ထိုလူ့ရဲ့ အရုပ်သာသာဆက်ဆံခြင်းကို ခံနေရတာလား...
အတွေးများနဲ့အတူ ရင်ဘတ်ကအောင့်တက်လာပြီး အရာအားလုံးကို မေ့ထားချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။မှိတ်ချလိုက်တဲ့မျက်လုံးတွေ အဆုံးအမှောင်ထုကိုသာ မြင်လိုက်ရ၏။လေဟာနှယ်မှာ လွတ်လပ်သွားပြီး သူ့ရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်ဟာ ပေါ့ပါးသွားသည်။ထာဝရပေါ့ပါးပြီး လွတ်မြောက်ရမယ်ဆို သူအမှန်တကယ်လွတ်မြောက်ချင်မိ၏။
~
~
~
Surprise လေးက တဖြည်းဖြည်းလာပါ့မယ်
စာဖတ်တဲ့သဲငယ်လေးတို့ကတော့မသိဘူး သဲကတော့ ရေးရင်း ဝမ်းနည်းမိတယ်..ရေးခဲ့သမျှ fic တွေတည်းမှာလည်း ဒီfic က pressure အများဆုံးလို့ထင်ပါတယ် တစ်ခါတစ်လေ ရေးရင်းနဲ့တောင် ဂျောင်ဂုအပေါ်မှာ ထယ်ယောင်းက မရက်စက်ဘဲ သဲက ရက်စက်နေသလိုတောင်မြင်မိတဲ့ အထိပါ...ပြီးတော့ ထယ်ရဲ့ ဇာတ်ရုပ်ကိုလည်း သဲငယ်လေးတို့မမုန်းရ အောင်ရေးဖို့ အရမ်းအားစိုက်ရပါတယ်...ဒီ fic လေးပြီးရင် ထယ့်ရဲ့ဇာတ်ရုပ်နဲ့ ဂျောင်ဂုရဲ့ဇာတ်ရုပ်ကို သေချာ ရှင်းပြပါ့မယ် ..ဖန်တီးလေ့မရှိတဲ့ fic ကိုဖန်တီးရတဲ့အကြောင်းရင်းကိုလည်း ပြောပြပါ့မယ်..သဲငယ်လေးတို့လည်း ဂျောင်ဂုရဲ့ ဇာတ်ရုပ်မျိုးရှိတဲ့ fic မျိုးအနည်းငယ်လောက်တော့ဖတ်ဖူးမယ်ထင်ပါတယ်..သဲကတော့ ဆွံ့အနားမကြားတွေအကြောင်းသိပ်မသိတာမို့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီးရေးခဲ့ရပါတယ်...အသေးစိတ်ကတော့ fic လေးပြီးရင် ရှင်းလင်းချက်လေးနဲ့တင်ပြပါ့မယ်..😘
Good night ပါသဲငယ်လေးတို့😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜
______________________________________
# Zawgyi #
ကိုကိုနဲ႕ ထယ္ေယာင္း ျပႆနာျဖစ္ၿပီးတဲ့ညတည္းက ကိုကိုက ထယ္ေယာင္းကို လုံးဝအေတြ႕မခံေတာ့ေပ...ထယ္ေယာင္း ဘက္က ဘယ္လိုဘဲ ေတာင္းပန္ေတာင္းပန္ ကိုကိုက ခြင့္မလႊတ္...
