☂💙☂
ရှန်ဟိုင်းကအပြန် လာတုန်းကလိုကျွန်တော်နဲ့RenJunပဲမဟုတ်။အန်ကယ်Chenyeol၏တောင်းဆိုမှုကြောင့် ၊မလွဲသာပဲခေါ်လာခဲ့ရသည့် Jisung ဆိုသောကောင်ငယ်လေးပါလိုက်ပါလာခဲ့သည်။
သူ့အဖေက ကိုရီးယား
မှာပဲသူ့သားကိုကျောင်းထားချင်သည်ဟုဆိုကာ၊မိမနိုင်ဖမနိုင်သကောင့်သားလေးအားRenJun ကို အပူကပ်ကာ ၊ထိန်းကျောင်းပေးဖို့ တောင်းဆိုတော့ အားနာတတ်တဲ့RenJun ကလက်ခံလေသည်။မကြာမီ လေဆိပ်ဆိုက်ေလတော့ လာကြိုတဲ့ကားပေါ်တတ်နေတုန်းRenJunဆီကအသံ ထွက်လာလေသည်။
"တတ်လေ Jisung...။"!
"ကျွန်တော် -ကားနောက်ခန်းမှာပဲထိုင်ချင်တာ...၊ကားမူးတတ်လို့"!
"အာ--ဒါဆိုလဲရတယ်၊ ကော က
ရှေ့ခန်းမှာ....ထိုင်လိုက်မယ်။
Renjunကပြုံးပြကာ ရှေ့ခန်းမှာထိုင်ဖို့ပြင်တော့ ၊ဖွင့်လက်စတံခါးအားပိတ်ကာ RenJunထိုင်မဲ့ရှေ့ခန်းကားတံခါးအားဆွဲဖွင့်တော့ မော့ကြည့်လာတဲ့RenJun။
"ကိုယ် ရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်မယ်၊ Jun က ခေါင်းကိုက်နေတယ်မလား...နောက်မှာထိုင်လိုက်!"
မိမိအားပြုံးပြကာပြောနေတဲ့Jenoကိုတစ်လှည့်၊ နောက်ခန်းကJisungကိုတလှည့်ကြည့်ကာခေါင်းခါလိုက်သည်။
"ရတယ် Jeno၊ ငါ--အယ်"!
မိမိလက်အားဆွဲကာ၊ နောက်ခန်းတံခါးအားဖွင့်ပီးဝင်ထိုင်ခိုင်းရင်းသူက ရှေ့ခန်းဘက်ဆီသွားထိုင်တဲ့Jeno ကြောင့်Renjun
အနေခက်စွာ မိမိဘေးက ကောင်ငယ်လေးအား ရယ်ပြလိုက်မိသည်။
"တောက်စ်!!! ၊ သောက်ပိုတွေ"!
ဘေးနားကကောင်လေးပြောသံကိုRenjunသေချာပေါက်ကြားလိုက်ပါသည်။ထို့ကြောင့် Renjunသတိရလိုက်သည်က။
!Jenoပြောတဲ့ကောင်လေးများလား!?
"မင်း သောက်ပေါက်ကိုပိတ်ပီး၊ အေးဆေး ကားလိုက်စီးလိုက်...Park Jisung!!
ထိုအသံက ကားရှေ့ခန်းမှ ဂျဲနိုဆီက။ထိုကလေးကလဲ ခေ သူမဟုတ်။ဟက်ခနဲ ရယ်ကာ ပြန်ပက်လေသည်။
"ကျွန်တော်က ဘာကိစ ခဗျားစကားနားထောင်ရမာလဲ!!"
"မင်း" !!!"ခဗျား"
"တော်ပီ Jeno!!! ၊Jisung လဲတော်သင့်ပီ...!"
Renjunစကား အား Jenoက ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ၊ဖိုင်တွေအား လှန်လှောကြည့်နေလေသည်။ကားထဲမှာတော့ တစ်ဖန်ပြန်
လည်အေးစက်သွားလေသည်။
!အဟက်၊သူ့စကားက ခဗျားအတွက်အတော်အရေးပါနေပါလား လီဂျဲနို!
Renjun ဖုန်းလေးအားထုတ်ကာ instagramထဲဝင်ရင်းJaeminအကောင့်ဆီစာပို့လိုက်သည်။
"သက်သာလား!? Jeam"
တဖက်မှလဲRenjunပို့တဲ့စာကို တန်းSeenပြကာ
"အင်း....သက်သာတယ်၊လီဂျဲနိုအနားမှာ မရှိတုန်း...စာလာပို့နေတာလား!?
"ဂျယ်မင်း:...၊ငါ စေတနာပျက်အောင် သ်ိပ်လုပ်တာပဲနော်!"
"ထားပါ....၊ငါအခု Koreaရောက်နေပီ ။ ညနေ ကျ အိမ်ကိုလာပေးမလား!?
"ငါမအားဘူး....၊ဧည့်သည်ပါလာလို့"
"ခဏ ပဲ ဖြစ်ဖြစ်လာပေးရင် ကိုယ် ဝမ်းသာမိမှာထပ် ၊ကိုယ့် မေမေက ပို ပျော်မိမယ်ထင်တယ်!" သူက မင်း ကိုအမြဲ သတိရနေတတ်လို့လေ....!"
"အင်း....ငါလာခဲ့မယ်!"
Jaeminထိုစာလေးအားဖတ်ကာပြုံးနေမိသည်။Renက မေမေကို သိပ်တွယ်တာ တာလေ။
Renjunတို့ကားလေး အိမ်ရောက်တာနဲ့ အိမ်မှာရှိသည့်
ဝန်းထမ်းတွေက ပစည်းလာသယ်တာမို့၊Renjunက သူ့နဘေးရှိ Jisungအား ပြုံးပြရင်း....
"လာလေ ၊ငယ်လေး Ge..မင်းအတွက် အခန်းလိုက်ပြပေးမယ်!"
JisungလဲRenjunခေါ်သည့်နောက်လိုက်တော့သူ့အနောက်မှာ ပါလာ သည့် ဟိုလူကြီး။
အပေါ်ထပ်ထိတတ်လာရင်း အခန်းများစွာရှိတဲ့အနက်
Renjunက သူ့ဘေးအခန်းအား လက်ညိုးထိုးပြကာ ပြောလာသည်။
"ဒါက ငယ်လေးအခန်း၊စိတ်အေးလက်အေးနေလို့ရတယ်။ဘေးအခန်းကတော့ ကော အခန်းပဲ"!
Jisungခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ကာ၊
ထိုအခန်းထဲ အတူဝင်လာရင်း၊
လွယ်အိတ်အား ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက်
တဖက်ကနေ ခုထိဘာတခွန်းမှဝင်မပြောတဲ့လူအားမေးငေါ့လိုက်ကာ....
"အဲ့လူ အခန်းကရော...!?ဘယ်နားမာလဲ"!
"သူက...."
"ငါက Junအခန်းဘေးမှာ။နောက်ပြီး ငါက ငါ့ကိုယ်ပိုင်
အခန်းထပ် jun အခန်းမှာ နေတာများတယ်။မင်း မေးချင်တာရှိရင်အိမ်ထိန်းTenကိုမေးလိုက်၊အခုတော့ Jun နားဖို့အတွက် သူ့အခန်းဆီ...ငါခေါ်သွားပီ!"
