អ្នកដឹងទេថាអ្វីទៅស្នេហ៍ តើធ្វើយ៉ាងទើបបញ្ចក់វាបាន រវាងគ្រួសារនឹងស្នេហាតើរើសមួយណា៎ទៅនេះជាជម្រើសដែលពិបាកនឹងជ្រើសរើសខ្លាំងវាពិបាកក្នុងការសម្លាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់តែវាគ្មានជម្រើសនោះទេ ។
"wow.. គាត់សង្ហាណាស់ "ស៊ាវចាន់គ្រាន់តែមកដល់សួផ្កាកុលាបភ្លាមនាយក៏លាន់មាត់ស្ញើចសរសើរនាយក្រាស់ដែលដោះអាវសល់តែខោខ្លីកំពុងកាប់ដីទុកដាំផ្កាលីលីនៅសួនដែលនៅឆ្ងាយជាងសួនកូលាបបន្តិច ។
"ស៊ាវចាន់...."អុីបូកំពុងតែរវល់កាប់ដីមិនបានងាក់ក្រោយសម្លឹងមើលអ្នកនៅក្រោយខ្នងទេមើលចុះភ្លៅសខ្ចីចង់ឲ្យនាយរំលោភនៅនឹងក្នុងសួនមែនទេ។
"លោក .លោកកំពុងធ្វើអីនឹង "ដោយឃើញកែវភ្នែកមួយគូនោះបាញ់សម្លក់សម្លឹងមកនាយយ៉ាងនេះស៊ាវចាន់ក៏រហ័សសួទាំងដែលដឹងពីចម្លើយតែធ្វើជាសួទាំងរដាក់រដប់។
"....."អុីបូមិនមាត់នាយបានដើរចូលទៅរកស៊ាវចាន់ទាំងយ៉ាងនោះព្រោះតែស៊ាវចាន់បង្ហាញរាងកាយដ៏ទាក់ទាញមិនខ្លាចក្រែងនាយអីបន្តិច។
"ខ្ញុំ..ខ្ញុំ ត្រូវទៅរៀបអាហារឲ្យលោកសិន "អ្នកណា៎មិនភ័យអុីបូចូលមករកខ្លួនស៊ាវចាន់រហ័សងាក់ចេញតែត្រូវកម្ល៉ោះសាតាន់ចាប់បង្វែលឲ្យមករកខ្លួន។
"អឹប.."អុីបូបានក្រសោបកាយតូចដូចក៏ទម្លាប់បបូរមាត់ទៅលើមាត់តូចនាយបឺតផ្ដោះផ្ដងទឹកមាត់ឡើងអន្លាយស៊ាវចាន់មិនមាត់តបស្នងគេយ៉ាងចាស់ដៃ។
"ហិុម."អុីបូបានលែងបបូរមាត់មកវិញរួចក៏លែងពីកាឱបស៊ាវចាន់មុខឡើងក្រហមមុខអស់ កម្ដៅក៏ឡើងជារើយៗ..។
"កិច្ចការដាំផ្កាលីលី យើងប្រគល់ឲ្យឯង "អុីបូបានចូលទៅយកគ្រាប់ផ្កាលីលីរួចក៏ហុចទៅឲ្យស៊ាវចាន់នាយបានប្រគល់កិច្ចការមួយនទៅឲ្យស៊ាវចាន់គេជាអ្នក ចូលចិត្តផ្កាហើយជាអ្នកលក់ផ្កាទៀតផង។
"ហ៎ាស.."ស៊ាវចាន់បើកភ្នែកធំៗនាយញ័រទាំងអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់នាយស្ដាប់ច្រឡំមែនទេគេឲ្យនាយដាំផ្កាលីលី ។
"មិនចង់ដាំហេ៎ "ដោយឃើញថាស៊ាវចាន់ស្ងាត់នាយក៏ សួខ្លាចថាគេមិនពេញចិត្តដឹងទេ ថាកិច្ចការមួយនេះធ្វើឲ្យនាយតូចធ្លាក់អន្លង់ស្នេហ៍គេកាន់តែខ្លាំង។