အဲ့ညတည္းက အခန္းခြဲေနၿပီး ထယ္ေယာင္းမွာ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေလးကို ေတြ႕ရသည့္ေန႕က ရွားသည္။မနက္ဆို သူ႕႐ုံးသြားခ်ိန္ေလာက္မွ ကိုကိုက သမီးေလးကို ေခၚၿပီး အခန္းတည္းက ထြက္သလို..သူျပန္မလာခင္ သမီးကိုေခၚကာ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ေနတတ္၏။
ေဒၚႀကီးဂ်ဳးတို႔ကို ကိုကို႔ရဲ႕ အေျခေနေမးေတာ့ တစ္ေန႕လုံးတမွိုင္မွိုင္တေတြေတြနဲ႕မ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းသလို တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ငိုေနတတ္တယ္လို႔ ေျပာသည္။အဲ့တာေတြက သူ႕ေၾကာင့္...ကိုကိုမ်က္ရည္က်တာမႀကိဳက္တဲ့သူကိုယ္တိုင္က ကိုကိုရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို က်ေစခဲ့၏။
သူ႐ုံးပိတ္တဲ့ ေနေတြဆိုလည္း သမီးေလးနဲ႕ တစ္ေန႕လုံး အခန္းထဲမွာေနတတ္သလို လုံးမထြက္မလာတတ္တာေပ...အဲ့ေတာ့ သူကိုကို႔ရဲ႕ ခြင့္လႊတ္မႈကို ဘယ္လိုေတာင္းဆိုရမွန္းမသိေတာ့ေခ်...
~
~
~
ဒီေန႕ ထယ္ေယာင္း အလုပ္သြားရက္မို႔ သူ အခန္းထဲကထြက္လာလိုက္၏။သမီးေလးကိုလည္း အတူေခၚကာ ဧည့္ခန္းထဲမွာ အ႐ုပ္ေတြနဲ႕ ေနရာခ်ေပးရင္း ေဆာ့ခိုင္းကာ သူက ေဒၚႀကီးဂ်ဳးတို႔ကို ကူၿပီး အိမ္အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ဟိုလူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မျမင္ခ်င္လို႔ တမင္ေရွာင္ေနမိသည္။မ်က္ႏွာျမင္လိုက္တာနဲ႕ မုန္းတီးမိၿပီး..နာမည္ၾကား႐ုံနဲ႕ အလိုလိုနာက်ည္းမိ၏။အားလုံးထက္ပိုၿပီး ယုံၾကည္ရသူက ေနာက္ေက်ာကို ဓားနဲ႕ထိုးတာေလာက္ နာက်င္ရတာမရွိ...
တစ္အိမ္တည္းေနေပမဲ့ မ်က္ႏွာ ခ်င္းမဆိုင္ခ်င္တာေၾကာင့္ ေရွာင္ေနမိတာ သူ႕အလြန္မဟုတ္...သူစိတ္နဲ႕သူကိုယ္ဆိုရင္ ဒီအိမ္က ထြက္သြားမိမွာအမွန္...ဒါေပမဲ့ သမီးေလးကိုေတာ့ မိဘတစ္ကြဲတစ္ျပားမျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္သာ ဆက္ေနရတာ..ပါးပါးတို႔ မရွိေတာ့ သူ႕မွာ အားကိုးစရာမရွိေတာ့ေပ..အရမ္းငိုခ်င္လြန္းလို႔ တိုးေဝွ႕ၿပီးငိုရမဲ့ ရင္ခြင္မရွိေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္းသာ ႀကိတ္မွိတ္သည္းခံရ၏။တစ္ခါတစ္ေလ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုၿပီး ဘာေၾကာင့္ ငါ့မွ ဒီလို လာျဖစ္တာလဲဆိုၿပီး အက်ယ္ႀကီးငိုရွိုက္ခ်င္ေပမဲ့ လက္ေတြ႕က လုပ္လို႔မွမရတာ။
အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္လို႔ၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းးက သမီးကိုၾကည့္လိုက္၏။သမီးက အ႐ုပ္ေတြအလယ္မွာေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္ၿပီ....အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သမီးငယ္ကို မနိုးေအာင္ ေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး သူနဲ႕ သမီးေနတဲ့ အခန္းထဲေခၚသြားလိုက္သည္။