ထိုမျှသာပြောကာ Renjunဆိုတဲ့ အကိုလက်အားဆုပ်ကိုင်ပီး၊ အခန်းပြင်ကို ထွက်သွားတဲ့လီဂျဲနိုအား ကျွန်တော်မကျေနပ်။ကျွန်တော်နဲ့သိရဲ့သားနဲ့ ၊မသိသလိုနေတယ်။စကားကိုလဲ Renjunဆို သူရှေ့အမှားမခံ။Renjunဆိုတဲ့လူစကားသာသူနားထောင်သည်။
"ခဗျား Hwang Renjunအပေါ် ရိုးကောရိုးရဲ့လား....Lee Jeno!"
ထို့နောက် Jisung စိတ်ပြေလက်ပျောက်ရေဝင်ချိုးကာ၊ ကျောင်းကKoreaကိုပြောင်းရမည် ဖြစ်တာကြောင့်၊ သေချာပြင်ဆင်ပီးအောက်ဆင်းဖို့ အလုပ်အခန်းထဲကအတူထွက်လာသည့် Lee Jenoနှင့် Hwang Renjunအား ပူးတွဲ တွေ့ မြင်ရသည်မို့၊
မျက်မှောင်ကျုတ်ကာကြည့်တော့ အကိုRenjunကမိမိအနားလျှောက်လာကာ!!
"ညစာ စားရအောင် ညီငယ်"!
"အင်း"
သုံးယောက်အတူ ဆင်းလာပီး ညစာစားကြတော့ထမင်းဝိုင်းကတိတ်ဆိတ်လို့ နေလေသည်။ထိုတိတ်ဆိတ်မှုအားဖြိုခွဲသည်ကအကိုRenjun။
"Jeno....မင်း မနက်ဖန် မင်းအားရင် ညီငယ်ကျောင်းကိစ မင်းလုပ်ပေးလို့ရတယ်မလား....ငါမနက်ဖန် အတန်းချိန်တွေရှိလို့...နောက်ပြီးမင်းနဲ့အတူ
ရှန်ဟိုင်းကို လိုက်ပေးတော့၊ငါ့ စာ တွေလွှတ်ကုန်တာနဲ့...!"
Renjun စကား ကြောင့်၊
စားလက်စထမင်းကို ဆတ်မစားပဲ လက်ထဲကဇွန်းနဲ့ခရင်းကိုချကာ ၊ စားပွဲပေါ် လက်ကို တတောက်တောက်ခေါက်ရင်ခေါင်းညိတ်ပြတော့!!
"ထမင်းစားနေရင် မကစားရဘူးလို့ ငါခနခနပြောတယ်နော် - Jeno!"
"အာ---ဆောရီး!!အလုပ်ချိန်တွေညှိရင်း အားလား မအားလားတွေးနေတာ"!
"မအားလဲ ကျွန်တော့်ဘာသာ
ကျွန်တော် လုပ်လိုက်မယ်...."!
Jisung အမြင်ကပ်လာ၍ထပြောလိုက်တော့ ၊ လီဂျဲနိုက ပြုံးပြကာပြောလိုက်တာက အမြင်ကပ်စရာ။
"အဆင်ပြေတယ်ဆိုရင်လဲ...မင်း ဘာသာပဲ...လုပ်လိုက်ပေါ့!"
"ခဗျား..."
"Lee Jeno!!!!!!
Renjunအသံစူးစူးကြောင့် ကျွန်တော် ရော ရှေ့ကကလေးပါနားအုပ်မိသည်။
"Renjunရာ...၊ ကိုယ်သွားအပ်ပေးမှာပါ။ စိတ်လျှော့ ...စိတ်လျော့...!"
"ဟွန့်!... ညီငယ်...လိုအပ်တာရှိရင် အကုန်ပြောနော်"!
"ဟုတ်၊ ကော.!
Jisungကြည့်ရတာ Renjunကိုလန့်သွားပုံပင်။ကော တွေပါခေါ်ကုန်ပီလေ!! ဟားဟား တကယ့်ခလေး။အတွေးဖြင့် မျက်နှာပြုံးဖြီးမိတော့ မိမိအားပြူးကြည့်နေတဲ့ Jisungနဲ့Renjun။ချောင်းဟန့်ကာနားတော့ ဟု အရှက်ပြေပြောပီး အပေါ်အရင်တတ်လာခဲ့လိုက်သည်။
အပေါ်တတ်ပီးသိပ်မကြာPhထဲ
notiတတ်လို့ကြည့်မိတော့Junဆီကစာ။
"Jeno ၊ ငါ Jaeminမေမေဆီ
ခဏသွားအုံးမယ်နော်..!"
စာအားကြည့်ပီး သက်ပြင်းအရှည်ကြီးဆွဲလိုက်ကာ စာပြန်ပို့လိုက်သည်က။
"အင်း ၊ဂရုစိုက်အုံးJun"!
ပြန်စာမလာတဲ့Phအားအကြာကြီးငေးစိုက်ကြည့်ကာစားပွဲပေါ်တင်ပီး အိပ်ယာထဲလှဲချလိုက်ပြီး အိပ်စက်လိုက်သည်။
"!ကိုယ် ပင်ပန်းတယ်Jun! ၊ဟန်ဆောင်ပြီး မင်းအပေါ်ကောင်းခဲ့ပေမယ့် တကယ်ချစ်မိသွားမယ်လို့တော့ ဘယ်ထင်ပါ့မလဲ!?
----☂-------
"လာပြီလား? Ren"!
"အင်း ...ငါရောက်ပီ။ လက်ကသက်သာတယ်မလား!?- -ကျောကရော အဆင်ပြေရဲ့လား!?
"ငါအဆင်ပြေတယ်...အပေါ်ထပ်မှာ မေမေရှိတယ်။ အရင် သွားတွေ့လိုက်အုံး!"
"အင်း"
"Renjun!"
လှေကားပေါ်တတ်ခါနီးRenအားခေါ်တော့လှည့်ကြည့်ကာမေးဆတ်ပြလေသည်။
"------"
"အအေး ဘာသောက်မလဲ!? မေးမလို့!"
"မင်းအဆင် ပြေမယ်လို့ထင်တာ
ဖျော်ခဲ့!"
ပြောပီးအပေါ်တတ်သွားတဲ့Ren အားJaeminသဘောကျစွာပြုံးမိသည်။ ငါကြိုက်တာကမငိးလေ၊အဲ့ တော့မင်းကိုဖျော်ရမှာလားဆိုတဲ့အတွေးကြောင့် အသံထွက်ရီမိတော့၊ အနားလာပီးရိုက်တဲ့လူကြောင့်မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်မိတော့။
"ဟာ"----အကိုဒိုယောင်း"!
"ငါထင်တာ မင်းတယောက်တည်းရီနေတော့ ...ရူးနေပီလားပေါ့!"
"Shit!!!
"ဟား ဟား ဟား"!