"ចង់តើអ្នកណា៎ថាមិនចង់ទៅ ហិក "ស៊ាវចាន់ញញឹុមពេញចិត្តនាយបានទាញគ្រាប់ផ្កានោះមកជាប់ក្បែខ្លួនអុីបូក៏ញញឹមស្មើៗដល់ថ្នាក់ស៊ាវចាន់មិនដឹងថាគេញញឹមផង។
"ហិុម.. ដាំហើយមើលថែឲ្យបានល្អបើងាប់មួយដើមអុកមួយទឹក បើថាបើទាំងអស់ យើងរំលោភឯងទាល់តែលែងមានដង្ហើម "មើលចុះសម្ដីគេចង់តែហក់ធាក់បាក់ចង្គេះ គេចូលចិត្តនិយាយចឹងណាស់មិនចេះខ្មាស់ម្ចាស់ដីអីសោះ។
"ចឹងខ្ញុំមិនដាំទេឆឺស "ស៊ាវចាន់ពេបមាត់រួចរត់ទៅបានអុីបូក៏សើចទាំងហួសចិត្តនាយក៏ទៅតាមចូលមកដល់ខាងក្នុងនាក់ទាំង2គាំងធ្មឹងព្រោះតែមានវត្តមាន របស់បុរសមានវ័យចំណាស់។
"លោកតា "អុីបូលាន់មាត់ទាំងភ្ញាក់ផ្អើលនេះជាលើកទីមួយហើយដែលគាត់មកភូមិគ្រឹះនាយដោយផ្ទាល់នៅឈរចាំនៅមុខកាំជណ្ដើរទៀតផង។
"......"លោកតាមិនមាត់គាត់សម្លឹងមើលអ្នកទាំង2ម្នាក់ពាក់អាវម្នាក់ទៀតស្លៀកខោ មើលទៅល្អមើលដែលតើលោកតានេះចង់តែសើចទេ។
"ឯងទៅខាងលើមុនទៅ "អុីបូបានឱនមុខចុះរួចដេញស៊ាវចាន់ឲ្យទៅខាងលើមុនអ្នកបម្រើគ្រប់គ្នាក៏ចាក់ចេញទៅខាងក្រៅអស់ទុកបន្សល់តែអុីបូនឹងលោកតា។
"លោកតាមកមានកាអីមែនទេ "អុីបូបាននាំលោកតាមកអង្គុយលើសាឡុងរួចក៏សួទាំងងើយឆ្ងល់លោកតាមកពីប្រលឹមតែម្ដង។
"មកភូមិគ្រឹះឯងទាល់តែ មានការមែនទេទើបមក បាន "លោកតាឆ្លើយទាំងការមិនពេញចិត្តពេលឃើញរូបភាពមុននេះ។
"មិនមែនបែបនេះ នោះទេលោកតា "អុីបូបដិសេដភ្លាមៗលោកតានាយជាតោជើងចាស់នាយមិចនឹងអាចហ៊ានបដិសេដពេលគាត់ចូលមកទៅ។
"ហឺស យ៉ាងមិចស្រឡាញ់វាហើយហេ៎ ដល់ថ្នាក់គូដណ្ដឹងបាត់ខ្លួននៅមិនទាន់ដឹងទៀត "លោកតាចងចិញ្ជើមរឿងកាលពីម្សិលមិញគឺផ្អើលពេញប៉េកាំងទាំងអស់តែអុីបូនៅធ្វើធម្មតាបានទៀតមិនចេញទៅតាមរក។
"ហ៎ាស ក្លារីបាត់ខ្លួន "ពិតមែននាយរវល់ណាស់ពេញមួយថ្ងៃណា៎មួយម្សិលមិញនាយទើបតែជួបក្លារីនៅផ្សារទំនើបទេតើពេលឮលោកតានាយនិយាយដូចគេទះមួយកាំភ្លៀងចឹងស្វាំងចេះ។
"ហឺស សប្បាយចិត្តហើយហេ៎មិនចាំបាច់រៀបការនឹងគេទៀតទេ បើបាត់មួុយជីវិតក៏ល្អ ហឺស អាបូឯងសប្បាយចិត្តហើយ "លោកតាអស់សំណើចអុីបូហាក់ជាប់គាំងគាត់ប្រហែលជាដឹងរឿងនាយស្រឡាញ់ស៊ាយចាន់ហើយទើបគាត់សើចចំអលដល់ចៅខ្លួនឯងបែបនេះ។
"មិនមែនបែបនោះទេ លោកតា គឺ..គឺខ្ញុំពិតជាមិនដឹងពិតមែន "អុីបូនៅតែព្យាយាមបង្វែលដានគាត់នាយមិនដឹងពិតមែនថាក្លារីបាត់ខ្លួន។