သမီးကို ကုတင္ထက္ ေျဖးညင္းစြာခ်လိဳက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သမီးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိ၏။သူနဲ႕ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ၾကားမွာ သမီးေလးက ေျမဇာပင္ျဖစ္ေနၿပီ..သမီးနဲ႕ ထယ္ေယာင္းကိုလည္း ေပးမေတြ႕တာ ၾကာၿပီ..။ဒယ္ဒီပို ခင္တြယ္တဲ့ သမီးမို႔ ညေနထယ္ေယာင္း အလုပ္ျပန္လာခ်ိန္တိုင္း သူတို႔က အခန္းထဲဝင္ေနၾကၿပီမို႔ မ်က္လုံးဝိုင္းႀကီးေတြနဲ႕ ၾကည့္ၿပီး သူ႕ဒယ္ဒီကိုရွာေနတတ္ၾကသည္။သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာရိပ္မေကာင္းမွန္းသိတာေၾကာင့္....ဒီတစ္ေလာ သမီးက အရင္ကေလာက္ မေဆာ့ဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေပးတတ္၏။
သမီးကို သနားေပမဲ့ ေဂ်ာင္ဂု ထယ္ေယာင္းကို လက္မခံနိုင္ေတာ့ေပ ... အိမ္ေထာင္တစ္ခုက ယုံၾကည္မႈ၊ နားလည္မႈ ၊သစၥာတရား၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ တည္ေဆာက္ရတာအဲ့ထဲက တစ္ခုခုပ်က္ဆီးသြားရင္ အိမ္ေထာင္ေရးက သာယာေတာ့မယ္မဟုတ္...အဲ့လိုဘဲ ငါတို႔အိမ္ေထာင္ေရးက ယုံၾကည္မႈက ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ဆိုရင္ ကြဲေၾကသြားတဲ့ဖန္ခြက္က ျပန္ဆက္လို႔ရရင္ေတာင္ အက္ကြဲရာေတြနဲ႕မို႔ အေကာင္းတိုင္းမျဖစ္နိုင္ေတာ့သလို..နားလည္မႈက ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဆို..ပ်က္သြားတဲ့ႀကိဳးက ျပန္ခ်ည္လို႔ရေတာင္ အထုံးရာေတြနဲ႕မို႔ အသစ္တိုင္းမျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး...အဲ့လိုဘဲ ငါတို႔အိပ္ေထာင္ေရစလည္း အရင္လိုျပန္ၿပီး သာယာနိုင္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး...
မင္းကို ထပ္ၿပီး မယုံၾကည္ရဲေတာ့ဘူး.. ငါ့ကို နားလည္အေပးနိုင္ဆုံးလို႔ထင္ခဲ့တဲ့မင္းလည္း တကယ္ေတာ့ ငါ့ကို နားမလည္ပါဘူး...အရင္က မင္းရဲ႕ရင္ခြင္ဟာ ငါ့အတြက္ အႏြေးေထြးဆုံးလို႔...ဒါေပမဲ့...အဲ့ေန႕က မင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ လႈပ္မရေအာင္ အခ်ဳပ္ခံရၿပီး ေဆးတိုက္ခံရတာေၾကာင့္ ငါထင္မွတ္ခဲ့တဲ့မင္းရင္ခြင္က မႏြေးေထြးဘဲ ငါ့အတြက္ ပူေလာင္ေနခဲ့တယ္....ငါခ်စ္ခဲ့တဲ့ေမာင္..ငါ့ကို ခ်စ္ခဲ့တဲ့ေမာင္ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေတာင္ ငါထင္ျမင္မိတဲ့အထိ..
«« ကိုကို~..ေမာင့္ကို..ကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ေမြးေပးရမယ္ေနာ္..ငါးေယာက္..ကေလးငါးေယာက္ ေမာင့္ကို ေမြးေပးေနာ္ ကိုကို..»»
အရင္တစ္ခ်ိန္က သူေျပာဖူးတဲ့စကားေတြကို ျပန္ၾကားေယာင္လာမိေတာ့ ေဂ်ာင္ဂု နာနာက်င္က်င္ၿပဳံးမိသည္။ကေလးေမြးေပးဖို႔ေတာင္းဆိုတဲ့သူက အခုေတာ့ သူကေလးေမြးမွာကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနၿပီ..မင္းသတၱိမရွိရင္ ဘာေၾကာင့္ငါ့ကို အဲ့လိုစကားမ်ိဳးေျပာခဲ့လဲ..
«« ေမာင္ရယ္ ကိုကိုရယ္..ကေလးေလးေတြရယ္..အိမ္ႀကီးႀကီးတစ္လုံးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ြင္႐ြင္ သက္ဆုံးတိုင္ ေနသြားၾကမယ္ေနာ္..»»
