''Kötü kadın'' derler, kimsenin içinde ki iyiliği görmek istemeylenler.
Neşeden uzak, ruhsuz kahkahalarının arkasına sığınır o kadınlar. Ağızlarından dökülen her kahkaha geçmişlerinden bir iz taşır. Yüzlerindeki arsız sırıtış gözlerindeki mezarlığı saklar.
Benim annemde kötü bir kadın.
''Kötü kadın''
Erkeklerin toplum içinde ''kötü kadın'' diyerek burun kıvırmasıyla ilgilenmezler. Çünkü gece erkekleri değil ''kötü'' kadınları kirletir. Çöl derler anneme. Yıllarca hayat denen kıskacın içine hapsedilmiş anneme... Hayatının en güzel yıllarını dört duvar arasında türlü hakaretler ve işkencelerle geçiren annem ''kötü bir kadın.''
Onu bu duruma düşürenler..?
Belki yaşam annem için en büyük cezaydı ama bu dört duvar arasında ölmesine bile izin yoktu. O etten bir servetti. Herkes için parası ödendikten sonra alınabilecek bir ürün gibi.
Şahidim ben bu kadınlara. Hepsi yaşam mücadelesi içinde. Aslında kimse yaşam denilen şeyi de umursamaz ya. Her nefesleri yüktür çünkü omuzlarına. Sadece acısız bir ölüm için direnirler bu kadar.
Annem ve diğer kadınlar. Hepsi defalarca hamile kalmışlardır. İşin kötüsü de mekanik patronlar sırf masraf olmasın diye onları kendi yöntemleriyle korurlar!
Hamile kalan şişlenir mesela. Hamile kaldıkça şişlerler.
Benim annem onlardan biri...
En sonuncusunda geçirdiği yoğun kanamayla birlikte yumurtalıkları fazlasıyla zedelenmiş ve annelik hakkını kaybetmişlerden biri.
Neriman başımızda duran kadının adıydı. Patronlardan ayrı olarak bizimle ilgileniyordu. Annem anneliğini kaybettikten sonra ona ''Çöl'' lakabını takmıştı. ''Çöl güzeli,'' diye dalga geçermiş.
Bu tür kadınlar en çok erkeklerin işine gelirmiş. O yüzden bu kusur patronlar için bir avantajmış. Erkeklerde bir kadın isteyecekleri zaman şifreli olarak ''çöl bir kadın yolla'' derlermiş. Böylelikle işlerini garantiye alırlarmış.
Annem günlerce ağlamış. Sonra ne olmuşta Allah beni ona yollamış.
Annem tekrar hamile kaldığını anladıktan sonra haftalarca kimseye bir şey dememiş. Diğer kadınların yardımıyla Neriman denen aklı göğüslerinden küçük kadını kandırmayı başarmışlar. Nasıl cesaret edipte beni doğurmuş? Doğmuşum işte.
Annemin deyimiyle çölünde açan bir çiçek olmuşum.
Sonrasında kadınlar haftalarca bana bakmayı becermiş ama Neriman öğrenince beni zengin ve çocuk sahibi olamayan bir aileye vermeleri için patronlardan biriyle konuşmak istemiş. Sonrasında ise beni büyütmek ona daha cazip gelmiş. Çünkü büyüyünce diğer kadınlar gibi para kazandırabileceğimi düşünmüş.
Peki sonra her şey nasıl gelişti de benim yolum Çınar'la kesişti. Çınar denen ruhsuz herifi nasıl başıma dert ettim?
Annemin beni ondan kurtarmaya zaten gücü yetmezdi. Benimse ondan uzak durmaya...
Ben annemin tek mucizesi olmuşum.
Aynı zamanda en büyük mucizesi.
Ben Sahra...
Adım artık annemin kaderi değil benim hikayemin ön sözü...
♠
♠
Arkadaşlar yeni hikayemizin ön sözünü önce sizinle paylaşmak istiyorum. En kısa zamanda yayınlamaya başlayacağım. Yine yanımda olmanızı diliyorum ^_^ Hepiniz öpüldünüz :* Umarım beğenirsiniz :*