"Renjunရောက်နေတယ် Hyung။ အမေနဲ့ စကားပြောရင်အဆင်ပြေပါစေဆုတောင်းရမယ်၊ သိတဲ့အတိုင်းပဲ မေမေရောဂါကြောင့် အရင်က ကိစတစ်ချို့ သူမ မေ့နေတယ်လေ။
"အင်း....အန်တီလဲ အပြစ်ရှ်ိသလိုခံစားပီးနေတာ၊နှစ်တွေလဲမနည်းတော့ဘူးနော် Jaemin"!
"တကယ်လဲ မေမေက အပြစ်ရှိတာပဲလေ Hyung"!
"NaJeam....အဲ့ လိုမပြောနဲ့လေကွာ!!! သူလုပ်ခဲ့တာတွေက မင်းနဲ့မင်းအဖေအတွက်ပဲလေ!!"
"အဲ့လိုခေါင်းစဥ်တပ်နေရအောင်ကျွန်တော့်အတွက် မေမေလုပ်ပေးတာဘာမှ မရှိဘူး။ RenJunနဲ့အဝေးဆုံးဖြစ်အောင် မေမေတွန်းပို့ခဲ့တာ ပဲရှိတယ်။
မေမေသာ အဲ့လို မလုပ်ခဲ့ရင် ကျွန်တော် နဲ့RenJunက အကောင်းဆုံးဆက်ဆံရေးနဲ့ရှေ့ဆက်ခွင့်ရပြီး၊အခုလိုမျိုး တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက်နာကျင်မှုတွေနဲ့ ဝေးကွာနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ!"
ပြောရင်းကျဆင်းလာတဲ့မျက်ရည်များနှင့်အတူ
ရင်ထဲကပါတဆစ်ဆစ်။ထိုကောင်လေးနည်းတူ အပေါ်ထပ်ကနေ အန်တီဆီဝင်မတွေ့သေးပဲ ရင်ထဲစူးနစ်လာတဲ့ခံစားချက်ကြောင့်အောက်ထပ်ရေလာသောက်တဲ့ကောင်လေးကလဲ အကွယ်ကနေကြည့်ရင်း ငိုနေလေသတဲ့။
လွန်ခဲ့သော6နှစ်ခန့်က☂☂☂☂
"ဂျယ်မင်း ၊ ဂျယ်နို"!
"လာလေ Renjun"!
ကန်တင်းမာထိုင်နေတဲ့ဂျယ်မင်းနဲ့ဂျဲနိုအနားသွားကာ Renjunလက်ထဲက စာအုပ်လေးတွေကို စားပွဲပေါ်ချလိုက်လေသည်။
"စာတွေ အရမ်းပိလာတော့Renjunက လူကောင်သေးလာတယ် Jaemin!"
"ဟုတယ်...၊Renက အရပ်ကလဲပုပုလေးနဲ့...!"
"Shit!!!!မင်းတို့ ငါ့ကိုဒါပဲစနေကြမှာလား!?။ ချီးပဲ မင်းတို့အနား ငါ မနေတော့ဘူး!"
ချထားတဲ့စာအုပ်အားပြန်ယူကာထွက်သွားဖို့ပြင်ေနတဲ့
Renjunလက်အားJaeminပြန်ဆွဲကာ!!
"ကိုယ်က Renjunကိုချစ်လို့စတာပါ၊မကြိုက်ဘူးဆို...ကိုယ် ထပ်မ စပါဘူး၊ကိုယ်Renjun ကိုချစ်တာသိတယ်မလား!?
"အင်း သိတယ်၊ဒါနဲ့Jeno..မင်းလဲ ခဏခဏ ခုလို ငါ့ကို စနေရင် မင်းfaဖစ်ပါစေ ကျိန်မှာ..."!
"ဟား ဟား ဟားJunရာ၊ရက်စက်လိုက်တာ၊ငါလူပျိုကြီးဆိုမင်းမွေးတဲ့သား ငါ ယူမှာ"
"ဟမ်"!"ဟင်!?"
JaeminရောRenjunပါပြိုင်တူအံသြမိသည်။ဂျဲနို စိတ်မှမှန်သေးလားပေါ့။
"အဟက်၊ငါ က စတာ Jun"!
"Shit!!!လန့်သွားတာပဲ၊Lee Jaeno... မင်း အဲ့ လို အခွက်ပြောင်လို့ စော်မရတာ....!"
"တော်လိုက်တော့... Na Jaemin!!!Jun မျက်နှာကြောင့် ငါ ထ မထိုးတာနော်!"
"ငါက ကြောက် ရမှာလား!? မင်းကိုလေ...!?
Jeno မျက်နှာချင်းဆိုင်က Jaeminမျက်နှာအားအတန်ကြာသည်ထိ စိုက်ကြည့်ကာ၊မျက်လုံးအားပိတ်ချလိုက်တော့သည်။
!ငါ ချစ်နေတဲ့လူကို မင်းပဲ လုယူသွားပြီး အသံကောင်းလာဟစ်မနေ စမ်းနဲ့ Na Jaemin!!!မင်း ဆီကနေ တစ်နေ့ ငါ အကုန်ပြန်လုယူပြမယ် စောင့်နေလိုက်...!"
Jeno ဒေါသတို့အား ပြန်မြိုချကာ ၊မျက်လုံးအားမှိတ်ချပြီး စားပွဲအောက်က လက်နှစ်ဖက်အား လက်သီးတင်းတင်းဆုပ်ကာထားရင်း ဒေါသဖြေနေမိသည်။
"တော်တော့ မင်း တို့နှစ်ကောင်လုံး!!
Renjunဖိဟောက်ကာမှ နှစ်ယောက်လုံး ငြိမ်ကြသွားလေသည်။
ရှိတာမှဒီသုံးယောက်ကို ပတ်ပီးရန်ဖစ်လာတာခုဆို အသက်ပင်19ရှိလေပီ။အလယ်တန်း
ထဲကနေ ခုထိရန်ဖစ်လာတာကို ဒီကောင်တွေ မမောဘူးလားလို့
RenJun တွေးမိသည်။
"သခင်လေး Renjun"!
"ဗျာ!!! ဟာ....
ဦးလေးမင်ဆောင်း ကျွန်တော်တို့ အတန်းချိန်မပီးသေးဘူးလေ၊အစောကြီးလာကြိုတာလား!?
"မဟုတ်ဘူး သခင်လေး....၊ သခင်ကြီး နဲ့ သခင်မ...ပြီး- ပြီးတော့ သခင်လေးInjunရောပါတဲ့ ကား က ဆိုးလ်မြို့ရှောင်လမ်းဘက်မှာ ကားအက်စီးဒင့်ဖစ်လို့တဲ့"!
"ဘာ!!"
ဒါကဘာစကားလဲ။
မေမေနဲ့ဖေဖေ ပီးတော့ညီငယ်။ကားမတော်ဆတဖစ်သည်တဲ့လား!?။မတ်တပ်ရပ်နေသည့် Renjunခြေ မခိုင်ပဲ လဲကျတော့မည်ကို ဂျဲနိုက ပြေးထိန်း ပေး လေ သည်။Jaeminက တော့ ထိုင်ခုံကနေ ထရပ်နေရာက တုပ်တုပ်မျှမလုပ်။
"ဂျဲနိုရေ....ငါ---ငါ- - ကိုပြောပါ။ ဒါက....လိမ်နေတာမဟုတ်လား!?