မျဖစ္နိုင္တဲ့ စကားေတြေျပာျပခဲ့ၿပီး..မင္းရဲ႕ဆႏၵက ငါ့ရဲ႕အိပ္မက္ျဖစ္ေအာင္ရိုက္သြင္းခဲ့ၿပီးမွ ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့ေတာ့ ငါဆိုတာဟာ အလူးအလဲခံစားရၿပီ..ငါအစြဲလမ္းႀကီးတာ မင္းမသိဘူးလား....မင္းရဲ႕လုပ္ရက္က ငါ့ရဲ႕ေျခေထာက္ကိုရိုက္ခ်ိဳးလိုက္သလိုဘဲဆိုတာ မင္းလုံးဝနားမလည္ခဲ့ဘူး
*~.ေမာင္..တကယ္လို႔ ကေလးေတြက ငါနဲ႕တူေနမယ္ဆိုရင္ေရာ ေမာင္လက္ခံမွာလား.~*
*~.ဒါေပါ့ဗ်ာ..ေမာင့္ကေလးေတြက ကိုကိုနဲ႕ တူလည္းေမာင္က လက္ခံမွာေပါ့..ကိုကိုနဲ႕ ေမာင့္ရဲ႕ေသြးသားေလးေတြဘဲ.~*
တစ္ခ်ိန္က မင္းေျပာခဲ့တဲ့ အဲ့စကားကလည္း အတုအေယာင္ဘဲ..မင္းက လူလိမ္! ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္ေပမဲ့ တၿပိဳင္တည္းမွာ အရမ္းမုန္းတယ္...
~
~
~
" CEO.. ဘာျဖစ္လို႔မွိုင္ေနတာလည္း..မ်က္ႏွာကလည္း မေကာင္းတာၾကာၿပီ..ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိသေလာက္ တစ္လေလာက္ရွိၿပီေနာ္.."
အလုပ္ကိစၥနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး အတြင္းေရးမႈးဟန္က ထယ္ေယာင္းကို တင္ျပေနေပမဲ့ ထယ္ေယာင္းက လုံးဝစိတ္မဝက္စားဘဲ တစ္ခုခုကို ေတြးေတာေနဟန္ေပါက္ေနတာေၾကာင့္ ေမးလိုက္မိသည္။အရင္က တက္တက္ႂကြႂကြရွိခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ သုေဌးက အခုေတာ့ တျခားလူလိုဖ့စ္ေန၏။အလုပ္ကိစၥေတြမွာလည္း မွားတတ္လာတာေၾကာင့္ သူ႕မွာ ေသခ်ာျပန္ၿပီးစစ္ေပးေနရသည္။ဘာ ကိစၥေတြရွိလို႔ သူရဲ႕ သူေဌး စိတ္နဲ႕ကိုယ္မကပ္တာပါလိမ့္..
" ဟန္~.."
ထယ္ေယာင္းက ဟန႔္ကိုေခၚၿပီး ေျပာျပသင့္မသင့္စဥ္းသားလိုက္သည္။ဟန္ကေတာ့ သူေခၚလိုက္တာနဲ႕ ခါးမတ္ၿပီး သူ႕ကို စိတ္ဝင္တစားၾကည့္လာ၏။
" ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါ.. CEO.."
" ဟူး~...ငါ ကိုကို႔ကို ေဆးလိမ္တိုက္တဲ့ ကိစၥ ကိုကိုသိသြားၿပီ..အဲ့ကိစၥျဖစ္ၿပီးထဲက ငါနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္မဆိုင္ေတာ့သလို လုံးဝလည္း အေတြ႕မခံဘူး.. သမီးေလးနဲ႕ေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလေလာက္မွ ေဒၚႀကီးဂ်ဳးေခၚလာလို႔ေတြ႕ရတာ..ကိုကို...ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္စိတ္စိုးသြားတာထင္တယ္.."
" ဗ်ာ!! "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ဟန္လည္း တကယ္အံ့ဩမိသြားသည္။ အခုလိုျမန္ျမန္သိသြားလိမ့္မယ္လို႔လည္းမထင္..
