"yazık..." diyip beni aşşağıya ittirdi...
Aynı an da koluma sarılan elle ileri doğru çekilirken kendimi kurtarmak için yanımda ki bedeni aşağı doğru çektim
"ne yapıyorsun?" diye bağıran babamın sesinin ardından kendimi yerde buldum
Hızla babama dönmeye çalıştığım da yerin de olmadığını fark ettim
Aşağa mı düşmüştü?
hayır,hayır,hayır...
Bir an neler olduğu canlandı gözüm de
Babam beni uçurumdan aşağı ittirmişti ve beni geri çekmişti ama şuan o bura da değildi
Ne yapacağımı bilmezken bacaklarımı kendime çekip kollarımı kendime sarılırcasına doladım
"Liva" diye bağırdı tanıdığım o ses...
Savaş... Bu ses Savaş'ın sesiydi...
Sevdiğim o ses, duymak için can attığım duyduğumdaysa resmen cenneti yaşadığım o ses artık bana cehennem gibiydi
canımı yakıyordu
"git" dedim canımı yakan o sese katlanamayarak
"iyi misin?" diye sordu yüzsüzce
"sanane, sanane!" dedim sesimin çıktığı kadar bağırırken
"özür dilerim..." dedi kafasını yere eğerek
"tüm bunları yapıp bir de özür mü diliyorsun? iyi yüzsüzlükmüş" derken sesim az öncekine nazaran daha sakindi
"Liva" diyip adımlamaya başladı
Her adımın da biraz daha yaklaşıyordu ama gelmesini istemiyordum
Babam gibi bir an da kaybolsun istiyordum
Ya da aşağı düşsün
"lütfen dinle" derken omzuma dokunmasıyla hızla ayaklandım
"dokunma bana" diye bağırdım
"lütfen dinle" derken gözlerin de ki hüznü görmek istemiyordum
"git Savaş, git ki paranı al" diyerek babamın geldiği siyah passat a binerek zaten üzerin de olan anahtarı çevirerek çalıştırdım
Anahtarın üzerin de olmasına şükretmemek el de değildi
Hızla arabayı geldiğim yere döndürürken arkam da gördüğüm bmw nin Savaş'a ait olduğunu biliyordum
Pardon Savaş' a ait değildi için de Savaş vardı
Arkamdan geliceğini zaten biliyordum ama bu taşlık yoldan çıkarsam bir şekil de bile olsa onun olmayacağı bir yere gidebilirdim
Taşlık yollardan giderken normal bir arabanın gitmesi gereken hızda değildim
Daha hızlıydım
Hızla giderken otobana çıkmamla gaz a hafif bassam da artık gaz pedalını sonuna kadar itmeye çalışıyordum
Hızım bir an da artmasa da yavaşça hızlanmıştım arkam da ki bmw yi görmeyene kadar gitmiştim
Gördüğüm ilk dönüşe girerek ormanlık fakat sahile açılan alanı gördüm
Babam bir kaç kez getirmişti o yüzden burayı biliyordum
Arabayı ağaçların altına bırakıp anahtarını alarak denizin kenarına doğru yürüdüm
Deniz bana hep huzur vermişti şimdi de verirdi belki
Ayağım da olan topuklular beni daha fazla taşımıyordu
Topukluları çıkartıp bir kenara koydum, arabanın anahtarını da yanına bıraktım
Elbisemin alt kısmını tutarak denize yürümeye başladım
Ayaklarım suyla buluştuğunda suyun soğuk olmasını umursamadım
İçim de ki yangının sönmesini istedim
Sabırsızca ama bir o kadar yavaş adımlarla ilerliyordum
Su göğüsüme yaklaştığında hiç düşünmeden suya daldım
Su yüzeyine çıktığım da nefes nefese çıktım
Tüm nefesimi harcayana kadar yüzmüştüm ve bu benim içimi bir nebze bile rahatlatmıyordu
Kendimi güvenli kollara bırakmak istiyordum ama güvendiğim birisi kalmamıştı
Hayatın zorluğu belki de yeni başlamıştı bilmiyorum
Ama canımın acısı yeni başlamamıştı bunu çok iyi biliyordum
Kendimi suyun yüzeyine bıraktım
Hiç bir ses duymadan sadece zihnimi boşaltarak öylece durdum
Çıkmak istemedim sudan, belki hayattan korktuğum için belki de acıdan korktuğum için bilmiyorum
Tek bildiğim şey bundan sonra hayatın daha zor olucağıydı
Dişlerim birbirine vuruyordu. Isınmak için yüzmem gerekiyordu
Kulaçlarımı teker teker atarak kıyıya yüzdüm
Hızla kıyıya çıkarak kendimi kumların üzerine bıraktım
Uzandım kumlara, nefesimin düzene girmesini bekledim
Gözlerimden yanaklarıma doğru akan yaşlarla artık göz yaşlarımı tutamadığımı fark ettim
Her ne kadar vücudum titrese de içimde ki yangın geçmiyordu
Canımdan çok sevdiğim insan bana nasıl bunları yapabilmişti?