ထို စိတ်မကောင်းစရာ သတင်းအား Jeno သိရတော့ ဝမ်းသာပေမယ့်၊တစ်ဖက်က ချစ်ရသူ၏ မျက်ရည်အားမြင်ချိန်မှာတော့ သူလဲ စိတ်မကောင်းပေ။ထို့ကြောင့် ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာRenjunအား ထွေးပွေ့ထားပေးမိသည်။
ဆေးရုံကခွဲခန်းရှေ့Renjun၊Jaemin၊Jeno တို့နဲ့အတူ ဦးလေးမင်ဆောင်းပါ မျက်ရည်အရွှဲသားဖြင့် ခွဲခန်းရှေ့ ထိုင်စောင့်နေမိသည်။ အချိန်2နာရီခန့်တွင်
ခွဲခန်းတံခါးပွင့်လာကာ ဆရာဝန်ထွက်လာပီး Renjunမိဘနှစ်ပါးလုံးထိခိုက်ဒဏ်ရာများကြောင့်ဆုံးပါသွားသည်ဟုပြောလေသည်။
"စိတ်မကောင်းပါဘူးဗျာ....၊လူနာ
နှစ်ယောက်လုံး က အသက်မရှင်နိုင်တော့ပါဘူး....!"၊ ဒါပေမယ့် သားဖစ်သူကိုတော့တတ်နိုင်သလောက် ကယ်ကြည့်ထားပါတယ်။ အခြေအနေတော့စောင့်ကြည့်ရပါမယ်!"
"မဖြစ်နိုင်တာ....!"မေမေနဲ့ ဖေဖေကဘာလို့...."!
ခေါင်းအား ဖြေးညှင်းစွာရမ်းခါရင်း၊ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျကာ ငိုနေသည့် Renjunမှာရင်ဘက်ဖိကာလှဲကျသွားလေသည်မို့၊ Renjunအား ထိန်းကိုင်ထားငည့် Jaeminမှာ လျင်မြန်စွာ
ပွေ့ဖက် ကာခေါ်ပေမယ့်Renjunက နှိုးမလာပေ။
Jenoရော ဦးလေးမင်ဆောင်းပါ အနားလာပီးခေါ်လဲမရတော့သည်မို့ ဆရာဝန်များအား ခေါ်ကာ Renjunအား အရေးပေါ်
ခန်းဆီပို့ပေးလိုက်ကြသည်။အရေးပေါ်ခန်းက Nurseတစ်ယောက် လျင်မြန်စွာ ထွက်လာကာ၊Renjunမှာရုတ်တရက် နှလုံးဖောက်သွား သည်မို့ ၊ အမြန်ပင် နှလုံးအစားထိုးဖို့လိုကြောင်းပြောလာလေသည်။
"ဒါ... ဒါဆို Renjun အဖေဆီက ယူလိုက်လို့ ရတယ်မဟုတ်ဘူးလားဟင်....!?
"မရပါဘူးရှင်....သွေးအမျိုးအစားရော၊ နှလုံးပါ ကိုက်ညီမှု မရှိလို့ပါ!"
သူနာပြုက Jaeminစကားအား ပြန်လည်ဖြေရှင်းလို့လာလေသည်။
"ဒါ.....ဒါဆို...အချိန်ဘယ်လောက်ထိ ဆွဲထားပေးလို်ရလဲ!? ခွဲစိတ်ဖို့အတွက်!!
"သိပ်မရပါဘူး....နာရီဝက်လောက်တောင် အချိန်ကမကျန်ပါဘူး။ဆေးရုံကလဲ တခြားဆေးရုံဘက်ဆီ အလှူရှင်ကို ဆက်သွယ်ထားပါတယ်၊ ရ မရ က လူနာကံပေါ် မူတည်ပါတယ်!"
ထိုမျှသာပြောပြီး အရေးပေါ်ခန်းထဲ Nurseကပြန်လည်ဝင်သွားခဲ့လေသည်။ Jaeminနံရံအားမှီကာ ခေါင်းအေးအေးထားပြီးတွေးနေလိုက်သည်။5minတောင်မကြာလိုက်၊သူ မျက်နှာမှာတည်တင်းသွားရပြီး၊ ဦးလေးနှင့်Jenoအား သန့်စင်ခန်းခဏဟုဆိုကာ ၊ သူ့ဦးတည်ရာက Renjun၏ ညီငယ် Injunအခန်းဆီပင်။
Renjunအတွက်အပြေးအလွှားဆရာဝန်တွေအလုပ်ရှုပ်ချိန်၊Jenoကလဲ သူ့မွေးစားမိဘတွေထံ ဖုန်းဆက်ကာနေလေသည်။
"မေမေ ဆေးရုံကို ခဏလောက်လာပေးပါ...Renjunမိဘတွေ ထိခ်ိုက်သွားလို့...မေမေတို့ ကူညီပေးမယ်မလားဟင်!?
"အင်း အင်း မာမီ လာပြီမလို့၊ သား နိုနို မငိုနဲ့တော့နော်!!
ငိုသံစွတ်ကာ ခွေးပေါက်လေးလို အီရင်း ပြောနေသည့်Jenoကြောင့်၊ သူ့အမေမှာ ချက်ချင်းလိုက်လာမည်ဟု ပြောလာသည်။
ဖုန်းချပြီးသည်နှင့် Jenoမျက်နှာတို့ တည်သွားကာ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်စွန်းလေးတစ်ဖက် ကော့တတ်သွားလေသည်။
VIPလူနာဆောင်ရှေ့မာရပ်နေတဲ့Jaeminမှာ တံခါးအားဖွင့်ကာ၊ ကုတင်ထပ်လှဲလျှာင်းနေသည့် Renjunနဲ့ ခွဲမရအောင်တူတဲ့အမွှာInjun အနား လျှောက်သွားကာ၊ခဏမျှစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ထို့နောက် ညာဘက်လက်က မြှောက်တက်သွားကာ
"ကံတရားလို့ပဲ မှတ်ပါInjun...၊ငါကRenjunကို လုံးဝအထိခိုက်မခံတတ်တဲ့လူမို့....၊ဒီဝဋ်ကျွေးကို ငါနောက်ဘဝကျ ကျိန်းသေပေါက် ပြန် ဆပ်ပါ့မယ်....၊...နှုတ်ဆတ်ပါတယ်၊Hwang Injun"!