" အစ္ကိုေလးကို .. မေတာင္းပန္ၾကည့္ဘူးလား CEO "
" ငါေတာင္းပန္ၾကည့္တာေပါ့ ဒါေပမဲ့ ကိုကိုက လုံးဝအေတြ႕မခံဘူး..ငါ့ကိုေတြ႕ရင္လည္း နာက်ည္းေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕စိုက္ၾကည့္တတ္တာမို႔ ငါလုံးဝခံနိုင္ရည္မရွိဘူးဟန္~..ငါမွားမွန္းသိပါတယ္ .. ငါသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကစကားေတြနဲ႕ အေတြးမလြန္ခဲ့ရင္ ကိုကိုအခုလို ခံစားေနရမွာမဟုတ္ဘူး..ငါက ဉာဏ္တိမ္ခဲ့တယ္ ဟန္..ငါသတၱိမရွိတာနဲ႕ ကိုကို႔ရဲ႕ ဆႏၵကို ရိုက္ခ်ိဳးမိခဲ့တယ္..ငါ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ဟန္..တစ္ခုခုေလာက္အႀကံေပးပါအုံး.."
ဟန္လည္း သူေဌးရဲ႕စကားေၾကာင့္ စဥ္းစားေနလိုက္မိ၏။အစ္ကိုေလးေဂ်ာင္ဂုကစိတ္ဓာတ္မာၿပီး အမွတ္ႀကီးတဲ့သူမို႔ သူေဌးကို ေတာ္႐ုံနဲ႕ ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူသိသည္။အဲ့ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆြးႏြေးမွရမယ္ထင္တယ္..
"အစ္ကိုေလးနဲ႕ တစ္ရက္ေလူက္ ေသခ်ာေတြ႕ၿပီး ရွင္းျပၾကည့္ပါလား အခုလို အစ္ကိုေလးေရွာင္ေနမွန္းသိသိနဲ႕ CEO က သြားမေတြ႕ဘဲ အလုပ္လာေနေတာ့ ပိုၿပီး အေျခေနေတြဆိုးကုန္မယ္ထင္တယ္ "
" အြန္း!..မင္းေျပာတာ မွန္တယ္..ကိုကိုက ငါရွိရင္ အခန္းထဲက မထြက္ဘဲေနတတ္တာေၾကာင့္ ကိုကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရေအာင္ ငါအလုပ္ကိုလာတာ..ငါကိုကို႔ကို တစ္ေယာက္တည္းေနခ်ိန္ေပးတာေတာ္သင့္ၿပီထင္တယ္.. ငါတို႔ အခန္းခြဲေနတာ တစ္လေက်ာ္ေနၿပီေလ.."
" ဟုတ္တယ္ CEO အဲ့ေတာ့မနက္ျဖန္ အလုပ္မလာဘဲ အစ္ကိုေလးနဲ႕ ေအးေဆးစကားေျပာၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္.."