"ហឺស មិនដឹងមែនឬធ្វើជាមិនដឹង អាបូយើងជាតាឯង មើលតែកែវភ្នែកឯងក៏យើងដឹងដែល ហឺស ពីមុនយើងទុកពេលឲ្យឯង3ខែតែពេលនេះ គឺ1ថ្ងៃ បើឯងគ្មានចិត្តលើវាទេសម្លេសវាយប់នេះទៅ "សម្ដីមួយម៉ាត់តែដូចម្ជុលចាក់ទម្លុះបេះដូងនាយអុីបូសម្លឹងមុខគាត់ទាំងមិនចង់ជឿយប់នេះ នាយមិនអាចទេ។
"បើឯងមិនធ្វើ យើងជាអ្នកធ្វើ យើងមិនអាចទុកអាកញ្ជ្រោងលាក់ពុតនៅនឹងឯងទៀតឡើយ នេះមិនទាន់បាន1ខែស្រួលបួលផងវា ពង្វក់ឯងយ៉ាងនេះទៅហើយ "លោកតា
"លោកតា មិចនឹងអាចយប់នេះទៅខ្ញុំលេងគេមិនទាន់អស់ចិត្តទេ គេមិនទាន់បានបម្រើខ្ញុំអស់ចិត្តទេ លោកតា កុំបែបនេះអី "អុីបូព្យយាមរកលេសដដែលដើម្បីសុំកុំឲ្យគេធ្វើបាបឬសម្លាប់ស៊ាវចាន់នាយមិនចង់ឃើញស៊ាវចាន់ស្លាប់ទេ។
"លេង ឯងលេងវា ឬឯងទុកវាព្រោះ ក្ដីស្រឡាញ់ឯងដឹងទេវាជា កូនឃាត់ករ "លោកតានៅតែដាក់កំហិតដល់អុីបូគាត់ព្យាយាមពន្យល់ឲ្យគេលើកដៃសម្លាប់ស៊ាវចាន់។
"តែគេមិនបានសម្លាប់អុីឡាងទេ លោកតា "ទីបំផុតអុីបូក៏ស្រែកកំហោកដោយលើកហេតុផលដូចគ្នានាយតូចមិនខុសនាយមិនសម្លាប់ជាដាច់ខាត។
"ហឺស យើងថាអីចេះខុសឯងនៅតែការពារវា បានតើ យើងជាចាត់ការវាជំនួសឯង ពួកឯង "លោកតាអស់សំណើចគាត់ក្រោកឈររួចស្រែកហៅកូនចៅចូលមករក។
"កុំអីខ្ញុំ ជាអ្នកសម្លាប់គេចុះ "គ្មានជម្រើសទេនាយអាចជួយគេបានតែលោកតាគឺមិនបានទេនាយគ្មានជម្រើសនោះទេក្រៅពីសម្លាប់គេ ។
"ហឺស យើងចាំក្បាលរបស់វា ផ្ញើទៅឲ្យអាស៊ាវនៅប្រទេស ជប៉ុន ពួកឯងទៅវិញ"លោកតាញោចចុងមាត់បន្តិចរួចក៏ចេញទៅបាត់អុីបូអង្គុយស្ងៀមនៅលើសាឡុងខួក្បាលរត់ឆ្លេឆ្លាមិនដឹងរកវិធីជួយគេបាន។
"......."អុីបូសង្ងំសម្រក់ទឹកភ្នែកនាយមិនដាច់ចិត្តពិតមែននាយធ្វើយ៉ាងមិចទៅតើនាយត្រូវធ្វើយ៉ាងមិចទៅ..។
អុីបូគិតមួយសន្ទុះនៅខាងក្រោមម្នាក់ឯងរួច ក៏ក្រោកអស់កម្ពស់ដើម្បីទៅខាងលើមកដល់បន្ទប់ក៏ឃើញស៊ាវចាន់អង្គុយពេបមាត់នៅលលគ្រែ ព្រោះតែនាយខ្លាចលោកតាម្នាក់នោះធ្វើបាបនាយក្រាស់គាត់បាញ់កែវភ្នែកសម្លក់មកកាន់នាយយ៉ាងគួឲ្យខ្លាច។
"ហេតុអីក៏ឯង ពេបមាត់បែបនេះ "អុីបូងើយឆ្ងល់ខ្លាំងណាស់ចេះមកពេបមាត់ដូចក្មេងទៅកើតស៊ាវចាន់មិនមាត់នាយចូលទៅឱបក្រសោបកាយមាំ។