Anlamıyordum.
Belki de düşünmek mantıksızdı, bilmiyordum.
Ama uyumak istiyordum bu kesindi.
İçimde ki huzursuzluk beni rahatsız etse de kendimi uykunun kollarına bıraktım...
😃
Uyandığımda hava henüz aydınlanmamıştı.
Geri uyumak istesem de saç diplerim de ve vücudum da hissettiğim kumlar buna engel oluyordu
Gözlerimi ovuşturarak ayağa kalktım. Islak kalmak istemesem de ayaklarım beni denize götürüyordu
Vücudumda ki kumlardan arınmak istiyordum
Hızlıca girdim denize. Sanki beklemeye halim yokmuşcasına
Kumların vucüdumdan gittiğini düşünene kadar deniz de kaldım.
Ancak böyle rahat edebilirdim
Daha fazla vakit kaybetmeden denizden çıkıp kumsalda ki topuklularımı ve araba anahtarını alarak arabaya doğru yürüdüm.
Ama hesaba katmadığım bir araba daha vardı
Ses yapmamaya çalışarak yürüdüm arabaya, önüm de gördüğüm bmw nin içinde ki insan beni şaşırtmamıştı
Savaş'tı,uyuyordu...
Gözlerimi devirmeden edemedim
Ses yapmadan, uyanmamasına özen göstererek passat a doğru ilerledim
Karşımda ki arabanın açılması için anahtara bastığım da ses çıkartacak korkusuyla gözlerimi kapattım
Ses çıkarmayan bu arabaya yüz binlerce kez şükrederek vücudumun da elbisemin de ıslak olmasını umursamadan bindim
Anahtarı kontağa sokup çevirdim
Araba çalıştığı an gaza bastım ve hızlıca bulunduğum alandan çıktım.
Gidiceğim yer belliydi.
Savaş'ın evi değil, Seda'nın evi değil veya bir başkasının evi değil
Kendi evimdi...
Eğer babam evdeyse, dayak yerdim
Eğer babam evde değilse, öldüğünü bilirdim
Her ne kadar gitmek istemesem de gidecek başka yerim de yoktu
Ben düşünürken kısa bir yolculuktan sonra evin önüne gelmiştim
Arabayı yol kenarına park edip anahtarı alarak arabadan indim
Siteye girerek evin bulunduğu bloğun önünde durdum
Derin bir nefes alarak girdim içeriye
Ezbere bildiğim yollardan gelmem zor olmasa da yukarı çıkmak sanki bir eziyet gibiydi
Asansöre binerek bulunduğum katı tuşladım
Asansör hareketlendiğindeyse aynaya dönerek kendime baktım
Şişmiş gözler ,dağılmış makyaj ,lekeden renki görünmeyecek duruma gelen beyaz elbise
Görünümüm tam anlamıyla faciaydı
Böyle bir görüntü görmek istemediğim için aynaya arkamı dönerek asansörden indim
Evin kapısının önünde durduğum da büyük bir nefes alıp vererek kendimi rahatlatmaya çalıştım
Zile bastığımda arkamı dönüp kaçmayı istesem de bekledim
Kapı açılırken bu kadar hızlı açılmasına şaşırsam da bekledim
"Merhaba Liva bende seni bekliyordum"
Sözlerini duyduğumda karşımda ki insanı görmemle şaşkınlığımı gizleyemedim
__________________
selaammm bebekleriimmm
nasılsınııızz
bölüm çok geç geldi farkındayım
fakat şehirdışındaydım ve telefon değişikliği yaptım ve bölüm geçtiğim telefonda görünmediği için döndüğümde yayınlayacağımı söylemiştim
sizce kapıyı açan kim?
diğer bölümde neler olucak?
umarım seversiniizz
sizi çok seviyorummm
oy vermeyi unutmayıın
😚