အောက်ဆီဂျင်ပိုက်အားဖြုတ်ကာ၊ အခန်းထဲကပြေးထွက်ပြီးတံခါးအားပိတ်ကာကျောမှီထားရင်း အထဲကရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေသည့် အသံကို ကြားတော့ သူ ငိုချမိလိုက်ပါသည်။ခဏ ကြာ တော့Injunအား စောင့်ကြည့်ပေးတဲ့ သူနာပြုအသံကြားတာကြောင့် အကွယ်မှာ သူ ပုန်းနေလိုက်သည်။
Injun အခန်းထဲ ဝင်သွားသည့် သူနာပြုက ဆရာဝန် တစ်ယောက်အား အလျင်အမြန်ပြေး
ခေါ်ကာ၊Injunအခန်းထဲ အတူဝင်သွားလေသည်။ ထို့နောက်ဆရာဝန်က နားကြပ်ဖြင့် Injunရင်ဘက်ပေါ်စမ်းရင်း သူနာပြုအား ခေါင်းခါပြလေသည်။ထို့နောက်မှာတော့ ထိုသူနာပြုက Injunကုတင်အားတွန်းသွားကာ Renjunခွဲခန်းထဲဝင်သွားသည် ကို တွေ့မှ Jaemin အကွယ်ကနေထွက်လာပီး ခွဲခန်းရှေ့ကခုံမှာထိုင်နေလိုက်သည်။မကြာပါ Jeno မိဘနှင့်အတူ မိမိ အမေနဲ့အဖေပါရောက်လာတော့ Renjunအတွက်အလှူရှင်ရပီဖြစ်ကြောင်းပြောပြလိုက်သည်။
Renjunခွဲစိတ်တာ အကုန်အဆင်ပြေပီဆိုမှ Jaemin ရင်ထဲ အပူလုံးကြီးကျသွားတော့သည်။
"Jaemin "!
"ဟမ်!?
"Injun...ဆုံးပီ ၊ နောက်ပြီး...InJunနှလုံးတဲ့ Renjunအစားထိုးတာက"!
"ဟုလား!?••• Injunအတွက်တော့ ငါ- - ငါ - တကယ်စိတ်မကောင်းပါဘူး!"
"အင်း!! --- ငါ ဒီည Junကို စောင့်လိုက်မယ်။ မင်းပြန်နားလိုက်တော့လေ၊ နောက်ပြီး
မင်းအမေက ပြောစရာရှိနေပုံပဲ!"
"အင်း...!ငါလဲ သူတို့နဲ့ ရှင်းစရာရှိတယ် Jeno!"
ပြောရင်း ဆေးရုံအရေးပေါ်ဓာတ်လှေကားဘက်ကို ထွက်လာကာ မိမိ အမေဆီphဆတ်လိုက်သည်။
"မေမေ... ကျွန်တော် အရေးပေါ်ဓာတ်လှေကားဘက်မှာ၊မေမေ
အဲ့ ဘက် ကို မြန်လာပေး!"
"သား"!
မေမေဘက်ကပြန်လာမဲ့ အသံကိုမကြားချင်တာကြောင့်phချလိုက်ကာ နံရံကိုပဲပစ်ထိုးနေမိသည်။ မိမိလက်အား ရုတ်တရက်လာဆွဲသူကြောင့် လှည့်ကြည့်မိတော့ မိမိရဲ့မွေးမိခင်။
လက်အားရုန်းလိုက်ကာ မျက်လုံးချငိးဆုံေစလိုက်ပီး!!
"ဘာကြောင့် ခုလိုလုပ်လိုက်
ရတာလဲ !? မေမေ ။ Renjun
ဘယ်လောက်ထိဖစ်ပျက်သွားလဲ မြင်လား။ ဒါလား!? မေမေသူ့ကိုချစ်တာ"!
"မေမေ တောင်းပန်ပါတယ်၊မရည်ရွယ်ပါဘူး ...NaNaရယ်"!
မျက်ရည်များ တသွင်သွင်ကျကာခေါင်းခါရင်းပြောတော့ Jaemin မိခင် ဖြစ်သူ အား ခနဲ့လိုက်ကာ မေမေအားကျောပေးလိုကမတော့ နောက်ပါးဆီမှထွက်လာတဲ့ Daddyအသံ။
"Na Jaemin--မင်းသိနေရင်လဲသောက်ပေါက်ပိတ်ထား!!!၊ဒါတွေက မင်းအတွက်ချည်းပဲ"!
"ဘာကို သားအတွက်လဲ၊ခဗျားဘာသာ---!!"
ပြောမဲ့စကားက အကွယ်က အကျီ်စလေးကြောင့်ရပ်တန့်သွားကသည်။
!Lee Jeno!! ၊မင်းလား!?ဒါဆို အကုန်နီးပါးမင်းသိသွားပီပေါ့!!
(ZG)
ရွန္ဟိုင္းကအျပန္လာတုန္းကလိုက်ေနာနဲ႕Junပဲမဟုတ္။အန္ကယ္Chanyeol၏ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ မလြဲသာပဲေခၚလာခဲ့ကသည့္JiSungဆိုတဲ့ေကာင္ငယ္ေလး။သူ႕အေဖက Koreaမာပဲသူ႕သားကိုေက်ာင္းထားခ်င္သည္တဲ့။သေကာင့္သားေလးကမိမနိုင္ဖမနိုင္။Renjunကိုအပူကပ္ကာထိန္းေက်ာင္းေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေတာ့အားနာတတ္တဲ့Junကလက္ခံေလသည္။မၾကာမီ ေလဆိပ္ဆိုက္ေတာ့ လာႀကိဳတဲ့ကားေပၚတတ္ေနတုန္းJunဆီကအသံ။
"တတ္ေလ Jisung"!
"က်ေနာ္က ကားေနာက္ခန္းမာပဲထိုင္ခ်င္တာ၊ကားမူးတတ္လို႔"!
"အာ--ဒါဆိုလဲရတယ္ အကို ေရွ႕ခန္းမာထိုင္လိုက္မယ္"!
Junကၿပဳံးျပကာ ေရွ႕ခန္းမာထိုင္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ဖြင့္လက္စတံခါးအားပိတ္ကာ Junထိုင္မဲ့ေရွ႕ခန္းကားတံခါးအားဆြဲဖြငိ့ေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့Jun။
"ကိုယ္ ေရွ႕မာ ထိုင္လိုက္မယ္Jun၊Junေခါင္းကိုက္ေနတယ္မလား?
မိမိအားၿပဳံးျပကာေျပာေနတဲ့Jenoကိုတလွည့္ေနာက္ခန္းကJisungကိုတလွည့္ၾကည့္ကာေခါင္းခါလိုက္သည္။
"ရတယ္ Jeno၊ငါ--အယ္"
မိမိလက္အားဆြဲကာေနာက္ခန္းတံခါးအားဖြင့္ပီးဝင္ထိုင္ခိုင္းရင္း၊ေရွ႕ခန္းဘက္ဆီသြားထိုင္တဲ့Jeno။
"ေတာက္စ္" ေသာက္ပိုေတြ"!
ေဘးနားကေကာင္ေလးေျပာသံကိုRenjunေသခ်ာေပါက္ၾကားလိုက္ပါသည္။Jenoေျပာတဲ့ေကာင္ေလးမ်ားလား?
"မင္း ေသာက္ေပါက္ကိုပိတ္ပီး ေအးေဆးကားလိုက္စီး၊Park Jisung"!
ထိုအသံက ကားေရွ႕ခန္းမွဂ်ဲနိုဆီက။ထိုကေလးကလဲေခ သူမဟုတ္။
"က်ေနာက ဘာကိစ ၊ခဗ်ားစကားနားေထာင္ရမာလဲ?
"မင္း" "ခဗ်ား"
"ေတာ္ပီ နိုနို"၊Jisung ညီလဲေတာ္သင့္ပီ"!