"ខ្ញុំខ្លាចលោកតា លោកស្ដីបន្ទោសឲ្យលោក ខ្ញុំខ្លាចថាគាត់មិនពេញព្រោះតែដោយសារខ្ញុំ "ស៊ាវចាន់ពេបមាត់នាយរៀបរាប់នាយខ្លាចពិតមែនគេដឹងថាលោកតាស្អប់តែគេនៅតែការពារនាយទៀត។
"គាត់មិនបានបន្ទោស គាត់គ្រាន់តែចង់ឲ្យយើង នាំឯងទៅកន្លែងមួយ "អុីបូខាំមាត់រួចតបទឹកភ្នែកក៏ចេះតែចង់ស្រក់តែនាយទ្រាំមិនចង់យំនោះទេ។
"ទៅកន្លែងមួយ..កន្លែងណា៎ទៅ "មិនឆ្ងល់មិនបាននោះទេគេចង់នាំនាយទៅកន្លែងណា៎ឬក៏កន្លែងញាំុអី។
"ទៅផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀក បំពាក់ទៅចាំយើងនាំឯងទៅ "អុីបូលែងពីការឱបរួចក៏ដេញឲ្យស៊ាវចាន់ប្រញ៉ាប់ទៅផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់នាយក៏ទៅងូចទឹកដូចគ្នា។
"បាន ទៅក៏បាន "ស៊ាវចាន់ញញឹមពព្រាយរួចទៅរើសម្លៀកបំពាក់ក្នុងទូអុីបូក៏ទាញកន្សែងទៅបន្ទប់ទឹកដូចគ្នា។
40នាទីក្រោយមលពួកគេទាំងពីក៏រួចរាល់អុីបូបានបញ្ជាឲ្យនាយចនបើកឡានទៅកន្លែងមួយ។
30នាទីក៏មកទីទួលមួយដែលនៅដាច់ស្រយ៉ាល អុីបូបានឲ្យនាយចនឈប់ឡានរួចក៏បើកទ្វាចាំនាយនឹងស៊ាវចាន់ចុះមកដល់ ចុះមកដល់ភ្លាមស៊ាវចាន់ក៏ភ្ញាក់ផ្អើលវាជា ថ្នូរ របស់អុីឡាងនារីតូចច្រឡឹងញញឹមពព្រាយនៅក្នុងរូបថត។
" បែកគ្នាយួរហើយ បងមិនដែលមកលេងឯងទេ អុីឡាង "អុីបូស្ងៀមនាយបានសម្លឹងមើលរូបថតប្អូនស្រីរួចក៏និយាយទាំងស្នាមញញឹមខុសដាច់ពីនៅភូមិគ្រឹះ។
"គេ..គេជាអុីឡាង "ស៊ាវចាន់លាន់មាត់បន្តិចទាំងភ្ញាក់ផ្អើលនេះគេនាំនាយមកថ្នូរ ប្អូនស្រីឬ ។
"ឆាប់លាត់ជង្គង់ សំពះប្អូនយើងទៅ "អុីបូបានបោះពាក្យកំណាចទៅស៊ាវចាន់ កុំឲ្យគេសួនាំច្រើនស៊ាវចាន់ក៏ងក់ក្បាលរួចក៏លាត់ចង្គង់។
"អរ..អរ "ស៊ាវចាន់ធ្វើការគោរពទៅកាន់អុីឡាងនាយរក្សាទឹកមុខស្ងួចទាំងការដឹងខុសគេពិតជាក្មេងស្រីដែលគួឲ្យស្រឡាញ់មែនចឹងតើបានអុីបូស្រឡាញ់គេយ៉ាងនេះ។
"អុីឡាង បងយកគេមកសូមទោសឯងហើយ គួរឲ្យស្ដាយបងយកក្បាលរបស់អាស៊ាវមិនបាន មានតែកូនរបស់វា ប៉ុណ្ណោះ ឯងសប្បាយចិត្តដែលទេ "អុីបូបាននិយាយច្បាស់ៗស៊ាវចាន់ក៏ខំ ខាំមាត់ដូចគ្នានាយមិនហ៊ានលូកដៃទេព្រោះរឿងនេះប៉ារបស់នាយក៏ខុស។
