Matematik Hocam

Od karanolurgibi

774K 21.4K 11.7K

"Bak Liva" diyerek başladı cümlesine "Ben bazı şeylerin farkına vardım" dediğinde tam birşey söylemek için ağ... Více

Bölüm 1
Bölüm 2
Bölüm 3
bölüm 4
bölüm 5
bölüm 6
bölüm 7
bölüm 8
bölüm 9
bölüm 10
bölüm 11
bölüm 12
bölüm 13
bölüm 14
bölüm 15
duyuru
bölüm 16
bölüm 17
bölüm 18
bölüm 19
bölüm 20
bölüm 21
bölüm 22
bölüm 23
bölüm 24
bölüm 25
duyuru
bölüm 27
bölüm 28
bölüm 29
bölüm 30
bölüm 31~FİNAL

bölüm 26

6.9K 321 137
Od karanolurgibi

"yazık..." diyip beni aşşağıya ittirdi...

Aynı an da koluma sarılan elle ileri doğru çekilirken kendimi kurtarmak için yanımda ki bedeni aşağı doğru çektim

"ne yapıyorsun?" diye bağıran babamın sesinin ardından kendimi yerde buldum

Hızla babama dönmeye çalıştığım da yerin de olmadığını fark ettim

Aşağa mı düşmüştü?
hayır,hayır,hayır...

Bir an neler olduğu canlandı gözüm de

Babam beni uçurumdan aşağı ittirmişti ve beni geri çekmişti ama şuan o bura da değildi

Ne yapacağımı bilmezken bacaklarımı kendime çekip kollarımı kendime sarılırcasına doladım

"Liva" diye bağırdı tanıdığım o ses...

Savaş... Bu ses Savaş'ın sesiydi...

Sevdiğim o ses, duymak için can attığım duyduğumdaysa resmen cenneti yaşadığım o ses artık bana cehennem gibiydi

canımı yakıyordu

"git" dedim canımı yakan o sese katlanamayarak

"iyi misin?" diye sordu yüzsüzce

"sanane, sanane!" dedim sesimin çıktığı kadar bağırırken

"özür dilerim..." dedi kafasını yere eğerek

"tüm bunları yapıp bir de özür mü diliyorsun? iyi yüzsüzlükmüş" derken sesim az öncekine nazaran daha sakindi

"Liva" diyip adımlamaya başladı

Her adımın da biraz daha yaklaşıyordu ama gelmesini istemiyordum

Babam gibi bir an da kaybolsun istiyordum

Ya da aşağı düşsün

"lütfen dinle" derken omzuma dokunmasıyla hızla ayaklandım

"dokunma bana" diye bağırdım

"lütfen dinle" derken gözlerin de ki hüznü görmek istemiyordum

"git Savaş, git ki paranı al" diyerek babamın geldiği siyah passat a binerek zaten üzerin de olan anahtarı çevirerek çalıştırdım

Anahtarın üzerin de olmasına şükretmemek el de değildi

Hızla arabayı geldiğim yere döndürürken arkam da gördüğüm bmw nin Savaş'a ait olduğunu biliyordum

Pardon Savaş' a ait değildi için de Savaş vardı

Arkamdan geliceğini zaten biliyordum ama bu taşlık yoldan çıkarsam bir şekil de bile olsa onun olmayacağı bir yere gidebilirdim

Taşlık yollardan giderken normal bir arabanın gitmesi gereken hızda değildim

Daha hızlıydım

Hızla giderken otobana çıkmamla gaz a hafif bassam da artık gaz pedalını sonuna kadar itmeye çalışıyordum

Hızım bir an da artmasa da yavaşça hızlanmıştım arkam da ki bmw yi görmeyene kadar gitmiştim

Gördüğüm ilk dönüşe girerek ormanlık fakat sahile açılan alanı gördüm

Babam bir kaç kez getirmişti o yüzden burayı biliyordum

Arabayı ağaçların altına bırakıp anahtarını alarak denizin kenarına doğru yürüdüm

Deniz bana hep huzur vermişti şimdi de verirdi belki

Ayağım da olan topuklular beni daha fazla taşımıyordu

Topukluları çıkartıp bir kenara koydum, arabanın anahtarını da yanına bıraktım

Elbisemin alt kısmını tutarak denize yürümeye başladım

Ayaklarım suyla buluştuğunda suyun soğuk olmasını umursamadım

İçim de ki yangının sönmesini istedim

Sabırsızca ama bir o kadar yavaş adımlarla ilerliyordum

Su göğüsüme yaklaştığında hiç düşünmeden suya daldım

Su yüzeyine çıktığım da nefes nefese çıktım

Tüm nefesimi harcayana kadar yüzmüştüm ve bu benim içimi bir nebze bile rahatlatmıyordu

Kendimi güvenli kollara bırakmak istiyordum ama güvendiğim birisi kalmamıştı

Hayatın zorluğu belki de yeni başlamıştı bilmiyorum

Ama canımın acısı yeni başlamamıştı bunu çok iyi biliyordum

Kendimi suyun yüzeyine bıraktım

Hiç bir ses duymadan sadece zihnimi boşaltarak öylece durdum

Çıkmak istemedim sudan, belki hayattan korktuğum için belki de acıdan korktuğum için bilmiyorum

Tek bildiğim şey bundan sonra hayatın daha zor olucağıydı

Dişlerim birbirine vuruyordu. Isınmak için yüzmem gerekiyordu

Kulaçlarımı teker teker atarak kıyıya yüzdüm

Hızla kıyıya çıkarak kendimi kumların üzerine bıraktım

Uzandım kumlara, nefesimin düzene girmesini bekledim

Gözlerimden yanaklarıma doğru akan yaşlarla artık göz yaşlarımı tutamadığımı fark ettim

Her ne kadar vücudum titrese de içimde ki yangın geçmiyordu

Canımdan çok sevdiğim insan bana nasıl bunları yapabilmişti?