RenjunစကားကားJenoက ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ၊ဖိုင္ေတြအား လွန္ေလွာၾကည့္ေနေလသည္။ကားထဲမာေတာ့ခ်က္ခ်င္းေအးစက္သြားေလသည္။
အဟက္၊သူ႕စကားက ခဗ်ားအတြက္အေတာ္အေရးပါေနပယလား လီဂ်ဲနို။
Renjun ဖုန္းေလးအားထုတ္ကာ instagramထဲဝင္ရင္းJaeminအေကာင့္ဆီစာပို႔လိုက္သည္။
"သက္သာလား?Jeam"
တဖက္မွလဲRenjunပို႔တဲ့စာကို တန္းSeenျပကာ
"အင္း"သက္သာတယ္၊လီဂ်ဲနိုအနားမရွိတုန္းစာလာပို႔ေနတာလား?
"ဂ်ယ္မင္းရာ၊ငါ စေတနာပျက်အောင်သ်ိပ်လုပ်တာပဲ၊မင်းက"
"ထားပါ၊ငါအခု Koreaေရာက္ေနပီ၊ညေန အိမ္ကိုလာေပးမလား?
"ငါမအားဘူး၊ဧည့္သည္ပါလာလို႔"
"ခနပဲ ျဖစ္ျဖစ္လာေပးရင္ ငါဝမ္းသာမိမာထပ္၊ငါ့ေမေမေပ်ာ္မိမာထင္တယ္"
"အင္း၊ငါလာခဲ့မယ္"
Jaeminထိုစာေလးအားဖတ္က.ၿပဳံးေနမိသည္။Renက ေမေမကို သိပ္တြယ္တာ တာေလ။
Renjunတို႔ကားေလး အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ အိမ္မာရွိတဲ့ဝန္းထမ္းေတြက ပစည္းလာသယ္ကာRenjunကေတာ့Jisungအား ၿပဳံးျပရင္း
"လာေလ ၊ငယ္ေလး အကိုမင္းအတြက္အခန္းလိုက္ျပေပးမယ္"
JisungလဲRenjunေခၚတဲ့ေနာက္လိုက္ေတာ့ သူ႕အေနာက္မာ ပါလာတဲ့ဟိုလူႀကီး။အေပၚထပ္ထိတတ္လာရင္း အခန္းမ်ားစြာရွိတဲ့အနက္Renjunဆိုတဲ့တေယာက္က သူ႕ေဘးအခန္းအား က်ေတာ္ေနဖို႔ျပင္ေပးထားသည္တဲ့။
"ဒါက ငယ္ေလးအခန္း၊စိတ္ေအးလက္ေအးေနလို႔ရတယ္၊ေဘးအခန္းကေတာ့ အကို႔အခန္းပဲ"!
Jisungေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ကာ
လြယ္အိတ္အား ကုတင္ေပၚတင္လိုက္ရင္း တဖက္ကေနခုထိဘာတခြန္းမွဝင္မေျပာတဲ့လူအားေမးေငါ့ျပလိုက္သည္။
"အ့လူ အခန္းကေရာ၊ဘယ္နားမာလဲ"!
"သူက"
"ငါက Junအခန္းေဘးက၊ငါ့အခန္းထပ္junအခန္းမာေနတာမ်ားတယ္၊မင္း ေမးခ်င္တာရွိရင္အိမ္ထိန္းTenကိုေမးလိုက္၊အခုJunနားဖို႔အတြက္ သူ႕အခန္းငါေခၚသြားပီ။
ထိုမွ်သာေျပာကာ Renjunဆိုတဲ့ အကိုလက္အားဆုပ္ကိုင္ပီး အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားတဲ့လီဂ်ဲနိုအား က်ေနာ္မေက်နပ္။က်ေနာ္နဲ႕သိရဲ႕သားနဲ႕မသိသလိုေနတယ္၊စကားကိုအမွားမခံ။Renjunဆိုတဲ့လူစကားသာ သူနားေထာင္သည္။
"ခဗ်ား Hwang Renjunအေပၚ ရိုးေကာရိုးရဲ႕လား၊လီဂ်ဲနို"!
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေရဝင္ခ်ိဳးကာ ေက်ာင္းကKoreaကိုေျပာင္းရမာဆိုေတာ့ ေသခ်ာျပင္ဆင္ပီးေအာက္ဆင္းဖို႔အလုပ္အခန္းထဲကအတူထြက္လာတဲ့လီဂ်ဲနိုနဲ႕Hwang Renjun။မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ကာၾကည့္ေတာ့ အကိုRenjunကမိမိအနားေလွ်ာက္လာကာ
"ညစာ စားရေအာင္ ညီငယ္"!
"အင္း"
သုံးေယာက္အတူ ဆင္းလာပီး ညစာစားၾကေတာ့ထမင္းဝိုင္းကတိတ္ဆိတ္ေနေလသည္။တိတ္ဆိတ္မႈအားၿဖိဳခြဲသည္ကအကိုRenjun။
"Jeno၊မနက္ဖန္ မင္းအားရင္ ညီငယ္ေက်ာင္းကိစ မင္းလုပ္ေပးလို႔ရမလား၊ငါမနက္ဖန္ အတန္းခ်ိန္ေတြရွိတယ္၊ရွန္ဟိုင္းကိုမင္းနဲ႕လိုက္ေတာ့ ငါစာေတြလႊတ္ကုန္တာ ျပန္ေလ့လာမလို႔"!
စားလက္စထမင္းကို ဆတ္မစားပဲ လက္ထဲကဇြန္းနဲ႕ခရင္းကိုခ်ကာ စားပြဲေပၚ လက္ကို တေတာက္ေတာက္ေခါက္ရင္းေခါင္းညိတ္ျပေတာ့
"ထမင္းစားေနရင္ မကစားရဘူးလို႔ ငါခနခနေျပာတယ္ေနာ
လီဂ်ဲနို"
"အာ---ေဆာရီး!အလုပ္ခ်ိန္ေတြညွိရင္း အားလားမအားလားေတြးေနတာ"!
"မအားလဲ က်ေတာ္ဘာသာက်ေတာ္လုပ္လိုက္မယ္"!
အျမင္ကပ္လာ၍ထေျပာလိုက္ေတာ့ လီဂ်ဲနိုက ၿပဳံးျပကာေျပာလိုက္တာကအျမင္ကပ္စရာ။
"အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္လဲ၊လုပ္လိုက္ေပါ့"!
"ခဗ်ား"
"Lee Jeno!!!!!!
Renjunအသံစူးစူးေၾကာင့္ က်ေနာေရာေရွ႕ကကေလးပါနားအုပ္မိသည္။
"Renjunရာ ကိုယ္သြားအပ္ေပးမွာပါ၊စိတ္ေလ်ာ့ စိတ္ေလ်ာ့"
"ဟြန့္" ညီလိုအပ္တာရွိရင္ အကုန္ေျပာေနာ"!
"ဟုတ္ Hyung"!