ဟန႔္စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္မိသည္။ဒါေပမဲ့ သူအလုပ္မသြားမွန္း ကိုကိုသိရင္ အခန္းထဲက ထြက္မွာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ အလုပ္သြားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး..လမ္းတစ္ဝက္ကေနျပန္လာၿပီး ကိုကို႔ရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ဝင္ေစာင့္ေနမွျဖစ္မည္။
~
~
~
ထယ္ေယာင္းအလုပ္သြားေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုလည္း သမီးေလးကိုေခၚၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလိုက္သည္။သမီးကို အိမ္အကူအခ်ိဳ႕နဲ႕ေဆာ့ကစားေစၿပီး သူက လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေနလိုက္၏။
ထယ္ေယာင္းလည္း ကားကို လမ္းတစ္ဝက္မွာ ျပန္ေကြ႕ၿပီး အိမ္နဲ႕လွမ္းတဲ့ေနရာေလာက္မွာ စက္ရပ္ၿပီး ေသာ့ခတ္ကာ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ အိမ္ေနာက္ဘက္လွ်ို႔ဝွက္အေပါက္ကေန အိမ္ထဲဝင္ၿပီး အားလုံးအလစ္မွာ ကိုကို႔ရဲ႕အခန္းထဲဝင္ၿပီးပုန္းေနလိုက္၏။ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ ကိုကိုနဲ႕သူေတြ႕လို႔ရေတာ့မွာမဟုတ္..ကိုကိုက အခန္းကို ေလာခ့္်ခ်ထားတတ္တာမို႔ သူဝင္လို႔မရသလို ေသာ့အပိုနဲ႕ဝင္ရင္ရေပမဲ့ ကိုကိုနဲ႕ထပ္ၿပီး ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္တာေၾကာင့္ သူ႕မဝင္ခဲ့..အခုေတာ့ ကိုကိုက သူအိမ္မွာမရွိဘူးအထင္နဲ႕ အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ်္မခ်ထားတာေၾကာင့္အလြယ္တကူဝင္လို႔ရသည္။အခန္းထဲက ဗီရိုအကြယ္မွာ ဝင္ပုန္းေနလိုက္ၿပီး..ကိုကိုအလာကိုေစာင့္ေနလိုက္၏။
ေန႕လယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုလည္း အလုပ္ေတြၿပီးတာနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သမီးငယ္ကိုခ်ီၿပီး အခန္းထဲဝင္ကာ တံခါးကို ေလာ့ခ္်လိဳက္သည္။သမီးငယ္ကို ပုခက္ထဲထည့္ၿပီး ျပန္သိပ္လိုက္၏။တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္သာတြန႔္သားတဲ့သမီးကို တင္ပါးေလးကို ဖြဖြေလးပုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ျပန္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သမီးငယ္အိပ္ေမာက်သြားတာေသခ်ာမွ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္လိုက္၏။အကၤ်ီကိုခြၽတ္ၿပီး တပတ္ကိုယူကာ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ဝတ္ဖို႔ အကၤ်ီတစ္စုံကို ဗီရိုထဲကေနထုတ္ေနတုန္းသူ႕ခါးကို ရစ္တြယ္လာတဲ့ လက္တစ္စုံေၾကာင့္ ဘယ္သူမွန္းသိၿပီး ႐ုန္းလိုက္မိသည္။
ထယ္ေယာင္း အခန္းထဲမွာေစာင့္ေနတုန္း...အေတာ္ၾကာမွ ကိုကိုက ႏူးႏူးေလူကို ခ်ီၿပီး အခန္းထဲဝင္လာ၏။ၿပီးေတာ့ ေလာ့ခ္်ခ်ကာ ႏူးႏူးေလးကို ပုခတ္ထဲ ထည့္ၿပီးသိပ္ေနတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းပုန္းေနတဲ့ေနရာကေနထြက္မလာေသး...သမီးငယ္အိပ္ေပ်ာ္မွထြက္မယ္ဆိုၿပီး ဆက္ၿပီး ပုန္းေနလိုက္သည္။ထြက္ဖို႔အလုပ္မွာ ကိုကိုက ေရခ်ိဳးဖို႔ အကၤ်ီခြၽတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ေသြးေတြေျပာင္းျပန္ဆင္းသြားသလိုျဖစ္သြား၏။
ျဖဴဥေနတဲ့အသားရည္က ေပၚလာကာ ေက်ာေပးထားတာေၾကာင့္ သြယ္လ်တဲ့ခါးေလးက အထင္းသား...ေနာက္ဘက္ကၾကည့္တာေတာင္ လွရက္နိုင္သူမို႔ ထယ္ေယာင္း ရဲ႕စိတ္ေတြအလိုလိုမရိုးမ႐ြျဖစ္လာ၏။ဒါေၾကာင့္အနားကိုသြားၿပီး ခါးသြယ္သြယ္ေလးကိုဖတ္လိုက္ေဝာာ့ တုန္သြားၿပီးခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ႐ုန္းလာတဲ့ ကိုကို...