"អុីឡាង សូមទោស លើកទោសឲ្យប៉ារបស់ខ្ញុំផងបានទេ មិនថាមានរឿងអីទេខ្ញុំសុំទទួលយកម្នាក់ឯង វាជាការសងគុណដែលគាត់ចិញ្ជឹមបីបាច់ខ្ញុំ "ស៊ាវចាន់មិនចង់ឃើញប៉ារបស់ខ្លួនមករងទុកនោះទេនាយអាចសងបានចាត់ទុកថាជាកាផ្ដល់កំណើតនឹងចិញ្ជឹមបីបាច់ទៅចុះ។
"ហិុម ជីវិតត្រូវសងដោយជីវិត ក៏ចាត់ទុកថាយើង ឆ្អែតឆ្អន់នឹងរាងកាយឯងហើយល្មមដល់ពេលឯង មកសងជីវិតហើយ "អុីបូបានទាញកាំភ្លើងមកតម្រង់ក្បាលស៊ាវចាន់រួចនាយក៏និយាយទាំងវិញ្ញាណមិនបាននៅក្នុងខ្លួននាយប្រឹងទប់ទឹកភ្នែកដើម្បីកុំឲ្យស៊ាវចាន់បានចិត្ត។
"នេះ..នេះលោកយកខ្ញុំមកសម្លាប់ចោលហេ៎ស "ស៊ាវចាន់គាំងធ្មឹងពេលបែក្រោយក៏ឃើញអ្វីដែលនឹកស្មានមិនដល់នាយគួតែនឹកដល់ហើយវាគង់តែកើតតែមិននឹកស្មានទេថាលឿនយ៉ាងនេះ។
"ហិុម.. វាល្មមហើយ ដែលឯងត្រូវសងជីវិតប្អូនយើងមកវិញ អ្វីៗក៏ចប់យើងក៏លើកទោសឲ្យប៉ារបស់ឯង ដូចគ្នា "អុីបូកាន់កាំភ្លើងឡើងញ័រដៃនាយប្រមូលកម្លាំងទាំងអស់ដើម្បីបាញ់ទៅរកស៊ាវចាន់។
" ហិក វាលឿនពេកហើយ ហិក តែបើនេះជាអ្វីដែលបងចង់បានអូនមិនអាចឃាត់បងទេ ហិក វាជាការសងសឹកដែលបងចង់បានហើយ អុីបូតើកន្លងមកបងធ្លាប់ស្រឡាញ់អូនទេ បងធ្លាប់មានចិត្តអាណិតអូនទេ បងជឿអូនទេ អូនមិនបានខុស ហិក "
"អូន ស្រឡាញ់បង បងជាសាតាន់កំណាចក៏ជាម្ចាស់ជីវិតអូនហើយ ដើមឡើងក្រៅពីប៉ារបស់អូនទៅមានតែបងទេ ដែលឲ្យកាដូថ្ងៃកំណើតមកអូន បងការពារបង ជួយអូនពីការស្លាប់ ហិក "ស៊ាវចាន់ញញឹុមទឹកភ្នែកហូនាយមិនខ្លាចក្ដីស្លាប់ទេតែអ្វីដែលនាយដឹងនោះនាយចង់ឮពីពាក្យគេតែមួយម៉ាត់ក៏បាន។
"លោកតាហាមយើងមិនឲ្យស្រឡាញ់ សត្រូវទេ យើងការពារឯងក៏ព្រោះតែយើងគិតថាឯងជាប្អូនស្រីយើង យើងមិនធ្លាប់មានចិត្តអាណិតឯងទេស៊ាវចាន់ អុីឡាងគេប្រាកដជាពេញចិត្តពេលឃើញ "អុីបូឯណេះកាន់តែដាច់ចិត្តនាយឆ្លើយមួយម៉ាត់ៗចុកទម្លុះដល់បេះដូង។
"អូនយល់ហើយ បងសម្លាប់អូនមក "ស៊ាវចាន់អស់សំណើចនាយសើចតិចៗដូចមនុស្សឆ្គួតនាយជ្រុលចិត្តហើយដកចិត្តវិញមិនបានទេនាយខុសហើយនាយខុសគ្រប់យ៉ាង នាយរីករាយនឹងទទួលវា។
"បើមានជាតិក្រោយ យើងនឹងស្រឡាញ់ឯងវិញ ស៊ាវចាន់"
ផាំង~