Jisungၾကည့္ရတာ Renjunကိုလန့္သြားပုံပင္။Hyungေတြပါေခၚကုန္ပီေလ ဟားဟား တကယ့္ခေလး။အေတြးျဖင့္ မ်က္ႏွာၿပဳံးၿဖီးမိေတာ့ မိမိအားျပဴးၾကည့္ေနတဲ့ Jisungနဲ႕Renjun။ေခ်ာင္းဟန့္ကာနားေတာ့ေျပာပီးအေပၚအရင္တတ္လာခဲ့လိုကိသည္။
အေပၚတတ္ပီးသိပ္မၾကာ Phထဲnotiတတ္လို႔ၾကည့္မိေတာ့Junဆီကစာ။
"Jeno ငါJaeminေမေမဆီ ခနသြားအုံးမယ္"
စာအားၾကည့္ပီး သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးဆြဲလိုက္ကာ စာျပန္ပို႔လိုက္သည္က။
"အင္း ဂ႐ုစိုက္အုံးJun"!
ျပန္စာမလာတဲ့Phအားအၾကာႀကီးေငးစိုက္ၾကည့္ကာစားပြဲေပၚတင္ပီး အိပ္ယာထဲလွဲခ်လိဳက္ကာ အိပ္စက္လိုက္သည္။ကိုယ္ ပင္ပန္းတယ္Jun။
"လာၿပီလား?Jun"!
"အင္း ငါေရာက္ပီ၊လက္ကသက္သာတယ္မလား၊ေက်ာကေကာေျခေနက?
"ငါအဆင္ေျပတယ္၊အေပၚထပ္မာ ေမေမရွိတယ္၊သြားေတြ႕လိုက္အုံး"!
"အင္း"
ေလွကားေပၚတတ္ခါနီးRenအားေခၚေတာ့လွည့္ၾကည့္ကာေမးဆတ္ျပေလသည္။
"Ren"
"------"
"အေအးဘာေသာက္မလဲ၊ေမးမလို႔"
"မင္းႀကိဳက္တာေဖ်ာ္ခဲ့"!
ေျပာပီးအေပၚတတ္သြားတဲ့RenအားJaeminသေဘာက်စြာၿပဳံးမိသည္။ ငါႀကိဳက္တာကမငိးေလ၊အ့ေတာ့မင္းကိုေဖ်ာ္ရမာလားဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ အသံထြက္ရီမိေတာ့အနားလာပီးရိုက္တဲ့လူေၾကာင့္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္မိေတာ့။
"ဟာ"----အကိုဒိုေယာင္း"!
"ငါထငိတာ မင္းတေယာက္တည္းရီေနေတာ့ ႐ူးေနပီလားေပါ့"
"Shit!!!
"ဟား ဟား ဟား"!
"Renjunေရာက္ေနတယ္ အကို၊အေမနဲ႕ စကားေျပာအဆင္ေျပပါေစဆုေတာင္းရမယ္"!
"အင္း!အန္တီလဲ အပြစ်ရှ်ိသလိုခံစားပီးနေတာ၊နှစ်တွေလဲမနည်းတော့ဘူးနော ဂ်ယ္မင္း"!
"တကယ္လဲ ေမေမက အျပစ္ရွိတာပဲေလ Hyung"!
"NaNa--အက္လိုမေျပာနဲ႕ေလကြာ၊သူလုပ္ခဲ့တာက မင္းနဲ႕မင္းအေဖအတြက္"!
"အဲ့လိုေခါင္းစဥ္တပ္ေနရေအာင္က်ေနာ့္အတြက္ ေမေမလုပ္ေပးတာဘာမွ မရွိဘူး၊Renနဲ႕အေဝးဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေမေမတြန္းပို႔ခဲ့တာ၊ေမေမသာ အဲ့လို မလုပ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္နဲ႕Renက အေကာင္းဆုံးဆက္ဆံေရးနဲ႕ေနရပီး ခုလိုမနာက်င္ေနရဘူးေလ"!
ေျပာရင္းက်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္မ်ား၊ရင္ထဲကပါတဆစ္ဆစ္။ထိုေကာင္ေလးနည္းတူ အေပၚထပ္ကေန အန္တီဆီဝင္မေတြ႕ေသးပဲ ရင္ထဲစူးနစ္လာတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ေအာက္ထပ္ေရလာေသာက္တဲ့ေကာင္ေလးကလဲ အကြယ္ကေနၾကည့္ရင္း ငိုေနေလသတဲ့။
လြန္ခဲ့ေသာ6ႏွစ္ခန့္က
"ဂ်ယ္မင္း ၊ ဂ်ယ္နို"!
"လာေလ Renjun"!
ကန္တင္းမာထိုငိေနတဲ့ဂ်ယ္မင္းနဲ႕ဂ်ဲနိုအနားသြားကာRenjunလက္ထဲက စာအုပ္ေလးေတြကို စားပြဲေပၚခ်လိဳက္ေလသည္။
"စာေတြ အရမ္းပိေတာ့Renjunလူေကာင္ေသးေနတယ္ ဂ်ယ္မင္း"!
"ဟုတယ္၊Renက အရပ္ကလဲပုပုေလး"!
"Shit!!!!မင္းတို႔ငါ့ကိုဒါပဲစေနေတာ့မာလား?ခ်ီးပဲ မင္းတို႔အနားမေနေတာ့ဘူး"
ခ်ထားတဲ့စာအုပ္အားျပန္ယူကာထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့Renjunလက္အားJaeminျပန္ဆြဲကာ
"ကိုယ္က Renကိုခ်စ္လို႔စတာပါ၊
မႀကိဳက္ဘူးဆိုထပ္မစပါဘူး၊ကိုယ္Renကိူခ်စ္တာသိတယ္မလား?
"အင္း သိတယ္၊ဒါနဲ႕ဂ်ဲနို မင္းခနခန ငါ့ကို အက္လိုစေနရင္ မင္းfaဖစ္ပါေစ က်ိန္မာ"!
"ဟား ဟား ဟားJunရာ၊ရက္စက္လိုက္တာ၊ငါလူပ်ိဳႀကီးဆိုမင္းေမြးတဲ့သား ငါ ယူမာ"
"ဟမ္"!"ဟင္"
JaeminေရာRenjunပါၿပိဳင္တူအံၾသမိသည္။ဂ်ဲနို စိတ္မွမွန္ေသးလားေပါ့။
"အဟက္၊စတာ Jun"!
"Shit"လန့္သြားတာပဲ၊လီဂ်ဲနို မင္း အက္လိူအခြက္ေျပာင္လို႔ ေစာ္မရတာ"
"ေတာ္လိုက္ေတာ့ နာဂ်ယ္မင္း"!
ရွိတာမွဒီသုံးေယာက္ကို ပတ္ပီးရန္ဖစ္လာတာခုဆို အသက္ပင္19ရွိေလပီ။ငယ္ငယ္ထဲကေန ခုထိရန္ဖစ္ရတာဒီေကာင္ေတြ မေမာဘူးလားလို႔RenJunေတြးမိသည္။
"သခင္ေလးRenjun"!
"ဗ်ာ"ဦးေလးမင္ေဆာင္း က်ေနာ အတန္းခ်ိန္မပီးေသးဘူးေလ၊အေစာႀကီးလာႀကိဳတာလား"!
"မဟုဘူး သခင္ေလး၊ သခင္ႀကီး သခင္မနဲ႕ သခင္ေလးInjunကားအက္စီးဒင့္ဖစ္လို႔တဲ့"!
"ဘာ"!