ထယ္ေယာင္းလည္းအေလွ်ာ့မေပးဘဲ ၿမဲၿမံစြာဖက္ထားလိုက္သည္။ကိုကိုကလည္း ႐ုန္းကန္လာ၏။႐ုန္းေနတဲ့ကိုကို႔ကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။အေပၚပိုင္းကိုယ္ကြၽတ္နဲ႕မို႔ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးရင္ဘတ္ေလးက အတိုင္းသားျမင္ေနရၿပီး နီေဆြးေဆြးအသီးတို႔က ပနံသင့္စြာတည္ရွိေနသည္။ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးနဲ႕ လိုက္ဖက္စြာ ေက်ာ့ရွင္းတဲ့ ပခုံးသားေလးေတြက အမွတ္ေပးခ်င္စရာ...ငုံမိုးၿပီး ပခုံးသားႏုႏုေလးကို နမ္းရွိုက္ၿပီး လည္တိုင္ေလးကို အရာျဖစ္ေအာင္ဆုပ္ယူလိုက္၏။
လာရင္းကိစၥက ေဆြးႏြေးဖို႔ဆိုေပမဲ့ အတူမေနရတာၾကာသလို ကိုကို႔ရဲ႕ အလွေၾကာင့္ ေသြးသားနဲ႕ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပုထုစဥ္ပီပီ ကာမရမက္ေသြးကထႂကြလာသည္။႐ုန္းေနတဲ့ ကိုကို႔ကို အတင္းခ်ဳပ္ၿပီး က်န္ရွိေနတဲ့ ခ်ည္သားေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ သူ႕ေရွ႕က ကိုကိုရဲ႕ အလွကို အတိုင္းသားျမင္ေနရ၏။အလ်င္အျမန္ပင္ သူ႕ရဲ႕ အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ကာ ေျပးဖို႔ႀကံေနတဲ့ကိုကို႔ကို ျပန္ၿပီး အုပ္မိုးလိုက္သည္။အကူညီေတာင္းလို႔မရလို႔ ထယ္ေယာင္း အနိုင္က်င့္ေနတာမဟုတ္...ခ်စ္ရသူမို႔ ရယူမိ႐ုံသာ...ဒီလိုလုပ္လို႔ ရင္ေသြးေလးရမယ္ဆိုတာလည္း သူသိသည္။ဒါေပမဲ့ မေန႕ညတည္းက သူဆုံးျဖတ္ၿပီးသြားၿပီ ။ ကိုကိုနဲ႕အတူ ရင္ေသြးယူမည္။ကိုကိုရဲ႕ဆႏၵကိုသာၾကည့္ၿပီး က်န္တာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ ..ကိုကိုေျပာသလို ကေလးတိုင္းက ကိုကိုလို႔ျဖစ္မလာနိုင္ဘူးေလ..
႐ုန္းေနတဲ့ကိုကို႔ရဲ႕လက္ေတြကို ထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေပၚျမႇောက္ထားလိုက္သည္။ၿပီးမွ သူ႕ရဲ႕အေသြးသားကို ကိုကို႔ထဲတိုင္းဝင္လိုက္သည္။႐ုန္းေနတဲ့ကိုကိုဟာလည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႕ကိုမတားနိုင္မွန္းသိတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာလႊဲကာ ၿငိမ္သက္ေပးေနသည္။ေဝာင္းပန္ပါတယ္ ကိုကို..အခုကစၿပီးေမာင္က ျပင္ေတာ့မွာမလို႔ ကိုကိုက ခြင့္လႊတ္ေပးပါ...