Anlamıyordum.

Belki de düşünmek mantıksızdı, bilmiyordum.

Ama uyumak istiyordum bu kesindi.

İçimde ki huzursuzluk beni rahatsız etse de kendimi uykunun kollarına bıraktım...

😃

Uyandığımda hava henüz aydınlanmamıştı.

Geri uyumak istesem de saç diplerim de ve vücudum da hissettiğim kumlar buna engel oluyordu

Gözlerimi ovuşturarak ayağa kalktım. Islak kalmak istemesem de ayaklarım beni denize götürüyordu

Vücudumda ki kumlardan arınmak istiyordum

Hızlıca girdim denize. Sanki beklemeye halim yokmuşcasına

Kumların vucüdumdan gittiğini düşünene kadar deniz de kaldım.

Ancak böyle rahat edebilirdim

Daha fazla vakit kaybetmeden denizden çıkıp kumsalda ki topuklularımı ve araba anahtarını alarak arabaya doğru yürüdüm.

Ama hesaba katmadığım bir araba daha vardı

Ses yapmamaya çalışarak yürüdüm arabaya, önüm de gördüğüm bmw nin içinde ki insan beni şaşırtmamıştı

Savaş'tı,uyuyordu...

Gözlerimi devirmeden edemedim

Ses yapmadan, uyanmamasına özen göstererek passat a doğru ilerledim

Karşımda ki arabanın açılması için anahtara bastığım da ses çıkartacak korkusuyla gözlerimi kapattım

Ses çıkarmayan bu arabaya yüz binlerce kez şükrederek vücudumun da elbisemin de ıslak olmasını umursamadan bindim

Anahtarı kontağa sokup çevirdim

Araba çalıştığı an gaza bastım ve hızlıca bulunduğum alandan çıktım.

Gidiceğim yer belliydi.

Savaş'ın evi değil, Seda'nın evi değil veya bir başkasının evi değil

Kendi evimdi...

Eğer babam evdeyse, dayak yerdim

Eğer babam evde değilse, öldüğünü bilirdim

Her ne kadar gitmek istemesem de gidecek başka yerim de yoktu

Ben düşünürken kısa bir yolculuktan sonra evin önüne gelmiştim

Arabayı yol kenarına park edip anahtarı alarak arabadan indim

Siteye girerek evin bulunduğu bloğun önünde durdum

Derin bir nefes alarak girdim içeriye

Ezbere bildiğim yollardan gelmem zor olmasa da yukarı çıkmak sanki bir eziyet gibiydi

Asansöre binerek bulunduğum katı tuşladım

Asansör hareketlendiğindeyse aynaya dönerek kendime baktım

Şişmiş gözler ,dağılmış makyaj ,lekeden renki görünmeyecek duruma gelen beyaz elbise

Görünümüm tam anlamıyla faciaydı

Böyle bir görüntü görmek istemediğim için aynaya arkamı dönerek asansörden indim

Evin kapısının önünde durduğum da büyük bir nefes alıp vererek kendimi rahatlatmaya çalıştım

Zile bastığımda arkamı dönüp kaçmayı istesem de bekledim

Kapı açılırken bu kadar hızlı açılmasına şaşırsam da bekledim

"Merhaba Liva bende seni bekliyordum"

Sözlerini duyduğumda karşımda ki insanı görmemle şaşkınlığımı gizleyemedim

__________________

selaammm bebekleriimmm
nasılsınııızz

bölüm çok geç geldi farkındayım
fakat şehirdışındaydım ve telefon değişikliği yaptım ve bölüm geçtiğim telefonda görünmediği için döndüğümde yayınlayacağımı söylemiştim

sizce kapıyı açan kim?
diğer bölümde neler olucak?

umarım seversiniizz
sizi çok seviyorummm
oy vermeyi unutmayıın
😚

Pokračovat ve čtení

Mohlo by se ti líbit

890 105 35
Kamil 9. Sınıfa yeni geçti. Biraz unutkan bı tip. Kendine lisede bir kaç arkadaş bulur ve onlarla değişik maceralar yaşarlar. Bakalım bu maceralrda K...
3.3M 118K 65
Berdel'e kurban gitmiştim. Hiç tanımadığım, bilmediğim bir adamla evlendiriliyordum. İkiz erkek kardeşim yerine ben hayatta kalmıştım, ben yaşamıştım...
146K 2.7K 17
Abi deme lazım olur hesabi Abisinin arkadaşına yazan kız ve. Kız a zaten deli gibi aşık olan ama arkadaşıma ihanet edmemek için inkar eden oğlan...
12.7K 1.4K 37
"Seni o kadar sevmişim ki kaybediceğim aklıma bile gelemezdi ... "