"MOM! Wake up! " a sweet child voice filled my ears. Agad akon napabangon ng maalala na narito si Zace.
"Mommy bakit mo ako tinulugan? I'm still talking about my idol pa e" wika ng bata. Ha? Agad kong tiningnan ang orasan ng aking phone.
It was 4:00 pm In the afternoon nakatulog ako ng 10 minutes? Ibig sabihin ay panaginip lang ang lahat? Wala si Zace rito? Hindi niya kukunin ang anak ko saakin? Narito pa rin kami sa labas. Why does it feels so real?
"Mom gusto ko ng Cake, my tummy is crawling" wika ng anak ko. Napangiti naman ako s aka cute-tan niya.
"Okay, let's go inside and eat " wika ko at bubuhatin na sana siya when refused.
"Mom ,I'm a grown up man ayoko po magpabuhat " he said while pouting natawa naman ako rito. Kahit kailan talaga napaka kulit ng batang to.
Pumasok kami sa loob, agad naman siyang umupo sa dining area. Kinakabahan ako dahil baka magyari ang panaginip ko. I prepared our mirienda so fast. Halos makalimutan kong maglagay ng kutsara sa gilid ng mga platito.
Kinakabahan na lumabas ako. Agad akong nakahinga ng maluwag ng Makita ang anak kong hawak ang sang Science book. He immediately smiled at me and drop his book on the center table, His smiles remind me of someone.
Nilagay ko naman ang cake sa harapan niya. Napangiti naman ako kung gaano ka gwapo ang anak ko.
My phone rang, agad ko naman sinagot ang tawag na galing kay kuya.
"Yes kuya?" agad kong bungad.
"Charriza you need to go back in here" wika ni Kuya na may basag na boses. My heart skipped, kinakabahan ako , I felt something bad happened.
" w-why? Is something happened kuya?" kinakabahan kong wika. I looked at my son who was eating peacefully.
" Dad, his on the hospital" wika ni Kuya. Agad na napatayo ako sa gulat, My tears automatically fell. What happened? He's healthy. Kahapon lang ay kausap ko siya and what happened?
" Heart attack, he barely survive Cha, Please go home we need you here" he said. Tumango ako na akala mo'y nakikita niya ako.
"Yes kuya I'll be there" wika ko. He bid his goodbye as he ended the call.
Napatingin ako sa anak ko. Am I ready right? I can't afford to to be not there especially my father is not in a good condition.
Lumingon ako sa anak ko.
"Baby? Listen to mommy" wika ko. Agad naman siyang lumingon sa akin.
"We're going to lola and lolo tomorrow is it okay?" Tanong ko. Tumango naman ito agad at ngumiti.
"Yayyyyy I got to see my idol too his in Philippines right?" Agad naman akong napalunok at kinabahan.
Hindi naman siguro kami magkikita diba? Hindi naman niya kukunin si Yuno saakin diba?
"Y-yeah" tanging na isagot ko sakanya.
"But mom why are you crying? Are you not happy?" Tanong niya napangiti naman ako at pinisil ang pisngi niya.
"Of course I am happy , this is what you called tears of joy baby" wika ko. Ngumiti naman siya ulit at niyakap ako.
Nagulat naman ako sa biglang paglalambing nito.
"Mom, someone bullied me at school" wika niya. Agad naman akong na alarma. Of course! His on 4th grade in his only 5 years old!
"I don't have a daddy" wika niya , yun pa lang ang sinasabi niya kinabahan na ako at alam ko na ang nangyari.
"Where's my daddy?" Tanong niya. Ito ang pinaka kinakatakutan kong tanong sakanya. I can't say a word dahil wala rin naman akong sasabihin.
"Nag wo work si daddy sa malayong lugar baby! " wika ko. He pouted his lips as he act as if his thinking something.
"It's been so many years mommy! Daddy won't miss us?" Malungkot na wika ng bata. My heart filled with sadness as I heard him say that.
Naiisip pa ba kami ni Zace? Does he miss us? Siguro ay hindi na. I bet his mad.
Siguro ay masaya na ito sa buhay niya kasama si Danica. Danica survived her cancer and I'm happy for her.
"Nanay Tuling?" Tawag ko sa kasambahay namin dito sa Las Vegas. Agad naman siyang nagtungo kung nasaan kami.
"Bakit anak?" Tanong niya. Nginitian ko siya.