* မင္း ငါ့ရဲ႕ရင္ေသြးကို မလိုခ်င္ဘဲ ဘာေၾကာင့္အခုလို လာလုပ္ေနတာလဲ..ငါဆႏၵက မင္းအတြက္ဘာမွ အေရးမပါေတာ့ဘူးလား..အရင္တုန္းက မင္းနဲ႕ကေလးယူဖို႔ ေသြးသားဆက္ယွက္ေပမဲ့ ငါ့ရဲ႕ရင္ေသြးကို မလိုခ်င္ဘဲ ငါ့ကိုေသြးသားဆက္ယွက္မႈလာလုပ္တာကိုမုန္းတယ္...မင္းက တဏာေကာင္ဘဲ အရင္ကလည္း ကေလးယူဖို႔လို႔ လိမ္ၿပီး ငါ့ရဲ႕ေသြးသားကိုယူတယ္..အခုလည္း ငါသေဘာမတူတာေတာင္ အတင္းအက်ပ္ ငါ့ကို အဓမၼလုပ္ေနတယ္..ယူပါ မင္းႀကိဳက္သေလာက္ယူ..ၿပီးရင္ေတာ့ မင္း ငါ့ဘဝကေနအၿပီးပိုင္ထြက္သြားရမယ္..*
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ အိပ္ရာခင္းကို အားတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ သူ႕အေပၚမွာ စိတ္ႀကိဳက္ ရယူေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကို နာနာက်ည္းက်ည္းၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကေနေျပာလိုက္မိသည္။သာသာယာယာျဖစ္ေနတဲ့ ထိုလူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာကို မၾကည့္နိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေဘးဘက္ကိုသာလႊဲထားလိုက္သည္။ဘာေၾကာင့္ သူရဲ႕ဆႏၵမပါဘဲ အတင္းအက်ပ္လုပ္ရတာကို ထိုလူႀကိဳက္ေနမွန္း မသိေတာ့ေခ်...ဒါမွမဟုတ္ သူက ထိုလူ႕ရဲ႕ အ႐ုပ္သာသာဆက္ဆံျခင္းကို ခံေနရတာလား...
အေတြးမ်ားနဲ႕အတူ ရင္ဘတ္ကေအာင့္တက္လာၿပီး အရာအားလုံးကို ေမ့ထားခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။မွိတ္ခ်လိဳက္တဲ့မ်က္လုံးေတြ အဆုံးအေမွာင္ထုကိုသာ ျမင္လိုက္ရ၏။ေလဟာႏွယ္မွာ လြတ္လပ္သြားၿပီး သူ႕ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္ဟာ ေပါ့ပါးသြားသည္။ထာဝရေပါ့ပါးၿပီး လြတ္ေျမာက္ရမယ္ဆို သူအမွန္တကယ္လြတ္ေျမာက္ခ်င္မိ၏။
~
~
~
Surprise ေလးက တျဖည္းျဖည္းလာပါ့မယ္
စာဖတ္တဲ့သဲငယ္ေလးတို႔ကေတာ့မသိဘူး သဲကေတာ့ ေရးရင္း ဝမ္းနည္းမိတယ္..ေရးခဲ့သမွ် fic ေတြတည္းမွာလည္း ဒီfic က pressure အမ်ားဆုံးလို႔ထင္ပါတယ္ တစ္ခါတစ္ေလ ေရးရင္းနဲ႕ေတာင္ ေဂ်ာင္ဂုအေပၚမွာ ထယ္ေယာင္းက မရက္စက္ဘဲ သဲက ရက္စက္ေနသလိုေတာင္ျမင္မိတဲ့ အထိပါ...ၿပီးေတာ့ ထယ္ရဲ႕ ဇာတ္႐ုပ္ကိုလည္း သဲငယ္ေလးတို႔မမုန္းရ ေအာင္ေရးဖို႔ အရမ္းအားစိုက္ရပါတယ္...ဒီ fic ေလးၿပီးရင္ ထယ့္ရဲ႕ဇာတ္႐ုပ္နဲ႕ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ဇာတ္႐ုပ္ကို ေသခ်ာ ရွင္းျပပါ့မယ္ ..ဖန္တီးေလ့မရွိတဲ့ fic ကိုဖန္တီးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း ေျပာျပပါ့မယ္..သဲငယ္ေလးတို႔လည္း ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ဇာတ္႐ုပ္မ်ိဳးရွိတဲ့ fic မ်ိဳးအနည္းငယ္ေလာက္ေတာ့ဖတ္ဖူးမယ္ထင္ပါတယ္..သဲကေတာ့ ဆြံ႕အနားမၾကားေတြအေၾကာင္းသိပ္မသိတာမို႔ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေရးခဲ့ရပါတယ္...အေသးစိတ္ကေတာ့ fic ေလးၿပီးရင္ ရွင္းလင္းခ်က္ေလးနဲ႕တင္ျပပါ့မယ္..😘
Good night ပါသဲငယ္ေလးတို႔😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