ဒါကဘာစကားလဲ၊ေမေမနဲ႕ေဖေဖ ပီးေတာ့ညီငယ္။ကားမေတာ္ဆတဖစ္တယ္တဲ့လား?ေျခ မခိုင္ပဲ လဲက်ေတာ့မယ့္Renjunကို ဂ်ဲနိုကေျပးထူသည္။ဂ်ယ္မင္းကေတာ့ ရပ္ေနရာက တုပ္တုပ္မွ်မလုပ္။
"ဂ်ဲနိုေရ၊ ငါ့ ငါ့ကိုေျပာပါ၊ဒါကလိမ္ေနတာမဟုလား?
ေဆး႐ုံကခြဲခန္းေရွ႕Renjun၊Jaemin၊Jenoတို႔နဲ႕အတူ ဦးေလးမင္ေဆာင္းပါ မ်က္ရည္အ႐ႊဲသားျဖငိ့။ထိုစဥ္ ခြဲခန္းတံခါးပြင့္လာကာဆရာဝန္ထြက္လာပီး Renjunမိဘႏွစ္ပါးလုံးထိခိုက္ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ဆုံးပါသြားသည္ဟုေျပာေလသည္။
"စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ၊ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္မရွင္နိုင္ေတာ့ပါဘူး၊"!ဒါမဲ့ သားဖစ္သူကိုေတာ့တတ္နိုင္သေလာက္ကယ္ၾကည့္ထားပါတယ္၊အေျခအေနေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ရပါမယ္"
"မျဖစ္နိုင္တာ"!ေမေမနဲ႕ ေဖေဖကဘာလို႔"!
႐ုတ္တရက္ရင္ဘက္ဖိကာလွဲက်သြားတဲ့RenjunအားJaeminေပြ႕ဖက္ကာေခၚေတာ့ မထူး။ဂ်ဲနိုေရာ ဦးေလးမင္ေဆာင္းပါ အနားလာပီးေခၚလဲမရ။ဆရာဝန္အားေခၚကာစစ္ေဆးခိုင္းေတာ့ ႏွလုံးအစားထိုးကပါမည္တဲ့။ဘယ္ထဲက Renjunမာႏွလုံးျပသာနာရွိေနခဲ့တာလဲ?
Renjunအတြက္အေျပးအလႊားဆရာဝန္ေတြအလုပ္ရႈပ္ခ်ိန္၊ဂ်ဲနိုကလဲ မိဘေတြဆီphဆတ္ခ်ိန္တေယာက္တည္း VIPလူနာေဆာင္ေရွ႕မာရပ္ေနတဲ့Jaemin။တံခါးအားဖြင့္ကာ ကုတင္ထပ္လွဲလွ်ာင္းေနတဲ့Renjunနဲ႕ ခြဲမရေအာင္တူတဲ့အမႊာInjun။ကုတင္နားေလွ်ာက္သြားလိုက္ကာ
"ကံတရားလို႔ပဲ မွတ္ပါInjun၊ငါကRenကို လုံးဝအထိခိုက္မခံတတ္တဲ့လူ၊ဒီဝဋ္ေကြၽးကို ငါေနာက္ဘဝက် လာဆပ္ပါ့မယ္၊ႏႈတ္ဆတ္ပါတယ္၊Hwang Injun"!
ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္အားျဖဳတ္ကာအခန္းထဲကေျပးထြက္ၿပီးတံခါးအားပိတ္ကာေက်ာမွီထားရင္းအထဲက႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္သံ။ငိုခ်မိလိုက္ပါသည္။ခနၾကာေတာ့Injunအားေစာင့္ၾကည့္ေပးတဲ့ သူနာျပဳအသံၾကားတာေၾကာင့္ အကြယ္မာပုန္းေနလိုက္သည္။
ခနေနေတာ့ Injunကုတင္အားတြန္းသြားကာ Renjunခြဲခန္းထဲဝင္သြားတာေတြ႕မွအကြယ္ကေနထြက္လာပီး ခြဲခန္းေရွ႕ကခုံမာထိုင္ေနလိုက္သည္။မၾကာပါ ဂ်ဲနိုမိဘနဲ႕ မိမိ အေမနဲ႕အေဖပါေရာက္လာေတာ့ Renjunအတြက္အလႉရွင္ရပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပလိုပ္သည္။
Renjunခြဲစိတ္တာ အကုန္အဆင္ေျပပီဆိုမွ ဂ်ယ္မင္းရင္ထဲ အပူလုံးႀကီးက်သြားေတာ့သည္။
"ဂ်ယ္မင္း"!
"ဟမ္"ေအး!
"Injunဆုံးပီ၊InJunႏွလုံးတဲ့ Renjunအစားထိုးတာက"!
"ဟုလား!Injunအတြက္ေတာ့ တကယ္စိတ္မေကာင္းဘူး"!
"အင္း!ငါ ဒီည Junကိူေစာင့္လိုက္မယ္၊မင္းျပန္နားေတာ့၊မင္းအေမက ေျပာစရာရွိေနပုံပဲ"!
"အင္း!ငါလဲသူတို႔နဲ႕ရွင္းစရာရွိတယ္ ဂ်ဲနို"!
ေျပာရင္း ေဆး႐ုံအေရးေပၚဓာတ္ေလွကားဘက္ကို ထြက္လာကာ မိမိအေမဆီphဆတ္လိုက္သည္။
"ေမေမ သား အေရးေပၚဓာတ္ေလွကားဘက္မာ၊ေမေမအျမန္လာေပးပါ"
"သား"!
ေမေမဘက္ကျပန္လာမဲ့အသံကိုမၾကားခ်င္တာေၾကာင့္phခ်လိဳက္ကာ နံရံကိုပဲပစ္ထိုးေနမိသည္။ မိမိလက္အား ႐ုတ္တရက္လာဆြဲသူေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ မိမိရဲ႕ေမြးမိခင္။
လက္အား႐ုန္းလိုက္ကာ မ်က္လုံးခ်ငိးဆုံေစလိုက်ပီး
"ဘာေၾကာငိ့ ခုလိုလုပ္လိုက္ရတာလဲေမေမ"!Renjunဘယ္ေလာက္ထိဖစ္ပ်က္သြားလဲ ျမင္လား၊ဒါလား ေမေမသူ႕ကိုခ်စ္တာ"!
"ေမေမ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊မရည္႐ြယ္ပါဘူး NaNaရယ္"!
မ်က္ရည္မ်ား တသြင္သြင္က်ကာေခါင္းခါရင္းေျပာေတာ့ ခနဲ႕လိုက္ကာ ေမေမအားေက်ာေပးလိုကိေတာ့ ေနာက္ပါးဆီမွထြက္လာတဲ့Daddyအသံ။
"Na Jaemin--မင္းသိေနရင္လဲေသာက္ေပါက္ပိတ္ထား၊ဒါေတြက မင္းအတြက္ခ်ည္းပဲ"!
"ဘာကို သားအတြက္လဲ၊ခဗ်ားဘာသာ---"
ေျပာမဲ့စကားက အကြယ္က အက်ီ္စေလးေၾကာင့္ရပ္တန့္သြားကသည္။လီဂ်ဲနို၊မင္းလား?အကုန္နီးပါးမင္းသိသြားပီပဲ၊စိတ္ပ်က္လိုက္တာ။