"Pwede Hong paimpake lahat ng gamit natin? Pati na rin Ho ang sainyo tutungo na ho tayo sa Manila" wika ko. Napangiti naman siya at ngumiti.
I knew that she wants to go back in there for her son. Kaya mas maganda kung isasama ko siya.
A DAY PASSED. Alas singco na ng hapon ng makarating kami sa Airport. We are currently waiting for my brother to fetch us.
"Mom? I want to buy an Ice cream" wika ng anak ko habang tinuturo ang Ice cream vendor sa labas. It was called a dirty Ice cream.
"Baby, later I'll buy you at the convenience store masyadong hassle kung aalis pa tayo rito, Let's just wait tito Zync okay?" Sagot ko naman sakanya. He pouted his lips as If he was sulking.
Napangiti naman ako, I'll buy him later. Baka kasi dumating si kuya at hindi kami makita maghanap pa kung saan.
10 minutes passed when I received a call from my brother.
"On the way , I'm with Dace" wika niya. Kinabahan naman ako. Alam ko naman na walang kinalaman saamin si Dace but still his Zace brother.
"Ah, yeah we'll wait you here" wika ko at agad na binaba ang tawag.
Alam kong May sama pa rin ng loob si Kuya kay Zace. Lalo na ng nalaman niya na ikakasal ito kay Danica. Nagalit rin sa akin si Kuya dahil pumayag ako pero kalaunan ay naintindihan niya din ako.
I just can't let someone die without them finishing their last wish and turns out that she survived it. That was better.
"Yuno let's -" naputol ang sasabihin ko ng makita kong wala sa tabi ang anak ko.
Agad akong napatayo at inilibot ang tingin. Where did he go? Tiningnan ko ang Ice cream vendor sa labas at wala na rin ito.
Nagsimulang mag tahip ang dibdib. Ko. Nagsimula akong hanapin siya.
15 minutes pero wala pa rin hindi ko pa rin siya makita.
Yaya tuling also help me to find him. Naiiyak akong naglakad patungo sa labas ng airport.
"Yuno , diyos ko asan ka na?"nagsimulang tumulo ang luha ko ng hindi ko talaga siya mahagilap.
Tumingin ako sa gilid. I saw a guy it was Tall , he was wearing a suite. Nakatalikod ito Saakin ngunit ang ulo na nasa kanyang balikat ay kilalang kilala ko.
Agad akong napahawak sa bibig ko at tinakbo ang pagitan namin.
"Sir? That's my child I'm -" naputol ang sasabihin ko ng lumingon saakin ang lalaki.
His cold eyes meet mine. Halos hindi ako makahinga sa kaba. Nanlamig at naistatwa ako ng sandali.
" You're being reckless with your child" malamig na wika nito. Hindi ko alam ngunit nakahinga ako ng maluwag ng mapagtanto kong si Dace ito.
Asan si Kuya?
Agad ko namang kinuha ang bata sa bisig niya.
"I'm sorry baby, I'm sorry" umiiyak kong wika at hinalikan siya ng paulit ulit sa pisngi.
Nakatulog pala ito.
"Bakit ka umalis ng hindi nagpapaalam?" Tanong ko. His tears fell down to his flawless cheeks.
"I'm sorry mommy, I I just want an Ice cream po!" Umiiyak niyang wika at hinalikan rin ako ng paulit ulit sa pisngi.
His always like this whenever he upsets me.
Ramdam ko naman na pinapanood kami ni Dace.
"Don't do it again huh? I'll buy you an ice cream later okay?" Wika ko at pinunasan ang luha nito.
Tumayo ako at agad na hinarap si Dace.
"Thank you Dace for-" naputol ang sasabihin ko ng May sumigaw sa pangalan ko.
Si kuya!
"Kuya-" naputol ang sasabihin ko ng makita ko kung sino ang nasa likuran ni kuya.
It was Dace, Nakapamulsa siya habang naglalakad patungo sa pwesto namin.
Napaatras ako ng kaunti kung ganoon ay.
"Mom my idol " wika ni Zace na kinatahip ng tibok ng puso ko.
"You're being reckless with OUR Child Charriza" he voice filled my ears.
Tumingin ako sakanya na ngayon ay nakatingin na rin sa akin habang Nakapamulsa.
"Zace"
PHIANNEKIES °